Ui tutti Bitlis- Mwitilit- LnMlil In een rammeltreintje door Bulgarije. HAAR SPROOKJESPRINS Radioprogramma Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Donderdag 12 Juni 1930. SCHAGER 73ste Jaargang No. 8677 GOURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.S0. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EEN GOEDKOOPE MAALTIJD. IETS OVER DE BEVOLKING. DE EERSTE INDRUK VAN DE BULGAARSCHE HOOFDSTAD. (Van onzen reizenden correspondent). Sofia, 2 Juni. Indien zoo'n lokaaltreintje van het kleinste formaat niet bestond, moest het worden uitgevonden voor ern stige toeristen, die niet slechts willen verplaatsen om er zich later te beroemen, doch die werkelijk willen rei zen, en dus land en volk willen leeren kennen. Overal houdt zoo'n treintje stil, nu en dan in het veld, waar niets van een dorp of een stad, hoogstens een enkel huis valt te bespeuren en dan stappen menschen uit, stijgen anderen in, menschen uit het volk, boeren, arbeiders, die naar een markt gaan of er vandaan komen, kleine za- kenmenscnen, oude moedertjes, die de reis onderne men naar gehuwde kinderen; jongelingen, die de een zaamheid van hun gehuoht verlaten om elders werk te zoeken. Er zijn er onder de passagiers nu en dan die, met bloemen getooid, half vroolijk nog en half slaperig van een bruiloft komen, een dagenlange bruilofstfeest, zooals die hier nog worden gevierd, andere reizigers, die ernstig, nadenkend, van een begrafenis terugkeeren. Het treintje, waarmede ik van een stationnetje nabij de Grieksche grens de reis maakte tot Radomir om daar over te stappen in een normalen trein, die me naar So fia bracht, was samengesteld uit lange wagens als tram wagens. met ter weerszijden een lange bank. In het midden stond een klein ijzeren kacheltje, dat nu, In de lente, die reeds bijna zomer werd, natuurlijk niet brand de. De gemiddelde snelheid van het treintje bedroeg zeer zekér niet meer dan twaalf kilometer per uur. maar daarvoor had men dan ook gelegenheid het zeer schoone landschap goed op te kunnen nemen en mede te leven met de andere passagiers, die een genoegelijk wereldje voor zi,ch zelf vormden en zich koutend den tijd kortten. De jonge meisjes, die ter markt gingen of er vandaan kwamen, onder geleide van haar ouders, waren meest opvallend schoon, met regelmatige gelaatstrekken en donkere, sprekende oogen. De kleeding is er naar de streek, zeer verschillend, doch vrij algemeen is de hoofd doek. Vaak ziet men op den rokrand goud borduursel, fraai van teekening. Sommige boerinnetjes dragen zwarte, armlooze jakjes, van fijn laken, die eveneens xnet gouddraad zijn geborduurd en om den hals hebben ze als collier aaneen geregen gouden munten, gouden Napoleons, Turksche, Bulgaarsohe, 'Oostenrijksche, zelfs Engelsche goudstukken, en het getal der goudstukken, die ze als versiering dragen, is evenredig met den bruid schat, dien ze mede krijgen. Een zeer aangenaam, prettig, rustig, bescheiden voor komend volk zijn de Bulgaren en over het algemeen zeer eerlijk. Ik doel hier op de plattelandsbevolking, want in een stad van honderduizenden als Sofia, ontbreken natuurlijk ook de slechte elementen niet. Een kleine veertien uur zou de reis duren in het mi niatuur-treintje tot Radomir, waar ik moest overstappen en ik had niets te eten, niets te drinken en heel weinig FEUILLETON door C. N. WILLlAMSOy. Een der meest interessanto romans uit de bekende Society-Reeks; Uitgave Van Holkema en Warendorf, Amster dam. 23. Terry was verbaasd door deze handelwijze, want het leek uiterst onwaarschijnlijk voor Sheridan om zoo te doen. Zij had zelfs een vaag idee, dat het niet goed was om dit te doen zonder haar verlof ertoe te vragen. Maar toch, de Prins, die weer zoo vriendelijk was geworden, zou zeker veel beter weten, wat be tamelijk was dan zij en hij, die een prins was, kon toch geen kwaad doen. Zij maakte do bandoau haastig vast en zei: „Ik hen kant en klaar, liet is erg vriendelijk van u om mij te komen halen. Ik dacht niet, dat u het doen zou. Want het is niet half zoo stormachtig als de vorige maal. Toen u likte, dacht ik, dat het juffrouw Harkness was". „Juffrouw Ilarkness is bezig om haar patiënt den matroos Jones een speciaal geneesmiddel toe te dienen, dat zij voor hem brouwde", kondigde She ridan aan. „U hoeft niet door de open lucht, want ik heb de verbindingsdeur tusschen den salon en mijn suite ontsloten. Maar het is vrij koud. 'U zoudt be ter doen met iets over uw schouders te werpen, want u heeft zich onweerstaanbaar gemaakt in uw bal japon". Het meisje opende de kleerkast en nam er een hermelijnen stola uit. Sheridan keek naar elk barer bewegingen en nam haar het bont af, toen zij het om wilde doen. Zij zag, wat hij doen wilde ei\ glimlachte tegen hem. „Dit is de eerste maal, dat ik een echt dinertoilet heb aangetrokken', zei zij: „ik meende dat u het misschien mooi zou vinden". „Dat doe ik", antwoordde hij, maar in plaats van haar in het bont te hullen, hield hij de stola in zijn handen, bukte zich en drukte zijn lippen tegen haar haar hals. daar waar de kleine koperroodc krulletjes ontsprongen. Bij de aanraking sprong Terry op, alsof hij een te rooken bij me. Ik had er op gerekend, dat zich in het treintje wel kooplieden met eetwaren zouden bevin den, zooals ik dat hier wel meer heb gezien, doch er was niets te koop en al spoedig begon mijn maag hef tig te protesteeren. Slingerend ging het treintje tusschen de bergen door, nu en dan langzaam, puffend, en hijgend tegen een hel ling op, dan weder rammelend een helling af, waarbij op een balcon van eiken wagen een remmer alle krach ten inspande, om de vaart te verminderen. Bergen wa ren er terzijde van het lijntje, bergen en bosschen, doch al spoedig ook korenvelden, boomgaarden, tabakvelden Dan weder reden we kilometers langs de Stroemba, de wilde rivier, die nu juist weder in Griekenland over stroomingen heeft veroorzaakt. Vol afwisseling was het landschap met verre uitzichten op diepe dalen, met hooge bergen, die nog hier en daar sneeuw droegen, al heersohte beneden reeds zomersche warmte. In de velden werd gewerkt en de vrouwen met haar kleurige kleeding waren daarin als levende bloemen. Wollige kudden dwaalden rond onder de wakende oogen van herders en honden, groote, zwart-witte ossen trokken rustig zwaar beladen wagens over smalle landwegen. Kleine, knusse huisjes lagen verspreid tegen de berg hellingen en in de dalen, maar zeldzaam waren de dorpen. Bij de halten stonden hoogstens enkele huisjes en aanvankelijk bij één zag ik op een afstand van een paar honderd meter een café, waar ik misschien iets te eten had kunnen koopen, doch het was te ver weg en miste ik den trein, dan moest ik minstens vier-en- twintig uur wachten. Doch eindelijk kwam de uitkomst We hadden een kwartier oponthoud bij een stationne tje, dat omgeven was door een dorp en langs het spoorlijntje stonden vier café'restaurants en verder kooplieden met brood, vruchten, limonade, worst karne melk, geroosterd lamsvleesch, gekookte eieren, gebra den kippen. Alle reizigers stormden naar buiten om le vensmiddelen in te slaan. Alles was even goedkoop en ln tegenstelling met Griekenland trachtte hier niemand mij, den vreemdeling, te bedriegen. Een groot stuk geroosterd lamsvleesch, drie flinke sneden brood, vijf eieren en twintig goede sigaretten kostten, alles teza men, vijf-en-twintig lewa (10 lewa 18 cent), dus nog geen halven gulden. Toen het treintje weder verder reed, was er in mijn wagon zooiets als een algemeen feestmaal, waarbij echter geen vorken en lepels werden gebruikt, hoogstens een zakmes. Men at er, om het zoo uit te drukken, „met handen en voeten". Elegant was het niet, maar zeer genoegelijk. De eerste tien uur ging de reis door Bulgaarsch Macedonië en telkens stapten Macedoniërs (die Bulga ren zijn) in. De Macedoniërs hebben in Europa geen goeden naam. Gedurende den tijd, dat de Turken hier heerschten, kwamen ze telkens in opstand. Ze wilden de vrijheid, eigen scholen, geen belasting betalen ten bate van Turken, die te Konstantinopel of elders een lui leven leidden, terwijl Macedonië door de regeering werd verwaarloosd. Jarenlang voerden de Macedoniërs een guerilla-oorlog. waarbij het van beide zijden niet zeer zachtmoedig toeging. Een door de Turken gevan gen genomen Macedonlschen partijganger werd zonder vorm van proces gefusilleerd of opgehangen en een revolver achter haar rug had afgeschoten. Zich naar hem omwendend, staarde zij hem aan met zoo'n uiterste verbazing, dat zijn heete bloed een koude douche scheen te krijgen. Hij gaf haar echter haar blik terug en een langzame glimlach krulde zijn lip pen. „Waarom waarom deedt u dat?" hijgde het meisje. „Waarom?" herhaalde Sheridan. „Om onze over eenkomst te verbreken. Ze was toch reeds gespannen, was ze niet? li heeft mij doen inzien, dat niettegen staande al mijn verdrietelijkheden en vernederin gen, mijn bloed nog niet bevroren was. In zeker op zicht is dat een bof voor u nu u het ten minste weet. Waarom zou onze kruistocht een lange Zon- dagsschool-picnic zijn?" Hij wierp de hermelijnen stola weg en greep het meisje bij haar polsen, maar zij deinsde terug, terwijl haar adem snel kwam en haar gelaat zeer bleek was. „Doe dat niet", smeekte zij. „Ik kan het niet begrij pen; u is getrouwd u heeft geen recht Sheridan lachte. Het was te belachelijk! „Kom, kom! heeft u dat spelletje nog i.iet lang genoeg ge speeld? Ik vind, dat iets anders grappiger zou zijn voor het oogenblik en wat de toekomst betreft, mijn mooie, lieve kind, daarnu dat kan inij niets schelen. U zei, dat u wenschte de overeenkomst le verbreken. Ik hield u aan uw wooid. Als u vindt, dat ik geen recht heb om een kus te stelen, geef mij er dan een. Of wil u er mij een verkoopen? Wat is de prijs?" „Als u mij kust, zal ik u haten!" hijgde zij. Hij zwaaide haar handen weg in een plotselinge woede tegen zichzelf en tegen haar, welke hem koud maakte. „Ga danwat duivel!" zei hij. Terry wankelde en greep een stoel. „Ik zou wel wil len, dat ik overboord kon vallen!' riep zij. „Nooit heb ik kunnen droomen. dat u zoo zou zijn. Uu is slecht. Uw oogen kijken net als al de oogen van die afschuwelijke mannen deden! O, het maakt me ziek net als al die hatelijke Frar.sche boeken. Ik wilde, dat ik dood was." Sheridan was met stomheid geslagen. De bruut, die in iederen man leeft, was uit zijn kooi ontsnapt. Nu was die er weer in» niet angstig, maar verkild. „Waes niet dwaas, juffrouw Divine", zei hij scherp: „Wij zijn hier niet op het tooneel, ik ben r.iet het publiek. Het is niet noodig voor u om overboord te vallen of dood te gaan om van mij af te komen. Dit tooneel is uw eigen schuld. U heeft met mij geflirt. U ver lokte mij om met u te flirten. U heeft de gevolgen gezien. U hadt mij met rust moet.en laten, zooals ik u met rust liet, als ik u physiek afstootelijk was." gevangen genomen Turk ging het al niet veel beter. In Europa hield men intusschen vredesconferenties, zonder zich te bekommeren om de millioenen, die te- vergeefsch de eenvoudigste menschelijke rechten op- eischten: recht op eigen taal, op vrijheid van godsdienst, op scholen voor hun kinderen, op een rechtvaardig be- lastingstelsel.waarvan de opbrengst zou worden aange wend te algemeenen nutte en r.iet zou verdwijnen in de zakken van enkele gepreviligieerde vreemdelingen, die heerschers waren zonder zich hun heerschersplichten bewust te zijn. En de Europeanen, die onder gelukkiger omstandigheden leefden, sohudden onwillig het hoofd en vroegen gemelijk: „Waarom maken die menschen daar ginds toch zoo'n drukte? Wij zitten toch zoo lekker bij de warme kachel en brave idealisten, die in hun gezellige kamer van wereldvrede droomden, waren slecht te spreken over de menschen, die niet rustig bleven als hun vrouwen ontvoerd, hun kinderen gesto len, hun kudden weggedreven, hun huizen en kerken verbrand werden door vreemde overheersohers. Zoo kregen de Macedoniërs een slechten naam. Hij die de Macedoniërs van nabij kent, weet, dat deze vrijheidslievende, zelfbewuste menschen zijn, werkzaam, oprecht, eerlijk, goedhartig. Voor mij zijn de Macedo niërs, die ook nu nog voor een deel buiten Bulgarije ln verdrukking leven, een der sympatiekste menschenras- sen, die ik leerde kennen. Te Radomir. ongeveer honderd kilometer van Sofia, moest ik overstappen ln een trein op normaalspoor en een kleine twee uur later zag ik in het avondduister, dat reeds was gevallen, beneden me de Bulgaarsche hoofdstad, die in een vlakte is gelegen. De verlichte stad met haar duizenden lichten deed aan een grootsche feestilluminatie denken en deze eerste goede indruk werd al zeer spoedig volkomen bevestigd. J. K. BREDERODE. Vanaf heden Rationeele prijsverlaging Dames* en Meisjesschoenen. pi TCU/I Hf'c SCH0ENHANDEL V. IXlüOTTltlIV b SCHOENMAKERIJ VRIJDAG 13 JUNI 1930. Hilversum (1071 M., van 12.00—6.00 298 M.) A.V.R.O.: 10.0010.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12.00— 2.00 Middagmuziek door het AVRO-Kwintet, 2.052.45 Uitzending voor Scholen: ..Haring en haringvisscherij"; 2.453.00 Gramofoonmuziek, 3.004.00 Maak het zelf! door Céline SchaakeVerkozen; 4.305.30 Gramofoon muziek, gevarieerd programma; 5.306.00 Dinermuziek door Dick Groeneveld en zijn orkest in Café „Moderne" Heiligeweg, Amsterdam; 6.00 Tijdsein, 6.01 Voortzetting van het concert, 6.30 Vaz Dias: Koersen, 6.40—7.00 Gra- mofoonmuziek. 7.007.30 Lezing door A. C. Slop, over „Waterpolo"; 7.306.00 Concert door de Staf muziek van het 5e Reg. Infanterie; In de rustpoos: Gramofoon muziek; 8.00 Tijdsein; 9.009.30 Voordracht door Willem Hunsche; 9.30-^-11.00 Concert door het Omroep-Orkest o.l.v. Nico Treep, 10.00 Persberichten van Vaz Dias; 11.00 Aansluiting van het Cabaret „La Gaité" te Am sterdam; 12.00 Sluiting. Terry, die nog steeds den rug var3 den stoel vast hield, zoodat haar knokkels wit waren, had een deel harer zelfbeheersching terug. Yersch van school, waar zij op zachte wijze gedrild en opgevoed was, om daarna onder de harde regels van Desmond te komen, voelde zij zich bij Sheridans verwijten als onder be- toovering. Zij werd berispt door den Prins van haar Adoratie. Haar plotselinge woede tegen hem was ge weken. Zij gevoelde, dat zij door haar jeugd en haar onwetendheid omtrent het leven, hem verkeerd had begrepen. Het kon eenvoudig niet, neen het kor. niet, dat hij plotseling een wild dier was geworden zooals Nazlo en die anderen in de Blauwe Maan sche nen te zijn met dienzelfden hatelijken, angstwek- kenden blik in hun oogen. I)e Ptit.s zei, dat zij hem gezegd had de overeenkomst te verbreken, dat zij met hem had geflirt en dat zij nu voor de gevolgen stond. Klaarblijkelijk vond hij, dat hij niets bizon- ders had gedaan, dat zij den kus had kunnen ver wachten en dat zij alleen te laken was. „O neen!" riep zij: „Dat volstrekt niet! U is r.iet afstootelijk voor mij. meneer Sheridan! Begrijpt u het niet? Ik had zooveel achting voor u. ik kon het niet verdragen te denken, dat u niet goed zou zijn en dat maakte het zooveel erger, dan als u anders geweest was. Natuurlijk i.s u goed! Ik was niet van plan om met u te flirten of u tot flirten over te halen. Ik ge loof r.iet. dat ik weet, hoe ik flirten moet. Ik was slechts blij, dat u een beetje vriendelijk was. Maar als ik mij slecht heb gedragen en als dit alles mijn schuld is. dan spijt het mij". Een zonderling schepsel! Sheridan gaf haar op, als de sfinx. En toch was haar stem zoo zacht, haar oogen waren zoo stralend en het leek wel of er tra nen in stonden, die de koude woede van den afge- «vozen man deder; bedaren. Nutteloos, zoo dacht hij, zou het zijn om haar m liet gezicht te slingeren, dat hij haar huichelarij doorzag. Laat haar maar het laatste woord en laat zij tot het einde toe de onbe grepen ingenue blijven, wat hem betrof Hem kon het niet wonden niet erger dan hij reeds gewond was: en dat was hij slechts ir; zijn ijdelheid. als hij de feiten ten minste goed onder de oogen zag. „Ik vrees, dat hel vlegelachtig van mij was om de schuld op u te gooien, juffrouw Divine", zei hij. „Uw schoonheid is alleen de schuld, in zoover u er iets mee te maken heeft. Wat mij betreft eerst verloor ik mijn hoofd en toon mijn humeur. Ik ben sinds de laatste weken door veel moeilijks heengegaan. Niet dat dat een verontschuldiging is! Dis is er niet. Ik vraag u vergiffenis voor het verbreken var; onze overeenkomst en voor de wijze, waarop ik dat deed. Wij zullen het weer in orde brengen, zoo goed als we kunnen." „O, dank u!" riep het meisje, zoo dankbaar alsof Da^n „Kan me nfets schelen, eerst even rn'n BAAITAÓAK halen! Laat hem maar fluiten, Die lekkere J ORUNOi ECHTE FRIESCME BAAI-TABAK Daar han ik niet buiten'" Huizen (1875 M.) N.C.R.V.: 10.30—11.00 Korte Ziekendienst door Ds. J. C. Klomp. K.R.O 11.30—12.00 Godsdienstig Halfuurtje. 12.0012.15 Tijdsein en Politieberichten, 12.151.15 Lunohmuziek door het K.R.O.-trio, 1.152.00 Gramo- foonplaten. N.C.R.V.: 4.00—5.00 Gramofoonplaten- j concert, 5.00—6.00 Concert, 6.30—7.00 Spreker: Rector van Galen, over den Nationalen Geiellendag; 7.007.30 Gramofoonplaten. V.P.R.O.: 7.30 Persberichten van het Vrijzinnig Godsdienstig Persbureau: 7.45 Politiebe richten; 7.50 Cyclus: Kerk en kerkgaan; 8.20 Concert; 8.55 Cursus Wereldbeschouwing, 9.35 Concert, 10.05 Boekbespreking, 10.25 Concert. ZATERDAG 14 JUNI 1930, Hilversum (1071 M., van 10.00—1.00 298 M.) A.V.R.O.: 10.00—10.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12.00 2.00 Middagmuziek door het AVRO-Kwintet, 2.002.30 Modepraatje, 2.304.30 Aansluiting van het Tuschlnski- Theater te Amsterdam, Illustratieve Filmmuziek door het Tuschinski-Orkest, 4.305.00 Sportpraatje door H. Hollander, 5.006.00 Gramofoonmuziek, 6.00 Tijdsein, 6.016.45 Conecrt door het Omroep-Orkest o.l.v. Nico Treep; 6.457.05 Accordeon-muziek; 7.058.00 Voortzet ting Concert Omroep-orkest. V.A.R.A.: 8.00 VARA- Varia, 8.05 Concert door het VARA-Orkest o.l.v. Hugo de Groot, 9.00 Opvoering van „De Eekhoornkooi", een hoorspel van Tyrone Guthrle met muziek van Owea Mase; 9.45 Divertimento voor klavier en kamerorkest, pijn. 10.00 Op verzoek herhaling van het spreekkoor „Plant den Meiboom", 10.20 Oude Walsen door het VARA-Orkest o.l.v. Hugo de Groot. 11.00 Bij dc Pomp, Wekelijksch nieuws van Teun de Klepperman, 11.15 Gra mofoonplaten. Huizen (1875 M.) j K.R.O.8.15—9.00 Platenconcert, 11.30—12.00 Godsdien stig Halfuurtje, 12.0012.15 Tijdsein en Politieberichten, 12.151.15 Lunchmuziek door het K.R.O.-trio, 1.152.00 Gramofoonplaten, 2.003.15 Kinderuurtje, 4.405.00 Radio-Zwemcursus, 5.006.55 Platenconcert, 6.55—'7.15 Journalistiek Weekoverzicht door Paul de Waart, 7.15— 7.45 „Limburgs ongeschreven geschiedenis", 8.00—11.00 Concert door het K.R.O.-Orkest; 11.0012.00 Platen concert; 12.00 Sluiting. hij haar een mooi geschenk had gegeven. „Ik ben er zeker van, dat ik hatelijk was Maar ik meende het niet. Ik verlies mijn humeur soms ook, ofschoon ik er tegen strijd; en de nonnen zeiden altijd, dat ik er voor bidden moest. ,Mijn vader heeft een drifti- gen aard; ik veronderstel, dat ik het var; hem heb. Ik hoop, dat u mij vergeven wilt." Sheridan kon het niet helpen, dat hij moest la-j chen. „Het was een storm in een glas water", zei hij. „Een storm in een storm. Luister eens naar den winid en de golven. Zij bespotten ons. Natuurlijk heb ik u feitelijk niets te vergeven. Het komt alles op mi] neer. Ik had mij de reden moeten herinneren', waar-* om u dit zullen wij zeggen „haantje" bij mi) aan boord aannam. Mijn belofte namelijk om „mijn handen thuis te houden", te meer nog, daar ik meen, dat Philips mij zei, dat u verloofd was. Is dat zoo?" „Nee", antwoordde het meisje haastig „Ik hen niet verloofd. Ik heb het nooit in mijn hoofd gehaaldt en niemand heeft mij nog ten huwelijk gevraagd." Toen zij haar woord had geuit, klonk haar dade-. lijk Julia s waarschuwing weer in de ooren. Zij bloosde hevig en wierp Sheridan een angstigen blik toe. „U ziet er niet uit, alsof u zich plotseling iets her-i innerde", zei hij met een glimlach. „Dat deed ik", biechtte zij. „U herinnerde zich wellicht de kleinigheid, dat it toch verloofd is?" „Ik heb liever, dat u mij dat niet vraagt." zei T erry. „Nog een geheim?" veronderstelde Sheridan. „Zoo als uw motief om het geld te weigeren en mij te ver tellen, waar uw klooster was en zoo mee?" „Ja", gaf zij toe. Hij trok zijn schouders op: „Daar ik geen psycho- analyst ben, kan ik niet beweren, dat ik u begrijp", zei hij. Zijn bloed was r.u zoo koei als ooit en hij zag zichzelf als een stomme dwaas, die dankbaar diende te zijn, dat hij nog op het nippertje ontsnapt was. Hij moest ook ernstig van het gezelschap van het meisje afzien; maar eerlijk gezegd scheen hij het niet te wenschen. „Ik veronderstel, dat na dit tooneel u het verkies lijk zou vinden, als ik verdween, zoodat u het gor dijn' zou kunnen neerlaten en in uw kleedkamer blijven", veronderstelde hij. „Dat wil zeggen, ik be doel, dat onze gezamenlijke maaltijd is afbesteld." Terry keek verlegen tot hem op en zei; „Ik weet het niet. Het hangt van u af. Wenscht u, dat ik sa men met u dineer of heeft u het liever niet?" Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 1