Storm
Alllltll NitlIS-
Mitrtiiiit- Lulliivllil
Liefde is blind
Opruiming
ZOMERDIJK,
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
loopt het naar de
Moderne Nikkelen Bril
Fa. Gebr. ROTGANS, Hoogzijde E16, Schagen.
Woensdag 18 December 1929.
SC H AG
72ste Jaargang No. 8582
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woonsdag, Donder
dag cn Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tenticn nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomcnd nummer geplaatst
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maahden fl.G5. Losse nummers G cent ADVEBTKN-
TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bovvijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
VOOR DEN POLITIERECHTER,
Zitting van Maandag 16 December 1929.
ONSTANDVASTIG IN DE DEUGD.
Dat een voorwaardelijke veroordeeling nog geen on-
reilbaar middel is om de gevangenis mis te loopen,
ondervond heden tot zijn schade de 23-jarige scheep-
makersknecht Petrus Joh. V. te Den Helder. Dit jonge
mensch, voorwaardelijk veroordeeld wegens kleverige
vingers was zoo roekeloos, gedurende den hem opge-
legden proeftijd opnieuw een strafbaar feit te plegen,
door zich een rijwielbelastingmerk van een in 'n rij
wielbergplaats van 'n hotel staande fiets In te pikken.
Met het treurige gevolg, dat hij niet alleen werd ver
oordeeld tot de cel terzake dit feit, doch ook de voor
waardelijke straf op hem zal worden ten uitvoer gelegd.
DE ZAAK IS NU DIK IN ORDE.
Het liefdesdrama uit Wervershoof, waarin zekere
Corn. Petrus Vr. zijn meer begunstigden medeminnaar
Swetshold met een bierflesch 'n lik uit de pan gaf,
doch welke zaak, wegens afwezigheid van mijnheer
Swetshold geen voortgang kon hebben, heeft thans een
zeer kalm en bevredigend verloop gehad. De nalatige
getuige was thans behoorlijk present en stond alzoo een
veroordeeling van den steeds afwezigen en in ongenade
gevallen gunsteling van de Westfriesche schoone tot
t 15 boete of 15 dagen niets meer in den weg.
NEEFJE GAF OOM 'N ROFFEL,
AL MET 'N SCHOFFEL!
I De banden des bloeds zijn niet altijd hecht en teeder!
Dat bewijst de reuzeheibel, die te Berkhout op 31
Augustus, op den gedenkwaardigen Koninginnedag,
«ewijd met lofgezang en driekleurvlag, uitbrak tus-
schen de familie van Baars, waarvan eenige leden het
blijkbaar twijfelachtige voorrecht bezitten, in elkanders
onmiddellijke nabijheid te mogen wonen. De rook van
oom Kees van Baars schoorsteen sloeg bij den ongun-
etigen wind over op de pas nieuw opgeschilderde villa
van neef Jan's ouders en direct had je de poppen aan
't dansen. Een geduchte scheldpartij met oome Kees,
Jan zwoer bij Gort hier en gunter, dat hij wel 3 jaar
voor dien schurk over had, de lieftallige werkster van
oom Kees, 'n 18-jarige meid van melk en bloed, had het
zelf gehoord en kon het Dinsdag den Politierechter in
kleuren en geuren vertellen. Daarop greep de opge
wonden oome-zegger 'n z.g. „schraper" en gaf daarmede
zijn 57-jarig familielid een zoodanigen peuter op z'n
hand, dat oome Kees eenige dagen geen slag kon uit
voeren en de hulp moest inroepen van 'n liefdadige
vereeniging tot hulp van buiten gevecht gestelde
Berkhouter boerenpatriarchen.
Neeflief ontkwam echter ook niet aan de greep der
wrekende gerechtigheid. Schrapers dienen om tuinvuil
en niet om familieleden met rookende schoorsteenen
weg te krabben en deze waarheid werd neef Maandag
toen hij terecht stond, aan het verstand gebracht door
de opgelegde straf, f 20 boete of 20 dagen, terwijl hij
bovendien nog aan Oom Kees moest voldoen de somma
!van f 26.60, wegens arbeidsverzuim en verbandkosten.
INadat de geheele affaire haar beslag al had gekregen,
FEUILLETON
door ELINOIl GLYN.
Vanessa voelde zich van angst en onrust verstijven.
Waarom waarom dan toch? Wat kon dit alles toch
beteekenen? Ze liep naar de Rotonde die strenge,
Grieksche schoonheid deed haar goed, daar scheen
kalmte vanuit te stralen.
Ze leunde op de balustrade en staarde over het park.
Hoe zou haar nieuwe leven zijn? Waren alle mannen
zoo? Ze had Hubert na dien eenen blik vanmorgen,
hog niet recht in de oogen durven zien. Ze was ver
legen verward onrustig. Na een poosje ging ze
naar het huis terug en trad de blauwe zitkamer binnen
f— daar viel haar oog weer op het portret van de Du-
chess of Lincoln, in die eigenaardige, mooie, zilveren
lijst. Ze nam het op en bekeek het nog eens van dicht
bij een uitdrukking van intense afkoer in haar oogen
Ze herinnerde zich dat Hubert, toen hij in de Opera
pver haar stoel gebogen stond, niets van die ijzige stijf
heid in zijn houding had gehad, als aldoor tegenover
haar. Hoe kon hij haar toch hebben willen trouwen, als
hij zelfs nu, nu ze toch zijn vrouw was, nog aldoor zoo
op een afstand tegen haar bleef? Alles was haar een
groot raadsel. Met een gemelijk, misnoegd gebaartje
fcette ze het portret weer neer, net or het oogenblik, dat
Hubert binnenkwam! Hij zag het en ze voelde, dat hij
het gezien had en dat verwarde haar! Hubert's ge
laat had een hooghartige uitdrukking hij had een ge-
Voel, alsof iemand, die tot een andere klasse behoor de,
Iemand van zijn stand oneerbiedig bejegende. Vanessa
wist, dat ze zich in eene valsche positie had geplaatst.
Wat zou hij wel denken? Dat ze jaloersch was?
Hen gevoel van ontzettende eenzaamheid en verlaten
heid overviel haar. Er stonden nog drie of vier andere
jdamesportretten een van een oude dame waar
schijnlijk Hubert'3 moeder en een van Lady Hurlshire
ln een stijf staand hofgewaad! Dat het portret van de
puchess er ook stond, beteekende waarschijnlijk niets
bijzonders, want er was nog een foto van een jongere
pame. Maar als dit nu haar tehuis moest worden, moest
|*e dan maar goedvinden, dat haar overal gezichten aan
staarden van menschen, die ze niet graag mocht lijden?
kwam neef nog met de sensatievolle mededeeling, dat
hij nog een paar getuigen a decharge had meegebracht.
Maar deze mosterd na den maaltijd beliefde de politie
rechter niet te consumeeren, dus zal Jan, als hij niet
voldaan is, zich met zijn getuigen tot het Hof te Am
sterdam moeten wenden. Dat wordt een kostbare histo
rie neef. Als ik jou was, tikte ik maar af en inviteerde
ik oome Kees met Kerstmis maar op de snert met
krabbetjes.
EEN SNAAK, DIE IN 'T OOG DIENT TE WORDEN
GEHOUDEN.
De 33-jarige visschersknecht Teun K. is een rare
snuiter, die niet alleen zwak van hoofd en droog van
lever, maar in beschonken toestand ook nog gevaarlijk
is. De arbeider Piet Bijl althans, die dicht in zijn buurt
woont en Teun in den nacht van 12 op 13 October, toen
hij met een flink stuk in z'n raap in zijn deuropening
stond te waggelen, den goeden raad gaf. maar liever
in huis te gaan inplaats van door de politie te worden
Ingepikt, ondervond weinig waardeering voor dit ad
vies, doch ontving van den kwaadaardigen sikkeraar
met een mes een snede over zijn hand. De politierechter
achtte het echter nu eens tijd, om te trachten dit onbe
trouwbaar heerschap eens flink tot de orde te roepen en
veroordeelde hem tot 1 maand gevangenisstraf.
CAFéRELLETJE MET WATERBALLET TOT SLOT.
In het bekende café en artistenhotel van den heer
L. aan het Verdronkenoord verscheen op 29 September
een bezoeker, zekere heer Van Wïeringen, die niet de
eer had in den smaak te vallen van den caféhouder en
dus ook niet in de termen viel om bediend te worden.
Toen genoemde heer Van Wieringen, ondanks die koele
ontvangst, geen aanstalten maakte om te vertrekken,
werd hij door den heer L., geassisteerd door een pooti-
gen en knokfahigen vriend, de koopman F. J. v. d. V.,
op zóó ongezouten wijze het deurgat uitgeslagen, dat
hij met de vaart van een meteoorsteen in de gracht
terecht kwam. Natuurlijk waren de hoeren uitsmijters
ten hoogste voldaan over dit schitterende staaltje van
hun kunstvaardigheid, doch de Officier sprak te zijner
tijd ook een woordje mede, met het wel te voorziene
gevolg, dat heden ter zake mishandeling de caféhouder
werd veroordeeld tot f 20 boete of 20 dagen en zijn
wat al te actieven vriend tot 30 piek of 30 dagen logies
in een minder comfortabel logement dan Hotel London.
DE GOEDE GEMEENTEVELDWACHTER IN DE
VERDRUKKING.
De gemeentelijke ordebewaarder van Blokker, de heer
Lub, zag zich op 10 October verplicht ambtshalve te
moeten optreden tegen een dame uit een woonwagen,
bij
omdat er reuzen koopjes te halen zijn.
Komt U ook eens kijken??
JAC. ZOMERDIJK - SCHAGEN.
Maar Hubert zei Iets tegen haar
„Je kunt kiezen, welke suite je het liefst voor jezelf
wilt hebben en welke van de zitkamers je het meest
zult gebruiken dan kan je daar alles volgens je eigen
smaak inrichten en ik zal mijn persoonlijke eigendom
men weg laten nemen."
Het was hem onmogelijk, zijn stem niet misnoegd en
arrogant te doen klinken. Dat die geldschietersdochtcr,
die hem was opgedrongen, al dadelijk begon met haar
antipathie tegen een zijner vrienden te doen blijken,
voelde hij als eene brutaliteit harerzijds. Vanessa be
greep dat hij boos en eenigszins minachtend sprak. Ze
had wel in tranen uit willen barsten, maar hare opvoe
ding stond zoo iets niet toe.
„Voor mij behoef je niets te laten veranderen zei
ze, en ze hief haar hoofdje een beetje trotsch op
„Maar als ik boven mijn eigen kamers mak kiezen, dan
had Ik ze liefst op de zonzijde die groote suite drukt
me zoo."
Hubert opperde onmiddellijk het plan, dat ze dan
eerst maar eens moest gaan zien er was nog tijd
genoeg, voor ze naar Hampwick gingen. Hij schelde
en toen er een lakei verscheen gaf hij order, mevrouw
Hopkins te roepen en stelde Vanessa onder haar hoede.
„Mevrouw Hopkins, wilt u Her Ladyship het hui3 als-
't-u-blieft laten zien, ze wenscht haar kamers te kie
zen."
Hij wendde zich om en liep het terras weer op.
Vanessa's verwarring nam toe. Kon het mogelijk we
zen, dat deze koel gereserveerde vreemdeling haar brui
degom van den vorigen avond was geweest! Ze kende
geen enkelen man, met wien ze hem kon vergelijken
hij had haar „de" volmaakte minnaar toegeschenen, hoe
wel hij geen woord had gesproken, haar bij geen enkel
troetelnaampje had genoemd. En nu scheen die ijzige
gereserveerdheid weer over Hubert te zijn gekomen. Het
leven en de liefde en het huwelijk waren en bleven
ontzaglijke mysteries.
Ze bedwong haar aandoening en volgde de huishoud
ster haar bewondering en verwondering nam hand
over hand toe, ja, ze voelde zelfs een ontstelde eerbied
In zich opkomen, toen ze heel dat mooie huis te zien
kreeg, maar geen oogenblik verloor ze tegenover me
vrouw Hopkins haar koel hooghartige houding. De lange
lijn Italiaansche voorouders harer moeder was gewend
geweest aan schitterende verblijven, en toen zo door die
reusachtige kamers liep, voelde ze, dat ze er niet in mis
plaatst zou wezen. Ze was. vol gratie, als een koning
innetje en mevrouw Hopkins bracht over haar nieu
we mevrouw een zeer gunstig verslag uit bij Mr. Pod-
der.. Mevrouw Hopkins had niets op met die nieuwer*
zekere mej. Aleida H., die niet genegen was om den
veldwachter haar naam te onthullen en verdere inlich
tingen te verschaffen, maar hem integendeel onthaalde
op een zeldzaam gevarieerde en met uiterste zorg ge
kozen collectie scheldwoorden, hem bovendien nog in do
keel pakte en hem aan den vinger verwondde. De veld
wachter, van oordeel zijnde, dat dit onbehoorlijk op
treden van deze zenuwlijderes toch wel de spuigaten
Uitliep, maakte van een en ander proces-verbaal op.
Een dorpsdiender heeft dikwerf al zooveel te stellen
met mannelijke patiënten, dat hij met vrouwen-eman
cipatie Ln dit opzioht al heel weinig in de pet heeft.
Hij had dan ook Maandag de voldoening, dat, al werd
nota genomen van Aleida's nerveuze gesteldheid, zij
toch tot f 10 boete of 10 dagen werd veroordeeld.
EEN WEINIG SATISFACTIE GEVENDE
VRIENDELIJKHEID.
De handelsreiziger A. J. Staps, 'n deftig, klein, gebrild,
gebontkraagd en geslobkousd heertje, had aan een ken
nis, zekere heer Pieter te B., geboren te Warmenhui-
zen, en wonend te Zuid- en Noordschermer, welk heer
de zeldzame combinatie in zich vereenigd van zulvel-
arbeider, verzekeringsagent, goochelaar en telepaath te
zi^n, een rijwiel geleend, wele fiets echter niet heel
spoedig door zijn veelzijdigen vriend werd terugbezorgd.
Onder een potje Pils in het café van Kaag: te Alkmaar,
werd dit fietsavontuur nog eens besproken en veroor
loofde de heer Staps zich eenige bescheiden critiek op
de minder vlugge terugbezorging van het rijwiel, welke
opmerking bij den heer te B. in zoo slechte aarde viel,
dat hij zijn weldoener 'n lap op zijn aangezicht toe
diende. De heer Staps, onaangenaam verrast en het
hart bloedend over zooveel ondank, deed aangifte we
gens mishandeling, doch edelmoedig van harte, had hij
voor de zaak ln zee ging, de vrede met zijn talentvollen
amice alweer geteekend.
Maar de Officier van justitie is natuurlijk geen melk
boer, die men vandaag kan bestellen en morgen weer
afzeggen, dus stond de heer te B., verzekeringsagent,
kaasmaker, telepaath en goochelaar, heden terecht, doch
werd, daar hij bij bovenomschreven kundigheden ook
r.og als: beschaafd, goedig, hulpvaardig en uitstekend
bekend staat, tot slechts f 10 boete of 10 dagen ver
oordeeld.
DIE WOU MET DEN RIJKSVELDWACHTER DE
KACHEL EENS AANMAKEN.
Een uit Egmond aan Zee komende vrachtrijder, Wit
lem D., in het dorp der Dongderpoóna beter bekend als
Bangko, bevond zich op 7 October, ter gelegenheid van
de kennis te Egmond-Binnen in het café van de weduwe
wetsche beminnelijkheid een dame moest even goed
haar plaats weten als een ondergeschikte en wie
haar verafgode meester ook getrouwd had, deze trouwe
aanhangster van den goeden ouden tijd zou haar in ieder
geval met eerbied behandelen. Vanessa besloot de suite
op het zuiden te nemen, naast die, welke Hubert's moe
der vroeger bewoond had en tegenover de statievertrek-
ken. De kamers hadden eigenaardig Chineesche behang
uit de achttiende eeuw en waren ouderwetsch gezellig.
Mevrouw Hopkins vroeg zich wel wat verbaasd af,
waar His Lordship nu wel blijven zou maar ze zeide
niets. En toen Vanessa zich kleedde om naar Hampwick
te rijden, beval ze Madelaine haar kleeren enz. over te
brengen. Ze voelde, dat ze niet nog een nacht in die
angst-aanjagend groote kamer door kon brengen het
joeg haar schrik aan zelfs al zou ze niet alleen we
zen.
Hubert had een en ander met zichzelf loopen overwe
gen. Hij wist heel goed, dat hij haar wat beleefder be
handelen moest, al had hij dan besloten, dat er aan hun
eigenlijke huwelijksleven voor eens en voor goed een
einde moest komen. Toen zijn bruid hem dus voor het
vertrek in den salon ontmoette, zag hij er wat beminne
lijker uit en samen liepen ze de hall door naar de
wachtende automobiel. Onder het rijden gaf hij zich de
moeite haar de belangrijke punten in het landschap te
wijzen en Vanessa had op al zijn vragen een intelligent
antwoord. Alles was voor haar even nieuw en wonder
baarlijk de werkhuizen in het dorp, waaraan zijne
moeafer groote giften had geschonken de ziekenhui
zen, die ze had opgericht en de groote Hall of Re-
creation. Hubert sprak met grooten eerbied over al deze
dingen maar koel. Tegenover een vreemde wilde hij
zijn gevoel in zake deze familie-aangelegenheden niet
toonen. Hij was er heilig van overtuigd, dat Vanessa
nooit anders dan een vreemde voor hem zou blijven. Het
was allemaal goed en wel, dat Benjamin Levy hem dwin
gen kon, zijn dochter te trouwen, maar de gevoelens die
hij haar toedroeg, zou hij niet kunnen regelen, nog hem
dwingen intiem of kameraadschappelijk met haar om
te gaan. Hij was vast van plan. een onoverkomelijken
scheidsmuur van neerbuigende vriendelijkheid tusschen
hen te plaatsen.
Doch Hubert, achtste Earl of St, Austel, was voor al
les een keurig man van de wereld en dus verliep het
tochtje door het bekoorlijke landschap, met de lunch
en het bezoek aan het kasteel heel genoegelijk en toen
ze 's avonds naar huis terugkeerden, scheen de onaan
gename spanning wel wat verminderd.
„Je moest nu liever eerst wat gaan rusten," zei hij te
gen Vanessa „We dineeren niet voor negen uur."
Zwart en gaf, daar hij om zijn kracht en onverschil
ligheid nogol gevreesd is, al spoedig door zijn hinder
lijk gedrag en ordeverstorende opschepperij den reus-
achtigen rijksveldwachter G. Minee aanleiding hem tot
kalmte te vermanen, welke berisping door mijnheer
Bangko met een armzalige beleediging aan Minee's adres
werd beantwoord. Natuurlijk bleef Minee niet lngebreke,
het optreden in een flink gemotiveerd proces-verbaal ter
kennis der bevoegde autoriteiten te brengen en werd de
thans niet verschenen heer D., alias Bangko opge
knapt met 25 „gilde" boete of 25 dagen hechtenis.
ACH. WAREN ALLE MENSCHEN WIJS,
EN WILDEN DAARBIJ WEL.
DE AARDE WAS EEN PARADIJS,
NU IS ZIJ VAAK EEN HEL.
zong indertijd de goede dominee Rafels van Kamp-
huijzen als hij zijn jongste stamhouder zat te wiegen
en dit menschkundige gedicht is ooit van toepassing
op de twee oude heeren uit Bergen, de 60-jar!tre W. J.
de H. en de 54-jarige kaasfabrieksdirectcur die el
kander waarachtig op 22 October in de ng van
eerstgemelden heer de H. op hun ouden du. nog met
jeugdig vuur in de haren vlogen. De Directeu.. die een
zoon van zijn vroegcren buurman in betrekking heeft
gehad, welke connectie vermoedelijk niet tot algemeen
genoegen is geëindigd, kwam eens praten over dit jong-
mensch doch de conferentie ontaardde al spoedig in een
heftig twistgesprek en eindigde met handtastelijkheden
aangezien heden de 60-jarige vader van bedoelden zoon
terecht stond wegens mishandeling van den directeur,
die hij een slag in het gelaat zou hebben toegebracht.
Daar echter bleek, dat de animositeit tusschen partijen
zoo goed al3 geheel geluwd was, achtte de Politierech
ter f 10 boete of 10 dagen als correctiemiddel voldoende.
OPSTAND IN HET WIERINGER KIPPENHOK.
Het voorrecht haar woonplaats ten koste van vele
millioentjes uit de zakken der belasting-afgeperste
staatsburgers, aan het vaste land verbonden te zien. is
voor sommige Wieringer schoonen nog geen beletsel
om onderling heibel tc maken en den kostbaren tijd
des politierechters met hun gekrakeel ln beslag te ne
men. Zoo stond dan ook terecht een huismoeder, rijke
lijk gezegend met diverse kleuters, mej. Maria Cath. K.
née T.t die haar buurvrouw, mej. Grietje Gnoode, be
minde ega van den heer Albert de Vries, een niet be
paald flatteerende benaming had toegevoegd, daar zij
in de meening verkeerde, dat gezegde buurvrouw, gewa
pend met een stok, haar onschuldige bloedjes van
kinderen nazat. Mej. de Vries, heden als getuige prompt
aanwezig, maakte den indruk, een devote zuster van
het Leger des Hells te zijn, doch het bleek alras, dat
zij ook niet op haar mondje gevallen was. Hoewel wij
nu niet direct gelooven. dat haar conversatie den po
litierechter zijn ongehuwden levensstaat deed betreuren,
In ieder geval viel de straf, f 5 boete of 5 dagen,mej.
K. zoo kolossaal mee, dat ze in opgewekte stemming
direct aftikte.
zwart overtrokken
compleet met ronde glazen f 3.50.
Gediplomeerd Opticien.
Het aangewezen adres voor Goede en
Goedkoope Optiek.
Met iedere minuut werd het arme kind meer en meer
verliefd op haar echtgenoot Zijn koele hoflijkheid joeg
haar angst aan en bekoorde haar tegelijkertijd. Gedroe
gen Engelsche aristocraten zich misschien altijd zoo?
Misschien was het wel heel ongepast haar hand te kus
sen, of haar een zoen te geven zoo op klaarlichten
dag Die voor haar zoo wonderlijke kus op het
terras dat was bij het schitterende sterrenlicht ge
beurd en daarna! Ja, natuurlijk, dat was het
gedistingeerde menschen toonen hunne gevoelens niet
op ongelegen oogenblikken. Ze had haar best gedaan
intelligente antwoorden te geven, te begrijpen, wat deze
streek voor Hubert beteekende en nu, terwijl ze uit
keek over den tuin, die baadde in het opalen licht der
ondergaande zon. legde ze bij zichzelf de gelofte af, dat
ze trachten zou in alles het ideaal van zijn innig ver
eerde moeder nabij te komen Ze zou alle plichten,
haar door hare positie opgelegd, trouw vervullen. Hij
zou trotsch op haar kunnen wezen zelfs al was ze
dan tot op zekere hoogte maar een vreemde Dat hij
haar minachtte, niet, omdat ze een vreemde was. maar
een halve Jodin en de dochter van een geldschieter, dat
kwam geen oogenblik in haar op.
Toen ze de groote, breede trap, weer afging om haar
bruidegom ln den salon te ontmoeten en zich aan tafel
te begeven, straalde haar edel, lief gezichtje van liefde
en toewijding.
HOOFDSTUK VIH.
Na den derden dag keerde het paar naar Londen te
rug. Hubert's gereserveerdheid was gebleven, hij was be
leefd, hoffelijk, en koud als ijs. Eerst verwonderde Va
nessa zich hierover, doch ten slotte maakte het haar
verdrietig. Dat, wat men huwelijk noemde, scheen in het
leven maar een zeer onbelangrijke plaats in te nemen;
ze ontmoette haar echtgenoot aan de maaltijden en dan
spraken ze in tegenwoordigheid der bedienden zakelijk
en koel beleefd met elkander. Tusschen de maaltijden
reden ze naar belangrijke punten in den omtrek, of Hu
bert verdween in den westelijken vleugel van het ge-
bouw,,waarin Vanessa nog niet had durven doordringen
Maar van buiten af had ze gemerkt, dat daar de prive-
vertrekken van haar echtgenoot waren. Door het raam
had ze hem aan een tafel vol papieren zien zitten schrij
ven, toen ze op een dag eens verder dan het grasveld
had durven gaan cn het huls langs was gcloopen. Hij
had opgekeken en voor hij er aan dacht, fronste hij de
wenkbrauwen.
Wordt vervolgd.
