SchagerCourant
AGCQÜNTAHTSBUREAI! W. en H. J. EIK
Kantongerecht te Schagen.
Vierde Blad.
Brabanische brieven.
Tusschen ruiters en auto.
14. ERiKS, oud-Burgemeester van PETTEN.
Zaterdag 17 Januari 1931.
74ste Jaargang. No. Ö800
Ulvenhout, 13 Januari 1931.
Menler,
"k Was 'nen kwajongen
ran 'n jaar of twaalf en
rat op school in de hogste
klas. Dus bekaanst „vol
leerd", zooas m'n moeder
da noemde. Me zaten in de
klas bij d'n bovenmeester,
Truike zat twee klasen la
ger, en wij in de hogste
klas, bij d'n Baard (zoo
hletten wij d'n bovenmees
ter) waren vanzelvers de
„heeren" op de school. De
bazen. Wij lieten ons van
gin-mensch wa gezeggen as
sjuust deur d'n Baard en
da zat er dan ok nog wel 's effen. Veural In d'n appe-
Sen- en perentijd, want d'n Baard had sctooone vrucht-
Ibomkes in z'nen tuin staan...! Daar konnen me uit de
«chool sjuust op kijken en ge wit ok wel: wa-d-is op
dieën leeftijd nog lekkerder as 'nen broekzak vol mee
gegapte appeltjes en pirkes!
De Tiest, die al jong van school af was, die was
mee z'n negen jaren al afgestudeerd en was toen
koeischèper van z'n ambacht, bij broer Steenstraten, zat
ln de maand September geregeld in die bomkes. As 'n
katje zoo kwiek klom is d'rin en plukte z'n zakken vol
en veur d'n Baard 't in de gaten had, had d'n Blaauwe
al 'n nummerke gegeven veur ons,deur z'n gekste bakke
een te trekken en as dan heel de klas in de wèèr was,
dan pas had d'n Baard in de gaten, dat ie weer „geno
men" was, deur dieën blaauwen koeienschèper. Maar
eer ie z'nen hoed opgezet had en naar buiten geloopen,
was d'n Tiest al nergeraans meer te zien.
Die vloog in en uit de boomen en over de heiningen
es 'nen eekhoorn en 't was net of ie mee dezelfde kleur
Ihaar as die eekertjes dezelfde rapheid meegekregen had
in z'nen kribbeke.
Eénen keer had de veldwachter 'm te grazen gekregen
Of liever gezeed, d'n hond van d'n veldwachter. Die had
*m gegrepen in 't dikste deel van z'nen rug, zooda z'n
billekes deur z'n broek heenschenen. Zóó wier ie in de
klas gebrocht bij d'n Baard, aan z'n ooren. „Mot ie 't
kot in, of rekende zeivers mee 'm af, menier d'n boven
meester?" vroeg d'n veldwachter. D'n Baard keek 'm
aan of ie trek in d'n Blaauwe had. Z'n donkere oogen
hadden allemaal honger as ie naar dieën menschelijken
eekhoorn keek, die 't veurnomste uit z'n broek miste.
En d'n bovenmeester z'nen baard gong er allemaal van
op en neer, of ie al pruufde hoe lekker da Blaauwe
beest zou smaken,
„La me los!" kwekte d'n Tiest, „ge trekt er m'nen
ooren af, beul!" en meteen trok ie z'nen kop uit d'n
veldwachter z'n vusten. „Da verken za'k zeivers wel 's
wasschen", zee d'n Baard en hij dee z'n jaske uit en
stroopte z'n hemdsmouwen omhoog. Nouw, amico, veur
ginnen baalzak appeltjes hadden me op da memènt d'n
Tiest z'n porsie overgenomen. Maar die kneep z'n oogen
'n bietje toe en toen wiesten wij al dat d'n Baard gong
veegen. Maar hoe? Waant zooas ie daar sting in z'n
bloote gewitwelleke, tussohen die twee steuvige kearel3,
zag 't er altij nog allesbehalve rooskleurig veur 'm uit.
„Leg nouw eerst die gestolen vruchten hier 's op m'n
tafel," zee d'n Baard streng: „haal-d-oew zakken uit,
struikroover." Toen da gebeurd was, 't waren er even
tjes zeu ven tien, toen zee ie: „en kom nouw 's hier!"
Mee pakte-n-ie 'm bij z'n lurven en gooide-n-'m over z'nen
knie. En toen ie daar zoo lag, loerde d'n Tiest naar ons,
kneep 'n ogske en zette 'n laangen neus. Maar me kon
nen er nie mee lachen, waant d'n Baard pakte de roei,
die aan z'nen lessenèèr hong om er d'n Tiest van-dik-
hout-zaagde-plaanken mee te geven, op z'n „broek", die
er... op de kwaje plak nie meer was! En net, toen d'n
Baard z'n roei oplichte om te slaan, toen... ollee, d'n
Tiest z'n ouwe kunstje! D'n bovenmeester liet 'm mee
"h vies gezicht vallen, draaide z'n eiges om en d'n
Blaauwe gllpte-n-as 'n kat deur 't opengedraaide raam.
En niks aanders was er meer van 'm te bespeuren as
de zeuventien appeltjes, die op 'n rij op de tafel lagen
en d'n veldwachter die stond te scheuren van d'n lach.
„Gij d'r nouw ok uit!" kwekte d'n Baard teugen
tn en d'n veldwachter af!
Amico, da's 'nen dag gewiest op school, zoo plazie-
rig as me nooit meegemokt emmen. Me gongen allemaal
naar huis mee vijfhonderd strafregels, maar w'adden
ze'r gère veur over.
En wa'k mee da beeld-uit-m'n kinderjaren eigenlijk
teggen wouw is ditte: as da me in onzen tijd ók gin
lieveneerenbeesjes waren. Da-me-n-ok wel 's de blomme-
kes buiten emmen gezet en d'n bovenmeester z'n bloed
afgetapt dat ie spijt mot emmen g'ad dikkels, zo'n vak
van apentemmer gekozen t'emmen in z'nen tijd.
Ik ben dan ok wel 's thuisgekomen van school, da'k
•ader d'n eten maar aan tafel bleef staan. En as m'n
•ader dan zee: „ga zitten jongen, da'k dan net gong
zitten of m'n achterwerk van porselein was!
Maar as d'n ouwen Dré ik hiette naar m'n vader
da-d-in de gaten had, dan dee ie er mee d'n teut
van z'nen klomp altij nag evenveul bij as d'n Baard
gegeven had en ik beloof oew, da ge dan 'nen dag
acht oew lachen wel kon houwen. Veural as ge foep
gong springen mee de jongens en ze jiekerden mee d'n
hak van d'ren klomp er nog 's gèèf overhenen. Dan
kwammen er nog acht dagen bij... En da vonden me
heel gewoon. As g*op school d'n meester getergd had
en van hum en later thuis nog 's 'n pak raansel kreeg,
dan beschouwden me da zooveul as een van de scha-
duwkaanten van 't schoolgaan.
En of me d'r mee achterop zijn gerokt? Integendeel.
Me kregen al gaauw in de gaten de waarheid van 't
sprikword: pèèrden die d'n haver verdienen, motten
m krijgen okEn die 't riesiekoow nie loopen wouw
om 'n dag of veertien mee 'n gloeiend achterwerk rond
te loopen, die moest dan ok d'n Baard maar nie
pesten. Uit!
Waant as ons ouwelui nie naast d'n bovenmeester
hadden gaan staan, nouw, da wil ik wel weten dan
hadden me heel de school en d'n Baard erbij afgebro
ken! Dan waren me opgegroeid veur galg en rad; dan
dan was 't Bolzjewissem nie in Petersburg, maar in
Ulvenhout uitgebroken...
Die schaande-n-is ons dürpke dan tenminste bespaard
gebleven, omdat er in de teuten van die ouwe boeren
dr klompen meer opvoedingskur^ schuil gong as in
heele biebleteeken mee peedago^ffsche boeken.
En nouw koom ik, waar ik zijn mot!
Ge mot dan weten, da'k gelezen eb 'n stukske uit de
lcraant van 'nen meester die veroordeeld is, omdat Ie
'nen belhamer van 'nen leerling van 'm, onder z'n
gewit-wei had geschupt. 't Was in 'n negerij in Ol-
laand, Wijk-aan-Zee mot da nest hieten, da-d-'nen Haan
tje d'n Veurste in de zeuvenste klas de blommekes
buiten gong zetten. D'n bovenmeester was efkes weg,
'n ondermeester zou 'm zoolaank vervangen en net as
wij In onzen tijd, olleen d'n bovenmeester had daar
wa-d-in te brengen in die klas. Zuilie waren natuurlijk
de bazen van de school. En toen dus d'n ondermeester
binnenkwam, toen floten ze 'm mee z'n allen uit. Ol
lee, 'n ouw kunstje. Da dejen wij ok vruuger. Keb zelfs
'nen meester g'ad, die wier altij mee daverend applaus
ontvangen en d'n dieën moktc-n-'r dan nog 't beste
van wat er van te maken was en boog en bedaankte-
n-ons veur de hartelijke ontvaangst. Maar altij liep 't
zoo goed nie af! Affijn, toen dieën mensch dan uit
gefloten wier deur die snotpieken, toen kommandeer-
de-n-ie d'n haantje-d'n-veurste om de klas uit te gaan.
En toen d'n aap da nie dee, toen pakte d'n meester
'm bij z'n lurven om 'm uit de baanlt te sleuren en den
gang op te smijten. Maar da gong nie zoo glad. D'n
brak hiew z'n eigen vast en wier d'r geplukt en getrok
ken. Totdat d'n kwajongen los was gemokt van de
baank en op z'n bakkes viel. Toen nog 'nen schup on
der z'n broek en... d'r uit die gin huishuur betaalt!
Da's allemaal heel, heel gewoon amico. Da's alle
maal zoow oud en zoow natuurlijk as de eendenkiekens
zwemmen.
Maar wa nuuw, splunternuuw 's, da-d-is: da zo'nen
brak van z'n vader gelijk krijgt. Pa is naar de pliesie
Zitting van Donderdag 15 Januari.
Een treffen op de brug in den Ewijcksvaart-
weg bij Kleinesluis. Heeren rechters ne
men een kijkje op de plaats van het ge
beurde.
Wordt voortgezet de zaak tegen Jannis B., aannemer
te Wieringen, wien ten laste gelegd was, dat hij met
zijn auto roekeloos zou hebben gereden en het verkeer
in gevaar gebracht. Op den dag van overtreding, den 15-
den Juni van het vorige jaar, had namelijk een tref
fen plaats tusschen verdachte en de rijvereenlging van
Barsingerhorn op de brug, die ligt in den Ewijcksvaart-
weg bij Kleinsluis. De ruiters kwamen in colonne van
twee aangereden en reeds waren de instructeur en nog
een tweetal over de brug. Verdachte zei, dat hij op dat
moment 5 meter vóór de brug stilstond om ze de
gelegenheid te geven, te passeeren. Maar Vethman zou
hem toen gelast hebben om nog 5 meter achteruit te
gaan en daar verkoos verdachte niet aan te voldoen.
Het gevolg was, dat hij tenslotte was doorgereden en
uiterst rechts de brug was overgegaan, waarbij de zich
daarop bevindende paarden eenigszins in het gedrang
kwamen.
Aldus in het kort wat er op dien dag gebeurd is. Ook
nu weer treedt mr. J. A. E. Buiskool van Schagen als
raadsman van verdachte op.
De zaak Is de vorige terechtzitting geschorst om nog
een paar getuigen te hooren.
Eerst wordt dan gehoord Arie Joh. van Rijswijk, lid
van bovengenoemde vereeniging, wiens indruk van het
gebeurde was, dat dit aan de onverschilligheid van ver
dachte was te wijten. Hij had gezien, dat het paard van
Mej. Schager was aangereden en gehoord, dat de heer
Vethman zich als lid van de Vrijwillige Verkeerspolitie
had geïdentificeerd. Ook de beide andere getuigen Sijfert
van Eeten en Dirk Geerligs hadden gehoord dat Veth
man verdachte gelast had uit naam van de Vrijw. Ver
keerspolitie.
Op een desbetreffende vraag van den verdediger, zegt
getuige van Eeten, dat de auto een halven meter vóór
de brug stilstond en hij er nog door kon, doch dat de
ruiter naast hem niet meer kon passeeren.
Dan laat de verdachte doorschemeren, als zouden de
getuigen vóóruit hebben afgesproken wat ze voor de
rechtbank zouden verklaren, wat hem de verontwaar
diging van den kantonrechter en den ambtenaar op den
hals doet halen.
Wanneer vervolgens Vethman, die toevallig ook aan
wezig is, nog wordt gehoord om het juiste van enkele
kleinigheden te belichten, komt de ambtenaar van het
O.M. aan het woord, die het ten laste gelegde wettig en
overtuigend bewezen acht, en daarna nogmaals de kwa
liteiten van den heer Vethman als lid van de Vrijw.
Vekeerspolitie releveert. Spr. vraagt zich af, welke fout
de colonne gemaakt heeft. Zijns inziens geen enkele.
Het is alleen aan de koppigheid van verdachte te wij
ten, dat het gebeurd is. Die heeft, als een echte West
fries niet toe willen geven, en zich koning van den weg
gevoeld, en dat is een onhebbelijkheid die niet te pas
komt. Toegegeven moet worden, dat wat Vethman, ge
lastte geen bevel kan zijn (een lid van de Vrijwillige
Verkeerspolitie kan alleen regelend optreden en ln het
uiterste geval zelfs proces-verbaal opmaken, doch verder
gaat zijn bevoegdheid niet Red.) maar, zoo zeide de
ambtenaar, de West-Friezen willen zich nu eenmaal een
dergelijke behandeling niet laten welgevallen (De amb-
naar van het Openbaar Ministerie schijnt den West-
Friezen nu niet bepaald een goed hart toe te dragen).
Zoo iemand, aldus vervolgt spr. is verdachte ook, die
er zelfs niet voor terugdeinst de getuigen hier van mein
eed te beschuldigen. Hij zal hem echter door de politie
in de gaten laten houden en hem ditmaal nog niet zijn
rijbewijs ontnemen maar met het oog op de ernst van
het feit eisoht hij tegen hem f 50 boete of 50 dagen
hechtenis.
De verdediging van Mr. Buiskool
Het feit Westfries te zijn, aldus de verdediger, Mr.
Buiskool, schijnt volgens den ambtenaar, iets minder
waardigs in zich te sluiten, waarbij zijn koppigheid een
van zijn minder goede eigenschappen is. Maar hij heeft
ook nog een andere eigenschap en die is, dat hij een
beetje driftig wordt, wanneer hij onrechtvaardig wordt
gegaan en d'n ondermeester hee verhaal gekregen en...
twintig pop boete, of tien dagen in de nor, veur mis
handeling!
Kek, da's nuuw!
Da's van deuzen tijd.
Van deuzen tijd, nouw die apen van jong zoow bru
taal zijn. da ze veur 'nen ouwen mensch nlemeer opzij
gaan; 'm te barsten loopen. Nouw ze dikkels al ver
dronken zijn veur ze water gezien emmen. Nouw er
onder die apen van veertien tot zestien jaren dingskes
gebeuren, waar de ouwers d'r eigen veur schamen
motten.
Nouw ze op veftien jaren Bolzjewiek zijn!
Kek, nouw, in deuzen tijd, nouw wordt d'n meester
veur d'n rechter geslept, as ie zo'nen aap 'n aframme
ling gift waar ie gewoonweg om gesmeekt hee.
En wat er van da kleine tuig groeien mot, da z'nen
meester veur d'n rechter brengen kan en ziet veroor-
deelen, ollee, daar houw ik m'n hart veur vast. En
gin wonder zal 't zijn, as zo'nen zelfsten snotpiek over
'n paar jaar z'n eigen vader veur z'n gezicht slaat.
Zo'nen menschen mag dan te beklagen zijn, hij
hee-g-at er zeivers naar gemokt.
't Is heel, heel erg, amico, da zukke dingskes meuge-
lijk zijn. 't Is heel erg veur de aanstaande maatschappij,
veur de menschen zeivers en veur alles. Maar ollee,
wie z'n gat braande mot maar op de blaren zitten,
zeggen wij altij. En da's 't eenigst wa'k er op weet.
Kom, ik gaai er afscheien. 'k Ben staampvol. Veul
groeten van Trui en as altij gin horke minder van
oewen toet a voe
DRé.
behandeld. Deze eigenschap is bij verdachte, die boven
dien nog Wieringer is, sterk ontwikkeld en zoo kon het
gebeuren, dat hij aan het „bevel" van Vethman geen ge
hoor gaf, waar hij toch zag, dat deze makkelijk kon pas
seeren. Want dit laatste wil spr. juist uitgemaakt zien,
dat den eersten keer, dat verdachte voor de brug stopte,
de paarden best konden passeeren en de verklaringen
der nu gehoorde getuigen zijn daarvoor voor hean het
beste bewijs. Voorts vraagt mr. Buiskool zich af, wat den
beer Vethman bewogen heeft, om hier op de zitting aan
wezig te zijn. Is het dat de jongens dan niet wat anders
durven te zeggen? Spr. waarschuwt er tegen om voor
zichtig te zijn met de getuigenverklaringen van jonge
ren, iets wat de heer ambtenaar misschien nog wel be
ter weet dan spr. Wat het optreden van den heer Veth
man betreft, dit vindt mr. Buiskool branie-achig en spr.
vindt het wel wat vervelend, dat hij het zeggen moet,
maar heel West-Friesland zegt, dat de heer Vethman
een branie is. Het feit, dat hij verdachte gelastte om 5
meter achteruit te gaan typeert meer dan genoeg het
gevoel bij hem, dat zijn wil wet zal zijn. En waarom
moest verdachte achteruit? Een persoonlijk onderzoek
door spr. op de plaats van het gebeurde ingesteld, heeft
hean de zekerheid gegeven, dat de ruiters er heel gemak
kelijk dóórgekund hadden. Maar niet met zijn tweeën
naast elkaar, waarvan spr. absoluut niet de noodzake
lijkheid inziet. Neen, herhaalt mr. Buiskool, het is niets
anders dan het gevolg van de branie-achtigheid van den
heer Vethman, een overschatting van eigen macht De
roekeloosheid zit aan den kant van den leider der rui
ters, niet aan dien van verdachte. Als de leider maar
was doorgereden, dan zou er niets gebeurd zijn. Hij
vraagt dan ook met volle overtuiging vrijspraak voor
zijn cliënt, en mocht de kantonrechter desondanks ver
dachte aan het hem ten laste gelegde schuldig achten,
dan is 50 gulden boete zeer zeker veel te hoog.
De ambtenaar blijft echter persisteeren bij den door
hem uitgesproken eisch, maar wil toch nog even opmer
ken, dat al wat de geachte raadsman van den getuige
Vethman kan zeggen, dit nog altijd niet zoo erg is, als
wat hij van verdachte zegt, en dat is, dat hij hem een
onbeschofte vlegel vindt (het is merkbaar en wel eenigs
zins begrijpelijk, dat verdachte hier alle moeite doet om
zioh in te houden).
Daarna zal mr. Bulskool den ambtenaar nog van re
pliek dienen, doch dit schijnt hem niet goed mogelijk
te zijn, omdat de heer Vethman den ambtenaar over iets
wil inlichten, totdat de verdediger vraagt, wie hier de
leiding heeft en de kantonrechter zegt, dat de advokaat
het woord heeft. Deze blijft er bij, dat de passage meer
dan voldoende was en hij het overigens zeer wenschelijk
zou achten, indien de heeren in eigen persoon een kijkje
op de plaats van het gebeurde zouden nemen.
De kantonrechter, vervolgens uitspraak doende, be
gint met te zeggen dat hij in de zaak over 14 dagen
schriftelijk vonnis zal wijzen. Voorts 'zal hij aan den
wensch van den verdediger voldoen en op de „plaats
des onheils" zooals hij het zegt, nog hedenmiddag een
kijkje gaan nemen.
Aldus wordt afgesproken om ten drie ure elkaar te
Kleinesluis te ontmoeten.
Het onderzoek ter plaatse
Zoo zal zich dan de finale van deze rechtzaak afspe
len op het punt van uitgang, in casu de brug bij de
Kleinesluis. Voor zoover we ons kunnen herinneren, is
dit de eerste maal dat de kantonrechter te Schagen op
deze wijze aan een verdachte tot in het uitterste recht
zal doen wedervaren. Op de plaats zijn aanwezig de kan
tonrechter, mr. D. Bastert, de ambtenaar van het O. M.,
de griffier, de verdediger Mr. Buiskool, verdachte B.,
de drie getuigen van dezen morgen en de heer Vethman
alsmede wij als pers, die de behandeling van deze zaak
tot het laatste toe willen meemaken, iets wat de kan
tonrechter naar we vernamen niet anders dan kon ap-
precleeren.
Het gebeurde werd dan zonder de paarden, opnieuw
gearrangeerd. Verdachte B. moest met zijn auto tot aan
de brug rijden, waarna, nadat eerst na eenige strubbe
ling de juiste plaats was ingenomen, kon worden nage
gaan of passage voor de ruiters mogelijk was geweest.
De kantonrechter scheen al spoedig overtuigd te zijn. Er
was nog heel wat ruimte over, de leek zou zelfs zeggen
meer dan genoeg. Maar menschen die verstand van paar
den hebben, denken er misschien anders over. De ambte
naar eveneens. In ieder geval, de heeren kennen nu de
situatie en zullen naar bevinding daarvan wel hande
len. Het resultaat daarvan hooren we over 14 dagen.
NIET O P MAAR TEGEN DE WIP.
Voor een paar maanden terug was de wipbrug over
het Oude Veer bij Kleinesluis in reparatie, waardoor men
er niet overheen kon, en door een boom, geslagen tus
schen de twee opstaande peilers voor het verkeer was
afgesloten. Desondanks reed de heer Jb. van Duin, land
bouwer te Anna Paulowna er met zijn auto tegenop, zoo
dat hij vrij ernstige schade opliep. Volgens zijn zeggen,
kon hij de paal absoluut niet zien, omdat deze in de
zelfde kleur van de brug was geschilderd en de weg,
daar eenigszins oploopend is, zoodat men er schuinsweg
tegenop kijkt. Den volgenden dag na het ongeluk was
de paal rood-wit geverfd.
Mr. Buiskool trad op als gemachtigde van Jan de Gr.,
den aannemer van het werk. Deze vroeg aan Van Duin
en dengene, die naast hem in de auto zat. of ze niet
gegroet hadden naar menschen, rechts van den weg.
Getuige Van Duin erkent dit. maar volgens hem was
dit geenszins de oorzaak van hst gebeurde. Tevens ko
men de Schager Couranten te voorschijn, waarin de af
sluiting van den weg per advertentie bekend gemaakt
was.
De zaak wordt tot de volgende terechtzitting aange
houden om nog esnige getuigen te hooren, maar toen
de heeren vanmiddag toch op de Kleinesluis waren, heb
ben ze meteen dit geval opgenomen en aan de uitlating
van den kantonrechter, dat je de paal al bijna op Bree-
zad wel had kunnen zien, achten wij de uitspraak in dit
geval niet zeer twijfelachtig.
ONGEWOON OPTREDEN.
Autobu3diensten moeten op hun kantoor een register
hebben, waarin de arbeidsuren staan vermeld, van de
chauffeurs. Deze registers worden gecontroleerd door
controleurs bij de Rijksspoorwegen. De heer Koele in
zijn kwaliteit als hierboven genoemd, schijnt echter de
gewoonte te hebben om maar bij den eigenaar van een
autobusdienst binnen te dringen, en op niet bepaald
vriendelijke wijze naar het betreffende register te vragen
Zoo ook bij den heer P. D. te Schagen, wiens familie van
het register niets afwist en zoodoende de controleur on
verrichter zake vertrok, na blijkbaar eerst proces-ver
baal te hebben opgemaakt.
Aldus vertelde mr. Buiskool, die als gemachtigde op
trad, en bestreed, dat de controleur tot het een en an
der de bevoegdheid had. Deze zaak wordt eveneens aan
gehouden.
De heer D. had ook een afschrift in zijn auto moeten
hebben, en daarvoor werd hij bij verstek veroordeeld
tot f 5 boete of 5 dagen. Hiervan schriftelijke uitspraak
over 14 dagen.
DE KADE DOORGESTOKEN.
Bart en Hein B., landbouwers te Harenkarspel, staan
terecht, dat zij op of omstreeks den 12den Juni van
het vorige jaar in de kade van de Woudmeer zouden
hebben gespit Dit wordt door verdachten erkend.
Getuige Corn. de Vries, opzichter van de Banne
Harenkarspel, verklaart dan, dat het na den hevigen
regenval van den 12den Juni was. Het land van Boon,
dat gelegen is in den Ringpolder, alsmede de Woud-
meer, welke laatste polder lager gelegen is dan eerst
genoemde, stonden beide blank. Getuige had opge
merkt, dat er in de kade, bij het land van Boon een
geul gespit was, kennelijk met het doel, om het water
af te tappen in de Woudmeer. Hij vond het feit te
ernstig om het niet bij het polderbestuur aanhangig
te maken. Het kon zonder meer maar niet in den doof
pot gestopt worden, want waar zouvander3 het ontzag
voor het polderbestuur blijven? Verdachten hadden het
willen doen voorkomen, alsof zij met het spitten een
mollengat had willen plempen, dat gevaar opleverde
voor de kade, maar dit kon er bij getuige onmogelijk in.
„Neen", meent de kantonrechter, „het lag er té dik
op."
Getuige De Vries zegt nog, dat verdachte gezegd
had: „dat het zoo mooi ging, dat ze het* gat maar
open lieten".
Verdachte H. B.: De Vries, je bent een groote ^u-
genaar, maar deze uitlating bezorgde hem een danigen
uitbrander van den kantonrechter.
Ook getuige R. Bronder had geconstateerd, dat er
in de kade gewerkt was.
De Ambtenaar van het O. M. noemde het een niet
genoeg af te keuren handeling, de schade, die men ge
zamenlijk dient te dragen op anderen af te wentelen.
Hij eischt dan ook de maximum-boete en wel tegen
elk f 25 of 25 dagen hechtenis.
Verdachten houden vol, dat ze het alleen gedaan,
hadden om het mollegat te plempen, maar ze hebben
niets veel succes bij den kantonrechter, want deze ver
oordeelt ze conform den hierboven vermelden eisch.
BINNEN DE KOOI.
J. de W., te Anna Paulowna, had zich met een schiet
geweer in jagende houding bevonden up de landerijen
van Corn. Koopman en P. Portegijs, maar aangezien
deze binnen de kooi van den heer Korver vallen,
mocht dit niet en deswege wordt hij heden tot de lang
niet malsche boete van f 30 of 30 dagen hechtenis
veroordeeld.
GEBOUWD ZONDER VERGUNNING.
De gemeente Callantsoog had er den laatsten tijd
nogal mee te kampen, dat binnen de kom der gemeente
gebouwd werd, zonder dat daarvoor vergunning van B.
en W. was aangevraagd. Hieraan moest eens een einde
komen en dus waren er een paar tegen de iamp ge
vlogen. J. H. v. d Pi. was de eerste die hiervoor moest
terecht staan. Burgemeester Breebaart vond het wel
jammer, dat het juist deze trof, omdat v. d. PI. geheel
te goeder trouw was, daar zijn aannemer Vos had
beloofd een en ander in orde te zullen brengen.
In verband met deze omstandigheden wordt v. d. PI.
tot f 2 boete of 2 dagen hechtenis veroordeeld.
KI. BI. verkeerde niet in dusdanige gunstige om
standigheden, zoodat voor hem de straf f 4 boete of
4 dagen hechtenis was. Eveneens voor een De W., die
niet verschenen was.
Op het oogenbiilc, aldus verklaarde burgemeester
Breebaart, komen de aanvragen om bouwvergunningen
bij ristjes binnen.
BOONTJE KOMT OM Z'N LOONTJE.
Een zekere D. in de Zijpe, had op den Rijksweg
langs het Noordhollandsch Kanaal met een handjevol
bruine boonen gegooid naar een auto van den heer
De Jager uit Heiloo. Een boon zegge en schrijve
één boon had de auto geraakt.
Hedenmorgen kwam dit boontje om z'n loontje en
dat bedroeg maar eventjes f 8.
Als ze allemaal zoo duur waren, zou de landbouw
crisis gauw opgelost zijn.
DE WEGEN ZIJN AL SLECHT GENOEG.
Corn. B., monteur te Wieringerwaard, had een tractor
door middel van een anderen wagen langs den weg
gesleept, doch de tractor had kammen op de wielen
en het feit, dat de tractor in dit geval niet op eigen
kracht voortbewoog, kon niets veranderen aan de straf
van f 7 boete of 7 dagen hechtenis, die den verdachte
werd opgelegd.
Albert K. te Zijpe had eveneens met een tractor ge
reden, maar het schijnt niet goed uitgemaakt, of deze
de bij de wet verboden kammen op de wielen had,
zoodat deze zaak wordt aangehonden om alsnog den
19den Februari den verbalisant J. de B. te hooren.
HET ACETYLEENTOESTEL BUITEN DE DEUR.
De smid Wybe H. te Winkel had zijn nieuwe acetyleen-
toestel een plaatsje in de smederij gegeven, doch de wet
schrijft voor,, dat deze gevaarlijke dingetjes in de
open lucht dienen te worden opgesteld. De arbeids
inspecteur Voorbrood was er dan ook als de kippen
bij, om H. een uitnoodiging voor een bezoek aan den
rechter te overhandigen, waar deze wel niet blij mee
geweest zal zijn. En terecht, want heden werd hij
veroordeeld tot f 15 boete of 15 dagen hechtenis. De
eisch was f 30 of 30 dagen.
ADMINISTRATIËN BELASTINGZAKEN.
Hoofdkantoor: HAARLEM, Wilhelminastraat. Tel. 11601. Na 6 uur Tel. 14621
Bijkantoor; 's GRAVENHAGE, Akeleistraat 56.
Speciale afdeelingen voor BLOEMBOLLENCULTUUR,
LAND- EN TUINBOUW en VEETEELT.
INLICHTINGEN bi) onzen CORRESPONDENT, den heer
