SchagerCourant
BRIEVEN OVER ENGELAND.
OM HONDERD DUIZEND
DOLLAR
Radioprogramma
Bij Haaruitval
Tweede Blad.
Ontwapening en
Werkloosheid.
Donderdag 14 Augustus 1930.
73ste Jaargang. No. 8713
Een merkwaardig bericht heeft in het begin dezer
maand de ronde gedaan in de pers. Het luidde:
„Een delegatie van den generalen raad
der Engelsche vakvereenigingen, den
uitvoerenden raad der a r b eide r s p a r t ij
en van de parlementaire fractie van het La
gerhuis der arbeiderspart ij had dezer
dagen een bespreking met den minister van
Financiën Snowden en den parlementairen
staatssecretaris in het ministerie van handel.
De delegatie wees op den nadeeligen invloed,
dien de ontwapeningspolitiek der regeering
heeft op de werkloosheid, vooral bij de werven,
de staalindustrie en de aanverwante industrie.
Snowden zegde toe den toestand nauwkeurig
te onderzoeken."
Het is van belang, dit bericht goed te lezen. Er
6taat bijv. niet in, dat de afgevaardigden der arbei
ders gevraagd hebben, om de ontwapeningspolitiek
te staken. Toch kon men in sommige kranten deze
toevoeging lezen:
„Opmerkelijk is, dat hier voor de eerste maal
van zuiver socialistische zijde en
door de vakvereenigingen officieel be z w a a r
wordt gemaakt tegen de ontwapeningspolitiek
der regeering in het belang der arbeiders."
Klaarblijkelijk is dit ontsproten aan de duim van
iemand, die tegen ontwapening is. Immers is het
heel best mogelijk, ja zelfs waarschijnlijk, dat de
Engelsche arbeiders als volgt hebben geredeneerd:
„Excellentie, de ontwapeningspolitiek van de regee
ring bespaart ons volk groote kapitalen, doch smijt
ons op straat. Besteed nu een deel van het bespaarde
geld om ons aan vredeswerk te helpen".
Volgens den buitenland-redacteur van „Het Volk"
luidde n.1. het Engelsche bericht over de conferentie
van 26 Juli j.1., dat de deputatie aan Snowden haar
ernstige bezorgdheid te kennen gaf „over de gevol
gen van de vermindering der vloot voor de w e r k-
gelegenheid in de dokken en de
staalindustrie.
Wij zouden willen vragen: Wat is hiertegen in
redelijkheid in te brengen?
Dat is, naar het ons voorkomt, een redelijke ver
klaring, terwijl er van algemeen menschelijk stand
punt gezien, tegen zulk een optreden niets valt in
te brengen.
Wie niet in de oorlogsindustrie werkt., heeft van
de ontwapeningsactie geen enkel nadeel te duchten.
Die actie bevredigt zijn moreele gevoelens en heeft
bovendien dit materieele voordeel, dat eventueel suc
ces groote kapitalen vrij maakt voor nuttige doelein
den.
De billijkheid eischt dan echter, dat zij die uit
hun brpod, worden gestooten^ omdat er minder sche
pen worden gebouwd, minder wapenen en minder
ammunitie worden gemaakt, niet aan hun lot wor
den overgelaten.
Voor het levensonderhoud moet er heel wat werk
worden verricht, dat men niet met hart en ziel kan
doen. Voorloopig is onze maatschappij echter nog
niet zoo, dat men zulk werk neer kan gooien en nut
tig werk aanvatten. Misschien zou het mooi zijn om
het te doen, doch op schoone, edele daden kunnen
bakker en kruidenier geen crediet geven.
Als van morgen af de artillerie-inrichtingen aan
de Hembrug gesloten moesten blijven, omdat de ar
beiders, hoog en laag, het vertikten om nog langer
oorlogstuig te maken, zouden we alleen recht heb
ben om dit toe te juichen, indien wij meteen in staat
waren hen, op menschelijke wijze hun brood te laten
verdienen.
Waarmede wij dit willen zeggen:
In den strijd voor ontwapening zullen wij ook
Btaan voor de oplossing van deze kwestie:
„Hoe zullen wij de werkers in de oorlogsindustrie
aan anderen arbeid helpen?"
Dit vergroot onze moeilijkheden, doch zal natuur
lijk geen reden zijn, om den strijd tegen het mi
litairisme te staken.
FEUILLETON
Uit het Amerikaansch
van
FRANK L. PACK ART).
12.
Het is 2 maanden geleden. Op 'n nacht werd Lomaz-
zi plotseling ziek. Zijn cel lag naast de mijne hij was
mijn vriend. Hij vroeg naar mij en de directeur heeft mij
naar hem toe laten gaan. In een paar minuten was het
afgeloopen. En net het einde kwam, toen hij haast niet
meer kon spreken, heeft hij mij ingefluisterd dat ik als
ik hulp noodig had wanneer ik weer vrij was, maar naar
u moest gaan en zeggen dat hij me gestuurd had.
En de directeur of de anderen die in de cel waren;
zei niemand daar iets van?
Niets.
Nicolo Capriano's oogen waren weer verborgen; de
slanke, magere vingers plukten weer zenuwachtig aan
de dekens. Er was even een beklemmende stilte voor
hij weer begon te spreken.
Ik heb een groote schuld aan Tony Lomazzi, zei hij
langzaam, en ik zou daarvan graag een klein deel
afdoen door jou te helpen, omdat hij het heeft gevraagd
maar jongeman, het is vandaag aan den dag niet meer
zooals het lang geleden is geweest. Vijftien jaar lang
heb ik niets van beteekenis met de politie uitstaande
gehad. En het komt me voor dat het juist hulp tegen de
politie is, die je bij me komt zoeken! Je hebt je straf
tijd uitgezeten, is 't niet en de politie zou zich niet
meer om je bekommeren, als ze daar niet een goede
reden voor had. Dat is toch logisch! En het is niet zoo
moeilijk om die reden te gissen, geloof ik! Het is het
geld dat nooit terug gevonden is. waar ze achteraan
zitten. Dat heb jij hier of daar verstopt. Jij weet waar
het is en je wil de politie uit de buurt hebben als je het
in veiligheid brengt. Heb ik het bij het rechte eind?
Dave Henderson staarde naar het kalme, bleeke ge
zicht daar in de kussens. De oude Nicolo verdiende zijn
reputatie van buitengewone schranderheid nog ten
volle, al was hij fyziek niet veel meer dan een wrak.
Ja, erkende Dave met een grimmigen lach, ge
deeltelijk hebt u het b(j het rechte eind, maar toch niet
Vrijdag 15 Augustus.
Hilversum (1875 M.)
VARA.
8.00 Orgelspel door Fred. Wolfers op het VARA-Orgel;
9.00 Gramofoonplaten.
V.P.R.O.
10.00 Morgenwijding.
V.A.R.A.
10.15 Jan Mesman leest voor; 10.30 Ziekenuurtje; 11.30
Gramofoonplaten.
A.V.R.O.
12.00 Tijdsein, 12.152.00 Middag-Concert door het
AVRO-Octet, m.m.v. Mien BouwmeesterVerhe-jdt,
(zang); 2.003.00 Orgel-Concert door A. Alt, medewer
king van Suze Luger (alt); 3.004.00 Middagmuziek d-jor
hetAVKO-Kwintet.
V.A.R.A.
4.00 „Onze Keuken" door P. J. Kers; 4.45 Voor mze
kinderen; 5,45 Gramofoonplaten; .25 Actdeel allerlei uit
de Arbeidersbeweging; 6.45 Frlesch uurtje; 7.45 Politie
berichten.
V.P.R.O.
8.00 Tijdsein, 8.01 Concert, 8.45 Lezing. 9.15 Persberich
ten van het Vrijzinnig Godsdienstig Persbureau, 9.20
Concert 10.00 Vaz Dias, 10.10 Lezing door Mevr. Jod-
jana, 10.30 Gramofoonplaten.
Huizen (298 M., na 6 uur 1071 M.)
K.R.O.
8.15930 Gramofoonplaten, 11.3012.00 Voor zieken en
ouden van dagen; 12.00 Tijdsein, 12.151.15 Lunchmu-
ziek door het K.R.O.-Sextet; 1.152.00 Gramofoonmu-
ziek; 2 002 30 „Knutselwerk voor onze dames"; 2.30
5.00 Kamermuziek. 5.006.00 Gramofoonmuziek; 6.00
7.15 Vooravond-Concert door het Eerste Nederlandsche
Krontjong-orkest o.l.v. Johs. F. Steggerda; 7.157.45
Spreker: Dr. Jac. van Dael. Onderwerp: „De ontwikke
ling van de Empirische Psychologie"; 7.458.00 Gramo-
foonmuziek; 8.0011.00 Populair Concert door het
K.R.O.-Orkest; pl.m. 9.30 Nieuwsberichten van Vaz Dias;
11.0012.00 Gramofoonmuziek; 12.00 Tijdsein, sluiting.
Zaterdag 16 Augustus.
Hilversum (1875 M.)
V.A.R.A.
8 00 Orgelspel op het VARA-Orgel door Fred. Wolfers;
9.00 Gramofoonplaten.
V.P.R.O.
10.00 Morgenwijding.
V.A.R.A.
10.15 Marie Hamel leest voor; 10.30 Ziekenuurtje; 11.30
Gramofoonplaten; 12.00 Politieberichten; 1.45 VARA-
liedjes voor de kinderen; 2.45 Concert door het Haar-
lem's Klein Orkest o.l.v. Adriaan Niemann; 4.15 Voor
onze amateurfotografen; 4.45 Ons huis een Tehuis, door
Landré; 5.30 De geschiedenis van de Radio-Omroep in
Nederland; 6.00 Kinderuurtje „De familie Mulder"; 7.00
VARA-Varia; 7.10 Mededeelingen van het reissecretariaat
van het Instituut van Arbeidersontwikkeling 7.20 Bij de
Pomp. Wekelijksch nieuws van Teun de Klepperman;
7.45 Politieberichten; 8.00 Bondsfeest van den bond van
Arbeiders Mandolineclubs in Nederland. In de pauze:
Causerie door H. K. Meijer. Onderwerp: „Over de ge
varen van het zwemmen in zee"; Na afloop: Gramofoon
platen; 12.00 Sluiting.
Hulzen (298 M.. na 1 uur 1071 M.)
K.R.O.
8.159.30 Morgenconcert, 11.3012.00 Godsdienstig Half
uurtje door Pastoor L. H. Perquin, 12.00 Tijdsein, 12.15
1.15 Lunchmuziek door het K.R.O.-Sextet; 1.15—2.00 Gra
mofoonplaten, 2.003.15 Kinderuurtje, 5.006.00 Gramo
foonmuziek, 6.00 Tijdsein, 6.016.15 Sportpraatje door
S. P. J. Borsten, over: Tennis; 6.15—6.55 Gramofoon
muziek; 6.557.15 Journalistiek Weekoverzicht door Paul
de Waart; 7.157.45 Spreker: F. Wahlen. Onderwerp:
Carcassonne. de curieuse stad van Frankrijk; 7.458 00
Gramofoonmuziek; 8.00 Tijdsein, 8.0111.00 Populair
concert door het K.R.O.-Salon-Orkest met medewerking
van Herman Mulder, voordrachtkunstenaar; pl.m. 9.30
Nieuwsberichten van Vaz Dias; 11.0012.00 Gramofoon
muziek; 12.00 Tijdsein en Sluiting.
en op de plekken waar het haar erg dun wordt,
de hoofdhuid een weinig inwrijven met Purol.
Doe dit 1 of 2 maal per week; dit maakt
haar en haarwortels weer sterk en groeikrachtig.
heelemaal. Het is een feit dat ik de politie ujt den weg
wil blijven en het is ook juist dat dit terwille van dat
geld is. Ik heb het inderdaad ergens verborgen voor ik
gearresteerd werd, maar het is niet alleen de politie die
het probeert in handen te krijgen; er is ook een bende
schavuiten, die me bij het proces ook al op alle moge
lijke manieren heeft dwars gezeten, die er op loert. Maar
het beroerde van het geval is, dat ik, zooals de zaken
nu staan, zelf niet weet waar de duiten zijn. Een kerel,
dien ik in de peperbus in vertrouwen heb genomen en
die twee maanden vóór mij ontslagen is, weet er meer
van!
De borstelige, witte wenkbrauwen werden omhoog
getrokken.
Wel, riep de oude Italiaan uit, wat is dan het
nut van al dat gepraat?
Dat zal ik u zeggen. Ik wil probeeren dien vent
te pakken te krijgen. En dat kan ik niet doen met de
politie en nog een heele schooiersbende op den koop
toe, op de hielen. Dat zult u toch zeker wel met me
eens zijn!
Nicolo Capriano knikte peinzend.
Ik heb mijn dochter aan wie ik moet denken, zei
hij. Luister jongeman. Het is niet zoo gemakkelijk
geweest om deze jaren met de politie op -een klein beetje
goeden voet te blijven en ik mag niet riskeeren dat ik
haar weer tegen mezelf opjaag. Het is een heele toer
om heelemaal van je verleden en van je oude relaties
af te komen. Laat ik je een voorbeeld geven. Toen Jij
straks hier kwam, was er een man bij mij een zekere
Ignace Ferroni. Hij was een van de onzen in vroeger
dagen begrijp Je? Toen de moeilijkheden kwamen
waar Tony Lomazzi het slachtoffer van geworden is,
slaagde Ignace erin om zich uit de voeten te maken
en sindsdien had ik hem niet meer gezien. Vanavond,
voor het eerst na vijftien jaar, kwam hij hier terug
met een verzoek om hulp een heel eigenaardig soort
hulp was het, waarom hij vroeg. Hij was een van de
onzen zooals ik zei en hij was zijn oude kunstjes blijk
baar nog niet vergeten. Hij had een bom, in zijn zak,
waarvan het mechanisme niet goed werkte. Hij had het
ding vanavond al ergens neergelegd, maar toen hij ge
merkt had dat het niet ontplofte, had hij de bom maar
weer mee genomen en nu kwam hij mij vragen om dat
lieve dingetje voor hem in orde te maken. Hij had een
oude veete met iemand, hij wilde me niet vertellen wie
het was, maar hij had zijn wraak al die jaren gekoes
terd ik zou bijna zeggen dat zijn wraakzucht hem in
zijn bol geslagen was. Ik weigerde om me met dat kar
weitje in te laten en hij ging hier vandaan, in een ra
zernij van woede en hij is op het oogenbllk net zoo goed
in staat om zich tegen mij te keeren als tegen den man
waarop hij het eerst voorzien had. Enfin, hij zal wel
bedaren! Maar dat daar gelaten; wat moet ik nu doen
Chesham, 9 Aug. 1930.
Chesham, in de Chiltern Hills. Dat we onze vacantie
in een heuvelland gingen doorbrengen, wisten we. O,
daar waren we ons ten volle van bewust. Zóó zeer, dat
onze oudste zoon, toen hij vóór ons vertrek met zijn
moeder door Bloemendaal fietste, en daar een kleinen
helling afging, opmerkte: „Kijk, moeder, zoo zijn nu de
Chiltern Hills".
Zuivere fantasie! Of liever, zeer ónzuivere fantasie!
Ik zit op het oogenblik in ons pension. Thuis, althans,
wat dezen tijd voor ons thuis is. En daar ligt een groote
troost in. Want als je hier ergens bent, en dat ergens is
niet thuis, dan zal je, of je wilt of niet, moeten klim
men om thuis te komen.
En niet klimmen zooals in Bloemendaal. Daar had
mijn zoon zich eenigszins in vergist.
Wij wonen op den top. Ook dat wisten we van te vo
ren. Onze pensionhoudster had het ons eerlijk geschre
ven. Zij had het bedoeld als aanbeveling voor haar huis.
Wat het in zekeren zin ook is, maar in zeer veel andere
zinnen niet.
Er zijn drie wegen om van Chesham naar onze wo
ning te komen. O p fietsen kun je ze geen van drieën.
Op 1 o o p e n met de fiets kun je met fatsoen maar
één van de drie. We hebben de twee andere ook gepro
beerd, maar zijn er vóór onzen tijd door vergrijsd. A f-
fietsen kun je ook maar één van de drie. Misschien
kun je ook de beide anderen affietsen, maar dan moet
je bij aankomst direct nieuwe remmen aanschaffen. Mijn
zoon heeft het in jeugdigen overmoed geprobeerd, ver
trouwende op den terugtraprem van zijn spiksplinter
nieuwe fiets, maar vond het ten slotte raadzaam de po
ging op te geven. Volgens zijn bewering kookte toen de
olie van zijn rem.
Ik geloof zeer zeker, dat elke dokter de ligging van
onze woning bijzonder gezond zou noemen. Maar dan
moet je er een boodschappenjongen bij aanschaffen.
Hoe vaak is het niet in Holland: „O, zeg, we hebben
geen azijn voor de sla." Of: „Nu is waarachtig alle sui
ker op. Har, ga jij eens even naar den kruidenier."
Ja, het gaan naar den kruidenier is hier niets.
Behalve een zekere bezorgdheid, die ik voel voor mijn
voorvork, wanneer mijn veeljarige fiets de manieren van
een Harley-Davidson gaat aannemen, is er zelfs een ze
kere bekoring in dat gaan. Maar het is het terugkomen.
Nu hoop ik, dat ik U eenigszins een voorstelling heb
gegeven van dit heuvelland, dat men de Chiltern Hills
noemt. Want zooals wij liggen ten opzichte van Chesham,
of Chesham ten opzichte van ons, zoo ligt hier alles ten
opzichte van al het andere. Met dit verschil, dat het ge
woonlijk nog wat erger is.
Vóór wij hierheen kwamen, hadden we kaarten van
de omgeving aangeschaft. En die hadden we met aan
dacht bestudeerd. We zijn allemaal goede fietsers, en
dagelijksche tochtjes van 60 K.M. zal trouwens niemand
overdreven vinden. Van dergelijke tochtjes hadden we
er ons verscheidene voorgesteld.
Laat ik beginnen met te zeggen, dat we er in de
afgeloopen zestien dagen één gemaakt hebben, dat er
iets op lijkt Dat was eergister. Het was hoogstens 50
K.M., en we zijn er nog niet heelemaal van hersteld.
Je neemt in Holland je fietskaart, en kijkt even naar
de lengte van den weg, dien je zult gaan afleg
gen. Hier kijk je niet naar de lengte, maar naar de
hoogte.
Dat noeme ze nou 'n kraaiennest[e
kan nou weer es zien, dat ze niks geen ver
stand hebbe van kraaienneste(ludge).
Hij was van de onzen ik kan hem dus niet aan de
politie verraden; hij zou een langdurige straf krijgen.
En toch, als de bom ontploft, bij wie zal de politie in
de eerste plaats komen? Bij mij natuurlijk! Natuurlijk
bij mij, dien ze vroeger den „Bommenkoning" hebben
genoemd en van wien ze zeiden dat ze hem nooit zullen
vergeten! Ze komen altijd bij mij als er iets verkeerds
gebeurt, dat ook maar eenigszins een Italiaansch tintje
heeft altijd komen ze bij Nicolo Capriano!
De oude man haalde de schouders op. zweeg even en
vervolgde: Dus je ziet, jongeman, dat het voor mij
niet zoo eenvoudig is om ongemoeid mijn weg te gaan,
zelfs als ik volkomen onschuldig ben. Maar de politie
moge niet vergeten; ik doe het ook niet! Ik vergeet Tony
Lomazzi niet! Vertel me precies wat je wilt dat ik voor
je doen zal. Denk je dat je den man kunt vinden die
meer van het geld weet en het geld erbij, als je er in
zou slagen de politie en die bende van je hals te schui
ven?
Ja, antwoordde Dave op beslisten toon. Als ik
voor een dag of drie. vier kon verdwijnen, zou ik een
aardig eind op weg zijn om de duiten terug te krijgen
Er speelde een goedmoedig lachje om de dunne lippen
van den ouden „bommenkoning".
Drie of vier dagen zou niet zoo heel moeilijk zijn,
verklaarde hij. Maar daarna? Wat dan? Misschien zou
je van die schavuiten af kunnen komen, maar met de po
litie zul je niet zoo gemakkelijk hebben. Die zullen hun
machinerie over de heele wereld in werking zetten om je
weer te vangen. Geloof je heusch dat, al zou je er in
slagen het geld te pakken te krijgen, de politie in drie
of vier dagen de heele affaire zal vergeten?
Absoluut niet, gaf Dave toe. Maar het eenlge
wat ik vraag is een kans om te vechten.
Nicolo gaf niet direct een antwoord, maar keek een
oogenblik uitvorschend naar den jongeman.
Je hebt moed, jonge vriend, zei hij tenslotte zacht.
Dat is iets waar ik van houd en van de politie
houd ik niet Drie of vier dagen! Hij schudde 't hoofd.
Je kent de politie niet zooals ik haar ken! En dien
man die Je vertrouwd hebt en die. als ik goed begrijp, er
met het geld vandoor is, weet je waar je dien vinden
kunt?
Ik heb reden om aan te nemen dat hij in New
York is.
Ah! In New York! Nicolo Capriano knikte. Maar
New York is een wereld op zichzelf. Ik veronderstel dat
hij je zijn adres niet heeft gegeven voor hij je bestolen
heeft?
Dave Henderson gaf niet onmiddellijk antwoord. Wat
de oude Nicolo zei was volkomen juist Maar de afspraak
met Millman! In het licht van Nicolo's opmerking be
schouwde hij die weer. zooals hij direct gedaan had toen
zijn wantrouwen gewekt was, als een voor den gek hou-
WAT HEM HINDERDE.
(Bulletin.)
Wat scheelt er aan
Och, ik zei aan dien stommen schoen
maker, dat hij den eenen schoen grooter
cou maken en nu maakt hi) den ander kleiner.
Overal naast de wegen staan op de kaart cijfers, dis
de hoogte aangeven in voeten. Op een onnoozel klein
stukje, dat je denkt in een uurtje, hoogstens anderhalf,
af te leggen, zie je staan: 270560810350. Zie zoo, be
reid je nu maar voor. Wat over een uur of wat van je
overgebleven is, valt amechtig neer in de eerste de beste
theegelegenheid, die je tegenkomt.
Dat is allemaal goed en wel, wanneer je het besluit
neemt om een flinken dagtocht te maken. Zooals eer-
gister .toen we over Amersham, Bcaconsfield en Toplow
naar Maidenhead zijn gereden. Maar het is fnuikend,
wanneer je vrouw 's avonds om een uur of zeven, half
acht, zegt: „Zullen we even over Ashley Green en Bo-
vlngdon om gaan rijden? Dat hebben we nog niet gedaan,
en het Hjkt me zoo'n aardig avondritje."
Als flink man en echtgenoot hoorde je nu te zeggen:
„Vrouw, geef me de kaart, dan zal ik je de hoogtecij-
fers van dat aardige ritje eens voorlezen." Maar in-
plaats daarvan, zeg je in een oogenblik van onbedacht
zaamheid: „Best. laten we dat doen."
Het eerste gedeelte van den weg ken je. Tot Ashley
Green is neer - op, neer - op. vlak, en niets buitenspo
rigs. Twee maal afstappen voor mijn vrouw en mij, één
maal slechts voor onzen zoon. Haast Bloemendaal.
Voorbij Ashley Green, op weg naar Berkhamsted wordt
het iets ernstiger. Eerst neer: een lang stuk neer, en
remmen aanzetten, of je loopt kans, dat je er eerder
bent, dan je voorwiel, en dan op: een heel lang stuk op.
Tot je weer op kunt stappen, en aan een groot bord
komt, waarop in vervaarlijke letters „Gevaar" staat ge
schilderd.
Honderd meters verder splitst zich de weg, en staat
op één van de twee wegen een bord met: Veiligste weg
naar Berkhamsted. Een goed verstaander begrijpt daar
uit, dat 1. de andere weg de onveiligste is, en dat 2.
je den eersten ook niet al te erg vertrouwen moet.
We hebben den veiligsten weg herhaaldelijk afgelegd,
en éénmaal, toen mijn vrouw was thuis gebleven, heb
ik met mijn zoon den anderen genomen, en ik kan U
ten volle bevestigen, dat degenen, die de borden ge
plaatst hebben, verstand van zaken hadden.
Maar voor het avondritje van mijn vrouw moesten we
niet naar Berkhamsted. Juist op de plaats, waar het bord
„Gevaar" staat, slaat een verleidelijke weg het bosch
rechtsaf. Een handwijzer zegt: Bovingdon, 3 mijl. Wat
is nu 3 mijl, of 4^ K.M. op de fiets? En dan een mooie
bosch weg?
Toen we thuis kwamen, vroegen de twee leden van
de familie, die niet waren meegegaan, hoe het geweest
was. Wij hijgden: „Mooi. Is er thee?" Er was geen thee.
Een half uur later konden we onze bevindingen mee
deden.
De mooie boschweg is eerst vlak. O, maar heel kort*
.Dan plotseling krijgt je fiets een bevlieging van onstul-
migen overmoed, en verbeeldt zich, dat hij een 50 P.K.
Fiat is. Je haalt je achterrem zwaar aan, en hij vliegt
er met een 30 K.M. vaart doorheen. Nu grijp je je voor-
rem vast, en knarsend en schokkend, als een 5de hands
Fordje, glij je een heuvel af. De weg is ongetwijfeld
heel mooi, maar vol krommingen, en je Ford mag erg
knarsen, maar loopt nog altijd met een heel behoorlijke
snelheid.
Dat duurt tien minuten, een kwartier. Een helling
zonder eind. Je zucht, want je weet welke straf daarop
staat. En Jawel. Afgeloopen is het. Geen tien, en ook
geen tiende jpaardekracht zit er nog in je fiets. Min tien,
geleidelijk aangroeiend tot min vijftig zou het beter uit
drukken.
En zoo bereik je, met herhaalde rustpoozen, den top,
hebt hijgend een werkelijk prachtig uitzicht mijlen in
het rond, en gaat naar huis. Het avondritje Is afgeloo
pen.
Zoo ongeveer Is het heuvelland, dat men de Chiltern
Hills noemt. Het is mooi, heel mooi. en het is heuvel
achtig. héél heuvelachtig. Als ik hier bleef wonen, schaf
te ik me een fiets met 6 versnellingsnaaf aan, of, beter
nog, een sterke motorfiets.
derij. In zijn gesprekken met Dave had Millman dezen
altijd den indruk gegeven dat hij in New York thuis
hoorde en waarschijnlijk had Millman de plaats van
samenkomst waar hij niet verschijnen zou in New
York vastgesteld om een sschijn var. geloofwaardigheid
aan zijn gemeene huichelarij te geven.
Je geeft geen antwoord, merkte Nicolo gedacht-
zaam op.
Dave Henderson was op het punt om alles te vertellen:
dag. uur en plaats van zijn rendez-vous met Millman,
maar in plaats van dat te doen schudde hij het hoofd.
Hij was zich er bewust was dat de oude Italiaan geen
spoor van wantrouwen toonde: waarom zou hij dan
wantrouwend zijn? Maar het was ook eigenlijk geen
wantrouwen, alleen maar een soort angstige voorzichtig
heid, een idiote voorziohtigheid misschien, die spontaan
in hem opwelde en waar hij niet overheen kon. Want
die afspraak had immers niets te beteekenen. dat was
toch maar een doekje voor het bloeden van Millman ge
weest! Dave moest zich zelf bekennen dat hij in hooge
mate onlogisch was en 'n beetje norsch, half-onwillig,
antwoordde hij:
Och, zijn adres heb ik niet, maar dat h(J in New
York is. staat zoo vast als een huls. Hij heeft me in de
peperbus zooveel van zich zelf verteld dat ik hem wel
vinden zal als ik tenminste de politie maar uit de
buurt kan houden!
Nicolo Capriano's slanke vingers bewogen door den
witten baard.
De politie, mompelde hij In zich zelf, je heele
leven de politie! Maar Tony Lomazzi Teresa wilde
niet dat ik het vergeten zou!
Toen wendde hi) zich weer tot Dave en vroeg:
Vertel me eens precies wat er vanavond gebeurd is.
Mijn dochter zei dat je hier kwam als een opgejaagde
hond en het is nog al duidelijk dat je aan het bakkeleien
bent geweest; met de politie of met dien troep sscha-
vuiten. Maar als ze In de gaten hebben dat je hierheen
de vlucht hebt genomen, is de kans verkeken dat ik je
helpen kan. Als ze bijvoorbeeld buiten staan te wach
ten tot je er weer uitkomt...
Ik denk niet dat ze dat zullen doen, viel Dave den
ouden man lachend in de rede. Wat ik wel denk is
dat de politieman, die zich vanavond met de zaak inge
laten heeft en een paar van de illustere leden van da
bende, op het oogenblik in het ziekenhuis liggen! Het Is
absoluut buitengesloten dat iemand mij hier naar bin
nen heeft zien glippen. Het eenige wat ze gezien kunnen
hebben is dat het licht in de portiek een paar seconden
gebrand heeft, maar m(j hebben ze gedecideerd niet ge
zien!
Wordt vervolgd.
