ilnittl Nitlis-
Mrattnit- LniliiilliL
Brand- en Waterschade.
M. KLERCQ,
Uit Doktor Faustus.
„SURSUEH CORDA" te SCHOORL.
Een voetreis door
Albanië.
Rheumafiscne
pijnen
UitgeversN.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Nierwaarschuwingen.
BEZOEKT DE DOOM. EN UEMMII
Zaterdag 21 December 1929.
SC HAG
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag. Woensdag. Donder
dag en Zaterdag Dij inzending tot s morgens 8 uur, worden Adver
ten tien nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplant.4t
72ste Jaargang No. 8584
COUKAIT.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEr. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels f MO. iedere regel n.eer 20 cent (bewtjsno.
inbegrepen) Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT ZES BLADEN.
Al onze nog voorradige goederen, welke
door den brand beschadigd zijn, worden te
gen spotprijzen opgeruimd. O.a.: Houten en
IJzeren Ledikanten, Waschtalels, Nacht
kasten, Anping Matrassen, enz. enz.
SPOORSTRAAT 32/34, Tel. 206.
DEN HELDER.
HET MEER VAN DE BLAUWE STILTE. GROOTE
WASCHDAG. TE GAST BIJ NOMADEN. HET
LAATSTE TRAJECT IN ALBANIë.
(Van onzen reizenden correspondent.)
Nabij de Albaansch-Grieksche grens. Sept.
Het was nog geen acht uur 's avonds, toen we in
sliepen in de hut aan den oever van het Ochrid-meer.
Een enkele maal werd een van ons beiden wakker
en wierp dan weder een voorraad gedroogde koemest
op het vuur, dat gelijkmatig en vrijwel zonder rook
klooide. Aangenaam warm was het en het ruischen
Kan den regen buiten verhoogde nog ons gevoel van
behagelijkheid. We had-den zelfs, nu een dak ons be
schermde, onze schoenen uitgetrokken en dat gaf ons
het gevoel van thuis zijn, zoodat we ons bed niet
misten.
Heerlijker nog dan het slapen, was het ontwaken
in de hut.
Het was vroeg, heel vroeg in den morgen, toen
de eerste schemering van den dag schuchter onze hui
binnendrong. Ik opendo mijn oogen en door den toe
gang tot ons verblijf zag ik voor me het rustige, mat
glanzende meer met aan de overzijde, in het oosten,
de machtige bergen van Zuid-Slavië. Vage tinten
(vloeiden over het water. De hemel was grijs blauw
hog, behalve boven de bergen, waar goud, zilver en
rood, zeegroen en blauw een symphonic van kleuren
vormden.
Zoo overweldigend was de aanblik van dit meer,
dat nog in schemering lag, terwijl boven de machtige
Bombere bergen het toovertintenspel speelde, dat ik
niet meer kon inslapen. Ik trok mijn schoenen aan en
ging naar buiten, waar het nog kil was, om het won
der te aanschouwen van den nieuwen dag, die ko
men ging. Droomend staarde ik naar de overzijde van
het meer, waar een der bergtoppen rozig begon te
gloeien, als brandde er vuur Het waren de eerste
stralen van de voor mij nog onzichtbare zon, die den
reus begroetten.
Op dat oogenblik voelde ik een hand op mijn schou
der en hoorde ik de stem van mijn altijd practischen
reismakker: „Goodmorning, professor. liet is nu een
prachtige gelegenheid om ons ondergoed weer eens te
wasschen." Even later stond de Deen tot over ziin
knieën in het water bij een groot rotsblok en waschto
en ploeterde.
Over het meer, ver weg, kwam een zeilscheepje aan
drijven. Ginds scheen eenige wind te blazen; bij onze
hut echter was het windstil. Rimpelloos lag het meer,
als wachtte het de zon, die nog achter de bergen ver
borgen bleef. Zilver scheen het water in de oneindige
eenzaamheid maar dan, waar de bergen zich spiegel
den, werd alles blauw, onwerkelijk, teeder blauw. Een
atmospheer van rust cn stilte omvatte heel dit won
derlijke landschap, dat een landschap uit een sprook
je scheen, een klein deel van het paradijs, dat od
aarde gebleven was; het meer van de blauwe stilte.
Dan, plotseling, kwam de zon krachtig al, een zege
vierende held, stralend over de bergen, omvlamde
onze hut, veroverde langzaam het meer.
Mijn Decnsche makker, de zeeman, werkte intus-
schcn. Hij had niet alleen gewasschen, maar ook van
onzen laatsten voorraad macaroni, uien, een stukje
schapekaas en schapeboter, een ontbijt gereed ge
maakt in de pan, die we meevoerden cn die we ge
woonlijk onze „veldkeuken" noemden. Indien onze
mondvoorraad grooter geweest ware, zou niets me
hebben kunnen bewegen, dien dag nog verder te trek
ken, maar onder de gegeven omstandigheden moesten
we, wilden we geen honger lijden, don marsch voort
zetten, al werd het laat in den morgen, daar eerst
ons ondergoed moest drogen.
Slechts enkele uren was langs den meeroever de
weg naar Pogradets, een alleraardigst stad je, waarvan
vele bewoners hun brood verdienen op het zeer visch-
rijke meer van Ochrid. Het stadje is gedeeltelijk, doch
slechts voor een klein deel, Europeesch; de rest is
oriëntaalsch met open winkels cn wrkplaatsen, met
rustige Mohammedanen, die niet anders schijnen te
doen dan koffie slurpen cn sigaretten rooken; met
hier en daar een welput, waar steeds menschen elkan
der lange verhalen vertelden, terwijl ze hun water
kannen vullen; met minarets, maar ook mot een
Grieksch-orthocloxe kerk. Natuurlijk aten we te Pogra
dets visch uit het meer van Ochrid, groote, frissehe
smakelijke zoetwatervisch, waarvan ik den naam niet
ken.
Ilc wilde te Pogradets een nacht blijven, weder
rusten in een bed, maar mijn Decnsche vriend drong
er op aan verder te marcheeren en zoo zetten we in
den namiddag den tocht voort, de eerste uren we
der steeds stijgend, tot we aan een hoogvlakte kwa
men, waar duizenden koeien cn schapen graasden.
Daar echter waren mijn krachten uitgeput. Ik sleep
te me nog enkele kilometers voort en liet me toen
aan den rand van den weg nedervallen. Eenige Mo-
hamedaansche herders legden in onze nabijheid ecu
vuur aan, blijkbaar met het plan er den nacht door
te brengen en met gebaren noodigden ze ons uit Dij
hun vuur plaats te nemen, wat we deden. We hadden
ons te Pogradets van een nieuwen voorraad levens
middelen voorzien, maar de herders wilden alleen
Vrij naar E. BERGER,
door
M. VISSER.
(Vervolg.)
VI.
Dokter Faustus was zeer gezien bij de grafelijke fa
milie von Arthalt, op wier kasteel hij een geheelen
winter doorbracht. Zelfs bleef hij in het voorjaar op
Aandringen van den graaf en do gravin nog weken
>p het slot verwijlen. Eindelijk vrgunde men hem heen
ie gaan. Met hoffelijk gebaar trad Faustus voor zijn
aoogen gastheer en diers gemalin en zeide: „ik heb van
iwe grafelijke genade r veel goedheid ondervonden,
lat ilc den moed heb u als een bijzondere gunst te
rmgen, den laatsten dag van mijn verblijf hier met
iet hof een bezoek ta brengen aan mijn eenvoudig
ustslot en daar mijn gasten te wil'en zijn." De graaf
tn de gravin keken den dokter verwonderd aan, daar
•1j niet wisten dat deze in de nabijheid een lustslot
iad, maar ze hadden al zooveel wonderlijks van Faustus
rezien en beleefd, dat zij, benieuwd naar deze weer
deuwe verrassing, gaarne hun toezegging gaven.
Het geheele hof volgde den dokter die zelde, dat men
lechts door den tuin van het slot behoefde te wan-
'.elen om zijn lusthuisje te bereiken. Nauwelijks waren
ie graaf en de gravin met hun gevolg In den tuin of
e zagen tot hun groote verrassing op een bekenden
leuvel achter den tuin, de Romeinsche heuvel geheeten,
en allerprachtigst lustslot staan. Nabij gekomen ont
haarden ze een breede gracht om het 6lot met kristal-
lelder water, waarin tal van sneeuwwitte, sierlijke
wanen zwommen te midden van een schat van bloel-
nde winterrozen en waterleliën. Goud- en zilvervisschen
wlerdcn en dartelden in het nat en speelden om blad
n bloem en oeverriet. De ophaalbrug werd neergelaten,
ie groote poort n<aar het slot wijd geopend. De weg
ras bestrooid met frissehe bloemen en geurend kruid
m teen de graaf en de gravin de brug waren over-
(egaan, klonk hun vanuit het slot de liefelijkste mu-
ïelc tegemoet. Het slot was gebouwd ln een vierhoek,
fie ccn ruimen fraalen binnenhof omsloot Op eiken
loei: verhief zich een sierlijke toren van welker tinnen
jroclljk in den wind kleurige vanen wapperden. Aan
len hcfingang stonden eveneens twee torens, versierd
het bijna tot den grond afhangende zijden vaandels
waarop ln schitterende kleuren gestikt de wapens van
het graafschap von Anhalt De binnenhof was omringd
met hooge, heerlijk bloeiende boomen. In het midden
stond een kring van statige palmen met wijde kronen
en daartusschen wierp een prachtige fontein goudgelen
wijn in een kristallen bekken. In de twijgen der boomen
zaten de liefelijkste vogels. Sommige schitterden in de
mooiste kleurenpracht, andere verrukten het hart door
hun schoonen zang. Bonte vlinders fladderden van bloem
tot bloem, vlugge, veelkleurige kolibries wipten van den
eenen boom naar den anderen, onbevreesd voor de
potsierlijke kunsten vertoonende apen, die in de hooge
palmen hulsden. Tamme beren, elegante gazellen en
reeën en vele andere vreemde dieren speelden in een
groot zandperk ln den hof en lieten zich gewillig stree-
len en aanhalen door do hooge gasten. Al die heer
lijkheden boeiden langen tijd de aandacht van den
graaf en de gravin, die eigenlijk met moeite en on
gaarne scheidden van de wonderlijke binnenplaats om
den doktor in het slot te volgen. Hier zagen ze een
pracht zooals zij nog nooit gezien hadden, ja waarvan
ze nog nooit gehoord of gedroomd hadden. Zijden ta
pijten bedekten de vloeren, goud- en zilverstof bekleed
den de menschen en fijn geteekende gobelins de wan
den. De eene kamer was nog kostbaarder dan de an
dere. In de zaal waar het gezelschap een poos zou
verblijven, waren de vensters met zijden overgordijnen
gesloten. Een geheimzinnig maar helder licht straalde
vanaf de zoldering op wanden, meubels en gasten neer.
Zoo nu en dan werd het licht onderschept door een
voorbijzwevende lichte wolk, die zich oploste in een
zachten, geurigen regen van de heerlijkste reukwateren.
De graaf en de gravin werden door Faustus uitgenoo-
digd plaats te nemen op van edelsteenen schitterende
zetels onder een gouden troonhemel. De andere gasten
namen plaats op met zacht fluweel overtrokken stoelen,
die ln een halven kring op eenigen afstand van den
troonhemel geplaatst waren. Op een wenk van den
gastheer daalde een wolk op den grond neer tusschen
troonhemel en stoelen. De wolk leste zich in de lucht
op en liet een tafel achter, rijk voorzien van de koste
lijkste en zeldzaamste gerechten, de smakelijkste en
fijnste in- en uithcemsche vruchten en de gcurlgste
wijnen.
Doktor Faustus noodigde zijn gasten vriendelijk uit
van het aangebeden maal te genieten, daarbij zijn ex
cuus makende dat het niet beter was. Onzichtbare han
den vulden de glazen en zetten die voor de gasten neer.
De gravin von Anhalt was een cn al verbazing over al
zout en peper van ons nemen; voor de rest waren wc
hun gasten. We kregen zelfs voor den nacht elk in
bruikleen een grooten deken van schaapsvellen, hel
rood geverfd, waarin we ons konden rollen, zoodat
wc heerlijk warm sliepen.
Deze herders, die voor een deel rijk zijn door hun
bezit aan vee. zijn nomaden. Ze trekken door den
geheelen Zuid-Balkan, maar betalen voor het recht
hun vee te weiden. Onder hen zijn verschillende
tammen, waarvan vooral die der Zwarte Mantels"
beroemd zijn om hun prachtig filigrain-werk, dat zij
in de steden aan handelaars verkoopen.
's Morgens heel vroeg ontwaakte ons klein kamp.
Doffe, stekende pijn in de lendenen
na inspanning of steken in den rug
bij het u oprichten, is soms de eerste
waarschuwing van nierzwakte. Spoe
dig daarna zult u misschien urine-
stoornissen, een vermoeid gevoel,
duizeligheid, krachteloosheid of water
zuchtige zwellingen kunnen opmerken.
Deze verschijnselen kunnen aan
duiden, dat uw nieren niet meer goed
werken en de onzuiverheden niet uit
het bloed filtreeren. Verwaarloos dan
zulke verschijnselen niet! Geef zonder
uitstel aan de nieren de hulp, die zij
noodig hebben. Begin onmiddellijk
met het gebruik van Foster's Rugpijn
Nieren Pillen en herwin uw oude
energie en kracht. Vraag de meening
van hen, die ze gebruikt hebben en
er baat bij vonden.
Verkrijgbaar bij alle drogisten enz.
in glazen verpakking f 1.75 p. flacon.
het geziene en genotene, over al de heerlijkheden om
en bij zich.
Ze wendde zich tot Faustus en betuigde hem haar
volle tevredenheid en erkentelijkheid en haar welgeval
len aan al het verrassende gebeuren. „Maar," zelde zij.
„hoe schoon en heerlijk ik ook dit alles vind, één ding
ontbreekt Ik heb buiten U, waarde gastheer, nog geen
mensch gezien in al de vertrekken, die wij bewonderend
zijn doorgegaan en hoe voortreffelijk ook de onzichtbare
handen ons bedienen, ik zou ook wel eens zichtbare die
naars om mij heen willen zien."
De gravin had nauwelijks uitgesproken of de vleugel
deuren der zaal tegenover den graaf en de gravin open
den zich en gaven doorgang aan twaalf wonderschoons
jonge mannen en twaalf niet minder bekoorlijke Jonge
meisjes, die gekleed ln prachtige zijden gewaden, voor
het gezelscchap eenige sieriijk® dansen uitvoerden.
Toen het avond werd vertrokken de gasten. In den
hof wachtte hun een nieuwe verrassing. Daar stonden
Mooren in Oostersche kleeding. leder met een brandende
fakkel ln de hand, op hen te wachten om hen uitgeleide
te doen. Het geheele slot was op het schitterends ver
licht en duizenden lichtkevertjes dansten do gasten voor
op hun weg.
Op korten afstand van het gravelijk slot gekomen,
schrikten de graaf, de gravin en hun gevolg eensklaps
op bij het hooren van een drietal daverende kanonscho
ten uit de richting van Faustus' tooverslot. Allen wend
den zich om en zagen het geheele slot in lichtelaaie, ter
wijl lichtkogels en stralenbundels en reketten als bij een
vuurwerk de vlammen omgaven. In zacht gekleurde in
elkaar vervloeiende tinten losten vlammen en vuurwerk
zich langzaam op en trad bij het tooverslot volslagen
duisternis in. Van hun verbazing bekomen, richtten de
gasten weer verder hun schreden naar de grafelijke wo
ning. Zonder dat één hunner dit had opgemerkt ver
dwenen de Moorsche fakkeldragers den een na den an
der en toen de graaf zijn slot wou binnentreden en om
zag was ook Faustus nergens meer te zien.
VIL
De vier en twintig jaren van bet verbond tusschen
Faustus en den duivel waren om. Faustus woonde op
een kamer van een groot huis, dat door enkel studenten
betrokken was. Op een morgen verscheen hem den
duivel, toonde hem de door hem zelf met zijn bloed ge
schreven en onderteekende overeenkomst en zei hem 's
avonds met lijf en ziel te zullen komen halen.
Te middernacht verhief zich een geweldige storm, die
het huis op zijn grondvesten deed schudden. Vol schrik
stonden de studenten op en wenschten zich mijlen ver
van deze door zoo'n geweldig onweer bezochte plaats.
Uit de kamer van dokter Faustus, die zich men
wist niet waarom niet naar de gemeenschappelijke
kamer der studenten had begeven, hoorde men een gru
welijk sissen en olepen alsof dozijnen slangen en adders
worden verzacht
'door inwrijven
der pijnlijke plekket
oplossing
Bij apothekers en drogisten
Er was dien nacht een hclsch lawaai geweest van
de honden, die, met behulp van enkele wakers, dc
kudden van vele honderden stuks vee moesten be
schermen tegen de wolven. Mijn reismakker vertelde
me dit, maar ik had niets gehoord. Ik had in een
roes gelegen, die aan bewuste'ooshei I grensde.
Ons naastbijzijnde doel was de stad Goritza, een
stad van bijna 50.000 inwoners, waarvan wc nog
veertig a vijftig kilometer waren verwijderd. Bijna
twee dagen deden we over dien afstand, daar mijn
krachten ten einde gingen en ik telkens urenlang
moest rusten.
Het was op een namiddag, dat we Goritza bereik
ten, een stad met moskeeën en minarets. maar ook
met enkele groote Grieksch-orthodoxe kerken.
Goritza is een handelsstad met veel vertier. Hier
•komen mijlen uit de omstreken cn ook uit het nabije
Griekenland kooplieden om zaken te drijven. Eigen
aardiger wijze is hier ook een sterk ontwikkelde
grocntenhandel en in de omstreken der siad vindt
men uitgestrekte warmoezerijen.
Ons oorspronkelijk plan was tot Saloniki te mar
cheeren. welke stad van de Grieksch-Albaanscho
<rrens ruim tweehondeid-en-vijftig kilometer verwij
derd is. Daar ik vrijwel uitgeput was, stelde mijn
reismakker voor te trachten ccn vrachtaiitomobicl te
vinden, die naar Griekenland ging en ons tegen etui
vergoeding mede wilde nemen.
Wc waren te Goritza nog vijftig a zestig kilometer
van de Grieksche grens (langs don weg gerekend) en
ik weigerde op dit voorstel in te gaan. Ik wilde ten
minste geheel Albanië door marcheeren. Het ging
nog slechts om enkele dagen. Aan de Grieksche grens
zouden wo trachten op do gemakkelijkste manier t i
komen naar de eerste plaats, die aan een spoorweg
was gelegen en vanwaar we dus Saloniki per trein
zouden kunnen bereiken. Dit was mijn voorstel. De
Deen schudde het hoofd over zooveel hardnekkigheid
cn deze beweging was een bewijs van vriendschap.
Hij vreesde dat dc laatste loodjes te zwaar voor mo
zouden worden, doch tenslotte gaf hij toe en nog den
zelfden avond zetten we den tocht voort: het laatsto
traject in Albanië.
J. K. BREDERODE.
Vrije wandeling, zonder verplichting.
Massa voorraad. Uiterste prijzen.
■MM TUINARCHITECTUUR bmm
daar met elkander aan het vechten waren, en een gooien
en smijten mot allerlei meubelen, terwijl daar boven uit
het angstig geschrei van den dokter werd vernomen.
Niemand durftfe de kamer ingaan. Eindelijk werd het
binnen stil, ook de storm verminderde en de studenten
durfden zich weer naar hunne kamers begeven. Nauwe
lijks was het weer dag geworden of de studenten liepen
naar de kamer van den dokter om te zien wat daar
toch ln den nacht gebeurd was. Ze klopten op de ge
sloten deur, maar deze werd niet geopend en niets werd
gehoord. Toen forceerden ze de deur en deinsden ze vol
ontzetting terug bij het zien van de ruine. die in de ka
mer bleek aangericht. Tafels en stoelen waren stuk ge
smeten en overal op den vloer en aan de wanden kleef
den groote blocdplekken.
Het was of de duivel er had huisgehouden en Faustu^
van den eenen hoek naar den anderen had gesmeten, en
hem verscheurd en verpletterd had. Zijn lijk konden ze
nergens in de kamer vinden. Een bediende bracht het
bericht, dat hij dit achter het huis. gruwelijk verminkt,
op den mesthoop had gevonden. Geen lid er van was heel
gebleven. Het hoofd bleek door midden gehakt en da
handen van het lichaam gerukt. In aile stilte werd alles
in een kist verzameld en in huis gebracht, waar beraad
slaagd werd hoe verder te handelen. Faustus had eenige
dagen tevoren gevraagd hem bij mogelijk plotseling
overlijden te willen begraven waarvoor hij den studenten
bereids geld had gegeven. Men had toen wol om die
voorzorg gelachen, maar op het ernstig aandringen van
Faustus hem dit toch beloofd en het geld ter bewaring
aangenomen. Tegen belofte van een flinke belooning be
loofde de huisbaas te zullen zwijgen over het geheimzin
nige geval en bij den burgemeester te vertellen dat een
reizend student plotseling door een beroertet was ge
troffen en overleden was. De burgemeester gaf verlof
tot zijn begrafenis, die nog denzelfden dag op kosten
•van de studenten plaats vond. Weer zette de wind op
en in een geweldigen storm en onder stroomenden regen
vervulden de studenten den plicht, dien zij op zich had
den genomen.
Maar de geest van Faustus kon geen rust vinden. Hij
dwaalde door het huis rond en hield soms lange gesprek
ken met Wagner, den vroegeren dienaar van Faustus.
De buren zagen bij lichte maan een figuur als de dok
ter meermalen uren achtereen uit het open venster lig
gen en door het huls ronddwalen, waar hij allerlei ge
luiden maakte en op trappen en vloeren een geweldig
lawaai verwekte. De bewoners werden bang en de een
na den ander verliet het huls, dat door zoo'n onrustigen
geest eigenlijk onveilig werd gemaakt. Wagner. die van
zijn meester ook Iets van allerlei geheime krachten had
geleerd, gelukte het na herhaalde pogingen den geest
te bezweren en hem op aarde zijn rust té geven. Toen
bevolkte zich het huis langzamerhand weder en bleef
alleen de herinnering over.