Zomer-Uitverkoop Groote J. B. KOSTER, rijden van alle vrachten Gazelle Bespuit vooral tijdig IV.S1. KROL t Co's KUNSTMESTilEL Ch. H. Th. SCHMALZ KRÜIDEMERSZMK Concert Harmonie „Excelsior", Citroen Cabriolet, Boekhandel Trapman. TUTTI-FRUTTL Hooier, Oudesluis. Buisman en van der Vliet, Leening T. LANSER, Huishoudster. Normaal-Pappoeder Telefoon 15 SCHAGEN Dames=, Maids= en Kinder=Mantels, alsmedeKatoenen», Voile», Kunstzijden» en Mousseline Japonnen en Kinderjurken, benevens alle ZOMER=ARTIKELEN tegen veel verminderde prijzen uitverkocht. Restanten en Lappen W. T1EL net Meisje Huishoudster, Heden 4 Juli Huidschaving Boekhouding. bijhouden van boeken. Door aanschafifng van een groote vrachtauto, bevelen ondergeteeken- den zich beleefd aan voor het zoowel vee als verhuizingen naar alle plaatsen. tiv OUDESLUIS, TeL no. 2. Gemeente Winkel. Zij, die wenschen deel te nemen in een ten behoeve dier gemeente, groot f 11500.af te lossen in 20 jaren, worden uitgenoodigd aanbiedingen in te zenden bij Burgemeester en Wethouders vóór 9 Juli a.s. Burgemeester en Wethouders van Winkel, J. KOSTER, Burgemeester. A. DE RIDDER, Secretaris. Gevraagd: Een door M. BLAAUBOER Pz., Barsin- gerweg, Wieringerwaard. rijwielen rijden licht en is het meest bekende merk. Tevens voorradig: Prachtrijwielen vanaf f45, geheel compleet. Te huur: Ford Sedan. Aanbevelend, Rijwielhandel, DE KOOIJ. KOEGRAS. Gevraagd: Een nette Adres: J. MEELDIJK, Breestraat 10, Den Helder Sigarenwinkel, geen wasch. uw aardappelen met en gebruik daarvoor de door ons geïmporteerde Sproei- machine merk „VERMOREL"; voor dit doel de beste Verder voorradig: Kopervitriool, Stuifkalk, Kluitkalk, Sodex, „POTA" en alle soorten KUNSTMESTSTOFFEN Erwten-Ruiters, Boonenstokken, Bamboestokken, Palen in diverse maten. Depot voor Landbouwzout en Liksteenen (Asse) en „ruwe". Aanbevelend, voorheen Fa. Joh. F. Morra Alkmaar. ONZE Wegens gevorderd seizoen worden alle voorradige is Maandag 1 Juli begonnen. Extra koopjes in alle afdeelingen. Langestraat Magdalenenstraat Köster's Volkszaak A i» ALKMAAR. Groote partij SPOTGOEDKOOP Ondergeteekende beveelt zich be leefd aan voor het rijden van alle voor* komende losse vrachten. BHEEZAND. Prijzen nettatA contant. Men zie de Etalage! Gevraagd voor direct, in klein ;ezin, een voor dag en nacht, hij G. HARTOG, Potgieterstraat 29, Haarlem. TE KOOP: Een en aanverwante artikelen, in pri ma staat, welke een goed bestaan oplevert, in een welvarend dor]i Voor serieuse koopers, boeken ter inzage. Brieven onder no. 5792 Bur. van dit blad. Gevraagd: Eene bij man alleen. A. SCHRIEKEN, Schagerbrug. half acht (O.T.) Noord-Scharwoude. 0 en huidverwonding bij H dieren, alsmede zeere B spenen bij melkvee, ge il neest men spoedig met 9 Purol. Doos GO en 90 ct. 9 enf 1.75 Bij Apoth.enDrog. Iemand, bekend met enkel zoo wel als dubbel boekhouden, te Breezand, stelt zijn avonduren be schikbaar voor het Brieven onder letter BK. Bur. van dit blad LUXE GAREEL TUIG en TWEE RIJZADELS. J. C. VETHMAN Mz., Waard- polder, Kolhorn. SLEESWIJK'KAARTEN ELK AUTOMOBILIST MOTORWIELRUDER EM WIELRIJDER 5CMAFFE ZICH AAM: 11 PROVINCIEKAARTEN van NED k 90 Os f KAART ATLAS VAN NEDERLAND MET REGISTER F 1.S0 J^ZAKATLAS van NED. F. 0.90 UITG: J.A SLEESWIJK. BUSSUN Voorradig in HET SPOOK. In een Engelsch landhuis was het vaste week-end-gezelschap weer verzameld, toen plotseling een gast verscheen, die eerst den vol genden dag verwacht werd. De gastvrouw ge raakte hierdoor wel een beetje in de verlegenheid, want alle kamers waren bezet, met uitzondering van één vertrek, dat echter voor zeer geheimzln- nig doorging. Het was de spookkamer van het oude landhuis, en niemand had het tot nu toe gewaagd, in dit vertrek te overnachten. Edoch, deze angst werd door de nieuwe gast, een mo derne, jonge vrouw, niet gedeeld. Zij hield, zoo zei ze tegen de gastvrouw, die haar had gewaar schuwd, toch van haar voornemen af te zien, alle geestverschijningen voor onzin en was heel goed tevreden met het onderdak voor dien nacht. Den volgenden morgen troffen de gasten el kaar weer in de ontbijtkamer aan. De jonge vrouw, die den nacht in het spookvertrek had doorgebracht, kwam het laatst. Zij behoefde niet eens te fluisteren: „Ik heb den geest gezien," om haar geheim te verraden. De waas van bleekheid, die over haar gelaat lag, getuigde voldoende, dat zij iets vreeselijks had meegemaakt. Zij was ingeslapen, zoo vertelde zij den adem loos toehoorenden gasten, toen plotseling de deur van de kamer was opengegaan, en een lange, witte gestalte, verscheen, die zich over haar bed had gebogen en de dekens had weggetrokken. Neen! het was geen droom geweest, want 's mor gens ,toen het lichter was geworden, had ze ont dekt, dat werkelijk haar dekens waren verdwe nen, en de deur nog open stond, waardoor de geestverschijning was gekomen en verdwenen. Nooit meer zou ze om spookgeschiedenissen- lachen. „Misschien toch wel", viel met een zware stem op dit oogenblik de bisschop van X, die ook tot de gasten behoorde, haar in de rede. „De geest was namelijk geen andere, dan ik zelf. Onze lief tallige gastvrouw moge het mij niet kwalijk ne men, maar ik heb het in mijn bed godsjammer lijk koud gehad. En omdat ik wist, dat in het spookvertrek een bed stond, en het mij totaal onbekend was, dat onze ongelukkige vriendin daar overnachtte, ben ik, zonder licht te ontste ken, en U vergeeft het mij in mijn ouder- wetsche nachthemd naar het, naar ik dacht, le dige vertrek gegaan om er een deken te halen. Zeer tot U w ongerief heb i k toen voortreffelijk geslapen, maar het doet mij oneindig veel leed, dat dit ten koste van onze lieve vriendin gebeurd is." MANNEN IN VROUWENKLEEREN. Als pendant van de „Colonel" Barker-affaire in Londen, waar bij een vrouw in mannenkleeren stak omdat zij dan gemakkelijker een baantje kon krijgen, ver meldt de Sunday Times dat thans in Turkije mannen zich als vrouwen verkleeden voor dat zelfde doel. Onlangs werden in een tabaksdepot te Smyrna 14 jongelui gearresteerd, die in vrou welijke gedaante werk hadden gezocht en ook gekregen. Bij hun Inhechtenisneming gaven zij als reden voor dit optreden op, dat zij gemakke lijker werk konden krijgen, indien men dacht dat zij vrouwen waren, omdat voor het subtiele werk om tabaksbladeren te sorteeren bij voorkeur vrouwen en geen mannen worden aangenomen, daar vrouwenhanden de iabaksbladeren beter kunnen aanvoelen. Aangezien er bovendien wei nig betrekkingen vacant waren voor mannen, hadden zij getracht op deze wijze hun brood te verdienen. HET MISBRUIKTE VRIJHEIDSBEELD. Het we reldberoemde Amerikaansche vrijheidsbeeld staat in het midden van de New-Yorksche haven op een eilandje, dat schuins tegenover het stads deel, Brooklijn, ligt. Talrijke bewoners van dit stadsdeel kunnen zich ook elk oogenblik van den nacht van de aanwezigheid van Madame Liberty vergewissen, want ze hebben maar even uit het venster te kijken, om te zien, of de machtige fakkel in de rechter hand, van de veel-be!asterde dame nog brandt. Aldus is het ontstaan van een echte guitenstreek te verklaren, die onlangs heel Brooklyn niet weinig reuzepret heeft bezorgd. Bij de familie Jones bijvoorbeeld gaat in den nacht of 's morgens vroeg al naar dat U het noemen wilt maar in ieder geval op het uur, dat ieder mensch niet gaarne in zijn zoete nacht rust gestoord wordt, de bel van de telefoon. „Spreek ik met Jones?" vraagt een stem aan het andere einde van de draad. „Jawel. Wat is er aan de hand?" „Hier is het bureau van den electriciteitsdienst Neemt U ons niet kwalijk dat wij U in den nacht storen, maar het licht van het vrijheidsbeeld is uitgegaan, en wij zijn bezig geweest het te repa- reeren. Wij zullen nu oogenblikkelijk de leiding weer inschakelen. Wil U nu zoo goed zijn, en even bij U uit het venster kijken om te zien of het licht ook brandt?" De beklagenswaardige mister Jones strompelt daarop op zijn „bloote kakkies" naar het balkon en ontwaart, ondanks zijn slaperige gezicht, dat Madame Liberty door een stralende lichtglans omgeven is. Overeen komstig de waarheid deelt hij door de telefoon zyn bevindingen mee „Onze hartelijken dank, mister Jones!" krijgt hij tot antwoord. „Wij schakelen nu uit om nog eenmaal te probeeren. Als .u zoo goed zou willen zijn en nog eens gaan zien of het licht nu werkelijk uit is?" Ofschoon reeds minder goed geluimd, haalt mister Jones de bandjes van zijn pyama wat vaster om zijn heuperï en wandelt nogmaals, al tastende, door de donkere kamer. Maar het vrij heidsbeeld zendt nog evenals daar straks zijn lichtende stralen naar alle zijden uit. Eenmaal dén hoorn van de telefoon weer in zijn handen zegt hij, wat hij gezien heeft. „Wat?" klinkt de stem van de onbekende. „Ik hoop dat u het ons niet kwalijk neemt, mister Jones, maar u moet verkeerd gezien hebben. Wilt u nog eenmaal door het venster kijken, op dat wij tenminste heelemaal zeker van onze zaak zijn!" Nu gaat de half-slapende mister Jones eindelijk een licht op, dat zelfs dat van het vrijheidsbeeld in sterkte overtreft, en woedend slingert hij den hoorn op den haak. De schurken, die op zulk een wijze het vrij heidsbeeld voor hun nachtelijke streken misbrui ken, zoeken dan een volgend slachtoffer en 'net telefoonboek op, en de politie staat er lekkertjes machteloos tegenover. NIETS NIEUWS ONDER DE ZON. Nu wij de laat ste dagen op alle mogelijke manieren aan de op handen zijnde verkiezingen werden herinnerd, is het wel interessant te vernemen, hoe 2000 jaren geleden bij de Romeinen een verkiezingscampag ne gevoerd werd, waaruit wel blijkt, dat er „niets geen nieuws onder de zon is", wat betreft ae schoone(?) schilderingen op straten en muren. De verkiezingsreclame in die dagen geleek veel op de thans gebruikelijke, alleen met dit verschil, dat strooibiljetten voor de Romeinen onbekende dingen waren. Toch waren de gevels der huizen met verkiezingsopschriften „versierd" en zij ge leken veel op onze verkiezingsleuzen. De jongste opgravingen in Pompeji hebben aan het licht gebracht, dat deze Romeinsche villa- stad midden in den verkiezingsstrijd voor den ge meenteraad stond, toen zij door de uitbarsting van den Vesuvius onder gloeiende lava en asch werd bedolven. De „Kallcers" van Pompeji stonden voor een eenigszins andere taak dan hun moderne navol gers. Op de eerste plaats moesten zij op de mu ren een geschikte plaats uitzoeken. Wanneer men die gevonden had, dan kwam de „Albator" In actie, die den muur wit kalkte. Hij maakte de oppervlakte, die voor het verkiezingsopschrift was uitgekozen hei-wit. Dan kwam de „serpter" de schrijver, die bij zijn werk werd bijgestaan door den „laternarius", den fakkeldrager, opdat hij ook al3 het donker was zijn taak kon vol brengen. De aanbeveling der candidaten geschied de gewoonlijk op zeer pakkende wijze. Zoo leest men bijv. op een verkiezingsplaat: „Stemt op Mansa. Hij is nog nooit dronken geweest." Een ander opschrift roemt „Julius Flavius Sa» binus, die een wit schaap in een zwarte kudde is." „Wanneer gij goed brood wilt eten, kiest daa Cleontus Prisius", lezen we elders. Ofschoon de vrouwen geen stemrecht hadden speelden zij toch een groote rol in den verkie zingsstrijd. Dit schijnt in het bijzonder bet geval geweest te zijn met een zekere Asilina, want zij onderteekent een „plakkaat" van den volgenden inhoud: „Asilina hoopt, dat iedere vrouw haar echtgenoot zal aansporen om zijn stem uit ta brengen op Lucius Secundes." Op een andere plaats leest men: „De candida- tuur van Lucius Tirrenus wordt door zijn trouws grootmoeder warm aanbevolen." En een heel bijzondere reclame is wel de aan beveling van een dame voor „Julius Politius, een candidaat die geroemd wordt even knap te zijn Apollo." Deze opschriften zijn zoo goed bewaard geble ven, als waren zij pas gisteren op de muren ge verfd. Dat is te danken aan de lava, die alles luchtdicht afsloot. WAAK'BLEEF DE GALANTE RIDDER. De stamp volle forensentrein staat klaar om te vertrekken aan het Weesperpoort-station. Een jonge, niet onknappe dame zoekt vergeefs een plaatsje; installeert zich ten slotte, bij gebrek aan beter, in een rookcoupé. Ze legt haar valiesje in het net, haar tom- pouce ernaast, zij gaat zitten, kijkt om zich heen en knikt den heer, die tegenover haar zit, vrien delijk toe. Deze trekt een verbouwereerd gezicht en be antwoordt den groet niet. Waarop de jonge dame, ietwat verlegen, hak kelt: „Och, neemt u mij niet kwalijk! Ik heb mij vergist. Ik dacht, dat u de vader van een van mijn kinderen was." Daverend gelach klinkt door het rookerige compartiment. De jonge dame bloost tot achter haar ooren; maar zij laat zich niet van haar stuk brengen; zoodra de storm een beetje geluwd is, tracht zij zich verstaanbaar te maken. „Ja, ziet u," roept zij uit alle macht „ik ben leerares..." Eén oogenblik kijken de aanwezigen elkaar zwijgend aan. Dan roept een grapjas met mager, ironisch gezicht: „Leerares? Des te erger!" Nu is het, of de heele trein heen en weer schudt van de hilariteit. En geen één gelante ridder is er in dien trein, die manmoedig voor het bespotte leerarer.je mot haar vele „kinderen" in de bres springt...

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 4