RADIO
Radioprogramma
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Hoe Lee de Forest de
3 Electrodenlamp uitvond.
BILLY BOO.
filmacteur volgens de regelen der kunst „knock-out"
werd geslagen. Zijn tegenpartij was in dit drama geen
allerliefst meisje, maar Jim Tully, een in Amerika ge
liefde auteur, wiens boeken vaak verfilmd zijn. John
Gilbert voeldt zich diep beleedigd door een crltiek,welke
Jim over hem in een van de kranten had geschreven.
Ieder die het hooren wilde vertelde hij, dat Tully wel
eens met zijn vuisten zou kennis maken. Hij was ech
ter niet bekend met het feit, dat Tully vroeger be
roepsbokser was geweest, al was het dan ook maar een
derderangs.
Kortgeleden dineerde John Gilbert met zijn vrouw in
een restaurant, toen even later ook Tully verscheen,
in gezelschap van een zuster van den regisseur, James
Cruze, die op het oogenblik een boek van hem aan
het verfilmen was. Toen Jim Gilbert ontdekte ging
i hij naar hem toe en vroeg hem dringend, doch beleefd
i de zaak nu maar meteen uit te vechten. Gilbert bleef
j niets anders over, dan deze uitnoodiging aan te nemen.
Nauwelijks stonden ze tegenover elkaar, of de arme
John ontving een paar rake slagen, die hem het be-
wustzijn deden verliezen. Hij trachtte de geheele ge-
schiedenis geheim te houden, wat hem ook eenigen
l tijd gelukte. Het schandaal lekte niettegenstaande alles
i tooh uit en Gilbert is op het oogenblik zwaar aan
het trainen om binnen enkele maanden revanche op
Tully te nemen
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Het dagschoteltje van 15 April.
Na het verorberen van de bruine boonensoep natuur
lijk, in den vorm van de uitspraken (reeds in het num
mer vart gister geplaatst Red.)
WERDEN WÉ ONTHAALD OP EEN TAAI
4 CROQUETJE
ivoorgesteld door den bejaarden reclassant Louis H. uit
Schagen, die niet de noodige zorg had besteed aan de
hem opgelegde bijzondere voorwaarden en uitstapjes In
het plantsoen had gemaakt. Deze delicatesse werd in 't
geheim opgesmikkeld en is het mogelijk dat de roeke-
looze oude heer er voor ditmaal nog met een vermaning
afkomt.
EEN VREDEFEEST OP DE URKER ZONDAGS
SCHOOL, DAT IN STRUD VERLIEP.
Op den tweeden Kerstdag van het vorige jaar had
in een der scholen van het goede Urk, dikwerf zoo
gewillig van geest, maar zwak van vleesch, een kerst
viering plaats voor de kinderen, waarop ook vele
ouderen waren genoodigd. Een aantal opgeschoten
jonge dochters en dito heeren, gemutst en gepallng-
broekt, maakten in den gang epn zoo onmenschelijk
lawaai, dat de voorzitter der feestcommissie den aan
wezigen rijksveldwachter Van Zutphen opdracht gaf,
dit luidruchtige gezelschap tot spoedig vertrek uit te
noodigen, waaraan de veldwachter gevolg gaf, echter
zonder veel succes te kunnen boeken. Hij was dus zoo
vrij wat krachtiger maatregelen te nemen, pakte 'n
paar belhamels in hun nekvel en kegelde hen de straat
op. Gelijktijdig werden ze op den bon geslingerd, we
gens huisvredebreuk, 'n Viertal van <Je onrustige kerst-
feestelingen stonden heden terecht, waarvan alleen de
visschor Mijndert P. zijn welgevormd reukorgaan aan
de meervoudige strafkamer liet zien, en, werd tegen
ieder van hen 25 sjoof boete of 25 dagen gevorderd.
WELKE RARE KUNSTEN EEN RAMPZALIGE
KIEVIT ALZOO MOET UITHALEN.
De ijvervolle rijksveldwachter Vroom, gcstatlonneerd
te Julia.nadorp. observeerde, gewapend met een prima
veldkijker, te Wieringerwaard een snuiter, dien hij her
kende als den 25-jarigen arbeider Sijraen de H. uit Wie
ringerwaard, die in 't bezit was van een kistje, waar
in gekluisterd een levende kievit, die door hem werd
gebezigd als lokvogel om andere exemplaren te vangen.
Door middel van een vernuftige Inrichting, want
zulke stroopers zonder overmaat van gevoel, zijn vin
dingrijk, werd het arme dier gedwongen allerlei capri
olen te maken, waarbij de beangstigde vogel zich 'n
zijn pogingen om los te komen, zijn vastgebonden poot
verwondde. De rijksveldwachter maakte natuurlijk een
eind aan dit gemartel en tegen Sljmen de Vogelaar
proces-verbaal op.
Laatstgenoemde werd dan ook door den Kanton
rechter te Den Helder niet met kanarieklontjes gevoerd
en tot f 40 boete of 6 dagen wegens jachtwetovertre
ding veroordeeld, van welk vonnis de heer Sijmen de
H. in hooger beroep kwam, overwegende dat men
hem toch niet aan een nóg hooger galg zou ophangen.
Veel voordeel behaalde hij in Allernaar Dinsdag nog
niet. De Officier was wel van oordeel, dat aan het
vonnis in eerste instantie eenige gebreken kleefden
en wel omdat daarin werd gesproken van een ver-
HET is altijd leerzaam te weten hoe groote uit
vindingen worden gedaan en zal de radio-ama
teur dan ook met belangstelling kennis nemen
van die van de audionlamp, de lamp met 3
electroden door Lee de Forest in 1906 uitgedacht en die,
zooals men weet, een heele omwenteling op het gebied
van don radio-verbindingen heeft gebracht.
In den drie electrodenlamp vindt men de toepassing
van het Edison-effect, d.w.z. de eigenschap, die een
verhit lichaam heeft om de omringende ruimte gelei
dend te maken voor electriciteit. Het verschijnsel, dat
reeds eerder door Becquerel is waargenomen, werd op
nieuw en met grootere nauwkeurigheid door Edison ont-
i dekt bij gelegenheid van zijn onderzoekingen van de
electrische gloeilamp. Later In 1902 dacht een Engelsche
geleerde Fleming, een gelijkrichter uit berustende op
het Edison-effect. Het was een peer met electroden in
het luchtledige; de kathode werd in gloeiing gebracht;
het toestel was bestemd om als gelykrichter of als de
tector voor hooge frequentie stroomen van de radio
dienst te doen.
Maar toen Lee de Forest aan het werk toog, wist hij
absoluut niets van het Edison-effect en had nooit hoo
ren spreken van de Fleminglamp, die toen nog weinig
bekend was.
Geboren in 1873 als zoon fan een zendeling, directeur
van een kleine school voor negers in Alabama groeide
hij zeer afgezonderd in kleine afgelegen plaatsjes op,
waar hij zelf de kennis moest vergaren, die reeds vroeg
hij hem den lust opwekte tot de studie der mechanica
cn der electriciteit. Hij maakte als artillerist den oor
log in Cuba tegen Spanje mede en zette daarna zijn
studies aan de Yale Universiteit voort.
Men was in het beginstadium van de draadlooze. Lee
de Forest was verzot op deze nieuwe tak van de electri
citeit. Marconi had in 1899 een station in de Vereenlgde
Staten ingericht, de Forest komt de toestellen bekijken
en neemt zich voor een detector te maken, die prakti
scher zou zijn dan de cohereur van Branly, toen door
Marconi gebezigd.
Hij komt naar zijn eenvoudige kamers in New York
terug, een klein laboratorium zooals zoovele andere ama
teurs het in dien tijd hadden: accumulatoren, een
Rhumkorff en een vonk/brug om golven op te wekken.
De Rhumkorff stond in een kamertje en was met dra
den verbonden aan de tafel, waarop De Forest de de
tector had, die hij wilde probeeren. Van deze tafel af
op dat oogenblik was hij bezig met den electrolytischen
detector liet hij door het drukken op een knop den
vonken van zijn Rhumkorff overslaan. Hij ving de golf
op door middel van een telefoon, die aan zijn detector
was verbonden.
Op een avond deed hij een zonderlinge ontdekking.
De kamer, waarin hij werkte werd verlicht door gas
gloeilichtDe Forest ontdekt met verbazing, dat wan
neer hij op den knop drukte, die de vonk deed over
springen en bij gevolg een golftroin deed ontstaau, het
licht begint op te flikkeren. Hij herhaalt de proef ver-
schillende malen. Telkens weer doet zich hetzelfde ver
schijnsel voor.
De jonge onderzoeker was verrukt. Onmiddellijk ont
wikkelde hij ejn theorie van de detecteerende eigen
schappen van oen gas in groeiing.
Den volgenden dag herhr. ilt hij de proef nog eens,
maar nu met de deur van het kamertje, waarin zijn
Rhumkorff staat, gesloten. Het effect blijft uit Er ge
beurt niets. Het gasgloeilicht wordt alleen beïnvloed,
■wanneer de deur openstaat
Dit was het bewijs, dat de electrische golven bij het
waargenomen verschijnsel niet in het spel waren en dat
het een zuiver acoustisch effect was.
Een gewoon mensoh zou uit deze ontgoocheling niets
hebben gehaald. Voor Lee de Forest daarentegen werd
dit het lichtpunt, dat hem den goeden weg wees. Door
dit toeval geleid om de electrische eigenschappen van
gloeiende gassen te bestudecrea, werd hij onmiddellijk
getroffen voor de groote hulp, welke deze categorie van
verschijnselen konden bieden en begon hij ze systema
tisch te onderzooken.
Eerst op een Bunsenbrander, toen op den electrischen
lichtboog, die inderdaad een detector kan opleveren,
doch te luidruohtig, hetgeen hem als vanzelf ertoe bracht
de eigenschappen van een gas te bestudeeren. die in een
peer opgesloten, door een gloeidraad wordt verhit. Zoo
kwam hij in 1902 tot de vervaaidiging van een ther-
moionischen detccher met 2 electroden, vrU analoog aan
die van Fleming, met dit verschil echter, dat hij een
speciale batterij gebruikte om een constante spanning
tusschen anode en cathode te hebben. Lee de Forest
seallseerde zich toen voor de radio, neemt de directie
van een maatschappij op zich en blijft steeds denken
aan de vervolmaking van zijn detector. Toen kwam het
idee bij hem op een 3e electrode toe te voegen, die er het
wonderlnstrument van gemaakt heeft: detector, verster
ker, golfverwekker.
Niemand wordt in zijn eigen land geëerd. De uitvin
ding van de audionlamp is Lee de Forest betwist door
machtige maatschappijen, die dank zij dit instrument, de
radioelectrische industrie een buitengewonen vlucht heb
ben doen nemen.
Een groot aantal processen zijn gevoerd en eerst na
20 jaar zijn hem de rechten van zijn octrooien gegund
door een beslissing van het allerhoogste gerechtshof.
(Nadruk verboden).
VRIJDAG 18 MAART 1930.
Hilversum (1071 van 12.006.00 n.m.
298 M.)
10.0010.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12.003.00 Ge
wijd Middagconcert met medewerking van: Jeanne v. d.
Rosièrevan Emmerick, zang, Herman Leydensdorf,
viool, Kommer Kleyn, declamatie, Ferdlnand Kloek,
orgel, het A.V.R.O.Octet o.l.v. Louis Schmidt, solo-viool
Boris Lensky; 3.004.00 Koor-Concert, de „Schola Can
torum" onder leiding van Hubert Cuypers; 4.004.30
Gramofoonmuziek, Gewijde muziek; 5.00—7.15 Gramo
foonmuziek, „Missa Solemnis", van Beethoven; 7.15
7.45 Voordracht door Jules Verstraete; 7.458.00 Gra-
mofoonmuzlek; 8.00 Tijdsein en Persberichten van Vaz
Dias; 8.15 Gewijd Concert, m.m.v. de gemengde zang-
vereenlging „Wognum's Zangkoor", Directeur: D. Saai
Wzn., organist: J. A. Doorn; 10.45 Epiloog uit te spre
ken door Ds. E. W. Ekering, m.m.v. Wognums Zang
koor; 11.00 Sluiting.
Huizen (1875 M.)
N.C.R.V.: 8.259.20 Morgenwijding, 10.3011.30 Korte
Ziekcndienst door Dr. W. Lodder. K.R.O.: 11.30—12.00
Godsdienstig halfuurtje, 3.004.00 Plechtigheden op de
H. Landstichting te Nijmegen. N.C.R.V.: 4.005.00
Concert: Mevr. C. v. RavenzwaayMöllenkamp, alt
mezzo, H. Eldert Bakker, viool, W. Kleyweg, cello, H.
Brugman, piano en viool; 5.006.30 Concert. K.R.O.:
7.007.30 Spreker: Jos. de Boer, onderwerp: „Gezin en
Maatschappij". V.P.R.O.: 8.00 Kerkuitzending uit het
gebouw van den Nederl. Protestantenbond te Haarlem,
spreker: Prof. Dr. G. A. van den Bergh van Eyslnga,
Santpoort. Daarna: Passionsmuziek (gramofoonplaten).
ZATERDAG 19 APRIL 1980.
Hilversum (1071 M., van 10.001.00
298 M.)
10.0010.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12.002.00 Mld-
dagmuziek door het A.V.R.O.Kwlntet; 2.304.00 Aan
sluiting van het Tuschinski-Theater te Amsterdam, Illu
stratieve Filmmuziek door het Theater-orkest o.l.v. Max
Tak; 4.004.30 Modepraatje door Mevr. de Leeuwvan
Rees; 4.305.00 Sportpraatje door H. Hollander; 5.00
5.30 Gezondheidshalfuurtje; 5.305.45 Liedjes van Tbo-
len en Van Lier, gramofoonmuziek; 5.45 Concert te ge
ven door het Huisorkest van Theater Tusohlnski; 6.45
Vaderlandsche Liederen, gramofoonmuziek; 7.00 Het
„Wiener" Dames Strijk-Quartet; 7.30 Zang door Mevrouw
Hovyd Kraus—Adema. V.A.R.A: 8.00 Uitzending uit
het Concertgebouw te Amsterdam van het concert van
de Arb. Zangvereeniging „De Stem des Volks"; 8.40
Toespraak door Ds. N. J. C. Schermerhorn, over het
Domei» Nicuwenhuis Monumenten fonds; 9.05 Voort
zeting Concert; 10.30 Persberichten Vaz Dias, V-A.R.A.-
Varia; Gramofoonplaten.
Huizen (1875 M.)
K.R.O.: 8.15—9.30 Platenconcert; 11.30—12.00 Godsdien
stig halfuurtje; 12.151.15 Lunchmuzlek door het K.R.
O-trio; 1.152.00 Gramofoonplaten, 2.003.15 Kinderuur
tje, 4.00500 Platenconcert, 5.00—6.00 Inboorlingen-
muziek, 6.016.55 Debutantenuurtje, 6.557.15 Journa
listiek weekoverzicht door Paul de Waart; 7.157.45
Spreker: Sapiëns „De geheimzinnige Wijze van de
Nieuwe Eeuw". Onderwerp: „Kruis en Halve Maan in
Noord-Afrika, Allah! Feu en avant!; 7.458.00 Politie
berichten; 8.009.00 Joegoslavlsch programma, het K.R.
O.-Orkest o.l.v. Joh. Gerritsen; 9.0012.00 Hollandsche
avond; pl.m. 9.30 Nieuwsberichten van Vaz Dias; 12.00
Tijdsein en Sluiting.
minkte kievit, wat onjuist was en verdachte werd ver
oordeeld wegens jachtwetovertreding, hoewel het hier
gold een overtreding der Vogelwet, maar de delinquent
had van die crltiek niet de minste satisfactie, daar de
Officier, hoewel dan op andere gronden, even getrouw
f 40 boete of 6 dagen requireerde.
VERWARD VAN GEEST, MAAR VLUG VAN HAND
EN RAP VAN BEENEN.
Op 30 Januari werd te Alkmaar, op de Bierkade uit
een pakhuis, alwaar een banklooper het karretje tijde
lijk onbeheerd had gedeponeerd, een rijwiel ontvreemd
en als dader opgespoord de 24-jarige arbeider Fokke T.
uit Sneek, die al meer zoo'n grap aan de hand had %e-
had en dus maar direct werd ingerekend. De gedra
gingen van dit jonge mensch gaven echter aanleiding
om hem eens door Dr. Hoeneveld, de zenuwarts, in ob
servatie te nemen en deze kenner van kranke hersenen
was dan ook, toen de heer T. heden terecht stond,
als deskundige; jiresent. De verdachte zelf was de wel
willendheid in persoon, erkende het feit en gaf als mo
tief op zijn onweerstaanbaren trek in 'n glaasje pils,
terwijl hij niet voorzien was van duimkruid om aan
zijn lust te kunnen voldoen. Hij had, meen ik, f 15 voor
het gepiepte zwijntje gemaakt en had dus voldoende
kapitaal om zijn verdroogde keel te besproeien. Meer
onomwonden en openhartiger kon het al niet Ronduit
gezegd, geloofden we, dat deze zwakhoofdige verdachte
de eerlijkste kerel was van al de acteurs, die dien dag
de hoofdrol vervulden. Dr. Hoeneveld achtte hem niet;
geschikt voo-r de maatschappij en adviseerde, hem on
der toezicht te houden, met welk advies de heer Offi
cier zich volkomen kon vereenigen en dus requireerde
hij 1 maand gevangenisstraf en ter beschikking-stelling
van de regeering voor den tijd van 2 jaar. De Officier
stelde zooveel vertrouwen in de psychiatrische bekwaar-
held van den deskundige, dat hij verdere observatie
nutteloos achtte. Met dit pluimpje op zijn hoed kon dus
Dr. Hoeneveld ook zijn weg vervolgen.
DE LUTJEBROEKER VEEBOER LIET ZICH NIET
KISTEN.
Het nog flinke restant van den zittingsmorgen werd,
harmonieus geaccompagneerd door de rot-slechte, ram
melende ventilatieraampjes, aangenaam en leerzaam
doorgebracht met de belangwekkende aangelegenheden
van den veehouder Cornelis M. te Lutjebroek, die door
den kantonrechter te Hoorn was veroordeeld wegens
verkoop en aflevering van melk, waarin zich bevond
het barbaarsche goedje, dat wetenschappelijk wordt
aangeduid als pathogeen micro-organisme, veroorzaakt
door strepto coccus mastitis, eenigszins beknopter ge
zegd, de afscheidingen van de bekende uierziekte. Het
was niemand minder dan de keurmeester Beets, die n
hoeveelheid van deze verdachte melk van een melkrij
der had gekocht, niet om als room in zijn koffie te
gebruiken, doch om dat monstertje in te leveren bij het
bureau van den Keuringsdienst voor Waren te Alk
maar, naar den geduchten scheikundige Dr. Dirk Mol.
Aan de roodachtige kleur der melk was het oppervlak
kig reeds te zien, dat er iets niet in orde was en ".iet
onderzoek bewees de aanwezigheid van dit micro-
organisme. Boer Crells werd schuldig bevonden en tot
f 75 boete of 75 dagen veroordeeld van welk nogal
gepeperd vonnis onze veehouder in hooger beroep ging.
Hij had zich voor deze feestelijke gelegenheid ook nog
den bijstand verzekerd van een scherpzinnig meester n
de rechten, mr. Smal, die, zelf uit het hartje van West-
friesland voortgebracht, practisch ook terdege kon
weten, waar Abraham de mosterd haalde. Het voor
naamste verweer van den heer M. bestond dan hier
in, dat hij van meening was, dat de melkrijder Schou
ten, die de melk op dien bewusten 14 December had
afgehaald, melk van andere veehouders in de door hem
afgeleverde melk had gemengd en deze melk besmet
zou zijn geweest. Dat was, kortelijks te samen gevat,
de spil, waarom de verdediging van M. en zijn jurl-
dischen windgever draaide. Volgens Cornelis M. was op
dien morgen geen zijner koeien ongesteld, wat door
zijn bejaarden en zwaarhoorigen knecht Baan werd be
vestigd. Wel bleek later, dat een der koeien kwartier-
ziek was, welke ziekte niets heeft te maken met de
gefingeerde aandoening van een luien soldaat, doch
bestaat in een ontsteking van een kwartdeel van den
uier, waarbij ook een der spenen is aangetast. De oude
heer Baan had evenwel dien morgen bij het z.g. spat
ten, waarbij wordt bedoeld 'n soort van gewoonte-proef,
bestaande uit keuring van de uitgeperste melk door
spatten op de band, niets abnormaals aan de melk der
15 koebeesten bemerkt.
Na langdurige behandelingen, ellenlange zagerij met
getuigen en deskundigen, zag ten slotte de Officier
kans om aan het woord te komen tot het nemen van
zijn requisitoir, dat aanving met een verzoek tot alge-
heele vernietiging van het door den Kantonrechter ce
Hoorn gewezen vonnis, dat hier in Alkmaar niet bruik
baar was. Om echter den reeds oplevenden Kees M.
niet te verblijden met een dood speenvarken, voegde de
Officier er direct bij, dat hij echter op andere gron-
vesten het feit wettig en overtuigend bewezen achtte
en alzoo opnieuw f 75 boete of 75 dagen vorderde. Voor
Kees M. echter de rechtbank duidelijk kon maken, dat
het hem feitelijk koud liet, of de kat of de kater hem
beet, werd mr. Smal in de gelegenheid gesteld tot het
houden van zijn pleidooi en bestreed de geachte verde
diger met al de hem ten dienste staande juridische
krachten het requisitoir, om ten slotte tot de conclusie
te komen, dat zijn cliënt moest worden vrijgesproken,
omdat niet was komen vast te staan, dat de verdachte
melk afkomstig was uit de door Cornelis M. op dien
morgen afgeleverde melk. Mocht de rechtbank zich niet
met deze conclusie kunnen vereenigen, dan stelde plei
ter bescheidenlijk voor, de buitensporig hooge boete
belangrijk te reduceeren.
INGEWIKKELDE COMBINATIE VAN STROOPERS,
LANGE HONDEN, DOODE HAZEN. RIJWIELEN
EN MARECHAUSSEES.
Op 7 Febr. van het jaar O. H. 1930 stonden voor den
Alkmaarschen Kantonrechter terecht de heeren gebroe
ders Antoon en Jan K., fabrieksarbeiders te Heems
kerk, benevens den oud-jachtopziener, thans caféhouder
L. Sch. te Heemskerk, veydacht van jachtwetovertre-
drlng te Uitgeest en wel dat zij zich in het jachtveld
hadden bevonden met gebruikmaking van z.g. lange
honden, dienende tot opsporing van wild, wat dan ook
al was geschied, zooals bleek uit de aanwezigheid van.
een buitgemaakte haas. Een en ander was geconsta
teerd door den opperwachtmeester Smorenburg en den
wachtmeester van der Meer, beiden in dienst bij de
Koninkl. Marechaussees, die met taaie volharding het
uit 5 personen bestaande gezelschap hadden bespied.
Toen zij eindelijk het oogenblik gekomen achtten, na
men de jagers de vlucht, met achterlating van hun
rijwielen,, die In beslag werden genomen en leidden tot
opsporing der eigenaars. De heeren A. en J. K., door
de marechaussees op de fabriek waar zij werkten ge
hoord, legden daar een erkentenis af en teekenden die
verklaring. Ook de heer Sch. werd ondervraagd, doch
deze ontkende elke gemeenschap met stroopers en bleef
bij die houding ook consequent volharden, toen hij te
recht stond. De heeren K. ontkenden nu eveneens en
beweerden tot de bekentenis te zijn gebracht onder
zekere pressie van de marechaussees, die hen met voor
geleiding voor den Officier dreigden, indien zij nu niet
tot een erkentenis overgingen. Zij waren toen bevreesd
hun werk op de fabriek te verliezen en hadden toen
maar toegegeven. Op de zitting kwamen zij daarop
terug. Niettegenstaande werden de heeren bij schrifte
lijk vonnis veroordeeld ieder tot f 25 boete subs. 25 da
gen, benevens ieder f 40 boete of 40 dagen bij niet-
inieverlng der niet in beslag genomen lange honden.
Wat de heer L. S. betreft, deze werd bij gebrek aan.
bewijs vrijgesproken. De veroordeelden kwamen echter
in hooger beroep en hadden Mr. Schenkeveld aangezocht
hun belangen als verdediger waar te nemen.
De behandeling van deze zaak was uiteraard zeer
langdurig, daar de marechaussees, ook nu als getuigen
gehoord, pertinent ontkenden eenige ongeoorloofde
pressie op verdachten te hebben uitgeoefend.
De Officier requireerde ten slotte vernietiging van
het gewezen vonnis, doch opnieuw schuldig verklaring
en veroordeeling tot dezelfde straf. De verdediger con
cludeerde evenwel vrijspraak of hervatting van het on
derzoek, teneinde alsnog een nieuwe getuige te hooren.
DE OFFICIER DROEG NAAR HET SCHEEN,
IN ZIJN BORST EEN MOLENSTEEN.
De 37-jarige heer IJsbrand Marinus Wilhelmus La F.,
rijwielhersteller te Helder was op 2 September des
avonds omtrent 7 uur op zijn motor de Keizersbrug op
gesnord, juist terwijl van de andere zijde een luxe auto,
bestuurd door den chauffeur Snellenberg naderde. Tus
schen de benzinemonsters ging als 't ware verloren mej.
Boon, 'n eerzaam kruidenierster, die per rijwiel' haar in
't ziekenhuis verpleegden echtvriend wilde opzoeken en
bij zich had een tasch met verschillende breekbare ar
tikelen.
De juffrouw voelde geen lust in bravourstukjes van
rijwielkunst en stapte voorzichtigheidshalve, af en bleef
dicht bij de brugleuning geposeerd op het voorbijrijden
van de auto wachten. Maar nu werd zij echter van da
andere zijde besprongen door den motorrijder, die zoo
onzacht voorbij tufte, dat hij de juffrouw een paar pijn
lijke vingers bezorgde alsmede f 4 schade aan vernielde
voorwerpen in het zakje, een schade die hij ook geheel
verzuimde, te vergoeden.
De Heldersche Kantonrechter was blijkbaar niet in de
wolken over het optreden van den kilometerslobberaar
en veroordeelde hem tot niet minder dan f 50 boete subs
50 dagen.
Zoo'n^optater was echter den rijwielhersteller toch te
melig en kwam hij dus in hooger beroep, hopende dat
het meervoudig strafcollege meer aandacht aan zijn be
zwaren zou schenken. Met de duimstok in de hand
trachtte mijnheer IJsbrand den rechters dan ook duide
lijk te maken, dat er op de brug nog ruimte in overvloed
was overgebleven en het alleen aan de zenuwachtigheid
van juffr. Boon was toe te schrijven, dat zij schade had
bekomen.
Op hoop van zegen toonde de appellant zich evenwel
bereid, mej. Boon de verlangde 4 pop op de zitting ter
hand te stellen. Hij werd echter ondanks die edelmoe
digheid afschuwelijk teleurgesteld door den heer offi
cier, die wel 'n molensteen inplaats van een hart in zijn
boezem scheen rond te dragen, aangezien deze edelacht
bare heer, ln plaats IJsbrand met laurierdropbladeren te
omkranzen, bevestiging eischte van het door den kan
tonrechter gewezen vonnis.
De heer IJsbrand, eenigermate verbluft, scheen wel
spijt te hebben van zijn 4 pop, alreeds zijn portemonnaie
waren ontvloden om in juffr. Boon's beurs 'n eereplaats
te vinden, doch dit leedwezen is misschien pz-aematuur,
daar we niet weten hoe de reohtbank het over 14 da
gen bij de uitspraken, met hem maken zal.
„Dankje," schreeuwden de kraaien ln koor,
toen de kleine zanger zijn liedje had geëindigd.
„Bravo"', riep Billy, terwijl hij in de handen
klapte. Toen wendde hij zich tot de vogels en hij
zeide: „Jij en ik varen in een schuitje. Ik kan
schreeuwen als Billy Boo, maar ik kan geen noot
zingen als ik wou."
„Waarom eigenlijk niet," vroeg een van de vo
gels. „Heb je niet een grooten mond gekregen?
En je hebt een kleinen neus."
„Dat is waar, maar dat wil niks zeggen. Daar
heb je nou bijv. de uilen, die hebben heelemaal
geen neus en ze kunnen toch geen noot zingen.
Ze kunnen alleen schreeuwen."
„Hai, hai, hal," lachten de vogels Billy uit en
ze schreeuwden: „Billy is een oude, wijze uil."
„Schei nu maar dadelijk uit," zeide Jerry, plot
seling, voor de vogels springende en ze veront
waardigd aankijkende. „Je hebt Billy niet uit t*
lachten Hij is verstandiger dan welke uil ooi».
Is het niet zoo Billy..." „Dat is hij, en Billy zal
het jullie bewijzen ook, als jullie wilt," zeide
Redneb.
Maar dat maakte, dat Billy zich niet erg op
zijn gemak begon te voelen. „Schei ook maar
uit," fluisterde hij tot Redneb, achter zijn hand.
„Je laat me nog voor gek staan."
Maar dat nam niet weg, dat de vogels Billy
om een bewijs vroegen van zijn wijsheid. „Kom
op, Billy", riepen ze, „kom op, we wachten."
En zoo moest Billy wel een bewijs geven.
We zijn nieuwsgierig wat dat zal zijn.
