Sport en Kersen-Gpnastiek
VOOR ONZE SCHAKERS
VOOR ONZE DAMMERS
m
m
Hf
9
SU
m
li
f*
H
9
m
II
II
li
ÜP
m
9
ff
ÉS
Él
m
n
EVENTJES DENKEN.
KAARTEN.
DE ONTMOETING MET
HET VERLEDEN.
Vraagstuk No. 493.
Vraagstuk No. 494.
M
m
m
m
w
m
M
m
m
m
m
m
m
9
9
Vraagstuk No. 491.
Vraagstuk No. 492.
Vraagstuk No. 495.
De Regenmaker.
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 8 Februari 1930. No. 8609.
onder leiding van GEO VAN DAM.
van S. Loyd.
Zwart: 7.
ede
Wit: 4.
De diagramstand in cijfers behoort te zijn: Wit Kal,
Dbl, Lg2, Ph3. Zwart Kei, Ldl, Pc8 en vier pionnen op
d2, e2, f5 en g7. Wit speelt en forceert het mat in drie
zetten.
OPLOSSING PROBLEEM No. 489,
van A. C. White.
De diagramstand in cijfers was: Wit Khl, Tg4, La4,
Pa8, Pc7, en zes pionnen op b2, c2, d2, e2, e5 en f2.
Zwart Kc5, Pel, Ph8 en zes pionnen op b4, c4, d4 e4 g6 en
h6. Wit speelt hier achtereenvolgens 1. f4, ef3x e.p.;
2. e4, de3x e.p.; 3. d4, cd3x e.p.; 4. c4, bc3x e.p.; 5. b4
mat!! Een zeer fraai probleem!
van B. P. A. K1 o o s, Den Haag.
Zwart: 11.
-
Wit: 11.
De diagramstand in cijfers behoort te zijn: Zwart 11
•chijven op 7, 8, 11, 13—15, 18—20, 23 en 28. Wit 11
schijven op 21, 29, 30, 32, 34, 35, 3740, en 44. Wit speelt
en wint.
OPLOSSING PROBLEEM No. 488,
van P. W. Kliphuis, Zwolle.
De diagramstand in cijfers was: Zwart 10 schijven
op 810, 1820, 22, 23, 29 en 45, voorts een dam op 15.
Ter vermijding van een neven-oplossing dient op 4 nog
een zwarte schijf te worden bijgeplaatst. De oplossing
zelf verloopt dan als volgt: Zwart 2024, dan wit 21—
17, 17X28, 34X5!, 5x37 met het zeer verrassende en uit
gebreide linie-motief.
„DE BELEGERING".
Toen Floris van Kijfhoek in het begin der 15de eeuw
Schoonhoven belegerde, werd dit op moedige wijze
verdedigd door Allaert Beilinc. De belegering was uit
muntend doch de verdediging niet minder. Schoon
hoven, beschermd door zware wallen en muren, was
daarenboven nog geheel omringd door oen breedo
gracht, waarover slechts één ophaalbrug lag, die tijdens
het beleg natuurlijk opgehaald was. Deze brug bood de
eenige mogelijkheid binnen de vesting te komen. Niet
tegenstaande dit riep Floris van Kijfhoek, toen hij zag,
dat al zijn pogingen om de plaats te veroveren niets
baatten, eens uit: „Was die brug maar weg!" „Hoe
zoo?" was de vraag, van een zijner verbaasde onder
bevelhebbers, die dit juist een prachtig aanvalspunt
achtte.
Floris, die een bekwaam aanvoerder was, gaf daarep
een verklaring waarom zulks uit strategisch oogpunt
veel beter zou kunnen zijn. Kunnen onze lezers dat ook?
We vermelden nog, dat het Floris gelukte Schoon
hoven tenslotte te nemen, en dat zooals OW» va^
derlandsche geschiedenis verhaalt Beilinc Wf*rd ver
oordeeld om levend begraven te worden. Tegen d von
nis viel niets in te brengen en Beilinc was jtsch
om aan zijn vijand genade te vragen. Het eenige, dat
hij vroeg, was een maand uitstel om te Gouda, waar hij
vroeger Schout was geweest, te trachten een som geld
bijeen te krijgen, waarmede hij het behoud van zijn
leven zou kunnen koopen. Dit uitstel werd hem ver
leend. Beilinc ging en op den bepaalden tijd kwam hij
terug, maar zonder losgeld, waarom het wreed vonnis
aan hem voltrokken werd. Wat de oorzaak is geweest,
dat hij zulk een vreeseMjken dood moest ondergaan,
weet met niet. Het kan zijn, dat hij die een Kabel
jauw was, in zijn betrekking van Schout van Gouda aan
de zaak van Jacoba van Beleren veel kwaad gedaan
heeft en dat hij dus voor de Gravin een zeer gevaar
lijke vijand was. Anderen zeggen, dat een onderbevel
hebber van Kijfhoek's bende, een zekere Gerard van
Poelgeest, een wrok tegen hem had, omdat Beilinc
beschuldigd werd van moord op één van Heer Gerard's
bloedverwanten. De ware reden ligt echter in het
duister. (We ontleenden deze bijzonderheden aan de
„.Geïll. Vad. Gesch." van P. Louwerse om aan te toonen,
dat deze puzzle op een historischen grondslag berust.)
„EEN EIGENAARDIGE UITKOMST".
Wie toont in de onderstaande som, welke behandeld
is volgens eenige algemeene rekenkundige eigenschap
pen, de fout aan, die er toch noodzakelijk in moet
schuilen, anders zou 7 gelijk aan 6 en „viel" de wis
kunde.
6X2+6X3—7X5=6X2+6X3—7X5
2 3 5
dit te samen optellen
7X2+7X3-7X5=6X2+6X3-^X5
is gelijk aan
7X (2+3—5)=6X(2+3—5)
of
7=6
OLLOSSINGEN DER PUZZLES
uit ons vorig nummer.
No. 488. „DE OFSCHRIJFKWESTIE".
Het getal negen en negen duizend negen en negentig
honderd en negen en negentig is in cijfers, niet
maar 108999! Dit blijkt uit devolgende optelling:
99000
9900
No. 487. „MELK".
Melk is goed voor elk, het MEER echter is goed om
te roeien, te zwemmen, te visschen, enz. enz. Een niet
te moeilijke woordspeling.
A. heeft:
B. heeft
FANDOER^FROBLEEM.
(Misère Ouverte Impériale),
sch. 7, 9, boer en aas; r. 7 en 10; kl. 8 en h. 7.
sch. 8, r. 8, boer en vrouw; kl. 7, 9, boer en
C. heeft: r. heer, kl. vrouw, en heer; h. 6, 10, boer,
vrouw en heer.
D, heeft: sch. 10, vrouw en heer, h, 6, 10, boer, vrouw
en heer.
De kijkkaart is harten aas, klaveren is troef en A
speelt uit met kl. 8.
OPLOSSINGEN DER PROBLEMEN
No. 480.
lste slag: A r. 8, B r. 9, C r. vrouw, D r 7.
2de slag: B. h. aas, C h. 9, D r. 10, A h. boer»
3de slag: D kl. 9, A kl. 8, B kl. aas, C sch. heer,
4de slag: B h. vrouw, C h. heer, D b. 8, A h. 7.
5de slag: C h. 10, D kl. heer, A h. 6, B r. heer.
slag: B sch. 9, C sch. 10, D sch. boer, A sch. 8.
7de slag: D kl. 10, A kl. 7, B r. boer, C sch. vrouw.
No. 485.
Ie slag: A sch. 10, B sch. aas, C sch. 7, D sch. 8.
2e slag: B r. aas, C r. vrouw, D sch. 9, A r. 10.
3e slag: D h, vrouw, A h. 9, B sch. heer, C h. 8.
4e slag: B h. 10, C h. boer, D. kl. heer, A h 6.
5e slag: C r. boer, D sch. boer, A r. 9, B kl. vrouw.
6e slag: D r. heer, A r. 7, B kl. boer, C h. 7.
7e slag: D kl. 8, A kl. 7, B kl. aas, C sch. vrouw.
8e slag: C kl. 9, D r. 8, A kl. 10. B h. heer.
No. 490.
Ie slag: A sch. 8, B sch. 9, C sch. aas, D sch. 7.
2e slag: B kl. 9, C sch. heer, D kl. heer, A kl. boer.
3e slag: C h. 10, D sch. vrouw, A h 8, B h. vrouw.
4e slag: D kl. vrouw, A kl. 8, B h. boer, C sch. boer.
5e slag: C kl. aas, D r. aas, A kl. 7, B h. aas.
6e slag: C kl. 10, D r. boer, A r. heer, B sch. 10.
7e slag: B r 9, C h. heer, D h. 7, A r. 7.
8e slag: B r. 8, C h. 9, D h. 6, A r. 10.
Holland's eerste regenmaker
Ging dus eindelijk van huis,
IJskoud wou ie regen maken
Met z'n fijngestampte gruis,
Hoopvol steeg hij van de aarde
Naar z'n hooge wetenschap,
En doorzocht het wijde luchtruim
Heel nauwkeurig, stap voor stap.
Maar hij kwam niet in de wolken,
Ook al was zijn standpunt hoog,
En al is zijn grond wat drassig,
In de lucht was Neerland droog!
Hij vloog nuchter op een droogje,
Zijn gezelschap trof het slecht,
Want in hoog're regionen
Bleek ons landje drooggelegd!
Onder stond ons volk te wachten,
Hoopvol starend naar 't heelal,
En besprak met drogen humor,
't Wetenschappelijk geval,
Tot men opgewekt ging twijflen
Aan dit luchtig heldenfeit,
Niemand nam de zaak meer ernstig,
Niemand voelde nattigheid!
Jammer voor den regenmaker,
Met z'n hooggelegde strop,
Hij kwam nog niet eens ten slotte
Van den regen in den drop,
Want wat hij ook zelf bepaalde,
on soms binnenskamers dee,
Buiten had hij niets te zeggen,
De natuur zei droogweg: „Nee!"
Maar ook jammer voor ons landje,
Dat juist naar zijn regen vroeg,
Want aan wind- en druktemakers
Zijn we meer dan rijk genoeg!!
Februari 1930.
KROES.
(Nadruk verboden.)
Vrij naar het Engelsch gegeven, bewerkt door Sirolf.
Nadruk verboden - allo rec-hten voorbehouden).
Neen, er was geen twijfel mogelijk: dit was Brois-
sart... Ik had het duidelijk op den nieuw geschilder
den wegwijzer zien staan. En bovendien, was daar in
de verte niet de maar al te goed bekende heuvel
waarom we twaalf jaar geleden zes maanden ge
vochten hadden, ten koste van zes duizend dooden en
eenige duizenden gewonden en verminkten' En hoe
veel Duitschers waren er wel niet gesneuveld? Het
was een ellendige slachting geweest. Neen, zonder
twijfel dit was Broissart, het kleine dorpje m Noord
Frankrijk, waar ik twaalf jaar geleden géleefd en
gevochten had als een beest... toch was er nu iets
anders. Want de ruines der stukgeschoten huizen
waren verdwenen en vervangen door nieuwe huizen,
met helderroode daken... de verbrande geraamten
van boerderijen langs den dorpsstraatweg waren er
niet moer... en nu kan je, op dezen stralcnden zo
merdag, recht overeind blijven staan, zonder ieder
oogenblik bevreesd te hoeven zijn voor een shrapne'1
of een moordend geweersalvo... er was geen gedonder
in de lucht. Alles was rustig en vredig. Dat was toen
anders geweest... met zijn vieren waren we, als sluip-
patrouille van het Engclsche contingent, in het dorp
gekomen, op net zoo'n warmen zonnigen dag als deze
We kropen door een droge sloot, want het dorp lag
vóór ónze verstgelegen posten, cn ons werk was om
uit te visschen, of het dorp bezet werd door do Duit
schers... We kwamen geen levend wezen tegen, tot
dat we aan het eind van het dorp kwamen en er
opeens uit dc verte een mitrailleur begon te knette
ren... we dekten ons dadelijk, en één van ons ging
terug, om aan den kapitein het bericht tc brengen,
dat wc het dorp hadden bezet. We stelden ons ver
dekt op in een half platgeschoten huis, waarop een
bord had gestaan „Mairic" het overblijfsel van het
stadhuis.... Jajn, die „Manie", kijk, daar was het
huis werkelijk. Natuurlijk geheel hersteld en weer
opgebouwd. Maar ik herkende het dadelijk. En daar
was wel reden voor. Had ik toen, jaren geleden, in
mijn eerste jeugd, niet in de vreeselijko ruine
rondgeslopen, tot in de kelders, omdat de Duitschers
ons op wat granaten onthaalden? En wat had ik daar
gevonden... bahr het was ontzettend...
Ik ging de kleine herberg binnen, vlak naast do
herbouwde. Mailde'. Dat een groote auto als qc mijne
voor de deur stilhield scheen niemand te intcressec-
ren. Pas na geruimen tijd kwam een zwartoogig,
zwartgelokt meisje achter den zinken toonbank en
vroeg wat „monsieur" wenschte. Ik bestelde een glas
bier. Het meisje, achttien jaar misschien was ze,
lachte niet eens om mijn afschuwelijk slechte Fransch
met het Engelsche accent. Vreemd, vreemd twaalf....
twaalf jaar geleden moest dat jongemeisje een kind
zijn geweest, van een jaar of zes, zeven... zou ze er
zich iets van herinneren? Zij niet alleen, maar al die
kinderen uit dien tijd? Zouden zc dc Duitschers.ge
zien hebben, toen ze door het dorp trokken met hun
gewonden en hun verminkten... wit van het stof of
onkenbaar door de modder, die zelfde gele modder,
waarin vriend en vijand smoorde cn stikte..- Of was
ze misschien met haar ouders bijtijds gevlucht, met
een handkar en wat haastig bijeengeraapt bedden-
goed en kleercn en een vogelkooitje en de geit...,
terwijl het in de verte al onheilspellend donderde?,
Zou ze nooit eens denken, aan al die Engelschen, die
jonge, vroolijke jongens, die naar hier waren geko
men, om voor haar land te vechten cn te sterven?,
Kijk, de zon scheen op haar diepzwarte, glanzende
haar, ze keek peinzend naar buiten, naar den heu
vel... waarvoor toch G000 mannen hun leven gegeven
hadden.... vreemd, vreemd....
Ik stond juist op het punt haar daarover iets te-
vragen. toen een man in werkkTéeren binnen kwam,
en op luiden toon zei: Bonjour Jeannette...
Jeannette?
Ja, zeker, dat had hij gezegd, Zou het mogelijk zijn?,
Zou er zulk een waanzinnig toeval zijn? En onmid
dellijk daarop vroeg ik, in mijn beste Fransch: Ia
IJ mademoiselle Jeannette Potin?
Ja, zeker, zei het meisje* een weinig verrast. Hoe
meneer dat zoo precies wist?
Jaja, hoe wist ik dat?
Groote Hemel, had ik twaalf jaar geleden niet in
ue kelders van het stukgeschoten huis, van de „Mai-
rie" rondgeslopen? Die kelders waren tot voor kort
in gebruik geweest bij de Duitschers als schuilplaats
er lagen kris en kras dooreen groote, in leer ge
bonden boeken en registers... de Fcgisters van het
dorpje Broissart, met zijn geboorten en zijn dooden..
dat stond alles in die boeken., er was ergens een
trapje geweest, waar dc chaos nog grooter was. Aan
rlen voet van de uitgesleten treden lag een doode
Bciersche infanterist... hij lag half bedolven onder
een opengeslagen boek, met keurig geschreven na
men en datums onder elkaar, met verbleekte inkt..,
toen de granaat was gebarsten en een splinter ervan
zijn borst openreet, had hij in zijn doodsstrijd een
punt van het boek omklemd... in zijn verstijfde hand
hield hij nog een snipper papier, van oen bladzijde
gescheurd... een stuk van het bevolkingsregister van
het dorpje Broissart... En op dien snipper, dien ik
tusschen zijn koude vingers uit Nieuwsgierigheid
vandaan haalde, las ik: „Jeannette Potin, 3 Maart
1S10..."
En nu was het dus twaalf jaar later. Die naam,
die tusschen de vingers van een doode soldaat was
geklemd geweest, was tot vleesch en bloed uitge-
PECH.
(Nagels Lustige Welt.)
Waarom zoo somber, vriend 1
Om lat ik pech heb. Ik vroeg een filmster,
in de meenlr g, dat zij toch zou weigeren, maar
nu heeft ze „Ja" gezegd.
