Zomer-Uitverkoop
Groote
J. B. KOSTER,
rijden van
alle vrachten
Gazelle
Bespuit vooral tijdig
IV.S1. KROL t Co's KUNSTMESTilEL
Ch. H. Th. SCHMALZ
KRÜIDEMERSZMK
Concert
Harmonie „Excelsior",
Citroen Cabriolet,
Boekhandel Trapman.
TUTTI-FRUTTL
Hooier,
Oudesluis.
Buisman en
van der Vliet,
Leening
T. LANSER,
Huishoudster.
Normaal-Pappoeder
Telefoon 15
SCHAGEN
Dames=, Maids= en Kinder=Mantels,
alsmedeKatoenen», Voile», Kunstzijden» en
Mousseline Japonnen en Kinderjurken, benevens alle
ZOMER=ARTIKELEN
tegen veel verminderde prijzen uitverkocht.
Restanten en Lappen
W. T1EL
net Meisje
Huishoudster,
Heden 4 Juli
Huidschaving
Boekhouding.
bijhouden van boeken.
Door aanschafifng van een groote
vrachtauto, bevelen ondergeteeken-
den zich beleefd aan voor het
zoowel vee als verhuizingen naar
alle plaatsen.
tiv
OUDESLUIS, TeL no. 2.
Gemeente Winkel.
Zij, die wenschen deel te nemen
in een
ten behoeve dier gemeente, groot
f 11500.af te lossen in 20 jaren,
worden uitgenoodigd aanbiedingen
in te zenden bij Burgemeester en
Wethouders vóór 9 Juli a.s.
Burgemeester en Wethouders
van Winkel,
J. KOSTER, Burgemeester.
A. DE RIDDER, Secretaris.
Gevraagd: Een
door M. BLAAUBOER Pz., Barsin-
gerweg, Wieringerwaard.
rijwielen rijden licht en is het meest
bekende merk.
Tevens voorradig:
Prachtrijwielen vanaf f45, geheel
compleet.
Te huur: Ford Sedan.
Aanbevelend,
Rijwielhandel,
DE KOOIJ. KOEGRAS.
Gevraagd: Een nette
Adres: J. MEELDIJK, Breestraat
10, Den Helder Sigarenwinkel,
geen wasch.
uw aardappelen met
en gebruik daarvoor de door ons geïmporteerde Sproei-
machine merk „VERMOREL"; voor dit doel de beste
Verder voorradig: Kopervitriool, Stuifkalk, Kluitkalk, Sodex,
„POTA"
en alle soorten KUNSTMESTSTOFFEN
Erwten-Ruiters, Boonenstokken, Bamboestokken, Palen
in diverse maten.
Depot voor Landbouwzout en Liksteenen (Asse) en „ruwe".
Aanbevelend,
voorheen Fa. Joh. F. Morra Alkmaar.
ONZE
Wegens gevorderd seizoen worden alle voorradige
is Maandag 1 Juli begonnen.
Extra koopjes in alle afdeelingen.
Langestraat Magdalenenstraat
Köster's Volkszaak
A i» ALKMAAR.
Groote partij
SPOTGOEDKOOP
Ondergeteekende beveelt zich be
leefd aan voor het
rijden van alle voor*
komende losse vrachten.
BHEEZAND.
Prijzen nettatA contant.
Men zie de Etalage!
Gevraagd voor direct, in klein
;ezin, een
voor dag en nacht, hij G. HARTOG,
Potgieterstraat 29, Haarlem.
TE KOOP: Een
en aanverwante artikelen, in pri
ma staat, welke een goed bestaan
oplevert, in een welvarend dor]i
Voor serieuse koopers, boeken ter
inzage. Brieven onder no. 5792 Bur.
van dit blad.
Gevraagd: Eene
bij man alleen. A. SCHRIEKEN,
Schagerbrug.
half acht (O.T.)
Noord-Scharwoude.
0 en huidverwonding bij
H dieren, alsmede zeere
B spenen bij melkvee, ge
il neest men spoedig met
9 Purol. Doos GO en 90 ct.
9 enf 1.75 Bij Apoth.enDrog.
Iemand, bekend met enkel zoo
wel als dubbel boekhouden, te
Breezand, stelt zijn avonduren be
schikbaar voor het
Brieven onder letter BK. Bur. van
dit blad
LUXE GAREEL TUIG en TWEE
RIJZADELS.
J. C. VETHMAN Mz., Waard-
polder, Kolhorn.
SLEESWIJK'KAARTEN
ELK AUTOMOBILIST
MOTORWIELRUDER
EM WIELRIJDER
5CMAFFE ZICH AAM:
11 PROVINCIEKAARTEN
van NED k 90 Os f KAART
ATLAS VAN NEDERLAND
MET REGISTER F 1.S0
J^ZAKATLAS van NED. F. 0.90
UITG: J.A SLEESWIJK. BUSSUN
Voorradig in
HET SPOOK. In een Engelsch landhuis was het
vaste week-end-gezelschap weer verzameld, toen
plotseling een gast verscheen, die eerst den vol
genden dag verwacht werd. De gastvrouw ge
raakte hierdoor wel een beetje in de verlegenheid,
want alle kamers waren bezet, met uitzondering
van één vertrek, dat echter voor zeer geheimzln-
nig doorging. Het was de spookkamer van het
oude landhuis, en niemand had het tot nu toe
gewaagd, in dit vertrek te overnachten. Edoch,
deze angst werd door de nieuwe gast, een mo
derne, jonge vrouw, niet gedeeld. Zij hield, zoo
zei ze tegen de gastvrouw, die haar had gewaar
schuwd, toch van haar voornemen af te zien, alle
geestverschijningen voor onzin en was heel goed
tevreden met het onderdak voor dien nacht.
Den volgenden morgen troffen de gasten el
kaar weer in de ontbijtkamer aan. De jonge
vrouw, die den nacht in het spookvertrek had
doorgebracht, kwam het laatst. Zij behoefde niet
eens te fluisteren: „Ik heb den geest gezien," om
haar geheim te verraden. De waas van bleekheid,
die over haar gelaat lag, getuigde voldoende, dat
zij iets vreeselijks had meegemaakt.
Zij was ingeslapen, zoo vertelde zij den adem
loos toehoorenden gasten, toen plotseling de deur
van de kamer was opengegaan, en een lange,
witte gestalte, verscheen, die zich over haar bed
had gebogen en de dekens had weggetrokken.
Neen! het was geen droom geweest, want 's mor
gens ,toen het lichter was geworden, had ze ont
dekt, dat werkelijk haar dekens waren verdwe
nen, en de deur nog open stond, waardoor de
geestverschijning was gekomen en verdwenen.
Nooit meer zou ze om spookgeschiedenissen-
lachen.
„Misschien toch wel", viel met een zware stem
op dit oogenblik de bisschop van X, die ook tot
de gasten behoorde, haar in de rede. „De geest
was namelijk geen andere, dan ik zelf. Onze lief
tallige gastvrouw moge het mij niet kwalijk ne
men, maar ik heb het in mijn bed godsjammer
lijk koud gehad. En omdat ik wist, dat in het
spookvertrek een bed stond, en het mij totaal
onbekend was, dat onze ongelukkige vriendin
daar overnachtte, ben ik, zonder licht te ontste
ken, en U vergeeft het mij in mijn ouder-
wetsche nachthemd naar het, naar ik dacht, le
dige vertrek gegaan om er een deken te halen.
Zeer tot U w ongerief heb i k toen voortreffelijk
geslapen, maar het doet mij oneindig veel leed,
dat dit ten koste van onze lieve vriendin gebeurd
is."
MANNEN IN VROUWENKLEEREN. Als pendant
van de „Colonel" Barker-affaire in Londen, waar
bij een vrouw in mannenkleeren stak omdat zij
dan gemakkelijker een baantje kon krijgen, ver
meldt de Sunday Times dat thans in Turkije
mannen zich als vrouwen verkleeden voor dat
zelfde doel. Onlangs werden in een tabaksdepot
te Smyrna 14 jongelui gearresteerd, die in vrou
welijke gedaante werk hadden gezocht en ook
gekregen. Bij hun Inhechtenisneming gaven zij
als reden voor dit optreden op, dat zij gemakke
lijker werk konden krijgen, indien men dacht
dat zij vrouwen waren, omdat voor het subtiele
werk om tabaksbladeren te sorteeren bij voorkeur
vrouwen en geen mannen worden aangenomen,
daar vrouwenhanden de iabaksbladeren beter
kunnen aanvoelen. Aangezien er bovendien wei
nig betrekkingen vacant waren voor mannen,
hadden zij getracht op deze wijze hun brood te
verdienen.
HET MISBRUIKTE VRIJHEIDSBEELD. Het we
reldberoemde Amerikaansche vrijheidsbeeld staat
in het midden van de New-Yorksche haven op
een eilandje, dat schuins tegenover het stads
deel, Brooklijn, ligt. Talrijke bewoners van dit
stadsdeel kunnen zich ook elk oogenblik van den
nacht van de aanwezigheid van Madame Liberty
vergewissen, want ze hebben maar even uit het
venster te kijken, om te zien, of de machtige
fakkel in de rechter hand, van de veel-be!asterde
dame nog brandt. Aldus is het ontstaan van een
echte guitenstreek te verklaren, die onlangs heel
Brooklyn niet weinig reuzepret heeft bezorgd.
Bij de familie Jones bijvoorbeeld gaat in den
nacht of 's morgens vroeg al naar dat U het
noemen wilt maar in ieder geval op het uur,
dat ieder mensch niet gaarne in zijn zoete nacht
rust gestoord wordt, de bel van de telefoon.
„Spreek ik met Jones?" vraagt een stem aan het
andere einde van de draad.
„Jawel. Wat is er aan de hand?"
„Hier is het bureau van den electriciteitsdienst
Neemt U ons niet kwalijk dat wij U in den nacht
storen, maar het licht van het vrijheidsbeeld is
uitgegaan, en wij zijn bezig geweest het te repa-
reeren. Wij zullen nu oogenblikkelijk de leiding
weer inschakelen. Wil U nu zoo goed zijn, en
even bij U uit het venster kijken om te zien of
het licht ook brandt?" De beklagenswaardige
mister Jones strompelt daarop op zijn „bloote
kakkies" naar het balkon en ontwaart, ondanks
zijn slaperige gezicht, dat Madame Liberty door
een stralende lichtglans omgeven is. Overeen
komstig de waarheid deelt hij door de telefoon
zyn bevindingen mee
„Onze hartelijken dank, mister Jones!" krijgt
hij tot antwoord. „Wij schakelen nu uit om nog
eenmaal te probeeren. Als .u zoo goed zou willen
zijn en nog eens gaan zien of het licht nu
werkelijk uit is?"
Ofschoon reeds minder goed geluimd, haalt
mister Jones de bandjes van zijn pyama wat
vaster om zijn heuperï en wandelt nogmaals, al
tastende, door de donkere kamer. Maar het vrij
heidsbeeld zendt nog evenals daar straks zijn
lichtende stralen naar alle zijden uit. Eenmaal
dén hoorn van de telefoon weer in zijn handen
zegt hij, wat hij gezien heeft.
„Wat?" klinkt de stem van de onbekende. „Ik
hoop dat u het ons niet kwalijk neemt, mister
Jones, maar u moet verkeerd gezien hebben.
Wilt u nog eenmaal door het venster kijken, op
dat wij tenminste heelemaal zeker van onze zaak
zijn!"
Nu gaat de half-slapende mister Jones eindelijk
een licht op, dat zelfs dat van het vrijheidsbeeld
in sterkte overtreft, en woedend slingert hij den
hoorn op den haak.
De schurken, die op zulk een wijze het vrij
heidsbeeld voor hun nachtelijke streken misbrui
ken, zoeken dan een volgend slachtoffer en 'net
telefoonboek op, en de politie staat er lekkertjes
machteloos tegenover.
NIETS NIEUWS ONDER DE ZON. Nu wij de laat
ste dagen op alle mogelijke manieren aan de op
handen zijnde verkiezingen werden herinnerd, is
het wel interessant te vernemen, hoe 2000 jaren
geleden bij de Romeinen een verkiezingscampag
ne gevoerd werd, waaruit wel blijkt, dat er „niets
geen nieuws onder de zon is", wat betreft ae
schoone(?) schilderingen op straten en muren.
De verkiezingsreclame in die dagen geleek veel
op de thans gebruikelijke, alleen met dit verschil,
dat strooibiljetten voor de Romeinen onbekende
dingen waren. Toch waren de gevels der huizen
met verkiezingsopschriften „versierd" en zij ge
leken veel op onze verkiezingsleuzen.
De jongste opgravingen in Pompeji hebben aan
het licht gebracht, dat deze Romeinsche villa-
stad midden in den verkiezingsstrijd voor den ge
meenteraad stond, toen zij door de uitbarsting
van den Vesuvius onder gloeiende lava en asch
werd bedolven.
De „Kallcers" van Pompeji stonden voor een
eenigszins andere taak dan hun moderne navol
gers. Op de eerste plaats moesten zij op de mu
ren een geschikte plaats uitzoeken. Wanneer men
die gevonden had, dan kwam de „Albator" In
actie, die den muur wit kalkte. Hij maakte de
oppervlakte, die voor het verkiezingsopschrift
was uitgekozen hei-wit. Dan kwam de „serpter"
de schrijver, die bij zijn werk werd bijgestaan
door den „laternarius", den fakkeldrager, opdat
hij ook al3 het donker was zijn taak kon vol
brengen. De aanbeveling der candidaten geschied
de gewoonlijk op zeer pakkende wijze. Zoo leest
men bijv. op een verkiezingsplaat: „Stemt op
Mansa. Hij is nog nooit dronken geweest."
Een ander opschrift roemt „Julius Flavius Sa»
binus, die een wit schaap in een zwarte kudde is."
„Wanneer gij goed brood wilt eten, kiest daa
Cleontus Prisius", lezen we elders.
Ofschoon de vrouwen geen stemrecht hadden
speelden zij toch een groote rol in den verkie
zingsstrijd. Dit schijnt in het bijzonder bet geval
geweest te zijn met een zekere Asilina, want zij
onderteekent een „plakkaat" van den volgenden
inhoud: „Asilina hoopt, dat iedere vrouw haar
echtgenoot zal aansporen om zijn stem uit ta
brengen op Lucius Secundes."
Op een andere plaats leest men: „De candida-
tuur van Lucius Tirrenus wordt door zijn trouws
grootmoeder warm aanbevolen."
En een heel bijzondere reclame is wel de aan
beveling van een dame voor „Julius Politius, een
candidaat die geroemd wordt even knap te zijn
Apollo."
Deze opschriften zijn zoo goed bewaard geble
ven, als waren zij pas gisteren op de muren ge
verfd. Dat is te danken aan de lava, die alles
luchtdicht afsloot.
WAAK'BLEEF DE GALANTE RIDDER. De stamp
volle forensentrein staat klaar om te vertrekken
aan het Weesperpoort-station.
Een jonge, niet onknappe dame zoekt vergeefs
een plaatsje; installeert zich ten slotte, bij gebrek
aan beter, in een rookcoupé.
Ze legt haar valiesje in het net, haar tom-
pouce ernaast, zij gaat zitten, kijkt om zich heen
en knikt den heer, die tegenover haar zit, vrien
delijk toe.
Deze trekt een verbouwereerd gezicht en be
antwoordt den groet niet.
Waarop de jonge dame, ietwat verlegen, hak
kelt:
„Och, neemt u mij niet kwalijk! Ik heb mij
vergist. Ik dacht, dat u de vader van een van
mijn kinderen was."
Daverend gelach klinkt door het rookerige
compartiment. De jonge dame bloost tot achter
haar ooren; maar zij laat zich niet van haar stuk
brengen; zoodra de storm een beetje geluwd is,
tracht zij zich verstaanbaar te maken.
„Ja, ziet u," roept zij uit alle macht „ik ben
leerares..."
Eén oogenblik kijken de aanwezigen elkaar
zwijgend aan. Dan roept een grapjas met mager,
ironisch gezicht:
„Leerares? Des te erger!"
Nu is het, of de heele trein heen en weer schudt
van de hilariteit.
En geen één gelante ridder is er in dien trein,
die manmoedig voor het bespotte leerarer.je mot
haar vele „kinderen" in de bres springt...