SchagerCourant
K
VERMAKELIJKE KRONIEK
De overstroomingen in Zuid-Frankrijk.
Zaterdag 8 Maart 1930
73ste Jaargang. No. 8625
Vierde Blad.
FEUILLETON.
VERTELLINGEN.
Brabantsche brieven.
VAN
Groot Gortbuikenburg,
door
DIRK
DUY VEL Junior.
Hoofdstad van Opper-Kafferstein
Een zondvloed gel ij k.
-
Ulvenhout. 5 Mèèrt 1930.
Menier,
Lot ze altlj zeggen wa ze
willen, amico, maar daar
gaat toch maar niks boven
'nen bonk leut!
Leut...?!
Ha! Ik kan d'r pap van
schraansen, jonk! Dat de
klonters laanks m'nen kin
nebak kweilen.
Deus schoone, vruuge
veurjaarsdagen, as 't zonne-
ke d'èèrde baajen lot in
éénen overvloed van gouwen
licht en zalige wèrmte; in
deus dagen, die ge op zou
willen frèten mee gulzig
heid as de hooge blaauwe lochten over de heele schep
ping strak gespannen staan as éénen gewaldigen balde-
kijn waaronder 't zonnekoninginneke troont in gouwen
luster: as daaronder d'èèrde te broeien leet, lijk 'n poes-
ke in blije verwachtings; as de vruchtbaarheid dieën
azuren hemel uit komt huiveren da g'oew spieren vuult
zwellen, oew bloed vuult kloppen teugen oew vel aan
as dan de veugeltjes nie ophouwen te schateren in de
hooge boomen die te bersten staan van de laauwe, krach
tige sappen die as bruischend bloed omhoog stijgen de
zwellende takken in; in 't kort, as eel de natuur te
lachen staat, bezopen van vruchtbare krachten, ollee,
is leut-emmen dan zonde?
Lachen dan kwaad?
As de Lente-n-oew bij oew kladden pakt da-d-oew
bloedajers bonzen teugen oewen halsboord aan, oew
oogen rood worren van pure zattigheid, as ge vleu
gels aan zouw wenschen om dieën blaauwen hemel teu
gen te fladderen om onzenlieveneer te bedaanken veur
al 't zuut dat ie mee schandalige overvloeden op de we
reld lot kwatsen is leut-emmen dan gin plicht, soms?
Plicht ja, maar van deuze soort as da ge verplicht
bent van oew schoone, frissche en blaanke bruid te hou
wen ,te houwen van d'r da ge gek worren zouw, zukke
plicht ja, die ok alweer zoo sodemearels leutig is!
Amico, ze kunnen zeggen en leggen te zeeveren zoo-
veul as ze willen; ze kunnen mijn mee d'r sjagrijnige
moelbakkeseen 't teugengestelde komen wijsmaken; ze
kunnen mee veul schondere woorden as ik em de ieze-
grimmigheid bezingen; ze kunnen mee 'nen zwarten
stropdas teugen d'r strot aan onzen lievenheer z'n goeie
gaven veurbijgaan, of ze die nie zien willen om 'm zoo te
bedaanken...
ik, ik pak m'n haanden vol mee dieën wèrmen,
zwarten èrde, waar 't léven in te kloppen leet en ik
houw 'm onder m'n neus om z'n broeiige geuren te kun
nen ruuken tot in de leste puntjes van m'n longen, om
'm dan weg te gooien in wijen bocht om efkes te kunnen
vuulen hoe gadvernolles rijk ik ben. Waant tienduuzend
volle wagens van da smeujig zwarte goedje is nog maar
'n vliegenstrontje uit d'n rijkdom om ons henen, en
'n olifaantenditootje van m'n eigen bezittings.
Amico, 't veurjaar zit me in m'n zielement. 't Hee me
te grazen, jonk. 'k Zouw willen worstelen in 't wèrmo
graslaand mee d'n een of aanderen reus, mee m'n pèèrd
zoo noodig, dat er de putten van in d'n grond kwamen,
'k Zouw 'nen muur omver kunnen douwen, waant 'n nuu-
we bloed en nuuwe kracht, die alles wa leeft nouw in
gegoten, in gepèrst wordt, da-d-is ok over mijn gekomen,
'k Zouw willen daansen, springen en sjouwen mee alle
wefkes van Ulvenhout. Een bij d'r vodden pakken en
omhoog gooien as 'nen ketsenbal van illestiek, tien,
twintig keeren......
De natuur mokt oew wild vandaag.
'Nen gloed van heilig licht omkraanst de heele wè-
reld.
'n Waas van stralen-zon haangt er over alles.
Tot aan d'n gezichtsender toe, over de kruinen van
de bosschen, laangs de twijgen en struiken, over slooten
en de Mark, over de huizekes en d'n meulen, iver-
aans omstraalt 't veurjaarslicht, de dingen van de wè-
reld in spik-spik-splunternuuwen gloed of er Ier of daar
'n poort van d'n hemel open is gewaaid en 'n heilig licht
naar buiten stroomt over alle menschen en dieren, over
heel de schepping!
't Schijnt af van de glaanzende huiën van m'n bers
tens-gezonde melkbiesten die lui van 't veule goed, vad
sig van voldaanheid, te lodderoogen leggen teugen 't
werme zonneke. 'n Nuuwe licht da plekt op m'nen
pèrdje, da z'n huid te schokken leet van instroomende
krachten: z'nen mond te schuimen van groote verwach
tings; z'n keel te hinneken begint as de prikkelende
locht z'n groote neusgaten kietelt, as ge die locht in
z'nen krachtigen haals ziet stroomen da z'n ajers onder
de glaanzing van z'n gladde vel op-en-neer tikken!'
't Veurjaar is aan 't komen. jonk. 'n Wonderschoone
koningsfee is 'alles aan 't betooveren. D'r geuren laten
los van d'r gazige, blaauwige sluiers en de windekes die
komen gevaren over de bosschen 't is of ge deur die
fee wordt aangerokt mee d'r kouwe, zachte haanden
die oew efkes bestreelen.
Eén fee? Neeë duuzenden zweven er deur de lochten
mee d'r tooverstokskes en kloppen ieveraans 't leven
wakker.
Ze daansen In rijen in zwevende vlucht, 't Is Carneval
in de natuur!
Leve de leut. die gin schaande-n-is.
Over heel de wèreld trekt de Prins uit da feeënrijk de
straten deur en wekt mee z'nen tooverstok 't plazier tot
leven.
Rollen de serpetienen af in ritselend lawijd deur de
zalen, die daveren van meziek, in trillende bochten,
zijgend op de draaiende gekskes en gekkinnekes in d-'r
spuische kleedij achter vonkende maskes.
't Nuuwe leven da komen gaat schokt 'r in d'r ziele-
mentjes dat d'r harten bonzen en ze zat woiren van de
l«?ut! 't Priemt er deur d'r lijf tot in d'r klokhuis. En
ar de monden lachen onder 't heimelijke masker, mon
den droog van 't gekken én van 't hossen, van 't zingen
en van 't hijgen, dan is 't léven één groote lust om ge
leefd te worren.
Dan krieuwelt 't in oewen nek, dan schokken oew
schouwers, dan zie-d-'t loven bewegen deur* rose ge
kleurde brllleglaskes.
Nogeens: leve de leut! En schaande wie er kwaad
van denkt of sprikt.
En as d'n aanderen mergen de locht weer blaauwig
openscheurt, 't zonneke-n-oew weer teugenlacht, dan
zicde teugen 't hemelsblaauw de gekkinnekes weer
lachen. Dan ziede de wangenkuiltjes onder 't masker
weer verdiepen en heurde-t-klokske kleppen van de
kerk da-d-oew roept om 't krüske te komen halen.
Efkes ziede dan dieën stokvisch van 'nen küster aan
't klokketouw bungelen en ge schiet in 'nen lach dat de
musschen uit de takken vliegen. Die gekkinnekes en
d'n küster... maar dwingend blijven de klokskcs luien,
luiën over oew laand, over 'n dürpke, luiën over de da
ken en 't is of de klaanken van de zon komen. Ze
klateren deur de locht steeds en tellekes en zetten glorie
bij aan deuzen schoonen mèrgen, die aan 't ontwaken
is in gouwer en gouwer licht, da wazig over d'èèrde
krupt in spulsch beweeg van schaduws. En alty luiën
de klokskes nog. Ze luiën d'n klaanskes diep de bos
schen in, ze luiën ze ver over de Mark, hoog over dc
huizen, ieveraans en ieveraans luiënen luiën ze maar
waant me motten komen, deur d'n prachtigen mèrgen
naar 't Huis van die Klokskes, die nie ophouwen te
roepen mee luiënd ge-bam.
't Is assie-Woensdag.
D'n passie is begonnen...
't Hong in de lochten van de leste dagen. Me gaan
ons eigen veurbereiën op 't nuuwe leven, op Paschen,
da-d-op zal staan uit 't ouwe da stèrven gaat...
En killekes vaalt de trieste stemming van 't plechtig
kerkske op oewen bast as ge deur de poorten binnen
komt. Knlpoogend flakkeren de kerskes deur 't tochten
van de piepende deuren die open-en-dicht draaien, on
ophoudelijk.
Zwaar weegt de locht van wierook-daampen die
blaauwig deur de ruimte krinkelen in oew longen. Efkes
nog schiet 'n flltske van d'n Vastelavend deur oewen
kop, efkes..., veur 't lest, op 't mement as d'n wijwater-
druppel over oew veudhoofd biggelt Stroef knoersen de
stoelpooten over de groote vloertegels; versterft 't bel-
leke van d'n altaar; slist de küsted z'nen sloffengang
over d'n vloer en zijn er duuzend dingskes die oew zoo
bekend zijn da ge thuis bent. Thuis van feestend lawijd
aa-d-eel ver weg is nouw. Thuis ok van d'n gouwen
mèrgen die buiten teugen de muren schijnt
Strak en frisch van de mergenlocht spant oew vel
over oew gezicht in deuze wierookruimte en blozend*
stikt 't rose, heilige gezicht van ons pustorke af, teugen
z'nen glaanzend witten kazuivel en 't zuiver van z'n zijen
haren .En haandig veegt ie mee z'n dümpke de krüske3
op de veurhoofden van knielende boeren en boerinnen
en worren ze'r aan herinderd da ze van assie zijn gemokt
en tot assie zullen verom keeren.
Ja, d'n passie is begonnen; d'n groote vasten. Amico,
me gaan d'n „stillen" tijd weer in. Gin bruiloften en
pertijen, gin festen d'eerste zes weken.
Stillekes kruip 't nuuwe leven naar veuren.
In ruste en heilige meditasle mot 't gedijen na ai de
leut en uitbundigheid die me gemokt emmen.
En as 't dan zoo deur mag blijven gaan, as 't zonneke
lekker schijnen blijft, de Mèèrtsche bui-kes nouw en dan
kostelijk neerkledderen op de ontvangende èèrde, as
alles zocht en werm en sappig dijen gaat onder de
lochten die 't groot gebeuren van 't nuuwe leven achter
d'r verbergen, dan zal er strak 'nen Paasch te vieren
zijn, gruun en fonkelnuuw, stralende in 't gouwen licht
dat er uit den hemel weer zal neertrillen op 't fiest van
d'Opstaanding, de fiktorie over 't ouwe.
En gaan me nouw de eikes bewaren in d'n vasten om
ze mee tientallekes te nekken en te butsen op da
schoone fiest da weer te wachten staat.
Kom, ik schei d'r af. 't Is wellekes gewiest en laat
ik nouw nie over d'eiers beginnen, waant dan komt er
van al m'n veurnemens gin piezeltje terechte...
Amico, veul groeten van Trui en as altij gin horke
minder van oewen toe a voe
DRé.
RIDENDO DICERE VERUM!
Waar gij de rauwe waarheid biedt;
Zoo doet het schertzend,
Want... dan kwetst ge niet!
28.
Eet postkantoor te Groolgortbuikenburg
wordt verder bezichtigd. - Groote consterna
tie onder het dienstdoend personeel. - Dou-
arière Klesser sjanst met Hein Postzegel. -
Professor Knapzetijdig eere-president van
de Nat. Federatie van dc fraters van de
slappelip. - Eeredoctor Petrus Stroop esq.
bijgenaamd: Le Hoi de Epouilter wordt ver
wisseld met wijlen Haspoetin. - Van Dirk
Duivel, hoewel gekroond met lanwerdrop-
bladen wordt gëen notitie genomen. - Hel
postkantoor voorheen en thans. - Twee lo
ketten die aan twee ambtenaren lectuur en
maf gelegenheid boden. - Het telegraafkan
toor home training voor verstijfde vetkal-
venkooplui- Het ministerie van waterstaat
rijwielpaden, post-, telegrafie- en radiobe
doening. - Huichelaars en leugenaars. - Het
postkantoor fc Grootgortbuikenburg de leer
school van de deugdbeoefening. - De cliën
ten als grafzerken op een rijtje. - Belasting
ambtenaren belast met het kweeken van
zachtmoedigheid en gulheid bij de belasfing-
betalenden. - Heerlijke attracties tot tijdpas-
seering geboden. - Weegmachine, 24 uren-
klok, zelf bijgeschilderd door den directeur,
die van de schildersacademie te Breda met
ontslagbrief je ongeschiktsuccesvol is weg
gezonden. - Schitterend verlichte reclame
zuil met barometer. - Je komt in een net
hemd en gaat heen in 'n bontjekker. Dienst
neming in het leger der zolderkonijnen ver
leidelijk voorgesteld. - Le Hoi de Epouiller
wil dienst nemen als bokspringer, doch wie
hem ruig niet wil, zal hem kaal niet verove-
Het aantal dooden stijgt steeds hooger
Duizenden menschen nit hun huizen
verdreven en van alles beroofd. Hart
verscheurende tooneelen speelden zich af.
De overstroomingsramp, welke Zuid-Frankrijk
heeft geteisterd, heeft aan een groot aantal menschen
het leven gekost, terwijl de schade aan gebouwen,
wegen, bruggen, enz. globaal op drie tot vierhon
derd millioen frans wordt geschat.
Het ondergeloopen Tarn-dal biedt een ontzetten-
den aanblikeen zondvloed gelijk! Er is geen ri
vier meer, er zijn geen huizen meer, er is slechts een
onafzienbaar watervlak, waarop meubels drijven,
wagens, landbouwgereedschappen. De huizon zijn
tot den bodem geslecht. Telkens weerklinkt een dof
gedreun, wanneer opnieuw een gebouw door water
ondermijnd, instort.
De zwaar geteisterde stad Montauban.
Uit Montauban, de zwaar geteisterde stad in het
departement van Tarn en Garonne, wordt gemeld,
dat daar, volgons een eerste balans, niet minder dan
honderd-cn-vijftig menschen bij den watersnood het
leven hebben verloren. Er zijn vijfhonderd huizen
ingestort en tweeduizend menschen moeten onder
steund worden.
In de dorpen in de buurt zijn vijftien menschen
omgekomen en vele huizen ingestort.
Volgens een bericht uit Toulouse zou het aantal
dooden voor de stad Moissac, eveneens in Tarn-en-
Garonne, tweehonderd bedragen. Dit bericht schat
het aantal ingestorte huizen in de streek van Mon
tauban en Moissac op duizend.
Als een tragische bijzonderheid wordt uit het over
stroomde gebied gemeld, dat een arbeider, die meer
dan honderd menschen van verdrinken heeft gered,
ten slotte zelf bij zijn reddingswerk is verdronken.
Nu het water valt. Men schat het aan
tal dooden op 700.
Fantastische cijfers worden er gemeld omtrent het
aantal menschen, dio bij de overstrooming het leven
zouden hebben verloren.
Zoo meldt het N.T.A. dat het „Petit Journal" becij
fert, dat het aantal slachtoffers behalve de 200 dooden
in Moissac en de 100 dooien in Montauban,*in de
omliggende dorpen meer dan 400 bedraagt, zoodat
dit een totaal aantal van 700 dooden zou opleveren.
Waarop deze becijfering steunt zegt het blad niet.
Des te verder het water in de overstroomingsgebie-
den valt, des te meer springt de buitengewone om
vang van de ramp in het oog. De streek van Moissac
is wel het zwaarst getroffen. Hiervandaan wordt ook
het hoogste aantal dooden gemeld. Talrijke families
zijn dakloos. Uit andere streken luiden de berichten
niet gunstiger Er hebben zich hartverscheurende ta-
fcreelen afgespeeld, daar kinderen moésten aanzien,
dat hun ouders, en ouders dat hun kinderen verdron
ken, zonder dat zij er iets aan konden doen. Vele in
woners, die aan het reddingwerk deelnamen, moesten
dit met den dood bekoopen. De materieele schade
is voorloopig nog niet te overzien. Of het getal van
700 dooden, dat genoemd wordt, juist is, is evenmin
vast te stellen, maar, gezien de van overal binnen
komende berichten, zal het wel niet overdreven zijn.
Oppervlakkig geschat, zijn er in heele overstroo-
mingsgebied meer dan 10.000 dakloozen.
Het terrein van de ramp. Wat er aan
voorspoed en schoonheid door de overwel
digende watermassa's ten onder ging.
De „Figaro" bevat een beschrijving van het zoo
zwaar geteisterde gebied. Er blijkt uit dat in het ge
heel zeven departementen in Zuid-Frankrijk zijn ge
troffen, het ernstigst het dep. Tarn.
De ramp vond haar oorsprong in het gebergte van
Cévennes in de dep. Gard en Tarn. Vooral op de
bergketen van Espinousse, op de Montagne Noirc en
het plateau van Sidobre hadden de lawines zich ge
vormd. Zij vloeiden langs de nauwe ravijnen in de
richting van de Hérault, de Aude, de Aveyron en
de Tarn, vormden groote watermassa's, die stroom
den met wilde kracht naar de vlakten, alles op haar
weg meeslepend.
In de jongste weken lag de sneeuw hoog op de
bergen van Lacaune (dep. Tarn), en te Murat werd
een sneeuwlaag van verscheidene meters hoogte ge
signaleerd. Op bepaalde punten was do dikte der
gletschers, welke niet de minste houvast boden, on
peilbaar. Indien het, zooals gewoonlijk, zou hebben
'gevroren, zou later het smelten van de harde sneeuw
eonige weken hebben geduurd on slechts een onbetee-
kenende was van het water hebben veroorzaakt. Doch
ditmaal stak de wind met groote kracht op, gepaard
gaande met lauwe regens, zoodat de overvloedige
sneeuw binnen enkele uren was gesmolten.
In één nacht van Zondag op Maandag wier-
pon de diluviaanscho wateren zich op de hellingen
der bergen „welke ontboscht zijn ten gevolge van de
zorgeloosheid van bepaalde exploitanten, die sedert
den oorlog koortsachtig uit zijn op speculaties" (zoo
schrijft de „Figaro"), steeds aanzwellend door het
water uit alle stroomen der rotsige dalen. De Agout,
een groote zijrivier van dc Tarn, gevoed door de
Thoré, de Durenquc en de stroompjes der steenach
tige dalen, heeft gehuchten en dorpjes opgeslokt, is
Brassac en Roquecourbe binnengedrongen, en heeft
in haar warrelende branding tal van fabrieken, die
sedert dertig jaren in steeds grooter getale aan haar
oevers waren verrezen en waar duizenden arbeiders,
die niet weten wat werkeloosheid is, in spinnerijen
arbeid vonden, meegesleurd.
De Agout, die over een afstand van twintig kilo
meter in het gebergte 5 600 meter daalt, onderbro
ken door stuwdammen en afwateringskanalen, kwam
met de woede van een cycloon te Castres aan. Zij
sleepte de Vieux-Pont mede, welke weerstand had
geboden aan de groote was van 1875, bereikte de stra
ten, overstroomde gebouwelf, banken en magazijnen,
en vernielde eeuwenoude huizen, waarbij menschen
im den vloed verdwenen. En de modderige stroo
men, die ontzaglijke wrakstukken, eeuwenoude eiken,
doode dieren en vernield huisraad meedroegen, wier
pen zich daarna op de vlakte, de weverijen van Saix
en de nieuwe hrug van La Crémade twee jaar
geleden ingewijd meesleurend.
Bij Saint Sulpice wierp do Agout, na Lavaur te
hebben overstroomd, zich in de Tarn, de groote, door
haar vaak moorddadige woedo beroemde rivier,
waardoor de vernielende watermassa nog werd ver
groot. Het slot was dat dc geheele streek van Tarn
werd verwoest, of overstroomd; Montauban, waar tal
van redders hun arbeid met den dood bekochten;
Yillemur, dat bijkans vernield is; Mazamet en Saint-
Amans, omver geworpen door de in normale tijdon
zoo vreedzame Arnette; Labruguière, welks voorspoed
in het manufacturenbedrijf met één slag is te niet ge
daan; verder de gehuchten en wijngaarden op den
zuidelijken rand van het gebegrte; de entrepots van
de Aude en de Hérault. die nu tot werkloosheid zijn
gedoemd, door don grooten nood, welke ook Bézicrs
en Narbonne niet heeft gespaard twee plaatsen,
die minder geteisterd werden door de verwoede kruis
tochten der dertiende eeuw dan door de hevige wa
teren van een twaalftal regendagen
ren. - Van het postkantoor via de Engel
Halff s versche vischwinkel naar de boven
zaal van het Wapen van Grootgortbuiken
burg:. - Een gekroonde mosterdpot met de
zinspreuk: Salus populi, suprema tex iste.
- Wat in Hoog-Opperkaffersteinsch vertaald
beicekenl: Te groot voor 'n luier en te klein
voor 'n kruipbroekie. - Geen esperanlo-les
aan de bestuurders en chauffeurs van vuil
niskarren en faecalieën luxe motorrijtuigen
- Nieuw stedelijk telegramadres: Gro-Go-
bu-ke-bu. - Wat de eierveiling niet vermocht
zal hopelijk dc piepkuikenmarkt schenken.
- Piepkuikens kunnen worden vervangen
door „uilskuikens'. - Van dit artikel nog
groole voorraad aanwezig. - De graanmarkt
de toekomstige lekvrije schuilplaats bij don
derbuien. - De vervallen viscli markt, in de
toekomst een modelinrichting. - Zout-, brak
en zoel waterbassins. - Het vroolijlc vischver-
maak. - Aquarium met uitgestorven Zuider-
zeevisrh- A ieuwsfe zoölogische attractie. -
Lange Kees Sier en Bart Engel directeuren.
- Lilzending van carnavalsgenoegens uil
G.G.B.B., sluiten af op tcchinsche en poli-
lioneele bezwaren. - Een ingenieus en lumi
neus idee. - Uitzending van koeiengeloei
kalvcrengebulk, geitengeblaat en varkens-
geknor per kortegolf. - Nieuwste uitvinding-
Sounds of markets for cattle. - Geen enkel
zendstation de primeur. - Iedere kat krijgt
'h graatje. - Met een jallobbes van Dirk tot
afscheid.
Beminde flaneurs van Schagen's Elite-
boulevards Heil zegen en gezondheid!
Overtuigd als ik ben. lieve kinderen des lichts, dat
ge onze vorige les niet zult hebben vergeten en ik U
alzoo heb verlaten in het Postkantoor van Grootgort
buikenburg, zullen we onze avonturen en kunstbeschou
wingen in dit belangwekkende interieur nog een oogen-
blikkie gezellig voortzetten met uw permissie. Laat ik
u dan zeggen, dat het mü in hoofdzaak door de voor
stelling van mijn doorluchtig gezelschap gelukte heel
wat sensatie In dit eerwaardig milieu te verwekken.
De douarlêre Klesser bracht door haar niet te ver
moffelen lichamelijke bevalligheid kennelijk verwarring
en verlegenheid teweeg in het corps dienstdoende com
miezen en assistenten. Vooral het nog altijd tusschen
hangen en wurgen hangde raadslid Hein Postzegel,
kwam merkbaar onder den indruk.
Professor Knapzetijdig, die zich als eere-president d'-r
nationale federatie van eervol gepasporteerde broeders
van de slappe lip van Ommerschans en Krententuin, in
de ambtenaarswereld populair heeft weten te maken,
werd met passenden eerbied begroet. Eere-dokter
Stroop, die men heeft vereerd met den veelzeggendon
titel: Le Roi de Epouiller, vrij en meer zoetklinkend
vertaald „De Pietenkoning" en wiens artistiek ver
waarloosd uiterlijk hem deed gelijken op de dezer dagen
uit zijn graf opgestanen monnik Raspoetin, werd door
de beoefenaars der Russische cultuur, die juist heden
zoo merkbaar en sympathiek naar voren dringt met een
bijgeloovigen eerbied gadegeslagen. Onnoodig er bij te
voegen, dat van uw onderdanigen dienaar, hoewel nog
omkranst met de lauweren van het eere-doctoraat, ge
plukt uit een leege dropkist weinig of geen notitie
werd genomen. Mijn illuster gezelschap bleek ten zeerste
ingenomen te zijn met de comfortabele Inrichting van
het Postkantoor, die zoozeer afweek van het armelijk
interieur van dit rijksfiliaal 'n halve eeuw geleden, toon
in het eerlijk samen met de registratie en kadaster ge
deelde gebouw, de geheele inrichting kon bogen op 2
loketjes, waarachter twee ambtenaren hun traditioneeie
slaapje afwisselden met het lezen van de 3 maal weeksch
verschijnende Grootgortbuikenburger Begrafenisbode.
Thans is in de nieuwe zaak het aantal loketten belang
rijk vermeerderd, vooral omdat ook het telegraafkan
toor, vroeger op de ,4e verdieping van den Waagtorcn
gestationneerd, ten dienste van rheumatische vette-
kalven-kooplui. thans in dit, volgens de hoofdambte
naren op het ministerie van Waterstaat, dat gemaks
halve ook belast is met het toezicht op de rijwielpaden,
post-, telegraaf- en radio-aangelegenheden (we kunnrn
natuurlijk voor elke klapscheet niet 'n minister benoe
men) ruimschoots aan alle behoeften voldoende Port-
palels ls ondergebracht.
Nu, alle Grootgortbulkenburgers zullen het dan ook
roerend met mij eens zijn, en als dat niet zoo is. ver
klaar ik hen tot groote huichelaars en leugenaars, dat
de bediening boven alle critiek is verheven. De om
standigheid dat soms 'n 20 bezoekers als rijen graf-
steenen op 'n verlaten kerkhof geduldig hun beurt
staan af te wachten, terwijl de ambtenaren de uitgaan
de postverzending staan klaar te maken, mag hier niet
worden aangeroerd. Het is de bedoeling van het Rijk,
dat zich geheel heeft toegelegd op aankweeking van allu
diverse soorten Christelijke en maatschappelijke deug
den bij onze staatsburgers, dat de Grootgortbulken
burgers en andere sufferts, geoefend worden in geduld
en lijdzaamheid, evenals de belasting-ambtenaren spe
ciaal zijn „belast" met het zaaien van het zaad der
zachtmoedigheid, door middel van aanmaningen, dwang
bevelen en executies. En om die talrijke in gedulds-
training verecnigde schare begustigers aangenaam bezig
te houden, wordt hun gepresenteerd 'n automatische
weegmachine, waarop ze kunnen controleeren, hoeveel
ze gedurende het wachten aan het wissel-, spaarbank
en zegelloket in gewicht zijn afgevallen. Voorts een
eigengemaakte 24 uren klok, om te zien hoeveel uur ze
daar hebben staan wortel schieten.. Een verlichte re
clamezuil met sierlijke barometer, die hen kan inlich
ten. hoeveel maal het weer in dien tijd van aangenaam
toeven op het postkantoor veranderd is.
Het gebeurt meermalen, dat je in 'n nethemd en 'n
flanellen sportbroek binnen komt en vóór je geholpen
bent, je vrouw je een wollen borstrok en je winterjas
komt brengen. En als je dan door het oneindinge staan
tot volslagen wanHöop bent gebracht, dan lokt je oen
schittorende reclameprent in helblauwe kleuren om
dienst te nemen als marinier, ook wel zolder-konijn ge
noemd door oneerbiedige spotters met 's Konings rok
en kun je met ouwe Koos Speenhoff zingen:
Vaarwel Merie, ik mot je gaan verlaten,
Ik heb geteekend bij de zeesoldaten
Ik hoop en het zou me leed doen indien ik niet ge
slaagd was. lieve lekkere luisterlummels, dat ik u een
behoorlijk beeld heb ontworpen van de voordeelen en
genoegens, die gepresenteerd worden op het Grootgort
buikenburger postkantoor en die zelfs eere-dokter Stroop
er toe gebracht hebben, dienst te nemen bij de marine.
Ik geloof echter niet dat hij wordt goedgekeurd, daar
hij niet voornemens is zijn apostoiischen haardos op
het altaar van Bellona ten offer te brengen.
