ilitmii Nltiifs- Mrattnii- LolimiM Brieven uit Rome. NOG EEN GELDPRAATJE. DE R00DE - VINGERAFDRUK. VERKEERSONGEVALLEN. Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen., Eerste Blad. Ingezonden Stukken. Een herhaalde vraag. Woensdag 6 Ncwember 1929. 72ste Jaargang No. 8558 Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tenticn nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomcnd nummer geplaatst POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers G cent. ADVF.RTEN- TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, Iedere regel meer 20 cent (hewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden nnnr plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. De kalmte op de beurs is nog niet geheel terugge keerd. Wel schijnt het ergste achter den rug te zijn en is er voor de speculanten gelegenheid, om hun re kening op te maken. Die ziet er voor velen niet fraai uit. Firma's, die sinds jaar en dag als uiterst solide bekend stonden, zijn „afgeslacht". Eén is er bij, van welke men voor tientallen jaren reeds getuigde: „De Nederlandsche Bank is solide, natuurlijk. Ik houd het toch maar met Nu is haar einde gekomen, meegesleept in den woesten malastroom. Het was, zoo verklaarde ons een beursman, die zelf geen gok-positie had en wiens cliënten oolc vrij uit gingen, het was niettemin om gek te worden! Geen wonder! Ze vochten om hun bestaan, al die dobbelaars en wie in doodsnood verkeert komt tot dingen, waarvoor hij zich in normale omstandighe den nooit zou leenen. Onderwijl heeft het speculeeren niet gerust. Ook bij een dalende markt is geld te verdienen of te verliezen! Hoe raak dezen keer de slag geweest is, moge blij ken uit de bewering, dat hij nog erger is dan die van 1907, welke tot nogtoe het record hield. Solide papieren met vaste, gegarandeerde rente vertoonen zei I's ongewone schommelingen in hun no teeringen. Gespeculeerd wordt bij voorkeur in papieren, waar van de inkomsten niet vast staan: in aandeelen, winstbewijzen en dergelijke. Soms is het dividend, laat ons zeggen, 10 dan weer 8 ook wel 15 •Het is maar een voorbeeld. Verwacht men een hooge uitkeering, dan loopen de koersen op. Ingewijden in een bepaalde onderneming kunnen dus hun slag slaan, door aandeelen te koopen als nog geen bui tenstaander ecnig vermoeden heeft, dat het dividend zal stijgen en dus de koers zal oploopen. Aan hun vrienden geven zij dan een „tip", een kleine aan duiding, dat er gekocht kan worden met zekerheid •van winst. Geruchten spelen hier een groote rol, geruchten, die naar men zegt, wel met opzet verspreid worden om den kooplust aan te wakkeren. Wie de beurs kan doen gelooven, dat de Koninklij- ko, dat Philips, of Kunstzijde of Margarine, Unie of welke andere onderneming ook een rijke uitkeering zullen geven, heeft de zekerheid, dat de koersen op loopen, zoolang dat „geloof" voortduurt. Vage berichten, dat de een of andere winstgevende zaak weldra over zal gaan tot het uitgeven van nieuwe aandeelen, waarvoor zij, die reeds aandeelen bezitten, meestal cle voorkeur hebben, werken op de zelfde wijze. Zulke geruchten en berichten hebben ook thans een rol gespeeld en geen kleine, omdat het zakenle ven in Amerika bloeide als nooit te voren. Althans zoo leek het, doch volkomen gezond schijnt die groei en die bloei niet te zijn geweest. Het tempo was, naar men nu begint te vreczen, wat al te razend cn men maakt zich er ongerust over, dat ook dit uitloopt op een krach. Alsof het een artikel is, dat zoo al niet dagelijks, dan toch wekelijks of maandelijks vernieuwd moet worden, worden er auto's op de markt gesmeten bij duizenden en tienduizenden. De yerkoop op de oude solide wijze kon ze niet alle FEUILLETON Uil het Uuitsch van MATT Hl AS BLANK. Zij trok minachtend haar schouders op; en viel verontwaardigd uit: Zoo noem jij het, omdat het op het oogenblik in Jouw kraam te pas komt. Maar je weet best, dat ik gelijk heb. Ik haat dien man en veracht hem en daar heb ik het volste recht toe. Zijn bedoelingen zijn niet zuiver, dat weet jij ook wel. Even was hot stil. Langenbach drukte de lippen op elkaar; doch bij de schemering in de kamer kon zij de uitdrukking van zijn gezicht niet zien. Toen lachte hij. Jij moet zijn woorden niet zoo opvatten. Wees een beetje vriendelijk tegen hem op een onschuldige manier, flirt een beetje met hem, totdat hij zijn deel name toegezegd heeft. Bedoel jebedoel je dat ernstig? Natuurlijk! Daar steekt toch niets in? - Dus jij zoudt willen dat ik me zoo schandelijk vernederde? Wees niet zoo zwaar op de hand! Het is toch niot zoo erg als je een beetje met hem flirt. Verlang je dus werkelijk dat ikik.. Dat je met hem spreekt, dat je verstandig bent! Dat kan ik niet. Toen greep hij haar heftig bij den pols en trok haar naar zich toe. Je zult het doen! Ik heb geen zin om een ver mogen te verliezen door jouw dwaasheid. Dwaasheid? Ja! Er gebeurt toch niets wat niet in den haak Is? Je hoeft alleen maar te doen alsof je een beetje toeschietelijker bent, als hij maar denkt Wil je ine werkelijk zooiets vernederends laten doen, hijgde Kitty. Ik sta erop, hoor je? Ik verlang het la kij greep haar hand zoo stevig beet, dat zty het' verwerken. Uitredding bracht toen het afbeta lingssysteem, maar ook hieraan is een natuur lijke grens gesteld. Dio is nu wel benaderd of mis schien reeds overschreden en niettemin glijden langs de transportbanden duizenden wagens de ver schillende fabrieken uit en moeten verkocht worden. Aan wie? Aan hen die nu een kleiner of grooter deel van hun bezit hebben vergokt? Ford, zoo berichten de bladen, heeft plotseling de prijzen van zijn wagens verlaagd met 15 tot 200 dollar. Ook, zegt men, zullen de prijzen der duurdere mer ken naar beneden gaan, en niet alleen bij Ford. Het een en het ander zijn noodschoten, uiterste middelen om den afzet te bevorderen en de dreigen de of reeds begonnen overproductie weg te werken. Hoe het zij, de beurskrach is nog niet uitgewoed en de gevolgen zullen ook het reëele zakenleven treffen. Een kleine opluchting verschaft de daling van den rentevoet. New-York vraagt 5 Londen 6, Amster dam 6. Dit zal handel en nijverheid ten goede komen, doch of het malaise kan voorkomen, is een andere vraag. Obligaties van solide lichamen als gemeenten, pro vincies, landen, enz., die een vaste rente geven, en volgens een bepaald plan worden uitgeloot a 100 zijn geen papieren om in te speculeeren. Toch, zooals we reeds aanduidden, vertoonden hun koersen ongewone schommelingen. Ongerustheid hoeft dit niet te wekken. De rente is immers verze kerd en wie ze vast kan houden, is volkomen safe. Schade kan alleen hij loopen, die door welke re den ook, tot ontijdigen verkoop is gedwongen. Dit kan echter ook in andere tijden voorkomen. Hoe duurder het geld, hoe lager de koers en wie obligaties kocht, toen het geld goedkoop was, en de koers dus hoog, loopt altijd het risico, dat hij bij een andere markt wat verspeeld. Dit geldt echter voor alle koop en verkoop. In de Schager van 19 October j.1. heb ik een vraag gericht tot den afgevaardigde van de afdeeling Zuid- scharwoude van den Bond voor Staatspensionnee- ring. Op die vraag is geen antwoord gekomen. Dat is niet zooals het behoort en daarom kom ik nog eens op de kwestie terug. Bedoelde afgevaardigde heeft 13 October In een vergadering van de federatie Alkmaar van den B. v. St. beweert, dat de politieke partijen in de laatste verkiezingscampagne niet het belang van het Staa'sl pensioen hebben gezien, doch hun eigen politieke standje hebben willen dienen, waarna hij aldus ver volgde: Hoe zou het anders mogelijk zijn, dat de S.D. AiP. bij monde van den heer Thomassen, in ver schillende bladen, ter bestrijding van de vrijz.- dem. in hun eisch voor het zuivere Staatspen sioen, snoeft, dat de S.D. straks met minstens 3 mannetjes meer in de Kamer zouden ver schijnen, dat vrijz.-dem. de invoering van het Staatspensioen thans niet aandurven, enz. enz. Mijn vraag was en is nu deze: in welke bladen heb ik „gesnoefd" en wat heb ik precies geschreven, of gezegd? Als „Bond"-genoot van dien afgevaardigde stel ik er veel prijs op, dit te mogen vernemen, en daarom hoop ik, dat hij niet zal blijven zwijgen. gevoel had of zij handboeien aanhad. Je doet me zeer! Onzin! zei hij ruw. Dus je gaat naar hem toe. Ik wil je er niet aan herinneren dat ik meermalen in de bres gesprongen ben voor de lichtzinnigheid van je vader en broer, maar ik wil in elk geval niet dat mij door jouw lichtzinnigheid zoo mooie kans ontgaat. Je zult je anders tegenover hem gedragen en hem niet steeds uit den weg gaan. Dat verlang ik en ik heb het recht dat van je te eischen. Toij stiet hij haar van zich af. Nu weet je het! Ik ben gewoon mijn wil door to zetten; hoor je? Moet ik je daaraan nog herinne ren? Ik ga nu naar de zaal terug, jij kunt met je zelf overleggen hoe je denkt dat je hem het beste tegemoet kunt komen. Het is tenslotte alleen maar om een glimlach en een schertsend woord te doen. Over een paar minuten heb je je kalmte weer terug en je zult inzien hoe je overdreven hebt En zonder nog eens om te zien ging Langenbach met zijn lichten, wiegenden gang de kamer uit. HOOFDSTUK VII. Kitty had zich in een stoel laten vallen en bedekte het gezicht met de handen. Nu ze alleen was, brak haar trots en zij kon de tranen niet meer terughou den die ondanks haarzelf over haar wangen stroom den. Het was niet de eerste vernedering die ze moest dragen! Maar nog nooit had hij met ruw geweld ge probeerd haar te dwingen om zijn wil te doen. Óp haar smallen, blanken pols waren de sporen van zijn nagels, die hij in haar vleesch gedrukt had, duidelijk zichtbaar. Wilde hij haar door haar te mishandelen dwingen zijn wil te doen? Zij kon het niet! Alles in haar kwam in opstand tegen zijn eisch. Moest zij een onwaardig spel met Martin Heinecke spelen om hem te bewegen deel te nemen in een onderneming van haar man? Nu voelde zij eerst goed hoe diep zij aan do zijde van dezen man moest zinken, besefte zij waartoe een huwelijk zonder liefde haar gebracht had. Zij had haar gezicht nog steeds in de handen verborgen; zij kon niet op tegen den storm die binnen in haar woelde. Maar wat moest ze doen? Kitty, wat is er met je gebeurd? Wat heeft hij je gedaan? Ik zag hem uit deze kamer komen cn Deze zaak is niet alleen voor hem en mij van be lang. Hij sprak immers niet qua persoon daar in Alkmaar, maar als afgevaardigde van zijn afdee ling. Had die hem opgedragen een aanval te richten op zijn mede-lid Thomassen? Het komt me voor, dat de afgevaardigde nu het stilzwijgen moet verbreken. Dat is m.i. noodig voor hem zelf, maar ook voor zijn afdeeling. Bussum. C. THOMASSEN. Het steeds drukker wordend verkeer doet het aantal ongevallen in sterke mate stijgen. Twee keer zoo druk beteekent echter niet twee keer zooveel krantenberichten over kapotte fietsen, ver scheurde kleeren, gebroken beenen, dooden enz. De verhouding is anders: men zegt wel, dat 2 keer drukker verkeer 2x2x2, dus 8 keer zooveel ongeluk ken met zich brengt. In de groote steden dreigt natuurlijk het ergste ge vaar. De school wordt er te hulp geroepen om de kin deren de regels van het verkeer te leeren en tot voor zichtigheid aan te manen. Het komt ons voor, dat de hieraan bestede tijd geen verknoeide tijd is. In het eerste kwartaal van 1929 constateerde de Am- Sterdamsche politie 1430 ongevallen. Daarbij werden 13 personen gedood. 68 ernstig en 185 licht gewond. In 1164 gevallen bepaalden de gevolgen zich tot kleine of grootere materieele schade. Elders ziet men hetzelfde of nog erger. Menige ziekte maakt niet zooveel slachtoffers als de kwaal van onzen jachterigen tijd: het snelverkeer. Leerrijk is het volgende staatje waarvoor we de bij zondere aandacht van onze lezers vragen. Het spreekt voor zich zelf en we hebben er geen woord aan toe te voegen. Aantal Inwoners Aantal dooden en gewonden in 1928. Totaal en p. 100000 inw. Amsterdam 739.000 1786 242 Birmingham 969.000 4386 453 Liverpool 872.000 4373 501 Berlijn 4257.000 11973 281 Hamburg 1114.000 7563 679 Munchen 696.000 4182 601 Weenen 1858.000 4941 266 New-York 6018.000 47039 782 Wie op den vooravond van 28 October, den dag waar op het achtste jaar van het fascistische regime ingeluid wordt, door Rome wandelde om de buitengewone illu minatie te zien die ter eere van den nationalen feestdag ontstoken was, bleef telkens bewonderend stilstaan Het oude Rome der Cesars scheen het stof afge schud te hebben waaronder het zooveel eeuwen bedol ven lag. Bij het Forum Trajanum was de hooge schutting weg genomen, die ons maanden lang belette om te zien hoe de uitgravingen, die het Forum van Augustus weer aan het licht zou brengen, vorderden en daar rees nu een groot stuk van die oude markt voor ons op waar niet minder dan 150 winkels groote en kleine, eertijds op gestapeld waren met groenten, vruchten en alles wat met een soort angstig voorgevoel ben ik je hier komen zoeken. Zijn stem! Tegelijk voelde zij een hand die zich zóó zacht op haar schouder logde, dat hot als oen hof- koozing was, als wilde die hand een onzichtbaro last van haar wegnemen. Zij kon niet opkijken. Ze wilde het ook niet, omdat ze wist dat ze zwak was cn de tranen haar nog sneller over de wangen zouden vloeien. En zoo vernederd mocht hij haar niet zien! Heb je vergeten dat ik je altijd wil helpen? ging de stem voort. Mag ik je niet helpen in je verdriet! De zachte klank van de stem was als een vertroos ting. Hoe moet ik geholpen worden? Zij hield haar handen nog steeds voor het gezicht en hij probeerde met zachten dwang ze wog to trok ken. ITij zag de afdrukken van de nagels die diep in haar vleesch gegroefd waren. Kitty. Ilij heeft je mishandeld! Niemand kan mij helpen. Toch wel, als je wilt, dan zal ik je helpen. Hoe dan?, vroeg ze toonloos. Om te beginnen, moet je weer vrij zijn, hij moet je vrijlaten. Wat hij wil gebeurt alleen maar en tot nog toe was zijn wil sterker dan dien van wie ook. Dat zal niet meer zoo zijn als ik voor je mag handelen. Ze keek hem als verstard aan en had niet den moed om te antwoorden, het was als hoorde zij een lied uit de verte; een sprookje. Ik ben bang dat er geen weg meer terug is, klonk het droef. Och jawel! Je hebt toch eens van mij gehouden? Ja! En dat jij toen dien anderen weg bent gegaan, dat was niet omdat je liefde dood was. En daarom kun je weer terug. Waarmee houdt hij je gevangen? Kijk, hier zijn de sporen van zijn geweld, van zijn wrocde handen. Hij moet je vrijgeven, ik zal hem dwingen en dan zullen we samen weggaan. Hij zal niet willen! Heb je zoo weinig vertrouwen in mij? Neen, maar hij zal vechten met alle middelen die hem ten dienste staan. Beiden zwogen ze en na een poosje zei ze droo- merig: Als alles toch eens kon worden zooals vroe ger Kitty! Heb ik je goed verstaan? het volk voor zijn levensbehoeften noodig had. Het terrein was electrisch verlicht zonder dat we de lampen konden zien; de muren met hun wat uitge vreten vensters schenen fel door de maan beschenen, terwijl daarachter de oude „Torre dolle Milizje" zlcli verhief, badend in een rosse gloed die volkomen de meer moderne hulzen er omheen overstraalde, dat we niets meer voor ons zagen dan dc oude wereld, die we al voor goed begraven waanden. En een nieuwe ver rassing wachtte ons bij het kapitool. Aan zijn zuidelijken afhang wisten we wel, dat zich de befaamde Tarpelische rots bevond waarvan tijdens de republiek en ook onder de Cesar3 misdadigers naar beneden werden gegooid, maar door een complex van onooglijke huizen, die er tegen aan waren gebouwd, kon men van den rotswand eigenlijk bijna niets meer zien. Uit de geschiedenis wisten we, dat juist langs dezen afhang het kapitool door de vijanden van de voorvaders der Romeinen die zich op den heuvel genesteld hadden, besprongen werd. In 460 v. Chr. hadden de Sabijnen hen bijna van deze zijde overmeesterd en zonder het alarm-geroep der be roemde ganzen zou dit later aan de Galliërs gelukt zijn. Van de andere zijde is het kapitool zoo Ingebouwd, dat we gemakkelijk vergeten op welk een oud-hlstorlschen bodem zich het ruiterstandbeeld van'Marcus Aurelius verheft, maar nu is hier zooveel afgebroken, dat d© geweldige rotsvlakte weer voor ons oprijst. Aan haar voet zal een plantsoen aangelegd cn bloemen geplant worden boven de plek waar vroeger de veroordeelden werden neergesmakt. zullen de vogels zingen, maar als wreede herinneringen ons hier zouden kwellen, waar konden we dan In Rome een voet zetten, zonder door sombere gedachten geplaagd te worden? Het leven rolt nu eenmaal voort; de eene film wordt na de andere op het doek vertoond. Om het kolossale theater van Marcellus bloot te leggen, zijn ook heel wat huizen weggeruimd en onder deze de gezellige oude herberg waar Goethe zoo vaak kwam; daar leerde hij zijn Romeinsche geliefde kennen; hij doopte de vinger in de roode Chiante en schreef het uur van het ren- dez-vous daarmee op de ruwe tafel maar wijn ver dampt snel en ook de liefde van den dichter was voor hem niet anders dan een teug van de geurige wijn der Castelli. Intusschen zou Goethe zelf zeer verheugd zijn geweest over het feit, dat deze trattorla met de be lendende huizen opgeruimd waren om een stuk oud- Romeinsche architectuur weer In aanzien te herstellen, al spijt het ons ook, dat ter wille daarvan hier zooveel schilderachtige uitdragerswinkeltjes uit de typische Jo denbuurt verdwijnen moesten! Buitengewoon mooi was de verlichting van het Ko- losseum geslaagd. Zooveel duizende lampjes waren tus- schen de ruines aangebracht dat het geweldige amfithea ter voor ons als vah wit albast zich stralend tegen den donkeren avondhemel afteekende. Door groote spiegels werd ook een schitterend licht op den boog van Con- stantijn geworpen, wezenlijk, het oude Rome vierde een triomf dezen avond. Wie had vóór de opmarsch naar d© Urbs door een met knodsen gewapend legertje aan zulk een metamorfose van de hoofdstad kunnen denken? Maar in alle richtingen wordt er hier dank zij de lee ning van zeven milllard geweldig gewerkt. Zes mllliard werd in Amerika volgeteekend, want de Yankee heeft vertrouwen in de energie van den Duce en de bestendig heid van het regime. In zijn feestrede heeft Muesolinl gezegd: Italië is nu zooals ik het voor zeven jaren mij droomde: het kan bogen op een leger van burgers en soldaten, die gereed staan om aan werken van vrede hun krachten te geven, Italianen, die vlijtig, zwijgend en goed gedisciplineerd hun weg gaan. Na die zeven jaren dat we gewerkt heb ben zijn we (kijk me maar eens goed aan!) jonger, ster ker en onverzetielyker geworden..." Natuurlijk barstte na die woorden een oorverdoovend toestemmend gejuich las cn een „Viva 11 Duce" dat wel op mijlen afstand ge hoord kon worden. En het zijn geen frases dat er gewerkt is In Italië. Voor vier milüard lire werden er gebouwen neergezet, Och, ik had het niet moeten zeggen. Neen, het is juist goed zoo. Je bent den ver keerden weg gegaan, kom terug op den weg dien je hart je ingeeft. Hij zal het je verhinderen. Dat zal hij niet kunnen. Bobbie richtte zich hoog op alsof cr een nieuwe levenswil in hem gevaren was. Nu je mij zooveel ver teld hebt, en ik een blik in je hart heb gekregen, nu zal ik om je vechten. Ik ben bangvoor jou. Kitty, vandaag nog wil ik met hem spreken. Hij heeft je mishandeld cn daarom moet hij je vrijgeven. En doet hij dat niet, dan zal ik wel prohecrcn of ik hem dwingen kan, al moet het met gewold gebeuren. Bobbie! Voor den eersten maal hoorde hij zijn naam weer van haar lippen; en het gaf hem een onuitsprekelijk geluksgevoel. De klank was als een vreugdevol verlangen, doch wekte ook een zekeren angst. Ik zal met hem spreken. Nu niet! Wij zijn in het huis van een ander. Ik heb geen zin om tc wachten. Niet hier. Lnnt vanavond alles zooals het is, dan krijg je wel bericht van mij. Goed, dan zal ik nog wachten. Maar je moet mij vast en zeker bericht sturen. Ja! Dan kom ik en eisch je op Hoe wil je dat doen? Ik heb de sporen van zijn mishandeling gezien. En als hij weigert? Dat zal hij niet. Er zijn wel middelen waarmee hij gedwongen kan worden en ik heb wel lust om voor jou te vechten En samen gingen zij uit de schemerdonkere speel kamer en voegden zich bij de andere gasten. Een andere deur van de speelkamer werd lang zaam geopend; 'n schaduw verscheen op de muur en de gestalte van een man. die hun woorden wel afge luisterd kon hebben, keok in de verlichte zaal, waar in het tweetal zich tusschen de anderen gemengd had. De man bleef hen volgen met brandende oogen, plotseling bleef hij staan, als verstijfd, met de arme over de borst gekruist. Hij scheen in allerlei duistere gedachten verloren. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 1