Rede yan den heer C. Wijdenes Spaans. geldt. Ook niet andere producten beconcurreert Duitöchlaiul ons met behulp vun uitvoerpremies of op andere wijze, (>P verschillende gebieden is onze landbouw en niet alleen van Duii.-chc zijde onderhevig aan dum ping. Als op hot. gebied der t a r w e t e e 1 t de vrije con current ie zou bestaan, dan zou zij in de eerste plaats inkrimpen of verdwijnen in Duitschluwl, in Frank rijk, cn in andere landen, doch daar wij goedkooper kunnen produceeren zou onze tarweteelt zich staan de kunnen houden. I'.r wordt wel gezegd, dat door de geweldige voor uitgang in de mechanisatie van de landbouwbedrij ven in Amerika de tegenwoordige tnrweprijs nog loo- nend is in dat land en die prijs ook in de toekomst zul blijven gelden. Hierin vergist men zich. He prijs van een artikel wordt niet bepaald door de produc tiekosten van die producten, die het het goedkoop ste weten voort te brengen. De prijs wordt bepaald door de produel iekosten van die producten wier product nog noodig is om in de totale wereldbehoefte te voorzien. In de Veldbode schreef een Canadeesche landbou wer dat de landbouw daar een zeer ernstige crisis doormaakt. Het is algemeen bekend, dat bij de te genwoordige» prijzen die crisistoestand over de ge- lieele wereld bestaat. Dit is een doorslaand bewijs, dat de tegenwoordige prijs onhoudbaar is. Die Canadeesche farmer be weert, dat men thans in Canada een prijs krijgt van f 4.20 per 100 K.G. Om boer te kunnen blijven zou hij moeten ontvangen f8.50 per 100 K.G. De transport kosten van Chicago naar Liverpool bedragen f 1.70 per 100 K.G. Vanuit Canada zal dit eerder hooger dan lager zijn en zoo komen wij er toe aan te nemen dat de minimumprijs van f8.50 in Canada gelijk zal staan met een minimumprijs hier te lande van om streeks f 10 tot f 10.50. Daar onze binnenlandsche tarwe gemiddeld een wat hoogeren prijs maakt dan de ingevoerde, zal de toekomst ons toch minstens een prijs brengen van f 11 tot f 12. Om tot dien toestand te komen is het noodig dat de overproductie verdwijnt en die zou al spoedig verdwijnen, zoowel in Canada, Amerika en in ver schillende Kuropeeschc landen, indien men slechts de vrije concurrentie in dc wereld den prijs liet be palen. Als de suikerbietencultuur niet overal be schermd werd, dan zou zij radicaal verdwijnen in Engeland, inkrimping in Duitschland, Frankrijk en Tsjccho Slowakije en vele andere landen waar de cultures en de verwerking niet zoo economisch ge schieden als in ons land. Over het. laatste bedrijfsjaar heeft de Engelsche Regeering de Rritsche suikerbietencultuur gesteund met ongeveer f25.per 1000 K.G. bieten. Als onze Regeering niet ingrijpt, dan zal echter onze op hoog pijl staande suikerbietenteelt ten doode zijn opge schreven. In plaats dat de wereldcrisis in den landbouw tot gevolg zou hebben dat de productie van suikerbie ten en andere gewassn daar verdwijnen, zal, waar zij in natuurlijke omstandigheden het slechtst Jon nend is, zullen zich de gevolgen der wereldcrisis vol trekken in de zeekleigebieden in Nederland, waar de akkerbouwbedrijven liggen die gemiddeld de we reld tot voorbeeld kunnen dienen. Onze hoogstaande economisch gedreven cultures zullen het slachtoffer worden van al de hiervoor genoemde kunstmatige bescherming in andere landen. Beteekenis van onzen landbouw (land- èn tuinbouw). Ook hierin ligt een reden en een zeer belangrijke opgesloten, die de centrale landbouworganisatie naar voren heeft gebracht toen zij bij onze Regeering op spoedige maatregelen voor den akkerbouw ging pleiten. Zij meende hiermee te dienen een landsbe lang van de eerste orde. De beteekenis van den No- (lerlnndschen landbouw voor onze samenleving wordt in den regel zeer onderschat. De beroepstelling in l'.l'JO in ons land gehouden, gaf aan dat G225H ïnen- schen hun brood verdienen in den landbouw, tegen 1.028.185 in de industrie, doch ouder deze in de in dustrie werkznmon zijn ook gerekend de hakker, de timmerman, de smid. de geheele middenstand wier bestaan op liet platteland geheel afhankelijk is van de welvaart in de landbouwbedrijven. Ilot is on denkbaar dut de middenstand welvarend kan zijn zonder een welvarenden boeren- en tuindersstand. Is deze laatste welvarend, dan beleven ge.no ook goede tijden. De landbouwbedrijven scheppen pri maire welvaart. Het inkomen van landarbeidende boeren en tuinders vormt een grondslag voor het, be slaan van de verdere plattelandssamenleving. Hier uit volgt onomstootelijk dat met een ondermijning van de welvaart van boeren- en tuindersstand, die 23 van de NederlanHsche bevolking uitmaakt, het bestaan gemoeid is van volgens een taxatie van Dr. Oortwijn Rotjes 50 der bevolking. Zij die werk zaam zijn in aardappelmeelfabrieken, suikerfabrie ken, zuivelfabrieken, enz. zijn bij de beroepstelling niet onder den landbouw gerangschikt en toch wordt ook het bestaan van deze menschen met het grootste gevaar bedreigt. ter beletten dan ik," sprak zij gejaagd, met een blik op Harry. „Wat heb je eraan of je hem op den goeden weg probeert te houden? Als 't je gelukt is, legt zijn familie beslag op hem en die moet van jou niets hebben natuurlijk." zeide Trovnlan cynisch. ..Marcello, jij bent veel te goed voor hem. hij waar deert je niet en de tijd zal spoedig komen, dat je hem in den weg staat" ..Liefste," zei Harry geestdriftig, zoo gauw hij Mar cello bespeurde, „alles is beslist cn morgen vertrekken we naar Yokohama om ons nieuwe leven te beginnen." „Harry, 't is immers beter, dat je alleen gaat, in ge dachten zal ik je volgen, overal..." „Dan blijf Ik ook maar hier, Marcello." Hij haalde een fleschje jenever uit 2'n zak te voor schijn. „Ik heb er al maanden naar gesmacht." ver volgde hij. terwijl hij een poging dééd de flesch te ont kurken. Maar Marcelle was hem voor en de flesch vloog in duizend stukken tegen den grond Tezamen vertrokken z!j den volgenden morgen naar Yokohama. tweede traject. De eerste bekende dien Harry in de Japansche stad ontmoette, was een Amerikaan ln consulalren dienst. Hy knikte Harry koeltjes goeden dag. terwijl hij door liep. Maar eensklaps scheen hem Iets in te vallen. ,.Ik wou je zeggen. Potter.'* zeide hij kortaf, „dat je naam in de club geschrapt is. Ik waarschuw je maar want het kan je onaangenaamheden besparen." Harry doorstond zijn blik rustig. „Ik ben Je zeer verplicht. Howard." De ander scheen min of meer uit het veld geslagen. Hij liet zijn oog gaan over het gladgeschoren, gezonde gelaat met de heldere oogen. „Ik wilde je niet onaangenaam zijn." vervolgde hij iets meer vriendschappelijk. „Je behoeft geen verontschuldigingen te maken en Ik neem het je volstrekt niet kwalijk. Ik heb mij hier als een idioot aangesteld. Niemand weet dat beter dan Sk zelve. Ik ben hier op 't oogenblik voor zaken." Howard nam haastig afscheid. „Hij dacht dat Ik hem geld te leen wilde vragen", sprak Harry kleurend voor zich heen. „En het komt mij zoo voor, dat ik hem geld geleend heb. Ik moet mij wel geweldig stom aangesteld hebben, dat hij het recht meent tc hebben, mij den rug te moeten toekeeren. Wel, het is een deel van den langen weg." Harry'» eerste impuls, toen zij aankwamen te Yoko- F<*n voortduren van den heMnanden toestand he- i; ekertt £r6ole tv en arm op hei platte latid, bete< kent nek naar de steden cn om volking van het platte land. UrgonUeprogram. De landbouworganisaties meenen niet ten onrceliïc, dat zij bij hun streven in hel belang van het ge heele Ncderlandsehe volk handelen. De Provinciale Maatschappijen hebben, toen de crisis haar intrede deed, direct den toestand ernstig besproken en urgentieprogramma s opgesteld. Dat is nog slechts een jaar geleden. In Mei van dit jaar kwamen de drie Centrale Landbouworganisaties tot overeenstemming over een gemeenschappelijk ur gentieprogramma en de Regeering stelde een crisis commissie in die de eerste punten van dit urgentie programma steun aan de suikerbietenteelt, tarwe teelt en aardappelmeelindustrie, direct in studie nam. Uw organisatie heeft sinds dien doorloopend aandrang uitgeoefend tot spoedigen steun. In een jaar tijds is dank zij het doorloopend streven der land bouworganisaties een omwenteling gekomen in den gedachtonsfeer van Regeering en volksvertegenwoor diging. De overtuiging dat. er iets moet. gebeuren heerscht thans algemeen. Die overtuiging is onont beerlijk om met kans op succes Regeeringsmaatrege- len te vragen. Die omwenteling heeft echte tijd gevorderd en het zou de vraag zijn of eerder voorgestelde F.egeerings- mn at regelen dezelfde kans on succes bij onze volks vertegenwoordiging zou hebben als momenteel be staat. Maal- en menggebod voor tarwe. Ik bob op mij genomen oenige woorden aan het. maal- en meitgiiibod voor tarwe, aan steun voor do suikerbietenteelt en aan dc vraag door het Land- bouwcomilé aan de Regeering gesteld, land- en tuin bouwbedrijven te willen ontlasten van de betaling dei- Sociale Lasten. Het (loei van bet maal- en menggebod is de prijs dei- binnenlandsche tarwe op zoodanig niveau te brengen, dat de cultuur geen verliezen meer geeft. Het spreekt vanzelf, dat zoodanige» maatregel ecnige uitbreiding van de cultuur met zich zal brengen. Van tvegc den hoogeren prijs, alsmede vanwege deze uitbreiding is noodzakelijk te zorgen, dat het product desalniettemin goeden afzet vindt. Deze afzet wil de Regeering waarborgen door een maal- cn menggebod, als in het ingediende ontwerp tarwewet is omschreven. I)e Nederlandsche meelfabrieken zullen worden verplicht b.v. 10 de Regeering bepaalt clat pro cent—binnenlandsche tarwe door do buitenlandscho te mengen en samen te vermalen Dat is het maal- gebod. De meelimporteurs, ons land voert een zeer groot kwantum Amerikaansch meel in, zullen ver plicht worden ook b.v. 10 bloem van inlandsche tarwe afkomstig, te vermengen met de geïmporteerde bloem. Dit is hot menggebod. Als aan de importeurs van meel niet deze ver plichting werd opgelegd, zouden zij onversneden buitenlandsche bloem kunnen verkoopen in tegen stelling met onze eigen meelfabrieken. Naast een mantgebod moet er dus zijn een meng gebod. Door die 10 verplichting ontstaat een ver plichte vraag naar onze tarwe en waar de prijs van een product afhankelijk is van vraag en aanbod, en de Regeering door het vaststellen van het procent de vraag in handen heeft, heeft zij ook het prijsni veau in handen. Tegen deze voorstellen is een actie ontketend, onder leiding van de meelimporteurs, als in ons land zelden is aanschouwd. Meelimporteurs, bakkers, middenstanders, kan toorbedienden, scheepvaartmaatschappijen, Kamers van Koophandel van Rotterdam en Amsterdam, ja zelfs verbruiksyereenigingen hebben om het hardst hun best gedaan het maal- en menggebod te bestrij den. Waar de behandeling in de Tweede Kamer, nu do Memorie van Antwoord verschenen is. iederen dag kan plaats vinden, wil ik op de motieven der tegenstanders niet. diep meer ingaan. Ik wil er al leen o)i wijzen, dat in het begin der actie vooral op geld deden de motieven dat het brood duur zou worden en bovendien slecht van kwaliteit. Deze twee motieven zijn thans praclisch gesproken van de baan. Zij zijn beiden onjuist cn liet is mede te dan ken aan liet werk der landbouworganisaties dat dit inzicht heeft baangebroken. Do vraag kan rijzon waarom juist de tarwecultuur gesteund moet worden. Deze vraag is gemakkelijk te beantwoorden. Van de tarwe verbouwt ons land slechts een klein ge deelte, ongeveer 20 van het jaarlljksche gebruik. Van die 20 valt nog een fiink gedeelte af, dat voor zaaizaad gebruikt moet worden, of slechts ge schikt is voor kippenvoer. Door een steun van zoo'n cultuur kunnen wij de handelspolitiek er huiten la ten. Door een steunen van deze cultuur benadeelen wij niet onze veehouders, zooals dit het geval zou kunnen zijn. indien en andere graansoort zou wor den gesteund. Het steunen van producten, waarvan ons land reeds een te veel heeft, zou moeilijk verstandig kun nen worden genoemd. hama, was geweest, een plekje op te zoeken waar men lhem niet kende. Maar hij verwierp dezen inval als een lafheid. Toen bestelde hij twee rickshaws. om hen naar hetzelfde hotel te brengen, waar hij op zijn heenweg, gewoond had. Hij zette de tanden op elkander en noemde z*n naam. Terwijl hij zich inschreef, keek de portier hem koel aan. De man scheen zijn verbazing ternauwernood mees ter te zijn. „Ik zou gaarne een kamer voor twee personen tegen maand-tarieF', sprak Harry. „Het spy't mij. Mr. Potter, maar misschien herinnert u zich. dat u een kleine rekening onvereffend hebt ach tergelaten? Wij hebben verschillende keeren getracht over het bedrag te beschikken, maar tc vergeefs. En van uw adres te New-York ontvingen wij het bericht, dat u niet langer gemachtigd was u op uw vader te beroe pen. De rekening werd onbetaald teruggezonden, mijn heer." „Ik herinner mfj er niet veel van", "zeide Harry rus tig. „Ik herinner me wel, dat ik een brief van u gehad heb. ln Shanghai, maar waarover het ging, weet ik niet Hoeveel ben ik u schuldig?" Toen verscheen de eigenaar, wiens aanvankelijke grof heid aanmerkelijk verzacht werd door Harry's prompte betaling en z'n excuses. Maar hij was wel zoo voorzich tig op vooruitbetaling aan te dringen. Met grootc moeite bewaarde Harry zijn kalmte. Het was een nieuwe gewaarwording voor hem. zich derge lijke beleedlglngen te moeten laten welgevallen. De laatste maanden bij Simpson had hij de harde lessen van Metter Alley gedeeltelijk vergeten. Maar ln leder geval behoorde dit bij het programma om zich overal, waar hij als roekeloos en losbandig be kend stond, te rehabiliteeren. Zoo slikte hij dus dc slecht verborgen verachting van den portier. Binnen een week had hij zich gevestigd als handels agent en trachtte vervoermiddelen en allerlei andere artikelen te verkoopen. welke in dc tallooze fubrieken van z'n vader vervaardigd werden. Hierbij werd hij ge holpen door hetgeen hij zich nog van de bizonderheden herinnerde uit den tijd, dat hij op do kantoren werkte en een massa lasten, catalogi enzoovoort, welke hij vond tusschen z'n achtergelaten bagage. Door zorgvul dige Informatie stelde hij zich op do hoogte van den algemoenen stand van zaken in Yokohama cn veran derde zijn lijsten dienovereenkomstig. Onderwijl telegra feerde hij naar San Francisco. in de hoop, dut de di recteur aldaar eerst de gevraagde prijsnotecringen cn kantoorbenoodigdheden zou verzenden, en daarna paa inlichtingen vragen. Hij bemerkte al gauw, dat hij tegenover mededingers t"it voorgaande is reeds genoegzaam gebleken, ba» Kuiten sa-woon gevaarlijk het voor ons I i. wij een landbouw bezitten die vöör wellicht de het zijn bestaangrond vindt in den export. Wij vertrou wen, dat ondanks de heftige actie der volksverte genwoordiging haar taak zal begrijpen en hel tarwe wet je echter een blijvend bewijs zijn, dat andere be volkingsgroepen streng georganiseerd zijn, voor hun eigen belang opkomen en de belangen der landbou wers alleen en uitsluitend behartigd worden dom1 eigen organisatie. ij«-i is vanseli sprekend, dat dit ::o.o is, doch voor veel boeren is het wellicht nog noo dig op dit feit te wijzen. De beteekenis van den steun aan de tarwecultuur houdt niet op hij de bedrijven, die deze tarwe ver bouwen. Als dc tarwe en aanstonds de bicten een hoogeren prijs doen, dan zullen automatisch de prij zen voor zaden, die op contract verbouwd worden, ook hooger worden gesteld. Door de moeilijkheid tarwe tc verbouwen, zullen de boeren minder neiging vertoo- nen hun teelt van grove tuinbouwgewassen uit te breiden of op andere wijze concurrentie aan doen aan tuinder, klein-hcdrijven en veehouders. Land- cn Tuinbouw zijn organisch zoo nauw mot elkaar ver bonden, dat het steunen van een cultuur in staat is op den gcheclcn land- cn tuinbouw gunstigen invi-ed uit te oefenon. Steun aan de suikerbietencultuur. De steun aan de suikerbietencultuur, welke aan staande is, heeft een grootere maatschappelijke waar de, dan dc steun aan de tarwecultuur, (iaar het hier betreft een gewas waaraan per H.A. ongeveer f 100 meer aan arbeidsloon wordt besteed. Het levert bo vendien veel werk aan de binnenschipperij en aan dc suikerfabrieken. Ken steun, die het verdwijnen van die cultuur voorkomt, voorkomt nog in cterkcr mate dan de steun aan do tarwecultuur een snel toenemen de werkeloosheid en ontvolking van het platteland. Het suikerwetje, dat diende om de bietencultuur te steunen, heeft gunstig gewerkt, doch waar de we reldmarktprijs zeer sterk is terug geloopen, wordt deze steun, welke naar ik meen neerkomt op f2.40 per 1000 K.G. bieten, niet gevoeld. De thans te verwachten plannen zullen dan ook iets beters moeten geven. De Centrale Landbouworga nisaties en zooals van zelf spreekt de suikerindustrie, hebben doorloopend op maatregelen te dezen aange drongen en zooals u weten zult heeft de Minister be kend gemaakt, dat binnenkort een voorstel is te ver wachten. Sociale lasten. Do sociale lasten vormen een verzwaring van den uitgaaf op het boerenbedrijf. Niet één boer misgunt den arbeider de heilzame gevolgen van de ongevallen verzekering, ziekteverzekering cn invaliditeitsverze kering. Alleen gevoelt hij bel, vooral in benarde tij den als een onbillijkheid, dat hij zelf en zijn gezin, die in zeer veel gevallen het niet royaler hebben, dan dc arbeiders, verstoken zijn van dezelfde sociale voor ziening. Doch over dit gevoel is gemakkelijk heen te komen, daar 't geen motief mag zijn de arbeiders iets te misgunnen, wat ook de arbeiders in andere beroe pen genieten. Ken ernstig bezwaar tegen den be- staanden toestand is echter gelegen in het feit, dat het landbouwbedrijf als onbeschut bedrijf niet alleen de sociale lasten moet opbrengen voor dc eigen ar beiders, doch tevens voor de arbeiders die werken in andere bedrijven. Het duidelijkst springt dit in liet oog als wij denken aan de smidsrekeningen, de reke ning van den wagenmaker, timmerman en den schil der. Als deze rekeningen gespecificeerd zouden zijn, dan zou blijken, clat niet alleen het loonbedrag, doch ook bet bedrag aan sociale lasten er op is geboekt, dat spreekt ook van zelf. Minder duidelijk is dit als wij denken aan de diensten, die wij vragen van den winkelier, den handelaar, enz. Doch ook hier betalen wij a!s boeren en tuinders de sociale lasten, wélke op deze bedrijven drukken. De boeren zelf zouden ook graag die sociale lasten afwentelen op hun afnemers, door de prijzen van hun producten te verhoogen. Doch die prijzen hebben zij niet in dc hand, zoodat de toestand inderdaad zoo is, dat boeren en tuinders, die thans zelf een crisis doormaken, zooals althans in den akkerbouw nog nimmer geheerscht heeft, de sociale lasten opbrengen niet alleen voor eigen ar beiders, doch ook voor de arbeiders bij anderen en op dezen grond heeft het K.N.L.C. aan dc Regeering verzocht den Landbouw tijdelijk te willen ontheffen van de betaling der sociale lasten. Uit het antwoord dat dc Minister bij de behandeling der staatsbegroo- ting, op zoodanige vraag heeft gegeven, valt af te leiden, dat er weinig hoop is op inwilliging van dit verzoek. Er zijn cellier wel eens meer zaken gevraagd, die men herhaaldelijk moest vragen, voordat men ze ge daan kreeg cn dc toestand, die ik u schilderde, dat de boerenstand de sociale lasten opbrengt ook voor an dere bevolkingsgroepen is er een, die eigenlijk met de crisis zelf niets te maken heeft, doch blijvend is. Bij de sociale voorzieningen heeft de Regeering tot lieden geheel uit het oog verloren het enorme ver schil in positie van het beschutte tegenover het onbe schutte bedrijf. En waar dc landbouwers in andere als slimme Duitschers en ernstige Engelschen slecht be slagen ten ijs kwam. Hij legde zich met des te meer ijver op de studie van de zaken toe. En toen hij zijn kennis aanmerkelijk had uitgebreid, sloot hij op voor deeliga voorwaarden een groote bestelling af. Hij gaf de order telegrafisch op en zag een volgende bestelling tegemoet Langzamerhand drong het tot hem door, dat zijn gebrek aan succes voornamelijk te wijten was aan een onzichtbaar, niet nader te omschrijven „iets", dat maakte dat zyn voordeelige prijsnoteeringen geheel ge negeerd werden. De oogen gingen hem open, toen een Japannees. met wien hij een week over een bestelling onderhandeld had, plotseling, al zijn voordeelige prijzen ten spijt, de bestelling aan een andere firma opdroeg, die veel hooger prijzen vroeg. Hij dacht vier en twin tig uur over de zaak na en begaf zich toen naar den importeur. „Ik zou willen, dat u openhartig met me sprak," zeide hij. „U zoudt vier duizend dollar hebben kunnen uit sparen, als u de bestelling aan mijn firma hadt opge dragen. U beschouwt mij waarschijnlijk als niet be trouwbaar. Waarom?" De Japannees was uiterst vriendelijk. „Heelemaal niet, mijnheer. In mijn zaken houd ik ai- leen rekening met de geldende zakelijke gebruiken. U hebt geen positie in Yokohama. U hebt zelfs geen refe renties." Harry dacht een oogenblik over deze woorden na toen glimlachte hij. Tegenover zijn volgenden cliënt ging hij recht óp het doel af. „Ik sta ln een slechten reuk, tengevolge van sommige ernstige dwaasheden," vertelde h(j ronduit. „Ik tracht mij nu weer in de zaken in tc werken. Ik kan u geld uitsparen en u zult ondervinden, dat de goederen uit stekend zijn. Ik heb vernomen, dat men in de stad be weert, dat ik de contracten, die lk afsluit, niet kan na komen. Hier heb ik een brief van iemand, voor wien ik gewerkt heb. Maar dit is in geen enkel opzicht oe- doekl als financieele garantie. Lees u maar!" Hij over handigde den brief van Simpson. „Ik ben blij, dat u ronduit met mij gesproken hebt," luidde het antwoord. „U hebt een slechts reputatie, Mr. Potter. In de zakenwereld worden dingen, zooals u op uw geweten hebt, niet licht vergeten. Maar, dat is al weer een heelen tijd geleden. Men laat zich nu gunstiger over u uit. Ik ken Mr. Simpson als een betrouwbaar man en ik zal eens over de zaak nadenken. Mogelijk riskeeren we iets, als we de order bij u plaatsen, maar..!" Harry kreeg de bestelling en telegrafeerde. Hij bezat nog maar honderd dollar en op zijn order naar New- York had hij niets gehoord. H|j berekende, dat de vol gende mail het bericht zou kunnen brengen, dat de goe- wrrolddeelen veelal niet deze Ja?fen hebben fe dra gen, rijst de vraag of dit punt ui tv.; punt van actie voor de landbouworganisatie moet blijven, ook als wij hi t geluk mogen beleven, de crisis achter den rug te licbben. Dc nood is hoog. maak de organisatie sterk. liet program van actie van het. K.N.L.C. omvat ook dit punt, daarnaast omvat het nog veel andere, die ik u niet noemen wil. Kr i.s een jaar lang door uw organisatie hard gewerkt. Dc nood is hoog gestegen en velen roepan om hulp. Wij kunnen dit \ergclijken hij den toestand die bestaat op een zinkend schip. Ook daar zal het voorkomen, dat velen in hun angst om hulp roepen en daarbij hen, die daadwerkelijk aan de redding arbeiden, in den weg loopen. Dc besturen uwer organisaties hebben op rustige cn waardige, doch tevens energieke wijze gepoogd, met ernstige voorstellen tot steun bij de Regeering te ko men. Onze menschen zitten in de crisiscommissie en werken niet groote energie aan voorstellen tot ver betering. Als het zinkende schip boven water wordt gehouden, zal dit niet veroorzaakt zijn door hen, die niets doen dan roepen en tegenstrijdige adviezen tot redding geven. De redding zal te danken zijn aan hen, die met verstand en beleid de noodige maatrege len voorbereiden en treffen. Zoo is het ook hier. Uw voormannen hebben gearbeid op een wijze, die ge lukkig in breede boeren kringen groote waardeering ondervindt, doch die vooral erkend wordt door hen, die onze plannen en ik denk hierbij inzonderheid aan de tarwewet, hebben tegengewerkt. Zij erkennen, dat dc landbouworganisaties op uitmuntende wijze hun invloed hebben aangewend. De groote eensgezindheid van onze tegenstanders, het blijkt uit het zich una niem voor of tegen een standpunt verklaren, moge niettemin ons tot voorbeeld strekken. Naast de land bouworganisaties strijden in gelijke richting do land arbeidereorganisaties. Te zamen zullen wij bereiken, wat wij wenschen als wij, zooals verstandige schepe lingen op een zinkend schip behooren t:- doen, ons scharen achter de door ons zelfgekozen leiding. Boeren in Noordholland, het voornaamste in den tegenwoordigen tijd, wat u te doen staat is, zorg te dragen dat uw eigen organisatie sterk is door zoo groot mogelijk aantal leden en vooral door ee:ie eensgezindheid in optreden, die respect naar buiten afdwingt. Met een hartelijk applaus stemt de vergadering met het gesprokene door den heer Ir. Huisman in. Vervolgens wordt het woord gegeven aan den heer C. Wijdenes Spaans Jr„ dijkgraaf van het Hoogheem raadschap Noordhollands Noorderkwarteir, die het hierboven vermeld onderwerp inleidt en daarbij het vol gende naar voren bracht: Koeten van het onderhoud van wegen door waterschapen voorheen en thans en de middelen tot betere regeling daarvan. Geachte vergadering! Aan het verzoek van Uwen Voorzitter, mij enkele da gen geleden gedaan, om voor U eene inleiding te houden, zal ik thans trachten te voldoen. U v/eet, dat ik zal spreken over de kosten van het onderhoud van wegen door waterschappen, voorheen en thans, en de middelen tot betere regeling daarvan. Datzelfde onderwerp heb ik behandeld op 20 November 1929 in eene vergadering te Alkmaar van de Vereeniging tot ontwikkeling van den Landbouw in Hollands Noor derkwartier, en het daar gesprokene is volledig opge nomen in de Schager Courant van Donderdag 21 Novem ber d.v. Eenerzyds zal ik mij er van onthouden U een voudig daarnaar te verwijzen om verder alleen mede te deelen welke vorderingen sedert toen op dit terrein zijn gemaakt; doch anderzijds meen ik uit het eerder gesprokene niet veel meer dan den zakebjken inhoud naar voren te moeten brengen, en daarop te laten vol gen wat inmiddels is gedaan en bereikt en wat er ver der valt te doen. Uit den natuurlijken ontwikkelingsgang zijn de toe standen geschapen, zooals vrij die cp het gebied van het onderhoud der wegen tot voor 10 a 15 jaren geleden kenden, en waarmede wij toen, in het algemeen gespro ken, ons v/el konden vereenigen. Do waterschappen belast met do wegen tusschen dc landerijen, waartoe Ke,t vervoer der bodemproductec aanleiding gaf; de dorpen belast met de wegen door de bebouwde kommen, waaraan ten behoeve der bewoners hoogere eischen werden gesteld; dc plaatsen met eer. stedelijk karakter zorgende vcor de straten, pleinen, grachten enz., welke der burgerij dienden, het Rijk de groote verkeerswegen onderhoudende, als van algemeen belang, zulks voor zoover de provincie niet hier of daar dat onderhoud droeg. Zooals ik zegde, in het algemeen v/as dat hier de toestand en ging men met die regeling accoord. deren ingescheept waren; of men erkende het recht, dat hij genomen had, om voor zijn vaders zaak te werken in 't geheel niet hetgeen beteekende opnieuw begin nen in een andere richting. Toen de brief eindelijk kwam, opende hij hem aarze lend. Het was een officieele bevestiging van zijn tele gram en den daarop betrekking hebbenden brief. De bestelling was onmiddellijk uitgevoerd en ingescheept op de door hem overeengekomen condities. Onderaan den brief waren nog ecnige woorden geschreven, onder teekend door zijn vaders hoofd-vertegenwoordiger: „Geachte heer. Ik heb de bestelling uitgevoerd op eigen verantwoor ding". Harry slaakte een zucht van verlichting. Nu was hij gered. En nu hij deze opdracht kon uitvoeren, tot te vredenheid van beide partijen wist hij dat de rest slechts een kwestie was van volhouden en energie. Deze gebeurtenis echter leerde hem een levensles: hij ondervond, dat de bereidwilligheid van de menschheid om iemand een nieuwe kans te geven, bijna universeel was. Simpson had dat getoond, de hoofdvertegenwoordiger van zijn vader te New-York, een uiterst zakelijk en norsch zakenman, had het bewezen, evenals de onbe kende agent te San Francisco. Het werd hem duidelijk, hoe bitter hij het geduld van iedereen op de proef ge steld moest hebben, toen men hem eindelijk aan zijn lot had overgelaten om van gebrek om te komen of in de goot te belanden door eigen roekeloosheid. Eenigen tijd later ontving Harry bezoek van een be drijfsleider, een beproefd zakenman, die hem kwam mededeelen, dat zijn Maatschappij besloten had naar aanleiding van het succes van den jongen handelsagent een Japansch kantoor te openen. De bezoeker scheen zeer verbaasd, toen hij bemerkte, dat het heele bedrijf liep door dat eene vertrek, waarin Harry zich bevond. „Ik zal de betrekking bij de Maatschappij niet accep teeren," deelde I-Iarry hem mede. toen de bezoeker had laten uitkomen, dat Harry er verstandig aan zou doen een plaats bij het nieuwe agentschap aan te nemen. „Ik zal u alles wijzen en u overal introducceren. En dan vertrek lk naar Honolulu." De bezoeker zag hem verwonderd aan: „Bevalt u het land hier niet, Mr. Potter?" „Uitstekend, wat dat betreft, maar ik moet verderop." „Naar Honolulu?" „Naar Honolulu." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 14