Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Bond van landpachters.
HET BEWIJS.
Predikbeurten.
Het gestolen luchtballonnetje
De geschiedenis van twee deugnieten.
Zitting van Dinsdag 18 November.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
HOOGER BEROEP AANRIJDING TE
BOVENKARSPEL.
De 54-jarige heer Dirk Sch., wonende te Enkhuizen,
autobus-chauffeur en commissaris van een naamlooze
vennootschap, had op 28 April terecht gestaan voor
het Kantongerecht te Hoorn, naar aanleiding van het
feit, dat hij op 5 April, omstreeks 12 uur, als bestuurder
van een vierwielig motorrijtilig, 'n lcleinc autobus, had
gereden in de Hoofdstraat van Bovenkarspel en toen
niet voldoende naar links uitweek, waardoor een aan
rijding met een motorrijwiel, bestuurd door ''den heer P.
Bakker, plaats had. De heer Sch. werd alstoen veroor
deeld tot f 100 boete of 50 dagen en kwam van dit von
nis in hooger beroep, dat heden door de meervoudige
strafkamer werd behandeld.
De appellant werd verdedigd door mr. Schenkeveld,
advocaat te Alkmaar. In verband met een civiele proce
dure, opponeerde voor den heer Bakker Mr. van Reg-
teren Altena te Amsterdam.
Een 2evental getuigen werden gehoord. In de eerste
plaats de aangereden, de heer Pieter Bakker, koopman
te Bovenkarspel, die verklaarde niet hard te hebben
gereden en op zij ging na het hooren van signalen,
tot zelfs op de kleine steentjes Niettemin werd Bakker
van achter aangereden, sloeg met zijn motor over den
kop en had toen zijn bewustzijn verloren. Hij werd in
een café binnengedragen. Hij is nog steeds invalide.
Volgens verdachte had Bakker eerst op het laatste mo
ment naar rechts uitgehaald, wat de heer Bakker
evenwel ontkende.
De verschillende getuigen a decharge verklaarden
unaniem, dat Bakker flink rechts van den weg reed
en verdachte niet voldoende naar links uitweek bij het
voorbijrijden, zelfs verklaarde de getuige W. Visser,
dat de autobus slingerde. Er was geen druk verkeer,
dat dit slingeren wettigde.
De verdachte beweerde niets van de aanrijding te
hebben gemerkt. De gemeenteveldwachter Kelj had be
schadiging geconstateerd aan autobus en motorrijwiel
Van de aanrijding zelf had hij niets gezien. Hij was
dien dag niet aanwezig. De weg is 6 7 meter breed
ter plaatse.
Voorts werden nog gohoord twee getuigen dechar
ge, de heer A. Fijma, broodbakker te Enkhuizen, pas
sagier in de auto, die verklaarde, dat verdachte goed
rechts reed en de motorrijder niet geheel rechts reed
en geen steek op zij ging, ondanks de kraohtige signalen
Verdachte haalde toen naar links uit, doch desondanks
had toch een aanrijding plaats. Er Is niet gestopt door
do autobus n a het ongeval. De getuigen Bulten, Onne-
weer en Visser handhaafden hun verklaring, dat Bakker
geheel rechts van den weg, en na de gegeven signalen
zelfs op de kleine steentjes reed.
Getuige a decharge Fijma verklaarde nog een bak
kerswagen vóór de aanrijding, te hebben waargenomen.
De getuige a decharge, de heer Th. Schuijt, maga
zijnmeester te Enkhuizen, eveneens passagier, deolde
mede, dat de bus midden op den weg reed, ook de
motorrijder, die na gegeven signaal naar rechts uit
week. Van een aanrijding had getuige niets gezien.
De twee getuigen a decharge hadden op de zitting
van don kantonrechter te Hoorn het verloop der zaak
op de publieke tribune bijgewoond.
De heer Officier vroeg zich zelf af, waarom verdachte
in hooger beroep is gekomen. De bewijzen achtte de
Officier overstelpend, zooals spreker meer uitvoerig
uiteenzette. De Officier had niet den indruk gekregen,
dat verdachte een bijzonder kundig chauffeur was, zoo
als uit deze zaak was gebleken. Hij had niets van de
aanrijding bemerkt. Hij stopte en reed weer door op
seinen van passagiers en anderen.
Ten slotte requireerde de Officier bevestiging van
het door den Kantonrechter gewezen vonnis.
Mr. Schenkeveld kon zich met het requisitoir en con
clusie van den Officier niet vereenigen en verklaarde
na een uitvoerig pleidooi van meening te zijn, dat ver
dachte wegens gebrek aan bewijs moest worden vrijge
sproken, subsidiair bij eventueele veroordeeling een
minder zware geldboete.
In zijn repliek zeide de Officier zich zeker te gevoe
len van zijn zaak en persisteerde bij zijn requisitoir,
waarop door verdediger cenige dupliek werd gevoerd.
Uitspraak a.s. week.
HOOGER BEROEP VEROORDEELING OVER
TREDING MOTOR- EN RIJWIELWET.
De 25-Jarlge heer I-Iendr. Joh. L., volontair te Haar
lem, werd voroordceld door den Kantonrechter, omdat
hij door zijn onbesuisde wijze van rijden op 29 Mei ter
gelegenheid van de motor-races te Alkmaar, de veilig
heid van het verkeer .op den Kennemerstroatweg in
gevaar had gebracht Hij reed op den zeer drukken
verkeersweg met een snelheid van 70 of 80 kilometer,
v/at door de controleerende politie was geconstateerd.
Veroordeelde kwam van dit vonnis in hooger beroep,
hetgeen heden werd behandeld. Hij beweerde evenals in
eerste instantie, de veiligheid van het verkeer niet in
gevaar te hebben gebracht. Voorts is dit geval door
ons roods ln do rubriek Kantongerechtzaken in extenso
behandeld en kunnen we volstaan met de vermelding
van de opvatting van den heer Officier, die zelfs f 60
boete niet te zwaar vond, doch tevens ontzegging van
do rybevoegdheid voor den tijd van 4 maanden.
Klaarblijkelijk dreigt appellant dus met zijn hooger
beroep van den regen ln den drup te komen!
MISBRUIK VAN EEN BIERFLESCHJE OF GLAS.
Op Zondag 14 September was het, wat. men in de
volkstaal noemt, hommeles in liet café van den heer
Oud te Sehagerbrug. Een der bezoekers, Zekere heer
Cornells L., maakte zich nogal „dik" en begon met
een bierglas te jonglceren, welk kunststuk het min
der aangename gevolg had een der andere aan
wezigen, de heer L. Doorn, zeer gevoelig werd getrof
fen en zoodanig gewond, dat hij geruimen tijd medi
sche hulp noodig had om weer wat op te knappen.
Ook do heer Cornelis L. echter werd aan het verstand
gebracht, dat dergelijke aardigheden niet geoorloofd
zijn en stond hij heden terecht om van een en ander
strenge rekenschap te geven. De mishandelde heer
Doorn, thans weer voldoende gerestaureerd om tegen
woordig te zijn, was er als de kippetjes bij om scha
devergoeding te vorderen van f 140 wegens medische
behandeling, ziekcnhuisvcrpleging, bedorven gala-
kostuum enzoovoort.
Daar de verdachte heer L. hardnekkig ontkende en
bovendien in den wedstrijd uitkwam met een verde
diger Mr. Smal, droeg de behandeling door het ver
hoor van vele getuigen in 't, na- en vbordeel van den
cliënt, een langdradig karakter en duurde het gerui
men tijd eer de heer Officier 2 maanden gevangenis
straf kon vorderen.
Natuurlijk was mr. Smals conclusie minder somber
•n meer in het belang van zijn beschermeling.
DE GROSSIER IN' VERLOVINGSRINGEN
VERSCHEEN WEDER TEN TOONEELE.
In liet begin van dit jaar werd te Alkmaar de firma
II. Plas in 't Paygelop opgelicht voor ecnige verlo
vingsringen, die door een jongmcnsch. voorgevende
reiziger te zijn, voor den heer Jan de Vries, fabrikant
in chemicaliën aldaar, in diens gewaarborgden solie-
den naam op zicht worden gevraagd. liet kwam ech-
ter weldra uit, dat deze cliënt 'n geroutineex-de oplich
ter was, die reeds in verschillende plaatsen van het
land zijn slag had geslagen. Ilij werd gelukkig gear
resteerd en bleek te zijn II. J. van Z., 'n 23-jarig op
ticien, gcdomilicoerd te Wagcningcn. Deze zaak was
alreeds ecnige molen behandeld, doch telkens uitge
steld. Thans had opnieuw voortzetting plaats en vor
derde de heer Officier 6 maanden gevangenisstraf.
DE KRENTENTUIN WAS HEM GEEN WELKOM
LUSTOORD.
De los werkman Willem K. te Alkmaar, was door
zijn ongcregolden lust naar geestrijk vocht, in aan
merking gekomen voor opzending naar de Rijkswerk
inrichting te Hoorn, welk uitstapje hem echter maar
matig bekoorde en hij thans trachtte in lioogor be
roep van die onaangename verplichting ontheven te
worden. Om de hoeren van dc meervoudige strafka
mer wat te animeeren, had hij zich inmiddels aan
gesloten bij een geheelonthoudersvereeniging. De heer
Eklcel, agent van poüiie, kon het verblijdend nieuws
lanceeren, dat inmiddels geen klachten waren inge
komen. Als nu werd besjoten aanhouding tot 6 Jan.
en do heer Wiggers opgedragen op Willem een wa
kend oogje te houden en zijn zedelijke kracht te
sterken.
DE VERDWENEN DONDERBUS.
Een ingezetene van de gemeente Limmen, de heer
Petrus dc V., was door den heer Officier ambtelijk
uitgenoodigd om op deze zitting te comparcercn, ten
einde terecht te staan terzake de tegen hem gerezen
ernstige verdenking, dat hij zich wederrechtelijk zou
hebben toegeëigend een geweer, eigendom van den
kwccker Dirk Zwart, in wiens dienst genoemde heer
Petrus de V. was getreden, terwijl Zwart bedoeld ge
weer had geleend van zijn voormaligen knecht Jaco-
bus Metselaar. Deze miste later op 2 Sept. dat ge
weer, waarop dc gcm.-veldw. v. d. Zanden een on
derzoek instelde en bedoelde spuit te voorschijn
bracht uit de bedstede van verdachte! Wat natuurlijk
vreemd aanvoelde.
De heer de Vr. ontkende echter alle strafbaarheid
aan de aanwezigheid van het geweer in zijn bezit.
Hij had het wapen doodeerlijk te Beverwijk gekochi
van zekeren Niels, van wien hij echter verder geen
bijzonderheden kon medcdcclen. De Officier was dan
ook zoo vrij, dezen heer Niels te verwijzen naar het
Rijk der phantasie, waar meer dergelijke kooplieden
ronddwalen en requireerde 2 maanden gevangenis
straf.
EEN RELLETJE IN EEN WINKEL VAN
GE/ON DII F. IDSARTIK ELEN.
Op den 14dcn Augustus A.D.—1930 hield de heer
Joh. AsslsenazySchutzman, eigenaar van een win
kel in „sanitaire" producten in de Ridderstraat te
Alkmaar, zich onledig met de zaken af te wikkelen
met zijn voormalige filiaalhoudster mej. de wed. Bie-
man—v. d. Steen, zulks naar aanleiding van het feit
dat. de nieuw aangestelde functionairesso mej. Hcn-
drika Louw, echtgenoote van don heer G. Nien, werd
geïnstalleerd. Deze plechtigheid liep echter niet van
een lijendakje, doch werd jammerlijk gestoord door
een tweetal heeren F. J. ten P. en J. C. K., die van
oordcel waren, dat mej. Bicman niet billijk was be
handeld. Deze hoeren traden zeer nadrukkelijk op
als haar beschermers, door de knip op de deur en
den heer Astkenazv dc pen op den neus te zetten. De
politie verscheen echter binnen 10 minuten als blok
kade-brekers en had in oen ommezien dc orde her
steld, de twee optredenden voor de belangen van mej.
Bi email, thans te Soest erberg, stonden echter heden
terecht wegens huisvredebreuk en vrijheidsberooving.
De feiten werden door bon eerlijk toegegeven en te
gen ieder gevorderd f25 boete of 25 dagen.
Uitspraak in alle zaken a.s. week Dinsdag.
Aangehouden uitspraken:
Jan Blom, Heemskerk, in hechtenis, diefstal door
middel van inklimming gepleegd te Castricum, 6
maanden gcv. voorwaardelijk met 3 proefjaren.
Gerard Ti\, Castricum, in hechtenis, medeplichtig
heid, 1 jaar gevangenisstraf.
De Bond van Landpachters heeft aan Langendijk zijn
intrede gedaan, n.1. door het stichten van een afdeeling
te Zuidscharwoude. Als we goed zijn ingelicht, zal ook
getracht worden ln de andere gemeenten van Langendijk
zoo'n afdeeling te stichten en zal het bij deze niet
blijven, maai* zal men beproeven in de verschillende
plaatsen van dit uitgestrekte tuinbouwdistrict afdeelin-
gen van dien Bond op te richten. Kort geleden is er
ook nog een opgericht te Koedijk.
Wie een open oog heeft voor de beteekenis van een
organisatorisch verband tusschen personen, die een
zelfde doel willen bereiken, kan niet anders dan toe
juichen het oprichten van afdeelingen van dien Bond.
Het doel is ontegenzeggelijk te prijzen en elke vereend-
ging, die misstanden tracht uit te roeien, heeft recht
op onze volle, onvoorwaardelijke sympathie, Dat er
misstanden bestaan in het pachtwezen, niemand is het,
die het zal ontkennen. Of die misstanden echter in deze
tuinbouwstreek met een klein-grondbezit wel zoo groot
zijn, is aan sterken twijfel onderhevig. Veel meer en in
ernstige mate komen die voor in streken met het groot
grondbezit in Friesland, Groningen, Zuidholland en Zee
land. Bovendien kordt hier veel grond gebruikt door
den eigenaar ervan en zijn er maar weinigen, die zich
vetmesten uit den arbeid van anderen. Dit is heel an
ders dan b.v. in Zeeuwsch-Vlaanderen, waar verschil
lende grondbezitters iti België wonen, het toezicht en
de administratie hunner bezittingen door rentmeesters
laten geschieden en zelf lui en lekker leven van de op
brengst hunner bezittingen, waarvan de pacht vaak
aan d en^jogen kant is. Het lijkt ons zoo toe, dat er
daar veel meer werk aan den wankel van den Bond
van Landpachters is dan hier, waar velen een of meer
bunders land bezitten en dit op hun ouden dag verhu
ren. Van de huur, soms aangevuld met een ouderdoms
pensioen of anderszins, kunnen die menechen sobertjes
leven on als er jaren lccmen, dat de pachter zijn huur
niet kan betalen, dan zitten die menschen in zak en
osch. Ongetwijfeld vinden redelijke menschen in den
Bond van Landpachters nog wel eenig verschil tusschen
deze soort kapitalisten en die, welke „zich vetmesten
van het vleesch en bloed van de werkers". En als dit
dan zoo is, d.w.z. als zij dit verschil inzien, dan willen
ze misschien ook wel toegeven, dat er in deze streken
niet zoo'n urgentie is voor een actief optreden als dit
het geval is in streken, waar de nietrwerker, de uit
zuiger zoo ge wilt, leeft op kosten van den werker, den
uitgebuite, als ge dien term gebruiken wilt.
Wij waren niet tot het schrijven van 't bovenstaande
overgegaan, als we nlot ongewild betrokken waren ge
worden in een polemiek over de oprichting v«ui een afd.
van den Bond te Zuidscharwoude. In een daar gehouden
vergadering werd door den fungeerenden voorzitter de
Schagor Courant geciteerd, welker Zuid schar wouder
beichtgever er „naast" was met zijn voorstelling als
zouden de pachtprijzon dalen nu de landerijen zeer
weinig opbrengen. Door den spreker op die oprichtings
vergadering word dit nog even beklemtoond en werd de
schrijver in de Schager verondersteld iemand te zijn,
die zelf een behoorlijke rechtspositie bezit en deze an
doren, don pachters, niet gunde. Wij willen ook een
veronderstelling wagen en wel deze, 4at de spreker wel
zeer in het bijzonder zal zijn ingelicht, wio de bedoelde
meening in de Schagor Courant had neergeschreven,
doch dat hij er ge enkennSs van droeg dat do inlichter
bijzondere bedoelingen had met hem, die spreker ln
kennis te stellen met den inhoud van hctgeschrovene
in do Schager. Intusschen werd de zienswijze van den
Schager CrL-correspondent volkomen gedeeld door den
Stemmingsbeeldschr ijver in de N. Langend. Crt, tus
schen wien en den bovenbedoelden spreker nu een twist
geschrijf is gerezen, waarbij de berichtgever van de
Schager wordt betrokken.
Wat ^le veronderstelling aangaat als zouden wij den
pachters niet een behoorlijke rechtspositie gunnen, mee-
nen we op onzen staat van dienst te kunnen wijzen, die
wel duidelijk demonstreert, hoe we steeds en overal zijn
opgekomen voor ae recntloosheid van de mindere kla-?e
Wie ons in dat streven kennen, zullen dit volkomen be
amen, doch als partijpolitiek dit streven voor iedere
rechtlooze ziet in zijn beperkten gezichtskring, da,n we
ten wij al vooruit, dat dit werken voor allen, met terzij
destelling van partijbedoelingen, ln een verkeerd dag
licht wordt gesteld. Voormannen in den Bond van Land
pachters hebben trouwens de meening, in de Schager
Courant neergeschreven, bevestigd daar in een kort ge
leden vergadering te Alkmaar van de prov. afd. van den
Bond werd geconstateerd, dat de crisis de actie van den
Bond heeft achterhaald en de pachtprijzen daardoor aan
zienlijk zijn verminderd. Trouwens een klein kindje in
de economie weet, dat door verlaagde opbrengsten min
der vraag naar land komt, en dat verminderde vraag
de prijzen doet dalen. Dat ls met alles het geval, waar
om dan niet met land. Te Broek op Langendijk bracht
land dezer dagen al 40 d 50 pet. minder op door de slech
te uitkomsten van den tuinbouw en wij wagen de voor
spelling dat bij volgende landverhuringen, die eerlang
aan Langendijk zullen worden gehouden hetzelfde ver
schijnsel zal zijn op te merken. Dit verschijnsel doet zich
ook reeds voor ln Z. Vlaanderen, dat ik boven noemde
in verband met de misstanden ln het pachtwezen.
Wij durven de stelling aan, dat, als er geen crisis was
geweest, er hier ook geen afdeeling van den Bond zou
zijn opgericht. Voormannen in den Bond stellen vast, dat
deze niet voor de crisisgevolgen of oorzaken ls gesticht
en citeeren daarvoor met instemming den Min. v. Bin-
nenl. Zaken, die de Pachtwet niet beschouwde als een
crisiswet. Als dit nu zoo is, en we weten dan bovendien,
dat de Pachtwet zelfs bijna geen enkele bepaling bevat,
die haar toepassing vindt in toestanden en omstandighe
den bii 't Pachtwezen aan Langendijk dan zij we toch
wel niet ver van de waarheid af, als we meenen, dat de
oprichting van de afd. te Zuidscharwoude haar grond
aan andere feiten moet ontleenen.
Het zou ons te ver voeren, daar breedvoerig op in te
gaan, doch één ding moet ons van het hart en wel dit:
Waarom heeft degene die als grootste ijveraar dc op
richting wist tot stand te brengen, niet geijverd voor een
exploitatie van de gemeenteianderijeri in eigon beheer?
In den tegenwoordigen tijd, waar de uitkomsten van het
bedrijf zoo bijzonder dubieus zijn, is geon billijke pacht
te bepalen en loopt men groote kans, dat do werkers
voor hun arbeid en hun geld (pachtprijs) niets krijgen.
De gemeenschap geniete naast de lusten ook de lasten
gemeenschappelijk. Gaat men niet over tot eigon beheer,
dan is. gezien van den kant der bestuurders van publiek
rechtelijke lichamen, de eenigste billijke oplossing tegen
over de pachters hunner landerijen een teruggave van
desnoods de volle pacht. Dat is het standpunt van hem,
die niet aan de pachters een behoorlijke (rechts)positie
zou gunnen. Met den fungeerenden voorzitter van de
oprichtingsvergadering te Zuidscharwoude en den spre
ker op die bijeenkomst durven we wel debateeren 'over de
vraag, of we ooit blijk hebben gegeven, daar tegen te zijn.
Als men daarover een openbare vergadering wil, stellen
we ons voor een debat daarover disponibel. Allicht dat
we dan de laatste discussies van de gemeenteraadsle
den over de openbare landverhuring en pachtreductie
nog wat nader kunnen belichten en het zeer slechte ver
slag van die gemeen teraads ver gr dering in N. Langend.
Crt. en Alkmaarsche Crt. wat kunnen corrigoeren en
aanvullen.
Kort verhaal
TOEN Johan Petersen dien middag zijn vrouw
opbelde, was het of hij even, heel oven aan
den anderen kant van de lijn een mannen
stem hoorde. Eerst wilde hij vragen of zij
visite had, maar het kwam hem beter voor het niet
te doen. Dit versterkte Johan in een vermoeden, dat
hij evenwel niet uit durfde spreken.
„Zou Angeline Och welnee, hoe kon hij nu
zoo over haar denken. Zij was toch altijd een liefheb
bende vrouw geweest!"
Johan trachtte met geweld zijn wantrouwige
gedachten uit het hoofd te zetten. Hij las de brie
ven door, die zijn secretaresse getypt had, hij gaf or
ders aan den boekhouder, maar telkens kwamen
weer die leelijke gedachten, die hij zelf voor onzinnig
hield, in hem op.
Reeds wilde hij vroeger dan gewoonlijk naar
huis gaan, toen er plotseling iemand kwam om hem
te spreken. Innerlijk was Johan blij, alhoewel hij het
noodlot, dat hem thans op het kantoor hield, ver-
wenschte.
Thuis gekomen kwam Angeline hem reeds te
gemoet, viel hem om den hals en kuste hem. Onwil
lekeurig maakte Johan con afwerende beweging, die
zijn vrouw evenwel niet bemerkte. Toen kuste hij ook
haar.
„Neen", dacht Johan, „zij is te onschuldig, dan
dat ze na een half jaar huwelijksleven mij ontrouw
zou zijn".
Een dienstbode kwam vragen wat mevrouw be
stellen wilde van den groentenboer, dus ging Johan
alleen den salon in. Neuriënd trad hij binnen.
Plotseling verstomde echter zijn gezang en de
glimlach om zijn lippen vertrok tot een grijns, Op
de tafel stonden twee theekopjes en in een aschbakje
lag een stukje sigaar
Dus toch Wie zou het zijn Als An
geline hem bedroog dan zou hij 'wat, wist hij
nog niet. Bewezen was er nog niets, dat voelde hij
zelf ook wel, maar het bewijs zou hij leveren, hoe be
greep Johan zelf nog niet.
In de eerste plaats moest hij probeeren kalm te
blijven, wilde hij een hevige scène, waarvan hij wei
nig wijzer werd, voorkomen. Hij beheerschte zich dus
toon zijn vrouw binnenkwam en vroeg met ijzige
kalmte: „Heb je bezoek gehad?"
„Ja, mannie, Gcorge Vermeer is vanmiddag bij
me thee komen drinken."
„Zoo", zei Johan met een uiterlijk onbewogen
gelaat. Ma-ar in zijn binnenste stormde het.
Dus Georgo was het, Gcorge,. dion hij altijd zijn
•besten vriond genoemd had. Dat was nu uit, hij zou
geen voet meer over den drempel zetten. En ange
line Hoe moest hij nu zijn houding tegenover
haar bepalen? Liever niet aan. denken. Maar wat
zeurde hij toch, er was immers nog niets bewezen!
Johan peinsde. Allerlei plannen kwamen in hem op,
maar hij verwierp ze alle. Eindelijk gleed een glim
lach om zijn lippen. „Ja, dat is het", zei hij half luid
en stond op.
„ïs er wat, mannie?" vroeg Angeline teeder
bezorgd.
„Nee, niks", snauwde Johan en smeet de deur
achter zich dicht.
Toen Johan Petersen den volgenden dag van
zijn bureau naar huis kwam, ging hij dadelijk naar
den salon, waar hij zijn „val" had opgesteld. Onom-
stootclijk zou hij nu het bewijs leveren van de in-
timè verhouding tusschen zijn vrouw en George Ver
meer.
Het goudglanzende licht van de dalende avond
zon kaatste mat op het glas van een portret als was
dit met ccn vctachtige stof bestreken. Duidelijk wa
ren aan do kanten eenigc vingerafdrukken te zien.
Maar in het midden glansden twee naar elkaar toe
gerichte boogjes, als waren twee vrouwenlippen innig
op het glas gedrukt.
Met één sprong was Johan bij do foto, welke
hij als die van zijn „vriend" leende. Woest greep
hij het portret en smeet dit mot zoo'n kracht tegen
den grond, dat het houten lijstje versplinterde cn
de glasscherven in het rond spatten.
Als versteend van schrik, met wijde angstoogen,
staarde Angeline naar hem. Hij was vrceselijk om
te zien, mot zijn verwarde haren en roodbeloopen
oogen. De aderen op zijn voorhoofd waren gezwollen
cn het schuim kwam hem op de lippen.
„Heb jij dit portret gekust?" Hard ca rauw
klonk zijn stem. Suffig knikte Angeline als iemand,
die niet go.ed begrijpt.
„Genoeg, ga!" bulderde hij, „laat mij je nooit
meer voor mijn oogen zien, nooit, versta jel"
Nog bleef Angeline staan. „Maar Johan
bracht zij cr met moeite uit.
„Verdwijn, zeg ik je, voorgoed". Willoos verliet
de vrouw het vertrok.
„Toen zij de deur achter zich sloot, hoorde hij
haar hartverscheurend snikken. Maar Johan trok er
zich niets van aan. Staande voor het venster liet hij
zijn gedachten den vrijen loop. Als een film draaide
de twee laatste jaren zich voor zijn oogen af: hoe hij
kennis maakte met Angeline, hoe zij hem koos uit
haar talrijke bewonderaars, waarbij ook George Ver
meer behoorde, hun verlovingstijd en daarna hun hu
welijk, dat oogenschijnlijk zoo gelukkig was. Stomme
ling, schold hij zichzelve, dat hij nooit bemerkt had,
dat Angeline hem bedroog. Blijkbaar had zij spijt
gehad van haar keuze, de trouwelooze. En hij had
nooit iets in dc gaten gehad en zich door ha-ar valsche
aanhaligheden en mooie smoesjes laten bedriegen.
Nooit had hij iets vreemds gezien in do talrijke be
zoeken van zijn „vriend". Die vriendschap moest na
tuurlijk als dekmantel dienen.
„Maar had hij Angeline wel begrepen? Had
hij haar wel altijd gegeven, waar zij als zijn weder
helft recht op had?"
Buiten knarste de deur. Angeline met twee
handkoffers liep voorbij het venster. Johan trad een
pas terug. Hij za-g haar een taxi aanroepen om daar
in weg te rijden.
„Zij zou wel naar haar moeder toegaan", dacht
Johan.
„Nog langen tijd bleef Johan aan het venster
staan, staren naar de huizen aan den overkant, die
meer en meer in de schemering vervaagden.
Tenslotte keerde hij zich om en belde de meid,
die even later verscheen.
„Veeg dien rommel daar op", beval hij.
„Goed meheer", bromde het meisje en verwijder
de zich, cm terug te komen met stoffer cn blik. Toen
zij de scherven zag, scheen zij eenigszins verbaasd.
„Godsiemikkie meheer, da's de tweede van
daag."
„Wat tweede vandaag?" vroeg Johan zonder
zijn gedachten er bij te hebben.
„Wel, de tweede portretlijst gebroken".
Johan luisterde nu. „Tweede portretlijst gebro
ken?" herhaalde hij nog niet geheel en al begrij
pend, terwijl hij het licht aandraaide cn enkele pas
sen naderbij kwam.
„Ja, meheer, vanmorge bij het afstoffe brak ik
uwes portret en toen heb ik uwes foto in deze lijst
gedaan! En nou is ie weer gebroke, dus da's twee
maal!"
Johan keek naar don grond.
Als door den bliksem getroffen bleef hij staan?
De adem stokte hem in de keel: Vanaf den vloer
keek zijn eigen foto naar hem op!
(Nadruk verboden.)
ZONDAG 23 NOVEMBER.
NED. HERV. GEMEENTE te:
Callantsoog, voorm. 10 uur, Ds. Darnsté.
Julianadorp, nam. 7 uur, Ds. Damsté.
Huisduinen, geen dienst, wegens vacature.
Dirkshom, voorm. 10 uur, Ds. de Leeuw. Doop.
Onderwerp: De nieuwe gedachte en de verouderde
vorm.
Haringhuizen, voorm. 10 uur, Ds. Van Loon.
Burgerbrug, geen dienst.
St.-Maartensbrug, geen dienst.
Oudesluis, nam. 7 uur, Ds Witkop.
Schagerbrug, zie Oudesluis.
Den Helder, voorm. 10uur, Ds. Witkop.
of
Toen Krelis bij de hoogste tree ww,
Brak de ladder plots ln twee.
Een gil, geschreeuw, geroep van Krelis
In de dikke schreeuwde mee.
Houd je vast, Krelis, riep de een ft,
Terwijl hij vlug de beenen nam.
Maar de dikke kon niet verhinderen,
Dat de dunne op hem kwam.
