SchagerCourant
Geestes-Sport en Hersen-Gymnastiek
ELF
HAAR
SPROOKJESPRINS
VOOR ONZE DAMMERS
VOOR ONZE SCHAKERS
E VENT JËSJ) ENKEN.
Vierde Blad.
E u r o p a—A m e r i k a.
Binnenlandsch Nieuws.
Een gevaarlijk heerschap.
De slechte rerstandhoudimg op de
gem.-secretarie te Sleen.
Aansprakelijkheid van een waterschap.
Vraagstuk No. 566.
Vraagstuk No. 567.
Vraagstuk 'No. 564.
Vraagstuk No. 565.
Zaterdag 28 Juni 1930.
kenhuis aan den Zuidwal bracht
Intusschen was Z. op den loop gegaan, doch de po
litie, die ijlings gewaarschuwd was en spoedig ter
plaatse kwam, wist hem te grijpen, en bracht hem
naar een politiebureau. Het bebloede mes werd nog
in zijn bezit gevonden. Er is proces-verbaal tegen Z,
opgemaakt wegens poging tot zware mishandeling en
wegens mishandeling. Hij is opgesloten.
onder leiding van GEO VAN DAM.
73ste Jaargang. No. 8686
Ze hebben vermetel hun sprong gewaagd
Van Oost naar West, en ze zijn geslaagd,
Van Oost naar West over d'oceaan,
Waarbij reeds zoovelen zijn ondergegaan,
Zoovelen als zij met hun wil en bun moed,
Hun hoop op succes en... een laatsten groet!
De zee nam de meesten niet ver van de kust,
Waar leven en hoop werd uitgeblusoht,
Bij mist en bij regen, bij gierende wind,
Bij jachtende sneeuw, die de oogen verblindt,
Die rond doet dolen van hier naar daar,
De wanhoop nabij en in levensgevaar,
Tot eind'lijk de laatste benzine vervloot,
Dan rezen de golven en wenkte de dood!
Ook Kingsford Smith en de stoere van Dijk,
De mannen van durf en van harde practijk,
Ze kenden den prijs van hun pogen wel,
Hun leven als inzet bij 't worstelend spel
Met winden en water en noodgetij,
't Gevaar rondom en geen redding nabij,
De ernst van een voorgaande levensles,
]$n nochtans ze gingen met hoop op succes!
Ze hebben vermetel hun sprong gewaagd
Van Oost naar West en ze zijn geslaagd,
Geslaagd, toen de nood met een grimmig gebaar
Hen dreef naar het dreigende doodsgevaar,
Dat and'ren in eenzaamheid deed vergaan,
En meetrok naar 't graf in den oceaan!
Nu jubelt de wereld met schallende geluid:
„Ze kwamen er toch, want ze hielden het uit!"
Maar menigeen vraagt aan het eind van hun tocht:
„Is zóó deze roem niet te duur gekocht?
Juni 1930. KROES.
(Nadruk verboden).
Steekt met een mes, wanneer hij geen be
looning krijgt voor een ongevraagden
dienst.
Woensdagmiddag heeft een man in Den Haag, die
zichzelf had opgeworpen als bewaker van een auto,
het den eigenaar van dien auto lastig gemaakt.
De heer J. Hendriks uit Utrecht bezocht met een
kennis een café aan den Stationsweg in Den Haag,
en liet zijrv auto op de straat voor het café staan.
Tijdens hun afweizgheid passeerde A. Z. uit de Glas
blazerslaan, hij zag den onbeheerden auto, posteerde
zich ernaast en wachtte, tot de eigenaar zich vertoo-
nen zou. Toen de heer Hendriks na eenigen tijd ver
scheen, probeerde Z. op de bekende manier, door de
mededeeling: „op uw auto gepast, meneer", een fooi
t.e bemachtigen. De heer Hendriks antwoordde ech
ter: „ik heb je niets gevraagd", stapte met zijn reis
gezel in cn wilde wegrijden.
Daarop ontstak Z., die onder den invloed van ster
ken drank was, in woede; hij sprong op de treeplank
van den auto en eischte belooning voor zijn onge
vraagden dienst. De heer H. stopte en trachtte Z. van
de treeplank af te duwen, hetgeen niet gelukte. Z.
hield zich met een hand vast en trok met de andere
een mes, waarmee hij den bestuurder bedreigde. Deze
weerde den man af en ving met de linkerhand een
steek op, dio op zijn huik was gericht. De heer H.
werd ernstig aan de hand gewond. Hij is in de po
likliniek aan het Wagenplein voorloopig verbonden,
waarna de geneeskundige dienst hem naar het zie-
Petilleton
door
C. N. WILLIAMSON.
Een der meest interessante romans
uit de bekende Soclety-Reeks; Uitgave
Van Holkema en Warendorf, Amster
dam.
32.
Vroeg den volgenden oohtend vertrokken Sherldan
en het meisje en juffrouw Harkness (zeer gewichtig en
verheugd) in een sterken toerwagen naar de oase van
Bousaada.
Terry had „De tuin van Allah" aan boord gelezen
en den vorigen avond had zij met Sheridan over de
woestijn gesproken. Het meisje was teleurgesteld, dat zij,
nadat zij Algiers verlaten hadden, en de voorsteden ach
ter hen lagen, geen wijde uitgestrektheid van goudgeel
zand zag. Maar de Moorsche irrigatie en de prachtige
tarwevelden, groen te midden van onvruchtbare stukken
grond, boezemden haar belang in, als het voorbericht
van een opwindend boek. Toen, eindelijk kwam het gele
zand, met kleine heuveltjes, waarop spaarzaam wat
grassprietjes groeiden. Het was net, alsof een storm
achtige zee bezaaid was met zaad, dat ontkiemd was en
nu de toppen der oglven met een groen waas bedekte.
De auto schommelde tusschen deze golven als een klei
ne boot; maar spoedig verdwenen de heuveltjes en wer
den tot een min of meer horizontale vlakte, en toen kon
het meisje zich een voorstelling maken van een echte
woestijn. Ver in de verte stapelde het zand zloh op tot
fantastische vormen, als een vage leger van leeuwen,
die bijeenkropen en zich bukten om te drinken uit meren
vol purperen schaduw. Het scheen of tegen den horizon
aan de zee lag, diep violet van tint en zoo stil alsof ze
sliep. Terry kon bijna niet gelooven, dat het geen zee
was; en vlak voor hen, terwijl de auto vooruitschoot
lagen massa's van kleur goud, rose en amethist
die bloembedden leken, totdat zij, bij het naderen veran
derden in brokken woestijnkristal en roode of purper
kleurige rots.
Die met een vechtpartij in de raadszaal
eindigde. Thans weer pais en vree.
In de dezer dagen gehouden vergadering van den
gemeenteraad van Sleen, in de provincie Drente,
heeft de Raad zich geruimen tijd bezig gehouden met
de slechte verstandhouding, welke bestaat tusschen
den burgemeester, den secretaris en de andere amb
tenaren der gemeente, waardoor telkens sensationeele
gebeurtenissen voorkomen. Tevens besprak hij de
vechtpartij tusschen den secretaris en het lid van den
raad Vos. Ten opzichte van deze vechtpartij eischte
de heer Vos geen bestraffing van den secretaris, ook
al omdat de secretaris bij den aanvang dezer bespre
king zijn leedwezen over het gebeurde heeft uitge
sproken en zijn excuses aangeboden. Deze excuses
werden echter door eenige raadsleden niet aan
vaard en men achtte strenge maatregelen noodig. De
raad besloot ten slotte te berusten in het voorgeko
men geval, maar waarschuwde tegen herhaling en
dreigde bij de minste plichtsverzaking met ontslag.
De Raad heeft nog eens zijn uitdrukkelijk verlangen
te kennen gegeven dat er samenwerking tusschen
de gemeente-ambtenaren moet zijn en dat hij wenscht
dat alle ambtenaren die bevorderen.
Zorg voor de wegbermen.
Een auto, welke op den weg in beheer bij een water
schap had gereden, was op den berm geraakt, die
door de slapheid van den grond was verzakt, en
daardoor in het water terechtgekomen. De rechtbank
te 'sGravenhage heeft het waterschap aansprakelijk
gesteld voor de schade, door dien auto geleder:, om
dat tusschen het verharde en berijdbare gedeelte
van den weg en den berm geen zichtbare afscheiding
was. Het verweer van gedaagde, (lat het onderhoud
van den weg op hem rustte krachtens publiekrechte
lijke verordeningen, werd verworpen, daar hier wordt
geklaagd over schade, toegebracht door gedaagde's
zorgeloosheid met betrekking, tot een zaak, welke hij
onder zijn opzicht had. Derhalve is een waterschap
als elk burger ingevolge art. 1403 B.W. aansprakelijk.
DOOR DEN BLIKSEM GETROFFEN.
Een woning, bewoond door den arbeider G. Pater
aan de Haspelwijk te Zevenhuizen (gem. Leek), is
door den bliksem getroffen en gedeeltelijk vernield.
Een begin van brand kon worden gebluscht.
INKRIMPING BEDRIJF.
Van de „Carisborg".
De Bruinkoolgroeve „Carisborg" hij Heerlen heeft
vijftig werklieden tegen Juli ontslag aangezegd.
De directie zal het bedrijf, tengevolge van afzet-
moeilijkheden, waarschijnlijk voor die maanden moe
ten inkrimpen.
EEN VERJAARDE STRAF?
Twaalf jaar geleden is op grond van een brand
stichting een Haarlemmermeerder bij verstek ver
oordeeld tot drie jaar gevangenisstraf. De schuldige
had zich echter tijdig over de Belgische grens in vei
ligheid weten te stellen, is daar na verloop van tijd
getrouwd en heeft na zijn brandstichting een voor
beeldig leven geleid. Dezer dagen bezocht hij zijn
geboorteland, doch werd tot zijn ontsteltenis aange
houden, omdat geheel tegen zijn verwachting in, de
straf nog niet was verjaard. Hij heeft tegen de aan
houding, die verleden week plaats vond, verzet aan-
get.eekend en werd inderdaad vrij gelaten. Inmid
dels is op de zitting van Donderdag van de recht
bank te Haarlem de eisch van den officier van justi
tie, niet ontvankelijk verklaard.
Uitspraak over veertien dagen.
EINDE VAN EEN HUWELIJKSDRAMA.
Twintig jaar gevangenisstraf.
Het gerechtshof te Leeuwarden heeft Donderdag
den 46-jarigen koopman H. X. aldaar, die zijn vrouw
met eenige revolverschoten heeft gedood, veroordeeld
tot twintig jaar gevangenisstraf. De rechtbank had
hem achttien jaar opgelegd.
Te midden der bruine en dorre vlakten lagen smaragd-
kleurige plekken, fel groen als de oogen van een slang.
Zoo nu en dan sloten blauwe bergen, als een gordel van
ongeslepen safieren, de reizigers in, in een geheime we
reld. Terry zag de eerste kameelen achter elkander aan
loopend en ze staarden naar de auto met hoogmoedige
minachting. Hier en daar lag een miniatuur oase over
het zand uitgestrekt als een donker bidkleedje op den
goudgouden grond eener moskee.
„Wanneer zullen wij Bousaada zien?" dacht Terry.
Maar de bergen met hun zonderlinge vormen kastee-
len en torens, sfynxen en reuzentafels schenen sa
men te spannen om hun geheim te bewaren. De weg
verbeterde en scheen zorgvuldig aangelegd, maar schijn
baar voerde hij nergens heen. Toen de middag voorbij
ging, spoedde de wagen zich voort door een oceaan van
wisselende kleuren. De blauwe bergen werden rood en
paars en het zand glinsterde in den zonneschijn als ro
bijnenpoeder. In langen tijd had Terry niets gezegd,
maar toen de bergpoort zich opende op een woud van
donker groene palmen en een diamantgestraal van wa
ter, raakte zij onwillekeurig Sheridans arm aan.
Hij legde zijn hand op de hare.
Het hart van het meisje hield op met kloppen, toen
klopte het opnieuw in een hernieuwden bloedstroom. Zij
sloeg haar oogen tot hem op en ontmoette de zijne. Zij
wist niet, wat zi} in zijn blik las, maar zij was gelukkiger
dan zij nog ooit was geweest, behalve in haar droomen.
Miles wist, wat hij al dagen lang had kunnen weten.
Hij had deze Juliet Divine lief.
HOOFDSTUK XXX.
Het leek Terry toe, dat er iets heel groots en heer
lijks was gebeurd.
Als zij het onder woorden had kunnen brengen, zou het
op niets hebben geleken. Maar hel ding zelf de rea
liteit, die zij voelde ging even ver boven de woorden
uit als de geur gaat boven de roos.
Zij spraken geen van beiden. Zij zaten dicht naast el
kaar in de auto, die zoo nu en dan bij het schokken het
meisje tegen den schouder van den man aanwierp;
en Sheridan was bezig met 'n plan dat hij nog voor een
paar dagen als onmogelijk beschouwd zou hebben. Nu
was er niets meer onmogelijk waar het Juliet Divine be
trof, behalve het eene: haar van hem weg te laten gaan.
Juffrouw Harkness babbelde tegen den Fransch-Algier-
schen chauffeur, naast wien zij zat. Hij sprak Engelsch
en wist alles van Bousaada, maar de twee achterin hoor
den zelfs hun stemmen niet.
Terry, die niet kon weten, wat er In zijn hart omging,
van P. Schaaf, Den Haag.
Zwart: 7.
Wit: 7.
De diagramstand in'cijfers behoort te zijn: Zwart 7
sch. op 7—10, 12, 14, 18. Wit 7 sch. op 19, 21. 23, 24 en
3840. TVit speelt en wint!
OPLOSSING PROBLEEM No. 563,
van E. J. van R ij n, Rotterdam.
De diagramstand in cijfers was: Zwart 12 sch. op
10, 12—14, 16, 18—20, 22—24, en 35. Wit 11 sch. op 21,
29, 33, 34, 36, 38, 40, 42 44, 45 en 50. Wit speelt hier
achtereenvolgens: 3328, 34r—30, 24X33A, 4439, 4237,
16X27B, 37—31, 50 X 8 en 31X4. Op A 16X27. wit 42—37,
4439, 3731, 50X8 en 31X4. B. ongeveer dito.
van Henri Rinck.
Zwart: 2.
abcdefgh
Wit: 3.
De diagramstand in cijfers behoort te luiden: Wit
Kd2, Df2, Pb4, Zwart Kb2, en Dc8. Wit speelt en for
ceert op fraaie en leerzame wijze de winst.
was doodsbang, dat hij het kloppen van haar hart zou
hooren, het bonsde zoo luid in haar ooren.
Zelfs al voelde hij de dingen niet, zooals zij ze voelde,
ten slotte moest hij toch trachten haar te toonen, dat
hij haar niet meer minachtte en dat zij, na dezen dag,
ware vrienden zouden zijn. Natuurlijk, zoo zei zij tot
zichzelf, hij was getrouwd en zij... als hij wist, hoe oud
zij was, zou hij haar nog een kind vinden. Maar wat
zij dan ook was en wat hij ook van haar geloofde, van dit
oogenblik af was er een hemelsche verandering gekomen
in de betrekking tusschen hen. Terry bedacht, dat zij
tot dusver nog nimmer de volle beteekenls van het geluk
had gekend. De hand van den man, die^i zij aanbad, had
haar geleerd, toen hij zich sloot om haar vingers, welk
een vreugde er op aarde kon zijn en heel haar leven
scheen slechts tot dit eene oogenblik gevoerd te hefoben.
Indien zij nu sterven moest, binnen een uur. 'zou zij
toch iets gehad hebben, dat haar leven waarde had ge
geven.
Als in een droom zag zij de rozen van den vroegen
zonsondergang verbleeken in het duinvormige zand, dat
een bleek gouden tint aannam, bestrooid met hartvor
mige violetkleurige holtes, de sporen der kameelenvoe
ten. Zij zag de lage tenten der nomaden, zwart en rood
gestreept of oranje en zwart, die verspreid lagen in de
woestijn bij de rivier en de palmboomen van Bousaada.
En even sohoot het door haar geest, dat het groote rus
tende vlinders leken. Maar al haar gedachten, behalve
die over Sheridan bleven aan de oppervlakte. Haar die
pere gedachten waren slechts voor hem.
De ohauffeur, die al dikwijls in Bousaada was geweest,
reed voorbij de hooge palmen, die als fonteinen van
donker water opspoten tegen de gloeiende lucht. Hij ging
de kleine, witte stad door en hield stil voor een laag
hotel, Sheridan had om kamers getelegrafeerd (de tele
graafpalen gaan diep de woestijn in) en de waard trad
zijn gasten te gemoet.
Een glimlachende zwarte meid wees „Mademoiselle et
Madame' haar kamers boven; en een paar minuten la
ter stapte Terry van uit haar wijd openslaande venster
deuren op een breed overdekt balkon. Twee andere ka
mers kwamen eveneens uit op dit balkon en zij stond
er nog niet lang. of Sheridan voegde zich bij haar. HU
sprak niet, maar ging naast het meisje staan en samen
keken zU naar de rivier, naar het bosohje van palm
boomen en naar de verre heuvels. Er was weinig water
in de „oued", maar wat er was, schitterde als gebroken
glas en de natte steenen tusschen de plassen waren rond
als granaten of purper als brokken amethist. Alle heu
vels, dichtbij en veraf, blakerden ln de laatste stralen
van de ondergaande zon en schenen vlammen omhoog te
k
V
OPLOSSING PROBLEEM No. 563,
van Henri Rinck.
De diagramstand in cijfers was: Wit Kh3, Dg8 en Fg4.
Zwart Kf3 en De4. Wit speelt hier Dg8b3, Kf3f4;
Db3b8, Kf4—f6; Db8—d8, Kg5—f4; Dd8—d6. Kf4—f3;
Dd6g3, Kf3e2; Dg3—h2, Ke2—el; Dh2—f2, Kei—dl,
Pg4e3, Kdl—cl; Df2—el; Kol—b2; Pe3—dl en wint.
De varianten spreken voorziohzelf. ,j
„EEN DOMINO-PROBLEEM"
Twee oude heeren zaten in de soos. Na een partijtje
biljart verlangden zU naar rust, maar wilden toch af
leiding hebben, zoodat zij, daar zij niet konden dammen
of schaken, gingen domlneeren. Na afloop daarvan,
hield mijnheer Appelzuur een der steenen in zijn vuist
en vroeg aan mijnheer Zuurappel of hij nu kon raden
welken steen hU nu ln zijn hand hield. Uit gekheid zei
toen mijnheer Zuurappel: als je mU een paar vragen
wilt beantwoorden en een eenvoudig sommetje voor me
wilt uitrekenen, dan zal ik je precies zeggen welken
steen je daar hebt! Verdubbel het kleinste oogen-aantal
van den dominosteen en voeg er 3 bij." Mijnheer Appel-
zuur knikte ten teeken, dat dit gebeurd was. „Verme
nigvuldig deze som met 5", ging de ander voort, en
„tel dan het tweede getal van je dominosteen er bij
op". Mijnheer Appelzuur gaf toen 71 op, waarna mijn
heer Zuurappel onmiddellijk de beide getallen van den
dominosteen wist te noemen! Wie onzer lezeressen cn
lezers ziet daar ook kans toe?
„HET SCHOT".
Drie mannen twistten er over. wie 't eerst het af
gaan van 't schot wist, dat aan den overkant der rivier
gelost was. De eerste hoorde den knal, de tweede :-ag
den rook en de derde zag den kogel dichtbij aan den
oever inslaan.
Wie wist 't eerst, dat er geschoten was?
OPLOSSINGEN DER PUZZLES
uit ons vorig nummer.
No. 560. „NIEUWERWETSCHE REKENKUNDE.
De vraag, van drie elf te maken door er zes bij te
voegen, kan men met behulp van lucifers als volgt
oplossen:
No. 561. „EEN LETTERVERWISSELINGS-KWESTIE".
De opgave was voor wat het aantal verwisselingen
betreft voor tweeërlei opvatting vatbaar, men kan n.1.
onder de zeven verwisselingen het sleutelwoord hoi>d of
muls medetellen of wel het er buiten laten. In het laat
ste geval krijgt men natuurlijk telkens een rijtje van
8 in plaats van 7 woorden. WU geven van elk dus twee
oplossingen:
hond
hond
muis
muis
hoed
vond
mais
mais
hoek
vind
mars
maas
doek
vink
hars
raas
dolk
vonk
hard
raad
wolk
volk
hand
rand
•wolf
wolk
rand
rund
wolf
rund
schieten in de lucht, die tot in het zenith blauw was.
„Bevalt het u?" vroeg Sheridan eindelijk.
„Ik wist niet, dat er iets zoo moois in de wereld zou
bestaan," antwoordde Terry en haar stem beefde omdat
dit de eerste woorden waren, die zij wisselden sinds hij
haar hand had vastgehouden.
„Het is mooi," stemde Miles toe. „Maar het zou u
spoedig vervelen."
„Nee, het zou mij niet vervelen het zou niet kun
nen," verzekerde het meisje. „Het zal mij spijten weg te
moeten gaan."
Hij lachte. „Dat zou mU verwonderen. Het zou waar
schijnlijk afhangen van den rijd, dien u hier zou moeten,
doorbrengen. U zou New York liever niet willen ruilen
voor Bousaada om er te wonen?"
„Dat zou ik wel," hield Terry vol. „Ik zou niet in New
York kunnen wonen! Het is er prachtig, maar slechts
om er zoo nu en dan heen te gaan, als je buiten woont.
Niet om er altUd te zUn. Om te leven, heb je lucht noodig
en een wijde ruimte!"
„Het schijnt dat u in uw hart een heel ander meisje
is, dan waarvoor men u zou houden, als u ten minste
uzelf kent en uw ware gedachten uitspreekt, niet slecht3
dJngen, die zoo opeens in u opkomen, doch niet duren.
Kunt u u zelf voorstellen als iemand, die in een woestijn
woont ?l'
„Het zou goddelUk zUn!" riep Terry. „Dat wil zeggen,
als..." ZU zweeg.
„Ga voort. Als..."
„O... ik zou natuurlUk niet heel alleen willen zUn.
Het is zoo mooi in een woestyn in een woestUn als
deze hier dat het treurig zou zUn om er geheel alleen
te wonen, treuriger dan ergens, waar het niet zoo mooi
was. Want ik zou iemand noodig hebben om mee te pra
ten over de schoonheid, iemand die mij zou begrepen."
„U bedoelt iemand, dien u lief hadt?"
„Ik... geloof van ja."
„Kunt u liefhebben?"
De woorden werden gezegd, niet scherp of ruw, maar
min of meer heesch, alsof het moeite kostte ze te
uiten.
Terry hield haar adem in. „Ikgeloof van wel,"
zei zij, bijna fluisterend. Haar handen hielden dc ba
lustrade met een vasten greep omvat. Sheridan legde
zgn hand over de hare, die het dichtst bij was en drukte
ze.
.Meisje," zei hij: „ik weet niet, wat je met mij hebt
gedaan. Maar het is iets heel groots. Het is grenzeloos.
Ik ben er niet zeker van of het niet h§t allerbeste is,
wat ooit voor mU heeft bestaan. Kan het zyn, dat ik ook
zoo Iets heb gedaan voor u?"
