Schap Courant
Tweede Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Ingezonden Stukken.
Woensdag 16 April 1930.
73ste Jaargang. No. 8647
VOOR DEN POLITIERECHTER,
Zitting van Maandag 14 April 1930.
GERRIT ZAG GEEN LEERING, IN DE
RECLASSEERING.
De voortzetting van de zaak tegen den gepension-
neerden oud-Indischen papegaaienschieter Gerrit B.,
'n reuze pensioen genietende van wel 500 cents per
week, bracht dezen waardigen man, die zich had ver
grepen aan het glaslood van Kerrebijn's glashandel te
Alkmaar, nog niet in de buitenlucht. Hij zelf zag geen
heil in reclasseering annex geheelonthouding. Dat hield
hij toch geen 2 of 3 jaar vol. Het gloedvolle pleidooi
van zijn advocaat en ijvervolle verdediger, mr. Belonje,
om hem dan ten minste volle aftrek van voorarrest
te geven, mocht wel geen volkomen succes behalen,
maar gaf in ieder geval toch een flinken stoot aan het
oordeel van den Politierechter, mr. Ledeboer, die Ger
rit veroordeelde tot 3 maanden gevangenisretraite, maar
hem daarop 1 maand korting gaf. Summa summarum,
mag Gerrit dus zijn handjes nog dichtknijpen.
DER MOHR HAT SEINE SCHULDIGKEIT GETAN.
DER MOHR KAN GEHEN.
Dit gewiekte woord van Schiller kon ook worden toe
gepast op den bij afwezigheid veroordeelden mijnheer
Gilles B., die tegen het vonnis in verzet was gekomen
en nu wederom den Rechter vergeefs op zich liet
wachten. Met zulke slordige knapen kan men geen
-zaken doen. Hij werd dus voorgoed van de lijst ge
schrapt en zal zijn troost bij het Hof moeten zoeken.
ALS DIRK NU ZIJN GEMAK NIET HOUDT, DAN
WORDT HIJ IN DE KAST GEDOUWD!
Een der notabelen van Anna Paulowna, 'n loonploe-
ger, op den burg. stand bekend als Dirk Arie H., Is
een snijboon, die het blijkbaar met de eerlijkheid niet
al te nauw neemt, zooals kon blijken uit de omstan
digheid, dat hij nu, nadat zijn zaak al behandeld was,
alsnog voor den politierechter verscheen, om een na-
dere toelichting te geven bij een tweetal tamelijk bru
tale diefstallen in de week van 7 op 14 Januari ge
pleegd. Om te beginnen rauschte hij eenige landbouw-
benoodigheden van Jaap Hoogschagen en later grab
belde hij nagenoeg de heele voerbieten- of Japiespeenen-
kuil van Kees Rentenaar leeg. Natuurlijk lieten de be
roofden het er niet bij zitten en werd Dirk met een
vaart de blauwe trap opgejaagd. Hijmocht nog van
geluk spreken, zoo netjes als hij door den Politierech
ter werd behandeld, want hij werd, hoewel hij reeds
eenige malen veroordeeld werd en officieel staat aan
geschreven als een lastig en onverschillig heerschap,
voorwaardelijk veroordeeld tot 3 maanden gev.
met 2 proefjaren, maar kreeg de boodschap mee, nu in
't vervolg op zijn tellen te passen, daar hem anders 'n
aardig pijpje portriek te rooken zou worden gegeven.
VOOR HET KLEINE VOLKJE
Het vooel-
b n lsj e.
Dat ia een mooi
knutselwerkje, dat
de jongens gemak
kelijk kunnen ma
ken. Nu is de len
te spoedig daar en
met de lente ko
men de vogels:
Wie geeft ze nu
zoo'n aardig huls-
je? Dat kistje i3
3 d.M. hoog en I
d.M. breed in het
vierkant, een gaa
tje wordt dan aan
den voorkant ge
maakt, waar het
vogeltje juist door
kan, een stokje
wordt voor het gat
bevestigd en klaar
is het vogelhuisje. Je zoudt er ook nog een kunstnestje,
dat je zoo kunt koopen, er in kunnen leggen, de vogel
tjes zorgen dan zelf wel voor de bekleeding.
Spreekwoord en Klenrprent.
Ene adn loveg in neit ni tcuhl ahnd ed ed teerb.
Zet de letters eerst in de goede volgorde, daarna moet
van de woorden een zin gemaakt worden, die de betee-
kenis van dit prentje aangeeft.
monr op u{ uaft
trep 'puuq op u{ joSoa uoo Jopa :Sujssoxdo
Een Armeensch jongensspel
In Armenië spelen de jongens bij voorkeur het vol
gende spel: Ieder heeft een korte dikke stok. Trek een
flinke cirkel op den grond. Teeken een middellijn in
den cirkel en plaats op dezen middellijn zooveel stokken
als er deelnemers aan het spel zijn.
De deelnemers staan allen ongeveer 2 meter van den
cirkel met een stok in den hand. Die het eerst aan de
GEEN EERBIED VOOR BLOKKER'S GEMEENTE-
EIGENDOMMETJES.
De rijksveldwachter IJpma zag op 11 Februari te Blok
ker in 't belang van goede orde en openbaar fatsoen
zich verplicht, zekere heer Joh. K., die als burger geen
toonbaar figuur meer sloeg, in te rekenen en te depo-
neeren in de daarvoor bestemde afzonderingsgelegen
heid. Maar mijnheer K. verkeerde echter niet in de
juiste stemming om die overheidszorg op juisten prijs
te stellen, wapende, zich met een stuk hout en sloeg
de houten divan, in 't Fransch brits genoemd, benevens
een der spiegelruiten van het gebouw stuk. Later tot
bezinning gekomen, haaste hij zich de toegebrachte
schade te vergoeden, doch kon daardoor niet meer
voorkomen zijn veroordeeling tot f 15 boete of 15 dagen
EEN SLEEPERSDRAMA TE WOGNUM
OPGEVOERD.
De heer Joh. Koop, expediteur, dat klinkt wat
mooier dan sleeper, te Hoorn, bevond zich 3 Febr. te
Wognum op zijn rijwiel en had alstoen een ver van
aangename ontmoeting. Een hem tegemoet rijdende
vrachtauto reed hem finaal van de sokken, terwijl de
bestuurder, Lourens K., 'n zwaar gebouwde 33-jarige
collega van Jan Koop uit Medemblik, hem duchtig met
zijn zware vuisten begon te bewerken, vader Jan drie
tanden uitmokerde en hem een kwetsuur aan het hoofd
toebracht. Hoewel nu de heer Koop voornoemd ook niet
voor de poes is en zijn mannetje wel kon staan, was
hij momenteel geheel overdonderd en zoo verstandig
niet door directe actie, doch via den politierechter op
dezen onverhoedschen aanval, die zijn oorzaak vond in
een geldkwestie, te reageeren, welke daad van wijs
beleid hem de voldoening schonk, te vernemen, dat zijn
ruwen tegenstander heden werd veroordeeld tot niet
minder dan 60 gulden boete of 60 dagen. Bovendien
werd hem reeds vroeger door den kantonrechter te Me
demblik een boete van f 15 opgelegd.
Primo Camera maakt dus beter zaken met boksen
dan jij, Lou!
DIE VISITE KON ALS KIESPIJN GEMIST
WORDEN.
De sigaren fabrikant J. van Doorn te Hoorn had zich
verplicht gezien 'n arbeider, zekeren Willem S., die niet
bijzonder voldeed, te ontslaan en ontving nu 17 Febr.
op de fabriek een bezoek van deze balling, welke vi
site nu juist niet bijzonder geapprecieerd werd, daar de
heer S. zich bijzonder vervelend aanstelde en zelfs
eenige bedreigingen ten beste gaf. Eerst toen om po-
litie-assistentie werd getelefoneerd, trok de held af,
doch om herhalingen te voorkomen, werd aangifte ge
daan met gevolg dat de heer Willem, die al 'n aardig
strafblad als poëzie-album kon overleggen, tot 20 pop
boete of 20 dagen werd evroordeeld.
DE POPPEN KWAMEN OP 'T BLEEKVELD
AAN T DANSEN.
Te Wierlngen kregen eenige aanminnige buurdames
het leelijk met elkander te kwaad en werd de zedelijke
waarde van mej. Overberg door haar tegenpartij, mej.
Jetje St., beminde echtvriendin N., zoo ontzettend af
getakeld, dat de politierechter rehabilitatie van deze
gehavende reputatie moest geven, door de scheldende
dame tot f 7 boete of 7 dagen te veroordeelen.
LATE HAVER KOMT SOMS OOK NOG OP.
Op 'n mistigen Novemberdag, 'k meen den 28sten, was
de heer Gijsbertus R., 'n Texelsche eilandelaar zoo bru
taal eenige aangespoelde stukken hout in te pikken. De
heer Troost, de grijze hulpstrandvonder had hem echter
in de gaten en maakte een proces-verbaal op, dat hem
tot Troost kon strekken. Het duurde echter wel 16 a 17
maanden eer dit gewichtige document den lessenaar van
den officier bereikte, maar toen zat Gijsie er dan ook
secuur in, en werd heden, zonder bijrekening van rente,
veroordeeld tot f 10 boete of 10 dagen.
beurt is neemt zijn stok en probeert een der 'stokken
uit den cirkel te slaan met een slag en zonder zijn eigen
stok in den cirkel te laten vallen. Valt zijn eigen stok
in den cirkel, dan is hij af en kan niet meer mee spe
len tot het volgende spel. Het spel duurt tot alle stok
ken uit den cirkel zijn geslagen.
Een grappig poppenspel.
Hiervoor heb je noodig wat bontgekleurde lapjes, die
je ieder om een steentje of knikker bindt. Dit zijn dan
de poppen. Nu neem je b.v. een oud laken en laat dit
door vier kinderen ieder aan een punt vasthouden.
Op het laken zet je al je poppen. Als je nu het laken
beweegt, gaan de poppen dansen en ik weet zeker, dat
jullie het zullen uitschateren van het lachen als je ziet,
wat een dolle sprongen die poppen maken kunnen.
De helper in den nood.
Moeder was al heel lang ziek. Vader werkte den hee-
len dag van 's morgens vroeg tot 's avonds, maar ach,
het hoognoodige zelfs ontbrak nog, want moeder had
dure medicijnen noodig. Jan en Plet waren nog te jong
om te helpen verdienen, want als je pas vijf of zes jaar
bent, gaat dat niet zoo heel gemakkelijk.
Jan, de oudste, had er toch iets op gevonden, om soms
met een paar centen thuis te komen, die hij dan met een
stralend gezicht aan moeder kon geven, want de buren,
die zelf ook arm waren, hadden toch erg te doen met
het huisgezin van de zieke buurvrouw en nu mocht Jan
die zeer vlug en pienter was, wel eens boodschappen
voor de buurvrouwen gaan doen, waarvoor hij dan een
paar centen kreeg.
Nu lag het dorp waar zij woonden aan den straatweg
naar de stad toe, doch dat was wel ander half uur loo-
pen en voor Jan duurde dat nog wel langer.
Eens moest buurvrouw beslist een boodschap gedaan
hebben In de stad, doch niemand was er, die dat kon
doen. Eindelijk besloot zij het maar even aan Jan te
vragen, doch hoewel hij nooit zoover was geweest, be
sloot hij, als Piet mee wilde, dat het wel zou gaan.
Nu, je begrijpt, Piet vond het een buitenkansje en
weldra gingen zij hand aan hand den straatweg op naar
de stad. Buurvrouw had gezegd, dat, als ze terugkwa
men, Jan een héél kwartje zou krijgen, een héél kwartje
dat beteekende, dat vader zooveel aardappelen kon koo
pen, dat ze allemaal genoeg zouden kunnen eten.
Vol moed togen zij dan ook op weg. Aan belde zijden
van den weg was bosch, en natuurlijk was er in dat
bosch wel heel erg veel te zien, maar noch Jan, noch
Piet hadden ergens anders gedachten voor, dan voor de
boodschap in de stad.
Na zeven kwartier kwamen zij dan ook voorbij de
eerste huizen en spoedig daarna zagen zij de winkel,
waar de boodschap gedaan moest worden. Al heel gauw
keerden zij nu terug.
Weer op den grooten weg gekomen, hoorden de kin
deren een oud vrouwtje heel erg hoesten aan den kant
van den weg, en zij gingen er heen, om te zien, of zij
iets voor haar konden doen, doch ze zei: „Neen kevertjes,
jullie kunnen niets voor me doen, want wat ik noodig
heb zijn kruiden, die hier diep in het bosch groeien.
Maar ik ben al zoo oud en zoo zwak, dat ik bijna niet
meer verder kan."
„Nou," zei Jan, „dan zullen we u wel helpen zoeken;
zegt u maar, wat voor kruiden u hebben moet"
De oude vrouw ging met hen mede en wees hun welke
plantjes ze moest hebben en plukte er één, om het hun
te laten zien. Jan en Plet gingen samen aan het zoeken,
maar hoe zij ook keken, nergens zagen zij het plantje
en raakten al verder en verder van den grooten weg af,
tot zij opeens bemerkten, dat zij ook het oude vrouwtje
niet meer konden vinden.
JE MOET TEGENWOORDIG MET DEN WERKMAN
OOK GEEN GEKHEID MEER MAKEN.
Vroeger kon een werkgever den arbeider het jak wel
eens uitvegen, maar die gulden tijd behoort ook bij de
snertbedeeling. Een werkman kent ook het klappen van
de zweep en weet waar hij zich vervoegen moet als hij
minder beleefd wordt bejegend, wat ook de heer E. v.
L., de 25-jarige zoon van een aannemer te Alkmaar on
dervond, toen hij den grondwerker Willem de Lange,
met wien hij ongenoegen had gekregen, in drift een
schoelje noemde. Mijnheer de Lange deed aangifte en
was niet te bewegen de klacht weer in te trekken, zoo
dat de heer van L. heden terecht stond en tot f 20 boete
of 20 dagen werd veroordeeld.
EEN TEERBESNAARDE ZIEL BELEEDIGD.
Een der krachtigste tegenstanders van de leus „sluit
Schiedam" te Uitgeest, de heer Jan V., die op 9 Maart
uithoofde de geweldige propaganda, die hij voor zijn be
ginselen had gemaakt, door den veldwachter Bornebroek
wat gekalmeerd en gecorrigeerd moest worden, toonde
zich hevig verontwaardigd door diens bemoeizucht en
maakte hem dit kenbaar in zulke uitgezochte termen,
dat Bornebroek, hevig verschrikt naar de pen greep orn
het reslutaat van Jan's welsprekendheid zorgvuldig te
noteeren en deze- bloemlezing op te zenden naar den
officier te zenden met het resultaat dat Jan heden tot
f 50 boete of 50 dagen werd veroordeeld. 330 slokjes bal
dadig verklad... na zal Jan wel „bitter weenen".
HIJ MOEST NU LIEVER MAAR 'N STRAATJE
OMLOOPEN!
De autofbuschauffeur Corn. B. te Westgraftdijk is al
een of tweemaal veroordeeld wegens mishandeling van
mej. Catharina Koppe, de welgedane echtgenoote van
den caféhouder v. d. Oord aldaar, en stond nu warem
pel opnieuw terecht omdat hij op 11 Maart gezegde da
me onder het voorbijgaan, met zijn elleboog een stoot
tegen haar welgevulde boezem had toegebracht De chauf
feur onkende dit nu en beweerde dat de fam. v. d. Oord
hem zocht en hem uit zijn betrekking wilde stooten.
Toen de officier, die hem dit optreden zeer kwalijk
nam, f 40 boet of 40 dagen requireerde, begon Cornelis
met tranen te werken en had met deze methode om den
politierechter te vermurwen, althans zooveel succes, dat
de straf verminderd werd tot f 30 boete of 30 dagen,
'n Reductie die Kees echter onvoldoende toescheen, daar
hij, na zijn vochtige oogen te hebben gedroogd, te ken
nen gaf, in hooger beroep te zullen gaan.
EERST DE KACHEL AANMAKEN EN DAN WEG
BLIJVEN, WELZEKER DAT GAAT MAAR ZOO!
Een inwoner van Enkhuizen, zekere heer G. Jordens.
gevoelde zich niet aangenaam gestreeld door de bena
mingen, hem 18 Maart op den Wierdijk met een stem
als 'n misthoorn toe gebruld door zijn stadsgenoot Cor
nelis H., welke heer om financieele redenen niet sym
pathiek gezien scheen. Een klacht wegens beleediging
werd gedaan, doch nu de zaak behandeld werd bleek
mijnheer Jordens, evenals de verdachte, zoek te zijn en
zal h\j nu zelf kennis moeten maken met den strafrech
ter voor zijn strafbare afwezigheid. Met den heer Cor
nelis H. werd inmiddels maar afgerekend en hij veroor
deeld tot f 10 boete of 10 dagen.
ZOOVEEL BEZOEK WERD KLAAS WEL WAT
DRUK GENOEG.
De heer Klaas Str., landbouwer te Harenkarspel, kreeg
op 11 Maart eensklaps bezoek van een viertal andere
vertegenwoordigers van het boerenbedrijf en wel de hee-
ren Simon H., Cornelis B., Dirk D. en Cor B„ die alhoe
wel Klaas hen in 't minst niet aanmoedigde en duidelijk
blijken gaf liever hun hielen dan hun teenen te zien, zijn
woning binnendrongen en zich in de huiskamer groe
peerden. Ze kwamen van een verkooping, die gewoonlijk
niet met kouwe koffie wordt beklonken en het resultaat
van dit uitstapje was aan hun optreden duidelijk merk
baar. Zij wilden Klaas eens spreken over den koop van
eën paard, welken handel niet naar hun genoegen was
verloopen. Aan het verzoek van Klaas tot spoedig vertrek
Eerst besloten zij te roepen, maar dat gaf niets. Piet
begon te huilen en verlangde zoo naar huis, naar moe
der, dat Jan, hoewel de oudste en erg flink, zijn tranen
ook niet meer kon inhouden.
Hoe meer zij heen en weer liepen, hoe meer ze ver
dwaalden en eindelijk gingen ze maar zitten en afwach
ten. Toen zij een tijdje gezeten hadden en flink waren
uitgerust, begonnen zij weer te zoeken en te roepen. Op
eens kwam er een oude man te paard aan, die hun
vroeg, wat er aan scheelde. Heel angstig keken zij naar
dat groote paard, en die man leek wel Sint Nicolaas,
met zijn mooie witte baard. Bijna durfde Jan niet te
antwoorden, doch al zijn moed verzamelende, zei bij:
„Wij zochten kruiden voor een oude vrouw, maar kon
den ze niet vinden en nu zijn we den weg ook verloren.
werd nïet voldaan en eerst toen Klaas aan Dirk D.. die
het grootste woord voerde, een briefje van 10 was ter
hand gesteld, stapte het onwelkome gezelschap op en
kon moeder Geert Stroet de vuile „biene" van de heeren
wegvegen. Vader Klaas liet het er echter niet bij zitten
en de officier, ondanks het verzoek van den burgemees
ter, om barmhartigheid, evenmin en dus stonden de vier
agrariërs, overigens allen fatsoenlijks huisvaders, terecht
ter zake huisvredebreuk en werden veroordeeld
Dirk D., de woordvoerder en voornaamste solist van het
kwartet tot f 15 boete of 15 dagen, de overige drie hee
ren ieder tot f 10 boete of 10 dagen.
EEN WONDERLIJKE SNIJBOON MET RARE
LIEFHEBBERIJEN.
De apotheose werd heden gevormd door den 25-jarigcn
los werkman Theodorus K., te Wervershoof, 'n singu
liere snurker, die het in den nacht van 7 op 8 Februari,
toen hij behoorde tot de danslustigen, die het in het
café van v. d. Vliet gegeven al bezochten, al heel gek
had versierd. Niet alleen had hij toen de mantels van
twee aanwezige jongedames, mej. Greta Zijm en Agatha
Bot, geheel stuk gesneden en vernield, maar ging hij zich
ook nog te buiten aan handelingen, die we verder, maar
buiten bespreking zullen laten en aanleiding gaven, om
toen de snaak had terecht gestaan ter zake de hem ten
laste gelegde en door hem erkende vernieling, de deuren
der rechtzaal te sluiten. Hierdoor werden wij verplicht,
ook dit verslag ontijdig te beeindigc-n.
St.-Maarten, April 1930.
Mijnheer de Redacteur,
Ondergeteekende verzoekt beleefd een plaatsje in Uw
veelgelezen blad, waarvoor bij voorbaat mijn welgemeen-
den dank. Naar aanleiding van 't geval van Voorzitter
en Secretaris der Banne Gem. St.-Maarten, dat één en
ander ook ver buiten onze gemeente een wanklank ten
gehoore heeft gebracht, blijkt wel heel duidelijk uit het
schrijven van Dirk Duivel Jr.'s Vermakelijke Kroniek,
die bijna zijn geheele rubriek van Zondag j.1. er aan
heeft gewijd. En waar als het is, zoo treurig vind ik
het ook werkelijk, dat de zaak was, excuus, en nog
maals excuus vragen. En als je dat wegens gemoeds
bezwaren niet doet, dan ben je een echte stijfhoofdige
Westfries. Nu moet ik den lezer eerlijk zeggen, gedu
rende de veertien jaren dat ik hier woon, ik toch wel
stijfhoofdiger personen heb ontmoet, die voor het oog
van de menschen hooger staan aangeschreven dan de
heer Swart: de voorzitter der Banne. En als ik nu de
heer Swart was geweest, dan had ik gewoon mijn ex
cuus aangeboden, (mits vrijspraak volgde) en de f 200
boete stortte ik in de armenkas en het geld w a 3
gered en de gemoedsbezwaren waren, zoo niet ge
heel, dan toch aanmerkelijk verlicht door de weldaad
voor de armen. Wie weet wat nog gebeuren kan als
Swart dit leest.
En nu nog iets over wat anders. Mij werd medege
deeld, als zou Burgemeester als gast op den ouder
avond J.1. gehouden, zijn spijt er over uitgedrukt heb
ben, als zou onze openbare school een éénmansschool
worden, wat gezien het aantal leerlingen lang niet uit
gesloten is. (Alweer een mooie vooruitgang, in 27 jaar
een éénmansschool en over 27 jaar een géénmans»
school?) Loopt die taak van den Burgemeester nu niet
verder dan zijn spijt er over uit te drukken? Mijn in
ziens wel; maar dan op de eerste plaats gemoedelijk
wezen en vriendschappelijk overleg met Polderbestuur
en ingezetenen, daar kan en moet het algemeen belang
mee gediend zijn.
Ten tweede, dat men het zelfde doel nastreeft, dat op
onze Bijzondere School wordt toegepast en wel in dezen
vorm: men bouwt een ruime arbeiderswoning en de
heeren geven onzen wegwerker een pensioen (in over
leg met Polderbestuur natuurlijk, de man is intusscben
Moeder zal zoo ongerust wezen en ze is zoo ziek; mis-
sohien moeten wij wel iets voor haar doen, en nu zijn
wij hier.
De oude heer vroeg hun, wat moeder mankeerde*
„Ja," zei Jan, „ze hoest altijd zoo, vader geeft haar
dure dranken en het helpt heelemaal niets."
„Zoo", hernam de oude man. „Ik zie, dat jullie een
mandje bij je hebt? Welnu, volg me maar." Bij een struik
vol witte bloempjes gekomen zei hij: „Jongens, pluk nu
maar grauw je mandje vol van deze bloemetjes, en a!s
je nu thuis komt, moet je tegen vader zeggen, dat hij
hiervan thee zet en het moeder moet laten drinken En
dan zul je eens wat zien."
Jan en Piet plukten en plukten, zoodat het mandje
in een ommezien boordevol was.
„Zoo, gaan jullie nu maar weer mee, want ik weet wel,
wie jullie bent Ja, Jan dat is een flinke jongen, d'e
altijd boodschappen voor de menschen doet en de cent-
jee aan zijn moeder geeft en omdat jullie nu direct het
oude vrouwtje hebt willen helpen, zal ik jullie weer op
weg naar huis helpen."
De kleintjes liepen vlug voort en plotseling zagen zij
tusschen de boomen hun huisje staan. Toen zij zich om
draaiden, om den ouden vriendelijken man te bedanken,
had hij zich reeds omgekeerd en galoppeerde weg.
Eerst stonden ze even beteuterd te kijken, maar de
blijdschap van thuis te zijn, deed hen naar huis rennen.
Vader was juist thuis gekomen en moest nu het heele
verhaal aaahooren. Onmiddellijk nam hij de witte bloem
pjes uit het mandje en zette er thee van, die hij aan
moeder gaf. Onderwijl waren Jan en Piet de boodschap
bij buurvrouw gaan brengen en toen zij even later met
het kwartje stijf In de hand geklemd thuis kwamen, zat
moeder met een heel blij gezicht in bed en zei, dat zij
zich al heel veel beter voelde.
Den volgenden dag was moeder weer heelemaal her
steld, maar het oude vrouwtje en den ouden man hebben
Jan en Piet nooit weer terug gezien.
Hoe hielen deze
havens?
Dit schip, dat een reis om de wereld gaat
maken, komt in twaalf verschillende ha
vens. Rangschik de letters van de namen
zoo, dat je lezen kunt hoe de havens hee-
ten, No. 1, b.v. is New-York. Kun je nu
zelf de elf andere vinden,
•XaupXg 'eujnoqiapi 'pojsdnux 'pres
-UOd 'Xnqtuoa 'SuosiSuoh 'SmquiBH 'lood
-jaAn 'ojyouef ep ojh 'sojfV-souorig 'ooejs
-iraj^-treg :8 n j 9 9 o d o
