TUTTI-FRUTTI.
DE HAAGSCHE
CONFERENTIE.
VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
Engeland blijft zijn volle honderd procent
eischen. Voor vandaag moet het geld
bijeen zijn. Anders wordt de conferentie
een sensationeele mislukking. Bulgen
of barsten.
De Haagsche Conferentie heeft, nu het „om de dub
beltjes" gaat, de laatste dagen een scherp karakter
aangenomen. In de zitting van Woensdag heeft Strese-
mann namelijk voor Duitschland het recht opgeëischt,
na 1 September, onverschillig tot welke resultaten men
op dat tijdstip gekomen zal zijn, de betalingen voor
herstel naar het plan Young te richten. Daartegen
hebben zich zoowel Briand als Snowden verzet. Hun
standpunt was: Als er op 1 September geen aanvaard
plan Young bestaat, dan geldt verder nog het plan
Dawes.
Duitschland is echter niet bereid, zich hierbij neer te
leggen en zal waarschijnlijk betalingen volgens het
oude schema weigeren.
Waar Engeland dus grimmig zijn volle honderd pro
cent blijft eisohen en Duitschland niet van zins blijkt
te betalen, is de Conferentie allengs tot het punt gena
derd, waarbij het nu is „buigen of barsten" en wordt
om sleohts de laatste ponden sterling alleen nog het al
of niet slagen van de geheele Conferentie op het. spel
gezet.
Ook kan in dit geval verdaging niet meer helpen, want
Engelands^gedelegeerde, Snowden, heeft zich niet bereid
verklaard, de Conferentie voort te zetten, als niet Za
terdag (heden) een principieel accoord betreffende het
plan-Young is bereikt. Hij wil een beslissing en geen
verdaging. Donderdag had men dus nog twee dagen,
om het eens te worden. Lukte dat niet, dan wilde
Snowden geconstateerd hebben, dat de Conferentie mis
lukt was. Er is dus dan geen sprake van een inter-
ruption of onderbreking, maar van een rupture, dus
van een breuk, een vriendschapsverbreking. Om dit
duidelijk te doen uitkomen, eischte Snowden een pu
blieke zitting, waar hij de gelegenheid zal gebruiken,
om ten overstaan van de heele wereld zijn standpunt
uiteen te zetten. Ook de Duitsobers verlangen, wanneer
hun wensch niet vervuld wordt, een openbare zitting,
waar Stresemann dan de houding zal aankodigen en
verdedigen, die Duitschland gaat aannemen.
Zal een dergelijke openbare slotvergadering plaats
hebben, dan zal in de vreedzame vergaderzaal der Eer
ste Kamer daar in Den Haag een groot internationaal
conflict waarschijnlijk in zeer scherpen vorm in het
openbaar worden uitgevochten. Dat zal een schouwspel
zijn, dat in de geschiedenis der conferenties weinig zal
zijn voorgekomen. Men zal spreken van 't conflict in Den
Haag, dat groote beroering teweeg bracht in de Euro-
peesohe politiek en een uiterst verwarden politieken
toestand achterliet.
Nog was het -gister niet zoo, en gelukkig! Veel eerder
had de ten top gevoerde spanning zelfs eenige ont
spanning gebracht, maar ofschoon men na de zitting
van Donderdag wel wat dichter bij elkaar was geko
men, had de namiddag toch niet die ontspanning ge
bracht, die men gehoopt had, dat hij brengen zou.
Over den politieken strijd, die zich thans in Deri
Haag afspeelt, was dus gister nog weinig te zeggen.
Snowden staat onverzettelijk op zijn stuk. Hij eischt
zijn honderd procent en slechts als men hem die geeft
Zullen de ernstige gevolgen van een volslagen mislukken
dezer oonferentie Europa bespaard blijven. Gister, een
half etmaal voor de beslissing, bestond in dit opzicht
niet de njinste zekerheid. Het is als in de geschiedenis
van den schat der Nibelungen: Snowden zal geen vrede
nemen met hetgeen hem wordt betaald zoolang een
snorhaar van den dooden otter, die volgens zijn eisch
met goud moet worden bedekt, nog zichtbaar is. Moge
het gevolg van een dergelijke vasthoudenheid minder
noodlottig blijken dan in het oude verhaal.
Moeilijk, heel moeilijk komt het losgeld uit de zakken
der anderen te voorschijn. Men probeert zooveel moge
lijk het van de de zwaksten en armsten los te krijgen,
want zóó ongelukkig is deze conferentie geleid, dat aan
ieder goudstuk prestige kleeft. Het is een onverkwikke
lijk schouwspel aan alle kanten, schreef gister de ster-
corr. van de N. R. Ct. en is dat te meer geworden nadat
de Engelsche verklaring ten opzichte van de Inter
nationale bank ons geleerd heeft, dat er verder geen
prirtcipieele bezwaren bestaan, maar het alleen nog om
de laatste percenten gaat.
Vrijdag:
De wanhoopsmaatregel, voor hedeu aange
kondigd, zal niet plaats vinden.. Stij
gende spanning, maar het einde uitgesteld.
Gister (Vrijdag) is het een dag geweest van véle on
derlinge besprekingen en vergaderingen, zóó veel zelfs,
dat alles door elkaar liep en de van nabij betrokkenen
het ook al niet eens meer konden bijhouden, terwijl de
EEN 150-JARIGE KAAS. Een ieder van ons heeft
op een van zijn reizen in een spoorwegstation
onder een glazen stolp een met kaas belegd
broodje terugherkendMaar wat is dat nog in
vergelijking met een 150-jarige kaas, waarover
in het hieronder volgende sprake is! Want zoo
iets bestaat er, en wel in het Zwitserscbe kanton
Wallis, het land van de oer-oude zeden en ge
woonten. De leek heeft er geen idee van, hoeveel
soorten kaas er in Zwitserland gemaakt worden.
Niet alleen, dat in elk kanton weer een ander
soort kaas gefabriceerd wordt, maar bovendien
brengt ook elk dal weer zijn eigen product voort,
kaas, waarvan de wereld nooit gehoord heeft.
Nergens echter is de kaas zoo innerlijk met het
volksleven verbonden, speelt ze zulk een sen-
timenteele rol, als in Wallis. Daar worden de
familiegebeurtenissen gekenmerkt door het aan
maken van een kaas, welke in den kelder bewaard
wordt, en die eerst bij latere familie-aangelegen-
heden wordt aangesneden. Gedurende vele gene
raties gaan deze gedenk-kazen met de'erfenis van
vader op zoon over.
Ook op de voor eenigen tijd terug gehouden
landbouwtentoonstelling te Sider was een heele
verzameling van zulke „eerbiedwaardige" kazen
opgesteld. De oudste onder hen was een product
uit het jaar 1778. Gesteld het geval, dat deze kaas,
in het dorpslogement van Bourg-St-Pierre, het
laatste oord van den Grooten St.-Bernard, ge
maakt en bewaard was geworden, en Napoleon,
die in het jaar 1800 voor het overtrekken van
dezen bergpas in dit heden nog bestaande
logement zijn ontbijt had genuttigd, een stuk
perschefs een gebaar van duizeling maakten, wanneer
ze door da journalisten om inlichtingen werden ge
vraagd.
Van belang is slechts op eeti resultaat te wijzen: dat
het op het oogenblik vaststaat, dat de openbare zitting,
die als wanhoopsmiddel voor Zaterdag (heden) was
aangekondigd, niet zal plaats vinden.
Tijd gewonnen is, meer dan ooit, veel gewonnen. Im
mers men heeft nu nog langer gelegenheid een uitweg
te zoeken, en tegelijkertijd krijgen de invloeden, die er
<Jp uit zijn, den steenfiarden Snowden wat zachter te
maken, langer gelegenheid om hem te bewerken. Of
dit baten zal, moet men afwachten, maar men zou het
feit, dat Snowden zijn ultimatum weer verlengd heeft,
reeds hls een gunstig teeken kunnen beschouwen.
Meer was er gistefr niet van de conferentie te zeggen.
Men moet afwachten en hoop hebben. Iii ieder geval
schijnt zij iets langer te zullen duren dan verwacht was.
Het vertrek op Zaterdagavond of Zondagmorgen, dat
gistermiddag nog door verschillende delegaties werd
aangekondigd, zal moeten worden uitgesteld.
De slotzitting van de conferentie op a»s.
Maandag?
Het Ned. Oorrespondentiebureau in Den Haag meldt:
Naar wij vernemen, zou het voornemen bestaan, de
slotzitting der conferentie, indien deze zal plaats heb
ben, te houden op Maandag a.s. hetgeen het verzoek
der Engelschen zou zijn.
De ontruiming van het Rijnland.
Uit Londen wordt gemeld:
Naar verluidt, heeft Frankrijk te kennen gegeven, dat
de ontnaiming van de derde Rijnland-zone eerst in Sep
tember van het volgende jaar kan voltooid zijn, tegen
welke opvatting dr. Stresemann gistermiddag zou pro
testeeren.
Het Britsche hoofdkwartier te Wiesbaden heft, naar
de bladen melden, nog geen bevel tot ontruiming gege
ven.
Strafzitting van Vrijdag.
PRINCIPALE HECHTENISSTRAF IN GELDBOETE
OMGEZET.
De heer P. J. E., slager te Alkmaar, opposan: tegen
een vonnis waarbij hij wegens arbcidswetovertreding
was veroordeeld tot tweemaal 3 principale hecbtenis-
dagen, heeft in zooverre met zijn verzet succes ge
had, dat de Opgelegde straf werd veranderd in 2 geld
boeten elk van f60.subsidiair tweemaal 30 dagen
hechtenis. Het vonnis werd overigens bekrachtigd en
de door den verdediger rar. Schenkeveld aangevoerde
gronden, die moesten leiden tot ontslag van rechts
vervolging, door den waarn. kantonrechter onjuist ge
acht.
BETALEN OF APPELLEEREN!
Heden werd voortgezet een overigens weinig bedui
dende zaak contra den automobilist E. A. H. H. T.,
wijnhandelaar te Doesburg, die op 19 Mei met zijn
vierwielig motorrijtuig door een onvoorzichtige stuur-
beweging, op den Zeeweg te Castricum, het langs den
weg geplaatste toestel van den beroepsfotograaf C. de
Heer uit Alkmaar had aangereden en grootendeels
vernield. De nieuw opgeroepen getuige J. Z. uit
Castricum werd thans gehoord en deze verklaarde
pertinent, dat de heer T. bij het passeeren van een
hoeren- en. kinderwagen wat te veel naar links had
uitgehaald en daardoor hektoestel had geraakt. De
verdachte, die alle schuld ontkende, geraakte nu be
langrijk in de minderheid en werd veroordeeld tot
f 10.boete of 10 dagen, mitsgaders betaling der toe
gebrachte schade, vastgesteld op f50.
EEN HARDNEKKIGE GRAANTJESPIKKER.
De ruim 50-jarige varensgezel Hubert V., gewoon
lijk verblijf houdende in een volkslogement aan het
Luttik Oudörp, heeft thans voor den tijd van 18 maan
den dit logies verwisseld met een verblijf in do Rijks
werkinrichting te Hoorn, gewoonlijk genaamd „Kren
tentuin", welk uitstapje ook verband houdt met de al
te vurige liefde van den getatoueerden zeeman voor
sterken drank, dio ook heden weer de oorzaak was,
dat hij, geëxploiteerd door 'n rijksveldwachter, voor
den kantonrechter zich moest verantwoorden, wegens
het zich op 20 Juli in kennelijkeü staat bevinden op
den openbaren weg het Luttik Oudorp te Alkmaar.
Hij was toen, vergezeld van vrouw en kind, op weg
naar zijn logement, had echter maar -4 slokics ge
noten, maar was draaierig geworden in de Haarlem-
sche autobus, die de familie naar Alkmaar had ge
bracht.
De verdachte, aan wiens neuscoloriet wel was te
bespeuren zijn overmatige lust tot drinken, maar die
overigens gëen ongunstigen indruk maakte, gai zijn
voornemen te kennen, zijn zwakheid te willen over
winnen en vroeg, met het oog op zijn gezin, of de
kaas aan had laten rukken, dan was .iet theore
tisch mogelijk geweest, dat Napoleon van de kaas
had gegeten, waarvan men nu, in het jaar 1929,
verder zou kunnen snijden.
o
DE WRAAK VAN DEN BLINDE. In ean dorpje
in de omgeving van Cordova, de oude en be
roemde Spaansche stad in Andhlusië, beeft zich
onlangs een tragische gebeurtenis afgespeeld. De
aanvang van dit drama ligt vele jaren terug. In
het jaar 1921 geraakten twee jonge mannen,
José Miranda Serrano en Alejandro Sanchez
Serrano, op een avond met elkaar aan het kibbe
len. Het kwam tot handtastelijkheden. Plotseling
■trok Alejandro een revolver. José zag den mond
van het vuurwapen dicht voor zijn oogen... Het
was het laatste, dat hij bij zijn verdere 'even zou
zien. Het schot vernietigde den gezichtszenuw...
Alejandro werd wegens zware mishandeling
veroordeeld en in de gevangenis geworpen. José,
de blinde, bleef hulpeloos achter. Na in den be
ginne aan een vreeselijke vertwijfeling onderhevig
te zijn geweest, scheen hij zich toch langzamer
hand in zijn lot te schikken. Hij kreeg het scher
pe gehoor en dat fijne tastgevoel van hen, die
niet meer zien kunnen, leerde allerlei handwerk
zaamheden, waardoor hij zich nog zooveel moge
lijk in zijn eigen onderhoud voorzag, en werd een
stil, vlijtig, en soms zelfs tamelijk opgeruimd
mensch.
In den afgeloopen zomer keerde Alejandro, na
zijn straf te hebben uitgezeten, weer in het dorp
terug. Vanaf hét oogenblik, dat José dit vernam,
had er een totale ommekeer in hem plaats. Van
nu af aan hield nog slechts één gedachte hem
bezig: Wraak! Maar wie? Hij toch was blind, een
kantonrechter in aanmerking wilde nemen, dat hij al
reeds 18 maanden opzending moest ondergaan.
Gelukkig dacht de kantonrechter er ook welwillend
over en werd de straf beperkt tot 3 dagen hechtenis
en 3 maanden opzending naar het hierboven aange
duide louteringsoord.
EEN VERZUCHTING DES KANTONRECHTERS.
De 56-jarige veehouder Jacob S. te Oterleek, had een
kalf, dat zich door ophanging aan zijn eentonig
aardsch bestaan en weinig vreugde gevend vooruit
zicht het leven te moeten laten onder het wreede
slagersmes, ontijdig had onttrokken, vervoerd en doen
afslachten in die noodslachtplaats te Schermerhom,
wat in strijd ie met de desbetreffende wet. De vee
houder had dit kalf óf te Oterleek naar de nood-
slachtplaats óf naar het Alkmaarsche abattoir moeten
brengen ter verdere behandeling.
De heer Jb. S. daarop gewezen, gaf zulks volko
men toe, doch beklaagde er«ich over, dat zoowel door
den noodslachter te Oterleek, als bij de Alkmaarsche
gemeenteslachtplaats zoo bitter weinig wordt betaald.
Hij ontving onlangs voor een prachtkalf, dat eens
klaps was doodgevallen, te Alkmaar slechts f4.
En wij moeten f 1.60 per pond betalen, zuchtte de
kantonrechter tot onvermengd vermaak der aanwe
zigen.
De verdachte profiteerde van deze opgewekte stem
ming en werd tot slechts f4 boete of 4 dagen ver
oordeeld.
0
STUUR EN WEG EISCHEN DE ALGEHEELE AAN-
^DACHT VAN DEN CHAUFFEUR.
De 53-jarige grondwerker C. Brakenhoff, die zich
in den morgen van 15 April van zijn woning aan de
Molenbuurt te Alkmaar per rijwiel begaf naar de
gem. lichtbedrijven aan den Helderschen weg, werd,
alhoewel hij onberispelijk rechts reed, plotseling aan
gereden door een achterop komenden auto, met ge
volg, dat hij met rijwiel en al werd omgekegeld en
zijn rijwiel een schade van f7.20 bekwam. De be
stuurder, zooals later bleek zekere heer A. B. uit Voor
hout, was zoo beleefd, om toen hij bespeurde, dat de
wielrijder weer overeind krabbelde, om vol gas te ge
ven en te zorgen dat hij onvermoeid weg kwam. Doch
zijn nummer was opgenomen door 'n anderen auto
mobilist, de heer Liefting uit Egmond-Binnen 'cn wel
het nummer 61.942, en toen B. in gebreke bleef de toe
gebrachte schade te voldoen, ontsprong hij den dans
toch niet en werd heden deze aanrijding behandeld.
Verdachte was niet verschenen, doch getuige Liefting
verklaarde 4e hebben opgemerkt, dat B. met andere
personen had zitten praten, rondkijken en wijzen, zoo
dat hij vermoedelijk den wielrijder eerst had opge
merkt, toen een aanrijding onvermijdelijk was.
Op grond van al deze verzwarende •omstandighe
den, werd de onattente chauffeur dan ook niet zacht
zinnig aangepakt, veroordeeld tot f 40 boete of 40 da
gen en betaling der toegebrachte schade, niet f7.20,
doch f9.
JE RENTEKAARTJE GEREED HOUDEN.
De kleine 20-jarige Truus V., uit Castricum, die te
Limmen op een niet onaannemelijk salaris van f 12
per week als werkster fungeert, kon op 15 Mei aan
den arbeidsraadcommies haar rentekaart niet ver
toon en en stond heden terecht, betoogende dat be
doelde kaart in het bezit van haar was geweest. Een
excuus, dat niet werd aanvaard, zoodat juffr. Truusje
er in liep voor 4 gulden boete of 4 dagen.
DE ZWEEP MOET DIENEN NIET VOOR RANTSEL-
INSTRUMENT DOCH ALS VERKEERSAANWIJZER.
De 20-jarige landbouwerszoon Gerrit de B. uit Bur
gervlotbrug, reed op 12 Juni met een aangespannen
voertuig geheel rechts van den Middelweg te Heerhu-
«owaard en stak toen eensklaps, .zonder op eenige
wijze een teeken te geven, den weg over naar links,
met het doel een boerenerf op te rijden, echter met
gevolg, dat de heer J. H. M. Kollmen, reiziger bij de
firma Geels, tc Alkmaar, die met zijn auto juist achter
bet voertuig van B. reed en juist voornemens was
links voorbij te rijden, alleen door snel omwenden van
het stuur, een botsing kon voorkomen. Hij reed daar
door echter tegen de cementen voeting van een dam-
hek op en bekwam f 39.35 schade aan een gesprongen
band en ontwrichte as.
De onderhandelingen over de schadebetaling had
den geen aangenaam verloop. De heer Hollmen, die
zich zelf niet geheel onschuldig gevoelde, omdat hij,
hoewel onverplicht, had nagelaten om signaal te ge
ven, was bereid zich met f20 tevreden te stellen, doch
toen hen hem echter met f5 wilde afschepen, maar
hij daarmede geen genoegen nam, deed hij aangifte.
De verdachte, heden terecht staande, gaf toe geen
aanwijzing te hebben gedaan en ook niet in het be
zit geweest te zijn van een zweep.
De kantonrechter was van meening dat een zweep
thans onmisbaar is voor koetsier of voerman, al was
het alleen maar om de richting mede aan te geven.
Voorts veroordeelde hij verdachte tot f 8 boete of S da
gen, benevens tot f39.35 schadevergoeding.
EEN BUIKPIJNLIJDENDE SCHOLIER.
De heer Jb. Br., een respectabel landbouwer en
huisvader te Egmond Binnen, stond terecht, omdat
hulplooze gebrekkige, en de andere, die hem dat
aangedaan had, kon zien! Die zou hem (José)
reeds van verre kunnen zien aankomen, en hem,
niets goeds vermoedend, uit den -"-eg kunnen
gaan. Slechts door een toeval zoud de door José
zoo vurig gewenschte ontmoeting plaats kunnen
hebben. José stak een scherp dolk bij zich en
ging uit. Langzaam wandelde hij, al tastende met
zijn stok, door de straten van het fel dcor de
zon beschenen dorp, luisterde ingespannen naar
elke schrede, die naderde. Eiken voocbijganger
groette hij luid. Allen beantwoordden zijn groet.
Hij herkende hen aan hun stemmen. Alejandro
was er niet bij.
Dagelijks trok de blinde urenlang links en
rechts door de nauwe steegjes en paden, al tas
tend, luisterend, groetend. Nooit bleef zijn groet
onbeantwoord, en nooit hoorde hij Alejanv-ro's
stem. Na acht maanden gaf hij het op. Er was
geen man in het dorp, dien hij in al die dagen
niet minstens honderd maal had aangetroffen.
Alleen die eene niet, dien hij zocht Die ging hem
uit den weg.
Hij moest het dus op een andere manier pro-
beeren. Het gelukte hem zich heimelijk dynamiet
te verschaffen. Tegelijk verzamelde hij alles bij
elkaar wat hij kon vinden aan oud-ijzerroest.
Tenslotte liet hij onder het een of ander voor
wendsel door den dorpssmid een ijzeren kist ma
ken, en toen hij alles bij elkaar had, maakte hij,
zoo goed en zoo kwaad als hij kon, een soort
helsche machine.
In den nacht sloop hij stilletjes van huls. Met
de feillooze zekerheid, den blinde eigen, vond hij
in de duisternis van den nacht waarop voor
hem nooit meer de dag zou volgen den weg
naar het huis, waar Aiejandro met de zijnen
woonde. Dicht naast de muur bouwde hij voor-
hiï op 8 en 14 Mei zijqn 13-jarig zoontje JacoDus niet
naar de R.K. school had gezonden. De heer B. erkende
dit, doch voegde er ter toelichting aan toe, dat zijn
jongen dikwerf laboreert aan hevige buikpijn en ook
op genoemde dagen had hij weer zoo'n aanval gehad
en was hij dus uit de school en thuis gebleven. Dc
ambtenaar veronderstelde dat vader B. zijn zoontje
in zijn bedrijf had gebezigd, doch Br. antwoordde
hierop lachend: ik heb den jongen ih mijn bedrijf
niet nooddg. Jongens genoeg hoor, want ik heb er 13!
Het gezin staat uitstekend bekend en dus achtte
de kantonrechter de overtreding met f2 boete of 2
dagen voldoende gestraft.
AL WEER EEN RENTEKAART ZOEK.
Ook de arbeider Pieter V. te Uitgeest had op 8 Mei
aan den ambtenaar Bilderbcck zijn rentekaart niet
kunnen toonen. Zijn verontschuldiging: ik had geen
rentekaart, mocht niet baten, dan had hij moeten
zorgen 'er wel een te hebben ergo volgde straf vol
gens het gebruikelijke tarief voor zulke nalatingen:
f 4 'boete of 4 dagen.
DOOR ZIJN KLANTEN GEDUPEERD?,
De 33-jarige winkelier Adr. de V. te Egmond aan
Zee stond terecht wegens overtreding der drankwet,
daar hij, zonder in bezit te zijn van het vereischtc
verlof, op 10 Juli aan eenige jongens bier zou heb
ben getapt. Verdachte ontkende zulks ten stelligste,
wel had hij aan die personen gesloten fleschjes bier
afgeleverd, doch vermoedelijk hebben een tweetal deze
fleschjes onopgemerkt in zijn lokaliteit leeg gepulkt.
De ledige fleschjes werden later onder de tafel aan
getroffen. Ten einde meer licht te verschaffen in deze
nog duistere zaak, werd aanhouding gelast tot a.s.
week en zal de verbalisant, Rijksveldwachter G. Mine
worden gehoord.
HET WAS DAAR EEN JANBOEL.
Gedurende de verbetering van den rijksstraatweg on
der de gemeente Heiloo, werd het verkeer aldaar niet
omgelegd, doch was de gedeeltelijk opengebroken
straat zoo onberijdbaar, dat de heer Jan B., autobus
ondernemer en bestuurder te Heemskerk, wien het
al 4 banden had gekost, op 4 Juli met zijn bus ge
deeltelijk op het rijwielpad reed, waardoor hij in con
flict, kwam met eenige wielrijders, die deze inbretrk
op hun rechten niet wilden tolereeren. Een ongeval
of een aanrijding had dan ook niet plaats, doch aan
gifte van de overtreding werd gedaan en do heer B.
stond dan ook heden terecht.
Zoowel door de autoriteiten, als de wielrijders zei
ven werd toegegeven, dat het daar destijds een treu
rige toestand was. Maar de heer B. had naar de
meening van de wielrijders, een onderwijzer uit Lim
men en een handelaar uit -Castricum, moeten stop
pen, toen hij bemerkte dat het fietspad werd bereden.
De heer B. protesteerde dat in het proces-verbaal
was opgenomen dat verdachte dë schrik van den weg
was en hij verzocht den kantonrechter naar zijn ver
leden als autobusbestuurder te willen informeeren,
Rekening werd gehouden met den toestand ter plaatse
destijds en B. tot f3 boete of 3 dagen veroordeeld.
AL TE GOED IS BUURMANS GEK.
De 62^arige landbouwer Jacob W. te Bergen stond
terecht voor het misdrijf van zijn koe, die zoo brutaal
was geweest op 9 Juli het badtreintje, dat langs den
Zanegeesterweg tufte, in den Weg te loopen, waardoor
den dienst werd belemmerd, omdat niemand van dc
bemanning durfde, had de machinist Vos zelf het pas
sagierende beest moeten verwijderen. De eigenaar zei-
de, dat hij door de maatschapij op een dwaalspoor
was gebracht. Hij had voor liet aanbrengen en onder
houd der hekken gezorgd, doch later was gebleken,
dat dit den plicht der belanghebbende boeren was
geweest.
Voorts verliep het geval zeer kalm cn met het op
leggen van f 4 boete of 4 dagen en de waarschuwing,
dat verdachte steeds verantwoordelijk was voor de
buitensporigheden van zijn koe.
EEN LEERPLICHTWETOVERTREDERSTRIO.
Achtereenvolgens stonden nog terecht een drietal
huisvaders, die door onvoldoende kennis van de
leerplichtwet hadden gemeend dat hur^ werklustige
telgen den tol aan de wetenschap hadden betaald.
De verdachten werden veroordeeld en wel K. en S.
uit St. Pancras ieder tot f 10 boete of 10 dagen en
W. A. te Egmondbinnen tot f8 boete of 8 dagen.
OVERDADIG HENGELAARSMATERIAAL.
Een 77-jarige invalide uit de Rijp, Dirk van S., ge
steund door een stokje en in het bezit van een sterk
verouderd type bolhoedje, stond terecht, omdat hij op
23 Juli met twee hengels had gevischt in het water
van den Elandspolder. Hij Jiad voor het gebruiken
van den tweeden hengel niet de vereischte acte. Met
inachtneming van zijn leeftijd, werd de oude hengel-
man maar veroordeeld tot f2 boete of 2 dagen en
werd hem vergund zijn tweo hengels, trouwens 'n
paar waardelooze boomslieten, mee naar huis terug tc
mogen nemen.
zichtig en zonder eenlg geluid te maken, van
steenen een verhooging, plaatste daar zijn helsche
machine op, waarna hij de lont aanstak. Snel
ijlde hij daarop van de plek weg r..aar slechts
zoo ver, als voor zijn eigen zekerheid noodzake
lijk was. Want hij wilde het zoo dichtbij, zoo
duidelijk mogelijk beleven, zijn wraak zich voelen
voltrekken. Hij behoefde niet lang te wachten.
Een geweldige slag dreunde, een vreeselijk ge
kraak, instorten en rollen. José's blinde oogen
zagen in gedachten reusachtige massa's omhoog
geworpen en in elkaar storten, in helrood vlam-
menschijnsel ondergaan. En terwijl rondom het
gansche dorp, uit zijn slaap opgeschrokken,
schreeuwend en roepend door elkander liep, ging
José met vasten tred en opgeheven hoofd
huiswaarts.
Voor een novelle zou dit ongetwijfeld een pak
kend slot kunnen zijn. Doch in werkelijkheid was
er niets gebeurd. José had zich verrekend. Slechts
de eene zijmuur van het huis werd licht bescha
digd, voor het overige bleef alles in elkaar. De
gezamenlijke bewoners, menschen en vee, kwa
men met den schrik vrij.
José liet zich den volgenden morgen zonder
eenigen tegenstand te bieden in hechtenis nemen.
Toen de rechter, die geenszins van plan was den
ongelukkige blinde zwaar te straffen, hem vroeg,
of hij berouw van zijn daad had, antwoordde
José: „Ja, het spijt mij erg, dat ik het zoo slecht
Voor elkaar had. Ik had gedacht, dat het genoeg
zou zijn, om ze allen naar de andere wereld te
helpen.
Misschien is dit werkelijke einde wel het meest
tragische van deze gebeurtenis.
