Alftitti Nieiws- Mmmtit- Lnüiiillil VefikadsA Q/vooGl (BeMjiact mcj£ct&. OM HONDERD DUIZEND DOLLAR Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Woensdag 10 September 1930. SGHAGËR 73ste Jaargang No. 8728 COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden fl.80. Losse nummers 6 cent ADVERTEN- TlcN van 1 tot 5 regel9 f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewij9no. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT DIT TWEE BLADEN. VOOR DEN POLITIERECHTER. Openbare zitting van Maandag 8 September 1930. Politierechter mr. A. M. Ledeboer. EEN ONBETROUWBARE DUITSCHE In de eerste zitting na de vacantie werd opnieuw behandeld e-on zaak contra Emma Joh. L., 'n Duitsch dienstmeisje, dat zich, gedurende den tijd dat zij in betrekking was bij de familie mr. Eecen te Oudkarspel, had schuldig gemaakt aan diefstal van verschillende sieraden, aan mevrouw Eecen in eigendom toebehoo- rend. De ontvreemde voorwerpen zijn inmiddels aan de familie teruggegeven. Het meisje was, evenals bij de vorige behandeling, niet verschenen. Gehoord werd als getuige a charge mr. C. P. Eecen, die de gevraagde inlichtingen gaf en de getoonde voorwerpen als zijn eigendom herkende. Het betrof hier een metalen arm band, het zilveren kettinkje van een kinderrammelaar een gouden dames-polshorloge e.d. Gevorderd werd tegen verdachte, die niet al te gun stig bekend staat, 4 maanden. Vonnis overeenkomstig eisch openb. ministerie. ONBEHOORLIJK OPTREDEN TEGEN DE POLITIE. De ongehuwde slagersknecht Joh. W. uit Wervers- hoof had zich te Bovenkarspel in den nacht van 18 op 19 Mei schuldig gemaakt aan wederspannigheid tegen den gemeente-veldwachter Keij. Deze zaak was reeds tweemaal onder de aandacht van den politierechter ge bracht, doch was verdachte telkens niet verschenen. De Politierechter wenscht hem echter in persoon te ontmoeten, zoodat de zaak tot heden was uitgesteld. De verdachte was thans persoonlijk aanwezig en bleek het, dat hij zich in Augustus, dus na het geïncrimineerde feit te Bovenkarspel, weer zeer Onbehoorlijk had aan gesteld in het café van den heer Boekweit, alwaar hij met een gezouten haring baldadig het aanwezige pu bliek had lastig gevallen. Natuurlijk was door dit op treden de kans op een voorw. veroordeeling niet ge stegen en luidde het advies van den heer Wiggers, re- classeeringsambtenaar, dan ook onvoorwaardelijk afwij zend. Evenwel toonde verdachte zich bereid aan de zwaarste bijzondere voorwaarden zich te onderwerpen, doch had evenwel nog geen enkele poging gedaan, zich bij het „Kruisverbond" aan te sluiten. De heer Officier vond geen termen voor een voorw. straf en vorderde dus onvoorwaardelijk 2 maanden ge vangenisstraf. Verdachte werd daarop veroordeeld tot f 50 boete of 50 dagen hechtenis. VERDUISTERING VAN OP AFBETALING GELEVERDE GOEDEREN. De 56-jarige los arbeider Adriaan S., te Alkmaar, had in Januari '29 van den koopman Samuel Nord uit het Oosterpark te Amsterdam verschillende huishoudelijke goederen, bestaande uit meubilair en beddengoed, ln FEUILLETON Uit het Amerikaansch van FRANK L PACKARD. v. De Kamer op de Tweede Verdieping. Het was pikdonker. Dave Henderson opende met moeite de oogen een oogenblik bleef hij stil liggen; hij had er geen flauw idee van waar hij zich bevend. Toen kwam langzamerhand zijn herinnering terug; wist weer dat hij geheel gekleed op het bed was gegaan liggenen in slaap moest zijn gevallen... Hij begon zich onrustig te bewegen... het drong tot Ihem door dat hij buitengewoon ongemakkelijk lag. Iets hards scheen in zijn zijde te priemen, hij tastte er naar met zijn hand en hij glimlachte vaag: het was zijn re volver! Terwijl hij zich in zijn slaap had omgekeerd was het wapen blijkbaar omgedraaid in zijn zak en verwrongen gaan zitten, zoodat het hem pijn veroor zaakte. Anders had hij misschien den heelen nacht zoo heelemaal gekleed doorgeslapen, bedacht hij. Hij stak zijn hand in de zak om de revolver ln een minder hinderlijke positie te brengen. De aanraking van het metaal scheen zijn geest weer helder te maken en hem weg te voeren van de grens van dommelen en wakker-zijn. waarop hij zich bevond. Hij dacht opeens weer aan Millman... de revolver en Millman waren in zijn hersens ten nauwste met elkaar geassocieerd. Maar hij had het wapen niet noodlg gehad... neen. Millman had hem het geld teruggegeven. Dat was het wonderbaarlijke en onverwachte ge weest... Millman had het geld teruggeven! Dave dacht aan zijn onderhoud met Millman en ter wijl zijn hersens weer aan 't werk gingen, merkte hij dat hij hoofdpijn of eigenlijk een dof gevoel in het hoofd had. Weer bewoog hij zich onrustig op het bed. Nu wist hij het weer! Het was Millman met zijn duivelsche, krankzinnige eerlijkheid, die hem dwars zat Het onaan genaam gesprek met Millman, het vijandige afscheid... ze waren het gevolg van het feit dat zijn vroegere mede gevangene een fatsoenlijk en eerlijk man was! huurkoop gekocht ten toen, alvorens deze goederen vol ledig waren afbetaald, een en ander verkocht aan ver schillende personen, of in pand gegeven bij een houder van een huis van koop met recht van wederinkoop. Verdachte was onlangs, ook ter zake verduistering van een gevonden gouden muntstuk, voorwaardelijk veroor deeld. Hij erkende de hem ten laste gelegde verduiste ringen en verklaarde, dat hij had gehandeld uit nood, hij wist geen raad meer en was buiten staat, in het onderhoud van zijn gezin te voorzien. Tegen verdachte, die niet voor de eerste maal terecht staat, werd thans gerequireerd 2 maanden gev. De heer Sm. vroeg of er geen mogelijkheid bestond, dat hij buiten de gevange nis kon blijven, doch de Politierechter kon deze facili teit niet meer verleenen en werd verdachte veroordeeld tot 1 maand gevangenisstraf. De veroordeelde nam met dit vonnis genoegen. VERDUISTERING VAN EEN RIJWIEL IN HUURKOOP. De niet van belangstelling blijk gevende heer Gerrit M., had te Schagen een rijwiel gekocht voor f 68.50 van den rijwielhandelaar Prins, onder de bepaling dat hij deze som met f 5 per week zou afbetalen. Alvorens hij echter aan deze conditie had voldaan, verkocht hij het rijwiel aan een Zuiderzee-arbeider op Wieringen voor 25 gulden. De gedupeerde rijwielhandelaar deed adngifte, met gevolg dat genoemde heer M. de wrange vruchten plukte voor zijn lichtvaardigheid. Hij staat trouwens niet onverdeeld gunstig bekend. Tegen den roekeloozen kooper zal proces-verbaal ter zake schuldheling worden opgemaakt op last van den Officier, die tegen verdachte f 40 boete of 40 dagen requireerde. Uitspraak van den Politierechter f 30 boete of 30 dagen. TOEëlGENING VAN EEN LEDIG OLIEVAT. Ter zake bovengemeld feit, gepleegd op 28 Mei te Alkmaar, stond terecht de 30-jarige losse arbeider Pieter BI., welk olievat eigendom was van den heer D. C. Schoen, aldaar. Een ander arbeider, oorspronkelijk van dezen diefstal verdacht, wist door zijn activiteit te be werken, dat de werkelijke dader kon worden opge spoord. De delinquent, den diefstal erkennende, ver klaarde uit armoede te hebben gehandeld. Hij werd tot dusver niet veroordeeld. Eisch2 maanden gev. doch voorwaardelijk met 2 proefjaren. Vonnis overeenkomstig deze eisch. Veroordeelde wordt gesteld onder toezicht van het genootschap tot zedelijke verbetering. UITLOKKING TOT EENIG MISDRIJF. De 32-jarige bloemist Ged. Petr. R., wonende te Hil- legom, had zich te verantwoorden, omdat hij te Koegras last had gegeven aan den getuige van der Lans, als bestuurder van een tractor, waarmede een landbouw machine werd voortgetrokken, dc afsluitboomen, waar mede een perceel bouwland, toebehoorend aan den heer Cornelis Nieuwenhuis, was afgesloten, stuk te rijden en te vernielen. Als bedrijfsleider van Nieuwenhuis verscheen thans als getuige de heer de Ridder. Ver dachte verklaarde het recht te hebben, van bedoeld pad gebruik te maken. Het was plagerij en niet anders. De heer R, verklaarde voorts door den Kantonrechter te Helder in 't gelijk te zijn gesteld. Gerequireerd werd f 5 boete of 5 dagen, wat verdachte nóg te hoog vond. Vonnis conform requisitoir. DIEFSTAL VAN EEN RIJWIEL De heer Cornelis J., 'n 25-jarig arbeider te Nieuwe Niedorp, moest rekening en verantwoording afleggen wegens het hem ten laste gelegde feit, dat hij in den nacht van 29 op 30 Mei zich wederrechtelijk had toe geëigend een rijwiel met toebehooren, eigendom van den 19-jarigen arbeider N. B. Boots, die het in bewaring gegeven had aan de bewaarders op het concoursterrein Smit en Vreede. Verdachte erkende het feit Zijn eigen rijwiel kon hij niet meer vinden en toen had hij maar een andere fiets weggepikt Doch hij had geheel ver zuimd kennis te geven van zijn vrijpostigheid, wat de Politierechter lummelig noemde. Verdachte werd door den rijkswachter Bruinis aangehouden, toen hij het ontvreemde rijwiel bereed. Het jonge mensch verklaarde dat hij thans ook niet in het bezit was gesteld van zijn eigen rijwiel en hij voorts de bedoeling absoluut niet had de fiets van Boots zich toe te eigenen. Het bleek, dat de slager Smit het rijwiel van verdachte, dat -achter op zijn erf tegen den muur stond, in huis had gehaald, met de bedoelipg het als gevonden voorwerp te deponeeren. Ook had hij verdachte gezien, terwijl hij van het concoursterrein kwam, op een ander rijwiel rijdende. Tegen J. werd gevorderd door den Officier f 25 boete of 25 dagen, aangezien diens geheel onschul dige voornemens niet door dezen magistraat werden geaccepteerd. Vonnis overkomstig dit requisitoir. LAFFE DIERENMISHANDELING. De niet verschenen verdachte Willem St. te Oudorp had zich op 10 Juli te Bergen niet bepaald ridderlijk gedragen door een paard, dat eenigszins scheef voor den wagen stond, op ruwe wijze tegen den buik te schoppen, welke handelwijze het paard blijkbaar pijn veroorzaakte, hetwelk bleek uit de omstandigheid, dat het mishandelde dier met de voorpooten in de lucht sloeg. De 17-jarige mej. Dieuwertje Groet was getuige van deze dierenmishandeling en kon dienaangaande eenige verklaringen afleggen. Ook de moeder van deze getuige, mej. Groetde Bruin, was op het gillen van haar dochter toegeschoten en had gezien, dat St. zijn been nog hield opgeheven en het paard steigerde. De Officier requireerde f 20 boete of 20 dagen vcor deze geheel noodclooze drift en misschien ook alcohol uiting. Vonnis conform requisitoir. DIEFSTAL VAN WASCHGOEDEREN. De 25-jarige arbeidster M. O., thans te Schoorl woon achtig, stond terecht ter zake diefstal van waschgoede- ren in de eerste helft van 1930, toen zij werkzaam was op de waschinrichting van den heer Simon Krom te Alkmaar. Volgens verdachte had zij die daad gepleegd om arme lieden te kunnen helpen, welk nobel motief de Politierechter niet wenschte te aanvaarden. Deze geloofde niet dat arme menschen van geschonken directoirtjes en combinations veel voordeel konden trek ken. De politierechter wilde haar graag ter wille zijn, doch verlangde oprechtheid en waarheid. Op aandrin gen van den verdediger, mr. Prins, wijzigde het meisje haar houding en deelde zij mede, bedoelde goederen voor zich zelf te hebben toegeëigend. Snikkend deed het meisje op aandringen van den Politierechter, daarop nog eenige mededeelingen. Ook bij den heer Wiggers was het meisje niet openhartig geweest, waar door het moeilijk viel een gunstig rapport uit te bren gen. Na ampele bespreking werd besloten de zaak aan te houden tot volgende week ter nader onderzoek. IN 'T GELAAT GESPUWD. Den niet aanwezigen heer Cornelis Kr., aannemer te Schoorl, was ten laste gelegd, dat hij op 6 Juli de ge tuige mevrouw A. W. Slikker, terwijl zij zich op het rijwiel bevond, in het gelaat had gespuwd, door welke handeling deze dame zich beleedigd gevoelde. Een tweede getuige, mej. Timmer, welke met verdachte, die haar buurvrouw is, stond te praten, had waargenomen dat de heer K. een stap deed in de richting van me vrouw SI., doch zij had hem niet zien spuwen. Door den heer K. werd ontkend te hebben gespuwd, niettemin had hij wel een soortgelijke beweging gemaakt, om getuige zijn minachting te toonen. De Officier vond het optreden van een man, die den leeftijd van verdachte heeft bereikt, buitengewoon kinderachtig, misselijk en minderwaardig, vooral ook voor iemand, die beweert zoo principieel te zijn en vorderde f 30 boete of 30 dagen, tot welke straf de heer K. ook werd veroordeeld. MISHANDELING MET EEN BROEK VEER. De 27-jarige arbeider Nic. Cornelis A., wonende te Wognum, verscheen als verdachte voor den politie rechter op grond van het feit, dat hij op 10 Juli op den dorpsweg te Avenhorn den arbeider Th. Grooteman met behulp van een scherp voorwerp, 'n mes of 'n broek- veer bloedend in den hals verwond had. Volgens ver klaring van den mishandelde, die door dr. Berman ge neeskundig werd behandeld, had deze zich omtrent den persoon van verdachte tegenover een meisje eenige minder vleiende opmerkingen veroorloofd. Hij had ge zegd: Daar heb je dien schuinen meneer, waarop ver dachte, ten zeerste beleedigd, hem aanviel. Do politierechter berispte dezen getuige dan ook met betrekking tot zulke uitlatingen in krachtige bewoor dingen. Verdachte A. beweerde te hebben gehandeld uit zelfverdediging. Het bewuste meisje, mej. Sijtje Ruiter, moest toegeven, dat Grooteman door zijn insinuatie wel eenige aanleiding had gegeven. Door den heer Grooteman werd ingediend een civiele vordering ten bedrage van f 15.50 wegens onkosten ge neeskundige behandeling. De Officier schakelde zelfverdediging nagenoeg geheel uit, doch nam verzachtende omstandigheden aan en vorderde dus slechts f 15 boete of 15 dagen. Verdachte werd daarop veroordeeld tot f 10 boete of 10 dagen met toewijzing der civiele vordering ad f 15.50. Het voorstel van verdachte, dat leder het helftje zou neerleggen, kon niet in behandeling worden genomen. MET EEN VIJL IN DE BORST GESTOKEN. De 38-jarige plaatwerker aan de Ijzerfabriek te Alk maar, Hermanus Wilhelmus G., aldaar stond terecht ter Hij zat nu rechtop en klemde de handen ineen. Wees eerlijk, tenminste tegen jezelf! zei een stem binnen in hem .Millman was even eerlijk tegenover jou als tegenover zijn eigen ziel. Hij toonde zich trouw te genover jou en trouw tegenover zichzelf... Dave Henderson zat een oogenblik roerloos en toen woedde de maalstroom van zijn wild-bewogen gedach ten weer verder. Ja; dat was het! Nu wist hij het... met een zekerheid, die hem grimmig de tanden op elkaar deed klemmen. Daar op den grond, in den handkoffer, was het geld, maar het was niet het geld waarvoor hij, Dave, gevaar en gevangenisstraf had getrotseerd,... waar voor hij 'als een dolle tijger gevochten had, het was Mill- man's geld! Natuurlijk kon hij het nemen, het was on der bereik van zijn hand, natuurlijk kon hij er mee doen en laten wat hij wilde... er de wijde wereld mee intrekken en een leven gaan leiden van een man in goe den doen wie kon hem beletten zich te verrijken met den prijs van eens onkreukbare eerlijkheid?... Een andere stem sprak in zijn hart... een bittere stem. Wat is er met jou aan de hand, Dave? Waarom ga je je niet uitkleeden en naar bed? Waarom ga je niet rustig slapen na al die vermoeiende dagen? Je hebt het geld nu immers en je bent voor de rest van je le ven onderdak? Wat kan Millman je schelen... laat hij opdokken als hij met alle geweld wil,... hij is immers rijk genoeg...! Je hebt voor dat geld vijf zure, einde- looze jaren in de cel gezeten... Een visioen van het leven in de gevangenis doemde voor hem op, maar een ander vjsioen verdrong het... een ovaal gezichtje van zuivere schoonheid, waaruit twee zwarte, sprekende oogen hem ernstig en gestadig aankeken... Wat zou Teresa zeggen? Geef het terug!, waarschuwde de ééne stem in zijn binnenste. Néén, zei de andere stem, de harde en bittere. Ik heb er te veel voor geleden... ik heb de pijnen van de hel ervoor verduurd... het is van mij... ik gééf het niet terug... Weet je dat zeker?, vr-oeg de eerste stem weer. Zou het misschien mogelijk zijn, Dave, dat er iets be staat, laten we het trots op eigen eerlijkheid noemen, gevoel van tevredenheid over jezelf, iets dat meer waard isd an geld, Dave? Rusteloos sprong hij van het bed en tastte zyn weg door de kamer naar den schakelaar van het electrische licht Hij had een vaag voorgevoel dat dit een slape- looze nacht zou worden, maar hij zou zich toch n»aar uitkleeden, besloot hij als zijn geest dan al geen rust kon vinden, dan kon hij tenminste zijn moede lichaam behaaglijk uitstrekken... Hij draaide het licht aan en op het moment dat hij dat deed, herinnerde hij zich opeens dat hij het niet had uitgedraaid. Het licht had gebrand toen Dago George de kamer was uitgegaan en hij op het bed was gaan liggen... Hij liet zijn blikken de kamer rondgaan... zijn oog viel op den handkoffer. Hoe kwamen die slo ten los te zitten? Met een sprong was hij bij den koffer en rukte het deksel om hoog. Het geld was weg. VI. Een halve bondgenoot. Dave Henderson bleef onbeweeglijk staan, alleen zijn mond vertrok zenuwachtig. Toen balden zich zijn handen tot vuisten. Het geld was weg! Weg! Weg! Waar was het? Wanneer was het verdwenen en hoe? Hij had im mers maar kort geslapen! Met een ruk trok hij zijn hor loge uit zijn vestzak. Drie uur! Dus hij had vijf uur ge slapen en blijkbaar vast geslapen ook! Want hij had nie mand de kamer hooren binnenkomen. Hij liep naar de deur; die was nog gesloten. Hij liet zijn blik door de kamer glijden, en die bleef rusten op het venster! Hoe was het daarmee gesteld? Plotseling terwijl hij de kamer doorliep, dacht hij aan zijn geldgor- del; maar die was er nog Natuurlijk; om dat beetje geld dat ddar in zat, was het niet te doen geweest. Het venster was eveneens gesloten! Dat was eigen aardig. Zonder zich te bedenken opende hij het venster en leunde naar buiten. Hij zag het platvorm van een brandladder, die zoowel langs zijn venster liep als dat van de aangrenzende kamer. Hij keerde zich om, ging weer een paar stappen de kamer in en bleef toen opeens staan. Wat was dat? Daar hoorde hij het weer, een zwak geritsel. En het kwam uit de richting van het ijzeren platvorm. Oogenblikkelijk was hij weer bij het venster, maar nu hurkte hij onder de vensterbank. Een paar seconden gingen voorbij, hij gluurde over de rand van de venster bank heen, terwijl hij de hand in zijn zijzak liet glijden en er zijn revolver uithaalde. Een donkere gestalte, zwart tegen den nachthemel, kroop van het aangren zende venster over het platvorm! Vlug en lenig als een kat, met één sprong was Dave Henderson het venster door en een ondeelbaar oogenblik later wrong de don kere gestalte zich ln zijn metalen knuisten. Dave hoorde een zachten kreet en onwillekeurig werd zijn greep iets losser. Het was een vrouw! Een vrouw! Enfin, wat zou dat? Zijn schat, de honderd duizend dollar, was uit zijn handkoffer gestolen en deze vrouw kroop in het holst van den nacht langs zyn venster! Dave duwde zijn gevangene vrij hardhandig naar het venster van zijn eigen kamer in het lichtschijnsel dat daaruit naar buiten viel. Toen liet hij zijn handen om laag vallen alsof alle kracht eruit verdwenen was, maar even snel hief hij ze weer op, pakte haar bij de schou ders en draaide haar gezicht in het volle licht Teresa! fluisterde hij heesch. Jij...Teresa! Het meisje trachtte te glimlachen, maar het was een zielig-mislukte poging. De groote donkere oogen wer den naar hem opgeheven, maar snel weer neergeslagen. Ben jij het, Teresa? herhaalde hij. Zijn stem zijn gelaatstrekken, zijn oogen, drukten onuitsprekelijke ver bazing uit. Haar lippen krulden licht en zij knikte op een eigen aardige peinzende manier. Het bloed klopte wild in Dave's aderen. Teresa! Het was Teresa die in levende lijve voor hem stond, niet dat droombeeld, dat hem zoo dikwijls voor den geest was gekomen, in de dagen en nachten sedert hij uit San Francisco was weggegaan. De prachtige oogen. half overschaduwd door de lange wimpers waren werkelijk heid, al wilden die oogen hem ook niet aanzien; de aan raking van zijn handen op haar schouders was werkelijk heid en... Langzaam nam hij zijn handen van haar af. alsof hij de vreugde wilde dooden, die hij in zijn hart voelde op wellen. Twijfel beving hem: zwart, leelijk en bitter. Ja, het was Teresa! En ln dat eigen, vreemde oogenblik ontwaakte met een schok het besef dat hij van haar hield, Ja, het was Teresaa! Maar wat deed ze hier? Het was Teresia die het zwijgen verbrak. We staan hier in het licht en we kunnen gezien wor den. zei ze zacht. Jij... er dreigt gevaar. Draai het licht in de kamer uit! Ja, zei hij afwezig. Hij stapte terug in zijn kamer en deed het lioht uit. Het volgend oogenblik was hij weer bij haar. Gevaar? Wat bedoel je? vroeg hij In spanning. En hoe kom jij hier, Teresa. Heeft je vader je gestuurd? Is er iets niet in den haak? De politie?... Zij schudde het hoofd. Mijn vader is in den nacht dat jij bent weggegaan, gestorven, zei ze zacht. Ontzet ging hij een stap achteruit. Nicolo Capriano dood! Haar vader dood! Hij kon het zich eenvoudig niet realiseeren. De sterke geest van den ouden Italiaan had zóó getriomfeert over zwakheid en ziekte dat Nicolo Capriano voor Dave's gevoel de verpersoonlijking van levenskracht, ja van het leven zelf was geworden. Dood! Hij hield den adem in. Daar was zij dus alleen schoot hem bliksemsnel door 't hoofd. Dat kleine meisje dat hier in de duisternis naast hem stond, eenzaam in de nachtelijke wereldstad, hóóg boven het slapende New- York, geheel afgesneden, zelfs in lichamelijken zin, van alle menschelijken hulp en sympathie behalve de zijne. Hij greep haar hand en omklemde die met zijn beide sterke handen. Ik... de woorden lieten Dave in den steek en hij stotterde. Hij was de beste vriend die lk ooit op de wereld bezeten h^b. daarom... Zijn ontroering was zoo groot, dat hij niet verder kon spreken. (Wondt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 1