Schaper Courant
Problemen van Volkswelvaart
LORD KENDAL'S
TWEEDE VROUW
Tweede Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Woensdag 15 Januari 1930
73s(e Jaargang. No. °595
Strafzitting: van Maandag 13 Januari.
EEN GROOTE PARADE, MAAR EEN KLEIN
GARNIZOEN.
De eerwaardige familie Goos te Enkhuizen had zeer
drukke relaties met zekere mej. Jocoba E., die dan ook
dikwerf in den gezelligen familiekring vertoefde en een
zeer gezie gast was. Tot de familie op een gegeven
oogenblik bankbiljetten op onverklaarbare wijze begon
te missen, terwijl ook 'n paar heerensokken op geheim
zinnige manier verdwenen. Men verdacht ten slotte de
intieme vriendin en aangifte werd gedaan, doch het
b'ieek echter een strafvervolging op zulke dubieuze gron
den, dat officier noch politierechter kans zagen, zelfs
niet met kunst- en vliegwerk om tot eenige bewijsleve
ring te komen. Zoodat de niet aanwezige huisvriendin
('t is nu wel finaal uit met de liefde) met vlag en wim
pel werd vrijgesproken.
HIJ HAD ER ZOO MAAR GEEN TABAK VAN.
De 29-jarige Koopvaardij-machinist Frits S., te Helder,
bevond zich in den nacht in vergevorderd stadium van
alcoholontbinding, zoodat opname in het gemeentelijk
sanatorium voor dergelijke lijders zeer gewenscht bleek.
De agenten evenwel die met 'de aangename taak van
de oevrbrenging waren belast, hadden zich blijkbaar ln
het weerstandsvermogen van den patiënt ten eenemale
vergist, zoodat ze met een duchtig verzet hadden te
kampen. Een dergelijke tegenwerking ls natuuurlijk
niet prettig en de diep teleurgestelde politiemannen ver
zuimden niet, zulks ln een lijvig verbaaltje vast te leg
gen, met het troostrijke gevolg, dat meneer Frits, die
als drank- en vechtlievend gesignaleerd staat, heden tot
f 25 boete of 25 dagen veroordeeld werd.
NIET ALLE VRIENDENDIENSTEN WORDEN
GUNSTIG BEOORDEELD.
Een dikke vriend van bovengemelden heer S., den
smidsknecht Hendrik de W. (het stuk speelt nog steeds
in den Helder), had dien nacht in zijn gezelschap ver
keerd en wilde hem, toen hij stevig gepotlood was, hem
in een auto aan de ongewenschte belangstelling van de
politie onttrekken, welk listig voornemen echter bijtijds
verijdeld kon worden. Nog niet schaakmat gezet, tracht
te Henk zijn boezemamice nog aan diendershanden te
ontrukken en sprong als een overspannen Kangaroe
zelfs op den rug van Fritsje. Alle gegeven moeite had
echter geen gunstig resultaat en alleen het voor Hendrik
onaangename gevolg, dat ook hij op 't politiebureau te
recht kwam en heden tot f 15 boete of 15 dagen ge
vangenisstraf werd veroordeeld..
EEN PROMONISCHE BELEEDIGING DIE NIET
STRAFBAAR BLEEK.
Het beweeglijke en welbespraakte broodbakkertje G.
J. v. Z. te Graft is 'n paar malen wegens kleine arbeids
overtredingen op den bon geslingerd door den Rijks
veldwachter en koesterde alsnu voor dezen ambtenaar
een geevenredigde vereering, waarvan hij te de Rijp, op
16 November uiting gaf door Tilstra als een groote of
lekkeren druif te qualificeeren. Het kwam echter den al
dus bewierookten politieambtenaar voor, dat hier een
addertje onder het gras schuilde en hij was zoo vrij, de
uitdrukking te beschouwen als 'n beleediging en proces
verbaal op te maken. De Maandag terechtstaande bak
ker beweerde nu niets kwaads bedoeld te hebben en
ook zijn eigen zoontje wel eens met een zoo welsmakend
en sappig ooft te betitelen. De officier evenwel, die de
loffelijke bedoeling, Tilstra te complimenteeren, sterk
betwijfelde, eischt f 20 boete, doch de politierechter, hoe
wel evenzeer overtuigd dat des bakker's intentie niet
vriendelijk was, kon in het geïncrimineerde woord geen
strafbare beleediging zien en sprak alzoo den verdachte
vrij.
DE AFGEWEZEN DANSEUR EN DE GESNEUVELDE
GLASRUIT.
Ondanks z'n reuze sjanslok en voortreffelijke sjarlston-
beenen was de 19-jarige heer Lodewijk Frans van St. te
FEUILLETON
door META SIMMINGS.
2.
HOOFDSTUK IL
HET BEGIN VAN HET EERSTE BEDRIJF.
Dat is een bedreiging, veronderstel ik?"
Lady Kendal was gaan zitten in een hoogen rechtrug-
gigen stoel, bekleed met brocaat in een diep-blauwe
kleur van een patroon van dofgoud. Het deed haar
blanke gelaatskleur en de gouden glans van heur haar
op zijn voordeeligst uitkomen. Terwijl ze sprak leunde
ze achterover en keek hem strak aan slechts haar
mooie smalle handjes, die de armleuningen van den
stoel krampachtig omklemden, beefden licht en maak
ten, dat de esmeralden uit haar vele ringen flikkerden
en schitterden als valsche groene oogen.
„Een bedreiging, Iris? Alsof er tusschen ons sprake
kan zijn van zoo'n onaardig woord. Zooals ik zei, ben ik
als afgezant van den armen Dlck gekomen. Arme Dick,
w-at zijn fouten in het verleden ook geweest mogen zijn,
hij berouwt ze nu bitter en lijdt ervoor. Daar hij ten
volle de moeilijkheden van jouw positie inziet, heeft hij
niet het minste verlangen, er ook maar het geringste
aan toe te voegen. Alleen... hij heeft rechten... de eerste
aanspraak op jou... Ik doe een beroep op je rechtvaar
digheidsgevoel! Kun je ontkennen, dat je ongelukkige
echtgenoot rechten op jo heeft?"
De slanke gestalte, die zoo stil en onbewegelijk kaars
recht in den antieken stoel zat, verstijfde nog meer.
Een oogenblik gleden de grijze starende oogen als ln
zelfverdediging voor den wil. die hen beheerschte, van
Heriot's gelaat en keken achter hem naar de witte ste-
vig-gesloten deur.
„Ja," er was een zonderlinge hartstochtelijke klank
ln haar lage stem. „Ik ontken het bestaan van eenige
aanspraak op mij, u kunt hem dat vertellen... ik ontken
het pertinent. De bronnen mijner inkomsten zijn uitge
put evenals die van mijn geduld. Jullie tweeën hebt me
gedurende vijf maanden op den pijnbank gehad. Van het
oogenblik af, dat ik Anthony Kendal trouwde, heb ik
ln een hel van uw uitvinding geleefd. U heeft me uit
gezogen tot op den laatsten cent. U kunt het ergste
doen, wat dan ook. maar doe het! Niets wat u doet of
zegt, kan me lager doen zinken in Anthony Kendal's
oogen. Terwille van jullie beiden heb ik zijn liefde voor
Alkmaar geen vurig begeerde habitué ln de populaire
dancing „Concordia" een geliefde uitspanningsgelegen
heid voor Alkmaar en om omstreken s r'. e en niet
bepaald patricische jeugd. Frans heeft nogal de er.- :u.-
gename gewoonte de kachel te willen aanmaken en daar
zagen de exploitanten absoluut geen voordeel in. Toen
Lodewijk zich dus op Zaterdagavond 16 November bij
den ingang van de zaal vertoonde, werd h«m beleefd en
nadrukkelijk den toegang geweigerd. Hij maakte nu
eerst eenige dreigende bewegingen met een stoel en blies
toen den aftocht bij welke gelegenheid een glasruit ver
nield werd. Thans voor deze vernieling terecht staande,
beweerde Lodewijk een duw te hebben ontvangen en het
scheelde maar 'n haar of hij was den dans ontsprongen,
aangezien de officier, die opzet niet bewezen achtend,
reeds vrijspraak requireerde, doch de politierechter voel
de niets voor deze opvatting en veroordeelde Lodewijk
tot 5 gulden boete of 5 dagen en betaling van 35 stuivers
voor de gebroken caféruit
DERGELIJKE ADVERTENTIES ZIJN BEVORDER
LIJK VOOR EEN VERMAGERINGSKUUR VOOR JE
PORTEMONNAIE.
De heer Corenlis D., 'n 53-jarig landbouwer te Hoog-
lcarspel lag geweldig overhoop met zijn collega en zwa
ger Hendr. Kaag te Andijk over 600 pop, die hun beider
schoonmama zou hebben nagelaten, terwijl zwager Kaaij
bij wien de oude vrouw tot haar overlijden thuis was
geweest, deze f 600 aan Kaaij had vermaakt als vergoe
ding voor genoten kost en inwoning. Zwager D. was
daarentegen van meening dat deze regeling in strijd was
met een gemaakten afspraak en plaatste in de Enkhui-
zer Courant een soort waarschuwing tegen Kaaij in
dusdanige onvoorzichtige termen, dat Kaaij zich belee-
digd achtte, aangifte deed en thans de voldoening
smaakte, den heer D. te zien veroordeeld tot f 25 boete
of 25 dagen. De heer D. nam nog niet dadelijk genoegen
met dit vonnis, dus is het niet onmogelijk dat ook het
Hof te Amsterdam nog eens wordt opgeschrikt met de
berechting van dit onbenullige Westfriesche boerenkran-
tenheibeltje.
WAARTOE DE LIEFDE EN HUWELIJKSVREUGD
VERLANGEN ONS KAN BRENGEN!
Mej. Aaltje de L., 'n slanke jonge vrouw, was in Au
gustus 1929 als winkeljuffrouw in betrekking bij den
heer Jacob Blokker, de welbekende winkelier te Hoorn,
die door zijn enorme reclame zijn zaak groot maakte en
in dit opzicht menige krenterige zakenkniezer tot voor
beeld kon strekken. Mej. Aaltje* echter maa.kte voor zich
zelf een minder voordeelige reclame. Ze wenschte zoo
spoedig mogelijk in het huwelijk te treden en om deze
zaligheid nu in den kortsten tijd te beerven, nam zij
haar toevlucht tot oneerlijkheid en drukte een aantal
winkelgoederen en een paar bankbiljetten achterover,
voor welke feiten zij, inmiddels gehuwd, thans terecht
stond.
De materieele schade is evenwel inmiddels vergoed
en was men van meening, dat een voorw. straf hier
goed geplaatst zou zijn. Het berouwvolle jonge vrouwtje
werd alzoo veroordeeld tot 4 maanden voorw. met 2
proefjaren en onder toezichtstelling van het Leger des
HeiJs. Op de vraag van den politierechter of zij met
deze straf tevreden was, antwoordde de jonge huls
moeder schuchter en met benepen stemmetje: Ik zal
bet aan mijn man vragen! Waarop de schaduw van
een genoegelijken glimlach de strenge trekken des
politierechters overtoog
OF DAT TRAMMETJE MAG DE CONDUCTEUR WEL
EEN RIDDERHARNAS MET VERSCHUIFBAAR
VISIER DRAGEN.
De conducteur van het Egmonder trammetje, gewoon
lijk doortrokken van zoute haring en gerookte poonen
aroma, de heer K. de Groot, had onlangs op een dienst-
rit onderweg wat kapsones gehad met den trollervls-
scher Gerrit St., over een relskaartje, doch die kwestie
scheen in der minne geschikt en had de conducteur niet
het minste vermoeden, dat hem eenig leed zqu over
komen. De heer Gerrit St echter bleek van een andere
opinie en gaf den conducteur bij aankomst in. Egmond
am Meer eenige opstoppers, die geen van allen doel mis
ten en den conducteur geen bepaald aangenaam stree-
lende gewaarwording bezorgden. Hij maakte dan ook
ter bevoegder plaatse melding van zijn avontuur en he
den werd de wrokkige Gerrit veroordeeld tot f 20 boete
of 20 dagen.
TWEE CONCURREERENDE LOUDSPEAKERS.
Den Helder is 'n reuze-aardige plaats, altijd vol vari
atie, terwijl de dames blijk geven van een ongewoon
temperament. Maandag werd de saaie politlerechters-
zitting dan ook weer een prettig gevarieerd door het
optreden van de 23-jarige mevrouw Caharina M., die
hevig gebrouilleerd is met haar stiefmoeder, Maria
Mergret geboren Noot en deze dame onder meer had
medegedeeld, dat zij een „stinkzak" was. Moeder Mer
gret kon natuurlijk deze vleiende vergelijking niet zon
der protest aanvaarden en werd dus een klacht inge
diend met het hiervoren aangeduide gevolg. Het moet
mij gedood, in verachting doen verkeeren. Ik denk dat
hij mij evenzeer haat als ik u doe, om even goede rede
nen. O, geloof me, ik ben me zeer goed bewust, wat ik
u allemaal verschuldigd ben. lieve oom!"
Zij sprak nu kalm genoeg, maar er was een diepe
haat in haar stem, die den man verwonderde. Ze was
onuitsprekelijk veranderd, sinds hij haar een maand
geleden gezien had. Hij had haar in verschillende stem
mingen ontmoet koud, wanhopig, bitter, uitdagend
maar nooit zooals ze nu was, absoluut onverschillig
leek ze; een vrouw, die haar doodvonnis ontvangen had
en die het niet schelen kon of het op staanden voet
ten uitvoer gebracht werd of over eenigen tijd.
Hij ging naar haar toe én leunde tegen een laag
kastje bezaaid met portretten in eenvoudige lijstjes. Nu
boog hij zijn hoofd tot haar over.
„Weet je," zei hij met kalmen nadruk, „dat je als een
dwaas spreekt? Natuurlijk ben je blind zooals vrou
wen gewoonlijk zijn wanneer het den man dien ze lief
hebben betreft: Anthony Kendal aanbidt den grond
waarover je gaat. Besef je. dat vandaag, morgen, wan
neer je jezelf er voor wenscht ln te spannen, je hem
terug kunt winnen, en allen grond die je verloren hebt?
Wanneer ik uit je leven verdwijn, zooals ik bereid ben
te doen na rijpelijke overweging, dan zou je je leven
weer als nieuw voor je hebben. Je zou staan waar je
stond vóór je huwelijk, met dit voordeel evenwel, dat
hij te meer waarde aan je bezit hechten zou, zooals een
man onvermijdelijk doet met hetgeen hij bijna verloren
had."
Iris maakte een gebaar van ongeduld.
„U verspilt uw tijd, oom Felix!" zei ze. „U is zonder
twijfel, naar u me eens verteld heeft, de succesvolste
afperser van Londen. God alleen weet, hoeveel mannen
en vrouwen u ln hun verderf gestort heeft, terwijl u
den mantel van een liefdevol beroep gebruikte om uw
liefdelooze onbeschaamdheid te verbergen. Maar ik wei
ger verder tot uw slachtoffers te behooren... ik verkies
de openbaring van wat tot nu toe verborgen bleef te
verhaasten. Ik ben van plan Anthony de waarheid te
vertellen..."
„Ben je van plan Anthony Kendal te vertellen, dat
je niet zijn vrouw bent?"
Er klonk een zweem van plezier, niet van verwonde
ring, in Heriot's stem.
„Ja," haar oogen ontmoetten de zijne, „de heele waar
heid, Dat ik dacht, dat Dick dood was, dacht, wat de
heele wereld dacht, dat hij omgekomen was bij het
spoorwegongeluk te Dewsbury. Kent hij de bewijzen niet,
waarop ik mijn geloof grondde de man, die als Dick
begraven werd... een man, die zijn kleeren aanhad, zijn
eigen ring droeg... zijn papieren bij zich had, vervalscht
misschien, maar toch van Dick Challoner... en ik zal
hem nog meer vertellen... wat mijn l.even geweest is,
sinds u er in kwam."
Dr. Heriot's gezicht werd donkerder, maar zijn stem
behield den vleienden beroepsklank.
echter gezegd worden, dat de dames oratorisch en slag
vaardig vrijwel tsaren elkander waren opgewassen en
gaf co neg tamelijk jeugdige stiefmama blijken van een
mmitat.e-talent., dat Stclla Fontair.e zelfs tot eer zou
hebben gestrekt. De ondeugende stiefdochter werd ver
oordeeld tot f 10 boete, wat haar zoo geducht mee
viel, <!*t zij direct aftikte en niet eens om korting
verzocht.
HET NIET ERKENDE RECHT VAN
DEN STERKSTE.
De aannemer Gerrit R. te Bergen meende al of niet
terecht reden te hebben om verstoord te zijn op den 12-
jarigen Jan Bellekcm en had dit den knaap op 27 Nov.
op nadrukkelijke en hardhandige wijze ter kennisse ge
bracht met het voor hem thans ook niet aangename
gevolg, dat hij heden wegens mishandeling moest te
recht staan. De aannemer ontkende nu wel en be
weerde dat Jan uit vrees voor een aframmeling al ge
schreeuwd had als een mager big. alvorens hij werd
geslagen, doch een jonge dame had gezien, dat baas
Gerrit den op den grond liggende jongen had geschopt
en deze getuigenis gaf hem den genadestoot, omgezet
in een boete van f 10 of 10 dagen hechtenis.
PIET VERLIEST WEL Z'N HAREN, MAAR NIET
ZIJN.... AANGENAME GEWOONTEN.
Onze welbekende Pieter'S., 'n all-round sportsman uit
Den Helder, bevend zich in den avond van 28 Novem
ber aldaar in het café van Boon en verkeerde alstoo.
in die gezellige gemoedsstemming, ontleend aan een
rijkelijk gebruik van piex-e-verschrikkertjes, om eens 'n
gezellige knokpartij on touw te zetten, 'n gezelschaps
spelletje, waarvan T" 1 zeer veel houdt en daarin zeer
bedreven is. De r' .'er Marine, Bouhuis, werd door
hem uitverkoren i medespeler en ontving een
prima peuter onder z'u kin en werd daarna zoo nadruk
kelijk in zijn keel geknepen, dat zijn oogen hem zeer
onaesthetisch uit het hoofd puilden. De amusante Piet
stond heden voor deze bittertafel-grap terecht en be-
(Vervolg.)
Wanneer men vraagt naar de oorzaak van deze
permanente werkloosheid, die thans nog gedurende
liet geheele jaar gemiddeld 6 van alle arbeiders
leeg doet loopen, dan zijn er twee voorname omstan
digheden aan te wijzen, die daarvan de schuld dra
gen. De eene is, dat de vakvereenigingen der arbei
ders altijd maar streven naar hooger loon, zoodat er
nimmer rust komt in de bedrijven en de ondernemers
bij hunne berekeningen steeds met onzekere getallen
moeten rekenen. Dit noopt hen tot voorzichtigheid
hij het stichten van nieuw kapitaal en het in dienst
nemen van arbeiders en heeft allicht tot gevolg, dat
minder arbeiders tewerk worden gesteld dan wanneer
omtrent de hoogte der loonen zekerheid bestond.
De andere is, dat. de werkgevers volkomen vrij
zijn, als het bedrijf e<?n gunstigen tijd doormaakt, ar
beiders in dienst te nemen en hun kapitaal uit te
breiden en de winsten in den zak te steken en later
als de tijden veranderen en de winst vermindert, een
deel van het kapitaal op non-activiteit te stellen en
arbeiders te ontslaan. Volkomen vrij ook om arbeiders
te ontslaan, als zij door samenvoeging van onderne
mingen of door machines in gebruik te nemen, r-
beiders kunnen ontberen. Bestond die vrijheid niet
dan zou het in gebruik nemen van machines of sa
menvoegen van ondernemingen slechts voordeel kun
nen opleveren bij uitbreiding der onderneming, omdat
in_ de uitgebreide onderneming de oorspronkelijk
aanwezige arbeiders éllen van werk zullen kunnen
wórden voorzien. En omdat men als die vrijheid niet
bestond, in achteruitgaande tijden niet zoo gemakke
lijk van de overtollige arbeiders af zou kunnen ko
men. zou men wel verplicht zijn, in tijden van voor
spoed een deel van de winst te reservceren om er
in tijden van tegenspoed dc arbeiders hun loon mede
te kunnen, geven.
Maar deze groote vrijheid der ondernemers heeft
ook tot gevolg, dat zij minder gemakkelijk besluiten
tot het stichten van het nieuwe kapitaal, dat noodig
is om de aankomende arbeiders in dienst te kunnen
nemen, zonder daarvoor in de plaats oudere arbei
ders gedaan te geven op grond van geringe praestatie.
Men kan in het algemeen aannemen, dat wanneer bij
volle belasting van het kapitaal 13 arbeiders van
werk kunnen worden voorzien, dc 13de arbeider, die
in dienst wordt genomen, den ondernemer weinig of
geen voordeel geeft, zoodat de ondernemer eer ge
neigd is, voor den 13den, die zijne diensten aan
biedt, als het een flinke kerel is, een ander te ont-
„Mijn lieve jongedame, je bent overspannen en als
ieder in dien toestand geneigd de dingen te zeggen
en te doen, die je vermoeide zenuwen je bevelen. In
werkelijkheid natuurlijk, weet ik heel goed, dat je niet
het minste verlangen hebt cyn je positie als vrouw van
een van de rijkste mannen van Engeland op het spel te
zetten. In je hart leeft niet de geringste wensch mij in
je vijand te veranderen of eenige daad te doen, die er
toe zou leiden om de identiteit van Lady Kendal in die
van Iris Challoner te doen verzinken, de doodarme
vrouw van een man, die zie de waarheid niet voorbij,
omdat ze weerzinwekkend is nu bij alle fouten en
gebreken in zijn persoonlijkheid, die jij haatte, nog een
verminkt lichaam en de hulpeloosheid van een kind
voegt. Dlck, arme kerel, heeft een verpleegster noodig,
geen echtgenoote en beiden betalen kan hij niet."
Dan voegde hij er kalm aan toe:
„Voor tien duizend pond kun je vrede koopen, abso
lute stilzwijgendheid!"
De vrouw lachte alsof ze zich kostelijk vermaakte.
„Tien duizend pond bent u niet te bescheiden? Maar
heb ik u niet verteld, dat u me totaal uitgezogen heeft?
Neen, beste oom, deze grap moet een einde nemen. Ik
ben gek geweest hoe weet ik, dat uw verhaal waar
heid is? In leder geval vertrouw ik me liever aan An-
thony's genade toe, dan aan de uwe. Hij is ten minste
een man van eer. Als u de waarheid gesproken heeft,
welnu, dan ben ik bereid het onvermijdelijke te onder
gaan: indien u gelogen heeft, neemt deze hel een eind.
Volvoer uw bedreigingen! Ik geloofde, dat lk vrij was
toen ik Anthony trouwde dat zal hij ten minste ge-
looven, ofschoon hij weet, dat ik hem om zijn geld nam.
Na armoe en erger geleden te hebben met een bruut en
gemeene kerel, greep ik met beide handen, toen mijn
veronderstelde bevrijding kwam, naar wat het lot mij
gaf: zijn rijkdom en het geluk, hetwelk die beloofde.''
„Ik bied Je geluk aan voor een armzalige som een
som die een paar van je minst waardevolle juweelen
opbrengen zou. Om voor altijd uit je leven te gaan, Chal
loner het zwijgen op te leggen je te maken in werke
lijkheid wat je nu maar schijnt de vrouw van An
thony Kendal. Je bent geen dwaas, lieve Iris, je moest
weten..." Hij wierp een blik op haar en zag dat het
bloed haar naar het gelaat vloeide, dat haar lippen
beefden, en onmiddellijk wendde hij zijn oogen af, ter
wijl hij het deed voorkomen alsof hij de portretten op
het kastje naast zijn elelboog bekeek. Er was er een
van Anthony Kendal, toen hij nog een jongen was
hij herkende den oprechten biik van de staalblauwe
oogen onder de rechte wenkbrauwen van den man, tegen
wien hij bezig was samen te spannen. Nog een van Iris
zelf, vóór zij tot den vollen bloei van haar vrouw-zijn
gekomen was, liefelijk en trotsch, maar nog niet ver
hard.
Nog altijd doende alsof hij in de beschouwing van de
portretten verdiept was. om de vrouw tijd te geven tot
denken, nam hij de foto in den smallen gouden lijst in
weerde nu zelf driemaal in het hoofd te zijn gestoken,
wat hij later,, toen hij toevallig eens op zijn hoofd krabde,
had geconstateerd. Evenals gewoonlijk, was Piet ook nu
weer de sigaar en werd hij tot f 20 boete of 20 dagen
veroordeeld.
DE VREUGDE DER CASTRICUMMER BATAVIEREN
TEN TOP GESTEGEN.
In den nacht van Zaterdag 28 op Zondag 29 September
werd met groote opgewektheid het feest gevierd van
Bachus en Cambrir.us en had de dienstdoende rijks- en
gemeente-politie het zoo druk als man's moer met de
luiermand om dc opgewonden dorpelingen tot kalmte
te manen. Plots werd echter hun aandacht getrokken
door verdachte geluiden in een boomgaard en ontdekten
zij daar zekeren Gerrit B., die gedachtig aan het
spreekwoord: One apple a day, keep the doctor
away, zich te goed deed aan het sappig ooft, voor welk
feit hij thans wreed werd gestraft met f 10 boete of
10 dagen.
DE MOEITE BLEEF NIET GEHEEL ONBELOOND.
De hotelhouder uit het bekende artistencafé „Het
Wapen van Munster" te Alkmaar, de zwaarhoorige leer
H. J. W. L., had op 29 September met behulp van een
vriend, 'n potige parachutist en kalvenhandelaar Aris
van W., die hij niet meer in zijn localiteit wenschte te
ontvangen, de deur uitgeknokt en wel zoo hardhandig,
dat deze in het Verdronkenoord voor havenmeester ging
spelen. Voor de telaste gelegde mishandeling stond de
heer L. terecht en werd toen bij evrstek tot f 25 boete
veroordeeld, tegen welk vonnis hij heden in verzet was
gekomen. De zaak werd nu opnieuw behandeld, doch na
uitvoerige toelichting van den veroordeelde, hoe hij door
het irriteerend optreden van Aris v. W. was uitgelokt,
waren officier en politierechter unaniem van mcenlng,
dat de opgelegde straf wat te zwaar was geweest tn
werd alsnog de boete bepaald op f 15 of 15 dagen. De
heer L„ die zelf had erkend zich te hebben vergrepen,
had dus reden tevreden te zijn. Amen.
slaan, die hetzij door ouderdom of door andere min
der gunstige eigenschappen minder goed voldoet. Als
men de zaak theoretisch beschouwt, kan hij van het
in dienst houden ook van dien 13dcn geen schade
hebben, maar het voordcel van den man is hem te
gering en te onzeker om hem in dienst te houden
en hij is immers volkomen vrij hem zijn ontslag te
geven.
Daarom zal er, als deze vrijheid van den onderne
mer tot het ontslaan van arbeiders gehandhaafd
wordt, steeds belangrijke werkloosheid blijven en door
het geven van gemeenschapssteun cn werkloosheids
verzekering zal de werkloosheid nog toenemen, want
de nienschen, die steeds hun best doen om werk te
hebben, zullen van die uitkeeringen niet profiteeren
en deze onrechtvaardigheid zal de werklust der men-
schen verslappen, terwijl ook de werkgevers er ge
makkelijker door zullen besluiten hun werkvolk in
slappe tijden gedaan te geven.
Hoe nadeelig ook de werkloosheid van een belantr-
rijk percentage arbeidsbekwame monschcn voor de
samenleving cn voor do betrokkenen zelf moge zijn,
toch ben ik van meening, dat men voor dat kwaad ecu
veel grooter kwaad binnenhaalt, wanneer men de
nadeelige geldelijke gevolgen van de werkloosheid
voor de betrokkenen gaat verminderen of wegnemen
door middel van gemeenschapssteun en werkloos
heidsverzekering. want de gevolgen daarvan zoowel
vcor dc geestelijke als voor de stoffelijke volkswel
vaart schijnen mij veel nadceliger dan de werkloos
heid zelve.
Voor het vraagstuk der werkloosheid zie ik maar
één goede oplossing en deze bestaat hierin, dat men
iederen arbeider in de gelegenheid stelt zich voor
vast te verbinden tot het verrichten van werk, waar
voor hij is opgeleid en door den een of anderen werk
gever is in dienst genomen, tegen een loon, dat door
georganiseerd overleg is vastgesteld.
Wie zich daartoe niet wil verbinden is los arbeider
met alle gevolgen, die daaraan zijn verbonden. De
losse arbeider is dan niet anders dan een onderne
mer, die zijn arbeid beschikbaar stelt voor dengone,
die hem daarvoor een behoorlijk loon wil betalen.
Hij weet, dat. hij tijdelijk werkloos kan worden en
dat hij daarvoor dus zal moeten sparen of zich ver
zekeren en dat hij als hiermede in gebreke blijft, aan
de armenkas zal kunnen vervallen. Indien mocht
blijken, dat op die wijze te veel menschen ten laste
komen van de armenzorg, zal men de losse arbeiders
kunnen verplichten om een deel van hun ioon te be
sparen, die spaarpenningen voor hen kunnen bewa-
de hand, maar zij viel voor zijn voeten neer, en hij
bukte zich haastig om haar op te rapen; toevallig ont
dekte hij daarbij den naam op de achterzijde geschreven.
„Cecily Gerard. Oud achttien jaar."
Cecily dus, en niet Iris. Hij herhaalde den naam na
denkend, terwijl hij het portret weer op het kastje neer
zette. Een nichtje van Iris en ook het zijne. Zijn dood
arme nicht met zulke onmogelijke principes, dat hij
haar bestaan bijna vergeten had. Zou ze werkelijk zoo
knap zijn en zooveel op Iris lijken? Cecily? Een aardige
naam en opmerkelijk passend bij zoo'n avontuurlijke
jongedame als zij was.
Iris was opgestaan. De kleur was van haar gezicht
verdwenen, ze zag nu zeer bleek.
„Ik weet maar één ding", zei ze met bevende stem,
„dat wat ik het meest bejammer, is. door mijn lafheid
uw medeplichtige te zijn geworden in een gemeen com
plot. Laat Sir Anthony met mij doen zooals hem goed
dunkt en zooals lk verdien behandeld te worden... Zoo
zal hij ten minste ook met u handelen... en ten slotte
zal de wereld u leeren kennen, voor wat u bent... een
leugenaar, een dief... een afperser. En nu ga, ik wensch
uw tegenwoordigheid niet langer te verduren!"
„Je blijft dus bij je plan om te spreken? Terwijl je al
de gevolgen kent?"
Het was afschuwelijk om Felix Heriot's stem te hoo-
ren en zijn gezicht to zien.
„Terwijl ik al de gevolgen ken zelfs als lk geloof
dat Pvichard Challoner werkelijk dood is ben ik toch
van plan Sir Anthony Kendal de waarheid te vertellen,
opdat ik dóór de waarheid tot de waarheid komen mag."
„Ik kan onmogelijk gelooven, dat je in je hart meent,
wat je zegt, maar denk nog eens over de zaken na. Ik
geef je tijd tot morgen. Na morgen..."
Voor een oogenblik scheen het masker van zijn glim
lachend gezicht af te vallen, den waren mensch cr ach
ter toonend, een afgrond openbarend, waarvoor haar
ziel terugdeinsde.
Ze liep naar de bel en drukte er op.
„Na morgen zal mijn ziel vrij zijn van zelfs een ge
dachte aan u!" zei ze.
Plotseling begon de man, die naar haar blanke hand
keek, toen ze op de bel drukte, te lachen.
„Ja." zei hij vleiend, het masker veilig op zijn plaats
ditmaal, „lk ga gehoorzaam, en bevrijd je van dc last
mijner aanwezigheid. Maar denk gedurende vier en twin
tig uur nog eens ernstig na, Iris. Ik heb niet het minste
plan om een scène te maken of de groote „men" aan
het babbelen te brengen, dus ga ik. Maar onthoud het
goed. indien je niet tot reden komt, zal het morgen mijn
beurt zijn om te bevelen. En als ik zeg „ga", dan zal
het zijn om je te drijven niet de straat op, maar de
goot in."
Wordt vervolgd.