Aliiutfi Billis-
Mmttntit- LulhiiHtt
VL0ERKLEEDEN
G 0 R D IJ N E N
M. KLERCQ,
Zaterdag 30 Maart 1929.
72ste Jaargang No, 8434
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
BEDDENFABRIEK
Spoorstraat 32-34. HELDER Tel. 206.
Joodsche negers in New York.
Brabantsche brieven.
JSL lt0ng'°,0 V"Iestig kijken da'k docht lk mot oew
5!k*JÏUL lu 8 en maken- ..Vertel mijn nouw is eer-
DOORZITTEN
PUR0L
HERA\du CROCQ
r OVERHEMDEN n. maal vanal 14.25 J«
De Gezondheidscommissie, gezeteld
te Schagen.
SCHAGER
[OMAN?.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels 11.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT ZES BLADEN.
ln 500 verschillende patronen.
nergens grooter keus, tegen de laagste
prijzen.
Het is allee geen goud wat er blinkt,
En niet allee lekker wat men drinkt
Vraagt 't beste „Schager Snik", maar niet
Eiken dag 'n borrel voor het eten.
Per Liter slechts f 3.25.
DE ZWARTEN DE OORSPRONKELIJKE
ISRAëLIETEN UIT JUDEA7
Ulvsnhout, 26 Mèèrt 1929.
Menier,
t Ia gewoonweg nle te
géleuven da me ln de „goeie
week" zitten, 't Ziet er bui
ten nog zoo triestig en
schraal uit, zóó dunnekes,
dat er van nuuw leven, van
Paschen, nlkske te bespeu
ren valt! Gin knopke zit er
aan de boomen, gin blom-
meke staat 'r laangst de
Klootkaanten, gin zonneke
brikt er deur de wolken, die
as grijze vodden veur d'r
gezicht hangen. En as 't 's
deurbrikt, as 't 's effekea
kaans ziet mee 'n paar stra
len deur die flarrenboel te boren, dan trekken die
graauwe klodders weer bij mekare op éénen hoop «n 't
is weer veur 'nen heelen dag gedaan.
Neeë, da's 'nen schralen Paasch.
De takken van de boomen moesen nouw in 'nen gruu-
nen waas zitten. M'n klimroozen teugen 't huis, achter
op d'n erf ok zoo. Maar niks. 't Een of aander onstraant
knopke da z'n velleke had laten springen toen er 'n
zonneke opschoon, daar zijn de blaaikes nle grooter
as 'n frutje, van bevroren.
't Graslaand begin-d'n bietje te „werken". Nada 'k 't
rijkelijk gebeerd had en er wa rengel opgevallen is,
maar te weinig, begin 't 'n tikske te gruunen. Van nle
veul beteekenis nog, maar 't begin is gemokt, "k Ben
Zondaggemiddag al m'nen grond 's laangs gekuierd en
eb alles 's flink in oogenschouw genomen, maar 't zag
er allemaal net uit, amico, of de natuur d'n achturlgen
werkdag in hee gevoerd. D'r wor nie opgeschoten, jong.
'k Kwam toevallig menier pustoor teugen, die liep mee
z'n en brevier te (kuieren. Toen ie mijn zag, lee Ie er 'n
takske van 'n - lucifer-grotte in, waar ie gebleven was,
en klapte z'nen boek dicht. „En Dré, wa zegde gij en-
van," vroeg ie en z'n oogen gongen over 't laand. „Wa
za'k er van zeggen menier pustoor," zee ik, „wa za'k
ervan zeggen, ge zie-g-et zeilevers ok wel, ee? 't Is
dun, heel dun en ik kan me nie veurstellen da me mer-
gen de goeie week ingaan, 't Is hierbuiten net iender
of me aan 't begin, in plak aan 't end van den vasten
staan." „Mijnen hof", en toen schudde-n-ie mee z'nen
kop, „mijnen hof daar zit ok nog gin greintje tier in",
zeet ie, „gin greintje! 't Is waar, de Paschen val vruug,
heel vruug van 't jaar en 't veurjaar is toevallig aan
den laten kaant, maar ik zie nouw eenmaal gère, 'nen
malsch gruunen Paasch, wa gij?"
„Hij kan mijn nie gruun genogt zijn", zee ik, „en win-
delt er nouw maar gin doekskes om en zeg nouw maar
ineens waar 't op staat! G'et nie veur niks zoo kwiek
oew brevierke dicht geslagen toen ge me aan zag ko
men."
„Ge kèk lillek ln m'n kaarten, Dré", lachte-n-le, „maar
g'et gelijk, 'k mot oew 's wa vragen. Kek," zee-t-ie, „ge
wit zellevers da'k mee dieën harren winter veul noodig
eb gad. 't Was nie bij te slèpen, Dré. Braandstoffen,
brood, hier en daar geld veur de huur, versterkende
middelen veur 'n paar jonge moederkes, affijn te veul
om op te noemen. Keb zelfs de grotste ruzie mee Mieë"
lachte-n-ie, z'n huishoudster, „omda 'k m'nen eigen
braandstof weggegeven eb en 'n deken die 'k best mis
sen kon. En wa-d-is now 't geval? 'k Zit fienaansjeel
aan d'n grond om nie vlot meer te komen, want keb
hier en daar schuld motten maken ok enne... ik kan
bij de proehiejanen nie meer aankomen. Dré, keb et te
veul van eiëren gemokt mee m'n gebedel veur de èèr-
men!" 'k Wis nie goed wa'k zeggen moes, want in
wendig haMt mee 'm te doen. Ik docht: die zit veur 'n
aander op 'n houtje te bijten en aan z'n lijf hangt ie et
ok nie, waant z'nen toog is gruuner as mijn graslaand,
en ik stopte onderwijl maar 's 'n pepke.
n nouW ben 'k bang," zeet ie toen en z'n ouwe stem
klonk ineens heel aanders, daarom keek ik 'm 's aan
«w n°u7riben *?ang dat er ons lieveneerke op over
ww80? n' Mle ee"E*et rn-n-al verweten, jong!"
i^nïlï m',"v,an wle 2^e banger, van onzen
lieveneer of van Mieë?"
„Eerlijk gezeet," lachte-n-le, „van Mie. Die kan zoo op
d'ren poot speulen, Dré, daar hedde gin idee van. En...
as ge 't me nouw vraagt, z'ee bijna altij gelijk," Me ver
gatten 't schrale veurjaar en zijn schrale portemenee en j
me lachten as mieljenèèrs! „En wa komde nouw te- I
kort, menier pustoor?" vroeg ik, d'n knoop maar deur- 1
hakkend. „Blommen, Dré! Plaanten, wa pallemen en j
zoo en wa blommekes veur 't hoofdaltaar teugen de
Paaschdagen. En as gij gin kaans ziet mijn daar aan
te helpen, dan zal ons kerkske er mee die hooge feest
dagen uitzien of er niks aan d'haand is en zoo kunnen
me toch, na deusen passie de opstaanding nie vieren,
Dré! Nouw gij?"
„Waar 'k het vandaan haal, daar haal lk 't vandaan,"
zee lk, „maar ons kerk zal er mee de Paschen uitzien
as 'nen hof, anders hiet ik gin Dré, menier pustoor!"
En toen gaf ie me 'n haand, amico, zoo steuvlg as ie
kon mee z'n dunne knokkeltjes en 'k vuulde dat le 'n
bietje beefde.
Nouw, mijn kost et niks. Keb mammeraden genogt
in 't tuindersvak die me aan wa pallemboomen en krui-
nagels en tuilepen wallen hellepen, desnoods in ruil veur
'nen kruiwagen gruuntes en die mok mijn nie èrmer.
Trui was 't deuzen keer gloeiend mee me-n-eens en da
mokte de zaak nog wa gemakkelijker en da brave pus-
torke, die 't hemd van z'n gat weggift, is ok weer uit
de penarie.
j Keb vleeje week 'nen goeie 'gad aan de Paaschvee-
I markt bij ons in de stad. De vèrkens gongen van d'
haand of ze niks kostten. Veral 't vette vee, da vlóóg
weg! Vette vèrkens gongen veur zeuvenenzeuventlg
centen de kilo, vuil. Biggen veur twintig gulden. Keb
I ze wel veur de helft en nog minder gekocht, amico.
Vette koeien teugen goed veertig cent 't pond, schoon.
Da's amper zoo veul as veur de vèrkens! 't Gong er
bedrijvig en vlot naar toe. En ik kwam 's aves thuis
mee 'nen portefulHe mee geld om van te fcwellenj.
j Trui wouw eerst zo'n bietje de kachel aantmakcn,
omdat "k wa later thuis kwam ze gedocht >^-1, ~-
maar toen ze die roole ruggen zag, amico, toen zee
ze: „g'et zekers wel trek in 'nen sterken bak koffie
j en 'n paar enejen| mik, Dré?" En d'r oogen die
I as op d'n dag dat me gongen trouwen.
„Was 't 'n gezellige mart?" vroeg ze, toen te
schransen zat. „Nouw!" zee ik, „da wil zeggen1: 't
gong ee, 't gong, 't gong!" „Boer van Gils was van
middag om drieuur al thuis," friemelde ze 'r toen zoo
tusschen deur. „Wja zegde van m'n - prijzen/' boomde-
n-.ik er dwars overheenen, „hadde da gedocht gJad?"
„Gin haar op m'n hoofd," zee ze lievekes, „nog 'n
bakake Dré", en meteen goot z ern'nen spoelbak weer
vol. „Vèrkens kweeken kunde mijn toch overlaten ee
I menmeke", knipoogde ze toen, „maar, ze goed van
dlhlaand toen is mannenwerk, da geef Ik gewonnen,"
fleemde ze deur. Kad al laanflc spijt, amico, onder ons
gezeet, da'k nog nie 'a uurke langer ln de stad was ge
bleven, want 't gong er leutig naar toe, jong, ln t
„Zwarte Pèèrd". Z'odden allemaal goed centen op zak
en de prijzen waren van dieën aard gewiest, da moeder
de vrouw ze toch op glnnen rijksdaalder na kon tellen,
dus 't pils da schuimde as 'n merakeï! Ze lekten d'r
Hippen af as poesen en .kekenj de wereld ln als Ro'kke-
fellers.- Ze gafven den kastelein aamper tijd om nouw
en dan 'n nuuw vat aan te slaan en ze lieten d'n vasten
d'n vasten veur vandaag. Ollee, zo'nen rejalenj vlotten
martdag is net zoo lollig as "nen gèèven kermis, veral
omdat ge bovendien nog mee veul centen naar huis gaat
En nouw overmèrgen, amico, mee d'n Witten Don
derdag, dan stallen de slagers uit om 't water in oewen
mond te krijgen. Dan emmen ze allemaal schoonmaak
g'ouwen; don glimmen de tegeltjes van de muren en dan
blinkt et koper darg-er oew haren in kunt kammen.
En dan staan daar veur de ramen de hammen op
wondergroote, porseleinen schalen opgemakt as brui
lof tstaarten zoo schoon, mee 'nen zijen strik of 'nen
pepieren kanten tros op 't end. Heele gebrajen biggen,
-zwemmend dn d'n dril, op schalen zoo groot as vijvers,
maken oew belust. Schottels mee zult staan te bibbe
ren in 't vet, as er 'nen vrachtwagen laangst rijdt en
hier en' daar lee-d-'nen vèrkenskop, netjes geschoren,
mee 'nen pepieren kanten kraag om z'nien nek en 'nen
sinaasappel in z'n bek as 'n stilleven, as 'n schilderij
van kostelijke frèterij, omgeven van .takske® gruun en
'n blommeke. Ja, amico, dan is er 'n echte Paasóh-
stemming in de stad en op 't dürp, beter as op t
laand. Dan gaan de mentechen winkelen, en dribbelen
deur de straten mee genoegelijke gezichten, in 't ver-
udtzlcht van 'n paar sohoone feestdagen. De vlugste
weflkes emmen d'n schoonmaak dan al achter d'ren rug
en da kunde op d'r gezicht zien. Ze kijken as glnneraalp
die d'n slag emmen gewonnen en! nouw op verlof gaan.
Ze zijn tevrejen over d'r eigen en inukke menschen
kijken gelukkig uit d'r oogenI
Dan hangt er 'n stemming van gebrajen rollades,
geluk eni vrede over onze Brabaantsche stadjes en
dürpkes dan staan me allemaal mee open ènnen
■klaar om de Lente aan ons hart te drukken, dan w i 1-
1 e n me 't nuuwe le»ven zien en voelen, dan dan
is 't Paschen!
Dan luien enj kleppen de klokken feestelijk over de
velden naar ons toe; dan weten me dand-et nuuwe over
't ouwe gewonnen heet, dan maken mie-n-ons gereed om
naar de kerk te gaan, waar de wierook- en blommen-
lucht, 't gesjilp van de veugels in d'n pastorie-tuin, 't
licht van de kerSkes bleek-stralen dn 't nuuwe zonlicht
da deur de gekleurde glas-in-lood-ramen naar binnen
plaste ja, waar alles staat te blinfeenj ln rein licht en
vuulen me even over ons gaan 't groote wonder van
de groote schepping waarin rwij mte meer te beteekenen.
emmen as muizenkeuteltjes.
Dan, amico, dan is 't volledig Paschen.
'k Schei d'r af. Keb meer te doen as over de Paschen
te zeeveren, 'tis dagen d'r mot gewerkt worren! Maar
eerst nog: 'n zalig Paaschfeest toegewenscht van d'n
vèrkenafokker en gin horke minder van oewen
Quickstep en foxtrott in de synagoge.
In de New Yorksche Sun heeft onlangs een be
schrijving gestaan van een eigenaardige godsdienst
oefening, door een secte van negers gehouden. In
het negerdistrict Harlem bestaan volgens den mede
werker aan dat blad, die dezen dienst heeft bijge
woond, drie secten, welke zich houden aan het
Joodsche ritueel. Van deze drie is er één die in hun
godsvereering ook aan Jezus een plaats inruimt;
de overige twee willen met Jezus niet hebben te
maken.
De twee laatstgenoemde secten dienen zich onder
scheidenlijk aan als B'nai Beth Abraham (zonen uit
het huis van Abraham) en de Torah Beth Zion (wet
van het huis Zions).
Maar ook de eerstgenoemde, die zich betitelt als
de Onderhouders van de Geboden, houdt zich stipt
aan de Joodsche gebruiken. Haar leden eten uitslui
tend ritueel toebereide spijzen, vieren den Sabbat op
Zaterdag, vaston. op Joem Kippoer, eten paasch-
koeken in de Paaschdagon en sommigen hunner zen
den hun kinderen naar een Joodsche school.
De synagoge, waarin deze secte haar godsdienst
oefeningen houdt, is gevestigd in een oud huis van
baksteen, dat volgens de afbeelding doet denken
aan een als kantoor of pakhuis gebruikt pand aan
een Amsterdamsche gracht. Alleeen een bord met
een opschrift duidt de bestemming aan. Op dat huis
leest men: „De Onderhouders van de Geboden. Hei
lige Kerk van den levenden God, Pilaar en grond
van de waarheid. Diensten: Vrijdags, Zaterdags,
Zondags, Bisschop A. W. Matthews".
Van binnen ziet het gebouw er ietwat zonderling
uit door de eigenaardige stoffeering. Men vindt er
een preekstoel en een piano, omgeven door alle in
strumenten van een jazz-band. Op den wand is het
Hebreeuwsche alfabet geschilderd, henevens de
dubbele driehoek met een Hebreeuwsch inschrift,
behelzende den volledigen tekst van de'Tien Gebo
den. Op een schoolbord prijkt de mededeeling, dat
men or> staanden voet 175 dollar noodig heeft; op
een plakkaat: „Volk, bereid u, uw God te ontmoe
ten. Jezus redt". Een venster van gekleurd glas in
den achterwand stelt'het christelijke kruis en den
kroon voor.
Doorzitten bij wielrijden
verzacht en geneest men met
Doos 30, 60, Tube 80 ct.
toet a voe
DRé.
Deze negers zijn overtuigd, dat zi| de oorspronke
lijke Israëlieten uit Judeau zijn en dat de blanke
Joden allen tot de tien verloren stammen behooren.
Bisschop Matthews, die zijn geloofsgenooten He
breeuwsch onderwijst, spreekt deze taal met een
Arabisch accent. Het is het echte, Palestijnsche He
breeuws, althans volgens den berichtgever in de Sun.
Merkwaardig is de „schriftuurlijke" grondslag,
waarop deze Joodsche negersecte haar muzikaal
ritueel heeft gevestigd. Eén Joodsche koopman, die
de bezoekers in de synagoge van de Onderhouders
van de Geboden geïntroduceerd had, legde dezen uit
dat zoowel de saxofoon als de guitaar en de tam
boerijn Bijbelsche muziekinstrumenten zijn. Toen
koning David voor de ark uit danste, bespeelde hij
de kinnoor en dit zou niets anders geweest zijn dan
de saxofoon.
Wij hebben hier met een wel zeer vrijmoedige
veronderstellinig te doen. Weliswaar staat het bij
de deskundigen geenszins vast, wat voor instrumen
ten de kinnoor en de nebbei eigenlijk geweest zijn,
doch vrijwel algemeen houdt men ze voor snaar
instrumenten. David met de harp is de traditioneels
belichaming van deze uitlegging.
Toch geven de deskundigen toe, dat er maar wei
nig omtrent deze instrumenten vaststaat. Uit den
Bijbel is slechts op te maken dat men de kinnoor
en de nebbei onder het loopen bespelen kon en dat zij
derhalve klein en licht moeten zijn geweest. Hoe
dit zij, de Joodsche negers te Harlem vinden het ge
bruik van £e saxofoon bij hun godsdienstoefenin
gen blijkbaar schriftuurlijk veroorloofd en ook de
wijze, waarop zij hun muziekinstrumenten gebrui
ken, openbaart, dat zij zich de psalmen voorstellen
als marschliederen.
iMisschien hebben zij hierin gelijk; het waren im
mers goeddeels, optochtliederen en wij moeten de
stamgenooten van Josephine Baker gelijk geven,
dat het den ouden Israëlitischen tempelgangers wel
zeer bezwaarlijk zou zijn gevallen, hun feestelijke
ommegangen te houden op de maat van het onder
Protestantsche christenen als .schriftuurlijk" in
zwang geraakte psalmgezang.
De Joodsche negers te New York houden zich aan
het oude rhytme, waarop David met het gansche
huis Israëls de Arke des Heeren met gejuich en ba
zuingeschal „opgebracht" heeft en de marschliede
ren, welke bij het geluid van saxofoon, tamboerijn,
triangel, piano, trommel en cymbaal in hun gods
dienstoefeningen weerklinken, doen denken aan het
vroolijk tempo van Heilslegermuziek.
Onder deze gesyncopeerde psalmgezangen begin
nen de geloovigen allengs beweeglijk te worden; hoe
mear het tempo van de muziek, die als een matige
marsch is begonnen, in snelheid toeneemt, te harder
trappelen zij met de, beenen en te dieper buigen zij
liun lichamen mee op de maat. Tenslotte zingen zij
onder een „quickstep":
„Zoo de vuurzuil leidt hen 's nachts,
En overdag de wolk
Zweeft aldoor
Recht hun voor
Op de reis van IsraëEs volk".
HO 0 GrTR-1-ALKMAAR'TE L-35!
De tamboerijnen rinkelen en ratelen en de trom
mels roffelen er tusschen in met het lawaai van een
jazzband:
„Er zal een gids en een leider zijn
Tot de woestijntocht is verricht,
Want de Heer onze God zal op zijn tijd
Ons leiden tot het licht."
De muziek wordt al wilder en sneller. Een reus
achtige negerin in een zwarten bontmantel begint
langzaam wiegelend door het pad tusschen de kerk
banken te loopen. Een andere negerin, die in een
witte kiel de saxofoon blaast, wiegt haar heupen
mee op de maat. De psalm wordt een foxtrot.
Men hoort kreten van „Halleluja!" en „Prijst den
Heer!"
Dan legt de bisschop zijn tamboerijn neer, slaat
een wit zijden gebedssjaal om de schouders en zegt
de gebeden in het Hebreeuwsch. Telkens als hij een
paar zinnen Hebreeuwsch heeft gezegd, vertaalt- hij
den tekst in het Engelsch. Hij bidt om God's zegen
over de „Kinderen Israëls" en bidt, dat ook alle ove
rige menschen „het licht mogen zien"; hij bidt voor
den President, het Congres, de sheriffs en rechters
van het land. Nadat hij een kwartier heeft gebeden,
leest hij de Tien Geboden, gevolgd door een Bijbel
lezing van ongeveer een uur.
Aldus, volgens de New Yorksche Sun, de eere-
dienst van de Joodsche negers in Harlem.
De openbare vergadering werd Vrijdagmiddag ten
raadhuize alhier, onder voorzitterschap van den heer
G. Beers, gehouden en had in hoofdzaak ten doel de
behandeling van het jaarverslag. Keurig samengesteld,
werd het uitgebracht door den secretaris der com
missie, den heer P. D. Rezelman.
We vermelden er het volgende uit:
In de vacature, ontstaan door het overlijden van
den heer Rutger Kaan, werd voorzien door de benoe
ming van den heer N. Koppes te Wieringerwaard.
Het overlijden van den heer Rutger Kaan was voor
de commissie een gevoelig verlies, niet alleen om
dat zij in den overledene verloor een bekwaam ad
viseur, maar tevens een goed vriend, die op de meest
eenvoudige wijze met bekwaamheid en helderin
zicht van zaken, met de commissieleden samenwerkte^
De heeren A. C. Melchior en H. G. Th. Mann waren
reeds 25 jaren lid der commissie en ontvingen als
blijk van waardeering van de commissie respectieve
lijk een litho en ets.
Er werden 4 gewone vergaderingen gehouden.
De rekening over 1927 sloot met een voordeelig saldo
van f208.53.
De gezondheidstoestand van de bevolking in het
ressort, der commissie was ook in dit verslagjaar
weer gun^ig te noemen. Slechts 4 gevallen van
typhus werden aangegeven en alleen in de gemeen
ten Warmenhuizen en Broek op Langendijk was de
roodvonk van eenige beteekenis. Andere besmette
lijke ziekten kwamen niet voor.
Ernstige misstanden werden bij de inspectietochten
niet waargenomen, maar in de meeste dorpen en ge
huchten laat de vuilnisafvoer te wenschen over en
herhaaldelijk worden slootverontreinigingen waarge
nomen als gevolg van het ontbreken van een vuilnis
ophaaldienst. In dezen toestand zal verbetering be
hooren te worden aangebracht door instelling van
gemeentelijke vuilnisophaaldiensten voor plaatsen
waar dit gewenscht zal blijken te zijn.
Uit de beantwoording van een desbetreffende vra
genlijst bleek dat de afvoer van faecaliën, urine, enz.,
nog zeer onvoldoende is geregeld en alleen in de ge
meenten Texel (Den Burg), Wieringen (Hippolytus-
hoef), Callantsoog (dorp), Petten (dorp), Schagen
(plaats, Barsingerhorn (dorp en Kolhorn) en War
menhuizen (dorp) een gemeentelijke dienst bestaat
Waar de diensten gedeeltelijk nog zeer onvoldoende
werken, zal verbetering gewenscht, zijn.
Aan verschillende gemeentebesturen werd geadvi
seerd verbetering te 'brengen in verontreiniging van
slooten, het tegengaan van hinderlijke wijze van mest-
storting.
Ook dit jaar werden verschillende keetwoningen
van de bij de Zuiderzeewerken te werk gestelde ar
beiders geïnspecteerd, waarbij hetzelfde euvel bleek,
als over deze aangelegenheid in het vorige jaarver
slag werd gerapporteerd.
iBehalve in de gemeenten Wieringen en Anna Pati-
lowna, waar respectievelijk door de Zuiderzeewerken
en de bloembollencultuur veel woongelegenheid ge
vraagd wordt, heeft de nieuwbouw in het ressort der
commissie niet veel bedragen, zoodat er steeds nog een
zekere behoefte aan goedkoop© woongelegenheid
blijft bestaan.
Ook ten aanzien van de volkshuisvesting werden
aan gemeentebesturen adviezen verstrekt
In 1928 kwamen 4 gevallen van buiktyphus voor,
en 39 gevallen van roodvonk. Bijzondere maatregelen
behoefden niet te worden getroffen.
Op een vraag van den Inspecteur van de Volksge
zondheid, den heer Jhr. G. de Graeff, omtrent de rege
ling van de drinkwatervoorziening van de woonketen
bij de Zuiderzeewerken, werd door de Commissie ge
antwoord dat de watervoorziening van de keten der
Zuiderzeewerken en die der aannemers, wel in orde
•is, maar dat die van de z.g. particuliere keten veel te
wenschen overlaat. Het water moet in sommige ge
vallen van elders worden aangevoerd, bij welk ver
voer niet altijd geschikt vaatwerk wordt gebruikt.
Zoo werd in één geval voor het vervoer gebruik ge
maakt van een iertank, welke zeer waarschijnlijk niet
voldoende voor het gebruik werd ontsmet. Het ge-