Alumni Nieuws-
COURANT.
AiKtitllit- Si Lulliiillil
„CARPE-DIEM", Groet-ScM.
DOKTER PÏETER MAATS.
LORD KENDAL'S
TWEEDE VROUW
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co, Schagen.
Eerste Blad.
nat -Koud
wee/*
Binnenlandsch Nieuws.
Nieuwe manier van stelen.
Grondverschuiving van den spordijk
bij Gouda.
Dinsdag 14 Januari 1930.
73ste Jaargang No. 8594
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tenticn nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVEBTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere lettors worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN.
Op den 25sten Januari van het jaar 1890 werd hij,
wiens naam hierboven is geplaatst, bevorderd tot
arts. En wanneer wij naar aanleiding daarvan het
een en ander over zijn leven en zijn persoon gaan
schrijven, geschiedt dit in de eerste plaats omdat hij
behoort tot de menschen, die, heel wat verder dan
hun eigenlijken werkkring, algomeene bekendheid
genieten. De Nieuwe Niedorpers weten het wel, hoe
dikwijls van verre de lijdenden tot hem kwamen,
vooral in de dagen van zijn volle kracht, toen er een
groote roep uitging van zijn bekwaamheid.
Nu hij z'n veertigjarig jubileum viert, mag dat niet
ongemerkt voorbijgaan óók al weten wij, dat hij
van officieele huldigin- niet houdt.
Dr. Maats.
Hij moet het ditmaal maar voor lief nemen, dat hij
publiek ten toon gesteld wordt.
De heer Maats dan is vóór alles dokter, haast zou
den wij kunnen zeggen hij is: alléén dokter.
Dit bcteekent: hij is het geheel, met zijn gansche
wezen. Ilij gaat in zijn „vak" op.
Hoe zou 't ook anders kunnen? Het dokter-zijn zit
hem immers in het bloed van ouder op ouder. Van
vader op zoon zijn de Maatsen 150 jaar lang dok
ters geweest op het eiland Wieringen. Hij is van het
echte ras en 't zal hem daarom verheugd hebben,
dat met hem het ras niet uitgestorven is en ook zijn
zoon in Alkmaar weer de familietraditie heeft
voortgezet.
Van het echte ras! Daarom is hij ook altijd „bij"
gebleven. Want bij hem is de studie, het op de hoog
te blijven van de medische wetenschap nooit ver
waarloosd. Waar hij de gelegenheid daartoe vinden
FEUILLETON
door META SIMMINGS.
L
HOOFDSTUK I.
DR. FELIX HERIOT.
Op zekeren ochtend vroeg in Mei, terwijl Londen
schitterde in den glans van het voorjaarszonnetje, was
het gezicht van Dr. Heriot, toen hij de stoep van zijn
deftig huis afging, een van de weinige particuliere
woningen in Norfolk Street. Pall Mali, dat van een
man voor wien de wereld een uitspanningsoord is en
de zonneschijn een nuttig geschenk.
Terwijl hij door de drukke Haymarket slenterde,
scheen hij op de een of andere onnaspeurbare wijze iets
bij te dragen tot de helderheid van den morgen en rond
om zich de sfeer van den Lotusaanbidder te versprei
den. Misschien kwam het doordat meer dan één hoofd
zich omwendde als hij voorbijging om naar zijn onge
dwongen houding en de bewonderenswaardige snit van
zijn jas te kijken.
Voor His Majesty's Theatre stond hij een oogenblik
stil om naar de aanplakbiljetten te kijken, die een te
verwachten première aankondigden. Toegevend en waar
deerend liet hij zijn blik rusten op een groep aardige
meisjes, die met don moed der geestdrift al bij elkaar
waren gekomen om op de middagvoorstelling te wach
ten, ofschoon het nog geen twaalf uur was.
Zij beantwoordden zijn blik met vrijmoedigheid en
belangstelling, terwijl ze hem openlijk critiseerden, zoo
als dat soort meisjes gewend is te doen.
„Wat een schat van een man!"
De heldere stem reikte duidelijk tot Heriot's oor en
zonder aarzelen accepteerde hij de woorden als hem
zelf betreffend, terwijl hij eveneens het oordeel dat volg
de, zonder aarzelen aannam.
„Een schat?" Wel kind, hij mag het naar jouw smaak
zijn, naar de mijne is hij het zeker niet! Ik heb een he
kel aan het type man, dat zich voordoet als oud, terwijl
hij nog heel jong is."
Felix Herio glimlachte, toen hij verder wandelde: de
juiste blik van het meisje, dat zijn pose met één oog
opslag doorgrond had, vermaakte hem. Zooals meisjes
gewoonlijk leeftijd beoordeelen, was hij nauwelijks jong
kon, volgde hij cursussen over voor hem interessan
te onderwerpen. Dit is de oorzaak van het feit, dat
hij als medicus nooit op achter is gekomen en dat
wil iets zeggen, wanneer men bedenkt, hoe veel
nieuws in de laatste jaren, door de groote mannen
der medische wetenschap is gebracht.
Wanneer hij tot arts is bevorderd vestigt hij zich
kort daarop, in Maart, in Dirkshorn. Lang zal hij
daar echter niet blijven. Juist lang genoeg om onder
de betoovering te komen van een paar mooie vrou-
wenoogen. Als hij Dirkshorn voor Nieuwe Niedorp
verwisselt, neemt hij de burgemeestersdochter als
vrouw mede! En zij noch hij zullen ooit daarover
een oogenblik spijt hebben gevoeld. Integendeel
want zooals hij een rasechte dokter was, zoo bleek
zij een echte doktersvrouw, ten volle met hem en zijn
werk meelevend.
Eenmaal in N. Niedorp (van 1 Dec. 1891 af) wordt
hij spoedig een populair man, die het vertrouwen
heeft* van zijn patiënten.
Hij is ten ecncnmale vreemd aan humbug, aan
praatjesmakerij, aan die eigenaardige manier van
optreden, waardoor soms de doktoren probeeren
hunne patiënten te overbluffen. Kalm, altijd aan
zichzelf gelijk, rustig treedt hij op. Veel woorden ge
bruikt hij niet, maar hij observeert zijn zieken heel
serieus. En vooral, wanneer hij tot de conclusie
komt met een ernstig geval te doen te hebben, geeft
hij zich gehéél aan de behandeling en dan is geen
bestudeering van het ziekteverschijnsel hem te veel.
Bijzonder aantrekkelijk is in hem zijn groote eer
lijkheid. En hierin openbaart hij zich nis de zuivere
man van wetenschap, die nimmer aarzelt om te zeg
gen: „ik weet 't nog niet, ik zal 't nog ecn^ nader
onderzoeken." Hij doet nooit alsof hij 't weet, ter
wijl hij voor zich zelf nog niet zeker is en met vaste
overtuiging de diagnose kan stellen.
Deze korte schets zou onvolledig wezen, wanneer
niet in 't bijzonder gewezen werd op den grooten zorg
van dezen dokter voor zijn kraamvrouwen. In den
loop der- jaren heeft hij niet minder dan 3000 kin
deren zien geboren worden! En men moet de moe
ders hooren spreken over de manier; waarop hij dan
optreedt. Dan is hij een en al zachtheid en geduld en
toewijding, ook wanneer soms moeilijke behande
ling noodig is.
Zou het niet hierom zijn, dat een roomsch vrouw
tje eens getuigde: „twee menschen hebben een
plaats in mijn hart' „de pastoor en de dokter!"?
Wanneer wij in dokter Maats den ernstig-weten-
schappelijkcn mensch zien en eeren, dan moeten wij
hem echter niet ons voorstellen als een dor en droog
man.
Want bij hem gaat het ernstig-wetenschappelijke
gepaard met een zeer sterken zin voor humor en in
N. Niedorp is menigeen, die zich allerlei typische
uitingen die bij de massa blijven voortleven, zal
herinneren.
Daar komt iemand bij hem op 't spreekuur. Zoo,
wat scheelt er aan. zegt dokter. Het antwoord is:
och, dokter, ik heb zoo'n vreeselijlc pijn, als ik mijn
been omhoog til. En heer lakoniek komt dan uit
dokters mond: dan moet je je been niet optillen.
Op een zekeren keer heeft hij iemand onder han
den een wondverbinding of zoo iets die veel
misbaar maakt en uitroept, dat 't zoo zeer doet: „ik
voel er niets van" zegt hij droogweg.
Hij mocht dit zeggen want zelf is hij vrij van alle
kleinzeerigheid. Daarvan heeft hij eens een aardig
staaltje te zien gegeven. Hij heeft indertijd een mo
torfiets bereden en toen raakte hij met dat ding te
gen den grond. De val kwam zóó aan, dat zijn been
ontwricht was. Wat te doen? Daar komt iemand aan.
te noemen, maar ongetwijfeld was zijn houding tegen
over de wereld eerbiedwaardiger dan zijn vijfenveertig
jaren wettigden. Hij had uitgevonden, dat als mode
dokter met een bijna absoluut vrouwelijke praktijk, het
niet rendeerde er opvallend jeugdig uit te zien; precies
zooals hij uitvond, dat het wèl rendeerde om aan zijn
knappe gezicht de noodige zorg te besteden.
Niemand kon ontkennen dat Dr. Heriot er goed uit
zag. Een knappe man, met net genoeg van den duivel
in zich, om voor sommige vrouwen bijzonder aantrek
kelijk te zijn.
Zijn donker glad-geschoren gezicht was bewonderens
waardig mooi gevormd en zou een waardevol bezit voor
hem geweest zijn, wanneer hij priester of tooneelspeler
geworden was. Zooals de zaken nu stonden, had hij on
dervonden, dat het hem oneindig nuttiger was, dan welk
diploma ook.
Als regel aanbaden zijn patiënten hem, maar wanneer
er al een was, die hem niet hemelhoog verhief, dan
hoorde men toch opmerkelijk weinig van tekortkomin
gen; het was overigens een bekend feit, dat hij zelden
een patiënt verloor. Onder mannen, zooals bijna onver
mijdelijk scheen, was hij niet populair. Ze duldden hem
als dengeen, die de macht over den hemel heeft. Zoo nu
en dan verklaarde de meer sceptisch aangelegde echt-
genooten, en broers, soms ook de minnaars van zijn
patiënten, dat de man een kwakzalver was, dat hij zijn
succes te danken had aan zijn uiterlijk en dat uiterlijk
zelf aan een druppeltje Zigeunerbloed.
Doch dit laatste oordeel was ontegenzeggelijk liefde
loos, Dr. Heriot's voorvaderen waren werkelijk onschul
dig. Hing niet het portret van zijn vader, een onkreuk
baar rechtsgeleerde van het Iersche Hof, in de volle
glorie van zijn ambtsgewaad boven den schoorsteenman
tel van de chique-gemeubileerde spreekkamer in Nor
folk Street, terwijl zijn moeder, een knappe dame, in
een eindelooze rij miniaturen met denzelfden gemaakten
glimlach de bezoekers tot wee wordens toe vanaf ver
schillende plaatsen aan den muur toelachte? En zei het
gerucht niet, dat de mooie Lady Kendal zijn nicht was?
Toen de stem van Big Ben het twaalfde uur door het
park verkondigde, keek Dr. Heroit met zelfvoldoening
op zijn horloge.
„Prachtig op tijd!" zei hij tot zichzelf. „Ik hoop, dat
Iris in haar humeur is. Het is zulk verrukkelijk weer,
dat het vreeselijk jammer zou zijn, indien haar stem
ming daarmee in tegenspraak was."
Hij verhaastte zijn schreden een weinig, toen hij den
rijweg naar Carlton Tcrrace overstak, maar zijn tred
was nog bedaard, want haast, zelfs de schijn van haast,
was iets, dat Dr. Heriot verafschuwde. De butler, die
de deur opende, was in voorkomen en houding haast
aartsbisschoppelijk te noemen. Hij kende Heriot zeer
goed en vertelde hem op een toon, die een zegening ge
leek, dat Lady Kendal thuis was, Zijn geheele manier
een paar Wybert-
tabletten! Zij bescher
men tegen verkoud
heid en infecti.e.
„Zeg, Freek, help me eens even. Trek jij dat been
van me even in 't lid". Freek aarzelt wat. „Ja,
vooruit maar, ik zal me aan dat hek vasthouden,
maar stevig trekken!" En het geschiedde met goed
gevolg.
Maar het motorrijden was uit, dat had onze dokter
aan het waakzaam optreden van zijn vrouw te dan
ken!
Nu doet hij zijn praktijk met de gewone fiets en
met de auto. Maar wat. heeft hij wel zware tochten
gehad door de groote omgeving, waar hij voorheen
met zijn paard en kar rondtrok.
En hoe vaak is hij er niet in den guren nacht op
uit geweest. En dat was lang niet altijd ongevaarlijk.
En men moet hem zelf op zijn eigenaardige manier
daarvan hooren vertellen, altijd het komische ac-
centeerend.
Laat ik een typisch geval meedeelen. Ilij wordt
's nachts „uitgehaald". Er is een boer met paard cn
wagen. Het weer en de wegen zijn slecht. Op een
buitenweg raakt het paard met den wagen achter
zich te water. De boer jammert en pruttelt, zit met
de zaak verlegen Hij probeert zijn paard te helpen,
denkt aan den dokter niet, die in den wagen zit.
Dan klinkt diens stem uit den wagen: „zou je mij
nu niet eens er uit helpen?" „God, ik was heelemaal
vergeten, dat je er in zat!"
Maar bij dokter geen spoor van zenuwachtigheid.
Onder arl'le omstandigheden rustig, zich-zelf beheer-
schend. Dit maakte ook dat hij bij plotselinge onge
vallen, wanneer direct ingrijpen noodzakelijk is,
nooit aarzelde, maar onmiddellijk met volle be
schikking over zijn kennis, op de jui3te en doeltref
fende wijze kon ingrijpen.
'veertig jaren lang heeft hij nu zijn praktijk ze
genrijk uitgeoefend Maar die veertig jaren hebben
hem wetenschappelijk niet doen verouderen.
Hiervan hoorde ik, heeï kort geleden een treffend
staaltje. Ver van Nieuwe Niedorp ontmoette ik een
mij onbekenden heer, die wist waar ik vandaan
kwam. „Komt U niet uii Nieuwe Niedorp? Daar
woont ook dokter Maats, waarvan ik weet dat hij
als dorpsarts nog geheel op de hoogte is van het
nieuwste in de medische wetenschap?"
Oude en Nieuwe Niedorp cn omgeving zullen hem
ongetwijfeld huldigen. Hij heeft 't verdiend.
Bloem» en Boomkweekerij
Telef. 502
Het adres voor sterk en gehard plantsoen.
VOORDEELIGE PRIJZEN.
van doen was priesterlijk, toen hij Heriot voorging door
het geurige halfduister van een groote hall, die som
ber scheen na de schittering van de In zon badende
straten. Terwijl hij den man volgde, verscheen een glim
lach om Herio'ts lippen, naar aanleiding van de een
of andere geheime gedachte en bleef daar, toen hij in
de kamer waar hij binnengelaten werd, wachtte. Het
was een glimlach, die de aantrekkelijkheid van zijn don
ker gelaat verhoogde, maar in geen geval de zonder
twijfel harde lijnen verzachtte.
De kamer waarin hij zich bevond, was niet groot; of
wel waren de meubelen zoo goed gerangschikt, dat het
maar zoo leek. De muren hadden witte paneelen; som
mige meubelstukken waren oud en elegant van vorm.
De aanblik van het vertrek was on-Engelsch, dacht
Heriot niet voor de eerste maal. Ofschoon de kamer voor
het moment leeg was, waren er toch sporen van men-
scheüjke aanwezigheid nog maar kort geleden. Iemand
had zitten schrijven aan het kleine tafeltje, dat tusschen
de twee vensters stond. De stoel ervoor was achteruit
geduwd en de tafel zelf bedekt met papieren, meeren-
deels rekeningen. Met één blik ontdekte Heriot's scher
pe oogen de gedrukte hoofden. Een nauwelijks begon
nen brief lag op het vloeiblad. Misschien zouden de
scherpe oogen meer uitgevonden hebben dan het „Lieve
Cecily" dat er boven stond, wanneer niet het geluid van
een opengaande deur hem gestoord had.
Hij draaide zich vlug om en boog voor de vrouw, die
als ingelijst stond in het witte hout van de deuropening,
terwijl het halflicht vanuit de gang achter haar, haar
vormen scherper omlijnde De vrouw, die lang was,
doch een prachtig slank figuur had, beantwoordde zijn
correcte buiging op geen enkele manier. Ze was heel
eenvoudig gekle,ed in een matgrijs, dat op een of anders
manier harmonieerde met haar grijze oogen met hun
mooie lange wimpers. Zij staarde den man aan op een
wijze, die ieder ander behalve Felix Heriot buitengewoon
uit het veld geslagen zou hebben.
Gewoonlijk waren de menschen geneigd Lady Kendal
hooghartig te vinden. Slr Anthony Kendal's vrouw was
nog niet lang voor het voetlicht van het tooneel der
groote wereld opgetreden, maar ze had zich al een re
putatie gemaakt zij heette de onbeschaamste vrouw
van heel Londen, maar tegenover Felix Heriot's kolos
saal zelfrespect was onbeschaamdheid een armzalig wa
pen. In haar hart wist dat de vrouw tegenover hem.
Deze vrouw had zich meerdere reputaties veroverd,
die even twijfelachtig waren. Maar ze was mooi en
zelfs al was ze dat niet geweest, dan ware Anthony
Kendal's rijkdom wijde mantel genoeg om liefderijk nog
een half dozijn slechtere reputaties dan die van zijn
vrouw te bedekken. Lady Kendal was ontzettend popu
lair. In het algemeen gesproken beschouwde men haar
als hebbende geen kwaad In zich en ze werd omgeven
en gezocht door de heele uitgaande wereld behalve door
„Een pracht van een oplossing*'. De dief
in nieuwe kleeren van de tram gesprongen.
Vrijdag kwam een nog onbekend gebleven man een
der kleedingwinkels aan de Hoogstraat te Rotterdam
binnen en vroeg verschillende costumes te zien. Na eenig
passen en kijken besloot hij een pak en een overjas to
koopen. Daar hij deze kleeren nog denzelfden dag noo
dig, maar geen geld bij zich had. vroeg hij om een en
ander thuis te laten bezorgen. De bediende vond dat
geen bezwaar, een knecht van de zaak kon met de
kleeren met hem mee gaan naar zijn huis, daar zou de
klant dan kunnen betalen en de zaak was in orde.
De meneer vond dat ook een pracht van een oplossing
en zoo gingen knecht en klant samen naar een huis in
het Westen, waar meneer aanbelde, doch, o pech, me
vrouw bleek te zijn uitgegaan, er was niemand thuis.
Omdat het nieuwe pak dienzelfden dag nog moest
worden gebruikt, en de klant den knecht wijs maakte,
dat hij over een half uurtje zijn vrouw zou kunnen tref
fen en daarmee de duiten zou krijgen, gingen beiden
even een café in de buurt binnen, waar de meneer zich
verkleedde. Zijn oude costuum en jas liet hij in het café
achter. Met den knecht stapte hij daarna op de tram,
omdat hij zijn vrouw bij familie in de stad zou kunnen
treffen.
Terwijl de deftig uitgedoste meneer genoegelijk pra
tend met den nog vrij argeloozen loopknecht op het
voorbalcon stond, sprong de eerste onverwacht van de
hard rijdende tram af en was verdwenen voordat de
ander hem kon Inhalen.
Men vermoedt dat deze brutale en vrij handige dief
op goed geluk af aan een huis heeft gebeld en dat hij
een zwerver is.
Door don machinist plotseling een hevlgen
schok gevoeld.
Zaterdagochtend heeft de machinist van een uit Ut
recht aan het station Maas te Rotterdam binnengeko
men personentrein gerapporteerd, dat hij onder Moor
drecht plotseling een hevigen schok had gevoeld, alsof
de machine in een put stootte.
Terstond is een onderzoek ingesteld, waaruit bleek,
dat even voor het station Moordrecht, op de plaats waar
de spoordijk al dikwijls werking heeft getoond, een
grondverschuiving was geschied. Dadelijk zijn de noodige
maatregelen genomen. Het treinverkeer werd over enkel
spoor geleid en de treinen mochten met een snelheid
van slechts 5 K.M. per uur rijden.
Uiteraard heeft dit eenlge storing in het treinverkeer
veroorzaakt. Dadelijk is men begonnen met het storten
van zand en grint. Het zal wel eenige dagen aanloopen.
alvorens de treinen weer met volle snelheid ter plaatse
zullen kunnen rijden.
Op deze plaats hebben zich al meer grondverschuivin
gen voorgedaan en hoewel er al jarenlang zand en grint
op deze plaats is gestort, is het nog steeds niet gelukt,
het verzakken van den grond te stuiten.
haar man. Sir Anthony Kendal echter, zelde men,
bracht de laatste weken van zijn huwelijksleven door net
als zijn heilige naamgenoot in constante vlucht voor
bezetenheid van den Booze.
Toen de vrouw met een kort gebaar de deur achter
zich sloot, vroeg Heriot zich af, of de heer des huizes
nog buitenslands zou zijn. Pas gisteren had hij dat in
een of ander blaadje gelezen. Het gaan én komen van
Sir Anthony kwam somwijlen ongelegen, hoewel zijn
vrouw, die hem als ccn vreemde behandelde, er zich
weinig van scheen aan te trekken.
Felix Heriot had daarenboven eenigen tijd geleden
duidelijk gemerkt, dat hoe verdraagzaam de mlllionnair
ook wezen mocht voor zijn vrouws grillen, hij daaren
tegen weinig over had voor die van haar familieleden.
Toen Lady Kendal de kamer verder inkwam, stelde
ze meteen een korte vraag, zonder die vooraf te doen
gaan van een groet.
„Wat wilt u?"
Haar stem scheen een bewonderenswaardige toevoe
ging aan haar persoonlijkheid: hij was prachtig en
koud en een beetje hard, erg laag en toch doordringend.
Voor Heriot, wiens fantasie zich vermeidde in verge
lijkingen, was de vraag als de plotselinge flikkering
van een dolk. Hij lachte en zijn laag ofschoon zacht
en onderdrukt geluid klonk verre van aangenaam.
„Lieve Iris", zei hij, „ik vertrouw erop, dat ;je niet al
je bezoekers op een dergelijke onhoffelijke manierf ont
vangt! Zonder twijfel heeft ieder van ons een verbor
gen doel, maar is het vriendelijk of zelfs verstandig, te
toonen, dat je een soort van geestelijk Rcmtgen-apparaat
bezit, waardoor je in één oogopslag de waarheid ont
dekken kunt?"
„Het eischt in ieder geval van mijn hersens maar
weinig inspanning om te weten wat u vanmorgen hier
brengt!" lachte de vrouw. „U verlangt meer geld. Wel,
laat ik u dadelijk vertellen, dat ge uzelve onnoodige
moeite gegeven hebt, Ik heb geen geld en indien ik het
had, zou ik toch geen geld hebben zoodra het u be
trof."
Heriot keek haar nieuwsgierig aan. Er was een nieu
we klank in haar stem, Iets onbekends, wat hij nooit
daarin gehoord had.
„Op mijn woord, Iris", zei hij opgewekt, terwijl hij
zijn ware gevoelens zorgvuldig verborgen hield, „voor
een vrouw van de wereld druk je je erg ruw uit. Natuur
lijk heb ik geld noodig, heel erg noodig. maar zooals
jij behoorde te weten, is dat niet de eenige reden van
mijn bezoek. Als gewoonlijk kom ik met een boodschap
van een ander. Van iemand, die zelf niet komen kan
en die, naar ik meen, zeer onwelkom aou zijn, wanneer
hij wel kon."
Wordt vervolgd.