Daan Pool
Kantongerecht te Sc'iagsn.
komt!!
Ergelijke baldadigheid
bij het Zwanewater.
De verkeersregeling
te Schagen.
Zitting var; Donderdag 19 Juni.
(Waarnemend kantonrechter Mr. J. A. E. Buiskool
te Schagen.)
Een bende kerels uit Castricuni
komen naar Callantsoog om eieren
te rapen, waarbij ze vreeselijk
huishouden in de Lepelaarskolo
nie.
Het moet in den nacht van 26 op 27 April gebeurd
zijn. dal een bende kerels uit Castricum cn omge
ving anders kunnen we ze onmogelijk noemen
naar Callantsoog gekomen is en daar bij het Zwane
water ergerlijk heeft huisgehouden.
Heden moeten daarvan een drietal terecht staan,
namelijk Corn. Geluk, P. Borst cn G. Zonneveld, die
schijnbaar geen van allen den moed hebben bezeten
om zich voor den rechter te verantwoorder., want
geen van hen is verschenen
Uit de dagvaarding blijkt, dat ze de lepelaarsnes
ten hebben uitgehaald, maar de eieren, die vuil
bleken te zijn, later op een hoop hebben stuk ge
gooid. Er bleken er daar een 50-tal te liggen. Voorts
hebben ze naar schatting een 400 meeuweneieren
meegenomen, zoodat in totaal een 500-tal eieren
door de vandalen uit pure baldadigheid zijn ver
nietigd.
De heer v. Hor.'schoten, jachtopziener van het Zwa
newater, als getuige gehoord, vertelt het volgende:
Des morgens vroeg bemerkte hij aan de indruk
ken op den bedauwden bodem, dat er 's nachts
ongewenscht bezoek moest zijn geweest. Al heel
spoedig kwam hij tot de ontdekking dat dit bezoek
de daar aanwezige nesten, ook die van de lepelaars
moest hebben gegolden. De lepelaarskolonie nu bij
het Zwanewater is naast die in het Naardermeer,
de eenigste in ons land. Het verschil tusschen deze
twee is echter, dat, die te Callantsoog veel grooter
is, wat wel zijn oorzaak hierin' vindt, dat de dieren
daar een rustige broedplaats vinden, terwijl de ko
lonie in het Naardermeer door het vele bezoek zien-
deroogen achteruit gaat. weshalve men ook daar
reeds maatregelen treft om het bezoek in de toe
komst te beperken.
Het kan dus funeste gevolgen hebbcnj dat de ko
lonie op zoo wreede wijze wordt verstoord, als
thans is geschied. De dieren kunnen daardoor voor-
goed vertrekken.
De heer Van llonschoten verklaart verder, dat hij
een vijftigtal eieren op een hoop gegooid zag, waar
van de meeste waren aangepikt, dus hadden ze op
het punt gestaan om uit te komen. Uit alles was
op te maken, dat de personen, die er geweest waren,
goed den weg in het Zwanewater moeten hebben ge
weten, anders zouden ze nooit de brug hebben ge
vonden, die over het smalte gedeelte van de plas
is geslagen. In dit verband noemt Van Honschoten
eeniga namen als Twist en de Gebr. Kuil van
Heemskerk die wel als de aanvoerders van de troep
kunnen worden beschouwd.
Een var; de personen, die dien nacht ook meege-
weest is, Cornelis Brakenhof uit Castricum, wordt
als 2e getuige gehoord. Nadat hem op het gewicht
van den eed is gewezen, worden hem door den kan
tonrechter verscheidene vragen gesteld, maar het is
of hij in dezen nacht een deel van zijn geheugen
verloren schijnt te hebben, want hij weet zoo goed
als niets meer. Gelukkig wordt hetzelve door de
bedreigingen van den kantonrechter en den ambte
naar met vervolging wegens meineed aardig opge-
frischt en herinnert hij zich nu eensklaps verschei
dene r.amen, waaronder behalve de drie hierboven
genoemde ook nog Hollenberg, Twist, Schermer,
Veld, enz., zoodat de bende uit talrijke leden be
staan schijnt te hebben.
Ilij vertelt dan, dat ze per vrachtauto van Scher
mer in Callantsoog waren aangekomen dit bleek
hem pas later, want, hij was nog nooit in Callants
oog geweest en dat ze toen ivaar de ,,bergen"(?)
hadden gekeken. De dageraad kwam juist door.
l)it was wel aardig bedacht, maar kon natuurlijk
geen geloof vinden bij de heeren rechters.
De kantonrechter vroeg, of ze dat niet bij Castri
cum hadden kunnen redden; daar zijn toch ook dui
nen? en vervolgens leest Z.Ed. het proces-verbaal
voor, waaruit blijkt, dat getuige aar; de politie heeft
verklaard, dat ze naar "het Zwanenwater gingen
naar de broedplaatsen van vogels en dat ze eieren
hadden gezocht, maar die later weer hadden weg
gegooid, toen het bleek, dat ze bebroed waren.
Getuige zegt, ook 3 eitjes te hebben gehad, kieft-
geweend had. Het was noodeloos zichzelf te herinneren,
hoe dwaas het was „nat uit je gezicht te persen." Het
kwam vanzelf.
HOOFDSTUK XXVII.
Indien Eustace Nazlo zijn gang had kunnen gaan met
Terry Desmond in New-York en alles „volgens zijn plan"
was afgewerkt, zou zij allicht voor hom niets geweest
zijn dan een aardig klein ding in een lange rij van aar
dige kleine dingen. Maar zij was voor zijn liefde gevlucht
Zij had hem een poets gebakken en hij had haar ver
loren. Hij kon het niet uitstaan, gedwarsboomd te wor
den. Er waren slechts weinig vrouwen, die kennis had
den gemaakt met deze eigenaardigheid van Nazlo, om
dat weinigen getracht hadden hem te dwarsboomen.
Meisjes, die den Schoenenkoning aantrokken, waren
verrukt over het geluk, dat haar te beurt viel. zoodat ze
bij gevolg aardiger voor hem waren dan wel goed was
in haar eigenbelang. Wat hij gemakkelijk verkreeg, ver
veelde hem spoedig en daar een Fransche danseres van
den derden rang uit Marseille slim genoeg was om dat
te raden, was zij erin geslaagd om „mevrouw Na2lo" te
worden in den tijd, toen de Schoenenkoning nog nauwe
lijks in zijn koningschap was aangeland.
De geschiedenis had zich te Parijs afgespeeld even
•oor den oorlog. Het was een kwestie geweest van
„trouw mij of anders: vaarwel en ik trouw een ander".
Natalie Correze had oogen als bronnen van inkt en
roode lippen, die om kussen vroegen om ze dan te wei
geren. Maar zij was nauwiijks boven den boerenstand;
en nadab zij twee maanden getrouwd waren, had Nazlo
schoon genoeg van haar. Als zij niet een kind had ver
wacht, zou hij haar zeker hebben omgekocht om van
hem to scheiden, maar een der zeldzame zwakheden
van den man was zijn intense liefde voor kinderen. Hij
wachtte. Natalle's kind was een jongen, en gelukkig
een miniatuur van zijn vader. Nazlo bood de vrouw vijf
honderd duizend francs aan (meer kon hij toen niet
missenals zij het kind wilde opgeven en als Made-
moiaelle Natalie Correze terugkeerde naar haar geboor
testad Marseille. Maar Naxlo's zwakheid was Natalle's
kracht: ook zij hield van kinderen... Zij aanbad den
jongen. Er was geen geld genoeg ter wereld om hem
te koopen.
Zij begon een donzig zwarte snor te krijgen in dien
tijd, de schaduw van een komende, maar niet welkome
gebeurtenis. Nazlo wist, dat hij haar niet kon uitstaan
als zijn vrouw. Zij zou, als hij haar meenam naar New-
York zyn „carrière" vernietigen. Toch wilde hij den
longen houden en zoo werd er een compromis geeloten.
eitjes, dacht hij, maar met zekerheid kon hij dit
niet zeggen. Of de anderen eieren hadden, wist hi.
aanvankelijk niet, maar toen dé „duimschroeven
weer wat werden aangedraaid', konden verschil
lende namen worden geporteerd van hen, die zich
wel degelijk aan dit scnat.delijk bedrijf haddei
schuldig gemaakt.
De volgende getuige, de autohouder, Theodorus
Schermer uit Bakkum, wist in den beginne ook al
niet veel, maar ook hier deed het bekende middeltje
wonderen.
Zijn verdere verklaringen worden overigens met
het noodige wantrouwer» aangehoord, omdat hij bi.,
zijn verhoor door de politie gezegd had, dat hij er
heelemaal niet bij geweest was en dat hij met een
paar ki uidenbittertjes wegens gevatte kou in be
had gelegen.
Maar je bekent nu, dat je er bij geweest bent,
vraagt de kantonrechter.
Ja, zoo is het net, antwoordt getuige, nogal branie
achtig, wat den kantonrechter de schampere op
merking ontlokt, dat het zoo net niet is. En wal
moesten jullie daar doen vraagt hij verder aan ge
tulge, waarom wij niet begrijpen, waarom deze mé;
den getuige Brakenhof niet als verdachten terec:
staan. Maar dat komt misschien nog wel!
Onder de pas ontvangen koude douche zegt ge
tuige, tenminste onomwonden, dat het om eieren-
zoeken te doen was. Maar veel meer weet hij dan
ook niet, ook niet dat de gebr. Kuil er bij waren,
die de ambtenaar, als het maar eenigszins moge
lijk was, wel graag eens even voor den rechter zou
willen zien verschijnen, een berucht stel bekenden
als zij in de strooperswereld schijnen te zijn.
Maar Schermer weet van niets wat wel heel on
begrijpelijk is, wanneer men bedenkt, dat ze een
heelen nacht iiitl elkaar uit zijn geweest en den
volgenden morgen met licht thuis zijn gekomen.
Wel zegt verdachte nog gedacht te hebben, dat er
geen kwaad mee gedaan werd en dat er ïr. ieder
geval geen geld mee was te verdienen.
Dat laatste maakt het juist nog erger, zegt de
kantonrechter.
Gelukkig, zoo zegt de ambtenaar van het O.M., die
vervolgens aan hei woord komt, is dit een feit, dat
weinig voorkomt. Het Zwanewater is een der na
tuurmonumenten, die door de vereeniging tot het
behoud daarvan beschermd wordt. Dat dus een der
gelijke horde uit Castricum komt om de boel te ver
nielen en te verstoren zor.der ecnig respect voor het
natuurschoon
Het is niet gemakkelijk geweest om deze zaak te
achterhalen en Majoor Boot van de rijksveldwacht
met zijn helpers komt dan ook alle eer toe, dat ze
door ijverig speuren eenig licht in deze zaak heb
ben gebracht. Van hen, die men tot nu toe gehoord
heeft, is misschien de getuige Brakenhof nog het
eerlijkst geweest, maar een verder onderzoek zal
nog worden ingesteld, zoodat misschien eenmaal de
ze zaak tot algeheele klaarheid kan worden ge
bracht. Wat de straf moet zijn, spr. gelooft, dat die
in dit geval heel zwnar moet zijn. Hij eischt daar
om tegen ieder der 3 beklaagden f80 boete of 60 da
gen hechtenis*
Ook üe kantonrechter is overtuigd, dat hier een
ergerlijk feit gepleegd is en veroordeelt ieder tot
f 50 boete of 50 dagen hechtenis
Een aanrijding waarvan de schuld ligt bij
het gemeentebestuur. Waarom geen
duidelijke aanwijzing van het parkeerter
rein? Processen-verbaal wegens het
neerzetten van auto's op varboden plaat
sen zullen niet meer worden vervolgd.
Het gebeurde den llden Juni, dat een zekere Gr.
met zijn melkauto, die een respectabele lengte bezit,
vanuit de Magnusstraat de Roosstraat wilde inrijden
naar de papfabriek. Om den draai goed te kunnen
nemen, moest wel zijn auto voor een gedeelte een
oogenblik den linkerkant van den weg houden, al
dus had Gr., die heden niet verschenen is, tegen de
politie verklaard. Juist op dat moment was de 12-
jarige M. de Pee van St. Maarten van tegenoverge-
steklcn kant op de fiets komen aanrijden cn een aan
rijding was toen onvermijdelijk. Behalve cenige scha
de aan de fiets, was het ongeval goed afgeloopen.
De nog kleinere Grootes kan het een cn ander nog
even duidelijk toelichten, waarna de ambtenaar het
gepleegde feit wettig en overtuigend bewezen acht,
maar hij zich tevens kan indenken, .dat verdachte
niet anders heeft kunnen rijden. Eigenlijk moesten
zulke wagens daar niet rijden of er moest voor een
hetere verkeersregeling in dit geval in één richting
worden gezorgd. De schuld ligt dus feitelijk bij het
gemeentebestuur van Schagen, zegt spr., en het zou
aanbeveling verdienen, dat dat bestuur daarin ver
betering aangebracht, ofschoon spr. bij de tegenwoor-
HU huurde te Marseille een mooi apartement voor de
jonge vrouw en haar baby en engageerde een gediplo
meerde Engelsche verpleegster voor het kind. Hij beloof
de Nathalie vier duizend francs per maand als zij een
goede moeder was en den naam van Nazlo niet noemde.
Eens per jaar, onder het excuus, van wat te gaan dob
belen in Monte Carlo ging Nazlo gedurende een maand
niet in het volle seizoen evenwel naar het Zuiden
van Frankrijk.
Slechts tweemaal was hij in gebreke gebleven, namelijk
in de twee oorlogsjaren, toen het reizen moeilijkheden
opleverde. In dien tijd was Eustace de tweede tot een
moolen jongen opgegroeid, maar de schoonheid, welke
de moeder bezeten had, was verduisterd. Zij miste het
leven aan het tooneel. Haar bestaan binnenshuis kwel
de haar. Zij durfde geen minnaar te nemen, want zij
veronderstelde, dat Nazlo haar liet bewaken. In plaats
daarvan gaf zij zlóh over aan het drinken van absinth
die mooie, groene, verboden drank, die door hen,-
die haar aanbaden, wel te bekomen was.
Toen Nazlo Terry in de Blauwe Maan zag, was hij ze
ven jaar getrouwd en was minstens nog wel zevenmaal
verliefd geweest In zeker opzicht beschermde zijn hu
welijk hem. Hij kon altijd zeggen: „mijn lieve meld, ik
kan je niet trouwen, ik ben al getrouwd," Maar hij sprak
nooit over zijn vrouw, behalve ln noodwendige gevallen
Hij hield er in zijn gedachten aan vast dat als hem de
kans werd geboden om een „society-prlnses" te trou
wen, hij Natalie zou kunnen overhalen van idee te ver
anderen en hem vrij te laten. Hij had nu tienmaal zoo
veel geld dan op het oogenblik, waarop hij getracht
had de vrouw om te koopen. Wat Terry betreft, Julia
had gelijk gehad haar vader te waarschuwen, dat hij het
meisje slechts kwaad zou doen, als hij haar terugvond.
Maar de wetenschap, dat het „kind" zoo'n hekel aan hem
had gehad, dat was weggeloopen, maakte hem razen
der dan eens het klassieke „vaarwel" van Natalie. Toen
hij teruggekeerd in de Blauwe Maan, er Terry niet had
gevonden, had een gevoel van ongerustheid hem neer
gedrukt. Hij haatte het kind niet Hij was bang, dat er
in New-York iets met haar zou gebeuren, en dat, zeifs
al vond hij haar terug, zij voor goed verloren zou zijn
voor hem.
Diep verborgen onder zijn angst lag de vrees voor het
verlies voor hemzelf maar hij geloofde, dat hij angstig
was voor het meisje. HU wenschte van gansche harte,
dat hij meer zelfbeheersching had getoond en zich meer
had Ingehouden om het „schoolkind" niet te verschrik
ken. Ais hij voorzichtiger was geweest zou zij nu behou
den zyn geweest. „Ik zou haar niets gedaan hebben,"
herhaalde hij telkens bij zichzelf, ofschoon hij in zijn
!:cre cnnstellnHe van don gom conto raad daar weinig
Dc kantonrechter, Buiskool, is het geheel met
Jeze opvatting eens cn het siot is, dat Gr. veroor
deeld wordt tot f2 boete of 2 dagen hechtenis. De
eisch tot schadevergoeding tot een bedrag van f7.25
wordt afgewezen.
Het tweede geval betreft weer het neerzetten van
een auto op Marktdag, op een plaats, die daarvoor
verboden is, maar waarvan geen sterveling kan zien,
iat dat inderdaad zoo is. Van de Ged. Gracht is
dit door de tientallen processen-verbaal pu zoo
.toetjes aan bekend geworden. Maar er zijn nog an
dere plaatsen. Uit ondervond de heer J. B., slager
ie Burgerbrug, die zijn auto op het Rcnsgars had
neergezet op marktdag, hetgeen verboden is. Waar
men echter wèl mag of moet staan, staat nergens
aangegeven en de kantonrechter kan het zich niet
-egrijpen, dat niet, net als op andere plaatsen, par
keerterreinen door een groote P worden aangegeven,
t^e menschen, die van buiten komen, weten van
r.iets en vliegen e» ongemerkt in.
Ook hierin ziet de ambtenaar van het O. M. weer
een nalatigheid van het Schager gemeentebestuur
en hij zal bij den burgemeester een poging doen om
het parkeerterrein duidelijker te doen aangeven.
Tevens zal spr. den burgemeester aanschrijven, dat
processen-verbaal, opgemaakt wegens het neerzetten
van auto's op verboden plaatsen, niet meer
dooi hem zullen worden vervolgd, het
geen bij den kantonrechter alleszins instemminig
vindt.
De nu terechtstaande verdachte B. profiteert
reeds van dezer» maatregel. Ofschoon schuldig be
vonden, kan hij zonder straf vertrekken.
VOORLOOPIG MAAR WAT KALM HOUDEN.
De aangehouden 'zaak tegen den r.og jongen ar-
eider Jn. H. t- Breezand, die terecht had gestaan
egens het slaan met een jas naar een motorrijder
4n den avond van den 30sten Maart, na het bal bij
Schrieker» te 't Zand, wordt thans voortgezet.
Brigadier Holt-ma zal nu het zaakje eens toelich
ten en daardoor krijgen de heeren rechters er wel
een anderen kijk op. Verdachte schijnt nogal een
druk persoontje te zijn, die graag eens een beetje
herrie schopt. Dit strekt niet erg tot zijn voordeel,
en liet slot van deze affaire is dan ook, dat de amb
tenaar ondanks alle ontkentenis var» verdachte, te
gen hem f 15 boete of 15 dagen hechtenis eischta,
waarvan de kantonrechter f 8 of 8 dagen maakte.
NOGAL BRUTAAL.
De ongeveer*20-jarige Eduard de K. is geboren te
Stekene in België, maar vertoeft thans met een drie
tal landgenooten bij 'n landbouwer in der; A. Paulow-
napolder. Niets van te zeggen, maar.'t werd er niet
mooier op, toen zij vlijtige beoefenaars van de stroo-
perij bleken te zijn. En dan nog niet eens van het
„eerlijkste soort", want ze schoten om zoo te zeggen
alles wat hun voor den loop kwam. De kievitten
van het nest, hazen die nog jongen in zich droe
gen, enz. enz. en dat zelfs op klaarlichten dag. Toen
brigadier Holema er de lucht van kreeg heeft hij
niet eerder gerust dan toen hij ze te pakken had.
Met z n drieën hadden ze op den loer gelegen en
toen duurde het niet lang of ze hadden De K. te
pakken, die heden terecht staat, en die belooft met
deze strooperij op te houden, wat de kantonrechter
hem sterk aanraad.
De ambtenaar eischt f30 of 30 dagen hechtenis,
met verbeurdverklaring van het in beslag genomen
geweer. De kantonrechter veroordeelt hem tot f 15
of 15 dagen en verder conform den eisch.
AANRIJDING BIJ DE STEENEN PIJP.
Donderdag, den 20sten Maart had, na het afloopen
van de markt op het Noord bij de Steenen Pijp een
aanrijding plaats tusschen de vee-auto van Corr». A.
uit Julianadorp en een luxe wagen, die aan een rei
ziger, Joh. Kuinders uit Haarlem toebehoorde. Het
fordje kon het tegen zijn zwaarderen soortgenoot
niet bolwerken en bekwam een paar leelijke deuken
in zijr. spatbord, dat in de garage-Plevier weer in
zijn normalen vorm werd teruggebracht.
Nadat een gezellige discussie was gevoerd over
de breedte van der» weg cn der beide wagens, bleek
wel, dat A. nog een halven meter meer naar rechts
had behooren uit te halen en nu was het pleit
spoedig beslecht en eischte de ambtenaar f 15 boete
of 15 dagen hechtenis, met toewijzing van de ci
viele vordering ad f 15.35. De straf werd bepaald op
f8 of 8 dagen en verder conform den eisch.
DE WINST ZAL ER NU WEL MEE HEEN ZIJN.
De 34-jarige fabrikant J. B. te Bergen moot nog
maals verschijnen wegens afgeleverde melange, dat
hart heel goed wist, dat hij, als hij er de kana toe had
gehad, haar wel iets zou hebben gedaan.
Den ochtend na Terry's ontvluchting telefoneerde hij
naar Desmond, of het meisje teruggekomen was en had
het antwoord gekreken, dat zij er niet was. Maar hij
was niet voldaan met dit bericht. Ziek van hoofdpUn
na een slapeloozen nacht, ging hij opnieuw naar de
Blauwe Maan om Desmond te ondervragen en kwam
er gelukkig eerder dan Julia.
„Het is mijn schuld niet," hield hij vol, .jnaar Ik ge
voel mij in zeker opzicht aansprakelijk. Wij kunnen de
zaak niet op zyn beloop laten. Als u niet kunt weten,
waar uw dochter is, dan zal ik een detectieve aannemen
om haar op mUn kosten op te sporen."
Dit maakte Desmond ongerust Een goed detective
zou al spoedig hets poor van Julia vinden. Hij zag in,
dat hij tusschen twee kwade dingen het grootste ver
mijden kon door toe te geven, dat hij wel iets afwist
van Terry's schuilplaats. Hij kon echter Nazlo niet in
bet geloof laten, dat zij in New-York was, want dat kon
zelfs tot Julia leiden. Die ongelukkige gelijkenis was
het grootste gevaar!
„Ik heb de waarheid gezegd, meneer Nazlo," zei hij.
„Ik heb niets meer van mijn dochter gehoord, maar toen
ik vannacht wakker lag, begreep ik, waarheen zij zou
zijn gegaan, en ik telegrafeerde daarheen rik kon niet
telefoneeren daar het op 't land is. Die oude vrienden
van Teresa hebben niet veel op met mij of met de
Blauwe Maan, en dus was het antwoord geen neen en
geen ja; zoo luidde het: „Heb geen zorg betreffende
uw dochter; zij is veilig."
„Ik zou dat telegram graag willen zien," zei Nazlo.
Daaraan had Desmond niet gedacht, maar hij aarzelde
niet lang en antwoordde: „Ik heb het verscheurd. Ik
was niet langer ongerust en het had dus geen zin om
een brokje papier te bewaren. Terry is opperbest, maar
ik vrees, meneer Nazlo, dat u noch ik haar voorloopig
zullen zien. Als zy terugkeert en u wilt met haar pra
ten, dan zal ik u waarschuwen, maar ik verwacht, dat u
een kind als zij Js, dan wel vergeten zult hebben."
Nazlo bevestigde deze opinie evenmin, ais dat hij haar
weerlegde; ook vroeg hij Desmond niet of hij doelde op
het klooster ln Long Island (waar Terry zei, dat zij was
opgevoed) toen hy sprak over het „land" over „tele
foon" en over „vrienden". Het was niet noodig zichzelf
onbescheiden nieuwsgierig te toonen, want het scheen
wel zeker te zyn, dat Desmond over het klooster sprak
of ten minste wenschte, dat Nazlo dat dacht Ik beide
gevallen was het nutteloos om hem verder onder handen
te nemen.
Nazlo keerde naar New York terug, zonder verder
efgenüjk margarine had moeten zijn, daar het vet
gehalte niet 3 was, maar 0,3
Voor een paar maanden terug stond dezelfde ver
lachte terecht voor een dergelijk geval, waarbij
Kooper de winkelier Borst op Breezand was. Nu was
de „melange" in beslag genomen bij den winkelier
Timmerman op Petten.
Verdachte B. voert nu ter zijner verdediging aan,
dat deze boter van dezelfde partij moet zijn, als in
dertijd bij Borst op Breezand is geleverd. Het komt
hem dus vreeemd voor, dat r.a de flinke boete, die
hij hiervoor heeft moeten betalen, hij nu nogmaals
aioet terecht staan.
De ambtenaar merkt ook nu weer op, dat het een
schande is, dat de menschen op een dergelijke wijze
worden bedrogen en dat verdachte op deze wijze
fabelachtige winsten moet, hebben gemaakt, ilij
eischt een geldboete van f200 of 250 dagen hechte
nis. De uitspraak luidt f 150 of 100 dagen.
Het is te hopen voor der» heer B., dat zich geen
oude partijtjes meer onder zijn afnemers bevinden,
daar die fabelachtige winst dan heel spoedig in den
vorm van geldboeten in 's rijks schatkist verdwenen
zal zijn.
NOG EENS COULANT!
Een reiziger uit Hilversum, de heer Willink, had
oen aanrijding gehad met de vrachtauto van den heer
R., die op den rijksweg te Schoorldam voor het no
tarishuis plotseling achteruit was komen rijden.
De heer Willink moet daarbij een allesbehalve
vriendelijke houding van R. hebben ondervonden.
Nochtans was hij zoo coulant om geen eisch tot scha
devergoeding in te stellen, maar de rechter is minder
vergevensgezind en veroordeelde den niet versche
nen verdachte tot f 15 boete of 15 dagen hechtenis.
OVERTREDERS VAN DE MOTOR- EN
RIJWIELWET.
W. W. te Anna Paulowna had een rijbewijs, dat
reeds langen tijd verloopen was en zoodoende werd
hij op de bon gezet en heden veroordeeld tot 12.
boete of 2 dagen.
Corn. Sn., chauffeur, was te Winkel tegen de lamp
gevlogen, omdat de remmen van zijn motorfiets niet
in orde waren. Zijn reparateur Manneveld te. Dirks-
horn kon zich dit moeilijk voorstellen en er schijnt
genoeg reden te bestaan om deze zaak tot de vol
gende terechtzitting aan te houden.
Aldert P. had op den Westfrieschen Dijk te War-
menhuizen zonder licht op zijn fiets gereden. Rijks
veldwachter Leegwater was wel zoo vriendelijk hem
daarop attent te maken. Er was een draadje defect,
f 1.of 1 dag een koopje.
ZOO GAAT HET NIET.
Steven K., een jonge landbouwer,afkomstig van Urk,
nu tuinder te St. Maarten, had geen zegels voor zijn
personeel geplakt en bij een bezoek van den contro
leur had hij dien voorgesteld om maar geen proces
verbaal op te maken; hij zou wel zorgen dat het niet
meer gebeurde. Dit aanbod werd echter niet aan
vaard, maar Steven had er met een schikking van
f 3— kunnen afkomen, hetgeen hij echter verzuimde
te betalen. Nu kost het hem 19 X f 0.50 boete of 19
dagen hechtenis. Toch nog niet duur!
DURE WETTEN.
Wilde de slager H. J. M. te Oudkarspel aan de Ar
beidswet voldoen, dan zou hij twee knechten moeten
hebben, maar dat laat de finantieele draagkracht van
de zaak niet toe. Eén knecht loopt toch in het be
gin van de week al om den kant, maar Zaterdag^ zou
hij hem best wat langer kunnen gebruiken, maar
dat laat de wet nu eenmaal niet toe. Hij had des
wege een bekeuring opgeloopen en werd heden ver
oordeeld tot f3 boete of 3 dagen hechtenis.
HONDJES VAST.
In Kolhorn geldt nog de politieverordening, dat
hondjes vastgehouden moeten worden. Deze bepaling
Zal zeker wel niet jong meer zijn. Maar zoolang ze
er is, moet ze nageleefd en K. V., wiens fikkie in
een onbewaakt oogenblik de beenen genomen had,
moet dit verantwoorden met f2.boete of 2 dagen
hechtenis.
Er zal echter door de hondenliefhebbers te Kol
horn een adres aan den Raad worden gericht om
deze bepaling op te heffen.
EEN BEETJE TE LANG NAGEPRAAT.
Een viertal jongens te Barsingerhorn hadden in
het café van juffr. Jonker 's avonds laat wat staan
praten met het meisje, maar ze stonden aan den
verkeerden kant var; de deur cn werden door veld
wachter Marskamp op de bon geplakt, omdat het
sluitingsuur al geslagen had. Voor iedr f3 boete of
3 dagen hechtenis.
Vervolgens nog 64 (vier en zestig) bij verstek
veroordeelden, waarop deze drukke zitting werd ge
sloten.
Wij herinnern er aan, dat er nog eens plannen
hebben bestaan, om het kantongerecht, te Schagen
op te heffen. Toch zeker niet wegens te weinig „be
langstelling".
over detectives gesproken te hebben, maar in zijn apar
tement belde hij een agentschap op, dat hij al meer dan.
eens had gebruikt. Het was niet moeilijk om tot de ont
dekking te komen, dat een telegram zooals Desmond be
schreven had, hem niet had bereikt; inderdaad had hij
dien morgen geen enkel telegram ontvangen. De vol
gende stap was niet zoo gemakkelijk en een week ging
voorbij, voordat de jonge detective, die aangenomen was
om het meisje op het spoor te komen, vernam door een
ouden tuinman van Terry's kloosterschool, dat het
meisje niet tot de kudde was teruggekeerd. Desmond
had gelogen. Nazlo begreep niet waarom. De vader van
het meisje had haar aan hem toevertrouwd, wetend, dat
hij nu niet bepaald den naam van een heilige had. De
eigenaar van de Blauwe Maan kon niet verschrikt zijn
geworden door wat er in New York was voorgevallen,
zelfs niet, als hij het vernomen had door een overdreven
verslag ervan van zijn dochter. Er was geen andere re
den, waarom hij hen verwijderd wilde houden van el
kaar. Nazlo spande er zyn hersens voor in en het be
richt van Natalie's ziekte in Marseille besloeg ook een
plaats in zUn gedachten. Zij was vroeger ook wel ziek
geweest. Het kwam er niet op aan. De verpleegster was
er om naar Eustace Jr. om te zien.
Het kwam bij hem op, dat Desmond getracht had
zijn gedachten van New York af te wenden, daaruit
maakte hij op, dat Terry in New York was. Maar New
York was een groote hooiberg om er een kleine naald
in te vinden!
Omdat het bijna een hopelooze taak leek, moest Nazlo
er steeds over denken en ook over het meisje. In zijn
geest doorleefde hij ieder oogenblik van hun samenzyn
van dien avond, hopend ergens een houvast te vinden.
Toen ten laatste herinnerde hij zich haar belangstelling
in Riverside Drive, hoe zU begeerd had er langzaam
langs te rijden en hoe zy elk huis had bekeken hoe hij
haar had gevraagd of zij speciaal belang stelde ln de
Drive en hoe zij de vraag scheen te ontwijken ten
minste dat meende hij totdat er zich iets belangrijks
had voorgedaan. Opnieuw vroeg Nazlo zichzelf af: Was
er onder de duizenden bewoners in Riverside Drive een,
die een vriendin kon zijn van Teresa Desmond? Hij ging
de namen langs van de menschen, die er woonden en
plotseling schoot hem den naam van Juliet Divine te
binnen. God! Die gelijkenis! Wat een vervloekte dwaas
was hij geweest, zich dat niet eerder te herinneren en de
dingen met i r in verband te brengen!
Wordt vervolgd.
