Gsestes-Sport en Hersen-Gymnastiek
SchagsrCourant
y
D
EVENTJES DENKEN.
VOOR ONZE SCHAKERS
VOOR ONZE DAMMERS
Zaterdag 26 Juli 1930
73ste Jaargang. No. 8702
Vijfde Blad.
fói
-Ba—a. m m m bi
FEUILLETON.
VERTELLINGEN.
-tb - -u m
Brabanische brieven.
Gemengd Nieuws.
Zijn heele vroegere leven vergeten.
Roovers bespringen een rijdenden trein.
Vraagstuk No. 580.
Vraagstuk No. 581.
Vraagstuk No. 582.
Vraagstuk No. 583.
onder leiding van GEO VAN DAM.
Den Haag, 22 Julij 1930.
Menier,
Zoas ge ziet, hierboven
aan m'ncn brief, 'k zit,
zoo bij manier van spre
ken, hoog en droog in de
Ollaandsche Viel luum-
jöre; in den Haag.
Ik zeg: zoo bij manier
van spreken, want „hoog",
ollee, da ga genogt: 'k Zit
op 'n eerste etazie, te re
kenen vanaf d'n schoor
steen tenminste, en da's
zooveul as gelijkvloers
mee de muschkes
in de tellefondraaien. Of
ik bij me thuis in d'n no-
telèèr zit. En droog?! Een van m'n sokken lag van
d'n mergen te zwemmen in 'n plaske rengelwater
da vannacht deur m'n dakrómke naar binnen was
geregend. Xeeë, 'k eb 't mee 't weer nie getroffen
deus jaar, maar ollee 'non ertenteller die daar
over murmereert as ie veur z'n plazier uit is. Wa
gij?
'k Ben weer in m'n ouw hotcllcke d'n „Vergul
den Vos" 'n best logementje, tusschen twee hoks-
kes, waar 'k altij gèrc ben!
De menschen daar kennen mijn en ik ken huilie
en me zijn mee mekare as fermilie. En 't weer is
eiken dag 'n bietje slechter geworren. Toen 'k gis
terenavond naar bed gong en m'n dakrómke had
opengedaan veur wa frissche zeelucht in te asemen
in m'n slaap, 't is op stuk van zaken één geld, of
ge frissche zeewind asemt of 'n mengseltje van oew
nachtkastje en oew sokken, toen kwam de wind
zóó frisch naar binnen gesturmd, da-d-et illektrieke
laampke teugen m'ncn kop aankwatstc en uitgong.
„Pronk", tellefoneerde ik draadloos langs de trap
pen naar m'nen gastheer, „de laamp is uitgewaaid,
jonk", en toen brocht ie 'n kerske en trapte mee z'n
kousevoeten in de scherfkes van den kepotte peer.
En toen zee-t-ic aflijn, da drukte toch nie af,
maar 't kerske gong V rap van uit en kos ik in d'n
donkere tenminste efkes lachen. Ondertusschen bleef
d'n sturm deurspoken onder m'nen pannen en toen
kreeg Pronk de rest van t wicmelend laampke teu-,
gen z'n test. Toen schrok ie zóó, dat ie 't kanderlèrkc
uit. z'n haanden liet tuimelen en emmen samen on
der 't bed gekropen om 't weggerolde kerske terug
te vinden. En onderwijle murmereerde-n-ie da-d-et
zonde was van die nuuwc veftigkèèrs-lamp die naar
de pinnekes was, maar ik troostte-n-'m en zee: „Ben
de belaaitafeld Pronk, as ik da kerske nouw maar
eb van oew, da is ie veur mekare; ik kijk nie op
negenenveriig kèèrslicht as 'k veur m'n plazier uit
ben. 'k Zal 't zóó, mee één kerske ok wel vinden as
't ergens gaat juuken. „Je snit hier checn lost fan
jeuk hebben, t is hier 'n nette saok". pikte Pronk
in d'n donkerte-n- in m'nen kam. ,,'t Sla-d-ok hcele-
gaar nie op d'n Vergulden Vos, Pronk", zee ik, „maar
op m'n eigen jonk, en d'n netsten en futsoendelijk-
sten mensch kan wel 's last emmen van jeuk ee.
Of zoude gij denken da b.v. menister Ruys nooit 's
aan z'n ge-wit-wel krabt? Evengoed as gij en ikke,
horre en wa'k dan maar zeggen wouw is ditte: da'k
net zoo goed bij een kèèrs as hij verftig kan krabben
en ga nouw maar gaauw m'n deur aan d'n buiten-
kaant dichtdoen, waant ik heb 'r echt trek in om
'n bietje te gaan pitten, seluu!"
En veur ik Pronk mee 't glas in z'n sokken van
d'n lesten tree heurde strompelen, schoof ik al on
der 't dek en pruufdo d'n zoutigen zeewind aan m'n.
lippen.
Een toen m'nen wekker van den mergen om vijf
uren afratelde, toen goot 't pepskes-steeltjes deur
m'n rómke en hong 'r 'n loeht boven da vierkante
gotje as 'n pèèrde-deken, zóó grijs en zoo dicht en
zoo wollig en onwillekeurig gongen m'n gedachten
naar d'n hof op I'lvenhout. naar de biesten, m'nen
Bles, 'k heurde-n-'m kepleet staan staampen in d'n
natten stal en bijna was ik opgestaan om 'm droog
en nuuw strooi te. gaan geven en 'nen emmer haver,
en toen spette-n-r 'nen drop rengelwater in m'n
linkeroor, zoomaar van d'n vloer af, da-d-et water in
m'n nek kiedelde. En toen 'k over d'n raand van
m'nen éénpersoons wipte, toen sting ik mee m'n
bloote voeten in n gèèf plaske en kledderde de
spetters teugen m'n hemd aan M'nen eenen sok lag
er smeujig in te weeken en d'n aandere was waar
schijnlijk 't romke uitgestoven, want ik e.b 'm nooit,
mee truggezien. Da was 'n aarig geval op d'n vruu-
gen mergen en toen hè'k m'n pet maar zoolaank
opgezet en 'n pepke aangestoken en eb zoo, in m'n
hemd nog, op d'n raand van 't ledekaant d'n puzzel
rookende op zitten lossen.
Affjjn as ge veur oew lol op stap zijt, dan motte
maar nie te naauw speuren en zoo ben 'k dan van
daag maar in m'n schoenen gekropen zonder sokken
aan en eb m'n eigen zoodoende op de degclijkstc
manier verrassereerd teugen natte kousen!
Gezwommen liè'k ok al.
In den ben-miekst. Da's zooveul as 't gemengd
bad. Waant da Sch oven ingsch, amico, da motte eerst
vertalen veur ge 't. begrept. „Eén mokka", da's 'n
doodgewoon bakske koffie; 'nen „lunsj", 'n paar bot
rammen veur d'n twaalfuren; „één broudje hèm",
da's 'n botrammekc mee 'n schcfke ham en zoo is
alles navenaant.
Giesteren vruug ik in 'n kefeeke ora ,.'n paar
sneejkes tèrwe mee 'n bordeke èrebeesjes en 'n pintje
donker" en laat ik oew verassereeren da-d-et 'n gèèf
ketierke ee geduurd veur ze me verstinden.
„Ah", zee er eindelijk eenen mee 'n schei in z'n
haren die liep van z'n wenkbrauwen tot aan z'nen
rug, „meheir bedoelt aardbeien en wat gesmeerde
broudjes en 'n gles Muunsjener, nietwaer meheir?"
„Zet maar op tafel", raaide-n-ik 'm aan, „as 't nie
goed is krijgde heel de krippot trug!" En, amico,
d'r kwampen èrebeesjes en tèrwebrood en 'n pintje
donker.
„Soo in órrde, meheir", lachte de schei vrindelijk?
,,'t Monster is goed", zee ik, „zoo kunde gaan leveren,
maar messen, lepels, vinken en èèrdewerk hè 'k ge
nogt zoo, doet er da maar nie mee bij!" „Meheir is
een chroppemaeker", lachte de schei weer en van
plazier sloeg ie z'n servetje van d'n eene over d'n
aanderen èrm en veegde toen mee z'nen wijsvinger
over z'n wenkbraauwen, die van 't lachen in de wèèr
waren gesukkeld denk ik.
Maar ollee, ik slaai 'r m'n eigen wel mee 'nen
fievlefors deurheenen en as z'oew heelegaar nie be
grijpen, dan stikte oew haand maar 's in oew broek
zak waar de centen in rammelen en dan ga-g-et
vanzelvers. Centen da's 'n internasjenaal geluid
da z'allemaal kennen.
'k Mot lacchen mee m'n eigen, as 'k daar neer
schrijf „internasjenaal". Of ik soepmeeballennogan-
toe in 'n vrimd iaand ben op d'n oogenblik. En toch
amico, ja, da lijkt er veul op veur 'nen LTvenhouter.
Ge wor niet uit de menschen en nie uit d'r taal
wijs. Ge staat er tellekes naar te raaien. Ge treft er
kèreltjes en da zijn net wefkes; ge treft er wefkes
en da zijn net kèreltjes.
Van den mergen nog, toen 'k laanks d'n Boele-
vaar aan 'n taske koffie zat, toen vroeg ik aan 'n
jonk kereltje 'n bietje vuur. Waant ge mot weten,
m'n lucifers laggen in 't hotelleke op 'n rij-ke te dro
gen op 't voeteend van m'nen éénmans. En toen ik
aan da menneke, dat daar mee 'n waandelstokske
zat te donderjagen en 'n siegretje te rooken mee 'n
gloske port veur 'm vroeg: „mag ik 'n bietje vuur
asteblieft jongeheer?" toen begon 't te schelden
van knuppel en kaffer en toen 'k 'm 'n oplahabber
geven wouw da z'n moeke 'm veurloopig niemeer
truggekend zouw emmen, toen zag ik gelukkig net
op tijd, dat da menneke 'n wefke was!
„Ollee, menirk'e", zee ik, „nimme niet kwalijk,
nouw zie ik pas da gij n wefko zijt! En zukke zware
Engelsche siegretjes rooken en groote borrels drin
ken, doe-g-et maar nie in oew broekske, heur kind
je!"
Toen timmerde ze mee d r stokske op tafel, riep
.afrekenen" en smeerde-n- m as de wind.
En zoo bende tellekes in de grotste onzekerheid!
Keb dan ok gezwommen in de Ben miekst. Veur
twee dubbeltjes.
Ge kunt terecht veur twee dubbeltjes en wa ver
derop veur twee kwartjes.
't Water is op allebei de plekken zoogoed as t-
zelfste, de snapte, maar bij de tweedubbeltjes zijn
geleuf ik de zwempakskes wa minder in de mode
Dan snapte 't wel. Want ge wit wel hoe 't mee de
mode gesteld is: hoe uuurder hoe minder da ge
krijgt! Mee de vrouwenmode ten minste.
Maar op d'n oogenblik wordt er nie veul ge
zwommen.
Ge wor zóó wel nat, zonder zeewater. Waant 't
duvelt mee emmers naar benejen. Heel d'n hemel is
énen grooten does, maar dan zonder trekker, en da's
't beroerde van 't geval. Anders koste de trekker nog
's loslaten!
Toen ik dan zwemmen gong, toen was ik, .ge
mengd" mee enkele hèring. Waant 'k was er heel
alleen in. Golven schuim sloegen om m'n bast dit
ie 'r rood van wier en toen ik achter die braanding
zwemmen wouw. toen stingen er 'n paar van die gas
ten mee rooie broeken aan, da zijn badknechten
te toeteren op 'n trompetterke, veur aan in 't zaand,
om kleurenblind van te worren.
Sapperdemallemosterdpot, wa waren die kérels
bezürgd over mijn.
'k Ben d'r dan ok maar gauw uitgegaan, waant
zwemmen in wa schuim da tot oew knieën komt is
even moeilijk as rijen op 'nen wagel zonder wielen.
Maar toen 'k vroeg aan die roodbroeken waarom
of ze zoo toeterden, toen zeeën ze mee 'n stalen bak
kes: „omdajint daomesbad zat!"
Amico, op m'n woord horre, in heel de zee was
nog pinnen vrouwkes-hering te bekennen, lot staan
'n dame, maar ollee, ik verwonder m'n eiges maar
nergeraans meer over, waant dan zouw ik suf wor
ren en 'k houw ier veural m'n harsepan 't liefste
maar zoo goed meugelijk bij mekare, waant veur ge
't wit bende twee kwartjes aan één pilske kwijt. Ze
motten ier in enkele maanden heel d'r jaar goed
maken, zeggen ze, dus ik houw 't allemaal maar
zo'n bietje in de gaten, ee! 'k Betaal, as 'k uit ben.
gère twee kwartjes veur bier. as ik dan ok maar
twee pintjes kriig.
Affijn, ge wit nouw zo'n bietje hoe-g-et er ier uit
ziet en as 't er nog wa te beleven is, koom ik et-
volgende week nog wel 's op verom. Veural as me
da weer houwen, dan ben 'k eigenlijk blij as ik be
nejen, in d'n Vergulden Vos, 'n briefke potlooien kan
aan de leestafel.
Amico, as altij, veul groeten uit 't damesbad van
oewen
toet a voe
DRé.
Ook dat hij getrouwd was. Een merk
waardig geval van bigamie.
Dezer dagen komt voor de Boedapester rechtbank
een geval van bigamie, waarbij waarschijnlijk het
oordeel van den medisch deskundige der rechtbank
beslissend zal zijn. Het betreft n.1. een kleermaker
uit Boedapest, die met eene hoofdwonde in Russische
gevangenschap raakte en die tengevolge van de ver
wonding blijkbaar zijn gcheele vroegere leven ver
geten is. Na de Russische gevangenschap raakte hij
door Bessarabië in Zevenbergen verzeild, waar hij
zich vestigde en trouwde. Voor zaken kwam hij de
zer dagen te Boedapest, waar een kellner van een
koffiehuis, die met hem tezamen soldaat, was ge
weest, hem herkende. Deze kellner toonde hem een
portret, waar zij beiden opstonden en nam hem mee
naar den burgerlijken stand, waar hem uit de papie
ren werd aangetoond, niet alleen, dat hij inderdaad
te Boedapest geboren was en gewoond had, maar
ook, dat hij daar een vrouw en twee kinderen had.
Eerst het weerzien van vrouw en kinderen riep
eenigszins zijn geheugen wakker. In ieder geval be
sloot hij nu maar in Boedapest bij zijn eerste vrouw
en kinderen te blijven. De tweede vrouw was het
daar echter niet mee eens en toen alle pogingen,
hem met een zoet lijntje weer naar Zevenbergen
terug te krijgen,faalden, stelde de tweede vrouw
een proces wegens bigamie tegen hem in.
OVERSTROOMING TE PARIJS.
Een gaheele wijk onder water gezet.
Ooor het breken van een waterleidingbuis in het
Zuiden van Parijs, is een geheele wijk onder water
gezet; hei verkeer moesi worden stop gezet. Ondanks
het onmiddellijke ingrijpen van de brandweer slaag
de men er niet in het water tegen te houden. In den
loop van den avond moest ook het ondergrondsche
verkeer worden stopgezet, aangezien de metro-sta
tions onder water liepen en er 'gevaar voor kortslui
ting bestond. Van de meeste woningen in de be
trokken wijk overstroomden de kelrlers en tot laat
in den avond was de brandweer bezig het water uit
de meest bedreigde woningen weg te pompen.
Met een belangrijke buit er vandoor.
Uit Warschau wordt gemeld:
In den nacht zijn in de buurt van Warschau roo
vers op een in beweging zijnden trein gesprongen,
waarvan zij de goederenwagens openbraken en ver
scheidene kisten met goederen op den spoordijk wier
pen, waar de kisten door medeplichtigen werden
weggehaald.
Toen het treinpersoneel bemerkte, wat er gaande
was en zich naar de opengebroken wagons begaven,
sprongen de roovers uit den trein en wisten in de
duisternis te ontkomen.
Intusschen was hun reeds een belangrijke buit in
banden gevallen.
„EEN SCHAAKBORD-OPGAVE".
Gegeven: een schaakbord met 32 fiches.
Gevraagd: deze fiches zoodanig op het schaakbord te
rangschikken, dat een zuiver symmetrische figuur
wordt gevormd. Hierbij het aantal fiches te verdeelen
in acht rijen elk van vier fiches, die dan telkens van
14 genummerd moeten zijn. De nummers mogen
daarbij wel door elkaar geplaatst worden, maar moe
ten toch beslist alle voorkomen in dezelfde'rij van vier.
In een bepaalde rij mag dus bijv. geen twee keer een
3 voorkomen. Alleen en uitsluitend de cijfers 1, 2, 3. 4.
ongeacht echter de volgorde en dus nooit meer of
minder dan vier fiches op elke rij.
Vervolgens moeten de rijen steeds twee aan twee
onder elkaar staan met de fiches onderling op dezelfde
lijnen, zoodat er in totaal 4 groepen van acht fiches
worden gevormd en aan elke zijde van het bord zoo'n
groep voorkomt! De acht fiches van elke groep moeten
tenslotte zóódanig gerangschikt zijn. dat er in verbinding
met de andere groepen toch nooit meer dan één (ook
niet minder) van het zelfde nummer in dezelfde hori
zontale rij velden van het schaakbord voorkomt!
„EEN RIJM RAADSEL".
Men kan mij niet zien,
Doch wel kan men mij hooren.
Jong ben ik niet.
Vóór Christus al geboren,
'k Ben haast overal
En meest ben ik buiten.
'n Mond heb ik niet,
Toch kan ik goed fluiten.
'k Ben heelemaal geen koe
Maar kan tooh wel loeien,
Heelemaal geen man
En toch kan ik stoeien.
Dikwijls ben ik erg lui,
Hoewel ik best kan werken.
Heb ik een kwade bui,
Dan verniel 'k huizen, kerken,
'k Ben ook geen kind
Toch kan 'k vreeselijk huilen.
Een schop hanteeren? Neen.
Toch maak Ik groote kuilen!
Een mes? Nog nooit gezien
Toch kan ik 's winters snijden.
Spotten? Ja, met de rokjes
Als de dames fiets gaan rijden.
Ik steek ook wel eens op.
Toch kan ik niets van rooken.
Weet u nu wie 'k ben? Een beetje geest!
Daardoor kan 'k zoo erg spoken.
OPLOSSINGEN DER PUZZLES
uit ons vorig nummer.
No. 5-6. „HOE OUD IS DE KAPITEIN".
Stellen we de lengte van het schip gelijk A, 1/3
van de hoogte van den mast gelijk B en den ouder
dom van den kapitein gelijk C. De lengte van den kapi
tein is dan overeenkomstig de gegevens gelijk aan 37,
8—c.
Verder kunnen we opsohrijven, dat
B 37. 8—C
A C
of
B (37. 8C) XA
C
Deze waarde voor B verwerken we nu in de overige
gegevens der opgaven en krijgen
37. 8—C XA
X A 9 X (37. 8—C) X 9 C*.
C
Beide leden der vergelijking deelen we door 37, 8C,
dit geeft A' 9C1 en dus is A gelijk aan 3C.
De lengte van het schip is dus 3 maal den ouder
dom van den kapitein, volgens opgave is A X C gelijk
aan 3888 of
3 CXC is 3888
3 C is 3888
C* is 1298
C is 36
De kapitein is dus 36 jaar oud en 37. 836=1.80 lang.
Het schip heeft een lengte van 3X36=108 M. en de
mast is 16 M. 20 hoog. omdat B (1/3 hoogte v. d. mast)
(37, 8—36) X 108
5,4
36
en 5,40 X 3 16 M. 20.
Na 577. „NAPOLEON".
Het volgende sommetje zal U doen zien hoe het
mogelijk is, dat ln het vat nog slechts één glaasje
overbleef:
1000
0850
0 van de 0 aftrekken Is 0 of O
5 van de 10 aftrekken is 5 of V
8 van de 9 aftrekken is 1 of I
0 van de 0 aftrekken is 0 of O
in totaal dus:
alzoo één glaasje.
Wij ontvingen ook nog eenige op woordspelingen be
rustende oplossingen. Voor zoover deze niet in strijd
zijn met de voorwaarden der opgave hebben wij deze
natuurlijk eveneens als goed met 1 punt ingeboekt
van E. B r u n n e r.
Zwart: 8.
abcdefgh
Wit: 5.
De diagramstand in cijfers behoort te luiden: Wi Kf8,
Pb6, Db2, Lf4. Pel. Zwart Ke6, Tdl, Lbl. Pe8 en vier
pionnen op c6, f5. f6 en g4. Wit speelt en geeft op fraaie
wijze mat in drie zetten.
OPLOSSING PROBLEEM No. 578,
van A. Bottachi.
De diagramstand in cijfers was: Wit Kh6, Dh3, Tc7,
Th5, Pf4, Pg3, Lgl en een pion op b2. Zwart Kd4, Tc3,
La8, Lb8, Pa3, Pb5 en twee pionnen op c7 en c8. Wit
speelt hier als sleutelzet Dg4, waarna steeds mat volgt
op den tweeden zet. De interferentie na overbodig ge
worden penning geschiedde steeds door een batterij-
stuk. Dat kan niet anders, omdat men nooit met een
wit stuk door interferentie een zwart stuk kan ontpen-
nen en tegelijkertijd met datzelfde stuk rechtstreeks
mat geven. Maar ook buiten de interferentie door over
bodig geworden penning is de interferentie door een
batterijstuk lot onderwerp van studie gekozen. Men
kan dit in task-vorm doen met 4 of wel de batterijstuk-
interferentie met rechtstreeksche matzet-intorf eren Mes
in één geheel véreenigen. Dit vraagstuk moge daarvan
als voorbeeld dienen, een der fraaiste in haar soort
van A. Mantel, Hengelo.
Zwart: 7.
Wit: 8.
De diagramstand in cijfers behoort te zijn: Zwart 7
schijven op 2, 4. 7—10, en 38. Wit 8 sch. op 18, 19, 21,
23, 26, 32, 40. 43. Wit speelt en wint!
OPLOSSING PROBLEEM No. 579
van M. ten Brink, Amsterdam.
De diagramstand in cijfers was: Zwart 11 sch. op 8,
10, 12—14, 19, 20, 23, 24, 26 en 29. Wit 11 soh. op 25,
27, 31, 32, 35, 36, 37, 42, 43, 45. 48. Wit speelt 27—22,
zwart verlokkende tot 29—33?, dan wit 22—17, 12x21,
35—30, 45—40, 42—38, 45-39, 32—27, 36 X 9, 48—43 en
25X5 wint
Deze lokzet is zeer verdienstelijk door den eenvoudl-
gen stand en het logische van zwart 2933, waarmede
zwart meent een schijf te winnen of naar dam door
te breken.
Jij helpt je moeder al, ventje?
Zeker, ik tel de lepels en vorken als de
gasten vertrokken zijn.
