TiïtdwMm
r PUROL
Tweede Blad.
[Brabantscfae brieven.
Het Doorzitten bij Wielrijden
en een door de Zon Verbrande
Huid, verzacht en geneest men met
la dootca van 30-60 ea 90 ct. Tube 80 ct Bij Apoth. ca Drogtateni
„Betalen Pwanneke; zoolaank aa gulllle zóóveul uit
blijven geven veur bewapening, zoolaank motte roew
ouwe beeren ok maar éfdoen!" En nouw kunde'r van
zeggen wa ge wilt. maer da's veul waar. Nouw gaan
d'r geruchten da Pwankarree af zal trejen. Da's ók 'n
opvatting. Olleen zou 'k er van willen zeggen: da-d-eb-
ben de suldaten n i e gedaan toen ze betalen moesen.
Die zijn d'r n i e van deur gegaan toen de kogels aan
kwamen, van d'n Duts.
Maar ollee, pollitiek ls kolossaal moeilijk, laat 'k er
m'n eigen dus maar nie verders in verdiepen. Alleen
wil ik ditte op ledereen z'n hart drukken: wa-d-is oor
log-voeren, al of nie op afbetaling, beestig duur. Akke
vietjes van 'n drielhonderdvijftig spoorwagels franges-
kes as eerste termijn... en da veur één sof-pervincle
as d'n Elzas plus de menschenlevens die er veur be
taald zijn, 't ls duren grond amlco, die ge zoo koopt!
En da-d-allemaal in de gaten te houwen nouw wij
ier 'n pervinoie aan 't veroveren zijn, kèk, da's goed!
Want al zijn d'r tellekens lui die er over willen vallen
dat die opdweilerij van de Zuiërzee zooveul geld kost,
ik zeg maar, laat 't 'n muljoentje meer kosten as me
dochten; laat de rekening 'n muljoentje teugevallen,
't komt er toch weer mee de volle rente uit.
Wel ee-t-er 'nen tiep in de Eerste Kamer, ja amlco,
de eerste Kamer, karjuu ons Bestekamer, gezeed,
da mee deuzen fienansjeelen teugenvaller de staat nooit
aan z'n centen kan komen, die ie d'r Instak, bij den
verkoop van de stukken grond strak, wel had ie da
haarfijn uitgerekend, maar zooas wel 's meer gebeurd
bij rekeningen maken, deur de boomen 't bosch nie ge-
.zien. Want, niewaar, ok al kost die opdrogerij nouw 'n
paar losse duitstukken, as strak die nuuwe pervlncie
in welvaart te blaken leet, as de boomgaarden te prij
ken staan in vollen bloei as reusachtige boeketten en
later de takken buigen van de vrachten fruit; as 't koren
op de velden te glaanzen leet as vloeibaar goud, de wei-
laanden tot d'n horizont d'r eigen uitstrekken en sappig
gruun waarin duuzenden. runders mee gezondblinkende
hulën wadhten op de melksters; as de klei-piepers er in
volle wagels worren afgerejen om strak as ééneii berg
bremgelen blom op de tienduuzenden tafels te komen,
as mensch en dier daar in gezonden welstaand leven
kan, want amioo, d'n èèrde die te veurschijn komen
zal is vet en voedzaam! en as al die veurdeelen jaar
in, jaar uit trug komen, welnouw, is zukken grond dan
ooit te duur
Want over honderd jaar en over duuzend jaar, steeds
blijft de èèrde vruchtdragen!
En de Staat, waar dieën kortzichtige kearel 't over
had, is da-d-enkeltenalleen de schatkist? Of zijn wij da
en d'n grond waar me op leven en de predukten die
d'n grond en wij allemaal opbrengen en alles wat er
verders aan los en aan vastzit? En as ge nouw ziet
keb 't al meer geschreven wa laanduitbreiding
kost as ge de ginneraals de leiding gift, kek nouw maar
naar Frankrijk, dan zeg ik veur d'n zooveulsten keer,
lot da nouw maar 's aan de Inzejeurs over. Nie leggen
te bakeren, nie kankeren, deur-dweilen!
Maar affijn, wemmen nouw 'n nuuwe Tweede Kamer,
en as ok hier nuuwe bezems schoon vegen, dan zal 't
wel losloopen!
De groote vraag is nouw: 't Kabinet, 't Nuuwe Kabi
net. Maar wa mijn 't meeste intereszeert da-d-is wie
menister Kan op zal vollegen.
Want daar hedden 'nen kearel veur noodig die van
Veul markten thuis mot zijn. 't Mot er eene zijn, die over
alle hekketjes kan springen en zóó, dat de burgemees
ters en raadslejen die achter 'm aanloopen, aan de pin-
nekes blijven hangen. Verders mot ie nie opzien teugen
slooten van twee meters bridte om dan van de diepte
nog niks te zeggen goed kunnen zwemmen, roeien,
tennissen en 't een of aander kleedingstuk uitlaten
bij weer of gin weer!
Kan liep, zwom, fietste, sprong en mokte pertretjes
mee z'nen blooten kop, z'nen opvolger zal 't b.v.
motten doen in z'n hemdsmouwen. Maar en da-d-is
de sjobs waar haalt de Koningin zoo'nen artiest van
daan? Waant as d'n sollisiestaant da-d-allemaal kan,
dan mot ie nog laten zien hoe-ie z'n affaire drijven kan,
zonder dat-ie er zeivers bij is. Want dan kón Kan.
En nouw meugen ze wel 's zeggen da-d-et vorige
Kabinet nie veul uit ee gevoerd, maar dan motten
ze 't maar Is nadoen, wat die mannen gedaan emmen!
Ginnen eersten steen is geleed, of een van de menis-
ters metselden dieën kei d'rin.
Gin nuuwe brug geopend of ze knipten 't lintje deur.
Gin laandbouw- of veetentoonstelling of Kan luisterde
't feest op mee z'n barrehoofdsche verschijning.
Wat deus menisters allemaal gedaan emmen, is kol
lesaal.
Zóó druk was 't dikkels da mee gevallekes as 't Bel
gische schaandaaltje of 't Kuresouwsohe er altij wa
menisters ontbraken op 't appèl omda-ge ok nie op
twee plotsen tegelijk kunt zijn.
Zooda me eigenlijk wel twee Kabinetten moesen em
men, zooas de groote tooneelvereenigingen. Eén veur
de vaste gebouwen en een dat de tooneelspeulers d'n
bijwagen noemen en die altij aan d'n trein gehokt is!
Dus elk departement twee bazen. Eéne in de zaak
en ééne mee 'n abonnement op 't spoor, mee 'n kofferke
mee gereedschap, waarin eerste-steenen, kalk, 'n stru
weel, 'n schèèr om te knippen, 'n zwembroek, 'n paar
voetbalschoenen en wa naaigerei as ze soms aan 'n
pinneke blijven haken. Ge zouw 's zien, amico, hoe dan
't boeltje liep as 'n flütje.
't Is 'n idee en ze meugen 't kosteloos overnemen.
Amico, ik schei d'r af. 't Is wellekes gewiest.
As altij veul groeten van Trui en gin horke minder
van oewen
toet a voe
DRé.
Verwijder de oorzaak van
Folterende Rheumatiek.
Kruschen Salts, die prachtige bijna tooverachtige
behandeling voor rheumatiek, brengt niet alleen on
middellijk verlichting aan de door pijn gekwelde
gewrichten en spieren maar verwijdert tevens de
oorzaak van rheumatiek, zenuwzwakte, jicht en spit,
door een wetenschappelijke behandeling van het
bloed en de organen van Uw lichaam.
Het grondbeginsel is dit: Kruschen Salts bevrijdt
Uw bloed en verdrijft de overtollige urinezuren en
schadelijke vergiften uit Uw lichaam, die zich in Uw
weefsels en gewrichten gaan vastzetten, ze doet op
zwellen en ontstekingen veroorzaakt en pijnen.
Wanneer de oorzaak van Uw lijden verdwenen is
lijdt het geen twijfel of de pijnen en kwellingen
verdwijnen eveneens! Neem iederen morgen een half
theelepeltje Kruschen Salts in een glas warm water
niets kan Kruschen evenaren in het zuiveren
van het bloed en het behoorlijk laten functionnee-
ren van de organen van Uw lichaam.
Waarom door te gaan met slechts genoegen te
nemen met tijdelijke verlichting, waar U blijvende
genezing kunt vinden en de oorzaak van Uw rheu-
matische folteringen kunt verdrijven met Kruschen
Salts? Een flacon van f0.90 (toereikend voor twee
maanden) of f 1.60, verkrijgbaar bij Uw apotheker of
drogist zal U dit bewijzen.
Zaterdag 13 Juli 1929.
72ste Jaargang. No. 8492
De gemeente Nieuwe Niedorp zal binnen korten
tijd een van hare meest verdienstelijke plaatsgenoo-
«Hen naar elders zien gaan.
Het is immers Ds. Schermerhorn, de predikant der
Ned. Hervormde Kerk aldaar, die om gezondheids
redenen zijn ambt moet neerleggen en met zijn gezin
van hier gaat en zich zal vestigen in Hoog-Soeren.
Wij meenden goed te doen om onze .lezers een en
ander te vertellen van het werk, waardoor de grijze
prediker zich bij velen bemind en sympathiek heeft
gemaakt en geven daarbij zijn beeltenis een plaats
in dit blad.
Het was dan op een der Juli-middagen, dat wij
naar Nieuwe Niedorp fietsten.om een kort onderhoud
te hebben met den scheidenden predikant. Als we
ons na het aangename onderhoud, dat Ds. Schermer
horn ons heeft willen toestaan, geplaatst zien voor
het uitwerken der korte aanteekeningen, die we tij
dens ons gesprek vluchtig neerschreven, dan kunnen
we het beste allereerst onzen totaalindruk van het
interview neerschrijven van den persoon, die nu na
een periode van ruim 35 jaar de plaats, die hem lief
is, gaat verlaten.
EEN STOERE WERKER.
Een stoere werker, dat is hij, want zijn werk is
hem lief. Maar helaas lieten hem de noodige krach
ten, die hem in staat moesten stellen om zijn werk
te verrichten, de laatste tijden gedeeltelijk in den
steek en de grijze lecraar heeft het ingezien, dat het
neerleggen van zijn ambt noodzakelijk werd.
Schuin tegenover de Ned. Herv. Kerk te Nieuwe
Niedorp staat de groote pastorie, welks voorgevel ge
deeltelijk ligt verscholen achter welig groeiende
wingerd-ranken, die het geheel een aardig aanzien
geven. Wij komen via een breede brbug bij de voor
deur van de pastorie te staan. Een trek aan de
huisbel heeft spoedig de gewenschte uitwerking, het
duurt tenminste niet lang of de dominé verschijnt
en binnen enkele oogenhlikken zijn we reeds in de
gezellige studeerkamer in een gesprek gewikkeld
over het afscheid, dat dominé a.s. Zondagmiddag offi
cieel van de gemeenten Oude- en Nieuwe Niedorp
zal nemen. Het vraaggesprek vlotte uitstekend en op
onze vraag, waar dominé het levenslicht aanschouw
de, antwoordde deze te Scharwoude (gemeente Aven-
horn) op den len December 1866. Hij bezocht eerst
de openbare lagere school in het schilderachtig ge
legen dorpje, daar aan den voet van den machtigen
Zuidvzeedijk, van welke onderwijsinrichting zijn
vader hoofd was.
Verleden week, aldus dominé, hebben mijn vrouw
en ik nog eens een bezoek gebracht aan mijn vrien
delijk liggende geboorteplaats, waarvan ik nog vele
jeugdherinneringen heb bewaard.
Nadat de predikant in spé de lacere school door-
loopen had, werd bij als leerling ingeschreven aan
het gymnasium te Utrecht. Toen hij daar zijn eind
examen behaald had, werd hij voor de vraag gesteld,
wat hij in zijn latere leven wilde worden. Hij begon
te gevoelen voor het ambt van predikant en het ge
volg was, dat hij theologie ging studeeren in Leiden
in 1887. Van het studentenleven zijn den geachten
predikant nog talrijke vroolijke herinneringen bijge
bleven.
In het jaar 1861 was de Leidsche student afgestu
deerd en toen was de vraag, waar hij een beroep zou
kunnen krijgen.
Op onze-vraag welke standplaats de predikant kreeg
na het voleindigen van zijn studie, antwoordde
dominé, dat hij in den eersten tijd een massa be
roepen kreeg. Tenslotte nam hij het beroep naar
Beets aan, en hield daar zijn intreerede op Zondag
1-1 Augustus 1802.
De kote tijd, dat hij in Beets heeft doorgebracht, is
voor den godsdienstleeraar een onvergetelijke gewor
den. Gelijk met ons bezoek aan mijn geboorteplaats,
hebben mijn vrouw enik ook nog even Beets bezocht,
waar we, aldus dominé, twee heerlijke jaren gehad
hebben. Iedere Zondag preekte ik daar voor een volle
kerk, een verschijnsel, dat thans niet meer zoo veel
vuldig voorkomt! Tijdens mijn 2-jarig verblijf in Beets
ben ik in aanraking gekomen met de geheelonthou
dersbeweging, waarbij ik me spoedig heb' aangeslo
ten.
In 1894 kwam* er een vacature te Nieuwe Niedorp,
het oog van den kerkeraad viel op Ds. Schermerhorn
en op Zondag 21 September van dat jaar preekte de
dominé zijn intreerede in de groote kerk hier ter
plaatse.
Wij vroegen den scheidenden predikant nog, hoe
het met het kerkelijk leven op deze plaats gesteld
was, daar immers bekend is, dat men over het alge
meen in de provincie Noord-Holland met een lauwen
geest bezield is. Hierop deelde de prediker ons mede,
dat het kerkelijk leven hier ter plaatse tamelijk was.
Mijn voorganger, Ds. Cal koen, klaagde hier nogal eens
over.
De nieuwe predikant werkte zich in het Westfrie-
sche dorpsleven in en begon spoedig zich goed thuis
te gevoelen in zijn nieuwe omgeving.
Hij vertelde ons, hoe hij naast zijn gemeentewerk
hier een arbeidsveld had gevonden, waardoor hij
gelegenheid had vriendschapsbanden aan tc knoopen
met haast al zijn gemeenteleden om hun belangstel
ling ook voor kerkelijke zaken levendig of grooter te
maken.
Ik ben hier dadelijk, aldus de grijze leeraar, be
gonnen met propaganda te maken voor de geheel
onthouding, vooral onder den invloed kwam ik van
de gedachte, uitgesproken in de boeken van den be
kenden Russischen schrijver Tolstoï. Ik ging me lang
zamerhand meer en meer bewegen op maatschap
pelijk terrein en heb zeer geijverd voor het beginsel
van het anti-militarisme. Mijn ideeën zijn in den
loop der jaren meer revolutionair geworden. Ik ben
tot de overtuiging gekomen, dat in de bestaande
maatschappij de menschelijke huishouding niet tot
zijn volle ontwikkeling kan komen. Het beginsel van
menschenliefde is volgens den geachten predikant in
strijd met het Christendom.
Ds. Schermerhorn is heel veel in aanraking geko
men met Domela Nieuwenhuis, onder wiens invloed
hij is geraakt, wat in zijn gemeente vele moeilijkheden
en strijd met zich mede bracht.
Ik heb indertijd met Domela Nieuwenhuis het eer
ste Internationale Antimilitaristische Congres bijeen
geroepen te Amsterdam in 1904. Daar hebben wij toen
de Intern. Anti-milit. Vereeniging opgericht en tra
den Dom. Nieuwenhuis en ik op als vertegenwoor
digers voor Nederland. Deze vereen iging bestaat
nog, evenals haar orgaan „De Wapens Neer", waar
van ik vele jaren lang de redacteur was en waar
in ik elke maand een hoofdartikel schreef. Mijn anti
militaristische propaganda is doo.r mij altijd als
mijn voornaamste levenswerk beschouwd
Ook op kerkelijk gebied hebben we woelige dagen
gekend, aldus dominé, ik herinner me slechts de ker
kelijke verkiezingen, die in den tijd, dat het kies
college bestond, veel drukte met zich medebrachten.
„U heeft de laatste jaren cursussen gegeven, niet
waar?", was onze vraag.
„O, ja", antwoordde dominé, „bet geven van cur
sussen behoorde tot mijn allerliefste werkzaamheden.
Oorspronkelijk werden die cursussen gegeven voor
de ouderen. Ik ben nu, laat eens zien, 6 a 7 jaar
bezig met het geven van die cursussen. De catechi-
satie's werden meestal slecht bezocht en dit was de
aanleiding, dat ik ook cursussen ging organiseeren
voor de jongeren.
Mijn profetie, aldus spr., dat deze cursussen zich
wat ledental betreft, zouden uitbreiden, ging geheel
in vervulling. Steeds meer belangstelling ondervond
de leider op die avonden, waar hij met gloed kon
vertellen van diverse wetenschappelijke gebeurtenis
sen, zoowel op kerkelijk als op ander gebied.
Dat de predikant vooral afscheid moet nemen van
die cursusavonden, dat doet hem veel leed, want dit
werk is hem zoo lief geworden. Wij voelden dit afgo-
loopen Zondagavond zoo goed. toen hij daar in dat
oude intieme kerkje te Oude Niedorn ciit verlies nog
eens ter sprake bracht. Steeds stond de- leider op die
avonden immers voor menschen, die, door zuivere,
waarachtige belangstelling gedreven, steeds naar hem
luisterden.
Op onze vraag, wat de leider op die cursussen o.a.
had behandeld, gaf de predikant ons eenige onder
werpen op, die wij hier gaarne vermelden; De Fran-
Ulvenhout, 7 Juli 1929.
Menier,
Nóuw hedde dieën pren
tenboek, dieën femielialbum
ok gezien in de kraanten
van de honderd nuuwe Ka-
merleejen?
Wa-zegde 'r van? Leet er
't verstaand nie duimendik
bovenop? Schijnt er uit al
die oogen ,nle d'n gloed van
martelèèrs, zelfepofferèèrs,
die veur ons op de kist
6pringen as 't mot?
En die zeuven weflces?
Zijn 't gin troelekes?
En de mannen mee baar- »Mi"n'
den, amico? Zou-d-'r nie
veur oew plezier inklauteren? Eene was erbij en die
leek nouw percies op klaverkoning en 'nen aandere was
krek schuppenboer.
Trui ee-t-'m ok gezien, dieën plotjesboek en stuk veur
atuk ee-ze de pottegrafiekes bekeken en op 't end mee
één resolute beweging de heele Kamer opzijgeschoven
Moeselienie zou daar nog van kunnen leeren en toen
zee ze: „gin keus!"
„Ze zijn al gekozen," zee ik, „da's de fonkelnuuwe
Tweede Kamer!"
„Val-d-in-m'n kasje", riep Trui verwonderd, „gift die
prent dan nog 's, ik docht werachtig a©da-d-et weer
'nen schoonheidswedstrijd was." Toen ee-ze 't gevalletje
nog 's bekeken en mee 'nen zucht zee ze toen: „nouw,
ze zullen warschijnelijk meer verstaand emmen as
ikke, maar zoo op 't eerste gezicht zoude-'t nie zeggen!"
Mee aandere woorden: Trui wou zooveul zeggen as: ze
zullen messchien nie zoo stom zijn as ze d'r uitzien, 't
Is te hopen asda-d-et mensch 't raaidt, amico, want
eerlijk is eerlijk, maar zoo op 't eerste gezicht is 't
knudde, zooas ze teugeswoorig zeggen, 't Is nouw die-
rekt gin kraantenbladzij ora mee te geuren in 't buiten-
laand of zoo. Hoewel, laat ik er nouw dalijk bijzeggen,
amico, 't schijnt ieveraans nie veul beter te zijn. Keb
bevoorbeeld gelezen, da'nen Prins in Dultschlaand,
von Lippie hiet-ie, en hij doe z'nen naam eer aan,
want von Lippe durf veul van z'n lippen te laten gaan,
had gezeed en geschreven: "t is spreekwoordelijk ge-
worren, da-g'-om menister of Kamerlid te worren, eerst
In de pèrepluu mot gezeten emmen of rijp er veur
aljn" en nouw denk ik zoo: da ze daar ok zo'nen
prentenboek emmen gedrukt en dieën Prins toen ok al
die kopkes ee gezien. Hij is veroordeeld veur drie-hon
derd marken boete. „Ge mag teugeswoorig niks meer",
mot Frederik (zoo hiet ie van veuren) aan z'n Trui em
men gezeed en Hare Hoogheid ee toen g'antwoord:
„Zeg uwes dat wel, heer gemaal, maar den eersten keer
dat ik u weer 'n penhouwerke ln uwe doorluchtige vin
gers' zie nemen, dan zal ik uwe Hoogheid 'n lik mee
m'nen stofzuiger geven op uw petje, da-doew schoone
haarscheidingske op oew Prinselijke teenen kiepert."
En aangezien teugen zukke argumenten nie op te
schrijven is, heet ie er de zjoernallistiek aan gegeven
en doet ie 't zelfste ambacht weer van Vruuger: niks!
En da's nog 'nen heelen boel veur 'nen vorst, amico.
Niksdoen en dan zoo, dat de menschen denken da-ge
nog heel wa-d-aftobt!
Da's gin hatelijkheid horre!
Keb wel 's en gij ok netuurlijk 'n dagverdeeling
gelezen van hooge mie... purdon, hooge oames, en de
schoonste was die van Priemo dit Riveera, Die werkte,
volgens de kraantenstukske. zestien uren per dag. Ree
iederen dag twee uren pèèrd, om kwiek te blijven, gong
's aves naar 'n kefee om te dineeren (zooveul as z'n
middagpotje) en bleef daar dan z'n eigen 'n uur of vier
amuzeeren en sliep dan acht uur per nacht.
Keb toen uitgerekend, dat dieën mensch z'n dagen
dartig uren laank waren! En amico, m'nen kop er af
as 't zoo nie in de kraant sting.
Moeselienie z'n dagen zijn 'n week laank; dus laten
gij en ik maar blij zijn, jong, da me mee 'n uurke of
twaalf, veertien werken per dag, d'r al af zijn! Waar
of nie?
Ja, amico, pollitiek is 'n moeilijke, 'n ingewikkelde
zaak. En as 't er eene is, die me daar vandaag dik ge
lijk in gift, dan is 't zekers Pwankarree.
Nondekees wa-d-emmen ze d'n dieën aan z'nen stèèrt!
Ge mot dan weten: hij sta bij z'nen kammeraad Oome
Sam, Dollarika, in 't kladboekske. Wa-d-amme-
nusie, kogeltjes en bommekes en zoo, 'n pertijke gewe
ren, kenonnekes, duikbootjes, vliegmachientjes en meer
van da gerij, daar staat ie veur op de lat bij Oome Sam
(ge kon nèt zoo goed zeggen: Oome Jan!) En da's nog
al aardig ópgeloopen!
Zelfs zoo, da Frankrijk 't in stukskes en brokske» mag
betalen. Frankrijk ee zooveul as oorlog-op-afbetaling ge
voerd, snapte! Nie de soldaatjes. Die emmen kontaant
betaald: d'n eene mee 'nen erm, d'n tweede mee z'n bee-
nen, d'n derde mee z'n oogen, en de meesten mee d'r
leven...
Maar de mannen achter de gruune tafels, die nota's
emmen gewisseld in plots van kogels en bommen, die
lieten alles op dc lat zetten. Na veul vieren en vijven
is Pwankaree mee z'n knechts overeengekomen mee
Oome Sam, da-d-'t eerste stukske schuld betaald zou
worren op 1 Augustus 1929. Over 'n paar weken dus mot
ie over de brug komen. En... amico, da's gin dunne op
'nen riek, jong! De Pwan ee maar uitstel gevraagd aan
d'n Sam en Sam ee toen gezeed: „Run toe de hel! Maar
eerst betalen!" En daar Pwanneke weinig zin ebben
zal om naar de hel te rennen, zal ie motten-betalen en
da's bijna al nèt zoo erg! Want da-d-eerste afbeta-
lingske bedraagt vierhonderd muljoen dollars en da-d-is
sjuust 14800000000 (acht nullekes achter 148) frangeskes
En om oew 'n idee te geven hoeveul of da persies is,
hè 'k uitgerekend, da Pwan driehonderdenvijftig goede-
renwagels van de spoor mot huren om er da-d-handsvol-
leke frangeskes netjes in stapeltjes in te tassen veur
Samme! 't Kunnen messchien 'n stuk of tien wagels
meer zijn, maar as ze zóó gaan praten, dan kijk ik ok
nie op 'n spoorwageltje zuiver. Wa gij? 'Maar dit is 'n
zaak die zeker is, as da .goedje" in schepen overgelajen
wordt en over d'n oceaan vaart, onzen Piet Hein z'n
eigen in z'n graf omkeert, amico!
En nouw zoude zoo zeggen, as g'oew eigen zoo in d'n
esse-tee gewerkt het da ge 'r niemeer uit wit te komen;
as de deurwèèrders mee gin end hout van oew lijf af
zijn te slaan, da ge dan tooh wel 'n bietje in gaat
krimpen
Moar houmaar! Oome Sam ee woordelijk gezeed:
Ds. N. J. C. SCHERMERHORN.
