Aliencci Kitiws-
Door het hart van het Balkan-gebergte.
Aspmm
HAAR
SPROOKJESPRINS
Woensdag 16 Juli 1930.
SGHAGER
73ste Jaargang No. 8696
CQilRANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in bet eerstuitkomend nummer geplaatst
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TIcN van 1. lot 5 regels f 1.10, tedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepcnt. Grnotere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Eerste Blad.
Door het Oude Gebergte. De veeltalige Zigeuner.
De stad met de vele advocaten.
(Van onzen reizenden correspondent.
DWARS door Bulgarije, van het westen naar
hot oosten, strekt zich de machtige bergketen
uit, die aan het geheele Balkan-schiereiland
haar naam heeft gegeven. Het Balkan-geberg
te, dat in het Bulgaarsch Stara Planina (Oud Ge
bergte) heet, verheft zich tot meer dan tweeduizend
meter en heel lang gold het als een zekere schuts-
wal tegen vijanden, die van het noorden konden ko
men. Onmogelijk, zoo meende men; was het met een
leger door dit gebergte te trekken en toen in 1877
Rusland den oorlog verklaarde aan Turkije (dat toen
nog meester was van Bulgarije), maakte de Turksche
generale staf zich niet, al te ongerust over de Russi
sche massa's, dio van het noorden opmarcheerden om
een einde te maken aan de bloedige onderdrukking,
waaronder de Slavische bevolking van Bulgarije leed.
Het bleek echter, dat deze machtige bergketen voor
de Russische troepen geen onoverkomelijke hinder
paal vormde en door enkele défilé's stortten de Rus
sische legers zich op de verraste Turken.
Met den spoorweg, die zuidelijk van de Stara Pla
nina in zuid-westelijke richting loopt, was ik van
Sofia vertrokken; met den spoorweg, die noordelijk
van de Stara Planina de verbinding vormt tusschen
de Zwarte Zee-haven Warna en dc Bulgaarsche hoofd
stad, wilde ik er terugkeeren en daarvoor moest ik
van Kazanlik eerst weder met het locaalspoortje naar
Toelovo, om daar den trein te nemen, die, gaande
naar het noorden, de vroegere Bulgaarsche hoofdstad
Tirnovo passeert en dan over te stappen te Gornal
Orégowits in den trein naar Sofia. Deze reis zou me
voeren door het hart van het Balkan-gebergte, de
Stara Planiva.
Van Kazanlik is dit gebergte te zien als een rij
trotsche reuzen, dio met hun geweldige massa's teeder
beschermen de kleine rozen in het Rozendal.
De treinreis door het Oude Gebergte is in vele op
zichten belangwekkend en schoon. Voor mijn reis
door een groot deel van Bulgarije was mij, in mijn
boedanigheid van journalist, door de Bulgaarsche
overheid een vrijkaart eerste klasse ter beschikking
gesteld, maar wat heeft een journalist, die voor zijn
beroep reist, tc zoeken in een verlaten eerste klasse
coupé? Ik reisde dus ook nu derde klasse tusschen
het zeer gemengd publiek, bestaande uit verschillende
rassen, dat men hier (op den geheelen Balkan trou
wens) aantreft: Bulgaren (ze vormen ruim tachtig
procent der geheele bevolking), Turken, Zigeuners,
Spaanschc Joden, Roemenen, Armeniërs, Boeren wa
ren er, kooplieden, kleine ambtenaren, een groepje
muzikanten, een orthodoxe priester, vrouwen, kinde
ren, schoolknapen, twee studenten met roode petten.
Allen kenden natuurlijk Bulgaarsch, maar spraken
even natuurlijk nog een of meer andere talen en ver
bazingwekkend is het gemak waarmede de menschen
hier van de eene in dc andere taal overgaan. Er be
vond zich in den trein o.a. een nog niet dertigjarige,
half-Europeeschc en keurig gekleede Mohamedaan-
FEÜ1LLETON
door
C. N. W 1 LLI A M S O N.
Een der meest interessante romans
uit de bekende Society-Reeks; Uitgave
Van Holkema en Warendorf, Amster
dam.
42.
HOOFDSTUK XXXIX.
Terry was blij, dat hij geen belofte vroeg. Hij wist
niets van kapitein Guilbert en van haar innerlijke ge
dachten. Hij kon niet raden, hoe alle schaamte en alle
vernedering, die zij voor Julia en voor zichzelf had on
dergaan, heden het hoogtepunt hadden bereikt. Daarom
geloofde hij, dat haar gedachten dezelfde waren als die
van den vorigen avond, toen een storm van liefde haar
in zijn armen had gevoerd. Als hij getracht had haar nu
iets te laten beloven, zou het onmogelijk zijn geweest
hem iets te weigeren. Zij zou nauwelijks geweten hebben,
hoe het te weigeren. Toch wenschte zij voor alles sterk
te zijn. Haar Prins was ellendig geweest met Betty
Sheen, die de eer van zijn naam had beklad. Zij het
meisje, dat hem alles verschuldigd was zou niet de
gene zijn. die voor de tweede maal dien dierbaren naam
schandvlekte. Als hij haar niet tot zich wilde nemen op
een wijze, die hem niet zou kunnen schaden, dan moest
zij dapper zijn en niet te veel denken over haar eigen
geluk. Maar zij had nu geen moed om hem te wonden.
Het zou tijdig genoeg zijn, zoo gauw zij zeker was van
zichzelf. Zij moest erover nadenken, hoe zij hem het
minste schade zou berokkenen. Zij moest leeren begrij
pen. dat zijn toekomst het meest in aanmerking kwam.
Pas den vorigen avond was die geluksdroom in haar le
ven gekomen en droomen waren steeds bedrog! Wat
er ook gebeurde, zoo volkomen treurig zou ze nooit
meer kunnen zijn, nu zij die heerlijke uren had gekend.'
Het scheen haar toe, dat zij voor de rest van haar dagen
zou kunnen leven van haar herinnering!
Sheridan was in tweestrijd. Hij wist. dat hij gaan
moest, maar hij verlangde om te blijven. Toen plotseling
kreeg hy de ingeving bet meisje met zich mee te ne
sche Zigeuner (er zijn ook orthodoxe Zigeuners), ge
boortig van Konstantinopel. Deze jonge man, slank,
pezig, met gitzwart haar en verontrustend diepe
oogen, tevens beleefd en bescheiden, had vijf jaar
in het Franschc Vreemdelingen-legioen gediend. Ge
durende den wereldoorlog had hij tc Konstantinopel
van de Duitsche troepen Duitsch geleerd, vóór en na
dien tijd had hij zich bij werk op schepen en bij het
drijven van kleinen handel, Engelsch eigen gemaakt
en hij sprak vloeiend Fransch, Duitsch, Engelsch,
Bulgaarsch, Turksch, Grieksch en Roemeensch. Hij
was op weg naar Warna, een haven, doch tevens oen
grootc hadplaats. Daar ging hij werk zoeken, liefst als
hotel-portier of iets dergelijks. Lukte dat niet, dan
hoopte hij een plaats als stoker op een of ander schip
te vinden. Hij was met mij zeer vertrouwelijk, omdat
ik hem verteld had, dat ik in Afrika was geweest en
daar de voor de Mohamedanen heilige stad Kei-
roean had bezocht en zeer scheen hij getroffen door
mijn bewondering voor de moskeeën, welke ik er be
zichtigde.
Intusschen reed de trein temidden van het gebergte,
nu en dan slingerend den wispelturigcn loop van een
riviertje volgend, dan weder ijlend door de duisternis
van een tunnel, waarna het zonnige landschap nog
schooner scheen. Telkens zagen we groote kudden
schapen tegen de berghellingen, soms ook koeien in
een dal, bewaakt door herders en honden, maar op
vele plaatsen ook was de bodem bebouwd. Geheel ver
laten was het landschap nergens; steeds waren er wel
hier en daar tegen een hoogen bergwand bescherming
zoekend, aardige, goed onderhouden boerenwoningen.
Nu en dan hield de anthraciet-trein stil bij een dorp,
een stadje en ook zag ik een mijnbedrijf. Aan vele
stations stonden weder kooplieden, meest vrouwen en
kinderen, met broodjes, melk, limonade, eieren, ker
sen, aardbeien, bloemen.
Tirnovo, zoo had men mij gezegd, was een bijzon
dere stad, die ik niet verzuimen moest te gaan zien.
Kort voor de aankomst aan het station re°d de trein
door een tamelijk langen tunnel. De spoorlijn loopt
hier onder de stad door, zooals ik later bemerkte,
en maakt dan een groote bocht om de stad heen, eer
men komt aan het station, dat eenige kilometers
verwijderd ligt. .Men had het station veel dichter bij
aan de andere zijde van Tirvono, kunnen bouwen,
doch dan zou men van het station naar de hoog ge
legen stad onmogelijk een weg hebben kunnen aan
leggen, die bruikbaar was voor voertuigen. Daarvoor
zijn aan de andere zijde de bergwanden te steil. Van
het station naar de stad voert nu een langzaam stij
gende weg met een lange brug hoog over de rivier
de Yantra, een zijrivier van den Donau. Tirnovo ligt
tegen een berghelling opgebouwd met wonderlijke
oude huizen en kerken. liet geheel doet denken aan
een grootsch, fantastisch opera-decor. De straten
stijgen, dalen, er zijn hier en daar trappen; maar
men vindt er zeer fraaie winkels en de hoofdstraat
maakt, een modernen indruk. Doch tusschen de hui
zen door is nu en dan plotseling een verre uitkijk
over nevelige dalen op trotsche bergtoppen. Deze
kleine, oude stad met haar goed tienduizend inwo
ners, is een der steden, die men niet zoo snel ver
men en haar niet alleen te laten in Boussaada, nu
Nazlo er was. 's Morgens, toen zij hem gevraagd had
haar mee te nemen, had hij geweigerd; maar nu was
alles anders. Hij dacht, dat Terry dadelijk op zijn denk
beeld zou ingaan, en hij was verbaasd toen zij tegen
werpingen maakte.
..Waarlijk, het is beter van niet," zei zij. „Wij kun
nen juffrouw Harkness hier niet achterlaten. En als
je den heelen nacht moet doorreizen, zal zij t^ moe
worden. Ik ben niet bang voor meneer Nazlo. Ik was
het een beetje, indertijd in New-York. Maar ik geloof
niet, dat hij slechte bedoelingen heeft. In alle geval,
hier kan hij mij geen kwaad doen."
Het is waar. Nazlo kon haar geen kwaad doen. Met
Harky was zij veilig. En Sheridan had haast kunnen
lachen, met het meisje in zijn armen, bq de gedachte
aan Nazlo, die haar tot vrouw begeerde. De man had
even weinig kans op haar als om vleugels te krijgen.
Het was hatelijk om het kind te moeten verlaten maar
het gezonde verstand was aan haar kant en met Betty
en het meisje, beiden in Algiers zou er wel eens een
onaangenaam tooneel kunnen voorvallen, voordat hij het
kon voorkomen. Ten laatste gaf Miles zijn denkbeeld
op en besloot hij om na een paar uur opnieuw op reis te
gaan. De chauffeur had erin toegestemd om dadelijk
weer te vertrekken. Het diner zou hem gelegenheid
geven om wat uit te rusten en de maan zou hem op zijn
nachtelijken tocht vergezellen.
Miles gaf den ober een flinke fooi, zoodat hij en
Terry hun maal kregen opgediend op het balkon. Zij
hadden een lamp met een roode kap en over een berg
van gouden sinaasappels lagen wat bloemen uit een
nabijzijnde oasis gestrooid. Het leek Terry een zeer
romantisch feest toe, terwijl zij en haar Prins elkaar in
de oogen keken en vergaten te eten en zijn hand de
hare omsloot, toen hun armen over de kleine, witte tafel
lagen. Duizend gedachten vlogen het meisje door het
hoofd. Wat moest zij doen? Zou zij den moed hebben
om weg te loopen, als Miles vertrokken was. zoodat
hij denken zou, dat zij wreed was en hard en hij haar
spoedig vergeten zou? De menschen in de boeken
gaven elkaar altijd op uit edele motieven, zij gaven
zichzelven al de anderen, die met hen te maken had
den. veel last. Zoo wilde zij liever niet doen. Maar hoe
kon zij iets weten? Zij was nog zoo jong. En dan. zij
had geen geld om weg te gaan, zelfs als dat het be3te
was, wat zij kon doen.
Maar zij glimlachte tegen Miles in den maneschijn,
met dien lieflijksten glimlach, dien hij ooit van haar had
gezien. Hij zag er een glimlach in vol liefde en van
de kracht om zichzelf te verloochenen. Het was nog
geen negen uur, toen zij voor de tweede maal afscheid
namen en ditmaal ging Jerry niet met hem mee naar
gect, als men haar eenmaal heeft gezien. Zeer zeker
is Tirnovo een der schilderachtigste steden van Eu
ropa, doch vermoedelijk is ze tevens de stad, waar
in verhouding tot de bevolking de meeste advocaten
zijn gevestigd, waarmede ik niet wil beweren, dat
er tusschen de schoonheid dier aardige stad en het
aantal advocaten eenig verband bestaat. In één straat
telde ik op een afstand van nog geen honderd me
ter de kantoren van vier-en-zestig advocaten en
misschien heb ik er al tellend eenige overgeslagen.
In elk huis dier straat wonen ei1 meerdere, lüer en
daar hebben twee, drie advocaten tezamen een win
kelruimte gehuurd en hier zit dan elk aan zijn eigen
schrijfbureau in hetzelfde vertrek, van buiten zicht
baar. Vertrouwelijke besprekingen met cliënten zijn
hier natuurlijk onmogelijk en is de zaak heel ge
wichtig, dan gaat de advocaat met zijn cliënt naar
een café, waar de aangelegenheid onder hel genot
van een kopje Turksche koffie kan worden behan
deld.
Maar hoe verdeelen de advocaten, die tezamen in
één winkelruimte bureau houden, de cliënten? Krijgt
ieder om de beurt er een toegewezen? Of loten ze
er om?
Op gevaar af, dat de lezers me ervan beschuldigen
mijn taak als reizend correspondent te licht op te
vatten, moet ik erkennen, dat ik het niet weet. Ze
ker is het, dat de advocaten te Tirnovo (die over het
algemeen werkelijk geen millionairs zijn) het meest
te doen hebben van menschen uit de groote omge
ving, waarvan de stad het centrum vormt. Üe boeren
uit deze streek schijnen nu eenmaal een voorliefde
te koesteren voor ingewikkelde processen.
Tegen den avond hoorde ik muziek. Er bleek con
cert te zijn in een park. Aan den ingang van het
park stond een soldaat met een bus, waarin men bij
het betreden van het park twee. l^wa (ongeveer 3M
cent) moest storten. Op een heuveltje was een café,
daarbij een muziektent, waarin een» goed militair
harmonie-orkest van ongeveer veertig man onder een
kapitein-kapelmeester zeer verdienstelijk speelde,
o.a. een Lohengrin-fantasie. Buiten om het café
stonden gedekte tafeltjes. Er was een talrijk publiek,
waaronder vele officieren en dames. Ik dronk er uit
een miniatuur-karaf je pruimenbrandewijn (slivowa)
en at er naar 's lands gebruik, een stukje brood en
een paar stukjes geroosterd vleesch bij en het geheel
kostte me, met de fooi, nog geen twintig cent.
Gezellig en genoegelijk was het geheel, doch de
duisternis viel en ik moest naar het station, om
mijn trein niet te missen.
Vaarwel, Tirnovo, nooit zie ik je weder! Dat is nu
eenmaal mijn lot! Maar ik zal nog wel eens aan je
stille schoonheid en je prettige bewoners denken.
Dien nacht te Gorna-Oregowits kreeg ik mijn aan
sluiting naar Sofia, een trein met ecu slaapwagen,
en 's morgens bij stralenden zonneschijn, ontwaakte
ik in de Bulgaarsche hoofdstad.
J. K. BREDERODE.
Ingezonden Stukken.
Alkmaar. Landbouwhuis, 14 Juli.
Zeer geachte heer Redacteur,
Namens het Bestuur van den Provincialen Bond van
Rundveefokvereenigingen in Noord-Holland. verzoekt
ondergeteekende beleefd een plaatsje in Uw blad voor het
volgende:
Gelijk meermalen reeds in de bladen is bericht, stelt
de Provinciale Bond van Rundveefokvereenigingen in
Noord-Holland zich voor om in samenwerking met de
organisaties voor de kleinvee-teelt ,als het Texelsch
de deur om hem te zien wegrijden. Zij zeiden elkaar
vaarwel op het balkon; en toen Miles verdwenen was,
ging het meisje snel haar kamer binnen.
Zij sloot zichzelf op en ging gekleed en wel te bed
liggen in het donker, want zij had zelfs geen lust om
Harky nog te zien dien avond. Kort daarop tikte de
oude vrouw, maar toen er geen antwoord kwam. tikte
zij weer. Maar Terry hield zich stil. Zij hoopte, dat
juffrouw Harkness veronderstellen zou. dat zij sliep.
Het tikken op de deur hield op, maar de voetstappen,
die zij hoorde verwijderen, klonken langzaam en aarze
lend. Als Harky eens iets belangrijks had te zeggen
gehad! Een laatste boodschap van Miles? Haar gevoel
werd afgeleid en het licht opdraaiend, gleed Terry uit
bed en liep naar de deur. Zij was op het punt den
sleutel om te draaien en de oude vrouw te roepen of
anders, als zij al weg was. het balkon op te gaan,
maar voordat zij nog een besluit had genomen, viel
haar oog op een enveloppe, die onder door de deut
was geschoven. Het meisje draaide den sleutel niet om.
Zij bukte zich en raapte den brief op. Er stond geen
naam op de enveloppe: er stond heelemaal niets op.
maar natuurlijk was het epistel toch bestemd voor haar.
Waarschijnlijk, dacht zij. hid Miles haastig nog een
woordje aan haar geschreven en juffrouw Harkness
gevraagd het aan haar te brengen. Verheugd opende
zij den brief. Zij kende Sheridans handschrift niet,
maar als bij instinkt wist ze. dat dit zijn hand niet was.
Het leek niet op hem: en deze brief had geen begin.
Een stukje papier, dat gevouwen was, was bovenaan
vastgespeld.
,.Ik zend u dit hierbij, zoodat u zien kunt, dat ik
heden de waarheid aan u heb verteld." las zij. ..Ik ver
zoek u beleefd mij heden avond nog te woord te staan,
al is het ook slechts een paar minuten. Als steeds de
uwe. E. N."
Nazlo! Hij was achter het nummer van haar. kamer
gekomen en had den brief onder haar deur geschoven,
wel wetend, dat zij hem lezen zou, voordat zij wist
dat hij van hem kwam.
Terry maakte het opgespelde stukje papier los. Klaar
blijkelijk had Nazlo het uit pen brief geknipt: maar
het en relief gedrukte hoofd was haar zeer familiaar
een kleine vlag en S. Y. Silverwood.
Haar hart stond stil gedurende een seconde. „Ik ben
volstrekt niet van plan om van mijn man te scheiden,
hoe schandelijk hij zich ook heeft gedragen." De woor
den, in een vrouwenhand geschreven, dansten voor haar
oogen. Betty Sheen Betty Sheridan Terry was er
zeker van, had deze woorden geschreven.
Waarom had Nazlo mevrouw Sheridans brief niet
aan Miles laten zien? Of had hij het wel gedaan en
had Miles het haar niet verteld, omdat hij haar niet
Verhit en licht gekleed
neemf U plaafs.
Een verkoudheid
is dan vaak het
gevolg. Neemt
dan te juister tijd
Aspirin-Tabletten.
Let op oranje band en Bayerkrula. Prijs 75 ets.
eenig op de wereld
Schapenstamboek, het Varkensstamboek en den Bond
van Geitenfokvereenigingcn op 10 en 11 September a.s.
te Hoorn een groote Provinciale Fokveetentoonstelling
te houden.
Tevens zullen dan de beide Bonden van Zuivelfabrieken
hun kaaskeuringen houden, terwijl ter gelegenheid van
de gewone wekelijksche kaasmarktdag op Donderdag
11 September een keuring zal zijn van ter markt aange
voerde stapels kaas.
Het ligt in de bedoeling om gezien de groote moeite
en kosten hieraan verbonden, een dergelijke groote pro
vinciale demonstratie van fokvee, eventueel die van kaas,
zoo eens om de 4 of 5 jaar te doen houden, teneinde al
dus periodiek te toonen wat Noordholland dienaangaan
de kan presenteeren.
Een en ander is nu in volle voorbereiding. Onderschei
dene Commissies nemen een deel van het werk voor
hun rekening.
Door de Commissie welke de afdeeling reclame ver
zorgt, is een geïllustreerde brachure samengesteld, welke
ook vertaald is in het Engelsch. Fransch en Duitsch.
Die boekje is reeds verspreid in alle landen van de we
reld, waarvan verwacht wordt of bekend is dat zij af
nemers zullen worden of reeds zijn van deze producten
uit Noordholland.
Van de rundveefokvereenigingen welke naar gelang
van den grondsoort lichte of zware hun vee afzon
derlijk inzenden, zijn er reeds onderscheidene, welke een
aantal dieren hebben aangewezen voor de expositie.
De bedoeling is om bezoekers van verre naar deze ten
toonstelling, ook in de gelegenheid te stellen iets meer
te laten zien, en wel b.v. de Zuiderzeewerken, eventueel
andere bezienswaardigheden.
Medewerking wordt er van alle kanten ondervonden,
r.iet alleen van de belanghebbende veefokkers, maar van
het gemeentebestuur en de besturen van andere instel
lingen.
Tot zoover is alles prachtig gegaan, maar helaas is
er nu een donkere wolk gekomen aan den horizon, in
den vorm van het mond- en klauwzeer onder het rund
vee. Wel is waar gaat de verspreiding niet snel. maar
toch wint de ziekte veld. Op de dezer dagen gehouden
vergadering van het Bestuur van den Bond is deze
kwestie besproken en hoewel een enkel lid reeds als zijn
meening uitsprak om voor de afdeeling rundvee de zaa'c
af te lasten, is besloten deze beslissing nog uit te stellen
tot Vrijdag 25 Juli a.s., wanneer het Bestuur wederom
bijeen zou komen.
Waar er onder de lezers van Uw blad er onderschei
dene zullen zijn, welke belang stellen in deze gang van
zaken, kwam het 't Bestuur wenschelijk voor. U mijn
heer de Redacteur, een plaatsje voor het bovenstaande
te vragen. U bij voorbaat dankend.
Namens het Bestuur v. d. Bond v.n., de secr.
E. Koster Dz.
alle hoop wilde benemen omdat hij wist, dat hij zijn
vrouw ertoe zou kunnen bewegen voor een tweede keer
van plan te veranderen? Terwijl het meisje staarde en
tobde, kwam er weer een tik tegen haar deur. Wie
buiten was. kon zien dat er licht in de kamer brandde
en het zou dus noodeloos zijn om te doen alsof zij sliep.
„Lieve, is u al in bed?" klonk Harky's stem.
Terry zuchtte van verlichting. Zij had gevreesd, dat
het Nazlo zou zijn. Maar zij had ook geen lust om nog
met Harkness te praten.
„Nog niet." aarzelde zij: „maar..."
„Laat mij binnen. Ik heb iets heel bizonders te zeg
gen," pleitte de oude vrouw. „Ik begrijp, dat u moe is.
maar ik zal niet lang blijven. Ik kan er niet tot
morgen mee wachten, lijkt het mij."
Terry opende en de stevige eerbiedwaardige gestalte
trad binnen. Iets in de stem had haar gezegd, dat juf
frouw Harkness haar best deed om haar aandoening
te verbergen en toen het licht op haar gezicht viel. zag
het meisje, dat er tranen waren. Zij deinsde een wei
nig terug en drukte de handen tegen haar hart. „O.
was is er?" stamelde zij. ..Toch weer geen slechte tij
ding? Ik kan van avond niets meer dragen."
„Dat behoeft ook niet. mijn kind. dat hoeft ook niet."
Harky stokte. Een snik welde op uit haar borst. Zij
zocht zenuwachtig naar haar zakdoek, en toen zij hem
niet vond, veegde zij haar oogen af met haar vingers.
„Waarom spreekt u zoo tot mij?" vroeg Terry
scherp. „U maakt mij bang."
„Het was mijn plan niet. dat te doen." stotterde de
oude vrouw, in haar Ierschen tongval, die erger was
dan ooit als zij aangedaan was. „Wat ik daarnet van
meneer Miles heb vernomen, heeft me van mijn stukken
gebracht, dat is alles. Te denken aan dit wreede on
recht, dat ik u al dien tijd in mijn hart heb aange
daan. en u nog wel zoo onschuldig als een ongeboren
baby! Mijn lieve kind, kunt u mij ooit vergeven?"
„Hij heeft u verteld..." zei Terry haperend.
„Wei. ik hoorde, dat meneer Nazlo u juffrouw Des-
mond noemde, maar het maakte niet veel indruk op me,
doch nu heeft meneer Miles mij vergeld, dat u niet
alleen niet juffrouw Juliet Divine is, maar ook niet zoo
een van haar soort. Ik heb u voor iets anders aange
zien en u hadt daar toch niets mee gemeen!"
Het meisje greep haar bij haar arm en schreeuwde:
„Waarvoor heb je mij dan aangezien? Zeg het mij! Dat
is juist, wat ik altijd hebben willen weten. En nu be
geer ik dat meer dan ooit Ik kan mijzelf niet zijn.
voordat ik het weet."
Wordt vervolgd.