SchagerCourant
Het Sklarek-schandaal te Berlijn.
Voor elck wat wils.
Vijfde Blad.
Zaterdag 9 November 1929.
72ste Jaargang. No. 8560
Korte Berichten.
Reclame voor de bloembollen.
De Commissie voor Onpersoonlijke Réclame heeft als
reclame voor den afzet van bloembollen een groote hoe
veelheid bloembollen beschikbaar gesteld voor leerlin
gen van Zweedsche scholen in het Noorden des lanas.
Er zijn 8000 bollen aan 100 onderwijzers uitgereikt,
vergezeld van een beknopte handleiding. De kosten
dezer zending worden gedekt door het Twee cents per
Roefonds. In de streken waar de bollen zijn geplaatst
is weinig bloemenweelde.
De tomatenhandel.
Het ging eenige dagen goed met den tomatenhandel;
de noteeringen waren vrij goed, hooger dan het geheele
handelsseizoen. Woensdag 6 November kwam er echter
een sterke terugslag. Het goed uit de koude warenhui
zen liep meer dan de helft terug.
Omzet aan de veilingen.
Het jaar is bijna ten einde en dan kan een overzicht
■worden gegeven van de toestanden van het vorig jaar.
De laatste twee maanden kunnen niet goedmaken wat
de veilingen ten achter zijn. Monster, de veiling in het
Westland, kwam o.a. nu aan het millioen en tal van
veilingen, uitgezonderd die der bloemen, komen veel
lager dan het vorig jaar. Zuid-Holland kwam in 1928
van 22 op 28?i millioen, doch nu zullen de cijfers er
anders uitzien.
Vechtpartij in den Gemeenteraad.
COMMUNISTEN SLAAGS MET DE SOCIALISTEN.
De positie van Opperburgemeester Böss.
Heftige aanvallen aan diens adres.
Het Sklarek-schandaal te Berlijn naar aanleiding
waarvan geen dag voorbij gaat, of er staat iets, soms
zelfs kolommen-lange berichten van in de courant,
breidt zich meer en meer uit.
Tegen wethouder Benecke en stadtamtsrat Sakolows-
ky is thans een diciplinair onderzoek geopend, dat
het ontslag van deze beiden uit hun functie beoogt.
Lehmann, de boekhouder van de gebroeders Skla-
rek, heeft door zijn advocaat aan den rechter van in
structie laten verzoeken burgemeester Böss zoo spoe
dig mogelijk als getuige te laten dagvaarden. De ver
klaringen van Lehman en Böss over den aankoop
van den bontmantel druischen namelijk tegen elkaar
in. Böss heeft verzekerd, dat hij onmiddellijk, nadat
zijn vrouw den mantel had gekocht, van de Skla-
reks een rekening had gevraagd. Volgens Lehmann
is echter een dergelijke rekening voor een bedrag van
375 mark eerst in Maart j.1. aan Böss gezonden.
Lehmann kan zich ook niet herinneren, dat dit be
drag werd betaald, maar hij beweert dat Böss reeds
op 7 Februari 1929 een bedrag van 375 mark op de
postchèquerekening van de firma Sklarek heeft ge
stort.
De schilder Max Oppenheimer, die van burgemees
ter Böss 800 mark zou hebben ontvangen, ontkent dit
uitdrukkelijk in een verklaring aan de pers. De stad
Berlijn heeft echter een schilderij van hem gekocht
op zijn tentoonstelling. Ilij heeft nooit een bedrag ont
vangen en daarvoor achteraf een schilderij geleverd.
Alle schilderijen, die dóór de stad werden aangekocht,
zijn eerst geleverd en later betaald. De prijzen van
al deze schilderijen waren hooger dan acht honderd
mark. Do naam van den schilder Oppenheimer werd
trouwens niet door bzurgemeester Böss zelf genoemd.
Deze verzekerde Donderdag ook, dat Oppenheimer
niet de door hem gesteunde kunstenaar is. Böss
wenscht aan den bctrcffenden schilder zelf over te
laten zich bekend te maken, daar het natuurlijk niet
aangenaam voor een kunstenaar is, te bevestigen dat
hij ondersteund werd. F.igcnaardig is echter wel, dat
Oppenheimer enkelen tijd geleden een portret van
Böss heeft geschilderd met op den achtergrond de
stad Berlijn in cubistischen stijl. Toen de schil.derij
geleverd werd, viel liet doek niet in den smaak van
Böss en van de commissie voor kunstzaken. Door
tusschenkomst van Böss werd de schilderij toen ge
kocht door den waard van de Berlijnsche Ratskeller
en wel voor den prijs van achthonderd mark.
De schuldeischers van de gebroeders Sklarek.
De schuldeischers van de gebroeders Sklarek heb
ben Donderdag vergaderd. Terwijl men nog enkele
weken geleden vermoedde, dat ten minste een deel
der verplichtingen zou kunnen worden gedekt, blijkt
uit de mededeeling die ter vergadering werd gedaan,
dat uit het faillissement zoo goed als niets te redden
is, tenzij de 12 millioen mark, die nog goek zijn, zou
den kunnen worden ontdekt. De curator deelde mede,
dat de activa bij de Kleidervertriebsgesellschaft
7G0.7G1 mark bedragen. I-Iierbij btfvinden zich 400.000
mark aan goederen; tegenover deze activa staan
passiva voor een totaal van 12.3 millioen mark, zoo
dat bij de K.V.G. op een uitkecring van 5l/2 pet. kan
worden gerekend. Bij de Textil Grosshandelsgesell-
srhaft bedraagt het actief 780.000 en het passief 11,4
millioen, hier zal de uitkecring 6.6 pet. bedragen. Bij
de firma Wülv Sklarek wordt een uitkeering van
slechts 2.2 pot. verwacht
Tot zoover de laatste berichten, welke Donderdag
j.1. van deze ingewikkelde en beruchte affaire bekend
waren.
De rumoerige tooneelen in den Bcrlijn-
schcn Gemeenteraad.
Zooals te verwachten was, was de belangstelling
voor de Donderdag gehouden zitting van den Berlijn-
schen Gemeenteraad buitengewoon groot. Do zaal was
tot de laatste plaats bezet en de bezoekers zijn in hun
verwachting dat het wel eens tot rumoerige tooneelen
kon komen, niet telurgesteld.
De Chinee6che kool-
Als een zeldzaamheid kan worden gemeld, dat de
Cantonner Witkrop, ook wel Chineesche kool genaamd,
meer dan de helft is opgeloopen. Het publiek, dat op
deze nieuwe kool in het begin van dit handelsseizoen
niet bijzonder gesteld bleek te zijn, schijnt er tharu
beter mede te zijn ingenomen
Italië en do bloemkool.
Met ingang van 1 October jl.. heeft Italië eischen
vastgesteld voor den export van bloemkool. De bloem
kool moet van uitgezocht zaad zijn en ivoorwit of geel
achtig van kleur. Ook moet de kooi vast zijn, gezond en
niet uitgeschoten. Tevens moet de kool gelijk var,
vorm en kleur zijn.
Te Abbekerk een van inbraken verdachte
boerenknecht onder het hooi gevonden.
Hfj dreigde te zullen schieten, waarop de
veldwachter hem met z«n karabijn in be
dwang hield.
Reeds geruimen tijd was de aanhouding verzocht van
zekeren Jan de G., oorspronkelijk komende van War-
menhuizen, die boerenknecht geweest was bij de heeren
Kieftenburg en Klaver te Abbekerk. Hij werd verdacht
van inbraak twee maal te Abbekerk, bij de heeren Kief
tenburg en Klaver, en laatst nog weer bij den heer
Klaverboer, waar een bedrag van f 140 gestolen en een
rijwiel, dat later in den Beemster is teruggevonden. Men
kreeg Donderdagmorgen vermoeden dat De G. zich had
verscholen in een schurtje bij Klaverboer. De rijksveld
wachter Kamp verscheen en waar in het schuurtje
hooi en stroo was opgeslagen gingen twee arbeiders
daarin met een hooivork steken. Toen kwam De G. te
voorschijn. Hij dreigde te zullen schieten, waarop rijks
veldwachter Kamp hem voor was en een revolverschot
in de lucht loste. Om beter op een uitval verdacht te
zijn, haalde deze zijn karabijn en toen heeft De G. zich
overgegeven. Hij ontkende de inbraken gepleegd te
hebben. Hij werd ingesloten om overgebracht te worden
naar het Huis van Bewaring te Alkmaar.
Men gelooft hier een goede vangst te hebben gedaan
Donderdag kwamen juist nog rechercheurs van elders
te Abbekerk onderzoek naar hem doen, daar hij ook ver
dacht wordt van inbraken te Ursem en te Heiloo. Den
heer Klaverboer had hij bovendien vroeger gedreigd
zijn huis in brand te steken.
De reis van burgemeester Böss naar
Amerika.
Te midden van algemeen rumoer deelde de voor
zitter, de sociaal-democraat Ilass, eerst mede, dat
volgens een besluit van het seniorenconvent, de
communistische motie van wantrouwen eerst in be
handeling zal komen. Burgemeester Scholz ver
strekte daarna enkele inlichtingen over hetgeen de
reis van opperburgemeester Böss en enkele wethou
ders naar de Ver. Staten heeft gekost. In het geheel
werd 58.500 mark uitgegeven. De reis van de vorige
delegatie had 77.000 mark gekost. Thans bestond de
delegatie uit twee personen minder, terwijl opper
burgemeester Böss de reis kosteloos had gemaakt.
De motie van wantrouwen tegen burge
meester Böss.
Het communistische gemeenteraadslid Lange licht
te de motie van zijn fractie toe, waarin wordt ver
langd, dat opperburgemeester Böss uit zijn ambt'zal
worden ontzet zonder toekenning van pensioen.
Hij verklaarde, dat de bewering van burgemeester
Böss, dat hij niets van het monopolieverdrag tus-
schen de stad en de Sklareks heeft afgeweten, onwaar
is. Reeds lang geleden is hij daarvan op de hoogte
gebracht door „übermagistrat"' Schalldach.
Verder vroeg hij, of het juist is, dat burgemeester
Böss, die bij den eigenaar van het hotel Excelsior
verkeerde, er toe heeft bijgedragen om een bouwver-
bod uit te vaardigen voor het tegenover dit hotel
gelegen „Europa Hochhaus
Uit het feit, dat verschillende democratische en
scciaal-democratische gemeenteraadsleden tijdens
zijn rede de zaal verlieten, leidde Lange af, dat zij
zich niet meer in staat gevoelden Böss vrienden
diensten te bewijzen.
Hij wees er verder op, dat het ook een eigenaardi-
gen indruk maakt, dat Böss in 1918 uit de landskerk
is getreden. Iiij heeft dit slechts gedaan om het bij
zekere politieke kringen nie tte verbruien.
Bij bet debat verklaarde het gemeenteraadslid
Lüdicke voor de Duitsch-nationale fractie, dat de be
weringen, volgens welke het vroegere Duitsch-na
tionale lid Bruhn van de Sklareks gelden heeft aan
genomen om te zwijgen onwaar zijn.
Zijn fractie zal voor het eerste gedeelte der com
munistische motie van wantrouwen stemmen, wat
het tweede gedeelte, het niet toekennen van pensioen
betreft, moet het disciplinair gerechtshof beslissen.
Nadat nog verschillende fractie-leiders hun straks
uit te brengen stem hadden gemotiveerd, nam de
communist Fritz Lange opnieuw het woord en ver
weet den sociaal-democraten politiek bedrog.
De voorzitter riep hem wegens zijn uitlatingen tot
de orde, doch het was te laat, om de orde te hand
haven. De sociaal-democratische gemeenteraadsle
den stormden uit hun banken naar het spreekge
stoelte en de communistische spreker ontving een
slag in het gezicht.
Dit was het sein tot een algemeene vecht
partij
tusschen communisten en sociaal-democraten.
De zitting moest worden geschorst, doch het hand
gemeen duurde voort.
De plaatsvervangende voorzitter Caspary deed de tri
bune ontruimen, omdat ook de toeschouwers op de
tribune onrustig begonnen te worden. Groepen van de
verschillende fracties stonden naar de vechtpartij te
kijken en spraken druk daarover.
Intusschen kwam het college van oudsten bijeen, om
te beraadslagen over een voorstel der sociaal-democra
ten, die verklaard hadden, dat een stemming vandaag
niet mogelijk was, omdat het optreden der communis
ten een behoorlijke behandeling onmogelijk had gemaakt
Nadat de zitting na ongeveer drie kwartier weder ge
opend was, deelde de plaatsvervangende voorzitter Cas
pary mede. dat het college van audsten niet tot over
eenstemming was gekomen over de maatregelen naar
aanleiding van het incident. Hij zag ztch daarom ge
dwongen de verdere beraadslagingen te verdagen. Der
halve werd een stemming over de communistische motie
onmogelijk. Een datum voor de eerst volgende zitting
werd nog niet bepaald.
Terstond na de sluiting van de vergadering diende
de Duitsch-nationale fractie een motie in, welke door
de Duitsche volkspartij, de economische partij en de
communisten werd gesteund, waarin verlangd wordt,
dat een nieuwe zitting in het begin van de volgende
week, dus nog voor de gemeenteraadsverkiezingen, zal
worden gehouden. In verband hiermede verwacht men,
dat de eerst volgende zitting tegen Dinsdag a.s. zal wor
den uitgeschreven.
Een merkwaardig voorval aan een
politiepost.
IK UUR NA MIDDERNACHT.
Op een politie-bureau gebeuren dikwijls interessante
dingen, welke meestal voor het publiek verborgen blij-
'ven. De politiebode verhaalt als historisch de volgende
merkwaardige gebeurtenis. Het is IK na middernacht,
't Is op straat nog niet geheel rustig. Een enkeling zoekt
waggelend en neuriënd zijn thuis. Vredige rust heerscht
in den politiepost aan de Vredenoordlaan te Rotterdam
Een agent brengt daar zijn wachttijd door. Op de bank
in het wachtlokaal zit een man, eenigen tijd tevoren
gebracht „ter kalmeering". Hij is reeds erg kalm ge
worden en beiden zijn onder 't gestadig tikken der klok
met hun eigen gedachten bezig. „Nog vijf en een half
uur" denkt de agent, dan zal hij pas zijn legerstede op
zoeken. „Ben ik nu nog niet voldoende gekalmeerd",
denkt de man op de bank, „ben ik soms hier gebracht
om de elkaar opvolgende politieagenten gezelschap te
houden?" Plots wordt de rust wrcedelyk verstoord. Er
komt iemand binnenvallen, die den opgeschrikten agent
mededeelt, dat op eenigen afstand van den post een
vrouw bewusteloos ligt. Hij plaatst den agent voor een
moeilijk geval. Wat moet deze doen? Den post sluiten
en den ter kalmeering gebrachte zonder toezicht ach
terlaten? Dat mag niet! Den man wegzenden? Dat mag
ook niet! Hij mist als agent de bevoegdheid daartoe.
Zooiets moet op last van hoogerhand geschieden. Een
agent, gerecruteerd uit het volk, mist het noodige on
derscheidingsvermogen. Om te beoordeelen of iemand
Inderdaad gekalmeerd is, moet men minstens dip'.oms 5-
jarigen cursus H.B.S. hebben. Heeft men dat, dan be
hoeft men den persoon in kwestie niet eens te zien. Op
een afstand van een KM. voelt men dan reeds, dat de
opstandige geest bedwongen is! Maar wat dan? De ter
kalmeering gebrachte brengt de oplossing! Hij heeft het
bericht gehoord en ziende de besluiteloosheid van den
agent, als bij intuïtie voelende de moeilijke positie,
waarin deze verkeert, vraagt hij: „Agent, wil ik even
met je mee gaan?" Deze bedenkt zich even. Zou dat
geoorloofd zijn? Hij denkt aan de verschillende straf
uitsluitingsgronden, voorkomende in het W. v. S., en
waagt het er op. Loopt de man weg. welnu, hij zal trach
ten zich te beroepen op overmacht. Maar de nazaten
van Albrecht Bijling leven nog! Samen trekken zij er op
uit: de agent en de man die hy te bewaken had. Zij vin
den inderdaad een bewustelooze vrouw en gezamenlijk
dragen zij haar den post binnen. Daar verricht de agent
de werkzaamheden, die van hem op dat oogenblik ge-
ëischt worden. Zijn metgezel neemt z'n plaats op de
bank weer in, „ter kalmeering".
Brieftelegrammen.
Voor het Binnenlandsch Telegraafverkeer
wordt de invoering van briefteiegrammen
overwogen. De meening hierover in
handelskringen gevraagd.
Teneinde de bedrijfsuitkomstcn van den telegraaf
dienst te verbeteren, wordt overwogen om in het bin
nenlandsch telegraafverkeer een proef te nemen met
brieftelegrammen.
Brieftelegrammen zijn telegrammen, welke per
draad naar de plaats van bestemming worden over
gebracht en daarna door den postdienst in de eerst
volgende gewone briefpostbestelling worden bezorgd.
De overseining van deze telegrammen zou moeten
geschieden na die der overige voorbanden telegram
men. De inhoud zou uitsluitend verstaanbare taal
moeten bevatten.
De lokstem van het vergif.
VERDOOVINGSMIDDELEN.
Het geheimzinnige eiland der Lotos-eters.
De zacht naar het verloren paradijs
doet de hand naar narcotische middelen
grijpen. Maar wee wanneer het bewust
zijn terugkeert! Zij vinden dan slechts
het Paradijs der verlorenen.
In de klassieke oudheid zongen en spraken de Grie
ken van de Lethe, de rivier, welker water geheugen
en herinnering uitwischte.
Geheimzinnig is ook het eiland der Lotoseters, die
niets anders van het leven verlangden dan dat
ééne genot der vergetelheid en de wetenschap heeft
nooit kunnen doorgronden, welke plant hier met
lotos bedoeld werd, want de tegenwoordige bloem,
die met dezen naam wordt aangeduid, heeft er niets
mee te maken.
In ieder geval moet de werking bijzonder krachtig
geweest zijn, want zelfs de geniale vagebond Odys
seus, die zoo dikwijls proeven van zijn koelbloedig
heid geeft, kon zich slechts met de grootste inspan
ning van dit eiland van het verdoovende vergif los
maken.
Het verlangen, het ik-bewustzijn te verdooven, vin
den wij terug in alle tijden der wereldgeschiedenis
en in alle streken van de aarde en toch is er geen
woord, dat sterk genoeg is om de zegen te verkon
digen van de verdoovende middelen in de genees
kunde in de hand van een ervaren dokter.
De groote voorzichtigheid, waarmede de doctoren
steeds bij het gebruik van verdoovingsmiddelen zijn
te werk gegaan, is in de laatste jaren nog sterk toe
genomen. De wereldoorlog deed het aantal van hen,
die aan verdoovingsmiddelen verslaafd zijn, geweldig
stijgen.
Hiervoor zijn vooral twee redenen aan te voeren
Op de eerste plaats werd de bekendheid met de
narcotische middelen daardoor grooter, omdat hon
derdduizenden gewonden met pijnverdoovende mid
delen moesten worden behandeld en ten tweede wa
ren de zenuwen van een groot deel der Europeesche
bevolking door de physische cn psychische van den
oorlog zoo verzwakt en geschokt, dat de zucht naar
prikkeling aangroeide tot een nooit bereikte hoogte.
Van overheidswege deed men alles om het mis
bruik van verdoovende middelen tegen te gaan. De
voorschriften van apothekers werden verscherpt en
streng gecontroleerd. Zij moesten over de aflevering
van zelfs de kleinste dosis morfine cn cocaine aan-
teekening houden.
Maar het valt te bezien of een radicale onderdruk
king van het gebruik van verdoovende middelen we!
ooit te bereiken zal zijn, want er staat tegenover een
van de sterkste en bij sommigen zelfs de sterkste
eigenschap van den inensch; de zucht naar genot.
Want het is met alleen de verdooving en het ver
geten, dat met de narcotische middelen bereikt wordt,
maar het is ook de zucht naar het verloren paradijs,
de bekoring, die de gele magere hand van den Chi
nees naar zijn opium-pijp doet grijpen en die ook
de vrouw van de wereld met onfeilbare zekerheid
de blinkende naald van de morfine-spuit in haar
vleesch doet drijven, om te bereiken datgene, waar
naar zij het meest verlangen, het Nirwana, het Eeu
wige Niets en zoo staan wij dan voor het onopgeloste
raadsel, waarom de mensch niet alleen in het on
geluk, maar ook in zijn genieten naar vergetelheid
vraagt.
De uitwerking van verdoovende middelen is niet
VRIJ EN VRIJ IS TWEE.
(Lustige Kölner Zeltung.)
Bent u vrij, chauffeur?
Waar moet u naar toe
Naar het bureau van den burgelijken stand,
Nee, daarvoor ben ik niet vrij.
De prijs van deze soort van telegrammen is aan
vankelijk gedacht op 7/10 deel van het gewone tarief.
Omtrent het voorstel is het gevoelen gevraagd van
verschillende organen uit de kringen van handel en
nijverheid, met name om een oordeel te verkrijgen
omtrent de vraag of brieftelegrammen als verkeers
middel in een bestaande behoefte zouden voorzien.
In het bevestigend geval zou een evcntuocle proef
neming vooraf nog goedkeuring van hooger hand be
hoeven.
Een vrede- cn volkerenbond-tentoonstelling
Van 1 December tot 10 Januari a.s. zal te Den Haag
een vrede-»en volkerenbond-tentoonstelling worden ge
houden. Deze tentoonstelling wordt georganiseerd door
de Nederlandsche vereeniging voor Volkerenbond en
vrede, en zal in 5 secties worden onderverdeeld, namelijk
1. De vredesbeweging van de oudste tijden tot 1815. 2.
De vredesbeweging van het begin (1815) der „New York
Peace Society" tot den tegenwoordigen tyd. 3. Uitingen
op moreel, intellectueel, sociaal en economisch gebied,
welke de internationale gedachte en het verlangen naar
den vrede hebben bevorderd. 4. Oorlog en zijn begelei
dend kwaad. 5. De Volkerendbond, zijn oprichting, or
ganisatie en werkzaamheid.
Legaat van een Hollander.
Voor het ontwerpen van een wapen voor den
Volkenbond.
Een Hollandsch zakenman heeft de gelukkige gedachte
gehad, om een groote som geld aan te bieden, om een
prijsvraag uit te schrijven voor de meest geeigende tee-
kening van een vlag, Insigne of wapenschild voor den
volkenbond. Voor deze prijsvraag zijn drie prijzen uit
geloofd van resp. f 600, f 500 en f 250. Deze prijsvraag is
voor personen van alle landen opengesteld. De ontwer
pen moeten voor 30 December as. zijn ingezonden.
bij ieder indiv'du gelijk. Er zijn menschen, wien ze
onaangenaam zijn, maar bij de meeste wekt reeds het
eerste gebruik een gevoel van behagelijkheid op, dat
prikkelend door de de aderen gaat, ziel cn zinnen als
het vare in een betoovering gevangen houdt.
E'n nieuwe wereld opent zich voor hem, waarbij
al'.s, wat hij gekend heeft verbleekt. Nooit geziene
V euren, lichten in bovenaardschen glans, reusach-
.ge bloesems zenden uit wijdgeopende kelken hun
bedwelmende geuren uit; lichtende wolken glijden in
eindelooze rij voorbij, nu eens helrood brandend, dan
weer blauwgroen wegstervend als de kleuren in een
opaal.
Hij voelt zich omhoog gelieven in de hoogste hoog
ten van den aether; op adelaarsvleugelen draagt da
stormwind hem over de wereld. Aan een purperen
donkeren hemel prijken duizenden zonnen, die vlam-
nienbundels uitschieten
Het is echter jammer, dat het bewustzijn terugkomt
en dat hij met doodvermoeide ledematen en pijn in
het hoofd wakker wordt en dat de vreeselijkste uit
putting van alle spieren iedere beweging tot een ware
kwelling maakt.
Hij komt in een toestand, dien men het best kan
betitelen als katterigheid, maar evenals de door be
dwelmende middelen verkregen verdooving krachti
ger is dan die van alcohol, zoo zijn ook de gevolgen
des te erger en er is maar één middel ook maar
één dat in staat is het vrecselijke lusteloosheidsge-
voel te verbannen: een nieuwe dosis vergif!
Als met tooverslag verdwijnen dan alle pijnen,
maar spoedig zal hij, die aan verdoovende middelen
verslaafd raakt, bemerken, dat hij steeds een sterker®
dosis noodig heeft en van dan af is er geen houden
meer aan.
Langs ontelbare kronkelwegen weet hij steeds het
veelbegeerde vergif te krijgen en altijd weer vindt hij
den weg naar zijn paradijs, waarin de tooverstem-
men klinken, die niet van deze wereld zijn. Men zou
liet echter beter kunnen noemen het paradijs van
hen, die verloren zijn, want boven de poort staat in
vlammend schrift te lezen: Gij, die hier binnentreedt,
laat alle hoop varen!
Spoedig wordt de gewoonte van het gebruik van
verdoovende middelen een dwang, waaraan niet meer
te ontkomen valt. Met steeds kortere tusschenpoozen
wordt de hoeveelheid vermeerderd, om de extase te
voorschijn te roepen en wanneer dit tenslotte niet
meer gebeurt (naar gelang van den persoon, kan dit
maanden of jaren duren) is het organisme reeds aan
het vergif gewend.
Wanneer de narcotische middelen niet meer in
voldoende mate voorhanden zijn, ja dikwijls alleen
reeds de gedachte, dat hij ze niet zou kunnen krij
gen, maakt den morphinist of den aan cocaine-ve»«-
slaafde tot slachtoffer van een angsttocstand.
Zijn geheele voorstellingsvermogen draait enkel en
alleen om zijn geliefd vergif. Een soort „Umwertung
aller Werte" ontstaat en alles, wat het slachtoffer
eens vervulde, alle gevoelens en gedachten, liefde of
haat. drang naar wetenschap of eerzucht, dat alles
verbleekt, zinkt in het niet, voor dat eenig begeerde!
Onder alle verwoeste altaren van den menschelij-
ken geest is er slechts één onbeschadigd gebleven,
dat, waarop het afgodsbeeld der verdooving prijkt.
De verukking, welke het geliefkoosd vergif hem geeft,
wordt dus wel hoog, ja beter, té hoog betaald, want
zelfs van de slachtoffers, die zich onderwerpen aan
de ontzettende kwelling om door onthouding van hun
verslaafdheid aan narcotische middelen te genezen,
valt het grootste gedeelte toch weer vroeger of later
in zijn oude kwaal terug.
Het Verloren Paradijs, dat zij denken weer te vin
den, is dan ook met recht het Paradijs der Verlorenen.
LAND- EN TUINBOUW.
Binnenlandsch Nieuws.
Een goede vangst van de politie.
