Alititei Niems-
OM HONDERD DUIZEND
DOLLAR
Radioprogramma
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.-
Eerste Blad.
De kunst in de Vereenigde Staten.
Twee vliegen in een klap.
Donderdag 28 Augustus 1930.
SCBAEER
73ste Jaargang No. 8721
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bcwijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NüMMElt BESTAAT ÜIT TWEE BLADEN.
Over het, algemeen zijn de Europeanen weinig be-
Ikend met het kunstleven in de Vereenigde Staten. Dit
is op de eerste plaats te wijten aan het feit, dat er
in dat land geen enkele organisatie bestaat, welke
officieel het kunstleven leidt. Verder is er geen uni
forme regeling, wat onderwijs, enz. aangaat. En wat
musea, theaters, enz. betrefte men laat deze geheel
over aan het particulier initiatief. Terwijl verschil
lende Europesche staten, met name b.v. Tschecho-
Slowakije betrekkelijk aanzienlijke bedragen uitge
ven, om hun muziek, enz. in het buitenland bekend
te maken. Men zal echter moeten toegeven, dat de
Amerikanen over het algemeen goede verkoopers
van hun „waar" zijn. En zij, die naar Europa over
steken, aarzelen niet, om hier de Amerikaansche
methoden van publicatie in te voeren. Wat nu in het
bijzonder het muziekleven aangaat, is de Metropoli
tan Opera van New York wel het meest vooraan
staande gezelschap in Amerika. Dat de Metropolitan
Opera voor den oorlog niet naar waarde werd geschat,
is te wijten aan het feit, dat haar toenmalige direc
teur Gatti-Casazza, een Italiaan, te Parijs opera's liet
opvoeren door zijn gezelschap, waarvoor het Fran-
sche publiek nu eenmaal geen belangstelling heeft.
New York is trouwens de stad van de wereld-diri
genten. Toscanini, Mengelberg, en Bruno Walter tre
den hier geregeld op, zoo ook de beroemdste virtuo
zen, als Padarewski. Te Rochester vindt men de meest
moderne conservatoria van de wereld, dank zij de
edelmoedigheid van Eastman, directeur van de Ko
dak-fabrieken. Voorts is het een voor het muziekleven
verheugend feit, dat twee honderd van de driehonderd
groote Amerikaansche plaatsen een eigen orkest be
zitten.
Dikwijls is het Amerikaansche publiek het slacht
offer van valsche reclame, en betalen de concertgan
gers 5 tot 10 Dollars voor een zangeres, die pas was
opgetreden voor de Metropolitan-Opera, terwijl zij
voor een werkelijk goed programma maar 2.over
(hebben. Echter worden de Europeanen, soms nog bru
taler door de reclame beetgenomen.
Het museum-wezen staat in de Vereenigde Staten
op hoog peil. Men vindt er 150 groote musea, welke
allen den steun genieten van een of anderen ma-
ceanas, die hen terreinen, gebouwen, collecties en
renten verschaft. Het Metropolitan-museum in New
York ontving in haar veertig jarig bestaan belang
rijke geschenken en legaten; uitgever Munsey liet
dit museum verschillende bladen na, als de Herald
en de Sun (waarde $40.000.000); de geregelde inkom
sten gaan ver uit boven die van eenig Europeesch
museum. In de automobielen-stad Detroit heeft men
in tien jaar tijcis een museum opgericht, dat met de
grootste Europeesche musea in rijkdom kan wed
ijveren. Elk museum wordt ondersteund door een
Vereeniging van Vrienden van het Museum, waar
van bijna alle vooraanstaande personen van de stad
lid zijn. Ieder wil gaarne meewerken, om „zijn" mu
seum mooier en rijker te maken dan dat van een na
burige stad. Europeanen kunnen hiervan nog zeer
veel leeren.
De stad New York is eveneens de grootste markt
van oude kunst. De grootste antiquairs beconcurree-
ren elkaar heftig. Aan het hoofd van hen staat wel
FEUILLETON
Uit het Amerïkaansch
van
FRANK L. PACKARD.
VIERDE BOEK.
DE IJZEREN TAVEERNE.
De Afspraak.
De verandering in Dave Henderson's uiterlijk sinds den
avond dat hij San Francisco en Nicolo Capriano's huis
verlaten had, had geleidelijk plaats gevonden; maar
toen hij uit een trein stapte op een van de ondergrond-
sche perrons van het New Yorksche station, was de ge
daanteverwisseling compleet. In plaats van het oiide
pak van den Italiaan, droeg hij een keurig zittend tweed
costuum en een duren, modieuzen slappen hoed met
breeden rand. Hij was in elk opzicht een héér.
Maar daarvoor was tijd noodig geweest en niettegen
staande het geld, dat hij bij John Kelly in ontvangst
genomen had, en dat hij onder zijn kleeren in een gor
del bij zich droeg, was het nog niet zoo eenvoudig ge
weest om die metamorphose tot stand te brengen.
Dave Henderson moest voorzichtig zijn. Hij was in de
vijf jaren die hij in de gevangenis had doorgebracht,
niet zóóveel veranderd; dat hij zich de vrijheid kon per-
mitteeren het risico te loopen van herkend te worden.
Vóór zijn arrestatie was hij een bekende persoonlijkheid
Jn de wereld van de paardensport geweest.
Daarom reisde hy uit Californië op-dezelfde wijze, als
toen hij indertijd had getracht te ontkomen. Hij zou,
zooals hij vast geloofde, de politie ontkomen zijn, als die
wond hem toen maar niet buiten gevecht had gesteld.
Hij had drie naohten in goederentreinen gereisd en
zich overdag op den achtergrond gehouden; hij had den
tijd. De avond van den 24sten Juni, de datum dat
hij den afspraak met Millman zou hebben, was niet
meer veraf en hoewel die datum als in zijn hersens ge-
Sir Joseph Duveen, die ook de rol vervult van be
schermer van de moderne kunst. Men behoeft maar
een half uur te wandelen op de Fifth Avenue, om
de mooiste Chineesche en Europeesche voorwerpen
te kunnen bewonderen, oude zoowel als moderne.
Vooral de Fransche kunstvoorwerpen uit de 17de en
18de eeuw zijn zeer in trek. Nu kan niet iedereen
echter een secretaire van 10.000 of een bergère van
8.000 betalen, cn zoo ging men er zich op toeleggen,
om in Europa bij de antiquairs in de provincie van
alles op te koopen, vooral sinds 1920. In eenige ja
ren haalden de Amerikanen voor ettelijke tonnen
bij. hun Europeesche collega's weg.
Hoewel er bij de Amerikanen dus veel voorliefde
voor de oude kunst is, zijn zij in het practische le
ven stormenderhand ingenomen voor de moderne
voortbrengselen van de kunst. Dit komt op de eerste
plaats hierdoor, dat de Amerikanen dikwijls van meu
belen veranderen en op de tweede plaats, dat mil-
lioenen huizen en nieuwe appartementen moeten wor
den ingericht, en de moderne kunst hierin een uitge
strekte markt vond. Van nog meer belang voor de
moderne kunst, is het. feit, dat de Amerikanen gaarne
veel geld verdienen, maar nog beter de kunst ver
staan, om het geld weer uit. te geven. En daar de
man geen tijd heeft, om dit deel van het programma
af te werken, wordt dit werk aan de vrouwen over
gelaten. De Europeesche kunstenaars kunnen dus
een uitgestrekt veld in Amerika veroveren, en zij,
die hun „waar" weten aan te bieden, kunnen in dat
land zeer groote voordeelen behalen. Alle Amerika
nen zijn jong en gevoelig voor kunst-uitingen. Zij
zijn buitengewoon edelmoedig en goede koopers! En
dat is toch een voorname factor in de ontwikkeling
van de kunst.
OP DEN UITKIJK
Het komt niet vaak voor. dat men in een wereld, die
de moeilijkheid, om alle hoofden onder een hoedje te
krijgen, zoo door en door kent, groote groepen van uit-
eenloopende menschen met één middel van dienst kan
zijn. Heden zijn wij zoo gelukkig. Onlangs lazen wij in
een opvoedkundig tijdschrift een relaas, neen, eigenlijk
een jeremiade van een aardrijkskunde-leeraar, die zeide
te schrijven namens vele college's. De goede man klaagde
jammerlijk over het gebrek aan aandacht bij de jeugd
voor het vak, dat hij doceerde. De reisjes op de land
kaart schijnen voor onze jongeren geen bekoorlijkheid
meer te hebben nu de echte uitstapjes meer onder ieders
bereik liggen. Een tweede klacht, even ontroerend, klonk
op uit een poëtisch blaadje. Een dichter treurde over
het tekort aan goede verzen en nog veel meer over het
tekort aan verzenlezers. Wij zijn zoo gelukkig, aan bei
de nooden tegemoet te kunnen komen. In een oud
schoolboekje vonden wij het volgende lesje:
Amsterdam is machtig.
Den Haag is prachtig.
Dordrecht is oud.
Naarden is koud.
Leiden is wijs.
Haarlem is een paradijs.
Delft is statis.
Utrecht is prelatig.
grift was, had hij voor zichzelf de vaste overtuiging dat
het niet noodig was daaraan ook maar de minste aan
dacht te schenken. Millman was een gemeene dief: hij
had hem er op een duivelsch-listige manier laten in-
loopen! die afspraak was een fictie; Millman zou zich
niet laten zien. Hij zou Millman ter gelegener tijd wel
ontmoeten dat stond vast maar het zou niet den
24sten in New York zijn!
Toen Dave buiten de gevaarlijkste zone, de omgeving
van San Francisco, gekomen was .kon hij zich awt
vrijer bewegen en comfortabeler reizen. Maar het zou
onvoorzichtig zijn geweest om een behoorlijken winkel
binnen te stappen en Nicolo Capriano's slechtzittend pak,
dat er tijdens de nachtelijke reizen in goederenwagens
niet beter op was geworden, onmiddellijk voor een spik
splinternieuw te verruilen; daarom ging Dave toen hij
Californië achter zich had gelaten, naar een wiknel van
gedragen kleeren en schafte zich een ander costuum aan.
dat er een beetje behoorlijker uitzag dan de gekregen
kleeren. Pas in Chicago vond hij het veilig om het
costuum te koopen dat hij nu aanhad, een handkoffer
en allerlei toiletbenoodigdheden.
De avontuurlijke reis van San Francisco naar Chi
cago eerst in Californië in goederentreinen en met het
gedwongen oponthoud van zich overdag schuil te moeten
houden, had Dave een week gekost en het was nu negen
dagen geleden dat hij afscheid had genomen van Nicolo
Capriano.
Nu hij hier in de roezige drukte van het New York
sche „ondergrond" stond, was het den avond van den
vier en twintigste Juni! En ofschoon zijn gezond ver
stand hem zei, dat die afspraak in het St. Lucian Hotel
maar larie was, kon hij de gedachte eraan toch niet uit
zijn geest bannen!
Hij keek op zijn horloge en liep naar den hoofdingang
van het station. Het was nu half acht. Hij gaf zijn hand
koffer in het bagage-depot af en wandelde naar buiten.
Daar vroeg hij aan een politie-agent den weg naar het
St. Lucian Hotel.
Er kwam een grimmige lach op zijn gezicht terwijl hij
verder liep. Hij was niet goed wijs, zei hij tegen zichzelf,
om naar het Hotel te gaan, positief niet goed wijs! Maar
hij was ook al niet goed wijs geweest toen hij in de dui
ventil naar het geld gezocht had, terwijl hij toch op zijn
vingers kon narekenen dat het daar niet meer was! Dit
was weer precies even dwars: Millman was natuurlijk
niet in het hotel; evenmin als het geld in het duiven
hok was geweest!
Dave bleef staan om weer den weg te vragen en dit
maal voegde hy er nog een vraag bij, een vraag, die
onderweg by hem opgekomen was: wat voor soort ge
legenheid dat St. Lucian Hotel was.
Een van de beste Hotels van de stad, antwoordde de
Rotterdam rust ter zee.
Enkhuizen mee.
Schoonhoven is klein.
Alkmaar is rein.
Edam is vet.
Monnikendam is net
Medemblik is goed.
Hoorn is vol overvloed.
Leeuwarden is *t Hof.
Dokkum ligt ter zijden of.
Franeker de Scholte houdt.
Makkum dat is heel koud.
Sneek ligt in 't land.
Workum aan 't strand.
Bolsward voedt het vee.
Harlingen rust ter zee.
Stavoren is oud.
Molquerum is kwalijk gebouwd.
Seven poorten die te landwaart gaan.
Seven straten die aan de Vischmarkt staan
Seven Diepen die ter stede komen,
Seven Pijpbruggen op de Waterstroomen
En vijf deuren aan de St. Maartenskerke
Dat zijn vijf Groninger merken.
Drie Middelburgers, twee kooplui,
Drie Vlissingers, twee strooplui.
Drie Verenaars, twee Nassaului.
Drie Goesenaars. twee bouwlui.
Drie Zierikzeenaars, twee advocaten.
Drie Tholenaars, twee soldaten.
Ziehier de oplossing: Aardrijkskunde op rijm! Geogra-
phische droppeltjes in een poëtisch drankje! Wanneer
men dit de jeugd ingeeft, zal de dichterstand en de
globe-fabrikant weldra weer bij ons in eere zijn geko
men. Zegt het voort!
Vrijdag 29 Augustus.
Hilversum (1875 M.)
V.A.R.A.
8.00 Orgelconcert door Joh. Jong op het VARA-Orgel;
9.00 Gramofoonplaten.
V.P.R.O.
10.00 Morgenwijding.
V.A.R.A.
10.15 David Premseler. voordracht; 10.30 Ziekenuurtje;
11.30 Gramofoonmuziek; 12.00 Politieberichten.
A.V.R.O.
12.15—2.00 Middag-Concert door het AVRO-Vacantie-
Orkest; Cello-voordracht door Bram Heemrik; 2.00
3.00 Gramofoonmuziek; 3.00—4.00 Concert door het
AVRO-Kwintet.
V.A.R.A.
4.00 „Onze Keuken" door P. J. Kers; 4.45 Voor de kin
deren. „Wie voor kinderen verhalen sohrijven"; 5.45
Vooravond-Concert door het VARA-Orkest o.l.v. Hugo
de Groot; 6.50 Actueel Allerlei uit de Arbeidersbewe
ging; 7.05 Vervolg Concert; 7.45 Politieberichten.
V.P.R.O.
8.00 Tijdsein; 8.01 Concert door het Amsterdamsch Vo
caal Kwartet; 8.45 Cursus: De religie in de moderne
wereld". Spreker: Ds. G. Horreus de Haas; 9.20 Vervolg
Concert; 10.00 Perberichten van het Vrijzinnig Gods
dienstig Persbureau; 10.03 Persberichten van Vaz Dias;
politie-agent, het is hier vlak bij: twee blokken
verder en dan links-om.
Dave glimlachte. De buurt waarin hij zich bevond, wees
er wel op dat een hotel dat hier lag, een eerste-rangs-
inrichting moest zijn. Het was hier niet de omgeving
voor een hinderlaag! En hij trok de hand, die onwille
keurig de kolf van de revolver in zijn zak omklemd had.
weer te voorschijn, terwijl hy voortliep.
Hij keek opnieuw op zijn horloge, toen hij den hoek
omsloeg dien de politie-agent hem gewezen had. Het
was nu vijf minuten voor achten. Een meter of tien
verder lag het hotel.
„24 Juni, 's avonds om 8 uur In het St. Lucian Hotel".
De woorden van Millman's afspraak klonken hem als
een bittere hoon in de ooren!
Een oogenblik later stond hij in de ruime, weelderige
hall van het voorname hotel. Overal goud en marmer,
kostbare Oostersche tapijten, gezellige zitjes met com
fortabele stoelen, gepraat van opgewekte menschen in
avondtoilet, de lokkende tonen van een strijkje in de
verte... Een klok in het hotel-bureau begon acht uur
te slaan. Werktuigelijk draaide Dave zich in de richting
waaruit het geluid kwam en een seconde later draaide
hij zich wéér om bliksemsnel nu hij voelde plotseling
een hand op zijn schouder. De politie! flitste hem door
de geest. Tenslotte had hij dan toch zijn sporen niet han
dig genoeg uitgewischt...
De heele hall met het marmer en de keurig omkapte
lampen en de goedgekleede hotelgasten scheen om hem
heen te draaien en eindelijk geheel te verdwijnen... hij
zag maar één levend wezen, iemand in onberispelyk
avondtoilet, een krachtig-gebouwd man die zijn schouder
vasthield in een stevigen greep en twee heldere gryze
oogen die hem recht in het gezicht keken.
Dave slikte even voor hy kon spreken.
Millman, fluisterde hij tenslotte heesch. jij!
Welja, was het antwoord; dit is immers het
St. Lucian Hotel het is den vier-en-twingsten Juni
en acht uur 's avonds. Wie anders dacht je hier te ont
moeten?
Jou, antwoordde Dave met een ge forceerden glim
lach.
Millman keek den ander onderzoekend aan en er
trok een schaduw over zijn vriendelijk, open gezicht.
Wat is er met jou. Dave?, vroeg hij verbaasd.
Dave kneep zijn handen in elkaar. Millman... daar
was Millman! De man die hij geen oogenblik verwacht
had te zullen zien! Hij kon geen woorden vinden,
het was alsof er een nevel om zijn geest kwam; alsof
een harde klap hem verdoofd had. Hij begreep er let
terlijk niets van.
Er is iets met mij, antwoordde Dave norsch.
Hij voelde Millman's hand nu om zijn arm.
Ga mee naar mijn kamers, inviteerde de oudere
10.10 Onderwerp: Iets over Perzische taal, enz. Spreek
ster: Mevr. Jodjana; 10.30 Gramofoonplaten.
V.A.R.A»
pl.m. 11.00 Gramofoonmuziek; 11.45 Sluiting.
Huizen (298 M, na 6 uur 1071 M.)
K.R.O.
8.009.15 Gramofoonmuziek; 11.3012.00 Een halfuurtje
voor zieken en ouden van dagen; 12.00 Tijdsein. 12.01
1.00 Lunchmuziek door het K.R O.-Sextet; 1.002.00
Gramofoonmuziek; 2.002.30 Lezing: „Ouderlijke Macht
en Voogdij"; 2.30—4.00 Concert; 5.006.00 Gramofoon
muziek: 6.00 Tijdsein; 6.017.15 Vooravondconcert door
Gertrude Moes (sopraan). Josephine Boelen (alt), F.
Boshart (piano); 7.157.45 Teo de Witte spreekt oger:
„Fragmenten uit „Het Donkere Licht" door Ahtoon
Coolen; 7 458.00 Gramofoonmuziek; 8.00 Tijdsein. 8.01
11.00 Concert door het K.R.O.-Orkest; Soliste: Maar-
tje Offers (contra-alt); pl.m. 9.30 Nieuwsberichten van
■Vaz Dias; 11.0012.00 Gramofoonmuziek; 12.00 Sluiting.
Zaterdag 30 Augustus.
Hilversum (1875 M.)
V.A.R.A.
8.00 Orgelconcert door Joh. Jong op het VARA-Orgel;
9.00 Gramofoonplaten-concert.
V.P.R.O.
10.00 Morgenwijding.
V.A.R.A.
10.15 Mevr. A. ArbmanJurriaans, voordracht; 10.30
Ziekenuurtje; 11.30 Gramofoonmuziek; 12.00 Politie
berichten; 12.15 Middagconcert door het VARA-Septet;
1.45 VARA-liedjes voor de kinderen; 2.45 Paedng.jgisch
Concert door het VARA-Orkest o.l.v. Hugo de Groot;
4.15 Voor onze amateurfotografen; 4.45 Ons huis een
Tehuis, door T. Landrè; 5.30 Gramofoonmuziek: 5.45
Het speeltuinwerk. Muziek van het Knapen-fanfare
corps der ver. „Centraal" te Amsterdam; 6.25 Kinder
uurtje. De familie Mulder; 7.25 VARA-Varia; 7.35 Me-
dedeelingen van het Reissecretariaat van het Instituut
voor Arbeidersontwikkeling; 7.45 Politieberichten; 8.00
By de Pomp. Wekelijks nieuws van Teun de Klepper
man; 8.15 Accordeonmuziek van de Accordeonmuziek-
vereeniging „Oefening na Arbeid"; 9.00 Toe
spraak door C. Woudenberg: De September-betooglr.g
van het N.V.V. en de S.D.A.P.; 9.15 Populair concert
door het VARA-Orkest o.l.v. Hugo de Groot; 10.00
Persberichten van Vaz Dias; 10.10 Optreden van het
Wladimir Pique-trio; 10.25 Vervolg Concert VARA-
Orkest; 11.00 Weder optreden van het Wladimir Picque-
trio; 11.15 Gramofoonmuziek; 12.00 Sluiting.
Huizen (298 ML, na 1 uur 1071 M.)
K.R.O.
8.009.15 Gramofoonmuziek: 11.3012.00 Godsdienstig
Halfuurtje; 12.00 Tijdsein, 12.011.00 Lunchmuziek door
het K.R.O.-Quintet; 1.002.00 Gramofoonplaten; 2.00
3.00 Kinderuurtje. Sprookjes-Revue: Jan Klaassen in
Sprookjesland: 5.006.00 Gramofoonmuziek; 6.00 Tijd
sein; 6.016.55 Gramofoonmuziek; 6.55—7.15 Journali
stiek Weekoevrzicht door Paul de Waart; 7.157.30 Gra
mofoonmuziek; 7.308.00 Gerard Wijdeveld leest frag
menten voor uit een nog niet verschenen werk: „Het
leven van Jeanne d'Arc"; 8.00 Tijdsein; 8.0111.00 Po
pulair Concert door het K.R.O.-Salon-Orkest. Ter af
wisseling eenige fragmenten uit tooneelstukken, voor
gedragen door Frits Bouwmeester en Corry Roozen-
daal; 11.0012.00 Gramofoonmuziek; 12.00 Tijdsein cn
Sluiting.
man, het is hier een beetje te druk om te praten
vind je niet?
Dave maakte zijn arm niet los uit den greep van den
ander, maar ongemerkt liet hij zijn vrije hand in den
zak glijden, waar de revolver zat. Terwijl hij zwijgend
met Millman naar de lift liep, week de verdooving en
hij meende den heelen toeleg te begrijpen. Een paar
minuten geleden had hy de mogelijkheid van een
valstrik verworpen, maar ondanks de luxleuse omge
ving waarin hij zich bevond, kwam het denkbeeld nu
met verdubbelde kracht terug. Er hadden zich in even
aanzienlijke hotels als dit vaak genoeg geheimzinnige
dingen afgespeeld, geheimzinnige moorden en onver
klaarbare verdwijningen. Er was welbeschouwd geen
veiliger plaats zoo iets op touw te zetten dan een
cerste-rangs-hotel, waar men het minst erg in zooiets
had!
Dave's mond stond strak. wel. ais hem een valstrik
gespannen was, dan zou hij er tenminste niet blinde
lings inloopen...
Tijdens den tocht in de lift had geen van belden
een woord gesproken. Dave bekeek zijn begeleider koel-
critisch.
Er was een groot verschil tusschen het gestreepte
gevangenispak dat Millman een paar maanden geleden
gedragen had en de keurige kleeding die hij nu aan
had. Enfin, Millman had altijd laten doorschemeren, dat
hy een gentleman was! Maar wat deed het ter zake?
Daarom was hij geen minder groote schurh! Van het
oogenblik af dat hy het geld uit de duiventil gehaald
had, was Millman een schurk en...
Dave voelde opeens een koude huivering over zyn rug
loopen: een nieuw gezichtspunt deed zich met verbyste-
rende, den adem benemende ontzetting aan hem op.
Er was nog een andere mogelijkheid... Gesteld dat
Millman niet naar Tooler*s schuur was gegaan, of een
vergeefschen tocht daarheen had gemaakt, dat het
geld tenslotte door een ander dan door Millman was
gevonden, puur bij toeval, byvoorbeeld door Tooler bij
het opruimen van de schuur! Er was een warwinkel
van klemmende gedachten In Dave's brein, terwijl Mill
man, nadat ze uit de lift waren gestapt, hem voorging
naar zijn appartement en hem in zijn zitkamer binnen
liet. De jongeman hoorde nauwelijks wat zijn gastheer
zei.
De familie brengt den zomer buiten door. vertelde
hy. en Ik ben weer tot myn oude gewoonte terug
gekeerd nu ik weer vry ben om te doen en te laten
wat ik wil, voegde hy er ironisch aan toe. om tydens
hun afwezigheid hier myn tenten op te slaan. Dan kan
het huls In de stad gesloten worden. Ga aan tafel
zitten, Dave en maak het je gemakkelijk!
Wordt vervolgd.
