Mona Rica".
De Schoone Duivelin
Radioprogramma
Tweede Blad.
Vreest geesi
examen
6¥ISJNHARDT's
Donderdag 27 Juni 1929.
72ste Jaargang. No. 8482
n
DE NIEUWSTE STER VAN IIOLLYWOOD.
En ho© zij ontdekt werd.
Negen en negentig van de honderd of beter nog ne
gen en negentighonderd van de duizend figuranten
werken in en rond de filmstudio's, zonder ooit op den
voorgrond te treden en zich te ontpoppen als een goede
filmster. En mocht het eens voorkomen dan gebeurt het
maar al te vaak, dat de „ster in spe" zich van haar of
zijn krachten bewust, maar die niet ontplooien kunften-
de van het eene naar het andere studio zwerft om te
trachten er een engagement te vinden, wat op deze
wijze maar sporadisch gebeurt.
Eenige maanden geleden werd er in Hollywood een
nieuwe naam gehoord:
Mona Rica.
Wie was zij? Waar vond de ver-Amerikaanschte
Duitsche regisseur Ernst Lubitsch het meisje, dat hij
ültverkoor om naast John Barrymore, Camilla Horn,
Victor Varconi, Hobart Bosworth en andere bekende
artisten mede te spelen in zijn nieuwste film voor de
United Artists: Eternal Love? Zelfs de filmwereld in
Hollywood, die anders zoo goed op de hoogte is van
de herkomst der nieuwe sterren vermocht niet het my
sterie Mona Rica op te lossen. Niemand in de studio's
had ooit van haar gehoord, de figuranten wisten zich
den naam niet te herinneren...
Mona Rica dit is niet haar echte naam is een
klein Mexicaansch meisje met de mooiste bruine oogen,
welke ooit in de lens van een camera gekeken hebben
volgens Lubitsch, Barrymore en andere „notabelen" in
filmland" met een natuurlijk spel, dat vergeleken
kan worden met dat der allergrootste sterren alweer
volgens Lubitsch. Barrymore en de anderen en met
een verschijning, welke ieder dadelijk onder de bekoring
weet te brengen.
Lubitsch „ontdekte" haar plotseling en op een dag
brachten de Hollywoodsche journalisten het bericht, dat
een meisje met nog geen zes weken filmervaring met
Camilla Horn de vrouwelijke hoofdrollen zou vertolken
tegenover den grooten Barrymore. Zij zou in de film
de kleine bruid van John zijn, een meisje vol tempera
ment en levenslust, zijn bruid, niet omdat John van
haar hield, maar omdat „volgens een goede en oude
Zwitsersche gewoonte" zijn moeder haar als bruid voor
hem had uitgezocht.
Mona's ware naam is Maria Enriqucta Valenzuela.
Zij ft op het oogenblik negentien jaar oud. Haar land
aard verraadt zich ook in haar niet; zij is vurig, op
vliegend, hartstochtelijk, Dolores del Rio, Lupe Velez,
Gilbert Roland, Don Alvarado, allen United Artists ster
ren zijn haar voorgegaan: nu heeft ook de kleine land-
genoote Mona Rica een -engagement voor den tijd van
vijf jaar bij deze groote filmonderneming gekregen.
Hoe dat gegaan is?
Op een dag bevond Mona zich buiten het „casting
office" van de United Artists te Hollywood, waar de
figuranten kunnen vernemen in welke film zij moeten
meedoen. Zij stond daar, mooi als ze was maar mooi
zijn meer figuranten pittig, snoezig, lief ook
eigenschappen, die andere figuranten met haar gemeen
hebben. Er kwamen bekende regisseurs voorbij, maar
geen hunner had oog voor het meisje. Toen ging het
loketje open, een stem zei, dat er vandaag niets te
doen was. De figuranten hadden vrij-af.
Even later rinkelde de telefoon in het kantoor. Lu
bitsch was bezig de rolverdeeling voor „Eternal Love"
in elkaar te zetten. Hij vroeg nu naar een figurante,
een meisje, dat niet alleen mooi was, maar dat boven
dien prachtig gevormde handen moest hebben. Deze
handen waren noodig voor een bepaalde scene, waarin
men een paar vrouwenarmen moet zien geslagen om
den hals van een man.
Lubitsch' helper verscheen uit 't kantoor en riep tot de
vertrekkende figuranten: „Wacht even, een mooie kans
voor 'jullie om zeven en een halven dollar in een uur
FEUILLETON
DET. DUNN.
14.
Carew wist niets van de bijzonderheden af. Hij was
veel te veel in beslag genomen door het geheim, dat
hem betrof, dan dat hij zich druk zou maken om een
ander. Hij had Kerstmis te Parkston en Harwich door
gebracht en getracht den vermisten diamant op het
spoor te komen en er achter te komen, hoe de man, aan
Wien hij was toevertrouwd, den dood gevonden had.
Maar die Lanchester tragedie? Hij zou er wel eens
meer van willen weten. Alles wat Leonie betrof, hoe
Weinig ook, interesseerde hem.
In een hoek van de kamer lag egn stapel kranten,
lederen dag werd er een nummer van de Times opge
legd. Carew zocht de datums die hij noodig had op en
was spoedig verdiept in het verhaal van den moord op
Maurice Bradley, het onderzoek en het resultaat daar
van.
Twee belangrijke punten in het verslag troffen Carew
en zetten zich vast in zijn gedachten. Het eerste was,
dat die Max Barnard de man was, die gevangen had
gezeten wegens den moordaanslag en inbraak in het
kantoor waarin Carew nu zat, het tweede, dat de moord
op Bradley op dezelfde wijze was gepleegd als die op
den koerier, die de diamant vervoerde.
Het vinden van een langen naald in het hart van
beide slachtoffers, was tè opmerkelijk om onopgemerkt
voorbij te gaan. Toch was er weinig aandacht aan het
feit geschonken.
Maar daar was reden voor. Dat een man overboord
werd gespoeld door een zware zee, of dat hij dronken
was en zoo gevallen, of dat hij zelfmoord had gepleegd,
daar was niets geheimzinnigs in. Niemand aan boord
van de Rotterdamsche boot wist iets van den man, be
halve dat hij een passagier was. Het geld zat in zijn
zak, maar er waren geen papieren die konden bewijzen
wie hij was. Hij was nog aan boord toen de boot een
kwartmijl van Parkestonhaven af was. Het was een
zeer mistige morgen en niemand had hem zien verdwij
nen. Maar hij was verdwenen, dat was alles.
De dokter had weliswaar geconstateerd, dat hij een
scherp stalen instrument in het hart had gevonden,
maar hij vermeldde dit slechts terloops en had er geen
bijzonderen nadruk op gelegd, behalve de opmerking,
te verdienen". De meisjes bleven verrast stil staan.
Laat ons jullie handen zien, meisjes", werd er geroepen.
en wie de mooiste heeft mag naar mr. Lubitsch gaan
m er zijn rol te hcoren".
Alle handen werden aan een nauwkeurig onderzoek
enderworpen. Toen... „Ziezoo, v/e zijn er. Ga jij maar
naar stage 3. Hoe het je?
„Enrlqueta Valenzuela".
„Enra, wat?"
Mona lachte, maar spoedde zich dadelijk naar de
genoemde plaats. In een hoekje van het filmtooneel
-aten daar Lubitsch en een operateur.
Er werd fluks een scène in elkaar gezet.
„Je bent de geliefde van dezen man" legde de regis
seur uit. „Doe je armen om zijn hals. Houdt hem
stevig vast. En jij wendde Lubitsch zich tot den
speler, die daarvoor geroepen was: jij moet haar
afweren. Maar zij laat zich niet afweren, zij moet jou
nog vuriger trachten te omhelzen. Zoo, nu zullen we
beginnen" En men begon...
De camera begon te dragien. De speler deed zijn plicht
De figurante trachtte hem te omhelzen.Zij vergat ten
slotte dat het alleen maar om haar handen ging.
Later verklaarde Lubitsch, dat op het oogenblik,
waarop het meisje begon te acteeren hij vergat dat zij
maar „op proef" speelde. Hij stond perplex en toen de
scene beëindigd was, onderwierp hij haar aan een apar
te proef. Want hij had opeens gevonden waar hij al zoo
langen tijd naar gezocht had: een geschikte vertolkster
voor den rol van Pia Eternal Love. Een dozijn beken
de filmspeelsters had Lubitsch voor dezen rol bijeen
geroepen maar hij had geen geschikte keuze kunnen
eh willen doen. Toen, eenige uren later deze proef,
waaraan Mona was onderworpen, voor bij was, was Lu
bitsch enthousiast.
„Ik heb Pia gevonden!" maakte hij bekend. „Ik weet
niet wie zij is, maar wel weet ik, dat zij voor film
speelster werd geboren. Zij heeft vuur en diepte".
Den volgenden dag werd Enrlquetta op het studio
geroepen en kreeg zij een engagement voor den tijd
van vijf jaar bij de United Artists...
Eenige dagen later was zij, die voortaan Mona Rica
zou heeten, wat op een conferentie met haar superi
euren was vastgesteld, met Lubitsch, Earrymore, Ca
naille Horn 'Victor Varconi, Hobart Bosworth en de
andere leden van de rolverdeeling van Eternal Love op
weg naar Canada, om daar ben maand te gaan werken
in de bergen voor deze nieuwe film.
lederen dag werken bracht Lubitsch meer zekerheid:
hij had hier een groote vondst gedaan. Onder zijn ge
duldige en vaak aartsvaderlijke leiding was het ruwe
van Mona's spel weldra verdwenen. Ook Camilla Hom
stond haar met raad en daad trouw ter zijde.
Toen het gezelschap weer in Hcllywocd was terug
gekeerd om daar de verfilming van Eternal Love bin
nenshuis voort te zetten, vond Mona daar den eersten
brief van een bewonderaar, die van haar gehoord had
en zij vcnd.dit het mooiste oogenblik van haar leven.
Mona Rica werd wij vergraten dit te vermelden
den vijftienden Juli 1909 in de stad Mexico geboren,
ging daar op school en volgde tenslotte op de Colegio
Rosales in de onmiddellijke nabijheid der hoofdstad
haar middelbaar onderwijs. Haar vader was gestorven,
toen zij twee jaar oud was. Haar familie verkeerde in
buitengewoon gunstige levensomstandigheden, later
keerde het fortuin echter.
Als jong meisje hield Mona ervan om te dansen en
in tooneelstukjes, wélke op school werden vertoond, op
te treden.
Toen haar broer Harold zestien jaar was geworden
verliet hij op zekeren dag het huis, om naar hij zeide, in
Amerika, in Los Angelos, een toekomst te zoeken. In
deze stad ging het hem weldra goed en hij vond er
alles zoo mooi en prachtig, dat hij zijn zuster en moe
der vroeg zoo gauw mogelijk naar zijn nieuwe stad
te komen. Zij deden dit nu vier jaar geleden. In Los
Angelos leerde Mona Engelsch spreken en het zou haar
later zeer van pas komen. In deze stad kreeg zij spoe
dig den bijnaam van de „Beauty Queen".
Haar broer deed dienst op de tram welke van Los
Angelos naar Hollywood rijdt, maar verdiende er wat
bij als figurant in films. Hij vertelde zijn moeder, dat
dit laatste misschien ook wel iets voor zijn zuster kon
zijn, maar mrs. Valenzuela had gehoord van de „ge
varen" van Hollywood, van het leven, dat daar geleid
werd... Dus vond zij het niet goed, hoewel Mona zelf
heel graag gewild zou hebben. Maar toch: eens ging zij
met haar broer mee, bleef weg van huis, werkte in de
Want er is een middel dat U
kalm maakt en kalm houdt,
terwijl Uw geest helder blijft
ZENUWTABLETTEN
behoeden U voor zenuwachtigheid
Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
dat de ontdekking vreemd was en dat hij de naald als
curiositeit zou bewaren. De Londensche bladen gaven
niet meer dan een paar regels over het geval en ver
meldden niet eens iets over de .naald.
„Verduiveld! Het is zoo klaar als een kiontje. Het
is dezelfde bende, die den armen Burrows bijna hoeft
vermoord en zeker zijn leven heeft verkort. Als ze Max
Barnard maar eerst te pakken hebben Is de zaak op
gehelderd. Ik heb groote lust om regelrecht naar Scot-
land Yard te gaan en hun de oogen te openen."
Er waren ongetwijfeld veel punten van overeenkomst
maar die losten toch het geheim niet op. Waarom was
dominee Maurice Bradley vermoord? Wat had hij met
die bende te maken? Het kon natuurlijk zijn gegaan
zooals men meende, dat Barnard hem uit den weg
had geruimd ter wille van zijn eigen veiligheid. Maar
dat verklaarde nog niet de wijze waarop de moord ge
pleegd werd.
De gravin verkeerde intusschen in een stemming, die
kan beschreven worden als het balanceeren op den
scherpen kant van een mes. Naar één kant zou het ver
keerd zijn, naar den anderen goed, dat hing van de om
standigheden af.
Zij ontbeet den volgenden morgen in haar eigen ver
trekken en besteedde het volgende uur om, sigaretten
rookende, alles te overwegen.
Zij had een onrustigen nacht gehad. Ze wist maar
al te goed, dat al had ze het nu weer met haar man bij
gelegd, zijn jalouzie en boosheid ieder oogenblik terug
konden keeren. Hij was nu eenmaal zoo.
Het was twaalf uur en om één uur zou ze den graaf
bij den lunch ontmoeten. Ze gaf haar kamenier heel wat
moeite dat uur. Ze wilde, zooals ze het zelf uitdrukte,
„beslist onweerstaanbaar" zijn en niets kon in haar
smaak vallen.
„Ik zie er vanmorgen afschuwelijk uit!" riep ze nij
dig. „Is dat jouw schuld of de mijne, Adèle?"
Het Fransche meisje haalde de schouders op, alsof
madame haar onrecht deed; maar ze zei niets. Adèle
was een scherpe opmerkster en ze zag. dat de gravin
net in een stemming was om een van de ivoren haar
borstels naar haar hoofd te gooien als iets niet naar
haar zin was. Zulke uitbarstingen van woede kwamen
meer voor, en hoewel madame zoo'n daad van tyrannle
altijd weer met een mooi geschenk goed maakte, voelde
de kamenier toch niets voor een herhaling van die ge
beurtenis.
Eindelijk was de laatste hand gelegd aan tollet en
haar en waren een paar geheimen toegepast in verband
met de gelaatskleur, en mevrouw zeilde weg, de breede
trap af naar de eetkamer, die ze met al haar statigheid
en gratie binnentrad.
De graaf stond voor het vuur, de beenen wijd van el
studio's van de M. G. M. en een dag bij de Universal.
Zij zocht vrede met haar moeder, overtuigde haar,
dat het leven in Hollywood niets „gevaarlijker" was dan
elders en de vrede kwam tot stand. Nu is zij opeens
..ster" geworden. Maar het heeft de kleine Mona niet
overweldigd. Zij is dezelfde van voorheen gebleven. Zij
is tot de ontdekking gekomen, dat zij niet al te veel
geleerd heeft: geen nood, zij vindt, dat zij nog tijd
genoeg heeft om haar weten uit te breiden. Zij vindt
de wereld nog steeds even mooi: geen wonder, wanneer
men een geluksmensch als Mona Rica is.
Zij heeft nu nog maar één verlangen; om haar moe
der een Spaansch landhuisje te koopen in de omgeving
van de filmstad. En men hoeft er niet aan te twijfe
len of binnen korten tijd zal deze wensch vervuld
worden...
Een geheimzinnig geval in
het oude Kasteel te Nuenen.
Gisteravond heeft zich in de Ridderzaal van het
oude kasteel te Nuenen (Eindhoven) een zonderlinge
geschiedenis afgespeeld.
De tegenwoordige eigenaar van dit Middelceuwsch
kasteel, gisteren van een buitenlandsche reis terug
gekeerd, had reeds geheel den middag verdachte ge
luiden geconstateerd, die uit de Ridderzaal welke ge
heel met levensgroote schilderijen van beroemde
voorouders is behangen, leken te komen.
Toen echter tusschen licht en donker druk ge
twist uit deze zaal tot de bewoners doordrong, oor
deelde de bezitter het raadzaam de politie te verwit
tigen, daarbij het vermoeden uitend, dat zich zeer
vermoedelijk dieven in zijn kasteel bevonden.
In no time werd het kasteel omsingeld, waarna de
slotbewoner, zijn zoon en enkele agenten, bèhoedzaam
en tot de tanden gewapend, de Ridderzaal betraden.
Stom verbaasd aanschouwden zij, hoe de beeltenis
sen der onsterfelijken plots de schilderijen verlie
ten en druk twistend een kistje Gomarus-sigarcn
plunderden.
De bewoners en de politie zijn gevlucht.
10.00
•10.35
11.00
11.20
11.20
11.30
12.00
12.15
12.15
12.40
12.50
12.50
1.15
1.20
1.25
1.50
2.05
2.45
4.00
4.00
4.05
4.20
4.20
4.30
4.35
4.35
4.50
5.00
5.00
5.20
5.20
«.05
«.05
6.20
6.20
6.30
6.50
6.50
6.50
6.55
7.00
7.00
Voor Vrij dn 28 Juni.
HILVERSUM (1071) Tijdsein en morgenwijding
LANGENBERG (462) Gramofoonplaten.
HUIZEN (336) NCRV. Korte ziekendienst.
DAVENTRY (1563) Gramofoonplaten.
HAMBURG (392) Gramofoonmuziek.
HUIZEN (336) KR.O. Godsdienstig halfuurtje.
HILVERSUM (1071) Politieberichten.
HILVERSUM (1071) Lunchmuziek.
HUIZEN (333) Lunchmuziek.
LANGENBERG (462) Gramofoonplaten.
DAVENTRY" (1563) Orgelconcert.
PARIJS (R. 1744) Symphonieconcert.
HUIZEN (336) Gramofoonplaten.
DAVENTRY (1563) Populaire muziek.
LANGENBERG (462) Concert.
HAMBURG (392) Concert.
HILVERSUM (1071) Uitzending voor de scholen
HILVERSUM (1071) Gramofoonmuziek.
HILVERSUM (1071) Lezing' door M. W. Aertnys
Onderw.: een reis door de Sahara.
HUIZEN (336) NCRV. Gramofoonplaten.
PARIJS (R. 1744) Concert.
DAVENTRY (4S2) Dansmuziek.
WEENEN (520) Concert.
HILVERSUM (1071) Rustpoos voor het verzor
gen van den zender.
HAMBURG (392) Concert.
DAVENTRY (1563) Concert.
BRESLAU (321) Concert.
HUIZEN (336) Concert.
HILVERSUM (1071) Orgelconcert.
BERLIJN (475) Populaire muziek.
BRUSSEL (512) Tijdsein, daarna spreekuur van
den Radiodokter.
BOEDAPEST (545) Concert Zigeunerorkest.
LANGENBERG (462) Vesperconcert
WARSCHAU (1385) Technische muziek.
HAMBURG (392) Concert
HILVERSUM (1071) Dinermuziek.
HUIZEN (1852) Spr. S. P. J. Borsten. Orr'-rw.
de techniek van het zwemmen.
DAVENTRY (482) Populair concert.
BRUSSEL (512) Gramofoonmuziek.
MOTALA (1351) Gramofoonmuziek.
PARIJS (R. 1744) Gramofoonmuziek.
HUIZEN (1852) Spr. L. van Giersberg. Onderw.
de Natuurhoning.
HILVERSUM (1071) Verkiezingsredevoering,
daarna voortzetting dinermuziek.
HUIZEN (1852) VPRO.-cyclus. Persberichten, re
devoeringen, lezingen en concert.
HILVERSUM (1071) Politieberichten.
kaar, de handen in de zakken en de oogen op den vloer
gericht Hij zag er uit of hij iets had dat hem hinderde.
De gravin zag het dadelijk en daar het van veel be
lang was hem in zijn humeur te houden ging ze naar
hem toe, legde haar handen op zijn schouders en hief
haar mond op om gekust te worden. Ze werd hierin niet
teleurgesteld, maar ze voelde, dat de begroeting niet zoo
warm en spontaan was als hij had moeten zijn.
„Je ziet er niet goed uit, liefste," fluisterde zij. „Wat
is er?"
„Ik ben volmaakt in orde, Leonie," antwoordde hij
wat koel.
Ze keek haar man scherp aan. Wat mankeerde hem?
Ze moest weten wat hem hinderde. Het was niets voor
haar om een grief te laten voortwoekeren. Toch zei ze
nu niets meer, wetende, dat de gevolgen van een goede
lunch in haar voordeel zouden zijn.
Maar het was duidelijk, dat de graaf in zijn geest of
in zijn digestie moeilijkheden had. Geen enkele scho
tel was naar zijn zin en hij scheen ongevoelig voor de
geestige uitvallen van de gravin, die ze vroeger altijd
met zooveel sucees toepaste om hem weer in zijn hu
meur te brengen.
Toen ze alleen waren en de graaf zich wat had ge
kalmeerd met zijn sigaar, opende hij het vuur met een
bom.
„Wil je even dien ring halen, dien ik gisterenavond in
je kamers heb gezien, Leonie," zei hij plotseling.
Terstond was ze gereed voor den aanval.
„Het spijt me vreeselijk, schat", zei ze liefjes, „maar
ik heb hem niet meer. Ik heb je gezegd, dat ik het ding
haatte."
Hij was niet zoo voldaan over haar antwoord als zij
gehoopt had. Hij beet nadenkend op het eind van zijn
sigaar en zijn borstelige grijze wenkbrauwen liepen bij
na in elkander.
„Het is verduiveld gek," barstte hij uit met krassen
de stem. „Ik was gisteren al zeker dat ik dat wapen
meer gezien had, en ik heb het nu in de club opgezocht.
Het is het wapen van de Balmaines."
„En als het dat is, lieveling, wat zou dat dan nog?"
antwoordde de gravin met een honingzoet stommetje.
„Wat dat zou? Dan moet je hem vroeger in Monts
Carlo of ergens anders gekend hebben. Waarom heb
je me niet gezegd, dat je hem al kende. Dan is hei niet
waarschijnlijk, dat ik hem met Kerstmis op Lanchester
Oourt zou hebben uitgenoodigd."
„Lieve Marmadulte, wat ben je toch dwaas. Ik weet
totaal niets van den man af. Laten we alsjeblieft geen
herhaling hebben ven die scène van gisterenavondIk
zou dan wel eens niet zoo goed mijn drift kunnen be-
heerschen als toen."
„Je drift beheerschen," herhaalde de graaf sarcastisch
8.05
8.15
8.20
8.20
8.20
8.20
8.35
8.50
8.50
8 50
8.55
9.20
9.35
9.55
10.35
10.35
10.49
10.40
10.45
10.50
10.50
11.20
11.20
7.40
10.00
11.20
11.30
12.00
12.15
12.15
12.50
1.15
1.20
1.20
1.25
1.35
2.00
2.00
2.00
2.30
3.30
3.50
3.50
4.15
4.35
4.50
4.50
5.00
5.05
5.20
5.30
6.25
6.40
6.50
6.55
7.00
7.20
7.25
7.30
7.45
8.00
8.05
8.35
8.35
8.35
9.1*5
9.20
9.30
9.35
9.55
pl.m.
10.05
10.15
10.20
10.20
10.55
11.00
11.00
11.20
11.20
11.35
HILVERSUM (1071) Tijdsein. Een praatje over
den postcheque en girodienst door J. G. Pater.
DAVENTRY (1563) Dansmuziek.
HILVERSUM (1071) Symphonieconcert uit het
Kurhaus te Scheveningen, daarna persberichten
van Vaz Dias. Na afloop dansmuziek uit Groot
Badhuis te Zandvoort.
BERLIJN (475) Concert.
DAVENTRY (482) Concert.
WEENEN (520) Concert.
MOTALA (1351) Solistenconcert.
BRUSSEL (512) Galaconcert.
MILAAN (504) Symphonieconcevt.
TOULOUSE (382) Operafragmenten, daarna ga
laconcert. en dansmuziek.
WARSCHAU (1385) Symphonieconcert.
PARIJS (R. 1744) Concert.
ROME (444) Operette „Ein Walzertraum"
LEIPZIG (362) Solistenconcert.
DAVENTRY (1563) Concert
BERN (406) Concert.
DAVENTRY (482) Dansmuziek.
BARCELONA (351) Concert.
BOEDAPEST (545) Concert .daarna dansmuziek.
PRAAG (343) Dansmuziek.
KONINGSBERGEN (280) Populaire muziek en
dansmuziek.
HAMBURG (392) Concert.
TURIJN (272) Dansmuziek.
DAVENTRY (1563) Dansmuziek.
Voor Zaterdag 29 Juni..
HAMBURG ,392) Gramofoonmuziek.
HILVERSUM (1071) Morgenwijding.
HAMBURG (392) Gramofoonmuziek.
HUIZEN (336) KR.O. Godsdienstig halfuurtje.
HILVERSUM (1071) Politieberichten.
HUIZEN (336) Lunchmuziek.
HILVERSUM (1071) Lunchmuziek.
PARIJS (R. 1744) Symphonieconcert.
HUIZEN (336) Gramofoonplaten.
LANGENBERG (462) Concert.
DAVENTRY (1563) Populaire muziek.
PARIJS (R1744) Voortzetting Concert.
FRANKFURT (421) Gramofoonmuziek.
HILVERSUM (1071) Filmpraatje door Max Tak.
HAMBURG (392) Concert.
HUIZEN (336) KRO. Kinderuurtje.
HILVERSUM (1071) Filmmuziek uit Tuschin»-
ky te Amsterdam.
HILVERSUM (1071) Lezingreeks over het onder
werp: Bouw en Wezen der Materie door dr. C.
H. Sluiter.
KALUNDBORG (1153) Namiddagconcert
DAVENTRY (1563) Slydel Octet
HILVERSUM (1071) Gramofoonmuziek.
PARIJS (R. 1744) Dansmuziek.
LANGENBERG (462) Vesperconcert
FRANKFORT (421) Concert.
KUIZEN (336, na 6 uur 1852) Gramofoonplaten,
DAVENTRY (1562) Orgelconcert
BRUSSEL (512) Dansmuziek.
HILVERSUM (1071) Vooravondconcert
HUIZEN (1S52) Journalistiek weekoverzicht door
Paul de Waart.
HUIZEN (1852) Spr. J. Krelcelberg. De Grootstad
in vergelijking met Platteland.
BRUSSEL (512) Gramofoonmuziek.
PARIJS (R. 1744) Gramofoonmuziek.
HILVERSUM (1071) Half uur door Min. v. Wa
terstaat bestemd voor verkiezingaredevoeringe*.
Spr. D. Wijnkoop (C. P. H.) Spr. mr. D. Fock
(V.B.)
MILAAN (504) Dansmuziek.
'HUIZEN (1852) K.R.O. Concert Amsterdamseh#
Orkestver., tusschen 8.309 en 10.3010.45 ver»
kiezingsspeeches.
HILVERSUM: (1071) Voortzetting van het con
cert.
HILVERSUM (1071) Politieberichten.
HILVERSUM (1071) VARA.
DAVENTRY (1562) Operetteprogramma.
BRUSSEL (512) Concert.
MOTALA (1351) Populair concert
PARIJS (R. 1744) oneert.
HILVERSUM (1071) VARA-concert.
BRUSSEL (512) Symphonieconcert.
HUIZEN (1852) Berichten Vaz Dias.
PARIJS (R. 1744) Dansmuziek.
DAVENTRY (1562) Veaudeville-programma.
10.00 HILVERSUM (1071) Berichten Vaz Dias.
KALUNDBORG (1153) Populair concert.
HILVERSUM (1071) VARA populair concert
MOTALA (1351) Oude en moderne dansmuziek.
PRAAG (343) Militair concert.
DAVENTRY (1563) Dansmuziek.
HUIZEN (1852) The Noisey Happy Minstrels.
HILVERSUM (1071) Gramofoonplaten.
HAMBURG (392) Concert en dansmuziek tot 1.2#
KALUNDBORG (1153) Dansmuziek.
MILAAN (503) Dansmuziek.
„die is goed. Je was waarachtig net een vuurspuwends
vulkaan. Maar ik waag het er op. Ik wil er achter ko
men. Wat heb je met den ring gedaan?"
„Geruild voor een andere. Ik heb je gezegd, dat ik
dat zou doen. Weet je den winkel van Viola in Great
Portland street?"
„Hoe zou ik die weten? Is het een hoedenwinkel of
een naaister, of zooiets?"
„Het is van alles. Viola is een heel interessante vrouw.
Ze koopt alles en je kunt bij haar de heerlijkste koopjes
halen, als je er binnen kunt komen. Ze is erg exclusief,
weet je. Een groot huis particulier van den kelder
tot den zolder vol met de mooiste dingen zijden, sa
tijn, fluweel, porselein, juweelen je zou het haast niet
kunnen opschrijven wat Viola al heeft. Ze koopt niets
of het moet beslist goed zijn, zoodat je zeker weet, dat
als je zaken met haar doet, je ook waar voor j« geld
krijgt. Zij kende het wapen ook. Ik had er geen flauw
idee van. dat het van de Balmaines was. Toen ze het
me vertelde was ik boos op mezelf, dat ik den ring zoo
lang gehouden had. Wil je het me vergeven.?"
Ze kroop dicht tegen haar man aan en legde haar
blanke zachte arm om zijn hals. Tot haar verbazing
werd hij meegaander. Haar verhaal had hem gerustge
steld.
Ze zat vreeselijk om geld verlegen, en het was van het
hoogste belang, dat zij een cheque voor minstens 100#
pond van hem loskreeg. Ze moest dus „lier' zijn.
„Liefste, schattigste Duke," fluisterde ze, „je móet
vandaag eens heel lief en goed voor me zijn. Ik heb het
tiende gebod gebroken."
„Dat heb ik ook eens gedaan," antwoordde de graaf
nijdig, „en ik weet nog niet zoo zeker of ik me toen
niet vergist heb. Wat wil je hebben."
„De snoezigste paarlenketting van de wereld. Ik heb
hem gezien bij Tonwnsend in Bondstreet en hij vróagt
er maar 95 pond voor. Zou je niet graag een paarlen-
snoer om mijn hals zien?"
„Ik dacht dat je genoeg juweelen had om ieders
vrouw te bevredigen."
„O, ja, diamanten. Maar paarlen ik geloof niet, dat
ik parelen heb, die de moeite van het aankijken waard
zijn."
„Nu, ik zal er eens over denken," antwoordde de
graaf opstaand. „Ik heb een massa rekeningen van js
gehad vanmorgen. Je weet, dat ik heel goedgeefsch ben
maar er moet een grens zijn. Ik geloof, dat je het maar
eens zonder parels zult moeten doen. A, propos, waar
zei je ook weer, dat dat huis van Viola, heet ze zes
niet? was? Misschien kan ik daar wel eens parelen
voor je vinden."
Wordt vervolgd.
