Alieieci Nimws- Mitrtiniit- LaMbiivtilal 0M HONDERD DUIZEND DOLLAR Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Het stemrecht in de Waterschappen. De Zuiderzeewerken. Dinsdag 12 Augustus 1930. SCHAKER 73ste Jaargang No. 8711 COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgAs 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden nnar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. MEDEZEGGINGSCHAP VAN DEN PACHTER Zooals bekend is, zijn de Staten van Noordholland bezig met de herziening van het Algemeen Reglement op de Waterschappen. Belangrijke kwesties komen daar aan de orde en de voornaamste daarvan zijn: a. medezeggingschap van den pachter; b. het stemrecht. Indertijd hebben we medegedeeld, welke wenschen het Statenlid, de heer Zeeman van Zuidscharwoude, hieromtrent koestert en we hebben toen gevraagd, of anderen misschien blijk wilden geven van een afwijken de meening. Daarvan is niets gekomen, in ons blad moch elders. Eerst enkele weken geleden heeft de heer Michels, lid van Gedeputeerde Staten, zijn opvatting doen kennen in De Gemeente en omdat die opvatting wat het stemrecht betreft, sterk afwijkt van die van zijn partijgenoot Zeeman, lijkt het ons wel interessant voor onze lezers, om er kennis van te nemen. De heer Zeeman wil het enkelvoudig stemrecht vast leggen in het Algemeen Reglement en het binden aan een grondbezit van ten hoogste H.A. De heer Michels betwist, dat het politieke algemeene kiesrecht tot gevolg moet hebben, dat dit beginsel ook voor de waterschappen moet gelden, omdat een water schap nu eenmaal is een vereeniging van gronden, een corporatie, gevormd door eigendommen, met een spe cifiek doel. „Het doel van het Waterschap, de oudste publiek rechtelijke vorm, welke bekend is, bestaat n.1. In het keeren van het buitenwater en het beheerschen van den waterstand binnen zijn grenzen. De belanghebbenden, dat zijn dus allereerst de eigenaars dier gronden, heb ben daartoe als 't ware gezamenlijk een lichaam ge sticht, ten einde dat doel op de beste wijze te bereiken. Behoudens het toezicht van hooger gezag, is het ook vrij, dit te doen op de wijze, als deze belanghebbenden het besté achten. De ontwikkeling der maatschappij, ook op het plat teland, heeft er reeds toe geleid, dat dit toezicht hoe langer hoe schermer is geworden. De overheid heeft daarmee erkend, dat de belangen, die de waterschappen behartigen, verder reiken dan die der grondeigenaren alleen. Maar het waterschap is gebleven de vereeniging van gronden en de eigenaren daarvan brengen de lasten op, die voor het bereiken van het doel noodig zijn. In dit systeem past dus al geen kiesrecht van bijv. alle meerderjarige inwoners van het Waterschap. Een Waterschap kent geen inwoners, maar alleen ingelan den, n.1. menschen, die eigenaar zijn van land binnen Zijn grenzen. Evenmin als een georganiseerde bakker dus stemrecht kan uitoefenen in den bond van typografen, evenmin zou een stemrecht van alle inwoners van een Water schap passend of doelmatig zijn. Maar als dit zoo is, dan kan men ook niet zonder meer de beginselen en normen van het gewone kies- FEU1LLET0N Uil het Amerikaansch van FRANK L. PACKARD. 10. Nou, dan heb je een deksels slecht geheugen. Maar lk zal zorgen dat je geheugen den volgenden keer beter in orde is. Het gebeurde pijlsnel, voordat Dave Henderson er erg in had. Hij zag een groote, ongewassen vuist naar Speen's kaken uitschieten en in het licht glom een koperen boksbeugel aan de toegeknepen knokkels. In een seconde zakten Speen's knieën door en hij viel als een zoutzak op den grond. Dave Henderson richtte zich in zijn volle lengte op: zijn vingers tintelden om den verraderlijken aan valler te lijf te gaan. Al was Speen dan een politie- zpion, deze onverhoedsche, laffe aanval, was zijn ge voel van ridderlijkheid te na. Hij keek de gelagkamer rond. De mannen aan de tafeltjes waren opgestaan: sommigen drongen naar voren en één van hen sloop weg. Speen lag be wusteloos op den grond, het bloed kleurde zijn witte boord. De breedgeschouderde schavuit keek Dave Henderson aan met een gemeenen loerenden blik in zijn oogen, die niet veel goeds voorspelde. Hij ging een paar passen achteruit, hij moest de ruimte heb ben om zijn prooi te bespringen, en De straatdeur ging open. Een groep mannen, een vier- of vijftal, drong binnen. Dave kreeg een glimp van een gezicht dat hij kende een klein ver schrompeld gezicht, met rood haar er boven Runty Mott. En toen gingen de lichten uit. Vlug als de weerlicht liet Dave Henderson zich op handen en voeten vallen. Er was een geluid boven hem, alsof er een vreeselijken slag gegeven gegeven werd, een slag in de lucht echter, die geen weerstand gevonden had, het rompelen en struikelen van een zwaar lichama, toen gegrom en vloeken en de aan valler tuimelde over Dave Henderson's gebukte ge stalte. De aanvaller moest lenig en vlug zijn: hij sloeg zijn armen uit en in een oogwenk had hij Da- ve's hals te pakken. recht overbrengen op dat in de waterschappen. Elke grondeigenaar vertegenwoordigt een zekere hoe veelheid grond, waarvan hij in de vergadering van inge landen de vertegenwoordiger is. Hier is een belang dat verder strekt dan den persoon des eigennaars, en ik zou zijn positie het beste kunnen vergelijken met de afgevaardigde naar congres of jaarvergadering, eveneens vertegenwoordigers van ongelijke groepen en belangen, hetwelk dan ook tot nu toe steeds tot gevolg heeft gehad een aantal stemmen naar de grootte der afdee- ling, die men vertegenwoordigt. Zoowel ln de vakbewe ging als in onze partij heerscht dit beginsel onverkort en zonder dat daartegen ooit groote bezwaren zijn aange voerd. Het politieke stemrecht regelt machtsverhoudingen, het is een persoonlijk recht, ten einde door het aantal drang te kunnen oefenen. Zoodra dit element in de wa terschappen zijn intrede doet, is het belang, dat docr deze lichamen behoort te worden gediend, niet meer veilig. Zoo ooit dan is hier zorgvuldige keuze der be stuurders noodig, omdat een slecht of verkeerd samen gesteld bestuur groote schade kan aanrichten, hetzij door nalatigheid, hetzij door onoordeelkundigheid. De vitale belangen, die hiermee gemoeid zijn, mogen daar aan niet worden gewaagd. Hooger toezicht moge veel kunnen leeren, het kan nooit zelf besturen. Het kan uitsluitend negatief optre den; doch is nooit op tijd in staat te doen wat een waterschapsbestuur, door welke omstandigheid ook, na laat." De heer Michels erkent, dat bij dijkbreuk en overstroo ming het water zich niet beperkt tot de erven der grondeigenaren alleen, doch z.i. verandert dit niets aan het feit, dat ons waterschapswezen, zooals dit historisch Is gegroeid, de behartiging van dit belang aan deze doel corporaties opdraagt, een belang zoo groot voor de grondeigenaren, dat de behartiging daarvan in het al gemeen daar wel veilig wordt geacht. Nu we eenmaal waterschappen hebben, zullen we, aldus de heer Michels, wat daarbinnen gebeurt en gebeuren moet, behooren te bezien naar de positie, die elk Inwoner ln dat lichaam ini\eemt. Juist acht de heer Michels wat Ged. Staten voorstel len: elk stemgerechtigde één stem, tenzij bij het Bij zonder Reglement anders wordt bepaald. Niet gaarne zou hij medewerken om het enkelvoudig stemrecht voor te schrijven voor alle waterschappen. Hij vervolgt dan: „Ik kan mij waterschappen denken, waarbij dit even zeer tegen het algemeen belang is, als andere, waar het meervoudig stemrecht, doch dan ten onrechte, nog be staat. En dat zullen nu juist niet altijd de grootste water schappen zijn, integendeel. Het Reglement voor het Hoogheemraadschap Noord-Hollands Noorderkwartier, dat de grootste helft der provincie omvat, bevat óók het meervoudig stemrecht. Dit is ln hoofdzaak een zee- waterkeerend orgaan en zoowel de eigenaren van het gebouwd als het ongebouwd, zijn daar met een betrek kelijk gering bezit reeds ingelanden. Er zullen naar mijne meening geen bezwaren zijn, noch zal het tot ongewenschte wijzigingen in den be heersvorm leiden, indien voor dit groote lichaam met zijn tienduizenden kiezers het enkelvoudige kiesrecht werd ingevoerd. Bovendien is hier het toezicht van Ged. Staten vol doende, omdat het goedkeuringsrecht van -dit college op alle voorname handelingen noodig is. Het geldelijk beheer, het leenen van geld daaronder begrepen, het uitvoeren van werken etc., dit alles vereischt goedkeu ring en er zal dus niet licht iets kunnen gebeuren, dat tot calamiteiten voert. Het was een wild rumoer, een losgebroken pan demonium. Voeten schuifelden en stampten, stoelen en tafels werden over elkaar heengeworpen, grove, rauwe stemmen vloekten en tierden. Dave worstelde als een waanzinnige en met reuzen kracht trok hij aan de armen om zijn hals. Nu begreep hij het. De politie had hem geschaduwd; Baldy Vicker's bende had de politie geschaduwd. Die man met het boksijzer was één van de bende. Ze moesten zich eerst van den politieman ontdoen, voor ze hem, Dave, te pakken konden krijgen; het was om die honderd duizend dollar te doen. Hij stikte haast. Zijn vuist schoot uit en had een gezicht geraakt, hij sloeg nog eens en nog eens met dolle woede, en met grimmige vreugde besefte hij dat zijn slagen raak waren. De greep van de ijzeren vingers om zijn hals liet los. Hij krabbelde overeind. Een stem dichtbij zei heesth: Draai de duimschroeven goed aan, Mugsy! Dan kunnen we hem makkelijker naar buiten brengen. Er kwam geen antwoord. Dave Henderson's lippen waren strak vertrokken; hij wist waarom er geen antwoord kwam. Donkere, schaduwachtige gestalten bewogen zich om hem heen. Er was maar een kans de deur, de achter deur, die moest uitkomen in het slop. Zonder het te weten, hadden ze hem tegen de toonbank aangedrukt en er stonden om de plek heen, waar ze meenden dat hij bewusteloos op den grond lag. Mugsy, luister toch! geeft eens antwoord! Waar om Dave baande zich een weg, een wild gehuil klonk op. Ze schenen in de gaten te hebben wat er ge beurd was. Handen grepen hem vast en trokken hem aan zijn kleeren en sloegen hem in het gezicht. Hij schudde die grijpende handen af, hij vocht als een dolle man. En de duisternis was zijn bondge noot. Als wolven naar een prooi vlogen ze weer naar hem toe. De deur kon niet meer ver weg zijn! Hij struikelde over een van de tafeltjes, stond weer op, greep de tafel en zwaaide die bij een van zijn poo- ten om zijn hoofd heen. Hij raakte iemand en hoorde een felle kreet van pijn. Hij zwaaide nogeens met zijn geimproviseerd wapen, bereikte den muur en tastte naar de deur. De deur, waar was die? Hij voelde het warme bloed over zijn wang druppelen. Hij kon niets zien. Maar zijn tastende vingers vonden den deurknop. Zou hij overwinnend blijven in dezen titanenstrijd, en hijgend rende hij het gangetje in, hij opende de buitendeur, die kwam inderdaad in een binnen plaats uit. Hij rende deze over, klom over de om heining en stond in de steeg. Woeste kreten klonken achter hem. Hij rende alsof een leger van duivels hem op de hielen zat. Ze Voor ons sociaal-democraten geldt natuurlijk niet dat het aantal stemmen alleen moet stijgen, omdat de he- treffende eigenaar een grooter bezit heeft en dus meer aan waterschapslasten betaalt Dat is de grondoorzaak, dat men het van de zijde der grondbezitters niet wil missen, maar dat recht erkennen wij niet Doch waar wij wel aan moeten denken, dat is de te genstelling, die er door de zich ontwikkelende cultures en het zich wijzigende gébruik van den grond, hoe lan ger hoe meer gaat bestaan tussohen de verschillende grondgebruikers in één waterschap en de daarmee sa menhangende veranderingen in het grondbezit. Over de maatregelen ter beveiliging tegen het buiten water zal men 't wel altijd eens worden, over den aan leg van wegen, vaarten en andere kunstwerken kan zonder bezwaar verschil van meening zijn, maar het is in eiken polder lang niet hetzelfde op welke wijze de grondwaterstand op peil, en op welk peil hij wordt ge houden. Hier komt een tegenstelling tusschen groot- en klein- grondbezit tot uiting, die voor elk geval afzonderlijk nauwkeurig moet worden bekeken. Het beheer en de leiding van zulke waterschappen dient voldoende waar borg te bieden, dat de belangen van beide groepen behoorlijk worden behartigd. Dit geschiedt niet, indien men de eene groep een sterk overwicht geeft op de andere en hier kan dikwijls alléén het meervoudig stemrecht uitkomst bieden." Met voorbeelden toont de heer Michels dan aan, hoe de regeling in een aantal waterschappen is en hij wijst er op, dat er in de regeling van het actieve en passieve stemrecht reeds groote verbetering is gekomen. Bovendien, zegt hij, „de onbevredigende toestand zit niet in het al of niet voorkomen van het meervoudig stemrecht (en nu kom lk aan een punt, waarmee wij het allen wel eens zullen zijn) maar in het volgende: Niet alléén de bezitters van den grond dienen zeggen- sohap te hebben, doch de gebruikers, de huurders en de pachters dus, moeten eveneens invloed op het be stuur en het beheer van het Waterschap hebben. Ook onder deze categorie zijn. grooten en kleinen, terwijl vele eigenaars tevens gebruiker zijn. Mijn argumenten tegen het verplichte enkelvoudige stemrecht veranderen dus geenszins, Indien inplaats van den eigeanar of naait den eigenaar, óók de grondgebruiker stemgerechtigd ingeland zou worden en derhalve tot polderbestuurder verkiesbaar; Integendeel, door de deur wijd open te ■zetten voor duizenden kleine grondgebruikers, wordt het meervoudig stemrecht noodzakelijker. Maar -hier zal werkelijk een onrecht kunnen worden opgeheven, zonder dat schade voor het algemeen be- Gen beslagen (ong Men geve kinderen bij spijsverteringsstoornis sen de zeer zacht wer kende Foster's Maagpil- len. Zij helpen uitstekend. £0.65 per flacon. hadden het licht aangedraaid en ontdekt dat hij weg was. Hij hoorde in de verte een schel politie- fluitje; de politie zou natuurlijk direct op het tu mult van de vechtpartij afkomen. Maar hij zou met een veilig zijn hij was hier achter Capriano's huis hij erkende de omtrekken van woning en aan bouw in de duisternis. Er was ergens een hek of een deur in de omhei ning: dat had hij vanmiddag gezien, maar hij had geen tijd om daar naar te zoeken en den kans be stond ook nog dat dit gesloten kon zijn. Neen, dacht Dave. de weg over de omheining was vlugger en gemakkelijker. Hij trok zich op, zwaaide er over heen, kwam een meter verder neer en stond tegen- iets dat leek op een partiek of vestibule van een Italiaansche achterdeur. Zijn bewegingen waren snel en geluidloos. Uit de richting van het café bereikte geschreeuw zijn oor, niet gedempt meer, maar zóó luid dat het duidelijk was dat de stemmen in de open lucht klonken misschien op de binnenplaats van het café of mis schien zelfs al in de steeg zelf. Hij stapte de portiek in en klopte zacht op de deur. Hij klopte wéér: nog eens en nog eens. De voortsnellende seconden leken eeuwigheden. Hij veegde het bloed uit zijn oogen, hij hoog zich iets naar voren, ingespannen, dringend, aanhoudend, steeds luider. Een lichte, haastige voetstap werd binnen in het huis hoorbaar en hield op bij de gesloten deur. Dave h£d het gevoel alsof hij hier. in de duisternis en door de gesloten deur heen, toch op een of andere manier van het hoofd tot de voeten werd opgenomen. In de volgende seconde was hij er zeker van: hoven zijn hoofd flitste een electrische lamp aan, die de portiek in een helle lichtschijn zette en ook hem zelf. een sinistere verschijning, zooals hij zich zelf realiseerde, doods bleek, met een bebloed gezicht en met gescheurde kleeren. Van achter de gesloten deur klonk de verschrikte kreet van een meisjesstem: uit de steeg kwam het geluid van snel-naderkomende voetstappen. Vlug, fluisterde Dave Henderson heesch en ee- jaagd, ik word gestuurd door Tony Lomaz/.i. Draai in Godsnaam dat licht uit! Nioolo Caprlano komt te hulp. Het licht in de portiek floepte uit. Aan den anderen kant werd, blijkbaar met' trage, besluitelooze bewegin gen. een sleutel In het slot omgedraaid. Langzaam ging de deur een eindweegs open en van een donkere ruimte uit, bereikte de meisjesstem wéér Dave's oor. U komt van Tom Lomazzi, zegt U?, klonk het ver- il Ier opwekking 'enverfrissching. hoeft te worden gevormd. Het is dwaasheid, dat een uit wonende eigenaar, die zijn bezit, waarvoor hij misschien 5 stemmen mag uitbrengen, verhuurd heeft aan een vijftigtal tuinders, die dus zijn grond bewerken en voor hun bestaan daarvan afhankelijk zijn, dat die eigenaar wèl en die 50 bewerkers, met veel grootere belangen, geen invloed bezitten op 't beheer van het Waterschap. De terra, die ln alle waterschapsreglementen voor komt. dat stemgerechtigde ingelanden zijn de eigenaar, rfpachter of vruchtgebruiker zal dus moeten worden aangevuld met pachter en huurder. De Wet verzet zich hier niet tegen en het zijn uit sluitend historische gronden, die voor de tegenwoordig® beperkte omschrijving gelden." De heer Michels waarschuwt er tegen om in dit op zicht op veel succes te rekenen en hij besluit aldus: „Het zou niet minder dan een revolutie op Water staatsgebied beteekenen. De Wet moge dan al geen be letsel vormen, ook zij gaat toch uit van de gedachte, dat alléén de eigenaa'; der gronden omslagplichtig en daar door stemgerec^ dgd ingeland Is. Artikel 23 van de Wet van 9 Mei 1902 S 54 (de z.g.n. Bevoegdhedenwet) bepaalt in afwijking van de "er- haalsregeling bij alle andere belastingen, dat de water schapslasten slechts verhaald worden op de onroerende eigendommen der schuldplichtige Ingelanden, gelegen in het -betreffende waterschap. Hieruit valt af te leiden, dat alleen zij, die een zakelijk recht (eigendom, erfpacht of vruchtgebruik) op den grond hebben, in de waterschapslasten kunnen worden aangeslagen. De pachter of huurder of welke andere soort grond gebruiker ook kunnen dus niet worden aangeslagen en de aanslag in de lasten is nu eenmaal de grondslag voor de toegekende rechten." Het driemaandelijksch rapport De jongste driemaandelijksche mededeellngen betref fende de werkzaamheden voor de afsluiting en droogma king der Zuiderzee vangt aan met het rapport van de staatscommissie Lorentz die berekeningen heeft samen gesteld met betrekking tot verandering in de g e t ij- beweging (waterhoogte) en in de stroomen ge durende de eigenlijke afsluiting van de Zuiderzee. Levering en aanvoer van steen. Daar de waarschijnlijkheid, dat de afsluitdijk in 1932 gereed zal komen, thans zeer groot mag worden be schouwd, werd voor nagenoeg de geheele nog komende behoefte aan steen met de Basalmaatschappij te Rotter dam, filiaal der Basalt Aktien-Gesellschaft te Linz a. d. R., een overeenkomst gesloten, welke loopt tot herfst baasd en toen opeens, met een snelle verandering van de stem, waarin schrik klonk: U bent heelemaal met bloed bedekt: wat is er met U gebeurd? Wat komt U hier doen? Het geluid van de haastige voetstappen scheen nu haast tegenover de Italiaansche portiek te zijn en Dave duwde zonder veel omslag tegen de deur die op een kier stond. Ze gaf mee toen het meisje onwillekeurig een paar passen achteruit deed en hij stapte naar binnen, deed de deur zacht achter zich dicht, tastte naar den sleutel en draaide dezen snel om. Hij kon niets zien, maar in de duisternis was vlak bij hem een gejaagd ademhalen. Neemt U me niet kwalijk, zei Dave. maar er wa» haast bij! Ik weet niet zeker of ze mij achterna zaten, of dat ze op den loop gaan voor de politie, maar het zou me toch erg ongelegen zijn gekomen als ze me gezien hadden. Het meisje scheen haar zelfbeheersching teruggevon den te hebben, want toen ze begon te spreken, klonk haar stem rustig. Wat komt U hier doen?, vroeg ze opeens. Waar om stuurde Tony Lomazzi u hier naar toe? Dave gaf niet direct antwoord. Uit het voorgedeelte van het huls. aAn de straatzijde, klonken gedempt, maar toch goed hoorbaar, de stemmen van twee man nen. de eene hoog en scherp, ruzle-achtlg. eigenaardig kort-ademig, de andere eentonig norsch en met iets huilerigs erin. Werktuigelijk luisterde Dave, terwijl hij trachtte ln het donker om zich heen Iets te onder schelden. Eerst leek alles alleen maar zwart, maar toen zijn oogen een beetje gewend waren aan de duis ternis, zag hij de vage omtrekken van een gestalte, blijkbaar die van het meisje, een paar passen van zich vandaan Ik wilde Nlcolo Capriano spreken, zei Dave. Nu was het de beurt van het meisje om even te aarzelen voor zij antwoord gaf. Is het werkelijk noodig?, vroeg ze eindelijk. Heel dringend voor mij. was het antwoord. Mijn vader heeft vanavond al te véél emoties gehad, vertelde ze met een lage. diepe, prettig klinkende stem. Hij is heel zwak en ziekelijk en bovendien is er op het oogenblik iemand bij hem. Het zou beter zijn als U mij de boodschap kon geven. Als u hulp noodig heeft en daar ziet u wel naar uit met uw bebloede ge zicht, kan ik daar wel voor zorgen. Daar hoeft u niet aan te twijfelen, als u van Tony Lomazzi komt! Dus het meisje was de dochter van Nicolo Capriano, peinsde Dave. Onwillekeurig trof het hem dat zo dan uitstekend Engelsch sprak,voor een Itallaansch meisje! Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 1