VAN DIT EN VAN DAT k
f EN VAN ALLES WAT 1
Examentijd.
PAAR
SPROOKJESPRINS
DE GOEIE OUWE TIJD
WARE WOORDEN.
WETENSWAARDIGHEDEN.
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 12 Juli 1930. No. 8694.
Nederland doet weer examen,
Op dit wetenschapp'lijk feest
Lucht de toekomst onzer natie
Haar zoo rijk voorzienen geest,
Niet te schatten kostbaarheden
Liggen overvloedig klaar,
Maar niet altijd juist geordend,
En soms hooploos door elkaar!
In*diverse magazijnen
Ligt de voorraad opgekropt,
Daar is in de laatste maanden
Maar voortdurend bij gestopt,
Tot per slot de zolders kraken,
Alle stut en steun bezwijkt,
En 't gebouw soms in elkaar stort,
Als het doel niet wordt bereikt!
O, ze weten best hun weetje
Van het Henegouwsche Huis,
Van Bataven en Romeinen,
En de Zilvervloot incluis,
Van een erfenis te deelen
Door vriend A en B en C,
Of de grootte van de polders
Van de drooge Zuiderzeel
Het gewicht van een rijksdaalder,
Plus de juiste middellijn,
Waarom evenredigheden
Altijd evenredig zijn,
't Welgevormde van een vierkant,
Waarom is een cirkel rond?
Ziet, dit alles vormt maatschapp'lijk
Toch een zeek're ondergrond!
Maar wanneer in 't stille zaaltje
Eindelijk het uurtje slaat,
En een deftig hooggeleerde
Zelfverzekerd vragen gaat,
Dwarrelt vaak in vele hoofden
Alles bont en wild dooreen,
Schrompelt vaak een jeugdig leven
Droef en vormeloos ineen!
Velen doen vol vrees examen,
Met een overspannen geest,
Heeren examinatoren,
U is zelf ook jong geweest!
Vraagt met rustig zelfvertrouwen,
Dat weer zelfvertrouwen wekt,
En bezeert nooit met Uw eischen
'tJonge levensintellect!!
Juli 1930. KROES.
(Nadruk verboden.)
FEI'lt.LETON
door
C. N W 1 LL'l AM SOK.
Een der meest Interessante roman»
uit de bekende Society-Reeks; Uitgave
Van Holkema en Warendorf, Amster
dam.
40.
De kreet van „Partons vite!" deed den chauffeur van
de roode auto met een sprong zijn plaats Innemen.
Nazlo sprong naast hem en de kleine auto vloog bijna
met sprongen vooruit over wagensporen, steenen, bosjes
gras. Er was geen snelheidsgrens hier in de woestijn,
behalve de ruwheid van den ongebaanden weg of de plot
selinge ontmoeting van een sliert beladen kameelen.
In den tijd. dat Sheridans wagen had aangeslagen, ge
weigerd en opnieuw op gang was gebracht om na eenig
gemanoeuvreer eindelijk te hebben omgekeerd, was de
kleine roode al een halve mijl ver.
In Mile's gedachten was geen plaats voor angstige ge
dachten betreffende de gebeurtenissen, die konden plaats
grijpen nu hij Betty niet dadelijk kon te spreken krij
gen. Als de dingen zoo slecht mogelijk waren, dan kon
den ze ook niet erger worden! En hij moest terug naar
het meisje. Hij moest haar de geschiedenis vertellen van
zijn standpunt uit, voordat Nazlo er een verkeerd licht
op zou werpen. Hij moest weten, waarom Juliet Divlne
haar met hem had m-ogestuurd waarom zij had toe
gestemd het te doen. Voor alles moest zij hem vergiffe
nis schenken, ook al kon hij de woorden niet vinden.
Als hij niet naar Bousaada was teruggekeerd, als hij
Inplaats daarvan naar Algiers was gegaan, zou misschien
de geheele toekomst voor hem anders zijn geweest, en
ook voor Terry Desmond en voor anderen. Maar in deze
dingen spreekt het Lot, niet het Toeval.
HOOFDSTUK XXXVIL
Toen Nazlo grauw van het zand, uit zijn auto stapte
voor het hotel te Bousaada, vroeg hij eenvoudig naar
meneer Sheridan.
Men berichtte hem ,dat monsieur vertrokken was in
een auto een uur of wat geleden en dat Mademoiselle
vergezeld van Madame juist naar de rivier was gegaan.
Monsieur dacht gedurende den nacht weg te blijven,
ZATERDAGAVONDSCHETF
Een hartroerend klaaglied, vrij naar Engelsche
gegevens, bewerkt door S l R 0 L F.
(Nadruk verboden. Alle rechten voorbehouden.)
NOU, als ik mijn hart eens vrij mag uitstorten,
dan wou ik maar eens zeggen, dat het te
genwoordig een tijd van niks is! We zitten
nu midden in het hartje van den zomer en er is nog
niks gebeurd. Dan was dat in dien goeien ouwen tijd
toch anders, hoor! We hebben dit jaar nog niks ge
hoord van een zeeslang, die de kust van Zandvoort
onveilig maakt, en er zijn geen haaien geweest, die
in Scheveningen biefstukjes uit badende meisjes ge
beten hebben, en er is nog door geen enkele tuinder
een kool gekweekt, zóó groot, dat er drie mannen
en een jongetje voor noodig zijn om er om heen te
loopen. Nu is het wel wat vroeg nog voor de kool,
maar in den goeien ouwen tijd gebeurde dat toch
zoo. O, die ouwerwetsche zomers van vroegerer
ging geen week voorbij, of er was een opvrcolijkend
bericht van een reuzen aardbei van vijf kilo of van
een monsteraalbes van 2 pond schoon aan den haak-
Minstens twee keer in de week was er gewoonlijk
een man, die zonnesteek had gekregen en met alle
geweld een reis naar de maan wilde maken in een
gepatenteerde lucht-raket. Hij kwam natuurlijk wel
nooit verder dan Lutjebroek of daaromtrent, manr
het was toch erg prettig om erover te lezen. Nou. en
dan w^ren er in die goeie ouwerwetsche zomers de
kanaalzwemmers. De schuimende golven zaten vol
met menschen, die hun passage naar Engeland wil
den uitsparen en het was er compleet druk van op
zee. Maar tegenwoordigNou ja, het eenige wat de
nieuwerwetsche tijd tot nu toe heeft opgeleverd, is
die beweging voor kleedinghervorming voor de man
nen, u weet wel, korte broekjes en open hemden
voor ons, mannen. Maar ik durf er wel een dubbel
tje onder te verwedden, dat ze die korte broekjes er
nooit in krijgen. Weet U wat het is, we zijn geen
heete zomers meer gewend en als we nu drie dagen
warmte hebben, aan één stuk, dan beginnen we
over kleedinghervorming te praten. Nou, ik voor mij,
ik heb knieën die wat aan den knobbeligen kant zijn,
zoodat ik betwijfel, of die veel zouden bijdragen tot
verhooging van het schoon van het landschap. En
dan zijn er nog eenige dingen, die men moet over
wegen. Zooals de honden bij ons in de buurt, die be
rucht zijn om hun afschuwelijke eetlust en hun'
voorkeur voor rauw vleesch. En de muggen, die bui
tengewoon verscheurend zijn aangelegd in onze
streek en niet minder dan drie vleeschmaaltijden per
dag gebruiken. Nou, wat insecten aangaat ben ik
teerhartig aangelegd en ik probeer ze altijd in één
klap plat te slaan, zoodat ze snel uit hun lijden zijn.
Maar het zal toch wel laat worden, voordat ik die
kleine schurken zal toestaan om naar believen stuk-
maar sea dames zouden ongetwijfeld, na zonsondergang
en bij het opkomen der maan naar huis komen voor het
diner.
„Ik zal naar de rivier gaan en haar daar vinden. U
kunt misschien een jongen meegeven om mij den kort-
sten weg te wijzen?" zei Nazlo. ..Ik heb twee kamers
in het hotel noodig, een voor mij en een voor mijn
chauffeur voor twee nachten, misschien nog langer. De
beste, die u heeft. Nee, ik wil liever niet wachten om
mijn kamers eerst te zien, dank u."
„De kortste weg" was zeer belangrijk voor hem.
Tenzij de groote auto een goed te pas komende panne
had gehad, kon Sheridan binnen een kwartier hier zijn.
Nazlo meende, dat hij wel op vijftien minuten mocht
rekenen, want niettegenstaande de grootere kracht van
de grootere auto, had zijn chauffeur een snelheid aan
genomen, die voor de andere zware auto op den slechten
weg gevaarlijk zou zijn .En een telkens omkijken had
Nazlo de zekerheid verschaft, dat de woestijn leeg was.
Sheridan zou natuurlijk net doen, wat hij had gedaan,
naar het hotel komen om daar dan te hooren, dat het
meisje er niet was. Hij zou zelfs nog een extra opont
houd hebben, want zeker zou hij haar gaan zoeken in
haar kamer, dan ontdekken, dat zij er niet was en ver
volgens tijd verspillen door naar haar te informeeren.
Alles te zamen genomen zag het er naar uit of Nazlo
wel een volle twintig minuten zou hebben om alleen met
het meisje te zijn, zonder gestoord te worden. In twintig
minuten kon heel wat gedaan!
De vreugde van de woestijn was voor Terry weg. Zij
verkeerde in de zwartste stemming. De onuitsprekelijke
somberheid der jeugd, als het schijnt, dat er nooit meer
licht zal zijn!
Haar zuster Julia was eèn vrouw, die door lederen
man vrijelijk mocht worden beleedigd. Zij zelf was niet
van de goede soort om de vrouw te zijn van Miles She
ridan. Hij behoorde haar niet te beminnen. Zij moest het
niet toestaan, dat hij haar beminde. Het zou beter voor
hem zijn, als hij haar nooit terugzag. Zij kon hem niet
verlaten, nu hij weg was, maar zij wenschte, dat zij ster
ven mocht een snelle dood zonder veel pijn, want an
ders zou zij niet moedig kunnen zijn sterven, voordat
Miles terugkwam. Toen bij de gedachte, dat zij hem
nimmer terug zou zien en dat zij de wereld zou moeten
verlaten, zoo jong nog, sprongen haar de tranen in de
oogen. Maar zij wilde niet, dat ze 'haar langs de wangen
vielen. Zij kon het .niet verdragen, dat juffrouw Hark-
ness zien zou, dat zij gehuild had en haar vragen zou
stellen. De vriendelijke, oude vrouw zou vroeg of laat op
de deur tikken en het zou nog erger zijn er haar buiten
te houden dan haar binnen te laten. Harky echter
meende, dat het meisje in de middaghitte was gaan rus
ten en liet haar dus met vrede. Het was al laat op den
middag toen zij aanklopte en toen was Terry blij, dat zij
ken uit mijn bloote beenen te happen. Ik ben een
schrijver, te deksel, en geen gratis lunch! Dan is er
nog iets met die bloote-beenen-beweging. Ik heb er
namelijk bepaald iets op tegen, om mijn sokophou
ders met punaises in mijn kuiten vast te steken.
Daar hou ik nu eenmaal niet van. Maar, zooals ik
U al zei, U hoeft U niet ongerust te maken, want
die korte broekies komen er toch niet! Ze hebben er
al jaren over gepraat en ik draag nog steeds dezelf
de broek, als waarin ik getrouwd ben en even goed
wijzen de menschen me nog niet na op straat. En
die open halsjes, lieve deugd, die heb ik al gedragen
van het oogenblik af, dat ik mijn baard liet staan
om de centen van de fijne wasch uit te sparen. Be
halve op Zondag natuurlijk, want dan meet ik van
mijn vrouw een mooie, stijve boord dragen, die aan
den rand onzichtbaar gerafeld is, zoodat ik 's Maan
dags altijd een roode streep in mijn hals heb. Maar
dat doet mijn vrouw, om de buren te laten zien, dat
ik wel een boord heb.
Van mijn buren gesproken; verleden week kijk ik
zoo bij mijn linker buurman naar binnen, omdat ik
zoo'n lawaai hoorde, of het huis afgebroken werd en
er tegelijkertijd iemand vermoord werd. En wat zag
ik daar? Mijn buurman, die bezig was zijn vrouw
om de beurt op haar linker en dan weer op haar
rechter wang stevige patsen te verkoopen. Toen ik
vroeg, wat er aan de hand was, zei hij zoetsappig;
Dat is de nieuwste schoonheidskuur, buurman. Een
klap op den wang is een uitstekend middel tegen
rimpels. En ik heb besloten, dat mijn vrouw geen
rimpeltje meer mag overhouden!
Nu, dat vond ik prachtig en toen ben ik de schoon
heidssalons van de kappers langs gegaan om nog
meer van die middeltjes te ontdekken, die U zonder
betaling van me mag overnemen en toepassen. Maar
natuurlijk, ook, zonder verantwoordelijkheid van on
ze zijde.
Zoo is er niets beters voor diegenen, wier haren
neiging vertoonen om uit te vallen, dan met het
hoofd tegen den muur te stompen. Indien men twij
felt aan de stevigheid van den muur. kan men ook
een poot van het ledikant daartoe gebruiken. En de
lokkon zijn, naar verluidt, zóó overvloedig gaan
groeien tengevolge van deze behandeling, dat vele
volgelingen van deze methode lijdende zijn bevon
den aan een gezwollen hoofd ten gevolge hiervan.
Als hulpmiddel voor het verkrijgen van een slank
figuur de nog steeds door velen bewonderde slan
ke lijn is de stoomwals natuurlijk ongeëvenaard.
Doch ongelukkigerwijze kunnen op het oogenblik al
leen diegenen van dit krachtige middel gebruik ma
ken, die connecties hebben bij de autoriteiten van
den wegenbouw. En met op het toeval van af en toe
passeerende autobussen te rekenen, bereikt men zel
den iets, ofschoon het altijd beter is dan niemendal.
Kijk, ik vertel U dat nu allemaal zoo maar. ter
wijl ze U in de schoonheidssalons, als U Uw gezicht
en figuur zoudt willen laten opknappen, er goud voor
zouden laten betalen. Ik doe dat alleen, omdat het
tegenwoordig zoo n tijd van niks is, waarin geen
snars, gebeurt. Neen, geef mij maar die goeie ouwe
tijd van vroegerMaar die komt nooit weerom
uit kon gaan. Onder groote parasols wandelden zij naar
den oever van de rivier en zij zaten in de purperen
schaduw van een kleinen zandheuvel en keken naar de
spelende Arabische kinderen sommigen waren naakt,
anderen waren alsof zij volwassen vrouwen waren, ge
kleed in grillige draperies, met heldere kleuren als van
papavers. Terry had een briefmappe en een vulpen mede
gebracht om aan Julia te schrijven en haar verlof te
vragen om aan Sheridan te vertellen, wie zij was. Al
mocht zij ook niet met hem trouwen, toch verlangde
zij ernaar om hem te laten weten, dat zij het kleine meis
je was, dat hij „asschepoes" had genoemd. Harky had
een boek over Ierland meegebracht, doch geen van bei
den konden zij zich concentreeren. Het was gemakke
lijker om naar de kinderen te kijken.
Toen de zon onderging werd de hemel een wijde uit
gestrektheid van rozen, die hun kleur aan het zand mee
deelden; en zelfs de lucht leek rose. De bruine kinder
tjes lachten en riepen tegen elkaar met denzelfden lach
en dezelfde accenten als de blanke kindertjes; en het
meisje en de oude vrouw wisten niet, dat de voetstap
pen. welke naderbij kwamen een speciale beteekenis
hadden voor haar, totdat Nazio's stem sprak.
Hij had verwacht dat juffrouw Harkness bij Terry zou
zijn en hij was blij, toen hij haar inderdaad zag, want
de oude vrouw was een vriendin van hem. Hij had haar
een vriendelijkheid bewezen door haar van de haven van
Monaco in zijn auto naar Menton te brengen. En zij was
hem dankbaar geweest; voor haar doen zelfs buitenspo
rig dankbaar.
„Juffrouw Desmond!"
Terry keerde zich plotseling om want zij herkende de
stem. Het scheen de grens van alles, wat zij nog ver
dragen kon, en zelfs meer dan de grens, dat Nazlo juist
op dezen dag in Bousaada zou zijn. Juffrouw Harkness
had zich eveneens omgekeerd en zij herinnerde zich het
gezicht van den vriendelijken heer met de mooie auto
ln Monaco. Zij meende, dat hij haar toen gezegd had,
dat hij meneer Sheridan van aanzien kende en dat hij
ook wist, wie juffrouw Divine was. Maar het was zon
derling, dat hij haar juffrouw Desmond noemde. Het
kon zijn, dat hij zich had vergist; maar het leek vrijwel
onmogelijk, dat men zulk een mooi meisje voor een
ander kon aanzien.
„Goeden avond, meneer!" riep de oude vrouw onwille
keurig uit en Nazlo met zijn hoed in de hand, liet door
zijn glimlach blijken, dat hij zich de kennismaking her
innerde. Terry sprak niet, maar hij had geen oogenblik
te verliezen en hij stak dadelijk van wal met de woor
den, die hij reeds bij zichzelf had overdacht.
„Vergeef mij, als ik u verschrikt heb," zei hij. „Maar
ik ben naar Bousaada gekomen .omdat ik meneer She
ridan spreken moest over een belangrijke zaak voor
hem belangrijk; en ik heb hem reeds op den weg ont
moet. Wij spraken samen, het was een zeer openhartig
Het slechte geweten van den verkwister uit zich
in gierigheid bij kleine uitgaven.
Kleine genoegens verkwikken altijd als het brood,
dat men zich nimmer tegen eet; groote vermaken
zijn als de suiker, waarvan men spoedigt walgt.
Vriendschap is maar niet een genieten alleen,
maar ook hooger wijding geven aan het leven van
den mensch, met wien zulk een band ons vereenigt.
Alleen ware gedachten kunnen voor eeuwig in on
zen geest worden opgebouwd. Een onwaardigheid
kan er slecht een tijd lang in verwijlen; dan echter
kan de geest die niet meer vasthouden en schudt
haar af.
-O
Niets is er, dat zulk een warmen gloed spreidt
over het menschelijk leven, als het koesteren van een
ideaal.
Wie iets voor onmogelijk houdt, alvorens het te
beproeven, zal het zich onmogelijk maken door zijn
kleinmoedigheid.
Zelfopofferende liefde behoeft niet beloond te
worden, de voldoening, die men daardoor smaakt,
is reeds genoeg.
Is het U bekend:
dat de Aroazonerivier een gemiddelde diepte heeft
van ruim 60 meter?
d a t er echter deelen in het bevaarbare gedeelte zijn,
waar de bodem nog nooit bereikt is?
dat België in 1910 is begonnen met dc uitgifte van
speciale postzegels voor liefdadige doeleinden?
dat dit voorbeeld daarna gevolgd is door Zwitser
land, Duitschland, Nederland, Spanje, Portugal en
andere Europeeschc landen?
dat de bamboe in Ceylon groeit tot een hoogte
van 35 meter?
dat sommige bamboestengels wel eens een groei
van 40 c.M. per dag hebben vertoond?
dat sedert de tarwe-oogst-roachine in gebruik
kwam, 50.000 van deze apparaten de plaats hebben in
genomen van meer dan 100.000 boeren arbeiders?
dat het Amerikaansche congres onlangs een wet
aannam, waardoor specialisten op het gebied van
plantkunde een patent kunnen nemen op nieuwe
planten, net zooals een uitvinder dat voor een nieu
we mechanische ontdekking doet?
gesprek, want zijn vrouw had mij tot hem gezonden.
Weet u, dat zij in Algiers is? Ja, zelfs aan boord van het
jacht?"
„Mevrouw Miles aan boord van de Sllverwood!" steun
de Harky. „O, meneer, dit is zonderling nieuws. Is u er
zeker van?"
„Geheel zeker. Ik heb haar gezien en met haar gespro
ken", zei Nazlo, zich tot Harkness wendend. Maar hij
wist, dat Terry luisterde. „U moet mij niet kwalijk nemen
als ik wat kortaf ben, maar ik moet mij haasten te zeg
gen, wat ik te zeggen heb. Ik weet, dat meneer Sheridan
verwachtte, dat zijn vrouw van hem zou schelden, en
dat hij dacht, dat zij in New York was. Maar ik ben ver
baasd, dat hij u niet heeft meegedeeld, waarom hij zoo
overhaast naar Algiers terug moest. Hij heeft waarschijn
lijk een telegram ontvangen van den kapitein van het
jacht. Maar hij wist niet wat mevrouw Sheridan van
overzee hier had gebracht, totdat ik hem haar bood
schap meedeelde zooals hij mij had verzocht Weet u,
ik ken haar al een jaar of wat.. Zij is besloten niet te
scheiden en niets zal haar van dit besluit doen verande
ren. Ik twijfel er niet aan of meneer Sheridan zal haar
trachten over te halen, maar het zal hem niet gelukken.
En tengevolge van omstandigheden, waarop wij liever
niet dieper zullen ingaan, zou de wet hem niet toestaan
een echtscheidingsproces tegen zijn vrouw te beginnen,
ils hij dat verlangde. Natuurlijk is dit een slag voor
hem, te meer daar hij zooals hij mij toevertrouwde,
deze jonge dame hier wenscht te trouwen. Hij zal het
dus niet kunnen doen, zoolang mevrouw Sheridan leeft
en dat beduidt" hier wendde hij zich tot het meisje
„lieve juffrouw Desmond, dat als u op hem wachtet,
u in het wachten oud zoudt worden."
Terry had tot zichzelf gezegd, dat zij Miles niet trou
wen mocht, maar plotseling vreesde zij, dat zy hem ge
trouwd zou hebben ten spijt van alles, als hij werkelijk
vrij was geweest en het verlangd had. Misschien was
het gelukkig, dat hij niet vrij zou zijn gelukkig voor
zijn eigen toekomst dat hij nu gered was van haar. Zij
had zich misschien ten langen leste toch nog door hem
laten overtuigen!
„O, mijn arm kind," stamelde juffrouw Harkness.
De geest van de oude vrouw had een scherpen strijd
door te maken met haar begeerte om het meisje en
meneer Miles gelukkig te zien aan den eenen kant en
aan den anderen kant haar bewustzijn, dat een huwelijk
voor haar meester heel niet paste. Maar zij vergat al
haar bezwaren. Zij haatte die kleine boosaardige kat
van een mevrouw Sheridan meer dan ooit! „Mijn arm
kind", kreunde zij wederom. „Wat moet je doen? Alles
is even duister!"
„Ik weet niet wat te doen," zei Terry. „Ik zal wach
ten, totdat hij meneer Sheridan weer terug is en
ik met hem kan praten. Nu kan ik nog niets beslissen."
„Maar hij en ik kwamen overeen, dat aan u de beslis-
