Alieieci Nimws-
Mitrtiniit- LaMbiivtilal
0M HONDERD DUIZEND
DOLLAR
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Het stemrecht in de
Waterschappen.
De Zuiderzeewerken.
Dinsdag 12 Augustus 1930.
SCHAKER
73ste Jaargang No. 8711
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgAs 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden nnar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
MEDEZEGGINGSCHAP VAN DEN PACHTER
Zooals bekend is, zijn de Staten van Noordholland
bezig met de herziening van het Algemeen Reglement
op de Waterschappen. Belangrijke kwesties komen daar
aan de orde en de voornaamste daarvan zijn:
a. medezeggingschap van den pachter;
b. het stemrecht.
Indertijd hebben we medegedeeld, welke wenschen
het Statenlid, de heer Zeeman van Zuidscharwoude,
hieromtrent koestert en we hebben toen gevraagd, of
anderen misschien blijk wilden geven van een afwijken
de meening. Daarvan is niets gekomen, in ons blad
moch elders. Eerst enkele weken geleden heeft de heer
Michels, lid van Gedeputeerde Staten, zijn opvatting
doen kennen in De Gemeente en omdat die opvatting
wat het stemrecht betreft, sterk afwijkt van die van
zijn partijgenoot Zeeman, lijkt het ons wel interessant
voor onze lezers, om er kennis van te nemen.
De heer Zeeman wil het enkelvoudig stemrecht vast
leggen in het Algemeen Reglement en het binden aan
een grondbezit van ten hoogste H.A.
De heer Michels betwist, dat het politieke algemeene
kiesrecht tot gevolg moet hebben, dat dit beginsel ook
voor de waterschappen moet gelden, omdat een water
schap nu eenmaal is een vereeniging van gronden, een
corporatie, gevormd door eigendommen, met een spe
cifiek doel.
„Het doel van het Waterschap, de oudste publiek
rechtelijke vorm, welke bekend is, bestaat n.1. In het
keeren van het buitenwater en het beheerschen van den
waterstand binnen zijn grenzen. De belanghebbenden,
dat zijn dus allereerst de eigenaars dier gronden, heb
ben daartoe als 't ware gezamenlijk een lichaam ge
sticht, ten einde dat doel op de beste wijze te bereiken.
Behoudens het toezicht van hooger gezag, is het ook
vrij, dit te doen op de wijze, als deze belanghebbenden
het besté achten.
De ontwikkeling der maatschappij, ook op het plat
teland, heeft er reeds toe geleid, dat dit toezicht hoe
langer hoe schermer is geworden. De overheid heeft
daarmee erkend, dat de belangen, die de waterschappen
behartigen, verder reiken dan die der grondeigenaren
alleen.
Maar het waterschap is gebleven de vereeniging van
gronden en de eigenaren daarvan brengen de lasten
op, die voor het bereiken van het doel noodig zijn.
In dit systeem past dus al geen kiesrecht van bijv.
alle meerderjarige inwoners van het Waterschap. Een
Waterschap kent geen inwoners, maar alleen ingelan
den, n.1. menschen, die eigenaar zijn van land binnen
Zijn grenzen.
Evenmin als een georganiseerde bakker dus stemrecht
kan uitoefenen in den bond van typografen, evenmin
zou een stemrecht van alle inwoners van een Water
schap passend of doelmatig zijn.
Maar als dit zoo is, dan kan men ook niet zonder
meer de beginselen en normen van het gewone kies-
FEU1LLET0N
Uil het Amerikaansch
van
FRANK L. PACKARD.
10.
Nou, dan heb je een deksels slecht geheugen. Maar
lk zal zorgen dat je geheugen den volgenden keer
beter in orde is.
Het gebeurde pijlsnel, voordat Dave Henderson er
erg in had. Hij zag een groote, ongewassen vuist naar
Speen's kaken uitschieten en in het licht glom een
koperen boksbeugel aan de toegeknepen knokkels.
In een seconde zakten Speen's knieën door en hij
viel als een zoutzak op den grond.
Dave Henderson richtte zich in zijn volle lengte
op: zijn vingers tintelden om den verraderlijken aan
valler te lijf te gaan. Al was Speen dan een politie-
zpion, deze onverhoedsche, laffe aanval, was zijn ge
voel van ridderlijkheid te na.
Hij keek de gelagkamer rond. De mannen aan de
tafeltjes waren opgestaan: sommigen drongen naar
voren en één van hen sloop weg. Speen lag be
wusteloos op den grond, het bloed kleurde zijn witte
boord. De breedgeschouderde schavuit keek Dave
Henderson aan met een gemeenen loerenden blik in
zijn oogen, die niet veel goeds voorspelde. Hij ging
een paar passen achteruit, hij moest de ruimte heb
ben om zijn prooi te bespringen, en
De straatdeur ging open. Een groep mannen, een
vier- of vijftal, drong binnen. Dave kreeg een glimp
van een gezicht dat hij kende een klein ver
schrompeld gezicht, met rood haar er boven Runty
Mott.
En toen gingen de lichten uit.
Vlug als de weerlicht liet Dave Henderson zich
op handen en voeten vallen. Er was een geluid boven
hem, alsof er een vreeselijken slag gegeven gegeven
werd, een slag in de lucht echter, die geen weerstand
gevonden had, het rompelen en struikelen van een
zwaar lichama, toen gegrom en vloeken en de aan
valler tuimelde over Dave Henderson's gebukte ge
stalte. De aanvaller moest lenig en vlug zijn: hij
sloeg zijn armen uit en in een oogwenk had hij Da-
ve's hals te pakken.
recht overbrengen op dat in de waterschappen.
Elke grondeigenaar vertegenwoordigt een zekere hoe
veelheid grond, waarvan hij in de vergadering van inge
landen de vertegenwoordiger is. Hier is een belang
dat verder strekt dan den persoon des eigennaars, en
ik zou zijn positie het beste kunnen vergelijken met de
afgevaardigde naar congres of jaarvergadering, eveneens
vertegenwoordigers van ongelijke groepen en belangen,
hetwelk dan ook tot nu toe steeds tot gevolg heeft
gehad een aantal stemmen naar de grootte der afdee-
ling, die men vertegenwoordigt. Zoowel ln de vakbewe
ging als in onze partij heerscht dit beginsel onverkort en
zonder dat daartegen ooit groote bezwaren zijn aange
voerd.
Het politieke stemrecht regelt machtsverhoudingen,
het is een persoonlijk recht, ten einde door het aantal
drang te kunnen oefenen. Zoodra dit element in de wa
terschappen zijn intrede doet, is het belang, dat docr
deze lichamen behoort te worden gediend, niet meer
veilig. Zoo ooit dan is hier zorgvuldige keuze der be
stuurders noodig, omdat een slecht of verkeerd samen
gesteld bestuur groote schade kan aanrichten, hetzij
door nalatigheid, hetzij door onoordeelkundigheid. De
vitale belangen, die hiermee gemoeid zijn, mogen daar
aan niet worden gewaagd.
Hooger toezicht moge veel kunnen leeren, het kan
nooit zelf besturen. Het kan uitsluitend negatief optre
den; doch is nooit op tijd in staat te doen wat een
waterschapsbestuur, door welke omstandigheid ook, na
laat."
De heer Michels erkent, dat bij dijkbreuk en overstroo
ming het water zich niet beperkt tot de erven der
grondeigenaren alleen, doch z.i. verandert dit niets aan
het feit, dat ons waterschapswezen, zooals dit historisch
Is gegroeid, de behartiging van dit belang aan deze doel
corporaties opdraagt, een belang zoo groot voor de
grondeigenaren, dat de behartiging daarvan in het al
gemeen daar wel veilig wordt geacht. Nu we eenmaal
waterschappen hebben, zullen we, aldus de heer Michels,
wat daarbinnen gebeurt en gebeuren moet, behooren te
bezien naar de positie, die elk Inwoner ln dat lichaam
ini\eemt.
Juist acht de heer Michels wat Ged. Staten voorstel
len: elk stemgerechtigde één stem, tenzij bij het Bij
zonder Reglement anders wordt bepaald. Niet gaarne
zou hij medewerken om het enkelvoudig stemrecht voor
te schrijven voor alle waterschappen. Hij vervolgt dan:
„Ik kan mij waterschappen denken, waarbij dit even
zeer tegen het algemeen belang is, als andere, waar het
meervoudig stemrecht, doch dan ten onrechte, nog be
staat.
En dat zullen nu juist niet altijd de grootste water
schappen zijn, integendeel. Het Reglement voor het
Hoogheemraadschap Noord-Hollands Noorderkwartier,
dat de grootste helft der provincie omvat, bevat óók
het meervoudig stemrecht. Dit is ln hoofdzaak een zee-
waterkeerend orgaan en zoowel de eigenaren van het
gebouwd als het ongebouwd, zijn daar met een betrek
kelijk gering bezit reeds ingelanden.
Er zullen naar mijne meening geen bezwaren zijn,
noch zal het tot ongewenschte wijzigingen in den be
heersvorm leiden, indien voor dit groote lichaam met
zijn tienduizenden kiezers het enkelvoudige kiesrecht
werd ingevoerd.
Bovendien is hier het toezicht van Ged. Staten vol
doende, omdat het goedkeuringsrecht van -dit college
op alle voorname handelingen noodig is. Het geldelijk
beheer, het leenen van geld daaronder begrepen, het
uitvoeren van werken etc., dit alles vereischt goedkeu
ring en er zal dus niet licht iets kunnen gebeuren, dat
tot calamiteiten voert.
Het was een wild rumoer, een losgebroken pan
demonium. Voeten schuifelden en stampten, stoelen
en tafels werden over elkaar heengeworpen, grove,
rauwe stemmen vloekten en tierden. Dave worstelde
als een waanzinnige en met reuzen kracht trok hij
aan de armen om zijn hals. Nu begreep hij het. De
politie had hem geschaduwd; Baldy Vicker's bende
had de politie geschaduwd.
Die man met het boksijzer was één van de bende.
Ze moesten zich eerst van den politieman ontdoen,
voor ze hem, Dave, te pakken konden krijgen; het
was om die honderd duizend dollar te doen.
Hij stikte haast. Zijn vuist schoot uit en had een
gezicht geraakt, hij sloeg nog eens en nog eens met
dolle woede, en met grimmige vreugde besefte hij
dat zijn slagen raak waren.
De greep van de ijzeren vingers om zijn hals liet
los. Hij krabbelde overeind. Een stem dichtbij zei
heesth:
Draai de duimschroeven goed aan, Mugsy! Dan
kunnen we hem makkelijker naar buiten brengen.
Er kwam geen antwoord.
Dave Henderson's lippen waren strak vertrokken;
hij wist waarom er geen antwoord kwam. Donkere,
schaduwachtige gestalten bewogen zich om hem
heen. Er was maar een kans de deur, de achter
deur, die moest uitkomen in het slop. Zonder het te
weten, hadden ze hem tegen de toonbank aangedrukt
en er stonden om de plek heen, waar ze meenden
dat hij bewusteloos op den grond lag.
Mugsy, luister toch! geeft eens antwoord! Waar
om
Dave baande zich een weg, een wild gehuil klonk
op. Ze schenen in de gaten te hebben wat er ge
beurd was. Handen grepen hem vast en trokken
hem aan zijn kleeren en sloegen hem in het gezicht.
Hij schudde die grijpende handen af, hij vocht als
een dolle man. En de duisternis was zijn bondge
noot.
Als wolven naar een prooi vlogen ze weer naar
hem toe. De deur kon niet meer ver weg zijn! Hij
struikelde over een van de tafeltjes, stond weer op,
greep de tafel en zwaaide die bij een van zijn poo-
ten om zijn hoofd heen. Hij raakte iemand en hoorde
een felle kreet van pijn. Hij zwaaide nogeens met
zijn geimproviseerd wapen, bereikte den muur en
tastte naar de deur.
De deur, waar was die? Hij voelde het warme
bloed over zijn wang druppelen. Hij kon niets zien.
Maar zijn tastende vingers vonden den deurknop.
Zou hij overwinnend blijven in dezen titanenstrijd,
en hijgend rende hij het gangetje in, hij opende de
buitendeur, die kwam inderdaad in een binnen
plaats uit. Hij rende deze over, klom over de om
heining en stond in de steeg.
Woeste kreten klonken achter hem. Hij rende
alsof een leger van duivels hem op de hielen zat. Ze
Voor ons sociaal-democraten geldt natuurlijk niet dat
het aantal stemmen alleen moet stijgen, omdat de he-
treffende eigenaar een grooter bezit heeft en dus meer
aan waterschapslasten betaalt Dat is de grondoorzaak,
dat men het van de zijde der grondbezitters niet wil
missen, maar dat recht erkennen wij niet
Doch waar wij wel aan moeten denken, dat is de te
genstelling, die er door de zich ontwikkelende cultures
en het zich wijzigende gébruik van den grond, hoe lan
ger hoe meer gaat bestaan tussohen de verschillende
grondgebruikers in één waterschap en de daarmee sa
menhangende veranderingen in het grondbezit.
Over de maatregelen ter beveiliging tegen het buiten
water zal men 't wel altijd eens worden, over den aan
leg van wegen, vaarten en andere kunstwerken kan
zonder bezwaar verschil van meening zijn, maar het is
in eiken polder lang niet hetzelfde op welke wijze de
grondwaterstand op peil, en op welk peil hij wordt ge
houden.
Hier komt een tegenstelling tusschen groot- en klein-
grondbezit tot uiting, die voor elk geval afzonderlijk
nauwkeurig moet worden bekeken. Het beheer en de
leiding van zulke waterschappen dient voldoende waar
borg te bieden, dat de belangen van beide groepen
behoorlijk worden behartigd. Dit geschiedt niet, indien
men de eene groep een sterk overwicht geeft op de
andere en hier kan dikwijls alléén het meervoudig
stemrecht uitkomst bieden."
Met voorbeelden toont de heer Michels dan aan, hoe
de regeling in een aantal waterschappen is en hij wijst
er op, dat er in de regeling van het actieve en passieve
stemrecht reeds groote verbetering is gekomen.
Bovendien, zegt hij, „de onbevredigende toestand zit
niet in het al of niet voorkomen van het meervoudig
stemrecht (en nu kom lk aan een punt, waarmee wij
het allen wel eens zullen zijn) maar in het volgende:
Niet alléén de bezitters van den grond dienen zeggen-
sohap te hebben, doch de gebruikers, de huurders en
de pachters dus, moeten eveneens invloed op het be
stuur en het beheer van het Waterschap hebben. Ook
onder deze categorie zijn. grooten en kleinen, terwijl vele
eigenaars tevens gebruiker zijn. Mijn argumenten tegen
het verplichte enkelvoudige stemrecht veranderen dus
geenszins, Indien inplaats van den eigeanar of naait
den eigenaar, óók de grondgebruiker stemgerechtigd
ingeland zou worden en derhalve tot polderbestuurder
verkiesbaar; Integendeel, door de deur wijd open te
■zetten voor duizenden kleine grondgebruikers, wordt het
meervoudig stemrecht noodzakelijker.
Maar -hier zal werkelijk een onrecht kunnen worden
opgeheven, zonder dat schade voor het algemeen be-
Gen
beslagen (ong
Men geve kinderen bij
spijsverteringsstoornis
sen de zeer zacht wer
kende Foster's Maagpil-
len. Zij helpen uitstekend.
£0.65 per flacon.
hadden het licht aangedraaid en ontdekt dat hij
weg was. Hij hoorde in de verte een schel politie-
fluitje; de politie zou natuurlijk direct op het tu
mult van de vechtpartij afkomen. Maar hij zou met
een veilig zijn hij was hier achter Capriano's
huis hij erkende de omtrekken van woning en aan
bouw in de duisternis.
Er was ergens een hek of een deur in de omhei
ning: dat had hij vanmiddag gezien, maar hij had
geen tijd om daar naar te zoeken en den kans be
stond ook nog dat dit gesloten kon zijn. Neen, dacht
Dave. de weg over de omheining was vlugger en
gemakkelijker. Hij trok zich op, zwaaide er over
heen, kwam een meter verder neer en stond tegen-
iets dat leek op een partiek of vestibule van een
Italiaansche achterdeur.
Zijn bewegingen waren snel en geluidloos. Uit de
richting van het café bereikte geschreeuw zijn oor,
niet gedempt meer, maar zóó luid dat het duidelijk
was dat de stemmen in de open lucht klonken
misschien op de binnenplaats van het café of mis
schien zelfs al in de steeg zelf. Hij stapte de portiek
in en klopte zacht op de deur. Hij klopte wéér: nog
eens en nog eens. De voortsnellende seconden leken
eeuwigheden. Hij veegde het bloed uit zijn oogen,
hij hoog zich iets naar voren, ingespannen, dringend,
aanhoudend, steeds luider.
Een lichte, haastige voetstap werd binnen in het
huis hoorbaar en hield op bij de gesloten deur. Dave
h£d het gevoel alsof hij hier. in de duisternis en
door de gesloten deur heen, toch op een of andere
manier van het hoofd tot de voeten werd opgenomen.
In de volgende seconde was hij er zeker van: hoven
zijn hoofd flitste een electrische lamp aan, die de
portiek in een helle lichtschijn zette en ook hem
zelf. een sinistere verschijning, zooals hij zich zelf
realiseerde, doods bleek, met een bebloed gezicht en
met gescheurde kleeren.
Van achter de gesloten deur klonk de verschrikte
kreet van een meisjesstem: uit de steeg kwam het
geluid van snel-naderkomende voetstappen.
Vlug, fluisterde Dave Henderson heesch en ee-
jaagd, ik word gestuurd door Tony Lomaz/.i.
Draai in Godsnaam dat licht uit!
Nioolo Caprlano komt te hulp.
Het licht in de portiek floepte uit. Aan den anderen
kant werd, blijkbaar met' trage, besluitelooze bewegin
gen. een sleutel In het slot omgedraaid. Langzaam ging
de deur een eindweegs open en van een donkere ruimte
uit, bereikte de meisjesstem wéér Dave's oor.
U komt van Tom Lomazzi, zegt U?, klonk het ver-
il Ier opwekking
'enverfrissching.
hoeft te worden gevormd. Het is dwaasheid, dat een uit
wonende eigenaar, die zijn bezit, waarvoor hij misschien
5 stemmen mag uitbrengen, verhuurd heeft aan een
vijftigtal tuinders, die dus zijn grond bewerken en voor
hun bestaan daarvan afhankelijk zijn, dat die eigenaar
wèl en die 50 bewerkers, met veel grootere belangen,
geen invloed bezitten op 't beheer van het Waterschap.
De terra, die ln alle waterschapsreglementen voor
komt. dat stemgerechtigde ingelanden zijn de eigenaar,
rfpachter of vruchtgebruiker zal dus moeten worden
aangevuld met pachter en huurder.
De Wet verzet zich hier niet tegen en het zijn uit
sluitend historische gronden, die voor de tegenwoordig®
beperkte omschrijving gelden."
De heer Michels waarschuwt er tegen om in dit op
zicht op veel succes te rekenen en hij besluit aldus:
„Het zou niet minder dan een revolutie op Water
staatsgebied beteekenen. De Wet moge dan al geen be
letsel vormen, ook zij gaat toch uit van de gedachte, dat
alléén de eigenaa'; der gronden omslagplichtig en daar
door stemgerec^ dgd ingeland Is.
Artikel 23 van de Wet van 9 Mei 1902 S 54 (de z.g.n.
Bevoegdhedenwet) bepaalt in afwijking van de "er-
haalsregeling bij alle andere belastingen, dat de water
schapslasten slechts verhaald worden op de onroerende
eigendommen der schuldplichtige Ingelanden, gelegen
in het -betreffende waterschap.
Hieruit valt af te leiden, dat alleen zij, die een zakelijk
recht (eigendom, erfpacht of vruchtgebruik) op den
grond hebben, in de waterschapslasten kunnen worden
aangeslagen.
De pachter of huurder of welke andere soort grond
gebruiker ook kunnen dus niet worden aangeslagen
en de aanslag in de lasten is nu eenmaal de grondslag
voor de toegekende rechten."
Het driemaandelijksch rapport
De jongste driemaandelijksche mededeellngen betref
fende de werkzaamheden voor de afsluiting en droogma
king der Zuiderzee vangt aan met het rapport van de
staatscommissie Lorentz die berekeningen heeft samen
gesteld met betrekking tot verandering in de g e t ij-
beweging (waterhoogte) en in de stroomen ge
durende de eigenlijke afsluiting van de Zuiderzee.
Levering en aanvoer van steen.
Daar de waarschijnlijkheid, dat de afsluitdijk in 1932
gereed zal komen, thans zeer groot mag worden be
schouwd, werd voor nagenoeg de geheele nog komende
behoefte aan steen met de Basalmaatschappij te Rotter
dam, filiaal der Basalt Aktien-Gesellschaft te Linz a. d.
R., een overeenkomst gesloten, welke loopt tot herfst
baasd en toen opeens, met een snelle verandering van
de stem, waarin schrik klonk: U bent heelemaal met
bloed bedekt: wat is er met U gebeurd? Wat komt
U hier doen?
Het geluid van de haastige voetstappen scheen nu
haast tegenover de Italiaansche portiek te zijn en Dave
duwde zonder veel omslag tegen de deur die op een
kier stond. Ze gaf mee toen het meisje onwillekeurig
een paar passen achteruit deed en hij stapte naar
binnen, deed de deur zacht achter zich dicht, tastte
naar den sleutel en draaide dezen snel om. Hij kon
niets zien, maar in de duisternis was vlak bij hem een
gejaagd ademhalen.
Neemt U me niet kwalijk, zei Dave. maar er wa»
haast bij! Ik weet niet zeker of ze mij achterna zaten,
of dat ze op den loop gaan voor de politie, maar het zou
me toch erg ongelegen zijn gekomen als ze me gezien
hadden.
Het meisje scheen haar zelfbeheersching teruggevon
den te hebben, want toen ze begon te spreken, klonk
haar stem rustig.
Wat komt U hier doen?, vroeg ze opeens. Waar
om stuurde Tony Lomazzi u hier naar toe?
Dave gaf niet direct antwoord. Uit het voorgedeelte
van het huls. aAn de straatzijde, klonken gedempt,
maar toch goed hoorbaar, de stemmen van twee man
nen. de eene hoog en scherp, ruzle-achtlg. eigenaardig
kort-ademig, de andere eentonig norsch en met iets
huilerigs erin. Werktuigelijk luisterde Dave, terwijl hij
trachtte ln het donker om zich heen Iets te onder
schelden. Eerst leek alles alleen maar zwart, maar
toen zijn oogen een beetje gewend waren aan de duis
ternis, zag hij de vage omtrekken van een gestalte,
blijkbaar die van het meisje, een paar passen van zich
vandaan
Ik wilde Nlcolo Capriano spreken, zei Dave.
Nu was het de beurt van het meisje om even te
aarzelen voor zij antwoord gaf.
Is het werkelijk noodig?, vroeg ze eindelijk.
Heel dringend voor mij. was het antwoord.
Mijn vader heeft vanavond al te véél emoties gehad,
vertelde ze met een lage. diepe, prettig klinkende stem.
Hij is heel zwak en ziekelijk en bovendien is er op
het oogenblik iemand bij hem. Het zou beter zijn als
U mij de boodschap kon geven. Als u hulp noodig
heeft en daar ziet u wel naar uit met uw bebloede ge
zicht, kan ik daar wel voor zorgen.
Daar hoeft u niet aan te twijfelen, als u van Tony
Lomazzi komt!
Dus het meisje was de dochter van Nicolo Capriano,
peinsde Dave. Onwillekeurig trof het hem dat zo dan
uitstekend Engelsch sprak,voor een Itallaansch meisje!
Wordt vervolgd.