ilüitti Nidis-
ilitiiuiit- laiiliiiM
IJzeren Grendelen.
Dinsdag 9 April 1929.
72ste Jaargang No. 8438
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
Sproeten komen vroeg in
BA EER
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-'
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitlcomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330.
INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.05. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
RIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Zitting van. 5 April 1029.
AA.NBJJDING KENNEMERSTRAATWEG. 2 X
f 3». BOETE GEREQUXREERD. VERDACHTE
KUIFT ALLE SCHULD ONTKENNEN.
Op deze levendige en drukbezochte audiëntie werd
in -ue eerste plaats de behandeling voortgezet van de
z.'W.ii. tegen den slager J. R. te Helloo, aan wlen was
ten laste gelegd In den morgen van 14 Nov. op den
Kennemerstraatweg te Alkmaar met zijn vrachtauto een
ernstige aanrijding te hebben veroorzaakt, waar
bij de 50-jarige goederenJbezorger J. Boerman, die op
zijn rijwiel vanuit de Emmastroat den Kennemeretraat-
weg opreed, zwaar lichamelijk letsel bekwam. Gehoord
werden de 18-jarige slagersknecht Slmon Sneekes en de
heer A Dam als deskundige. De slagersknecht, die zich
in de auto naast zijn patroon had bevonden, deelde
mede. dat deze hem op een wielrijder had gewezen en
gezt-gd had: Kijk die man nou eres... Wat zijn patroon
daarmede echter bedoelde la hij nimmer aan de weet
gekomen, daar hij onmiddellijk bewusteloos is geraakt.
Toen hij weer bij zijn positieven kwam, bemerkte hij
nog in de cabdne te zitten, terwijl het bloed hem uit hét
hcciVi druppelde. Hij hoorde vaag menschen praten
bu! en bij de auto, doch van het ongeval zelf heeft hij
niets gezien.
Do heer Dam deed eenige mededeelingen omtrent de
werking van een handrem, die al te krachtig wordt
gebruikt. Voorts gaf deze deskundige als zijn meening
te kennen, dat verdachte beter had gedaan, toen hij
zag dat de wielrijder onzeker was, wat te doen, onmid
dellijk te stoppen. De ambtenaar stelde uitvoerig in het
Hokt, dat verdachte roekeloos en onvoorzichtig had ge
reden en met remmen die niet aan de eischen voldeden,
reden waarom 2 X f 40 boete of 2 X 40 dagen werd
gevorderd.
De heer R. ontkende alle schuld en weet die aan
bet twijfelachtig optreden van den wielrijder. Wat de
remmen betrof, deze werden steeds door hem zelf ge
controleerd en onderhouden. Het ls echter mogelijk,
dat door het hevig remmen de handrem defect is ge
raakt, waardoor de werking daarvan onvoldoende ls
gebleken. De kantonrechter zal over 14 dagen schrifte
lijk vonnis wijzen.
DE BRANDENDE KWESTIE DER LEDIGE
SCHOENDOOZEN.
Daarop werd voortgezet de fameuze geschiedenis der
ledige schoendoozen, door den winkelier de G. te Alk
maar op 13 Maart zonder vergunning van de gemeente
en voriteiten op gemeentegrond geplaatst
.De verbalisant do hoor Wijnberg doolde mede, dat
bi den bewusten dag op verschillende uren heeft ge-
teerd, dat bewuste, doozen nog seeds rustig de
>Men piaat3 innamen,
t voorts de politie niet meet met 2 maten en op-
irtsdt zonder aanzien des persoons. De heer de G. is
echter reeds meerdere malen gewaarschuwd.
De heer de G., die aanvankelijk minder tactisoh op
trad en deswege een bemerking had te incasseeren,
merkte op, dat hem wordt belet, wat aan anderen wordt
^toegestaan (quod llcet Jovi, non llcet Bovi).
Nadat de heer G. nog verschillende grieven als ach
tergesteld burger had ontwikkeld, werd zijn schuld be
wezen geacht en verdachte tot f 3 boete of 3 dagen
veroordeeld.
FEUILLETON
Naar het Engelsch
van
ET HEL M. DELL.
?3.
Maar op dat oogenblik scheen er ook in Piers een
verandering plaats te grijpen. Als in plotselinge, on
draaglijke pijn riep hij uit: „Avery! Avery! Ben je van
steen gemaakt? Kan je niet zien, dat het voor mij le
ven of dood beteekent?"
Zij antwoordde onmiddellijk, alsof zij op dien kreet
van hem gewacht had. „Ja, maar je moet dat overwin
nen. Je kan het, als je wil. Het ls jou onwaardig. Je
probeert te nemen wat niet het jouwe Is. Je hebt een
vergissing begaan en je verongelijkt jezelf en mij".
„Wat? Heb je me dan niet lief?"
Met een gebaar van de diepste wanhoop sloeg hij zijn
armen op en wendde hij zich van haar af. Een oogen
blik stond hij te zwaaien, alsof hij van al zijn kracht
beroofd was; dan liep hij verder. Hij strompelde blinde
lings zwaar en het gekrijsch der zeemeeuwen klonk
klagend door een stilte, die gevoeld kon worden.
Maar vóór die stilte haar verlamde, riep Avery
luidde:
„Piers, .blijf!"
Hij bleef onmiddeUijk staan, maar hij keerde zich niet
om, doch wachtte.
Zij liep hem achterna. Zij legde een bevende hand
op zijn arm.
„Ga niet zoo van mij weg," zeide zij.
Langzaam draaide hij zijn hoofd om en keek haar
aan en de jammer van dien blik drong in haar hart.
Al het medelijden der vrouw drong in haar naar boven.
<Aj betrapte er zich op, dat zij sprak met een teeder-
heid, welke een minuut tevoren geen macht ter wereld
«l-it haar gekregen zou hebben.
„Piers, er is iets niet in orde; er is iets gebeurd. Wil
D me niet zeggen wat het is?"
„Ik kan het niet."
Zivn onderlip trilde, zij zag, dat zijn tanden er woest
•-> V.ten. „Het is beter, dat ik ga," zeide hij.
De heer Corn. J. sjouwerman, of wat hoffelijker uitge
drukt, transportrbeider te Alkmaar, was in gebreke go-
bleven zijn ouderdomsrentekaart te toon en aan den
ijverigen controleur van den Raad van Arbeid, de heer
Brandon Bravo, welk gebrek aan interesse voor zijn
ouderdomszorg thans werd aangemoedigd door het op- j
leggen van 7 gulden boete suba 7 dagen hechtenis.
EN GELDIGE ARBEIDSKAART BEHOORT IN DE
CABINE.
De zorg van het Rijk strekt zich tegenwoordig ook
uit tot de chauffeurs van auto's ten dienste van het
openbaar verkeer en dus is het noodig, dat in de cabine
van autobussen aanwezig ls een kaart, waarop is aan
gegeven het aantal werkuren. Elke .4 weken, wordt
zoo'n kaart vernieuwd en moet dan verwisseld worden.
Twee chauffeurs, In dienst van den heer A. S., auto-
busdienstondernemer BergenAlkmaar, de heeren K. 9.
en I. H. W. E, die zulks hadden verzuimd, werden heden
ter zake deze nalatigheid ter verantwoording geroepen
en ieder tot f 2.50 boete of 2 dagen veroordeeld.
OOK HET IJS WORDT ALS OPENBAREN WEG
AANGEMERKT.
De emld G. M. te Llmmen was op 21 Febr., toen hij
zich op de schaats bevond teneinde een lokale hard
rijderij om «pek en erwten bij te wonen, zoo vrij, zich
niet te storen aan het verzoek van brigadier de Koek
koek, aan wien de handhaving der orde op het terrein
van den wedstrijd was opgedragen, om niet voortdu
rend door mede te rijden met de mededingers, den
goeden gang van zalten te belemmeren, met gevolg dat
hij een bekeuring opliep. De opposante smid sprak
thans zijn twijfel uit omtrent de rechtmatigheid van het
optreden der Rijksveldwachters, doch zoowel ambte
naar als kantonrechter probeerden hem dit wanbegrip
uit het hoofd te praten, terwijl bovendien een geldboete
van f 7 of 7 dagen mede als krachtig werkend bekee-
ringsmiddel werd aangevoerd.
PRINCIPIEEL IN T ONGELUK GESTELD.
!D|e heer A. J. v. D., een te Alkmaar wonend metse
laar, minnaar van wandelen en natuurschoon, had zich
op 3 Maart opgehouden op zeker punt aan den bekenden
Sandersloot in het restant van het bekende Bosch „van
Foreest", ten einde het ijsvermaak op de Hèllooër "Ijs
baan rustig gade te kunnen slaan, toen hem en vele
anderen door den brigadier de Koekkoek werden be
duid, zich te verwijderen, daar zij zich op verboden
terrein bevonden. Aan deze lastgeving werd wel gevolg
gegeven, doch de heer v. D., die twijfelde aan de recht
matigheid dier vordering, verzocht den brigadier pro
cesverbaal op te maken, opdat deze aangelegenheid in
principe door den kantonrechter kon worden uitge
maakt. Als de onverschrokken strijder voor het recht
betrad de heer v. D., voorzien van een keurig uitge
voerde situatiekaart, waarover hij het oprecht gemeende
compliment van den kantonrechter in ontvangst mocht
nemen, heden de rechtszaal, geflankeerd door twee ge
tuigen a decharge, de heeren Hoek en Bakker, die mèt
den verdachte de meening waren toegedaan, dat bedoel
de plek, die geen enkel kenteeken. van .bosah vertoonde,
Van Rijswijk's
HET OUDE ADRES VAN VERTROUWEN.
PRIMA'VETLEEREN SCHOENEN EN LAARZEN.
EN DE PRIJZEN ZIJN LAGER DAN OOIT.
Prikkelbaarheid
kopit vaak" voort uit
slechte spijsvertering,
Alle spijsverterings
stoornissen moeten
spoedig zwichten voor
Foster's Maagpillen.
het laxeermiddel bij
uitnemendheid.
Foster's Maagpillen
Alom verkrl|gbaar 6 f 0.65 per flacon.
niet kon worden- aangemerkt als vallende bulten de
openbare wegen of voetpaden. Zoowel ambtenaar als
kantonrechter bleken een andere opinie te zijn toege
daan en' volgde mitsdien veroordeeling, echter tot slechts
f 0.50 boete of 1 dag. De Kantonrechter adviseerde
voorts den veroordeelde om Inden hij iets wil bereiken
met betrekking tot ontheffing van het verbod, hij zich
moet wenden tot den bond voor behoud van natuur
monumenten, aan wien de zorg voor het bosch van
Nijenburg is opgedragen!.
GEDUPEERDE BAKKERS.
Teneinde hun clientèle, die zich in zeer ultgebrelden
kring bevinden, behoorlijk en op tijd te bedienen, zijn
de broodbakkers van den grooten polder Heerhugo-
waard nolens volenja gedwongen, vroeger met hun ar-
j beid te beginnen dan de arbeids- en bakkerswet hun
toestaat, met het treurig gevolg, dat Bij ln oonfllot
komen met genoemde nuttige maar Iiohtelijk lastige
wetten en als overtreders voor den kantonrechter wor
den geroepen. Zoo stonden heden 2 van de brave deeg-
bewerkers uit den blauwen reiger-polder terecht, de
j eerste, Simon D., omdat hij op 7 Maart 'n gezel, om-
i streeks 4.30 in den morgen had belast met deegberei-
ding, de tweede, Cornells It, als patroon zelf, die rog
gebrooddeeg had gereed gemaakt voor de eleotrische be
maling. De twee bakkers ontwikkelden met klem de
moeilijkheden, die de wet hen in den weg legt en zoo
wel de ambtenaar als kantonrechter waren het roerend
met de verdachten eens, doch de kantonrechter ls niet
aangewezen om de wet te beoordeelen, doch om haar te
handhaven en al?oo werd de eene lamente erende fabri
kant van goed doorbakken plaatbroodjes en croqante
kadetjes veroordeeld tot f 2 boete of 2 dagen en de zelf
werkende patroon zelfs heengezonden zonder straf.
Een fijne tulband, Kees, met Pinkster, voor het per
soneel van de griffie!
DE MAGNETISEUR VERDACHT ALS KWAKZAL
VER.
i De 32-jarige magnetiseur J. F. v. d. P. uit Amster
dam, te Alkmaar bekend uit het conflict met de Alk-
maarsohe politie, waarbij hy een been brak, had zich
heden te verantwoorden wegens het onbevoegd uitoefe
nen der geneeskunde te Llmmen in de maanden Augus-
tus-September van het vorige jaar. Hij zou als toen het
10-jarig dochtertje van den weduwnaar H. Dokter, tuin
der aldaar, dat laboreerde aan eeni vochtafschelding ver
oorzakende aandoening van het oor, na gedaan onder
zoek, hebben behandeld met een door hem bereid prae-
paraat, dat ln druppels moest worden aangewend. Den
behandeling die trouwens geen resultaat had.
De verdachte magnetiseur gaf toe, geenerlel bevoegd
heid als medicus te bezitten, doch hij ontkende ten
stelligste, in flagranten strijd met de getuigen H. Dok-
ter en diens hulshoudster Geslna vol het meisje onder-
zocht en het geneesmiddel te hebben geleverd. De
I hulshoudster voegde aan haar verklaring echter nog
toe, dat op voorschrift van verdachte het oorgezwel na
de behandeling met de druppels moest worden gerei
nigd met groene zeep. Men had hem voor denl drank
f 2 ter hand gesteld.
De ambtenaar toonde zich niet bijzonder welwillend
gestemd en noemde verdachte een gevaarlijk mensch,
dat men ln dit kanton eens flink achter de vodden
j zal gaan zitten. Zijn houding, waarbij hij alles pertinent
ontkent, noemde het OM. afkeurenswaardig. Spreker
j meende termen te hebben, hier de hoogste boete te
i moeten requlreeren en vorderde f 300 boete of 100 dagen
hechtenis
Verdachte bleef bij zijn ontkentenls en beweerde zicih
niet bewust te zijn, Iets onrechtmatigs te hebben be
dreven. In Amsterdam behandelt hij een politle-commls-
saris! en de echtgenoote van een dokter, terwijl hij in
't minst niet wordt lastig gevallen-
Do kantonrechter zeide ln zijn vonnis overtuigd te
zijn, dat hij in zijn kanton bekend staat als een clement
rechter. Evenwel achtte hij het ln casu noodzakelijk
paal en perk te stellen aan dergelijke kwakzalverij en
meende hij dus, zich geheel aansluitende bij het requi
sitoir, den verdachte te moeten veroordeelen conform
den eisch van het Openbaar Ministerie. Alzoo werd de
heer v. d. P. veroordeeld tot f 300 boete suba 100 dagen
hechtenis,
GEEN OOG VOOR DE BEELDENDE KUNSTEN,
De globetrotterende handelaar ln kunstvoorwerpen
Herm. Gerrit Ch., gedomicilieerd te Oldenzaal, tracht
ook te Alkmaar en te Bergen) zijn schatten voor een
zacht prijsje aan het begeerlge volk te vermasselen,
doch wordt helaas maar altijd; tegengewerkt door de
gemeentelijke autoriteiten, die hem geen vergunning
voor zijn handel willen verlecnen. Het is meer dan erger
lijk, daar hij in de Residentie van HM. de Koningin met
achting en toegenegonheld wordt ontvangen en zelfs
de hoogste dignitarissen met ware zelfvoldoening hem
zijn kunstschatten afkoopen. Doch het is in dezen om
trek misere ouverte met een praatje en werd heden den
miskenden) kunsthandelaar veroordeeld wegens over
treding van het ■vfcntverbod tot 2X1 2.50 boete of
2X2 dagen hechtenis,
DIVERSE SUKKELAARS MET ONBETROUWBARE
OF TROUWELOOZE FIETSLANTAARNS.
Een drietal overtreders van artikel 69 motor- en rij-
wielwet, rijden zonder licht, werden achtereenvolgens
voor den Rechterstoel geroepen. Als no. 1 de heer P.
v.d. H., handelaar te Alkmaar, die in den nacht van 27
op 28 Maart door zijn electrische fietslantaarn werd ge
kuld. Daarop een Jeugdig varensgezel J. H. B. aldaar,
welk jongmensch bij het overbrengen van spoed bood
schap in den laten avond van 17 Maart, ln de gauwig
heid op een geleende fiets zonder Hchtapparaat was ge
sprongen. Deze heeren zonder lamp liepen toch tegen
de lamp en werden heden ieder tot f 2 boete of 2 dagen
veroordeeld.
VERMAKELIJKE SCêNE UIT 'S RIJKS POPPEN
KAST.
De 18-jarige telegrambesteller A v. L te Alkmaar,
was in den avond van 29 Maart, terwijl hij zich op zijn
dienstrijwiel in functie bevond, op den bon geslingerd,
omdat zijn rijksrijwiel niet op de behoorlijke plaats was
verlicht Het blijkt n.1. dat door het Rijk onooglijke en
verouderde pet rol eum-I antaaratj es verstrekt worden
(voor 20 jaar terug gebruikte ik reeds zoo'n onding),
die bij elke windvlaag, tocht of krachtige schok on
herroepelijk ultdooven. Deze prullen zijn n.b. door het
Rijk goedgekeurd! En als dan. 'n proces-verbaal en ver
oordeeling volgt dan moet de telegrambesteller de boete
uit eigen zak betalen! Wat toch zeker wol het top
punt kan worden genoemd.
Het slachtoffer van deze officieel© waanzin, de heer
v. L., demonstreerde zoo'n lantaarntje, pas fonkelnieuw
ontvangen, en wist den) kantonrechter zoo afdoend te
overtuigen van de ondeugdelijkheid dezer „rare olie
pitjes" dat hem geenerlel straf werd opgelegd.
DE VERKEERSREGELEN VORDEREN IEDERS
OPLETTENDHEID.
De petroleum-distribuant J. C. B. te Alkmaar raakte
op den Schermerweg met zijn handwagen rijdend, het
„Neen, wacht. Je kan zoo niet gaan. Piers, wat scheelt
Je? Zeg het mij."
Hij aarzelde. Zij zag, dat zijn zelfbeheersching wan
kelde. Eindelijk sprak hij. „Ik kan het niet. Ik ben me
zelf niet meester. Ik ik—" hij hield op en bleef zwij
gen.
„Dat weet ik," zeide zij en dan gehoorzamend aan
een impuls, waarvan zij instinctief wist, dat zij er nooit
berouw over hebben zou, gaf ze hem ook haar andere
hand. „Laten we dit alles vergeten," zeide zij.
Het was zóó edelmoedig gesproken, dat het zijn uit
werking hebben moest Hij keek haar een oogenblik
verbaasd aan, begon te spreken, hield op, nam haar
twee handen met den grootsten eerbied in de zijne en
boog er zijn voorhoofd op. De totale overgave van de
daad openbaarde haar hoe hij haar tot den alles be-
heerschende invloed van zijn leven gemaakt bad
„Zullen we gaan zitten en praten?" zeide zij hartelijk.
Zij kon niet anders dan hartelijk tegen hem zijn. Het
smeekende van zijn zwakheid was grooter dan alle
kracht Zij moest erop reageeren.
Hij Het haar los, viel zwaar op een rots neer en steunde
zijn hoofd in zijn handen.
Zij wachtte enkele oogenblikken naast hem; dan,
toen hij bleef zwijgen, boog zij zich naar hem toe.
„Piers, .wat is er?"
Hij richtte zich op en staarde naar de zee.
„Ik ben een dwaas," zeide hij met een vreemde, on
vaste heftigheid. „De quaestie is, dat ik den heelen
nacht op dit vervloekte strand ben geweest Ik heb mij
len geloopen. En ik vermoed, dat ik moe ben."
„Den heelen nacht!" herhaalde Avery verbaasd.
„Maar Piers!"
Hij knikte verscheidene melen. „En die beroerde zee
vogels hebben van het aanbreken van den dag af om
het hardst gekrijscht met die driemaal vervloekte
kraaien! Ik had ze den nek wel willen omdraaien!"
Avery lachte ondanks zlohzelf. „We voelen ons alle
maal wel eens knorrig," zeide zij, toen een zeemeeuw
met een melancholiek gekrijsch boven hen zweelde
„Maar heb je heelemaal niet ontbeten? Je moet ramme-
len van den honger."
„Dat doe Ik ook. Ik voel me als een wolf. Msn-r je
behoeft niet bang te zijn om te gaan zitten. Ik zal je
ditmaal niet oppeuzelen."
Zij hoorde het jongensachtig smeekende ln rijn toon en
bijna onbewust bezweek zij daarvoor. Zij ging op de
rots naast hem zitten, maar hij liet zich onmiddellijk
afglijden en strekte zich als 'n hond aan haar voeten uit
Zij wachte kalm tot hij zou spreken.
Na enkele minuten begon hij: „Ik heb ruzie gehad
met mijn grootvader. We hebben ons beiden gedragen
als wilde dieren. Ten slotte dacht hij, dat hij mij een
pak slaag kon geven, en dat was meer dan ik verdrag-
gen kon. Ik rukte de liniaal uit zijn hand en gin gweg.
Ik zou ermede geslagen hebben, als ik dat niet gedaan
had. En daarna ben ik gevlucht en hierheen gekomen.
En ik ga niet meer terug."
Terwijl hij dat vertelde, drong tot Avery plotseling
het besef door, dat zij de oorzaak der twist geweest
was. Zij had dat niet voorzien. Zij voelde, dat dat ver
moeden dadelijk bevestigd of uit den weg geruimd
moest worden.
„Piers," zeide zij vlug, „waarom héb je ruzie gehad
met je grootvader. Was het om die kwestie met
Miss Rose?"
„Ik heb nooit iets met Miss Rose uitstaande gehad,"
zeide Piers vrij gemelijk. „Vraag het haar, als je me
niet gelooft" H3j bleef een oogenblik zwijgen en
ging dan voort: „Ik héb hem van een zeker plan,
verteld. Hij nam mij daarvoor onder handen, was ab
soluut onuitstaanbaar. En toen werden wij heftig. Het
was zijn schuld. In ieder geval is hij ermede begonnen."
„Je hebt më nog niet verteld waarom je
ruzie gehad hebt met je vader."
Hij haalde, zonder haar aan te kijken, zijn schouders
op. „Het komt er niet op aan, wel?"
„Ja, dat geloof ik wel," antwoordde zij op vasten toon.
„Welnu dan" Hij richtte zich plotseling op en
keek haar recht in de oogeni „ik héb hem gezegd,
dat, als lk niet trouwen kan met de vrouw, die ik
liefhad, lk in het geheel niet trouwen zou.x Of wou
je soms, dat ik iets anders deed?"
„Ik zou willen, dat je de ware vrouw liefhadt
j en trouwde."
Hij lachte even flauwtjes en leunde met zijn hoofd
tegen haar borst. „O, lieveling," zeide hij, „er is geen
andere vrouw in de wereld dan jij."
Iets vurigs, dat veel op pijq geleek, doortrok Avery bij
Idie woorden. Zij bewoog zich instinctief, maar het was
geen terugdeinzen. Na een kort oogenblik legde zij b«ar
hand op de zijne.
„Piers", zeide zij, „ik kan niet verdragen jou pijn te
doen."
„Jij zou geen vlieg kwaad, doen!
Zij glimlachte flauwtjes. „Niet, als ik er iets aan doen
het voorjaar, koop tijdig een pot
Sprutol. Bij alle Drogisten.
kon. Maar dat bewijst niet, dat lk veel van vliegen
houd. En-nu Piers, ga ik iets heel grootsch van je vra
gen; Ik ben benieuwd of je het doen zal."
„Ik ook."
Hij had zich bij haar aanraking niet bewogen; toch
voelde zij echter zijn vingers, die op haar knie zich
krampachtig samentrokken, en zij vermoedde, dat hij
nog trachtte de innerlijke beroering, die hem enkele
minuten te voren bijna overweldigd had, te beheerschen
„Ik weet, dat het iets grootsch is," zeide zij. „Maar
ter wille van mij zou ik graag zien, dat je het
deed."
,Jk wil alles voor jou doen," antwoordde hij harts
tochtelijk.
„Dank je. Dan wil lk, Piers, dat je teruggaat naar
Sir Beverley en weer vrede met hem sluit."
Hij trok zijn hand vlug uit de hare terug, ging recht
op zitten en keerde haar zijn rug toe. „Neen!" zeide hij
heesch. „Neen!"
„Ik smeek het je, Piers!"
Hij sloeg zijn armen om zijn khieën en bleef zwijgend
naar de zee zitten staren.
„Ik smeek het je, Piers!" zede zij nogmaals, terwijl zij
zijn schouder met haar vingers aanraakte.
Ongeduldig trok hij zijn schouder weg; dan plotseling,
alsof hij besefte wat hij gedaan had, keerde hij zich om,
greep haar hand en drukte die aan zijn lippen.
„Ik ben een bruut, liefste. Vergeef het me. Natuurlijk,
jals je dat wilt zal ik teruggaan. Maar vrede slui
ten wel dat hangt niet alleen van mij af, zie je."
„O, Piers, jij bent alles, wat hij heeft Hij zou niet
hard tegen jou kunnen zijn!"
Piers glimlachte grimmig en zeide niets.
„Bovendien," ging zij zacht voort „er is feitelijk geen
enkele reden om ruzie te hebben tenmiste als ik de
oorzaak daarvan ben. Het is heel natuurlijk dat je
grootvader graag wil, dat je een passend huwelijk sluit;
heel natuurlijk, dat hij liever niet ziet dat je de ver
keerde vrouw naloopt Je kan hem zeggen, Piers, dat
ik zijn standpunt volkomen begrijp, mar dat hij, wat mij
betreft niet bang "behoeft te zijn. Het is mijn plan niet
om te hertrouwen."
„A11 right!" zeide Piers.
Hij drukte haar hand even en liet die dan los. Een
seconde doch ook een seconde slechts zag zij een
schittering in zijn oogen, die haar bijna spottend toe
scheen. En dan sprong hij plotseling op.
Wordt vervolgd.
