WIE
Radioprogramma
DE BOOM VAN DE
BEHEERSCHERS DER MENSCHEN.
Lewis Stone.
j^C^^S^?OURÏlNT, H|
GRATIS.
Binnenlandse!! Nieuws.
De schoolhoofd-kwestie te Andijk.
ZONDAG 22 JUNI 1930.
Hilversum (1071 M.)
V.A.R.A. :9.00 Berichten omtrent postduivenvhichten
van verschillende organisaties van postduivenliefhebbers,
9.05 Otgelspel door Johan Jong op het VAJFtA-Orgel,
9.30 Mededeelingen van het Reissecretariaat van het
•Instituut voor Arbeiders Ontwikkeling, 9.35 Gramofoon-
platen, 10.00 Lezing door W. v. d. Sluis. Onderwerp: De
inpoldering van de Zuiderzee en wat daarmee samen
hangt. V.P.R.O.: 10.30 Uitzending uit het Gebouw
van den Ned. Protestantenbond te Hilversum. Spreker:
Ds. J. van Dorp (Londen). A.V.R.O.: 12.00 Tijdsein,
12.0112.40 Lezing door Casper Höweler over „Negro
Spirtuals". 12 40—2.00 Middag-Concert door het AVRO-
Octet, 2.002.30 Boekenhalfuurtje: Jo van Ammers-
Kiiller houdt een inleiding tot haar nieuw boek „Vrou
wenkruistocht"; 2.304.00 Solisten-Concert, 4.005.00
Gramofoonmuziek. In de rustpoos: Sportuitslagen van
,Vaz Dlas. V.A.R.A.: 5.00 Gramofoonplaten, 5.15 Kin
deruurtje. De Familie Mulder; 6.00 Vooravondconoert
door het VA RA-O rk est. A.V.R.O.: 800 Tijdsein, Pers
en Sportnieuws Vaz Dias, 8.159.00 Populair concert
door het Omroep-Orkest o.l.v. Nico Treep, 9.009.30
Voordracht door Louis van Gasteren, 9.3011.00 Licht
Klassiek Concert, 11.00 Gramofoonmuziek, 12.00 Sluiting.
Hulzen (1875 M.)
N.C.R.V 8.25—9.20 Morgenwijding. KR O.: 9.55 Klok
gelui. 10.00 Uitzending van de Hoogmis uit de Basiliek
v. d. H. H. Agatha en Barbara te Oudenbosoh, 12.00
12.20 Lezing over: „De Middelbare school voor meisjes",
12.2012.30 Toespraak tot de luisteraars door den voor
zitter van den K.R.O., 12.302.00 Gramofoonmuziek,
2.003.30 Middagconcert, 3.304.30 Gramofoonmuziek.
4.305.00 Ziekonhalfnurtje. N.C.R.V.: 5.50 Kerkdienst
uit de Ned. Herv. Kerk (Nieuwe Kerk) te Utrecht.
K.R.O.: 7.307.55 SprekerDr. J. van Kranendonk Duf-
fers. Onderwerp: „De Hygiëne van de Melk"; 7.558,00
Voetbaluitslag van de R.K. Federatie, 8.00 Tijdsein, 8.01
- -8.05 Voetbaluitslagen van den K.N.V.B. door Vaz Dlas.
8.0510.45 Concert door het K.R.O.-Orkest. pl.m. 9.30
Nieuwsberichten van Vaz Dlas, 10.45—11.00 Epiloog
door Klein Koor. 9
MAANDAG 23 JUNI 1930.
Hilversum (1071 M., van 12.00—6.00: 298 M.)
A V R O.: 10.00—10.15 Tijdsein en Morgenwijding. 12 OO—
2.00 Middagmuziek door het AVRO-Kwlntet, 12.50 Gra-^
rnofoonmuziek. Voortzetting Middagmuziek, 2.002.45*
Wenken op het gebied van Icookkunst, 2.454.30 Illustra
tieve Filmmuziek uit het RemJbrandt Theater te Am
sterdam, 5.006.00 Kinderuurtje door Ant. van Dijk,
6.00 Tijdsein, 6.00—7.00 Gramofoonmuziek. 6.30 Koersen
:Vaz Dias, 7.007.30 Boekenhalfuurtje. 7.308.15 Caril
lonbespeling van de Oude Kerk te Amsterdam, 8.15
9.30 Concert door het Omroep-Orkest o.l.v. Nico Treep,
93010.00 AVRO-Radiotooneel. Studio-opvoering van:
..Achter 't Slot". Vlaamsch blijspel in één bedrijf; 10.00
Persberichten Vaz Dlas. 10.1011.00 Voortzetting Con
cert. 11.00 Gramofoonmuziek, 12.00 Sluiting.
Hulzen (1875 M.)
N.C.R.V.: 8.159.30 Tijdsein en Morgenconcert. K.R.O.
10.2011.30 Uitzending van de plechtige Hoogmis uit
de Kathedrale Kerk te Utrecht. N.C.R.V.: 12.00
12.15 Politieberichten. 12.30—1.45 Tijdsein en Orgelcon
cert uit de Herst. Evang. Luth. Kerk te Amsterdam,
door Jan Zwart, 2.35—3.15 Causerie over: „Tweejarige
zaaiplanten en het gebruik van eenjarige" door A. J.
Herwig. 3.15—3.45 Cursus Knippen en Stofversieren,
4.00—5.00 Ziekenuurtje, 5.00—6.30 Concert, 6.30—6.45
Gramofoonmuziek, 6.457.45 Zesde Christelijke Liederen-
Uurtje, 7.458.00 Politieberichten, 8.00—11.00 Lezing:
„Emigratie naar Overzeesohe en Europeesche landen",
met muzikale medewerking; 10.00 Persberichten Vaz
Dias.
Kort verhaal
Naar het Engelsch van P. Beaufoy.
(Nadruk verboden).
„Beroerde boel!" mompelde Arthur Wisbey ln zich
zelf.
Alles was verkeerd gegaan de afgeloopen week en nu
het was Zaterdagmiddag, verkeerde hij In een
staat van grondeloos pessimisme en ontevredenheid met
het leven. Zijn bedeesd verzoek om een bescheiden sa-
larisverhooging was door zijn autoritairen, onwelwillen
den chef opgenomen, alsof het een misplaatste grap
ware geweest. Zijn vrouw had hem de heele week nog
onvriendelijker afgesnauwd dan anders en de morsige
daghit had zijn eenvoudigste opdrachten en verzoeken
gladweg genegeerd. Nooit had de kleine met het kleine
hart zich zóó nederig gevoeld. Hij begon zelf te gelooven
wat zijn dierbare echtgenoote hem meermalen toevoegde:
dat h(j een mislukking was!
„Ik wilde dat Ik eens geluk had." zuchtte hij.
Een voorbijganger botste tegen Wisbey op en de bot
sing dwong het hoofd van- den kleinen man als het ware
in de richting van het étalageraam van een onaanzien-
lijken winkel, dien hij anders zeker gedachteloos zou
zijn voorbljgeloopen. En terwijl zijn oogen zonder veel
attentie het uitgestalde in het winkelraam opnamen,
werd hij plotseling getroffen door een woord, dat in reus
achtige roode letters op een kaart prijkte: „GELUK!"
„Dat la wel heel merkwaardig!" peinsde Wisbey. En
nu zijn belangstelling eenmaal gewekt was, ging hij de
uitstalling meer op zijn gemak bekijken en hij staarde
verbaasd naar een bonte en wonderlijke verzameling;
amuletten, gelukspoppen en andere attributen van raen-
schelijke bij- en llchtgeloovigheid. Op een kleine kaart
stond: „Geluk-aanbrengers goedkoop Een shilling".
Wisbey aarzelde een oogenblik. Hij bedacht dat zijn
wekelijksch salaris nog ongerept in zijn portefeuille zat
Ofschoon hij nooit in zijn leven ln de verleiding was ge
komen om een geluk-aanbrenger of iets van dien aard
te koopen, schoot het hem nu door den geest dat Pro
fessor Harding, op de laatste Maandagavondlezing van
de Volksuniversiteit gezegd had, dat er ongetwijfeld ln
de natuur zekere krachten werkte, waarvan het ware
wezen den mensch verborgen bleef, maar waarvan toch
enorme Invloeden schenen uit te gaan.
Een beetje schoorvoetend stapte Arthur Wisbey het
winkeltje binnen. Er hing een zware, geparfumeerde
atmosfeer, die hem naar het hoofd steeg en loom en doe
zelig maakte. Een oude man met een langen grijzen
baard en een eigenaardig, kaftan-achtige jas aan, speel
de met een groote witte Angora-kat.
„Waarmee kan ik u van dienst zijn, meneer?" vroeg
de eigenaar met een zachte, vermoeide, aangenaam en
beschaafd kllnkendo stem.
Wisbey wist eigenlijk heelemaal niet wat hij wilde. Het
eenige wat hij wèl wist was, dat hij meer overwicht zou
willen hebben over de menschen met wie hij in aanra
king kwam.
Maar er was iets ln het vrledelljke. oude gezicht van
dezen eigenaar, dat Wisbey moed gaf en bij stukjes en
beetjes vertelde hij hem wat hem kwelde:van zijn levens
wijze, van zijn moeite om zich te handhaven tegen krach
tige- naturen.
DINSDAG 24 JUNI 1930.
Hilversum (1071 M., van 12.00—6.00 298 M.)
A.V.R.O.: 10.00—10.15 Tijdsein en Morgenwijding. 12.00—
2.00 Middagmuzlzk door het AVRO-Kwintet, 12.50 Gra
mofoonmuziek, Voortzetting Middagmuziek, 2.003.00
Gramofoonmuziek, 3.004.00 Knipcursus door Mevr. Ida
de Leeuwvan Rees, 4.005.00 Debutanten-Concert,
5.306.00 Dinermuziek door Dlck Groeneveld en zijn
Orkest in Café „Moderne", Helllgeweg, Amsterdam;
6.00 Tijdsein, 6.01 Voortzetting Concert, 6.30 Koersen
Van Dlas, 6.407.00 Gramofoonmuziek. 7.007.30 Le
zing door G. W. Comello over „Voorlichting bij Be
roepskeuze"; 7.308.00 Joodsch halfuurtje door het
Knapenkoor der Jeugd-Synagoge; 8.00 Tijdsein. 8.01 Po
pulair Concert door het Omroep-Orkest o.l.v. Nico Treep,
10.00 PersJberlchten Vaz Dias, 10.10 Voortzetting Con
cert, 11.00 Aansluiting van het Carlton-Hotel te Amster
dam, 12.00 Sluiting.
Hulzen (1875 M.)
K.R.O.: 8.30—10.15 Uitzending van de plechtigheden
met Sint Jansprocessie te Laren; 11.3012.00 Godsdien
stig Halfuurtje, 12.00—12.15 Tijdsein en Politieberichten,
12.15—1.15 Uitzending van de plechtigheden met Sint
Jansprocessie te Laren, 1.152.00 Gramofoonmuziek,
2.003.00 Vrouwenuurtje, 5.005.15 Gramofoonmuziek,
5.155.30 Zang door mej. B. ten eBrge, sopraan; 5.30-
5.45 Gramofoonmuziek, 5.45—6.00 Zang (voortzetting);
6.01—6.15 Sportpraatje, 6.15—6.45 Gramofoonmuziek,
6.457.15 Cursus Kerklatijn voor meergevorderden door
Leo Speet, 7.15—7.45 Lezing. Onderwerp: Willem "i,
Prins van Oranje, m. van 1572 tot aan den dood van
Oranje (1584). 7.45—8,00 Politieberichten, 8.01—9.15 Con
cert door het Muziekconservatorium der R.K. Leer
gangen te Tilburg. 9.15—11.00 Concert door het K.R.O.-
Orkest. pl.m. 9.30 Nieuwsberichten van Vaz Dias, 11.00—
12,00 Gramofoonmuziek, 12.00 Sluiting.
Uit de Filmwereld
Het leven van dezen buitengewonen artist Is eigenlijk
bijzonder, juist omdat het zoo gewoon is. Lewls weri
in 1888 geboren uit zeer rijke Amerikaansche ouders,
die het blijkbaar zoo nauw niet namen met den huwe
lijkstrouw, om welke reden zij echtscheiding aanvroe
gen. De type van Stone, op wien dit feit zijner kinder
jaren diepen Indruk maakte, verraad nog de noodlotti
ge gevolgen van deze scheiding; hij is een stille en te
rughoudende figuur tusschen de levendige menschen
van Hollywood.
Als knaap reeds nam hij dienst in het Amerikaan
sche leger en streed aan de grenzen van Mexico en nam
deel aan den Spaansch-Amerikaanscben oorlog, welke
in 1898 gevoerd werd. Hij gelijkt daarom, wat dit he-
treft, eenigszins op Öancroft, die terzelfder tijd hetzelf
de beleefde. Tot zijn twintigste jaar bleef hij in het le
ger, doch trad toen eruit, daar hij zich veel meer tot
het artistenleven aangetrokken gevoelde.
Zijn eerste optreden had plaats in het Belasco theater
waar men al spoedig met zijn talenten kennis maakt?.
Een periode, waarin hem verschillende hoofdrollen wer
den gegeven, volgde nu en het ls in dien tijd geweest,
dat Lewis ruim 10 jaar achtereen in genoemd theater
in 10 voorstellingen per week de hoofdrollen vertolkte.
Hij heeft toen niet eenmaal gemankeerd.
Toen brak de oorlog uit. De Vereenigde Staten ver
klaarden Duitschland den oorlog en Stone nam in hat
leger deel, waar hij als sergeant werd aangesteld, als
Instructeur tot het africhten van recruten. Hij verbleef
toen in de Platteburg in de nabijheid van New-York.
Stone is gehuwd en heeft drie kinderen van zijn eerste
vrouw. Toen hij de tijding van haar dood vernam, werd
hij plotseling grijs. Zij* toch, van wie hij zooveel hield,
viel uit het raam van de elfde verdieping en kwam te
recht op een hek met punten, waardoor zij terstond
overleed.
Voor kort huwde hij met een rijke erfgename uit Pa-
sadena, waardoor hij nu als een der rijkste menschen
„Ik ben niet bijgeloovig", besloot hij, terwijl hij een
kleur kreeg, „maar het ls tooh wel mogelijk dat er in
magie méér steekt dan men oppervlakkig geneigd is te
denken. Ik heb er wel eens een en ander over gehoord
en gelezen en als dat waar is..."
De handelaar knikte. „Er is ongetwijfeld veel waarheid
ln, maar er ls aan den anderen kant veel dwaasheid en
bedrog ingeslopen. Maar wat uw moeilijkheden betreft,
een blad van den Boom van de Beheerschers der Men
schen zou ln staat zijn aan te vullen wat u ontbreekt Ik
heb er nog een paar."
Hij rommelde in een lade, waaruit hij met langzame,
bijna plechtig-statige bewegingen een albasten doos te
voorschijn haalde. Toen hij het deksel van de doos nam,
steeg er een vreemde geur uit op. Met een llefkoozend
gebaar nam de oude man er een driehoekig, gedroogd
blad uit
„Er ls een boom In Burmah, waarvan volgens de over
levering het eerste zaadje geplant ls door de groote God
heid Siwah", verklaarde hij met een soort profetische
waardigheid. „Met groote moeite ben ik enkele bladen
van dezen boom machtig geworden. Volgens de legende
zou Siwah, toen hij den boom plantte, tegen zijn disci
pelen hebben gezegd dat deze het erfdeel zou worden
van de zwakken en besluiteloozen in de wereld. In de
handen van een sterk man heeft het blad geen uitwer
king, maar ln die van en zwakke en zachtmoedige
schuilen er niet te schatten krachten in."
„Wat voor krachten?" vroeg Wisbey nieuwsgierig.
„Zulk een blad zet kracht bij aan, en doet sucoes vol
gen op elk bevel dat zoo iemand geeft"
Wisbey glimlachte. „Dat wil dus zeggen, dat als zoo
iemand een mlllionair commandeerde om hem duizend
pond te geven, dat het ook direct zou gebeuren?" veron
derstelde hij.
„Neen," antwoordde de handelaar met het zachtmoe
dig hoofdschudden van een Oosterschen wijze. „Het blad
waarborgt den eigenaar alleen de vervulling van zijn
redelijke wenschen. Wanneer u bijvoorbeeld dien politie
agent die daar in de straat heen en weer loopt zoudt
bevelen om den eersten den besten voorbijganger te ar
resteeren, alleen omdat u daar nu eens lust in hebt, zou
hij zeker niet aan uw verzoek voldoen. Maar als u hem
iets minder onredelijks vroeg, bijvoorbeeld, om het ver
keer een oogenblik stop te zetten dat u kon oversteken,
zou hij uw verzoek ongetwijfeld inwilligen. Het hangt
voornamelijk af van de tooverformule, of die op de
juiste manier uitgesproken wordt, met de juisten na
druk. Luistert u maar eens."
Van den bodem van de doos vlschte de oude man een
stukje vergeeld perkament op, beschreven met vreemde
letters, die Wisbey niet lezen kon.
„Het ls Sanskrit, de taal van het oude Hindoestan",
onderwees de handelaar. „In het Engelsch vertaald,
luidt de tooverspreuk aldus: „Ik wil dat dit gebeurt
Probeer me niet tegen te spreken. Het moet en zal ge
beuren zooals ik gezegd heb."
Wisbey rilde even. Moest hij dat zeggen?
De oude man scheen de geschiedenis van dien boom
een buitengewoon aantrekkelijk onderwerp te vinden,
tenminste hij gaf zijn cliënt een uitvoerig relaas van het
rituaal waarmee het plukken der bladeren gepaard ging
en van de levenswijze van de priesters die den boom
hoeden.
„Er moet een fortuin te verdienen zijn met deze bla
den", opperde Wisbey voorzichtig.
„Was het maar waar! De meeste menschen geven de
v.oorkeur aan een toovermiddel dat vanzelf werkt en
waarbij hun eigen energie en Initiatief niet te hulp be
hoeven te komen. TV® !«ven helaas ln een tijd van fut
loosheid en gemakzucht!"
Wisbey was gaan zitten en leunde met zijn ellebogen
LEWIS STONE.
van Amerika kan gelden. Want zelf is Stone altijd een
sober en zuinig man geweest. Van zijn ouders erfde hij
een niet al te groot fortuin, dat hij gelukkig wist te be
leggen. Bij de filmmaatschappijen in de laatste jaren
verdiende zijn medeartlsten als Harold Lloyd, Douglas
Falrbanks en Chaplin wel het meest, maar Stone was
het weer, die het zuinig bewaarde.
Hij leeft teruggetrokken van zijn medespelers, en is
daarom niet erg gezien onder hen. Maar thans bezit hij
fabrieken en boerderijen, landerijen en vooral oliebron
nen. Hij blijft evenwel de eenvoudige Lewis van vroeger,
waarom wij hier een typisch voorval uit zijn jeugdjaren
memoreeren, dat hij zelf onlangs nog eens ophaalde. Hij
was een tijd lang wissellooper te New York en had een
adres opgekregen ln een straat, welke maar bestond uit
één blok hulzen. Hij sprak verschillende menschen aan,
die uit dat groote gebouw daar kwamen, maar zij ke
ken hem allemaal even aan en iiepen dan weer voorbij.
Hij werd hopeloos en wist niet wat te doen. Hij keek om
hoog en zag eensklaps boven het gebouw het opschrift
Doof-stommen-instituut.
Na langen tijd slechts voor bepaalde films bij de Me
tro Goldwyn Mayer verbonden te zijn geweest, heeft hij
in September vorig jaar een langdurig contract met de
zelfde maatschappij geteekend. In verscheidene films trad
deze sportman, die als een Douglas Fairbanks kan
schieten, rijden en schermen, op; wij noemen Scaramou-
che, en vooral de Patriot. Hier speelde Emil Jannings
de rol van Tsaar, terwijl Stone de vertolker was van de
titelrol, en als Graaf Pahlen den keizer steeds van raad
dient in het belang van het vaderland; hij valt tenslotte
voor de eer van zijn keizer tezamen met hem. Het is
Lewis' meesterwerk geweest en ongetwijfeld is door deze
film zijn naam in de artistenwereld voor goed gevestigd.
ZICH MET INGANG VAN
1 JULI 1930
OPGEEFT ALS LEZER VAN DE
ONTVANGT DE NOG VERSCHIJ.
NENDE NUMMERS VAN JUNI
op de toonbank. Hij steunde het hoofd in de handen.
„Een beheerscher der menschen!" mompelde hij.
„Ja," zei de handelaar, „waarom niet? Koop het blad,
meneer, waag het erop en zie wat het uitwerkt. De prijs
speelt geen rol een paar stuivers om zoo te zeggen."
De jongeman vroeg of hij het wonderblad even be
tasten mocht en dat verzoek werd toegestaan. Het was
ongetwijfeld een eigenaardig soort blad: een gelijk
zijdige driehoek!
De handelaar knikte ernstig. „Drie zijden", klonk
zijn zachte indrukwekkende stem: „leder zijde ls een
symbool van de elementen die een sterkte verleenen:
zelfvertrouwen, wilskracht, autoriteit!"
En terwijl hij het blad in zijn hand hield, voer een
vreemde gloed door Wisbey's heele wezen. Het leek wel
alsof het bloed ln zijn aderen opeens tintelde van ener
gie en durf. Ontzaglijke mogelijkheden doemden voor
zijn verbeelding op. Voor zijn geestesoog verscheen
plotseling het beeld van zijn gestrengen chef. die met
zijn norsch gezicht en op den draaienden bureaustoel,
de man die hem altijd de verpersoonlijking van gezag
had geschenen en tegenover wien hij zich altijd schuch
ter en nederig had gevoeld. Maar n u was het alsof de
zware figuur voor zijn verbeelding ineenschrompelde
tot de afmetingen van een zuigeling en de stoel... de
angst-aanjagende draaistoel werd tot een meubeltje
uit een poppenkamer!
Toen dacht Wisbey aan een andere persoonlijkheid
met autoriteit aan Rosie, zijn vrouw; Rosie met
haar scherpe tong en snibbige manieren, Rosie die al
tijd precies het omgekeerde wilde van wat hij voor
stelde. Als hij op een vacantiedag naar Brlght wilde,
gaf Rosie de voorkeur aan Southend, maar hij was
er zeker van met d i t blad in de hand zou ze hem
zelfs gedwee volgen naar Tlmboektoe!
„Hoeveel kost het?" vroeg Wisbey, met Ingehouden
adem.
„Vijf shilling!"
Een snelle gedachte flitste door Wisbey's geest. Hier
deed zich al direct een gelegenheid voor om proef te
nemen of het blad werkelijk de mystieke krachten
bezat, waarvan de kooper zoo hoog opgaf!
„Ik geef u drie en een half!"
„Vijf shilling is de prijs, meneer. Het verwondert
me dat u bij een aankoop, die van zooveel beteekenls is
voor uw verdere leven, er nog aan denkt om een paar
stuivers af te dingen!", antwoordde de handelaar ver
ontwaardigd.
De tooverspreuk!
„Ik w i 1 dat u het me voor drie en een halve shil
ling geeft. Probeer me niet tegen te spreken! Het moet
en zal gebeuren zooals ik gezegd heb."
Het gezicht van den handelaar was een studie waard.
DdArop had hij niet gerekend. Maar wat kon hij doen?
„Goed", zei hij langzaam, „het zal geschieden zooals
u wenscht! Het was een onvergeeflijke domheid van
me u de formule mee te deelen vóór de koop defi
nitief was tot stand gekomen. Maar het Is nu niet an
ders ik wensch u veel succes met het blad!"
'Met een, triomfantelijk lachje op het gezicht, verliet
Wisbey den winkel. Hij scheen waarlijk het laatste half
uur een paar centimeters gegroeid zijn hoofd hing
niet meer omlaag, zooals anders In zijn zak had
hij het blad van den Boom van de Beheerschers der
menschen!
Op zijn weg naar huls, liep Wisbey even aan bij het
couranten-agentschap van Hinks op den hoek van de
straat waar hij woonde. De agent had met de meeste
stelligheid geweigerd om hem het ochtendblad thuis
te laten bezorgen; Wisbey kon het best even kernen
DOOR DE TRAM OVERREDEN.
Doodelijk ongeluk op de
Den Haag.
Sportlaan te
Donderdagmiddag wilde het 14-jarige meisje L. M.
v. d. Z., wonende in de Pauwenlaan. op de fiets ge
zeten, de rails oversteken van lijn 21 in dc Sport
laan nabij de Tulpenboomstraat, juist toen een wa
gen van dié lijn naderde. Het kind kwam te vallen
en onder den tramwagen terecht. Het werd deerlijk
verminkt opgenomen en door den Geneesk. Dienst
vervoerd naar het ziekenhuis aan den Zuidwal, waar
het bij aankomst bleek te zijn overleden.
De directie der H. T. M. deelt mede, dat uit het
voorloopig onderzoek van het ongeval gebleken is,
dat den trambestuurder geen schuld treft.
PLOTSELING IN DE DIEPTE VERDWENEN.
De drenkeling gered maar nog niet bi]
kennis.
Donderdagmiddag omstreeks 2 uur zwommen eeni
ge jongelui in de Barneveldsche beek te Amersfoort,
De 18-jarige P. G. B., wonend te Amsterdam, ver
dween plotseling in de diepte. Op het hulpgeroep van
de andere jongens, snelde de 17-jarige F. T. toe en
slaagde er in den drenkeling op het droge te bren
gen. De jongen was echter reeds buiten kennis. Op
advies van een inmiddels gewaarschuwden militairen
arts werd B. naar het militair hospitaal vervoerd. De
jongen is nog niet bij kennis.
VERDUISTERING VAN BIJNA 18000.
Acht maanden gevangenisstraf geëisckt.
Voor de Haarlemsche rechtbank stond terecht een
boekhouder, wien ten laste was gelegd dat hij ten
nadeele van zijn te Haarlem gevestigde firma een
bedrag van f7765 ontvreemd had. Verdachte bekende
het hem ten laste gelegde en gaf toe dat het ver
duisterde bedrag nog wel grooter zou zijn dan het
ten laste gelegde. Hij had de verduistering gepleegd
na zijn huwelijk, om op grooter voet te kunnen leven.
Het O. M. eischte acht maanden gevangenisstraf.
Uitspraak op 1 Juli.
Eindelijk opgelost.
Zooals men weet, is eenige jaren geleden, als hoofd
der school te Andijk benoemd de heer J. H. v. d.'Vliet.
Deze is maar kort In functie geweest, want hij vertoef
de meer buiten, dan in de gemeente, wegens ziekte,
zooals hij zeide, ofschoon hij door drie geneeskundi
gen, die hem onderzochten, geschikt verklaard werd
voor de vervulling zijner betrekking. Het is toen een
heele lijdensgeschiedenis geworden. In de Enkhuïzer
Courant is er heel wat over gezegd, de heer v. d. Vliet
heeft er zelf ook over geschreven in meer dan één inge
zonden stuk. Herhaaldelijk hebben B. en W. den heer
v. d. Vliet gewaarschuwd om zijn functie waar te ne
men, doch deze bleef maar weg. Tot ten slotte de Raad
hem als hoofd der school ontsloeg, wat door Gedepu
teerde Staten dezer provincie goedgekeurd werd. Hier
tegen is de heer v. d. Vliet in hooger beroep gegaan
bij de Kroon. En deze heeft thans dit beroep ongegrond
verklaard, zoodat de gemeente Andijk dus in het gelijk
is gesteld. Waarmede dus deze lijdensgeschiedenis een
einde heeft genomen. Intusschen is de schoolgaande
jeugd de dupe ervan geworden, volgens bovengenoemd
blad, dat van harte hoopt, dat er voor het openbaar
onderwijs, in de gemeente Andijk nu een periode van
rust aanbreekt.
halen op zijn weg naar kantoor, vond Hinks. De jonge
man omklemde het blad en stapte den winkel binnen.
Inplaats van een beleefd en timide „goeden middag"
zooals van hem verwacht werd, riep hij onverschrok
ken:
„Zeg, hoe zit het nu met het Ochtendblad, hè?"
„Wat had u willen weten over het ochtendblad?",
Informeerde de heer Hinks laatdunkend.
„Eén seconde aarzelde Wisbey. De groote, brutale
kerel Imponeerde hem evenals vanouds, maar de ruige
oppervlakte van het blad stuwde moed door zijn aderen.
„Ik w i 1 dat u mij iederen ochtend de krant laat
bezorgen! Probeer me niet tegen te spreken! Het moet
en zal gebeuren zooals ik gezegd heb!"
Hinks staarde den kleinen man onthutst aan. „Als
hij geen geheel-onthouder was", mompelde hij tegen
zijn vrouw, „zou ik zeggen..."
„Verstaat u me niet?", schreeuwde Wisbey.
„Dacht u dat ik doof ben?u schreeuwt l.eusoh
hard genoeg!"
Er kwamen meer klanten den winkel binnen. Hinks*
handen bewogen zich zenuwachtig. Hij hoopte maar dat
dat kleine ventje geen scène ging maken.
„Uitstekend, meneer, uitstekend," antwoordde hij vele
toontjes lager dan zooeven. „Het komt In orde; u kunt
erop rekenen. Ik heb er een loopjongen bijgenomen en
Maandagochtend zult u zonder mankeeren uw ochtend
blad hebben!"
Toen Wisbey vertrokken was, wendde de heer Hinks
zich opnieuw tot zijn echtgenoote.
„Het lijkt warempel wel of dat kereltje opeens een
ander mensch geworden ls. Anders is hij zoo verlegen
en nu... een mond van wat ben je me. En hij leek
grooter, flinker. Ik twijfelde een oogenblik of hij het
wel was."
Inmiddels had Wisbey den tocht naar de echtelijke
woning voortgezet. Hij twijfelde niet of er zou zich on
middellijk een gelegenheid voordoen om de werking van
het blad op Rosie te beproeven. Het zou zonder twij
fel een krachttoer worden want bij Rosie vergeleken
was de kwaadaardige, brutale Hinks een lam. Maar
het blad had nu al twee keer getoond dat het hem
niet in den steek liet en dat vervulde hem met hoop
en moed.
Toen hij zijn miniatuur voorstads-villa'tje binnenkwam,
was Rosie In het slechte humeur dat hij verwacht had.
„Je bent laat voor de thee", mopperde ze. „Je
schijnt nooit op tijd te kunnen zijn en ik heb den thee
boel al afgewasschen of beter gezegd Winnie heeft het
gedaan. Ik ga boodschappen doen."
Wéér sloten Wisbey's vingers zich om het wonder
blad ln zijn zak. „Ik wil thee hebben," verklaarde hij
kalm.
„Dan moet je maar zien dat je een kopje krijgt, lieve
jongen!", klonk het plagend.
„Rosie. Ik w i 1 thee hebben. Probeer me niet teg?n
te spreken. Het moet en zal gebeuren zooals ik gezegd
heb."
Ze lachte een hoogmoedig keellachje.
„Ben je naar den schouwburg geweest?", sarde ze.
„Zeker een stuk van Shakespeare gezien? Je stelt je
tenminste aan of je Julius Caesar bent!"
Even dreigde Wisbey den moed te verliezen, maar
met Inspanning van al zijn geestkracht herhaalde hij de
tooverformule.
Rosie lachte wéér, maar nu was er geen hooghartige
spot meer ln haar lach. Ze was zenuwachtigdat
zag Arthur duidelijk, haar voeten schuifelden onrustig.
En terwijl Wisbey naar de onzekere, half-geschrokken,
half-verbaasde uitdrukking op haar gezicht keek, wist
