SchagerCourant Radioprogramma Tweede Blad. De bouw van een stratosfeer- vliegtuig in voorbereiding. In 25 minuten naar Amerika. DE MIDDAGJAPON. Staatsloterij. Woensdag 25 Maart 1931. 74ste Jaargang. No. 8838 T.UCHTV AART De Junkerfabrieken in Dessau maken bekend, dat er voorbereidingen zijn ge troffen voor den bouw van een vliegtuig, dat is voor besterad om nog dit jaar het wereldrecord hoogvliegen te breken. Verleden week vond in den laten namiddag, in tegenwoordigheid van een groot aantal Duitsche en Amerikaansche geleerden in Dessau de eerste start van een nieuw soort drijfrakette plaats. Het appa raat dat met vloeibare zuurstof en volgens een nieuw systeem vloeibaar gemaakt stookgas was ge vuld, steeg met een gedempt gesis eenige honderden meters in de hoogte om na korten tijd onberispeelijk te landen. Het initiatief tot de poging om een raket door mid del van ontplofbare stoffen in vloeibaren vorm te doen opstijgen is genomen door den Boheemschen groot-industrieel Hugo Hückel, die een machine met 'afmetingen van 70 c.M. hoogte en 30 c.M. doorsnee heeft gebouwd, welke voor een vlucht in de lucht ledige en luchtverdunde ruimte van de stratosfeer is voor bestemd. Op denzelfden tijd dat Hückel het bevel tot den start van zijn rakette gaf, dicteerde op het privé-kan- toor van de Junker-fabrieken in Dessau de bekende professor Ir. Hugo Junkers een uitvoerig bericht aan zijn secretaris over den bouw van een stra tosfeer-vliegtuig. Aan dit bericht oneleenen wij, dat de plannen tot den bouw van een vliegtuig, dat zich in de hoogste sferen met een ongelooflijke snelheid zal moeten voortbewegen, reeds een vasten vorm hebben aangenomen en daar de firma volgens een oud principe nooit haar plannen publiek maakt voordat er op zijn minst 75 kans van slagen is, kunnen wij rustig aannemen dat ons inderdaad een wonderlijke gebeurtenis te wachten staat. Het gerucht van den bouw van een stratosfeer-vliegtuig is niet van vandaag of gisteren, men heeft reeds verschillen de keeren getracht over de constructie van de machi ne nadere inlichtingen te krijgen, doch tot nu toe ontving men regelmatig als bescheid: De professor heeft verboden inlichtingen over het desbetreffende plan te verstrekken! Bovendien weten zelfs de ingewijden in de luchtvaartwereld nog te weinig over de levenskansen van een stra tosfeer-vliegtuig om definitieve gegevens te verstrek ken! Dit was geen quasi-gewichtige pose van Je Junkerfabrieken, doch men huldigt daar nu eenmaal een bekend spreekwoord: Verkoop nimmer de huid van den beer, voor dat ge hem geschoten hebt! Geen rakettenschip. Bij een nadere beschouwing van de constructie van het Junkcr-stratosfeer-vliegtuig, bemerkt men 'dat deze niet is gebaseerd op het raketteplan van von Hückel, Vallier, professor Oberth of op vroegere schema's die door de Vereeniging voor Luchtverkeer dn Berlijn reeds zijn uitgewerkt. Men heeft hier uit sluitend te doen met een nieuw type vliegtuig, bij welks constructie rekening wordt gehouden met de toestanden die in de verdunde luchtlagen van de stratosfeer heerschen. De machine wordt geenszins aangedreven volgens het rakette principe, doch door een nieuw soort Jfunkers motor, die door middel van een typisch geconstrueerde drukpomp wordt gevoed met stookgas en de voor de verbranding noodzakelij ke zuurstof. Een een-motorige laagdekker. Het vliegtuig wordt een eenmotorigen metalen laagdekker met een spanwijdte van 28 meter en ceD vlieggewicht van ca. 4000 K.G. De bemanning is on dergebracht in een luchtdichte hoogtecabine met dub bele wanden, die onder een voor het menschelijk or ganisme noodzakelijke luchtdruk wordt gehouden. De luchtdruk en luchtverversching in deze cabine wordt door een compressor geregeld. Ook de ruimten waarin zich de stuurinrichting en de machine-on- derdeeelen bevinden, worden luchtdicht afgesloten en zoodanig geconstrueeerd, dat de stuurvlakten de grootst mogelijke draagwijdte krijgen, en eveneens bij de geringste luchttegendruk hun diensten zul len kunnen bewijzen. Men hoopt een constructie te kunnen vervaardigen, waarmee een hoogte van 8 tot 12000 meter bereikt kan worden. Theoretisch acht men deze contructie uitvoerbaar, de practijk zal natuurlijk de proef op de som moeten leveren. Waarom geen rakettenschip? Voor de leeken doet zich nu natuurlijk de vraag voor: waarom bouwt Junker een vliegtuig voor de hoogere sferen en geen rakette? Deze vraag is gemakkelijk te beantwoorden. Een vliegtuig is bestuurbaar, terwijl een onbemande post ra ket in het geheel niet en een bemande raket door den druk der uitstroomende gassen zeer moeilijk is te besturen. De vele proeven, die met het rakettesysteem reeds genomen zijn, hebben bewezen dat zich steeds onver wachte hindernissen voordoen, die niet alleen de be manning in gevaar kunnen brengen, doch tevens buitenstaanders, b.v. wanneer een raket inplaats van op het vliegveld temidden van een menschenmenig- te landt. Deze moeilijkheden willen de contructeurs der Jun kers fabrieken trachten te ondervangen door een be stuurbaar vliegtuig te bouwen dat zich eveneens met een duizelingwekkende snelheid voorwaarts kan bewegen. Al zal men in de hoogere luchtlagen de rich ting niet op een meter nauwkeurig kunnen bepalen, in lagere luchtlagen zal dit zeker wel kunnen. Safety first. Een constructie van stuwvlakken aan een raket tenschip schijnt wegens den luchtweerstand onmoge lijk, zoodat men bij de Junkers fabrieken besloot, zich terwille van de veiligheid van het publiek en de bemanning, bij het gewone vliegtuigtype te hou den. De grootste moeilijkheid bij de constructie van een dergelijk hoogtevliegtuig lag wel hierin dat een gewone verbrandingsmotor ophoudt met functionnee- ren, zoodra de toevoer van de noodzakelijke zuurstof wordt afgesneden. Deze moeilijkheid heeft men, zoo als reeds hierboven is opgemerkt, getracht te onder vangen door den motor in een luchtdichte ruimte te plaatsen en de cylinders regelmatig zuurstof toe te voegen. Het doel van den bouw van een stratosfeer- vliegtuig is geenszins zuiver wetenschappelijk, doen zal in de toekomst van practische waarde moeten blijken voor het passagiersvervoer. Men hoopt zelfs later met dit vervoermiddel grootere waarborgen voor de veiligheid van de passagiers te kunnen stel len. Dit Junkersvliegtuig zal geenszins in staat zijn om in 6 minuten van Europa naar Amerika te vliegen, doch het zal wel mogelijk zijn om indien de voor- teokenen niet bedriegen dezen afstand in 24 of 26 uur te overbruggen. Hetgeen met het oog op de tot nu toe bereikte re sultaten toch al een heele stap voorwaarts mag hee- ten! Berlijn-Amerika per rakettenvliegtnig. Practisch uitvoerbaar of een herschenschim? De plannen om een rakettenvliegtuig van Berlijn naar Amerika te schieten, zijn uit het land der droo- men verhuisd naar een meer zakelijk terrein. De mi nister voor de volkswelvaart heeft toestemming gege ven, dat het geen hersenschim is, doch een practisch uitvoerbaar plan, dat alleen door geldgebrek niet eer der kon worden verwezenlijkt. Dat is een juist inzicht. De revolutie, die de raket ten in ons verkeerswezen moeten veroorzaken, zal nog wel eenigen tijd op zich laten wachten en men zal de onbegrensde mogelijkheden, die zij bieden, niet dadelijk ten volle kunnen benutten met dat al mag toch niet ontkend worden, dat de raketten- vliegtuigen een groote toekomst tegemoet gaan en dat het tijd wordt, de eerste schrede te zetten óp den weg, die naar die toekomst voert. Evenals Zeppelin pas slaagde, toen hij zijn eigen vermogen geheel verteerd had en zich wendde tot de fantasie en de offervaardigheid van zijn landgenoo- ten, evenzoo denkt men nu op die wijze de eerste ra- kettenvlucht mogelijk te maken. Want er bestaat wel een „vereeniging voor vluchten in de wereldruimte'' van welke deze rakettenvluchten uitgaan, maar die Kort verhaal Vit het Duitsch van Hans Berger. (Nadruk verboden). Milli Grimpel stond op het perron voor een venster ivan den sneltrein, die haar echtgenoot, de heer Max Grimpel, firma Grimpel en Zonen, fabrikanten van kleur echt neteldoek, naar Leipzig, naar de Messe zou bren gen. Ze was een allercharmantste vrouw met een uitne mend figuur en op een leeftijd, waarin een zachte, glad de huid en een blozende gelaatskleur, nog geen produc ten va nde chemische industrie plegen te zijn. De heer Grimpel daarentegen was dermate van uiter lijke bekoorlijkheden gespeend, dat men hem voor Mil- li's vader zou hebben gehouden, als iets jeugdigs in zijn kleeding niet tegen dit denkbeeld had gepleit. Grimpel, een jaar met Milli thans in den echt verbonden, streefde ernaar door een modieus voor-den-dag-komen te ver goeden, wat de natuur hem onthouden had en het mag niet verzwegen worden, dat dit streven van den heer Grimpel hem meermalen tot doelwit van den spot zijner •Vrienden aan den stamtafel maakte. „Ik heb zoo'n gevoel," zei Grimpel tegen Milli, „dat de Messe heel goed zal zijn voor onze branche. Als toch Durham Ltd. uit Manchester twee diercteuren naar Leip zig stuurt! De Engelsohen weten in den regel wel wat ze moeten doen..." „Ik hoop, dat jij het ook weet," repliceerde Milli, „ver geet niet de middagjapon mee te brengen, die ik hebben wil. Je zult vast wel wat vinden, dat bij mijn figuur past. De voornaamste maten heb ik voor je opgeschre ven: het briefje ligt in je notitieboekje, vergeet het voor al niet!" „Neen kind, maak je maar niet ongerust; het ie een groot genoegen om het voor je te doen," antwoordde Grimpel galant, maar toch onmiskenbaar verstrooid. Zijn gedachten waren bij Durham Ltd. Op dat oogenblik zette de trein zich langzaam in be- Nveging. „Tot ziens, kindje, tot ziens dan!" Grimpel zwaaide met een bonten zijden zakdoek. „Schrijf je me gauw? Hotel Europa, hè?" „Natuurlijk schrijf ik. Ik weet toch veel te goed, dat je anders het briefje met de maten vergeet en dat ik geen japon..." De rest ging verloren in het geratel van de wielen. Grimpel maakte het zich gemakkelijk in zijn hoek plaatsje bij het venster, zette z(jn grooten hoornen bril op, dekte zijn omvangrijken kalen schedel met een zijden reispet en opende zijn aktentasch om een plan-de-cam- pagne voor de Messe op te stellen. Wanneer hij zich niet heel erg vergiste dan moest kleurecht neteldoek ditmaal de „Schlager" van de Messe worden. Natuurlijk... de con currentie was er ook nog, vooral Horschleber en Co., Gebroeders Daus, P. X. Muller, ongemakkelijke kerels, met wie hij al menig robbertje had gevochten, om van Pilberman en Speer niet te spreken. Dat waren hóógst gevaarlijke tegenstanders met hun eigen vertegenwoor diging in Engeland! Zuchtend want het zou een harden strijd worden opende Grimpel de aktentasch. Het eerste, wat er uit viel, was een klein visitekaartje. „Melanie Grimpel Lechner" stond er op gedrukt. En aan den anderen kant had Milli er haastig opgekrabbeld: „Middagjapon, liefst oudrose of zachtblauw. Taille 80 c.M.; borstomvang 60 c.M. Lengte 87 c.M." Grimpel glimlachte. Hoe nauwkeuirg waren zelfs op pervlakkige vrouwen, als het om toiletaangelegenheden ging. En Milli was ontegenzeggelijk een beetje opper vlakkig. Maar in de oogen van den verliefden echtge noot was dat een charme te meer. Hij wilde het kaartje in zijn portefeuille steken, maar toen hij deze opende, viel ook hier een briefje uit: een slordig afgescheurd snipper van een courant. Hij las: Milli! Middagjapon! MatenDe cijfers waren de zelfde als die op het visitekaartje. Het irriteerde Grimpel heusch een beetje. Deze op dringerige nauwgezetheid ging hem toch heusoh te ver! Hij had toch nooit blijken van overmatige vergeetach tigheid gegeven... Hij zocht.zijn bagage door en hij slaag de erin 34 briefjes met de maten van Milli's begeerde middagjapon te voorschijn te brengen: uit overhemden, uit pantoffels, uit zijn spoorboek, uit het étui van zijn tandenborstel, uit zijn boordendoos. Grimpel was wer kelijk boos en hij schreef snel een briefkaart: Lieve Milli, Ik weet het nu wel. Maten: Taille 87 c.M., borstom vang 80 cM. Lengte 60 c.M. Je hoeft me er heusch verder niet aan te herinneren. Max." In het eerstvolgende station, waar de trein stopte, liet hij de kaart posten. Toen hij laat in den avond in Leipzig aankwam, ging hij, doodmoe als hij was, rechtstreeks naar zijn hotel en wilde meteen doorgaan naar zijn kamer, toen hij in de hall een groot afnemer ontdekte, die hem inviteerde een avonddronk met hem te nemen. Hij kon moeilijk weige ren en het duurde niet lang of de heeren waren in een levendig gesprek gewikkeld. Grimpel zag aan den ro- zigen horizon reeds de eerste groote order opdoemen, toen een chasseur hem op een zilveren blad een briefje kwam brengen. vereeniging ziet reeds lang den bodem van haar geldkistje. Voor deze eerste rakettenvlucht is betrekkelijk niet veel geld noodig. Er wordt van het Duitsche pu bliek slechts 40.000 Mark gevraagd, 24.000 guldens. Dan kan de eerste groote raket gebouwd worden, die slechts 25 minuten noodig heeft voor de vlucht over den haringvijver. Er gaan den eersten keer nog wel geen menschen mee, doch er is wel plaats voor een flinken postzak. Tarief 5 Pfennig per gram! Het plan is, de raket eerst tot een hoogte van 120 k 200 K.M. te laten opstijgen; daar bestaat de weer stand van de lucht niet meer en daarom kan :1e reis naar het Westen ook gemakkelijk worden af gelegd met een snelheid van 500 K.M. per minuut. Dat beteekent, dat in de toekomst een brief van Ber lijn naar Londen kan worden geschoten in zes mi nuten. De vereeniging voor vluchten in de wereldruimte heeft al een eigen vliegveld, een oud schietterrein ten N.W. van Berlijn. Van daaruit hoopt men zelfs over enkele jaren de eerste mensch af te schieten naar de ledige wereldruimte. Men heeft al precies uitgere kend. dat men daarvoor gebruik moet maken van een raket, die 6 minuten brandt. Na afloop van die 6 mi nuiten is een snelheid van 11.2 K.M. per seconde(!) bereikt, waardoor de raket zich vrij kan maken van de aantrekkingskracht der aarde en dan met dezelfde snelheid blijft, doorvliegen om na vier dagen op de maan te landen. Het schijnt een utopie en toch denkt men over een jaar of tien zoover te zijn. De jonge ingenieurs, die er hun levensdoel in zien, heb ben bij al hun idealisme een zakelijke nuchterheid bewaard. Zij werken zuiver wetenschappelijk, de fan tasie moet er buiten blijven, buiten de spaarzame prikkeldraad-omheining, die men gezet heeft om hel geheele vliegveld met de kleine huisjes, waarin deze werkers der toekomst leven. Trekking: van Maandag 23 Maart le Klasse le Lijst. No. 3637 f 20.000. No. 6385 f 1500. Nos. 13696 20010 ieder f 1000. Nos. 1098 3736 8097 ieder f 400. Nos. 2315 14066 20724 ieder f 100. Prijzen van f 20. 1 21 56 60 76 157 158 173 176 188 193 260 292 294 350 356 363 364 371 411 415 433 466 484 553 564 592 750 757 812 822 837 931 1013 1016 1093 1114 1136 1155 1207 1274 1282 1386 1464 1467 1473 1496 1503 1555 1571 1581 1627 1768 1784 1807 1842 1912 1925 1980 2013 2040 2154 2161 2170 2346 2351 2382 2477 2496 2507 2567 2574 2773 2795 2808 2834 2840 2849 2869 2916 2977 3024 3102 3118 3120 3168 3220 3294 3347 3368 3412 3422 3482 3497 3537 3566 3573 3620 3632 3653 3681 3802 3885 3931 3935 4019 4023 4033 4051 4110 4184 4319 4429 4464 4468 4506 4509 4614 4979 5031 5034 5067 5074 5112 5145 5194 5290 5312 5341 5358 5377 5387 5416 5423 5431 5487 5506 5528 5540 5565 5696 5790 5820 5849 5904 6065 6072 6157 6195 6258 6268 6276 6278 6294 6306 6308 6358 6378 6466 6468 6473 6500 6613 6636 6702 6709 6779 6934 6939 6952 7018 7030 7069 7110 7127 7148 7371 7379 7422 7538 7553 7622 7655 7667 7687 7798 7809 7824 7875 7895 8004 8080 8094 8107 8181 8353 8419 8430 8431 8447 8471 8601 8631 8646 8654 8695 8796 8871 8872 8873 8898 9033 9103 9125 9166 9176 9248 9272 9295 9311 9321 9323 9455 9457 9466 9495 9511 9530 9565 9566 9626 9813 9917 9924 9944 9991 10024 10048 10057 10123 10132 10152 10161 10274 10299 10310 10438 10441 10447 10481- 10485 10500 10520 10550 10699 10767 10798 10829 10861 10872 10886 10920 10938 11044 11058 11094 11095 11101 11227 11233 11243 11273 11312 11317 11347 11348 11351 11366 11381 11502 11535 11547 11701 11704 11732 11745 11874 11896 11902 11966 11981 12157 12181 12192 12225 12241 12268 12281 '12298 12302 12329 12446 12509 12511 12530 12541 12562 12599 12625 12627 12650 12654 12689 12721 12756 12758 12790 12826 12913 12934 12951 12990 12991 13158 13171 13291 13326 13352 13384 13395 13436 13459 13609 13666 13678 13701 13708 13716 13888 13970 13995 14068 14112 14132 14135 14160 14238 14253 14324 14332 14339 14347 14367 14428 14473 14482 14530 14543 14550 14618 14741 14784 14905 14920 14982 15008 15121 15139 15164 15170 15326 15368 15384 15386 15405 15530 15796 15822 15823 15846 15925 15951 15979 16092 16104 16157 16180 16236 16280 16365 16416 16422 16444 16460 16481 16510 16564 16647 16719 16726 „Pardon, dat heeft meneer verloren," zei het jog, met moeite een vrijpostigen glimlach bedwingend. Niet veel goeds verwachtend, nam Grimpel het pa piertje op. Het was zooais hij had gedacht: het bevatte de „maten". Woedend wilde hij het briefje in elkaar kreukelen, toen zijn metgezel er de hand naar uitstrekte „Alle hulde!" complimenteerde deze, toen hij van den inhoud had kennis genomen. „U bent een kenner! Wie la de dame?" „Mijn vrouw," gromde Grimpel. „Maak dat jé grootje wijs!" lachte de ander en eer drie minuten voorbij waren, had het tweetal zoo grondig ruzie gemaakt, dat de gehoopte bestelling in rook ver vloog. Midden in den nacht werd Grimpel door heftig klop pen op de deur van zijn hotelkamer ogewekt. Een drin gend telegram! Hij had het gevoel of zijn hart stilstond. Vast en zeker brand in zijn fabriek... en zijn zuinige com pagnon had maar de helft van de waarde verzekerd! Met trillende vingers opende hij de depêche. En ziehier waar op zijn verbijsterde oogen staarden: „Maten op briefkaart verkeerd opgegeven. Taille 80 c.M. Borstomvang 60 cM. Lengte 87 cM. Milli." Grimpel huilde gewoonweg... Den volgenden morgen kwam er weer een telegram! Natuurlijk die ellendige maten weer, dacht hij en ver brandde het papier ongelezen. Toen hij het hotel wilde verlaten, werd hij aan de telefoon geroepen en h(j moest drie uur wachten voor de verbinding tot stand kwam. Intusschen zag hij knarsetandend toe. dat Hirschleber met twee van zijn klanten zaken deed. De vriendelijke metgezel van gisteravond passeerde de telefooncel, zag hem ostentatief niet en ging naast Filbermann zitten. Grimpel had onweerstaanbaren lust om de cel af te bre ken. Eindelijk kwam de verbinding. Het was Milli, die hem, uit een op ongeveer drie uur afstand liggende stad, op belde. Ze was hem per auto nagereisd, had motorpech gehad en bevond zicli op het moment in een toestand van volslagen hulpeloosheid in een wildvreemde stad, want om de maat van den ramspoed vol te maken, had ze haar portemonnaie vergeten! Of hij toch alsjeblieft bij haar wilde komen... ze wist anders niet wat er alle maal gebeuren kon... Grimpel holde naar het station. Onderweg hield een klant hem aan met de woorden: „Goed dat ik je net tref, Grimpel; ik heb een prachtige order voor je!" Maar daar Grimpel geen tijd te verliezen had, ging de prach tige order naar een concurrent Toen Grimpel in de stad arriveerde, waar zijn echtge- noote gestrand was, verwelkomde een kruier hem met de boodschap, dat Mevrouw Grimpel haar portemonnaie ten slotte tóch gevonden had en doorgereisd was naar Leipzig, waar ze op haar man zou wachten. Verwarmde vleugels tegen het vormen vnn ijskorsten. De technische nfdeeling van een van de grootste Amerikaansche vliegtuigfabrieken, die ook veel vliegtuigen naar Noordelijke streken afleveren, is thans bezig proeven te nemen, met het elecLrische verwarmen van de vliegtuig-vleugels, teneinde het vormen van hinderlijke en bezwarende ijskorsten te voorkomen en tegen te gaan. Het verwarmingstoestel, de „Kilgore aircraft pro tector" genoemd, bestaat uit electrisch verwarmde elementen, die door een motor worden gevoed, wel ke op de groote drijfkracht-motoren is geschakeld. De te bereiken temperatuur wordt steeds juist zoo hoog genomen, als strikt noodig is. om ijsvorming te voorkomen. Bij metalen vleugels is het verwarmings apparaat in den vleugel ingebouwd door middel van draden met den voedingsmotor verboden. Bij gewone vleugels is er een aparte, geisoleerde strook langs de vleugels gebouwd, waarin de elementen zijn on dergebracht. In beide gevallen wordt ruim een der de gedeelte van het vleugeloppervlak op temperatuur gebracht. Vijftien maanden geleden waren te Mil- waukeo reeds dergelijke proeven genomen, doch liet toestel bleek daar te zwaar te zijn en onvoldoendo warmte-intensiteit. te bezitten. liet. nieuwe toestel heeft bij een aeroplaan met tachtig voet spreiding (v. d. vleugls) een gewicht van 203 pond, Men wil de verwarmer demontabel maken, zooclat bij warm weer het toestel verwijderd kan worden. Het toestel wordt vanuit de cickpit bediend. Voor geïnteresseerden is het adres xan den patent-houder: John. P. Kilgore, 90 College Street, New Haven. (Nadruk verboden.) 16734 16764 16849 16969 17006 17051 17091 17112 17222 17253 17316 173S3 173S5 17429 17495 17514 17524 17603 17624 17794 17825 17848 17911 17938 17947 17969 17981 17993 18051 18060 18081 18362 18369 18423 18464 18651 18692 18723 18765 18841 18881 18937 18995 19046 19124 19186 19239 19308 19327 19330 19342 19352 19381 19415 19461 19468 19500 19534 19539 19565 19574 19581 19623 19657 19688 19770 19807 19824 19891 19906 19985 20013 20044 20205 20318 20344 20374 20460 20486 20496 20654 20710 20748 20801 20844 20882 20902 20915 20944 20945 Donderdag 26 Maart. Hilversum (1875 M.) A.V.R.O. 8.00 Tijdsein; 8.019.50 Gramofoonmuziek; 10.00 Tijd sein; 10.0110.15 Morgenwijding; 10.3012.00 Ochtend concert door het AVHO-Kwintet; 12.15—2.30 Gramofoon- platen; 2.303.00 Rustpoos voor het verzorgen van den zender; 3.00400 Naaicursus door Mevr. Ida de Leeuwvan Rees; 4.005.00 Ziekenuur door Mevr. Ant.van Dijk; 5.006.00 Concert door Kovacs Lajos en zijn Orkest; 6.006.30 Sportpraatje door H. Hollander; 6.307.00 Radio-Volks-Universiteit. Dr. W. van Bemme- len spreekt over: „Vulkanisme in Nederlandsch-Indlë in verband met de Merapi-uitbarsting"; 7.007.30 Engel- sche les voor Gevorderden; 7.458.15 Bach-Concert door Prof. Georg A. Walter (tenor) en het AVRO-Orkest o.l.v. Nico Treep; 8.1510.30 Aansluiting van het Con certgebouw te Amsterdam. Abonnementsconcert o.l.v. Dt. Willem Mengelberg. Solist: Ferdinand Helmann (viool); In de pauze: A. de Wal spreekt over: Beet hoven; 10.3010.45 Nieuwsberichten van Vaz Dias; 10.45 12.00 Gramofonmuziek; 12.00 Sluiting. Huizen (298 M.) K.R.O. 8.0b—9.30 Morgenconcert. N.C.R.V. 10.0010.30 Zang door het NCRV-Dameskoor; 10.30 11.00 Korte Ziekendienst door Ds. P. Groote. K.R.O. 11.0011.30 Gramofoonmuziek; 11.3012.00 Godsdien stig Halfuurtje; 12.00 Tijdsein; 12.011.30 Lunchconcert door het K.R.O.-trio; 1.30—2.00 Gramofoonmuziek. N.C.R.V. 2.002.15 Gramofonmuziek; 2.153.15 Cursus fraaie handwerken; 3.153.45 Vrouwenhalfuurtje; 3.454.00 Verzorging van den zender; 4.005.00 Ziekenuurtje; 5.00 5.30 Gramofoonmuziek; 5.306.30 Christelijk Liederen- uurtje; 6.306.45 Gramofoonmuziek; 6.457.00 Cursus knippen en stof versieren; 7.007.30 Causerie over: „Het broeden en opfokken van kuikens"; 7.30—8.00 Vragen- halfuurtje; 8.0010.00 Concert door de Chr. Gem. Zang- vereeniging „J. S. Bach"; 10.0010.10 Persberichten van Vaz Dias; 10.1011.30 Gramofoonplaten. Grimpel was razend: hij was overtuigd dat hij nooit meer iets voor Milli zou kunnen voelen, wat ook maar in de verate verte op liefde leek. De eerstvolgende trein in de richting Leipzig vertrok pas in den laten middag, zooals uit een informatie bij den stationsportier bleek. Zijn getergde zenuwen niet meer meester, gaf hij den man, die hem deze jobstijding bracht, een klap in 't ge zicht, met het gevolg dat hij gearresteerd en pas den volgenden morgen in vrijheid gesteld werd. De politie was overtuigd met een vrijwel ongevaarljjken gek te doen te hebben: hij had de wanden van zijn cel met myste- rieuse cijfers volgekrabbeld: 80 centimeter, 87 centime ter, 60 centimeter... Blijkbaar een getallenmaniak! Tegen den middag keerde Grimpel in zijn Leipzlger hotel terug. Bij zijn binnentreden werd hem een brief van zijn vrouw overhandigd. „Lieve Max, Je schijnt je uitstekend te amuseeren! Den heelen nacht heb ik vergeefs op je gewacht en in mijn veront waardiging ben ik naar huis teruggegaan, waar we el kaar wel nader zullen spreken. Overigens deel ik je mede, dat ik zelf de middagjapon al heb gekocht. Doe dus maar verder geen moeite. Milli." Grimpel zakte bewusteloos in elkaar. In een toestand, die grensde aan verstandsverbijste ring, trof hem den volgenden morgen zijn compagnon, die in woeste opwinding de hotelkamer kwam binnen stormen. „Grimpel, heb je verkocht?" schreeuwde hij. Als eenig antwoord kreeg de compagnon een schoen naar het hoofd. „Niet?" vervolgde hij, nog steeds schreeuwend. „Niet? Goddank! Ik was bang dat je mijn telegram niet gekre gen had, omdat je de ontvangst niet had bevestigd en per telefoon was je niet te bereiken." „Wat voor telegram?" „Dat van gisterochtend..." „Dat heb ik In het vuur gegooid." „Genadige Hemel! Maar verkocht heb je toch niet...?" De schoen van zooeven werd gevolgd door een tweeden. „Schei uit met die smijterij, Grimpel en luister", ver maande de compagnon. „Er is een reuzenprijsstijging in neteldoek op komst. Laten de concurrenten maar ver- koopen... die trekken zich de haren uit het hoofd als ze merken dat ze het drievoudige hadden kunnen maken! Wat een zeldzame bof dat je geen meter van onzen voor raad verkocht hebt..." En zoo geschiedde het. Een goede engel, die de ge stalte had aangenomen van Milli, wierp de firma een vermogen in den schoot. Een maand later gaf Grimpel zijn vrouw een echt Pa- rijzer model cadeau. Jammer alleen dat de maten niet heelemaal uitkwamen...

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1931 | | pagina 5