Aliencci Kitiws- Door het hart van het Balkan-gebergte. Aspmm HAAR SPROOKJESPRINS Woensdag 16 Juli 1930. SGHAGER 73ste Jaargang No. 8696 CQilRANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in bet eerstuitkomend nummer geplaatst Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TIcN van 1. lot 5 regels f 1.10, tedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepcnt. Grnotere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. Eerste Blad. Door het Oude Gebergte. De veeltalige Zigeuner. De stad met de vele advocaten. (Van onzen reizenden correspondent. DWARS door Bulgarije, van het westen naar hot oosten, strekt zich de machtige bergketen uit, die aan het geheele Balkan-schiereiland haar naam heeft gegeven. Het Balkan-geberg te, dat in het Bulgaarsch Stara Planina (Oud Ge bergte) heet, verheft zich tot meer dan tweeduizend meter en heel lang gold het als een zekere schuts- wal tegen vijanden, die van het noorden konden ko men. Onmogelijk, zoo meende men; was het met een leger door dit gebergte te trekken en toen in 1877 Rusland den oorlog verklaarde aan Turkije (dat toen nog meester was van Bulgarije), maakte de Turksche generale staf zich niet, al te ongerust over de Russi sche massa's, dio van het noorden opmarcheerden om een einde te maken aan de bloedige onderdrukking, waaronder de Slavische bevolking van Bulgarije leed. Het bleek echter, dat deze machtige bergketen voor de Russische troepen geen onoverkomelijke hinder paal vormde en door enkele défilé's stortten de Rus sische legers zich op de verraste Turken. Met den spoorweg, die zuidelijk van de Stara Pla nina in zuid-westelijke richting loopt, was ik van Sofia vertrokken; met den spoorweg, die noordelijk van de Stara Planina de verbinding vormt tusschen de Zwarte Zee-haven Warna en dc Bulgaarsche hoofd stad, wilde ik er terugkeeren en daarvoor moest ik van Kazanlik eerst weder met het locaalspoortje naar Toelovo, om daar den trein te nemen, die, gaande naar het noorden, de vroegere Bulgaarsche hoofdstad Tirnovo passeert en dan over te stappen te Gornal Orégowits in den trein naar Sofia. Deze reis zou me voeren door het hart van het Balkan-gebergte, de Stara Planiva. Van Kazanlik is dit gebergte te zien als een rij trotsche reuzen, dio met hun geweldige massa's teeder beschermen de kleine rozen in het Rozendal. De treinreis door het Oude Gebergte is in vele op zichten belangwekkend en schoon. Voor mijn reis door een groot deel van Bulgarije was mij, in mijn boedanigheid van journalist, door de Bulgaarsche overheid een vrijkaart eerste klasse ter beschikking gesteld, maar wat heeft een journalist, die voor zijn beroep reist, tc zoeken in een verlaten eerste klasse coupé? Ik reisde dus ook nu derde klasse tusschen het zeer gemengd publiek, bestaande uit verschillende rassen, dat men hier (op den geheelen Balkan trou wens) aantreft: Bulgaren (ze vormen ruim tachtig procent der geheele bevolking), Turken, Zigeuners, Spaanschc Joden, Roemenen, Armeniërs, Boeren wa ren er, kooplieden, kleine ambtenaren, een groepje muzikanten, een orthodoxe priester, vrouwen, kinde ren, schoolknapen, twee studenten met roode petten. Allen kenden natuurlijk Bulgaarsch, maar spraken even natuurlijk nog een of meer andere talen en ver bazingwekkend is het gemak waarmede de menschen hier van de eene in dc andere taal overgaan. Er be vond zich in den trein o.a. een nog niet dertigjarige, half-Europeeschc en keurig gekleede Mohamedaan- FEÜ1LLETON door C. N. W 1 LLI A M S O N. Een der meest interessante romans uit de bekende Society-Reeks; Uitgave Van Holkema en Warendorf, Amster dam. 42. HOOFDSTUK XXXIX. Terry was blij, dat hij geen belofte vroeg. Hij wist niets van kapitein Guilbert en van haar innerlijke ge dachten. Hij kon niet raden, hoe alle schaamte en alle vernedering, die zij voor Julia en voor zichzelf had on dergaan, heden het hoogtepunt hadden bereikt. Daarom geloofde hij, dat haar gedachten dezelfde waren als die van den vorigen avond, toen een storm van liefde haar in zijn armen had gevoerd. Als hij getracht had haar nu iets te laten beloven, zou het onmogelijk zijn geweest hem iets te weigeren. Zij zou nauwelijks geweten hebben, hoe het te weigeren. Toch wenschte zij voor alles sterk te zijn. Haar Prins was ellendig geweest met Betty Sheen, die de eer van zijn naam had beklad. Zij het meisje, dat hem alles verschuldigd was zou niet de gene zijn. die voor de tweede maal dien dierbaren naam schandvlekte. Als hij haar niet tot zich wilde nemen op een wijze, die hem niet zou kunnen schaden, dan moest zij dapper zijn en niet te veel denken over haar eigen geluk. Maar zij had nu geen moed om hem te wonden. Het zou tijdig genoeg zijn, zoo gauw zij zeker was van zichzelf. Zij moest erover nadenken, hoe zij hem het minste schade zou berokkenen. Zij moest leeren begrij pen. dat zijn toekomst het meest in aanmerking kwam. Pas den vorigen avond was die geluksdroom in haar le ven gekomen en droomen waren steeds bedrog! Wat er ook gebeurde, zoo volkomen treurig zou ze nooit meer kunnen zijn, nu zij die heerlijke uren had gekend.' Het scheen haar toe, dat zij voor de rest van haar dagen zou kunnen leven van haar herinnering! Sheridan was in tweestrijd. Hij wist. dat hij gaan moest, maar hij verlangde om te blijven. Toen plotseling kreeg hy de ingeving bet meisje met zich mee te ne sche Zigeuner (er zijn ook orthodoxe Zigeuners), ge boortig van Konstantinopel. Deze jonge man, slank, pezig, met gitzwart haar en verontrustend diepe oogen, tevens beleefd en bescheiden, had vijf jaar in het Franschc Vreemdelingen-legioen gediend. Ge durende den wereldoorlog had hij tc Konstantinopel van de Duitsche troepen Duitsch geleerd, vóór en na dien tijd had hij zich bij werk op schepen en bij het drijven van kleinen handel, Engelsch eigen gemaakt en hij sprak vloeiend Fransch, Duitsch, Engelsch, Bulgaarsch, Turksch, Grieksch en Roemeensch. Hij was op weg naar Warna, een haven, doch tevens oen grootc hadplaats. Daar ging hij werk zoeken, liefst als hotel-portier of iets dergelijks. Lukte dat niet, dan hoopte hij een plaats als stoker op een of ander schip te vinden. Hij was met mij zeer vertrouwelijk, omdat ik hem verteld had, dat ik in Afrika was geweest en daar de voor de Mohamedanen heilige stad Kei- roean had bezocht en zeer scheen hij getroffen door mijn bewondering voor de moskeeën, welke ik er be zichtigde. Intusschen reed de trein temidden van het gebergte, nu en dan slingerend den wispelturigcn loop van een riviertje volgend, dan weder ijlend door de duisternis van een tunnel, waarna het zonnige landschap nog schooner scheen. Telkens zagen we groote kudden schapen tegen de berghellingen, soms ook koeien in een dal, bewaakt door herders en honden, maar op vele plaatsen ook was de bodem bebouwd. Geheel ver laten was het landschap nergens; steeds waren er wel hier en daar tegen een hoogen bergwand bescherming zoekend, aardige, goed onderhouden boerenwoningen. Nu en dan hield de anthraciet-trein stil bij een dorp, een stadje en ook zag ik een mijnbedrijf. Aan vele stations stonden weder kooplieden, meest vrouwen en kinderen, met broodjes, melk, limonade, eieren, ker sen, aardbeien, bloemen. Tirnovo, zoo had men mij gezegd, was een bijzon dere stad, die ik niet verzuimen moest te gaan zien. Kort voor de aankomst aan het station re°d de trein door een tamelijk langen tunnel. De spoorlijn loopt hier onder de stad door, zooals ik later bemerkte, en maakt dan een groote bocht om de stad heen, eer men komt aan het station, dat eenige kilometers verwijderd ligt. .Men had het station veel dichter bij aan de andere zijde van Tirvono, kunnen bouwen, doch dan zou men van het station naar de hoog ge legen stad onmogelijk een weg hebben kunnen aan leggen, die bruikbaar was voor voertuigen. Daarvoor zijn aan de andere zijde de bergwanden te steil. Van het station naar de stad voert nu een langzaam stij gende weg met een lange brug hoog over de rivier de Yantra, een zijrivier van den Donau. Tirnovo ligt tegen een berghelling opgebouwd met wonderlijke oude huizen en kerken. liet geheel doet denken aan een grootsch, fantastisch opera-decor. De straten stijgen, dalen, er zijn hier en daar trappen; maar men vindt er zeer fraaie winkels en de hoofdstraat maakt, een modernen indruk. Doch tusschen de hui zen door is nu en dan plotseling een verre uitkijk over nevelige dalen op trotsche bergtoppen. Deze kleine, oude stad met haar goed tienduizend inwo ners, is een der steden, die men niet zoo snel ver men en haar niet alleen te laten in Boussaada, nu Nazlo er was. 's Morgens, toen zij hem gevraagd had haar mee te nemen, had hij geweigerd; maar nu was alles anders. Hij dacht, dat Terry dadelijk op zijn denk beeld zou ingaan, en hij was verbaasd toen zij tegen werpingen maakte. ..Waarlijk, het is beter van niet," zei zij. „Wij kun nen juffrouw Harkness hier niet achterlaten. En als je den heelen nacht moet doorreizen, zal zij t^ moe worden. Ik ben niet bang voor meneer Nazlo. Ik was het een beetje, indertijd in New-York. Maar ik geloof niet, dat hij slechte bedoelingen heeft. In alle geval, hier kan hij mij geen kwaad doen." Het is waar. Nazlo kon haar geen kwaad doen. Met Harky was zij veilig. En Sheridan had haast kunnen lachen, met het meisje in zijn armen, bq de gedachte aan Nazlo, die haar tot vrouw begeerde. De man had even weinig kans op haar als om vleugels te krijgen. Het was hatelijk om het kind te moeten verlaten maar het gezonde verstand was aan haar kant en met Betty en het meisje, beiden in Algiers zou er wel eens een onaangenaam tooneel kunnen voorvallen, voordat hij het kon voorkomen. Ten laatste gaf Miles zijn denkbeeld op en besloot hij om na een paar uur opnieuw op reis te gaan. De chauffeur had erin toegestemd om dadelijk weer te vertrekken. Het diner zou hem gelegenheid geven om wat uit te rusten en de maan zou hem op zijn nachtelijken tocht vergezellen. Miles gaf den ober een flinke fooi, zoodat hij en Terry hun maal kregen opgediend op het balkon. Zij hadden een lamp met een roode kap en over een berg van gouden sinaasappels lagen wat bloemen uit een nabijzijnde oasis gestrooid. Het leek Terry een zeer romantisch feest toe, terwijl zij en haar Prins elkaar in de oogen keken en vergaten te eten en zijn hand de hare omsloot, toen hun armen over de kleine, witte tafel lagen. Duizend gedachten vlogen het meisje door het hoofd. Wat moest zij doen? Zou zij den moed hebben om weg te loopen, als Miles vertrokken was. zoodat hij denken zou, dat zij wreed was en hard en hij haar spoedig vergeten zou? De menschen in de boeken gaven elkaar altijd op uit edele motieven, zij gaven zichzelven al de anderen, die met hen te maken had den. veel last. Zoo wilde zij liever niet doen. Maar hoe kon zij iets weten? Zij was nog zoo jong. En dan. zij had geen geld om weg te gaan, zelfs als dat het be3te was, wat zij kon doen. Maar zij glimlachte tegen Miles in den maneschijn, met dien lieflijksten glimlach, dien hij ooit van haar had gezien. Hij zag er een glimlach in vol liefde en van de kracht om zichzelf te verloochenen. Het was nog geen negen uur, toen zij voor de tweede maal afscheid namen en ditmaal ging Jerry niet met hem mee naar gect, als men haar eenmaal heeft gezien. Zeer zeker is Tirnovo een der schilderachtigste steden van Eu ropa, doch vermoedelijk is ze tevens de stad, waar in verhouding tot de bevolking de meeste advocaten zijn gevestigd, waarmede ik niet wil beweren, dat er tusschen de schoonheid dier aardige stad en het aantal advocaten eenig verband bestaat. In één straat telde ik op een afstand van nog geen honderd me ter de kantoren van vier-en-zestig advocaten en misschien heb ik er al tellend eenige overgeslagen. In elk huis dier straat wonen ei1 meerdere, lüer en daar hebben twee, drie advocaten tezamen een win kelruimte gehuurd en hier zit dan elk aan zijn eigen schrijfbureau in hetzelfde vertrek, van buiten zicht baar. Vertrouwelijke besprekingen met cliënten zijn hier natuurlijk onmogelijk en is de zaak heel ge wichtig, dan gaat de advocaat met zijn cliënt naar een café, waar de aangelegenheid onder hel genot van een kopje Turksche koffie kan worden behan deld. Maar hoe verdeelen de advocaten, die tezamen in één winkelruimte bureau houden, de cliënten? Krijgt ieder om de beurt er een toegewezen? Of loten ze er om? Op gevaar af, dat de lezers me ervan beschuldigen mijn taak als reizend correspondent te licht op te vatten, moet ik erkennen, dat ik het niet weet. Ze ker is het, dat de advocaten te Tirnovo (die over het algemeen werkelijk geen millionairs zijn) het meest te doen hebben van menschen uit de groote omge ving, waarvan de stad het centrum vormt. Üe boeren uit deze streek schijnen nu eenmaal een voorliefde te koesteren voor ingewikkelde processen. Tegen den avond hoorde ik muziek. Er bleek con cert te zijn in een park. Aan den ingang van het park stond een soldaat met een bus, waarin men bij het betreden van het park twee. l^wa (ongeveer 3M cent) moest storten. Op een heuveltje was een café, daarbij een muziektent, waarin een» goed militair harmonie-orkest van ongeveer veertig man onder een kapitein-kapelmeester zeer verdienstelijk speelde, o.a. een Lohengrin-fantasie. Buiten om het café stonden gedekte tafeltjes. Er was een talrijk publiek, waaronder vele officieren en dames. Ik dronk er uit een miniatuur-karaf je pruimenbrandewijn (slivowa) en at er naar 's lands gebruik, een stukje brood en een paar stukjes geroosterd vleesch bij en het geheel kostte me, met de fooi, nog geen twintig cent. Gezellig en genoegelijk was het geheel, doch de duisternis viel en ik moest naar het station, om mijn trein niet te missen. Vaarwel, Tirnovo, nooit zie ik je weder! Dat is nu eenmaal mijn lot! Maar ik zal nog wel eens aan je stille schoonheid en je prettige bewoners denken. Dien nacht te Gorna-Oregowits kreeg ik mijn aan sluiting naar Sofia, een trein met ecu slaapwagen, en 's morgens bij stralenden zonneschijn, ontwaakte ik in de Bulgaarsche hoofdstad. J. K. BREDERODE. Ingezonden Stukken. Alkmaar. Landbouwhuis, 14 Juli. Zeer geachte heer Redacteur, Namens het Bestuur van den Provincialen Bond van Rundveefokvereenigingen in Noord-Holland. verzoekt ondergeteekende beleefd een plaatsje in Uw blad voor het volgende: Gelijk meermalen reeds in de bladen is bericht, stelt de Provinciale Bond van Rundveefokvereenigingen in Noord-Holland zich voor om in samenwerking met de organisaties voor de kleinvee-teelt ,als het Texelsch de deur om hem te zien wegrijden. Zij zeiden elkaar vaarwel op het balkon; en toen Miles verdwenen was, ging het meisje snel haar kamer binnen. Zij sloot zichzelf op en ging gekleed en wel te bed liggen in het donker, want zij had zelfs geen lust om Harky nog te zien dien avond. Kort daarop tikte de oude vrouw, maar toen er geen antwoord kwam. tikte zij weer. Maar Terry hield zich stil. Zij hoopte, dat juffrouw Harkness veronderstellen zou. dat zij sliep. Het tikken op de deur hield op, maar de voetstappen, die zij hoorde verwijderen, klonken langzaam en aarze lend. Als Harky eens iets belangrijks had te zeggen gehad! Een laatste boodschap van Miles? Haar gevoel werd afgeleid en het licht opdraaiend, gleed Terry uit bed en liep naar de deur. Zij was op het punt den sleutel om te draaien en de oude vrouw te roepen of anders, als zij al weg was. het balkon op te gaan, maar voordat zij nog een besluit had genomen, viel haar oog op een enveloppe, die onder door de deut was geschoven. Het meisje draaide den sleutel niet om. Zij bukte zich en raapte den brief op. Er stond geen naam op de enveloppe: er stond heelemaal niets op. maar natuurlijk was het epistel toch bestemd voor haar. Waarschijnlijk, dacht zij. hid Miles haastig nog een woordje aan haar geschreven en juffrouw Harkness gevraagd het aan haar te brengen. Verheugd opende zij den brief. Zij kende Sheridans handschrift niet, maar als bij instinkt wist ze. dat dit zijn hand niet was. Het leek niet op hem: en deze brief had geen begin. Een stukje papier, dat gevouwen was, was bovenaan vastgespeld. ,.Ik zend u dit hierbij, zoodat u zien kunt, dat ik heden de waarheid aan u heb verteld." las zij. ..Ik ver zoek u beleefd mij heden avond nog te woord te staan, al is het ook slechts een paar minuten. Als steeds de uwe. E. N." Nazlo! Hij was achter het nummer van haar. kamer gekomen en had den brief onder haar deur geschoven, wel wetend, dat zij hem lezen zou, voordat zij wist dat hij van hem kwam. Terry maakte het opgespelde stukje papier los. Klaar blijkelijk had Nazlo het uit pen brief geknipt: maar het en relief gedrukte hoofd was haar zeer familiaar een kleine vlag en S. Y. Silverwood. Haar hart stond stil gedurende een seconde. „Ik ben volstrekt niet van plan om van mijn man te scheiden, hoe schandelijk hij zich ook heeft gedragen." De woor den, in een vrouwenhand geschreven, dansten voor haar oogen. Betty Sheen Betty Sheridan Terry was er zeker van, had deze woorden geschreven. Waarom had Nazlo mevrouw Sheridans brief niet aan Miles laten zien? Of had hij het wel gedaan en had Miles het haar niet verteld, omdat hij haar niet Verhit en licht gekleed neemf U plaafs. Een verkoudheid is dan vaak het gevolg. Neemt dan te juister tijd Aspirin-Tabletten. Let op oranje band en Bayerkrula. Prijs 75 ets. eenig op de wereld Schapenstamboek, het Varkensstamboek en den Bond van Geitenfokvereenigingcn op 10 en 11 September a.s. te Hoorn een groote Provinciale Fokveetentoonstelling te houden. Tevens zullen dan de beide Bonden van Zuivelfabrieken hun kaaskeuringen houden, terwijl ter gelegenheid van de gewone wekelijksche kaasmarktdag op Donderdag 11 September een keuring zal zijn van ter markt aange voerde stapels kaas. Het ligt in de bedoeling om gezien de groote moeite en kosten hieraan verbonden, een dergelijke groote pro vinciale demonstratie van fokvee, eventueel die van kaas, zoo eens om de 4 of 5 jaar te doen houden, teneinde al dus periodiek te toonen wat Noordholland dienaangaan de kan presenteeren. Een en ander is nu in volle voorbereiding. Onderschei dene Commissies nemen een deel van het werk voor hun rekening. Door de Commissie welke de afdeeling reclame ver zorgt, is een geïllustreerde brachure samengesteld, welke ook vertaald is in het Engelsch. Fransch en Duitsch. Die boekje is reeds verspreid in alle landen van de we reld, waarvan verwacht wordt of bekend is dat zij af nemers zullen worden of reeds zijn van deze producten uit Noordholland. Van de rundveefokvereenigingen welke naar gelang van den grondsoort lichte of zware hun vee afzon derlijk inzenden, zijn er reeds onderscheidene, welke een aantal dieren hebben aangewezen voor de expositie. De bedoeling is om bezoekers van verre naar deze ten toonstelling, ook in de gelegenheid te stellen iets meer te laten zien, en wel b.v. de Zuiderzeewerken, eventueel andere bezienswaardigheden. Medewerking wordt er van alle kanten ondervonden, r.iet alleen van de belanghebbende veefokkers, maar van het gemeentebestuur en de besturen van andere instel lingen. Tot zoover is alles prachtig gegaan, maar helaas is er nu een donkere wolk gekomen aan den horizon, in den vorm van het mond- en klauwzeer onder het rund vee. Wel is waar gaat de verspreiding niet snel. maar toch wint de ziekte veld. Op de dezer dagen gehouden vergadering van het Bestuur van den Bond is deze kwestie besproken en hoewel een enkel lid reeds als zijn meening uitsprak om voor de afdeeling rundvee de zaa'c af te lasten, is besloten deze beslissing nog uit te stellen tot Vrijdag 25 Juli a.s., wanneer het Bestuur wederom bijeen zou komen. Waar er onder de lezers van Uw blad er onderschei dene zullen zijn, welke belang stellen in deze gang van zaken, kwam het 't Bestuur wenschelijk voor. U mijn heer de Redacteur, een plaatsje voor het bovenstaande te vragen. U bij voorbaat dankend. Namens het Bestuur v. d. Bond v.n., de secr. E. Koster Dz. alle hoop wilde benemen omdat hij wist, dat hij zijn vrouw ertoe zou kunnen bewegen voor een tweede keer van plan te veranderen? Terwijl het meisje staarde en tobde, kwam er weer een tik tegen haar deur. Wie buiten was. kon zien dat er licht in de kamer brandde en het zou dus noodeloos zijn om te doen alsof zij sliep. „Lieve, is u al in bed?" klonk Harky's stem. Terry zuchtte van verlichting. Zij had gevreesd, dat het Nazlo zou zijn. Maar zij had ook geen lust om nog met Harkness te praten. „Nog niet." aarzelde zij: „maar..." „Laat mij binnen. Ik heb iets heel bizonders te zeg gen," pleitte de oude vrouw. „Ik begrijp, dat u moe is. maar ik zal niet lang blijven. Ik kan er niet tot morgen mee wachten, lijkt het mij." Terry opende en de stevige eerbiedwaardige gestalte trad binnen. Iets in de stem had haar gezegd, dat juf frouw Harkness haar best deed om haar aandoening te verbergen en toen het licht op haar gezicht viel. zag het meisje, dat er tranen waren. Zij deinsde een wei nig terug en drukte de handen tegen haar hart. „O. was is er?" stamelde zij. ..Toch weer geen slechte tij ding? Ik kan van avond niets meer dragen." „Dat behoeft ook niet. mijn kind. dat hoeft ook niet." Harky stokte. Een snik welde op uit haar borst. Zij zocht zenuwachtig naar haar zakdoek, en toen zij hem niet vond, veegde zij haar oogen af met haar vingers. „Waarom spreekt u zoo tot mij?" vroeg Terry scherp. „U maakt mij bang." „Het was mijn plan niet. dat te doen." stotterde de oude vrouw, in haar Ierschen tongval, die erger was dan ooit als zij aangedaan was. „Wat ik daarnet van meneer Miles heb vernomen, heeft me van mijn stukken gebracht, dat is alles. Te denken aan dit wreede on recht, dat ik u al dien tijd in mijn hart heb aange daan. en u nog wel zoo onschuldig als een ongeboren baby! Mijn lieve kind, kunt u mij ooit vergeven?" „Hij heeft u verteld..." zei Terry haperend. „Wei. ik hoorde, dat meneer Nazlo u juffrouw Des- mond noemde, maar het maakte niet veel indruk op me, doch nu heeft meneer Miles mij vergeld, dat u niet alleen niet juffrouw Juliet Divine is, maar ook niet zoo een van haar soort. Ik heb u voor iets anders aange zien en u hadt daar toch niets mee gemeen!" Het meisje greep haar bij haar arm en schreeuwde: „Waarvoor heb je mij dan aangezien? Zeg het mij! Dat is juist, wat ik altijd hebben willen weten. En nu be geer ik dat meer dan ooit Ik kan mijzelf niet zijn. voordat ik het weet." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 1