Alumni Nieuws- COURANT. AiKtitllit- Si Lulliiillil „CARPE-DIEM", Groet-ScM. DOKTER PÏETER MAATS. LORD KENDAL'S TWEEDE VROUW Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co, Schagen. Eerste Blad. nat -Koud wee/* Binnenlandsch Nieuws. Nieuwe manier van stelen. Grondverschuiving van den spordijk bij Gouda. Dinsdag 14 Januari 1930. 73ste Jaargang No. 8594 Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tenticn nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVEBTEN- TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere lettors worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN. Op den 25sten Januari van het jaar 1890 werd hij, wiens naam hierboven is geplaatst, bevorderd tot arts. En wanneer wij naar aanleiding daarvan het een en ander over zijn leven en zijn persoon gaan schrijven, geschiedt dit in de eerste plaats omdat hij behoort tot de menschen, die, heel wat verder dan hun eigenlijken werkkring, algomeene bekendheid genieten. De Nieuwe Niedorpers weten het wel, hoe dikwijls van verre de lijdenden tot hem kwamen, vooral in de dagen van zijn volle kracht, toen er een groote roep uitging van zijn bekwaamheid. Nu hij z'n veertigjarig jubileum viert, mag dat niet ongemerkt voorbijgaan óók al weten wij, dat hij van officieele huldigin- niet houdt. Dr. Maats. Hij moet het ditmaal maar voor lief nemen, dat hij publiek ten toon gesteld wordt. De heer Maats dan is vóór alles dokter, haast zou den wij kunnen zeggen hij is: alléén dokter. Dit bcteekent: hij is het geheel, met zijn gansche wezen. Ilij gaat in zijn „vak" op. Hoe zou 't ook anders kunnen? Het dokter-zijn zit hem immers in het bloed van ouder op ouder. Van vader op zoon zijn de Maatsen 150 jaar lang dok ters geweest op het eiland Wieringen. Hij is van het echte ras en 't zal hem daarom verheugd hebben, dat met hem het ras niet uitgestorven is en ook zijn zoon in Alkmaar weer de familietraditie heeft voortgezet. Van het echte ras! Daarom is hij ook altijd „bij" gebleven. Want bij hem is de studie, het op de hoog te blijven van de medische wetenschap nooit ver waarloosd. Waar hij de gelegenheid daartoe vinden FEUILLETON door META SIMMINGS. L HOOFDSTUK I. DR. FELIX HERIOT. Op zekeren ochtend vroeg in Mei, terwijl Londen schitterde in den glans van het voorjaarszonnetje, was het gezicht van Dr. Heriot, toen hij de stoep van zijn deftig huis afging, een van de weinige particuliere woningen in Norfolk Street. Pall Mali, dat van een man voor wien de wereld een uitspanningsoord is en de zonneschijn een nuttig geschenk. Terwijl hij door de drukke Haymarket slenterde, scheen hij op de een of andere onnaspeurbare wijze iets bij te dragen tot de helderheid van den morgen en rond om zich de sfeer van den Lotusaanbidder te versprei den. Misschien kwam het doordat meer dan één hoofd zich omwendde als hij voorbijging om naar zijn onge dwongen houding en de bewonderenswaardige snit van zijn jas te kijken. Voor His Majesty's Theatre stond hij een oogenblik stil om naar de aanplakbiljetten te kijken, die een te verwachten première aankondigden. Toegevend en waar deerend liet hij zijn blik rusten op een groep aardige meisjes, die met don moed der geestdrift al bij elkaar waren gekomen om op de middagvoorstelling te wach ten, ofschoon het nog geen twaalf uur was. Zij beantwoordden zijn blik met vrijmoedigheid en belangstelling, terwijl ze hem openlijk critiseerden, zoo als dat soort meisjes gewend is te doen. „Wat een schat van een man!" De heldere stem reikte duidelijk tot Heriot's oor en zonder aarzelen accepteerde hij de woorden als hem zelf betreffend, terwijl hij eveneens het oordeel dat volg de, zonder aarzelen aannam. „Een schat?" Wel kind, hij mag het naar jouw smaak zijn, naar de mijne is hij het zeker niet! Ik heb een he kel aan het type man, dat zich voordoet als oud, terwijl hij nog heel jong is." Felix Herio glimlachte, toen hij verder wandelde: de juiste blik van het meisje, dat zijn pose met één oog opslag doorgrond had, vermaakte hem. Zooals meisjes gewoonlijk leeftijd beoordeelen, was hij nauwelijks jong kon, volgde hij cursussen over voor hem interessan te onderwerpen. Dit is de oorzaak van het feit, dat hij als medicus nooit op achter is gekomen en dat wil iets zeggen, wanneer men bedenkt, hoe veel nieuws in de laatste jaren, door de groote mannen der medische wetenschap is gebracht. Wanneer hij tot arts is bevorderd vestigt hij zich kort daarop, in Maart, in Dirkshorn. Lang zal hij daar echter niet blijven. Juist lang genoeg om onder de betoovering te komen van een paar mooie vrou- wenoogen. Als hij Dirkshorn voor Nieuwe Niedorp verwisselt, neemt hij de burgemeestersdochter als vrouw mede! En zij noch hij zullen ooit daarover een oogenblik spijt hebben gevoeld. Integendeel want zooals hij een rasechte dokter was, zoo bleek zij een echte doktersvrouw, ten volle met hem en zijn werk meelevend. Eenmaal in N. Niedorp (van 1 Dec. 1891 af) wordt hij spoedig een populair man, die het vertrouwen heeft* van zijn patiënten. Hij is ten ecncnmale vreemd aan humbug, aan praatjesmakerij, aan die eigenaardige manier van optreden, waardoor soms de doktoren probeeren hunne patiënten te overbluffen. Kalm, altijd aan zichzelf gelijk, rustig treedt hij op. Veel woorden ge bruikt hij niet, maar hij observeert zijn zieken heel serieus. En vooral, wanneer hij tot de conclusie komt met een ernstig geval te doen te hebben, geeft hij zich gehéél aan de behandeling en dan is geen bestudeering van het ziekteverschijnsel hem te veel. Bijzonder aantrekkelijk is in hem zijn groote eer lijkheid. En hierin openbaart hij zich nis de zuivere man van wetenschap, die nimmer aarzelt om te zeg gen: „ik weet 't nog niet, ik zal 't nog ecn^ nader onderzoeken." Hij doet nooit alsof hij 't weet, ter wijl hij voor zich zelf nog niet zeker is en met vaste overtuiging de diagnose kan stellen. Deze korte schets zou onvolledig wezen, wanneer niet in 't bijzonder gewezen werd op den grooten zorg van dezen dokter voor zijn kraamvrouwen. In den loop der- jaren heeft hij niet minder dan 3000 kin deren zien geboren worden! En men moet de moe ders hooren spreken over de manier; waarop hij dan optreedt. Dan is hij een en al zachtheid en geduld en toewijding, ook wanneer soms moeilijke behande ling noodig is. Zou het niet hierom zijn, dat een roomsch vrouw tje eens getuigde: „twee menschen hebben een plaats in mijn hart' „de pastoor en de dokter!"? Wanneer wij in dokter Maats den ernstig-weten- schappelijkcn mensch zien en eeren, dan moeten wij hem echter niet ons voorstellen als een dor en droog man. Want bij hem gaat het ernstig-wetenschappelijke gepaard met een zeer sterken zin voor humor en in N. Niedorp is menigeen, die zich allerlei typische uitingen die bij de massa blijven voortleven, zal herinneren. Daar komt iemand bij hem op 't spreekuur. Zoo, wat scheelt er aan. zegt dokter. Het antwoord is: och, dokter, ik heb zoo'n vreeselijlc pijn, als ik mijn been omhoog til. En heer lakoniek komt dan uit dokters mond: dan moet je je been niet optillen. Op een zekeren keer heeft hij iemand onder han den een wondverbinding of zoo iets die veel misbaar maakt en uitroept, dat 't zoo zeer doet: „ik voel er niets van" zegt hij droogweg. Hij mocht dit zeggen want zelf is hij vrij van alle kleinzeerigheid. Daarvan heeft hij eens een aardig staaltje te zien gegeven. Hij heeft indertijd een mo torfiets bereden en toen raakte hij met dat ding te gen den grond. De val kwam zóó aan, dat zijn been ontwricht was. Wat te doen? Daar komt iemand aan. te noemen, maar ongetwijfeld was zijn houding tegen over de wereld eerbiedwaardiger dan zijn vijfenveertig jaren wettigden. Hij had uitgevonden, dat als mode dokter met een bijna absoluut vrouwelijke praktijk, het niet rendeerde er opvallend jeugdig uit te zien; precies zooals hij uitvond, dat het wèl rendeerde om aan zijn knappe gezicht de noodige zorg te besteden. Niemand kon ontkennen dat Dr. Heriot er goed uit zag. Een knappe man, met net genoeg van den duivel in zich, om voor sommige vrouwen bijzonder aantrek kelijk te zijn. Zijn donker glad-geschoren gezicht was bewonderens waardig mooi gevormd en zou een waardevol bezit voor hem geweest zijn, wanneer hij priester of tooneelspeler geworden was. Zooals de zaken nu stonden, had hij on dervonden, dat het hem oneindig nuttiger was, dan welk diploma ook. Als regel aanbaden zijn patiënten hem, maar wanneer er al een was, die hem niet hemelhoog verhief, dan hoorde men toch opmerkelijk weinig van tekortkomin gen; het was overigens een bekend feit, dat hij zelden een patiënt verloor. Onder mannen, zooals bijna onver mijdelijk scheen, was hij niet populair. Ze duldden hem als dengeen, die de macht over den hemel heeft. Zoo nu en dan verklaarde de meer sceptisch aangelegde echt- genooten, en broers, soms ook de minnaars van zijn patiënten, dat de man een kwakzalver was, dat hij zijn succes te danken had aan zijn uiterlijk en dat uiterlijk zelf aan een druppeltje Zigeunerbloed. Doch dit laatste oordeel was ontegenzeggelijk liefde loos, Dr. Heriot's voorvaderen waren werkelijk onschul dig. Hing niet het portret van zijn vader, een onkreuk baar rechtsgeleerde van het Iersche Hof, in de volle glorie van zijn ambtsgewaad boven den schoorsteenman tel van de chique-gemeubileerde spreekkamer in Nor folk Street, terwijl zijn moeder, een knappe dame, in een eindelooze rij miniaturen met denzelfden gemaakten glimlach de bezoekers tot wee wordens toe vanaf ver schillende plaatsen aan den muur toelachte? En zei het gerucht niet, dat de mooie Lady Kendal zijn nicht was? Toen de stem van Big Ben het twaalfde uur door het park verkondigde, keek Dr. Heroit met zelfvoldoening op zijn horloge. „Prachtig op tijd!" zei hij tot zichzelf. „Ik hoop, dat Iris in haar humeur is. Het is zulk verrukkelijk weer, dat het vreeselijk jammer zou zijn, indien haar stem ming daarmee in tegenspraak was." Hij verhaastte zijn schreden een weinig, toen hij den rijweg naar Carlton Tcrrace overstak, maar zijn tred was nog bedaard, want haast, zelfs de schijn van haast, was iets, dat Dr. Heriot verafschuwde. De butler, die de deur opende, was in voorkomen en houding haast aartsbisschoppelijk te noemen. Hij kende Heriot zeer goed en vertelde hem op een toon, die een zegening ge leek, dat Lady Kendal thuis was, Zijn geheele manier een paar Wybert- tabletten! Zij bescher men tegen verkoud heid en infecti.e. „Zeg, Freek, help me eens even. Trek jij dat been van me even in 't lid". Freek aarzelt wat. „Ja, vooruit maar, ik zal me aan dat hek vasthouden, maar stevig trekken!" En het geschiedde met goed gevolg. Maar het motorrijden was uit, dat had onze dokter aan het waakzaam optreden van zijn vrouw te dan ken! Nu doet hij zijn praktijk met de gewone fiets en met de auto. Maar wat. heeft hij wel zware tochten gehad door de groote omgeving, waar hij voorheen met zijn paard en kar rondtrok. En hoe vaak is hij er niet in den guren nacht op uit geweest. En dat was lang niet altijd ongevaarlijk. En men moet hem zelf op zijn eigenaardige manier daarvan hooren vertellen, altijd het komische ac- centeerend. Laat ik een typisch geval meedeelen. Ilij wordt 's nachts „uitgehaald". Er is een boer met paard cn wagen. Het weer en de wegen zijn slecht. Op een buitenweg raakt het paard met den wagen achter zich te water. De boer jammert en pruttelt, zit met de zaak verlegen Hij probeert zijn paard te helpen, denkt aan den dokter niet, die in den wagen zit. Dan klinkt diens stem uit den wagen: „zou je mij nu niet eens er uit helpen?" „God, ik was heelemaal vergeten, dat je er in zat!" Maar bij dokter geen spoor van zenuwachtigheid. Onder arl'le omstandigheden rustig, zich-zelf beheer- schend. Dit maakte ook dat hij bij plotselinge onge vallen, wanneer direct ingrijpen noodzakelijk is, nooit aarzelde, maar onmiddellijk met volle be schikking over zijn kennis, op de jui3te en doeltref fende wijze kon ingrijpen. 'veertig jaren lang heeft hij nu zijn praktijk ze genrijk uitgeoefend Maar die veertig jaren hebben hem wetenschappelijk niet doen verouderen. Hiervan hoorde ik, heeï kort geleden een treffend staaltje. Ver van Nieuwe Niedorp ontmoette ik een mij onbekenden heer, die wist waar ik vandaan kwam. „Komt U niet uii Nieuwe Niedorp? Daar woont ook dokter Maats, waarvan ik weet dat hij als dorpsarts nog geheel op de hoogte is van het nieuwste in de medische wetenschap?" Oude en Nieuwe Niedorp cn omgeving zullen hem ongetwijfeld huldigen. Hij heeft 't verdiend. Bloem» en Boomkweekerij Telef. 502 Het adres voor sterk en gehard plantsoen. VOORDEELIGE PRIJZEN. van doen was priesterlijk, toen hij Heriot voorging door het geurige halfduister van een groote hall, die som ber scheen na de schittering van de In zon badende straten. Terwijl hij den man volgde, verscheen een glim lach om Herio'ts lippen, naar aanleiding van de een of andere geheime gedachte en bleef daar, toen hij in de kamer waar hij binnengelaten werd, wachtte. Het was een glimlach, die de aantrekkelijkheid van zijn don ker gelaat verhoogde, maar in geen geval de zonder twijfel harde lijnen verzachtte. De kamer waarin hij zich bevond, was niet groot; of wel waren de meubelen zoo goed gerangschikt, dat het maar zoo leek. De muren hadden witte paneelen; som mige meubelstukken waren oud en elegant van vorm. De aanblik van het vertrek was on-Engelsch, dacht Heriot niet voor de eerste maal. Ofschoon de kamer voor het moment leeg was, waren er toch sporen van men- scheüjke aanwezigheid nog maar kort geleden. Iemand had zitten schrijven aan het kleine tafeltje, dat tusschen de twee vensters stond. De stoel ervoor was achteruit geduwd en de tafel zelf bedekt met papieren, meeren- deels rekeningen. Met één blik ontdekte Heriot's scher pe oogen de gedrukte hoofden. Een nauwelijks begon nen brief lag op het vloeiblad. Misschien zouden de scherpe oogen meer uitgevonden hebben dan het „Lieve Cecily" dat er boven stond, wanneer niet het geluid van een opengaande deur hem gestoord had. Hij draaide zich vlug om en boog voor de vrouw, die als ingelijst stond in het witte hout van de deuropening, terwijl het halflicht vanuit de gang achter haar, haar vormen scherper omlijnde De vrouw, die lang was, doch een prachtig slank figuur had, beantwoordde zijn correcte buiging op geen enkele manier. Ze was heel eenvoudig gekle,ed in een matgrijs, dat op een of anders manier harmonieerde met haar grijze oogen met hun mooie lange wimpers. Zij staarde den man aan op een wijze, die ieder ander behalve Felix Heriot buitengewoon uit het veld geslagen zou hebben. Gewoonlijk waren de menschen geneigd Lady Kendal hooghartig te vinden. Slr Anthony Kendal's vrouw was nog niet lang voor het voetlicht van het tooneel der groote wereld opgetreden, maar ze had zich al een re putatie gemaakt zij heette de onbeschaamste vrouw van heel Londen, maar tegenover Felix Heriot's kolos saal zelfrespect was onbeschaamdheid een armzalig wa pen. In haar hart wist dat de vrouw tegenover hem. Deze vrouw had zich meerdere reputaties veroverd, die even twijfelachtig waren. Maar ze was mooi en zelfs al was ze dat niet geweest, dan ware Anthony Kendal's rijkdom wijde mantel genoeg om liefderijk nog een half dozijn slechtere reputaties dan die van zijn vrouw te bedekken. Lady Kendal was ontzettend popu lair. In het algemeen gesproken beschouwde men haar als hebbende geen kwaad In zich en ze werd omgeven en gezocht door de heele uitgaande wereld behalve door „Een pracht van een oplossing*'. De dief in nieuwe kleeren van de tram gesprongen. Vrijdag kwam een nog onbekend gebleven man een der kleedingwinkels aan de Hoogstraat te Rotterdam binnen en vroeg verschillende costumes te zien. Na eenig passen en kijken besloot hij een pak en een overjas to koopen. Daar hij deze kleeren nog denzelfden dag noo dig, maar geen geld bij zich had. vroeg hij om een en ander thuis te laten bezorgen. De bediende vond dat geen bezwaar, een knecht van de zaak kon met de kleeren met hem mee gaan naar zijn huis, daar zou de klant dan kunnen betalen en de zaak was in orde. De meneer vond dat ook een pracht van een oplossing en zoo gingen knecht en klant samen naar een huis in het Westen, waar meneer aanbelde, doch, o pech, me vrouw bleek te zijn uitgegaan, er was niemand thuis. Omdat het nieuwe pak dienzelfden dag nog moest worden gebruikt, en de klant den knecht wijs maakte, dat hij over een half uurtje zijn vrouw zou kunnen tref fen en daarmee de duiten zou krijgen, gingen beiden even een café in de buurt binnen, waar de meneer zich verkleedde. Zijn oude costuum en jas liet hij in het café achter. Met den knecht stapte hij daarna op de tram, omdat hij zijn vrouw bij familie in de stad zou kunnen treffen. Terwijl de deftig uitgedoste meneer genoegelijk pra tend met den nog vrij argeloozen loopknecht op het voorbalcon stond, sprong de eerste onverwacht van de hard rijdende tram af en was verdwenen voordat de ander hem kon Inhalen. Men vermoedt dat deze brutale en vrij handige dief op goed geluk af aan een huis heeft gebeld en dat hij een zwerver is. Door don machinist plotseling een hevlgen schok gevoeld. Zaterdagochtend heeft de machinist van een uit Ut recht aan het station Maas te Rotterdam binnengeko men personentrein gerapporteerd, dat hij onder Moor drecht plotseling een hevigen schok had gevoeld, alsof de machine in een put stootte. Terstond is een onderzoek ingesteld, waaruit bleek, dat even voor het station Moordrecht, op de plaats waar de spoordijk al dikwijls werking heeft getoond, een grondverschuiving was geschied. Dadelijk zijn de noodige maatregelen genomen. Het treinverkeer werd over enkel spoor geleid en de treinen mochten met een snelheid van slechts 5 K.M. per uur rijden. Uiteraard heeft dit eenlge storing in het treinverkeer veroorzaakt. Dadelijk is men begonnen met het storten van zand en grint. Het zal wel eenige dagen aanloopen. alvorens de treinen weer met volle snelheid ter plaatse zullen kunnen rijden. Op deze plaats hebben zich al meer grondverschuivin gen voorgedaan en hoewel er al jarenlang zand en grint op deze plaats is gestort, is het nog steeds niet gelukt, het verzakken van den grond te stuiten. haar man. Sir Anthony Kendal echter, zelde men, bracht de laatste weken van zijn huwelijksleven door net als zijn heilige naamgenoot in constante vlucht voor bezetenheid van den Booze. Toen de vrouw met een kort gebaar de deur achter zich sloot, vroeg Heriot zich af, of de heer des huizes nog buitenslands zou zijn. Pas gisteren had hij dat in een of ander blaadje gelezen. Het gaan én komen van Sir Anthony kwam somwijlen ongelegen, hoewel zijn vrouw, die hem als ccn vreemde behandelde, er zich weinig van scheen aan te trekken. Felix Heriot had daarenboven eenigen tijd geleden duidelijk gemerkt, dat hoe verdraagzaam de mlllionnair ook wezen mocht voor zijn vrouws grillen, hij daaren tegen weinig over had voor die van haar familieleden. Toen Lady Kendal de kamer verder inkwam, stelde ze meteen een korte vraag, zonder die vooraf te doen gaan van een groet. „Wat wilt u?" Haar stem scheen een bewonderenswaardige toevoe ging aan haar persoonlijkheid: hij was prachtig en koud en een beetje hard, erg laag en toch doordringend. Voor Heriot, wiens fantasie zich vermeidde in verge lijkingen, was de vraag als de plotselinge flikkering van een dolk. Hij lachte en zijn laag ofschoon zacht en onderdrukt geluid klonk verre van aangenaam. „Lieve Iris", zei hij, „ik vertrouw erop, dat ;je niet al je bezoekers op een dergelijke onhoffelijke manierf ont vangt! Zonder twijfel heeft ieder van ons een verbor gen doel, maar is het vriendelijk of zelfs verstandig, te toonen, dat je een soort van geestelijk Rcmtgen-apparaat bezit, waardoor je in één oogopslag de waarheid ont dekken kunt?" „Het eischt in ieder geval van mijn hersens maar weinig inspanning om te weten wat u vanmorgen hier brengt!" lachte de vrouw. „U verlangt meer geld. Wel, laat ik u dadelijk vertellen, dat ge uzelve onnoodige moeite gegeven hebt, Ik heb geen geld en indien ik het had, zou ik toch geen geld hebben zoodra het u be trof." Heriot keek haar nieuwsgierig aan. Er was een nieu we klank in haar stem, Iets onbekends, wat hij nooit daarin gehoord had. „Op mijn woord, Iris", zei hij opgewekt, terwijl hij zijn ware gevoelens zorgvuldig verborgen hield, „voor een vrouw van de wereld druk je je erg ruw uit. Natuur lijk heb ik geld noodig, heel erg noodig. maar zooals jij behoorde te weten, is dat niet de eenige reden van mijn bezoek. Als gewoonlijk kom ik met een boodschap van een ander. Van iemand, die zelf niet komen kan en die, naar ik meen, zeer onwelkom aou zijn, wanneer hij wel kon." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 1