Uefikadek cumaMjckl 9pecuj&xaS
„Ridders van de
Ronde Tafel"
WETENSWAARDIGHEDEN.
WARE WOORDEN.
HUMOR.
leg; de zwijntjes wijzen de gebeurtenissen en onbewus
te indrukken uit de kinderjaren aan.
Het merkwaardigste is echter, dat Julius Spier een
lijn gevonden heeft, die betrekking heeft op het leven
van het ongeboren kind en waaruit men kan zien of een
bijzondere ervaring of emotie van de moeder zijn Invloed
heeft nagelaten op het kind. Spier gaat dus verder terug
dan de psycho-analyse. Verder heeft hij ontdekt, dat de
hand van een mensch zichzelf volschrijft; ongemerkt
ontstaan nieuwe lijntjes in de handpalm, die de doorge
maakte ervaringen weergeven. Zoo zag Spier met een
tusschentijd van ecnige maanden do hand van eenzelfde
dame en hij vertelde haar nauwkeurig, hoe haar levens
omstandigheden zich gewijzigd hadden.
Spier weet zeer veel ei» toch of juist daarom
werkt hij onvermoeid door. Hij bekijkt voortdurend han
den van arbeiders en aristocraten, werkelijke en inge
beelde zieken en hij ontsluiert zonder schaamtelooze
ontleding der ziel de onderbewuste stroomingen en waar
schuwt voor ziekten. Hij zoekt nu naar de kenmerken
voor kanker in de hand, omdat de laatste medische on
derzoekingen het mogelijk gemaakt hebben, deze ziekte
te genezen, wanneer zij in het erste stadium herkend en
behandeld wordt
Spier doet heelmaal niet geheimzinnig of blufferig.
De chirologie is geen occulte wetenschap, maar kan wel
van onberekenbaar nut zijn bij het oplossen van vele
raadsels, waar wij nu nog machteloos tegenover staan.
En daarom heeft hij met zijn rijke ervaring de grootste
bioliotheek ter wereld samengesteld uit de handen van
ontelbare menschen, waaruit zijn leerlingen hun kennis
kunnen putten.
(Nadruk verboden).
WANNEER in 't reusachtige Britsche keizerrijk
de ontwikkeling der gebeurtenissen niet meer
tegengehouden kan worden door een van die
geïmproviseerde beslissingen, waarin de
Engelschen zoo sterk zijn, komt altijd de beroemde
„ronde tafel" te Londen erbij. Deze ronde tafel is een
eoort van symbolische instrument. De deelnemers aan
de onderhandelingen zitter er als gelijken omheen en
zoeken broederlijk als nuchtere, berekenende compag
nons naar een compromis, dat het algemeen belang
zooveel mogelijk behartigt. In dezen herfst krijgen wij
zelfs twee van die ronde-tafelconferenties, altijd een
duidelijk teeken, dat in het Britsche keizerrijk sple
ten komen, die hoognoodig aan elkaar geplakt moeten
worden. De eene conferentie ziet een nieuwe econo
mische inrichting van het rijk onder de oogen, de an
dere, die dezer dagen begint, de oplossing der Indi
sche kwestie.
Is er echter wel een oplossing mogelijk? Naast een
dozijn vooraanstaande Engelsche deskundigen zullen
niet minder dan 76 vertegenwoordigers van Indië
trachten de rust te herstellen in dit gebied met 318
millioen inwoners (17.3 van de bevolking der gc-
heele aarde). Ter zelfder tijd zit Ghandi, de profeet
van „den vrijheidsstrijd zonder geweld", in de gevan
genis te Poene met Patel, den gewezen voorzitter van
het Indische parlement en vele andere leiders der
anti-Engelsche boycotbeweging. In Bombay heeft een
aantal slachtoffers der wocligen de duizend bereikt.
Slechts enkele dagen geleden las men in de Londen-
sche bladen het bericht van de gevangenneming der
leden van den „Krijgsraad van het nationale congres
te Bombay" en van eenaantal „congres-vrijwilligers".
De strijd duurt voor én het Engelsche aanbod van de
dominions-status komt in ieder geval veel te laat.
Hoe lang zal de strijd nog duren? „Die arme Wes
terlingen", heeft Gandhi eens gezegd, „willen alles af
doen binnen hun eigen, korten levenstijd. Ik kan
daarentegen 40 of 400 jaren wachten". De beroemde
aardrijkskundige Reclus heeft lang geleden eens ge
schreven: „Er zijn drie raadsels op de wereld: China,
Rusland en Britsch-Indië." De Engelschen hebben,
wat zeer kenmerkend is voor hun systematischen
aard. het Indische raadsel trachten op te lossen door
bij wijze van spreken een handboek voor het parle
ment samen te stellen; dit heeft n.1. de eindbeslissing
in handen over vele belangrijke Indische vraagstuk
ken. Dit handboek heeft officieel het rapport der com-
missie-Simon: een.dik boek van 400 bladzijden met 14
aanvullende dcelen. Twee jaar lang heeft deze com
missie van politici, journalisten, schrijvers en geleer
den de verhouding in Indië en Engeland onderzocht,
verwerkt en beschreven, zoodat het verslag hiervan
werkelijk tot een van de voornaamste documenten der
geschiedenis van onzen tijd is geworden. De tiendui
zenden feiten en getallen bewijzen, dat de kenners van
Britsch-Indië reeds lang geweten hebben, n.1. dat In
dië geen land, maar een werelddeel op zich zelf is met
politieke, economische cn sociale verschillen, die niet
minder groot zijn dan die tu9schcn de verschillende
achteruit, als de losgeraakte steenen donderend in de
beek vielen. Het pad werd steeds smaller.
We gaan toch niet terug! zei Samantha.
Plotseling werd het pad weer breeder en was, bij de
andere vergeleken, gemakkelijk.
Nu zijn we er door! zei Samantha.
Ze kwamen nu in een vruchtbaarder streek, een
deel van een hoeve. Ze was nu geen vijf mijl van Roblar
meer af, in rechte HJn tenminste, maar nadat ze de
landerijen zou zijn overgestoken, bleef er nog een
moeilijk stuk over, met haast ondoordringbaar kreupel
hout begroeid. Haar gedachten hielden zich nu niet
meer bezig met George en Hazel; ze had haar energie
geconcentreerd op een doel: Roblar te bereiken. Ze
kon alleen nog maar denken aan den weg, die wel
scheen in te krimpen, naar mate ze verder kwam.
Opeens kwam het antwoord en het kwam tot haar
ontsteltenis —op de vraag van zooeven, waarom het
pad, dat de squatters altijd voor het vervoer van hun
voorraden hadden gebruikt, zoo verwaarloosd hadden.
Het was niet meer bruikbaar, want dwars door de
velden waardoor zij nu reed, als een dreigende muur
tusschen haar en haar doel liep een vorsperrlng van
zes rijen prikkeldraad. Nu het te laat was, herinnerde
Somantha zich dat ze van deze versperring iets in de
krant had gelezen. In de afgeloopen zes maanden was
de bezitting in kleinere gedeelten verkaveld, zoodat er
ook afscheidende omheiningen tusschen de deelen on
derling gemaakt waren. Ze steeg af en keek verdrie
tig naar deze verschrikkelijke hindernis. Kon zij er
door komen? Ze wondde zich de handen aan de
scherpe punten. De oogen waarmee de draden beves
tigd waren, waren nieuw en stevig in do nieuwe palen
gedreven. Twee sterke mannen zouden misschien in
staat zijn ln een uur een opening te maken waar een
paard oor kon. Met een tang kon het dcaad ln een
oogenblik doorgeknipt worden, maar hoe moest ze aan
oen tang komen? Ze moest het paard achterlaten en zich
te voet een weg banen, dat was de eenlge mogelijkheid.
Ze bond haar rijdier vast, niet aan het prikkeldraad,
waaraan het zich zou kunnen verwonden, maar aan een
dikken tak van een wlnterharden elk. Ze ontdeed den vos
van zadel en deken.
Toen klom ze over het hek en begon haar tocht door
de draadversperring. Ze wondde haar handen en scheur
de haar kloeren aan flarden en na een worsteling die
•indeloos scheen, bereikte ze het kreupelhout, dat haar
nog van Roblar scheidde.
En de worsteling met het prikkeldraad was kinderspel
vergeleken bij die met het struikgewas. Hoe ze daar door
MIJNHARDT's
Hoofdpijn-Tabletten 60 ct.
Kiespijn-Tabletten 60 ct.
Laxeer-Tabletten 60 ct.
Zenuw-Tabletten 75 ct.
Maag-Tabletten 75 ct.
Bij Apoth. en Drogisten.
landen van Europa. Daarom kan het land ook geen
algcheele vrijheid verdragen, doch moet er van buiten
af een bemiddelende en beschermende macht over
gesteld worden, opdat het niet door onderlinge oorlo
gen ten gronde wordt gericht. Deze conclusie zal wel
niet onderschreven worden door de anti-Engelsche lei
ders, doch deze hadden geen zitting in de commissie
Simon.
Het is op zichzelf wonderbaarlijk, met welke gerin
ge middelen Engeland dit reusachtige gebied tot nu
toe heeft weten te regeeren. Het is 20 maal zoo groot
als Groot-Britannië en er regeeren nog 600 vazal-
vorsten van de meest moderne tot de meest middel-
eeuwsche-feodale. Alle Engelsche ambtenaren, de ge-
heele bestuurs-, militaire- en politiedienst bestaat uit
nog geen 70.000 Engelschen. Weliswaar heeft een
bijna fantastisch werkende spionnagedienst zich als
een dicht net over het heele land gelegd van de Hi-
malaye tot Ceylon, van Burma tot aan de Perzische
golf, waarvan ik menig staaltje zou kunnen vertellen
uit persoonlijke ondervindingen. Bovendien mag geen
enkel wapen in het land worden ingevoerd, zelfs geen
radiotoestel, uit vrees voor Russische propaganda..
Deze middelen helpen de Engelschen echter veel
minder bij het handhaven van hun gezag, dan de
groote verschillen tusschen de Indische volkeren. Be
halve de groote godsdiensten: Islam, Hindoeisme en
Boeddhisme, bestaan er meer dan 2000 kleinere secten.
-Het Hindoeïsme vertoont trouwens geen eenheid: der
dorp heeft zijn eigen cultus en zijn eigen goden. Het
aantal Indische goden wordt op 250.000 geschat. De
stedelingen hebben echter eveneens een. zwak voor
mystieke' riten. Zelfs de intellectueelen, ook de soci
alistisch en communistisch gezinden, aanbidden hun
tallooze goden en brengen hun offers, opdat de leer
van Marx en Lenin zal doordringen en het kapitalis
tische systeem ten gronde zou gaan. Ondanks de histo
rische tegenstelling tusschen Mohammedanen en Hin
does zijn er verscheidene dorpen, waar de boeren niet
precies weten, welke goden machtiger zijn, zoodat
ze voor alle zekerheid ze alle aanbidden. Een van hen
zal allicht hulp kunnen bieden. Daarom vindt men
ook in vele boerenhuizen twee heilige hoeken
Slechts 60 millioen Mohammedanen kennen geen
kaste. Het leven van de overige menschen (een kwart
billioen!) is van de wieg tot het graf besloten onder
den vloek van het kastewezen. De vier groote kasten
zijn onderverdeeld in een onafzienbare rij kasten met
de meest fantastische namen. Zoo zijn er: vuurwerk
makers, samenstellers van stamboeken, mestverkoo-
pers, huilers bij begrafenissen, dieven, vagebonden,
acrobaten, dichters en grappenmakers. Het is iets
vreeselijks en geen grap. Als iemand het ongeluk
heeft, dat zijn voorouders mestverkoopers waren, dan
moet hij ook mestverkooper worden. En hoe ontwik
keld en geniaal hij ook is, geen der 250.000 goden heeft
het in zijn macht, hem voor dat lot te bewaren; tot
zijn dood toe wordt hij tot die kaste gerekend en dien
overeenkomstig behandeld.
Er zijn 222 talen. Zelfs kenners hebben van vele de
zer talen nooit gehoord. Van 12 dezer talen bestaat
bovendien een uitvoerige literatuur, terwijl er kranten
en tijdschriften in verschijnen. Het onderscheid tus
schen de talen van de provincies Lagor en Madras'
b.v. is zeker niet kleiner, dan het verschil tusschen
Nedcriandsch en Russisch.
Sir Herbert Samuel heeft wel het best begrepen,
waarin het verschil tusschen de Engelsche en Indi
sche opvattingen van het vraagstuk ligt: „De Indiër
wil even hoog aangeschreven staan als elk ander volk.
Hij wil niet langer het gevoel hebben te behooren tot
een onderworpen ras. Hij beroept zich op zijn eigen
cultuur met haar bijzonder karakter, die niet lager
staat, dan die van Europa en Amerika. Hij wijst bo
vendien op de schaduwzijden der Westersche cultuur:
het ruwe materialisme, het industrialisme, als gevolg
daarvan, de klassenstrijd en het politieke geknoei,
die daar weer uit voortkomen. Verder heeft hij be
zwaar tegen het misbruik van sterken drank cn de
bij hen vergeleken ruwe zeden. De elementen, die in
de Westersche cultuur navolgenswaardig zijn, wil hij
kunnen aannemen uit eigen beweging, niet uit on
derworpenheid aan een vreemde macht. Het spinne
wiel (Charka) is zijn symbool voor dat alles."
Zal de ronde-tafelconferentie te Londen het wonder
middel vinden, dat deze verschillende werelden tot
elkaar brengt?
is gekomen, heeft ze later nooit geweten. Binnen twee
minuten was ze het spoor bijster en vond het niet meer
terug. Ze was nog een mijl van Roblar verwijderd en ze
las haar koers van de sterren af.
Ze holde over de open plekken die ze hier en daar
trof, ze baande zich een weg door het kreupelhout, dat
een ruwharigen Jachthond zou hebben tegengehouden,
steenen sneden haar ln de handen, haar gezicht was vol
doornen en krabben, zwart van het vuil, opgezet en ge-
teekend door gezwollen striemen. Toch liet ze niet los.
Toen ze het huls van den dokter bereikte, was ze aan
het eind van haar krachten.
m.
En onherkenbaar! De dokter aanschouwde een vreemd
soortig schepsel, blijkbaar een vrouw, in lompen gekleed
en bijna niet in staat om een woord te spreken. Maar
hij begreep al spoedig dat alles het gevolg was van een
bovenmatige inspanning. Hij greep Samantha bij den
arm en hielp haar naar zijn spreekkamer, waar hij het
olectrsche licht aanstak.
Later! hijgde Samantha.
Hij deed een paar opwekkende druppels ln een glas
water. Samantha dronk het gretig op. Toen probeerde
ze te spreken, maar dat kon nog niet.
Doe het maar op uw gemak, zei de dokter. U
heeft mij noodig, nietwaar?
Ze knikte.
Dan zal ik me gaan klaarmaken. U zult u nu wel
gauw beter voelen. Drink nog maar wat.
Samantha leunde achterover ln haar stoel.
Binnen drie minuten was de dokter terug. Het was een
jonge man, nog onder de dertig.
Een geval van slangenbeet op Spragge'» hoeve, even
boven den enkel. We hebben gedaan wat we konden.
We hebben het stevig afgebonden, de wond goed diep
gemaakt, hard uitgezogen en nu kom ik u halen.
Hebt u dat allemaal zelf gedaan?
Ze knikte met een fiauwen glimlach.
En hoe bent u van Aguila hierheen gekomen?
- Langs het afsnijpad.
Maar er is heelemaal geen afsnijpad meer!
Kunnen we niet maken dat we wegkomen? Ik kan
onderweg wel vertellen!
Die zet is raak, zei de dokter grimmig. De weg
is groot, maar met de auto kunnen we er toch binnen
de twee uur zijn. Er is heelemaal geen haast.
Geen haast?
Samantha sprong overeind en keek in een ernstig
gezicht.
Is het U bekend:
d a t de driekleur, die sedert 1780 de Fransche vlag
is, een combinatie is van het blauw en het rood van
de Pnrijsche stadskleuren en van het wit der Bour
bons?
dat sedert den wereldoorlog het aantal studentm
aan de universiteit van Londen verdubbeld is en
thans ongeveer 10.000 bedraagt?
d a t er per jaar ongeveer 100 nieuwe woorden aan
de Engelsche taal toegevoegd worden?
d a t y* van de woningen in Mexico-city uit één
verdiepingshuizen bestaat, terwijl het hoogste ge
bouw in die stad 8 verdiepingen telt?
dat er in Parijs geen wolkenkrabbers gebouwd
worden en dat men er geen krotwijken kent?
Tijg niet uit, maar keer tot uzelf in; in het men-
schelijk innerlijk woont de waarheid.
In het begin van ons leven leeren we spreken;
eerst in den loop der jaren leeren we zwijgen.
Het is een natuurwet, dat niemand op den duur
geholpen wordt, die niet anderen helpt.
o
Simon zeide: „Tk heb al mijne levensdagen met
wijzen doorgebracht en voor een mensch niets beters
gevonden dan zwijgen; ook is niet het weten de
hoofdzaak, maar het doen. Wie veel spreekt, zondigt.
Talmud.
Laat uw genot bestaan in dienen; niet in meester
zijn: in hulp geven en niet in ontvangen en gij zult
meer ontvangen dan waarvan gij eenig begrip hebt.
Zelfaebreide mouwlooze mtllover met aardige
bonte kleuren en een donkeren rand.
Rechts dezelfde vullover met een monogram
neborduurd en met mouwenvoor de warmte
kan men er een mouwloos jasje overheen
dragen.
Hij gaf vlug uitleg van zijn opmerking.
Practisoh gesproken hebt u alles gedaan wat er
te doen was. Als ze blijft leven dan dankt ze dat
alleen aan U. Het hangt er nu alleen maar van af
hoeveel vergif er in haar bloed is gekomen en van de
sterkte van het vergif, waar nogal eens verschil in ls.
Het is een gevaarlijke tijd voor het jaar van een slan
genbeet. En er is daarom niet veel haast, omdat als
ik op Spragge's hoeve kom ze óf niet meer te helpen
is, of over het slimste heen is.
Hij ging naar buiten.
Weldra kwam zijn vrouw binnen met een kop warme
soep, die Samantha gehoorzaam opdronk. De dokters-
vrouw, die begon te begrijpen wat een heldin ze voor
had, maakte een heeleboel werk van haar, waschte
haar gezicht en handen en leende haar een andere
blouse en rok. Toen de auto voor de deur stond te
ronken, had Samantha haar spraak en haar zelfbe—
heersohing weer teruggekregen. Ze werd warmpjes in
gestopt in 'n lekkeren mantel. De dokter wikkelde
haar in een met bont gevoerden deken en klom toen
naasth aar. Een reis van dertig mijl, over ruwe wegen
lag voor hen. Toen de auto vlot liep. zei de dokter:
Breng me nu eens op de hoogte!
Zonder ecnige onderbreking vertelde ze alles wat er
gebeurd was.
Zijn eerste vraag was:
Hoeveel tijd verliep er tusschen 't oogenblik dat
u wakker werd en meende dat u hoorde schreeuwen en
het aanleggen van het verband?
Ik heb er geen flauw idee van!
Een minuut? Twee minuten?
Misschien.
Niet meer?
Ik kan het u heusch niet zeggen.
Ja, ziet u, zei de dokter, het is voornamelijk
een kwestie van spoedige hulp of het leven van iemand
die door een slang gebeten is. kan worden gered. Maar
ik ken toch ook wel gevallen dat het een poosje ge
duurd heeft voor er hulp kwam en dat de patiënt er
toch het leven afbracht. Maar één ding hebt u me
nog niet verteld. Hoe is het mogelijk dat het meisje
midden In den nacht gebeten werd?
Samantha schoof onrustig heen en weer. Hazel was
de gast van Spragge.
Alleen maar nieuwsgierigheid, zei ze na een
oogenblik. U moet weten dat George Spragge ratel
slangen verzamelt. Hij verkoopt ze ais een handelaar.
George bewaart ze ln een hok. Juffrouw Goodrich, die
bij ons logeert, is bang voor ratelslangen, dus heeft
Is ze niet natuurlijk, die koe! Zou je d'r
niet zoo afhalen?
Ik zou ze zoo willen afmaken. (Excelsior).
Student (na volbrachte studie de universiteit Tw
istend): Dag Professor, en nog wel bedankt voor al
les wat ik van U geleerd heb.
Professor: O, praat er niet over, jongen, het heeft
niets te beteekenen!
Bezoeker: Hou je zooveel van versjes opzeggen?
Jantje: O, nee! Ik vind het akelig. Maar moeder
laat het me altijd doen, als ze wil dat de visite weg
gaat!
De schrijver van een oud boek met reisverhalen,
besloot aldus een geschiedenis over een schipbreuk
waarbij hij op een onbekende kust geworpen werd:
„Nadat ik twaalf uren rondgedoold had, zonder een
menschelijke voetstap te kunnen ontdekken, zag ik
eindelijk een galg, waaraan een man bengelde. Mijn
vreugde was onuitsprekelijk, want dit feit overtuigde
mij, dat ik mij in een beschaafd land bevond!"
Een handelsreiziger, die nog al zuinig was uitge
vallen, ging trouwen en om een huwelijksreis uit te
sparen, nam hij zijn vrouw mee op een zakenreis. Hij
vond zichzelf erg gewichtig en kon niet nalaten zijn
vrouw telkens weer te vertellen, dat hij overal in
de hotels zoo bekend was. „En", zeide hij onder meer,
„in Nieuwestad, in hotel Dikmans, waar ik altijd
logeer, zetten ze altijd dadelijk een schaaltje met
snoeperij voor me op tafel, omdat ze weten, dat ik
zooveel van zoetigheid houd!"
Toen ze echter in hotel Dikmans aan tafel zaten,
was er geen schaaltje met snoep te zien. De opsnijder
riep daarom boos den kellner bij zich en vroeg ver
ontwaardigd: „Waar is mijn snoepie?!"
De kellner scheen een oogenblik te aarzelen en
zei dan, een beetje uit het veld geslagen: „Ze heeft
de vorige week haar betrekking hier verlaten, me
neer!"
Onderwijzer: Nu, Keesje, maak nu eens dit som
metje uit je hoofd:, er gingen 7 jongetjes naar de
beek om te zwemmen, maar twee van hen mochten
van hun ouders niet in het water. Hoeveel gingen
er dus zwemmen?
Keesje: Zeven, meneer!
De eigenaar van een prachtige buitenplaats placht
zijn mooie tuin voor bezoekers open te stellen, die
dan door een ouden tuinman worden rondgeleid. De
tuinman placht dan de namen van planten en hoo
rnen onverstaanbaar af te raffelen. Alleen, als men
den tuin bijna rond was geweest, en den uitgang na
derde, bleef de tuinman bij een perkje kleine blauwe
bloempjes staan en sprak langzaam,, met nadruk en
op heel duidelijken toon: „En dit dames en heeren,
zijn vergeet-mij-nietjes!"
George aan tante Almaria en mij gezegd om er niet
met haar over te spreken. Juffrouw Goodrich vroeg
me alle mogelijke dingen, maar ik vermoed, dat ze er
nieta van begreep. Toen George nu vannacht op herten
uit was, dacht ze zeker, dat ze zelf maar eens op on
derzoek moest uitgaan.
Juist! zei de dokter.
Samantha voegde er verder niets aan toe, maar
leunde achterover en sloot de oogen. De dokter dacht
dat ze sliep.
TV.
Maar zij herhaalde voor de honderdste maal bij zich
zelf, dat als Hazel stierf, dat zou komen, doordat de
eerste hulp niet vlug genoeg verschenen was. Hazel's
dood zou dus haar schuld zijn. Als George de waar
heid wist, zou hij haar stellig als een moordenares
beschouwen.
De dokter hoorde een onderdrukten snik.
Wat zullen we nu hebben?
Niets!
De dokter daoht bij zichzelf dat ze een beetje over
spannen was en geen wonder.
Huilt u maar eene goed uit, zei hij vriendelijk.
Dat zal u goeddoen.
Blijkbaar volgde zij zijn advies op. Een half uur lang
hoorde hij haar snikken.
Toen het snikken wat bedaarde, zei hij opmonterend:
U bent werkelijk een wereldwonder. Dit rit door
't ravijn! Ik ken de plek! Ik zou er bij dag niet door
durven rijden. En dan om zoo maar uw paard achter
te laten! En dat laatste eind kreupelhout! Schitterend!
Ik had misschien vlugger bij haar kunnen zijn!
Zit u dat dwars? Daar zou lk maar niet over
tobben. Ik hob er zoo'n idee van dat die logee van u
op den duur minder zal merken van de gevolgen van
dien beet dan u. Ze zal verschrikkelijk misselijk zijn,
zeeziekte van de ergste soort, en haar been zal mis
schien opzetten, maar lk wil er alles onder verwedden
dat u op tijd bent geweest.
Misschien wel, zei Samantha verdrietig.
Het was haar onmogelijk om haar sombere gedachten
van zich af te werpen. Als Hazel zou sterven, dan zou
cr een onverdragelïjke last op haar gevoelig geweten
blijven rusten: als Hazel niet stierf, dan zou Georg®
met haar trouwen!
Die arme Samantha.
Wordt vervolgd.
