SchagerCourant
Radioprogramma
Tweede Blad.
De bouw van een stratosfeer-
vliegtuig in voorbereiding.
In 25 minuten naar
Amerika.
DE MIDDAGJAPON.
Staatsloterij.
Woensdag 25 Maart 1931.
74ste Jaargang. No. 8838
T.UCHTV AART
De Junkerfabrieken in Dessau maken
bekend, dat er voorbereidingen zijn ge
troffen voor den bouw van een vliegtuig,
dat is voor besterad om nog dit jaar het
wereldrecord hoogvliegen te breken.
Verleden week vond in den laten namiddag, in
tegenwoordigheid van een groot aantal Duitsche en
Amerikaansche geleerden in Dessau de eerste start
van een nieuw soort drijfrakette plaats. Het appa
raat dat met vloeibare zuurstof en volgens een
nieuw systeem vloeibaar gemaakt stookgas was ge
vuld, steeg met een gedempt gesis eenige honderden
meters in de hoogte om na korten tijd onberispeelijk
te landen.
Het initiatief tot de poging om een raket door mid
del van ontplofbare stoffen in vloeibaren vorm te
doen opstijgen is genomen door den Boheemschen
groot-industrieel Hugo Hückel, die een machine met
'afmetingen van 70 c.M. hoogte en 30 c.M. doorsnee
heeft gebouwd, welke voor een vlucht in de lucht
ledige en luchtverdunde ruimte van de stratosfeer is
voor bestemd.
Op denzelfden tijd dat Hückel het bevel tot den
start van zijn rakette gaf, dicteerde op het privé-kan-
toor van de Junker-fabrieken in Dessau de bekende
professor Ir. Hugo Junkers een uitvoerig bericht
aan zijn secretaris over den bouw van een stra
tosfeer-vliegtuig. Aan dit bericht oneleenen wij, dat
de plannen tot den bouw van een vliegtuig, dat zich
in de hoogste sferen met een ongelooflijke snelheid
zal moeten voortbewegen, reeds een vasten vorm
hebben aangenomen en daar de firma volgens een
oud principe nooit haar plannen publiek maakt
voordat er op zijn minst 75 kans van slagen is,
kunnen wij rustig aannemen dat ons inderdaad een
wonderlijke gebeurtenis te wachten staat. Het gerucht
van den bouw van een stratosfeer-vliegtuig is niet
van vandaag of gisteren, men heeft reeds verschillen
de keeren getracht over de constructie van de machi
ne nadere inlichtingen te krijgen, doch tot nu toe
ontving men regelmatig als bescheid:
De professor heeft verboden inlichtingen over
het desbetreffende plan te verstrekken! Bovendien
weten zelfs de ingewijden in de luchtvaartwereld
nog te weinig over de levenskansen van een stra
tosfeer-vliegtuig om definitieve gegevens te verstrek
ken! Dit was geen quasi-gewichtige pose van Je
Junkerfabrieken, doch men huldigt daar nu eenmaal
een bekend spreekwoord:
Verkoop nimmer de huid van den beer, voor
dat ge hem geschoten hebt!
Geen rakettenschip.
Bij een nadere beschouwing van de constructie
van het Junkcr-stratosfeer-vliegtuig, bemerkt men
'dat deze niet is gebaseerd op het raketteplan van
von Hückel, Vallier, professor Oberth of op vroegere
schema's die door de Vereeniging voor Luchtverkeer
dn Berlijn reeds zijn uitgewerkt. Men heeft hier uit
sluitend te doen met een nieuw type vliegtuig, bij
welks constructie rekening wordt gehouden met de
toestanden die in de verdunde luchtlagen van de
stratosfeer heerschen. De machine wordt geenszins
aangedreven volgens het rakette principe, doch door
een nieuw soort Jfunkers motor, die door middel van
een typisch geconstrueerde drukpomp wordt gevoed
met stookgas en de voor de verbranding noodzakelij
ke zuurstof.
Een een-motorige laagdekker.
Het vliegtuig wordt een eenmotorigen metalen
laagdekker met een spanwijdte van 28 meter en ceD
vlieggewicht van ca. 4000 K.G. De bemanning is on
dergebracht in een luchtdichte hoogtecabine met dub
bele wanden, die onder een voor het menschelijk or
ganisme noodzakelijke luchtdruk wordt gehouden.
De luchtdruk en luchtverversching in deze cabine
wordt door een compressor geregeld. Ook de ruimten
waarin zich de stuurinrichting en de machine-on-
derdeeelen bevinden, worden luchtdicht afgesloten
en zoodanig geconstrueeerd, dat de stuurvlakten de
grootst mogelijke draagwijdte krijgen, en eveneens
bij de geringste luchttegendruk hun diensten zul
len kunnen bewijzen. Men hoopt een constructie te
kunnen vervaardigen, waarmee een hoogte van 8 tot
12000 meter bereikt kan worden.
Theoretisch acht men deze contructie uitvoerbaar,
de practijk zal natuurlijk de proef op de som moeten
leveren.
Waarom geen rakettenschip?
Voor de leeken doet zich nu natuurlijk de vraag
voor: waarom bouwt Junker een vliegtuig voor de
hoogere sferen en geen rakette?
Deze vraag is gemakkelijk te beantwoorden. Een
vliegtuig is bestuurbaar, terwijl een onbemande post
ra ket in het geheel niet en een bemande raket door
den druk der uitstroomende gassen zeer moeilijk is
te besturen.
De vele proeven, die met het rakettesysteem reeds
genomen zijn, hebben bewezen dat zich steeds onver
wachte hindernissen voordoen, die niet alleen de be
manning in gevaar kunnen brengen, doch tevens
buitenstaanders, b.v. wanneer een raket inplaats van
op het vliegveld temidden van een menschenmenig-
te landt.
Deze moeilijkheden willen de contructeurs der Jun
kers fabrieken trachten te ondervangen door een be
stuurbaar vliegtuig te bouwen dat zich eveneens
met een duizelingwekkende snelheid voorwaarts kan
bewegen. Al zal men in de hoogere luchtlagen de rich
ting niet op een meter nauwkeurig kunnen bepalen,
in lagere luchtlagen zal dit zeker wel kunnen.
Safety first.
Een constructie van stuwvlakken aan een raket
tenschip schijnt wegens den luchtweerstand onmoge
lijk, zoodat men bij de Junkers fabrieken besloot,
zich terwille van de veiligheid van het publiek en
de bemanning, bij het gewone vliegtuigtype te hou
den. De grootste moeilijkheid bij de constructie van
een dergelijk hoogtevliegtuig lag wel hierin dat een
gewone verbrandingsmotor ophoudt met functionnee-
ren, zoodra de toevoer van de noodzakelijke zuurstof
wordt afgesneden. Deze moeilijkheid heeft men, zoo
als reeds hierboven is opgemerkt, getracht te onder
vangen door den motor in een luchtdichte ruimte te
plaatsen en de cylinders regelmatig zuurstof toe te
voegen.
Het doel van den bouw van een stratosfeer-
vliegtuig is geenszins zuiver wetenschappelijk, doen
zal in de toekomst van practische waarde moeten
blijken voor het passagiersvervoer. Men hoopt zelfs
later met dit vervoermiddel grootere waarborgen
voor de veiligheid van de passagiers te kunnen stel
len.
Dit Junkersvliegtuig zal geenszins in staat zijn om
in 6 minuten van Europa naar Amerika te vliegen,
doch het zal wel mogelijk zijn om indien de voor-
teokenen niet bedriegen dezen afstand in 24 of 26
uur te overbruggen.
Hetgeen met het oog op de tot nu toe bereikte re
sultaten toch al een heele stap voorwaarts mag hee-
ten!
Berlijn-Amerika per rakettenvliegtnig.
Practisch uitvoerbaar of een herschenschim?
De plannen om een rakettenvliegtuig van Berlijn
naar Amerika te schieten, zijn uit het land der droo-
men verhuisd naar een meer zakelijk terrein. De mi
nister voor de volkswelvaart heeft toestemming gege
ven, dat het geen hersenschim is, doch een practisch
uitvoerbaar plan, dat alleen door geldgebrek niet eer
der kon worden verwezenlijkt.
Dat is een juist inzicht. De revolutie, die de raket
ten in ons verkeerswezen moeten veroorzaken, zal
nog wel eenigen tijd op zich laten wachten en men
zal de onbegrensde mogelijkheden, die zij bieden,
niet dadelijk ten volle kunnen benutten met dat
al mag toch niet ontkend worden, dat de raketten-
vliegtuigen een groote toekomst tegemoet gaan en
dat het tijd wordt, de eerste schrede te zetten óp den
weg, die naar die toekomst voert.
Evenals Zeppelin pas slaagde, toen hij zijn eigen
vermogen geheel verteerd had en zich wendde tot de
fantasie en de offervaardigheid van zijn landgenoo-
ten, evenzoo denkt men nu op die wijze de eerste ra-
kettenvlucht mogelijk te maken. Want er bestaat wel
een „vereeniging voor vluchten in de wereldruimte''
van welke deze rakettenvluchten uitgaan, maar die
Kort verhaal
Vit het Duitsch van
Hans Berger.
(Nadruk verboden).
Milli Grimpel stond op het perron voor een venster
ivan den sneltrein, die haar echtgenoot, de heer Max
Grimpel, firma Grimpel en Zonen, fabrikanten van kleur
echt neteldoek, naar Leipzig, naar de Messe zou bren
gen. Ze was een allercharmantste vrouw met een uitne
mend figuur en op een leeftijd, waarin een zachte, glad
de huid en een blozende gelaatskleur, nog geen produc
ten va nde chemische industrie plegen te zijn.
De heer Grimpel daarentegen was dermate van uiter
lijke bekoorlijkheden gespeend, dat men hem voor Mil-
li's vader zou hebben gehouden, als iets jeugdigs in zijn
kleeding niet tegen dit denkbeeld had gepleit. Grimpel,
een jaar met Milli thans in den echt verbonden, streefde
ernaar door een modieus voor-den-dag-komen te ver
goeden, wat de natuur hem onthouden had en het mag
niet verzwegen worden, dat dit streven van den heer
Grimpel hem meermalen tot doelwit van den spot zijner
•Vrienden aan den stamtafel maakte.
„Ik heb zoo'n gevoel," zei Grimpel tegen Milli, „dat de
Messe heel goed zal zijn voor onze branche. Als toch
Durham Ltd. uit Manchester twee diercteuren naar Leip
zig stuurt! De Engelsohen weten in den regel wel wat ze
moeten doen..."
„Ik hoop, dat jij het ook weet," repliceerde Milli, „ver
geet niet de middagjapon mee te brengen, die ik hebben
wil. Je zult vast wel wat vinden, dat bij mijn figuur
past. De voornaamste maten heb ik voor je opgeschre
ven: het briefje ligt in je notitieboekje, vergeet het voor
al niet!"
„Neen kind, maak je maar niet ongerust; het ie een
groot genoegen om het voor je te doen," antwoordde
Grimpel galant, maar toch onmiskenbaar verstrooid.
Zijn gedachten waren bij Durham Ltd.
Op dat oogenblik zette de trein zich langzaam in be-
Nveging.
„Tot ziens, kindje, tot ziens dan!" Grimpel zwaaide met
een bonten zijden zakdoek. „Schrijf je me gauw? Hotel
Europa, hè?"
„Natuurlijk schrijf ik. Ik weet toch veel te goed, dat
je anders het briefje met de maten vergeet en dat ik geen
japon..."
De rest ging verloren in het geratel van de wielen.
Grimpel maakte het zich gemakkelijk in zijn hoek
plaatsje bij het venster, zette z(jn grooten hoornen bril
op, dekte zijn omvangrijken kalen schedel met een zijden
reispet en opende zijn aktentasch om een plan-de-cam-
pagne voor de Messe op te stellen. Wanneer hij zich niet
heel erg vergiste dan moest kleurecht neteldoek ditmaal
de „Schlager" van de Messe worden. Natuurlijk... de con
currentie was er ook nog, vooral Horschleber en Co.,
Gebroeders Daus, P. X. Muller, ongemakkelijke kerels,
met wie hij al menig robbertje had gevochten, om van
Pilberman en Speer niet te spreken. Dat waren hóógst
gevaarlijke tegenstanders met hun eigen vertegenwoor
diging in Engeland!
Zuchtend want het zou een harden strijd worden
opende Grimpel de aktentasch. Het eerste, wat er uit
viel, was een klein visitekaartje. „Melanie Grimpel
Lechner" stond er op gedrukt. En aan den anderen kant
had Milli er haastig opgekrabbeld: „Middagjapon, liefst
oudrose of zachtblauw. Taille 80 c.M.; borstomvang 60
c.M. Lengte 87 c.M."
Grimpel glimlachte. Hoe nauwkeuirg waren zelfs op
pervlakkige vrouwen, als het om toiletaangelegenheden
ging. En Milli was ontegenzeggelijk een beetje opper
vlakkig. Maar in de oogen van den verliefden echtge
noot was dat een charme te meer.
Hij wilde het kaartje in zijn portefeuille steken, maar
toen hij deze opende, viel ook hier een briefje uit: een
slordig afgescheurd snipper van een courant. Hij las:
Milli! Middagjapon! MatenDe cijfers waren de
zelfde als die op het visitekaartje.
Het irriteerde Grimpel heusch een beetje. Deze op
dringerige nauwgezetheid ging hem toch heusoh te ver!
Hij had toch nooit blijken van overmatige vergeetach
tigheid gegeven... Hij zocht.zijn bagage door en hij slaag
de erin 34 briefjes met de maten van Milli's begeerde
middagjapon te voorschijn te brengen: uit overhemden,
uit pantoffels, uit zijn spoorboek, uit het étui van zijn
tandenborstel, uit zijn boordendoos. Grimpel was wer
kelijk boos en hij schreef snel een briefkaart:
Lieve Milli,
Ik weet het nu wel. Maten: Taille 87 c.M., borstom
vang 80 cM. Lengte 60 c.M. Je hoeft me er heusch
verder niet aan te herinneren.
Max."
In het eerstvolgende station, waar de trein stopte, liet
hij de kaart posten.
Toen hij laat in den avond in Leipzig aankwam, ging
hij, doodmoe als hij was, rechtstreeks naar zijn hotel en
wilde meteen doorgaan naar zijn kamer, toen hij in de
hall een groot afnemer ontdekte, die hem inviteerde een
avonddronk met hem te nemen. Hij kon moeilijk weige
ren en het duurde niet lang of de heeren waren in een
levendig gesprek gewikkeld. Grimpel zag aan den ro-
zigen horizon reeds de eerste groote order opdoemen,
toen een chasseur hem op een zilveren blad een briefje
kwam brengen.
vereeniging ziet reeds lang den bodem van haar
geldkistje.
Voor deze eerste rakettenvlucht is betrekkelijk
niet veel geld noodig. Er wordt van het Duitsche pu
bliek slechts 40.000 Mark gevraagd, 24.000 guldens.
Dan kan de eerste groote raket gebouwd worden, die
slechts 25 minuten noodig heeft voor de vlucht over
den haringvijver. Er gaan den eersten keer nog wel
geen menschen mee, doch er is wel plaats voor een
flinken postzak. Tarief 5 Pfennig per gram!
Het plan is, de raket eerst tot een hoogte van 120 k
200 K.M. te laten opstijgen; daar bestaat de weer
stand van de lucht niet meer en daarom kan :1e
reis naar het Westen ook gemakkelijk worden af
gelegd met een snelheid van 500 K.M. per minuut.
Dat beteekent, dat in de toekomst een brief van Ber
lijn naar Londen kan worden geschoten in zes mi
nuten.
De vereeniging voor vluchten in de wereldruimte
heeft al een eigen vliegveld, een oud schietterrein ten
N.W. van Berlijn. Van daaruit hoopt men zelfs over
enkele jaren de eerste mensch af te schieten naar de
ledige wereldruimte. Men heeft al precies uitgere
kend. dat men daarvoor gebruik moet maken van een
raket, die 6 minuten brandt. Na afloop van die 6 mi
nuiten is een snelheid van 11.2 K.M. per seconde(!)
bereikt, waardoor de raket zich vrij kan maken van
de aantrekkingskracht der aarde en dan met dezelfde
snelheid blijft, doorvliegen om na vier dagen op de
maan te landen. Het schijnt een utopie en toch
denkt men over een jaar of tien zoover te zijn. De
jonge ingenieurs, die er hun levensdoel in zien, heb
ben bij al hun idealisme een zakelijke nuchterheid
bewaard. Zij werken zuiver wetenschappelijk, de fan
tasie moet er buiten blijven, buiten de spaarzame
prikkeldraad-omheining, die men gezet heeft om hel
geheele vliegveld met de kleine huisjes, waarin deze
werkers der toekomst leven.
Trekking: van Maandag 23 Maart
le Klasse le Lijst.
No. 3637 f 20.000.
No. 6385 f 1500.
Nos. 13696 20010 ieder f 1000.
Nos. 1098 3736 8097 ieder f 400.
Nos. 2315 14066 20724 ieder f 100.
Prijzen van f 20.
1 21 56 60 76 157 158 173
176 188 193 260 292 294 350 356
363 364 371 411 415 433 466 484
553 564 592 750 757 812 822 837
931 1013 1016 1093 1114 1136 1155 1207
1274 1282 1386 1464 1467 1473 1496 1503
1555 1571 1581 1627 1768 1784 1807 1842
1912 1925 1980 2013 2040 2154 2161 2170
2346 2351 2382 2477 2496 2507 2567 2574
2773 2795 2808 2834 2840 2849 2869 2916
2977 3024 3102 3118 3120 3168 3220 3294
3347 3368 3412 3422 3482 3497 3537 3566
3573 3620 3632 3653 3681 3802 3885 3931
3935 4019 4023 4033 4051 4110 4184 4319
4429 4464 4468 4506 4509 4614 4979 5031
5034 5067 5074 5112 5145 5194 5290 5312
5341 5358 5377 5387 5416 5423 5431 5487
5506 5528 5540 5565 5696 5790 5820 5849
5904 6065 6072 6157 6195 6258 6268 6276
6278 6294 6306 6308 6358 6378 6466 6468
6473 6500 6613 6636 6702 6709 6779 6934
6939 6952 7018 7030 7069 7110 7127 7148
7371 7379 7422 7538 7553 7622 7655 7667
7687 7798 7809 7824 7875 7895 8004 8080
8094 8107 8181 8353 8419 8430 8431 8447
8471 8601 8631 8646 8654 8695 8796 8871
8872 8873 8898 9033 9103 9125 9166 9176
9248 9272 9295 9311 9321 9323 9455 9457
9466 9495 9511 9530 9565 9566 9626 9813
9917 9924 9944 9991
10024
10048
10057
10123
10132
10152
10161
10274
10299
10310
10438
10441
10447
10481-
10485
10500
10520
10550
10699
10767
10798
10829
10861
10872
10886
10920
10938
11044
11058
11094
11095
11101
11227
11233
11243
11273
11312
11317
11347
11348
11351
11366
11381
11502
11535
11547
11701
11704
11732
11745
11874
11896
11902
11966
11981
12157
12181
12192
12225
12241
12268
12281
'12298
12302
12329
12446
12509
12511
12530
12541
12562
12599
12625
12627
12650
12654
12689
12721
12756
12758
12790
12826
12913
12934
12951
12990
12991
13158
13171
13291
13326
13352
13384
13395
13436
13459
13609
13666
13678
13701
13708
13716
13888
13970
13995
14068
14112
14132
14135
14160
14238
14253
14324
14332
14339
14347
14367
14428
14473
14482
14530
14543
14550
14618
14741
14784
14905
14920
14982
15008
15121
15139
15164
15170
15326
15368
15384
15386
15405
15530
15796
15822
15823
15846
15925
15951
15979
16092
16104
16157
16180
16236
16280
16365
16416
16422
16444
16460
16481
16510
16564
16647
16719
16726
„Pardon, dat heeft meneer verloren," zei het jog, met
moeite een vrijpostigen glimlach bedwingend.
Niet veel goeds verwachtend, nam Grimpel het pa
piertje op. Het was zooais hij had gedacht: het bevatte
de „maten". Woedend wilde hij het briefje in elkaar
kreukelen, toen zijn metgezel er de hand naar uitstrekte
„Alle hulde!" complimenteerde deze, toen hij van den
inhoud had kennis genomen. „U bent een kenner! Wie la
de dame?"
„Mijn vrouw," gromde Grimpel.
„Maak dat jé grootje wijs!" lachte de ander en eer
drie minuten voorbij waren, had het tweetal zoo grondig
ruzie gemaakt, dat de gehoopte bestelling in rook ver
vloog.
Midden in den nacht werd Grimpel door heftig klop
pen op de deur van zijn hotelkamer ogewekt. Een drin
gend telegram! Hij had het gevoel of zijn hart stilstond.
Vast en zeker brand in zijn fabriek... en zijn zuinige com
pagnon had maar de helft van de waarde verzekerd! Met
trillende vingers opende hij de depêche. En ziehier waar
op zijn verbijsterde oogen staarden:
„Maten op briefkaart verkeerd opgegeven. Taille 80
c.M. Borstomvang 60 cM. Lengte 87 cM. Milli."
Grimpel huilde gewoonweg...
Den volgenden morgen kwam er weer een telegram!
Natuurlijk die ellendige maten weer, dacht hij en ver
brandde het papier ongelezen. Toen hij het hotel wilde
verlaten, werd hij aan de telefoon geroepen en h(j moest
drie uur wachten voor de verbinding tot stand kwam.
Intusschen zag hij knarsetandend toe. dat Hirschleber
met twee van zijn klanten zaken deed. De vriendelijke
metgezel van gisteravond passeerde de telefooncel, zag
hem ostentatief niet en ging naast Filbermann zitten.
Grimpel had onweerstaanbaren lust om de cel af te bre
ken.
Eindelijk kwam de verbinding. Het was Milli, die hem,
uit een op ongeveer drie uur afstand liggende stad, op
belde. Ze was hem per auto nagereisd, had motorpech
gehad en bevond zicli op het moment in een toestand
van volslagen hulpeloosheid in een wildvreemde stad,
want om de maat van den ramspoed vol te maken, had
ze haar portemonnaie vergeten! Of hij toch alsjeblieft
bij haar wilde komen... ze wist anders niet wat er alle
maal gebeuren kon...
Grimpel holde naar het station. Onderweg hield een
klant hem aan met de woorden: „Goed dat ik je net
tref, Grimpel; ik heb een prachtige order voor je!" Maar
daar Grimpel geen tijd te verliezen had, ging de prach
tige order naar een concurrent
Toen Grimpel in de stad arriveerde, waar zijn echtge-
noote gestrand was, verwelkomde een kruier hem met
de boodschap, dat Mevrouw Grimpel haar portemonnaie
ten slotte tóch gevonden had en doorgereisd was naar
Leipzig, waar ze op haar man zou wachten.
Verwarmde vleugels tegen het vormen vnn
ijskorsten.
De technische nfdeeling van een van de grootste
Amerikaansche vliegtuigfabrieken, die ook veel
vliegtuigen naar Noordelijke streken afleveren, is
thans bezig proeven te nemen, met het elecLrische
verwarmen van de vliegtuig-vleugels, teneinde het
vormen van hinderlijke en bezwarende ijskorsten te
voorkomen en tegen te gaan.
Het verwarmingstoestel, de „Kilgore aircraft pro
tector" genoemd, bestaat uit electrisch verwarmde
elementen, die door een motor worden gevoed, wel
ke op de groote drijfkracht-motoren is geschakeld.
De te bereiken temperatuur wordt steeds juist zoo
hoog genomen, als strikt noodig is. om ijsvorming te
voorkomen. Bij metalen vleugels is het verwarmings
apparaat in den vleugel ingebouwd door middel van
draden met den voedingsmotor verboden. Bij gewone
vleugels is er een aparte, geisoleerde strook langs
de vleugels gebouwd, waarin de elementen zijn on
dergebracht. In beide gevallen wordt ruim een der
de gedeelte van het vleugeloppervlak op temperatuur
gebracht. Vijftien maanden geleden waren te Mil-
waukeo reeds dergelijke proeven genomen, doch liet
toestel bleek daar te zwaar te zijn en onvoldoendo
warmte-intensiteit. te bezitten. liet. nieuwe toestel
heeft bij een aeroplaan met tachtig voet spreiding
(v. d. vleugls) een gewicht van 203 pond, Men wil de
verwarmer demontabel maken, zooclat bij warm weer
het toestel verwijderd kan worden. Het toestel wordt
vanuit de cickpit bediend. Voor geïnteresseerden is
het adres xan den patent-houder: John. P. Kilgore, 90
College Street, New Haven.
(Nadruk verboden.)
16734
16764
16849
16969
17006
17051
17091
17112
17222
17253
17316
173S3
173S5
17429
17495
17514
17524
17603
17624
17794
17825
17848
17911
17938
17947
17969
17981
17993
18051
18060
18081
18362
18369
18423
18464
18651
18692
18723
18765
18841
18881
18937
18995
19046
19124
19186
19239
19308
19327
19330
19342
19352
19381
19415
19461
19468
19500
19534
19539
19565
19574
19581
19623
19657
19688
19770
19807
19824
19891
19906
19985
20013
20044
20205
20318
20344
20374
20460
20486
20496
20654
20710
20748
20801
20844
20882
20902
20915
20944
20945
Donderdag 26 Maart.
Hilversum (1875 M.)
A.V.R.O.
8.00 Tijdsein; 8.019.50 Gramofoonmuziek; 10.00 Tijd
sein; 10.0110.15 Morgenwijding; 10.3012.00 Ochtend
concert door het AVHO-Kwintet; 12.15—2.30 Gramofoon-
platen; 2.303.00 Rustpoos voor het verzorgen van
den zender; 3.00400 Naaicursus door Mevr. Ida de
Leeuwvan Rees; 4.005.00 Ziekenuur door Mevr.
Ant.van Dijk; 5.006.00 Concert door Kovacs Lajos en
zijn Orkest; 6.006.30 Sportpraatje door H. Hollander;
6.307.00 Radio-Volks-Universiteit. Dr. W. van Bemme-
len spreekt over: „Vulkanisme in Nederlandsch-Indlë in
verband met de Merapi-uitbarsting"; 7.007.30 Engel-
sche les voor Gevorderden; 7.458.15 Bach-Concert door
Prof. Georg A. Walter (tenor) en het AVRO-Orkest
o.l.v. Nico Treep; 8.1510.30 Aansluiting van het Con
certgebouw te Amsterdam. Abonnementsconcert o.l.v.
Dt. Willem Mengelberg. Solist: Ferdinand Helmann
(viool); In de pauze: A. de Wal spreekt over: Beet
hoven; 10.3010.45 Nieuwsberichten van Vaz Dias; 10.45
12.00 Gramofonmuziek; 12.00 Sluiting.
Huizen (298 M.)
K.R.O.
8.0b—9.30 Morgenconcert.
N.C.R.V.
10.0010.30 Zang door het NCRV-Dameskoor; 10.30
11.00 Korte Ziekendienst door Ds. P. Groote.
K.R.O.
11.0011.30 Gramofoonmuziek; 11.3012.00 Godsdien
stig Halfuurtje; 12.00 Tijdsein; 12.011.30 Lunchconcert
door het K.R.O.-trio; 1.30—2.00 Gramofoonmuziek.
N.C.R.V.
2.002.15 Gramofonmuziek; 2.153.15 Cursus fraaie
handwerken; 3.153.45 Vrouwenhalfuurtje; 3.454.00
Verzorging van den zender; 4.005.00 Ziekenuurtje; 5.00
5.30 Gramofoonmuziek; 5.306.30 Christelijk Liederen-
uurtje; 6.306.45 Gramofoonmuziek; 6.457.00 Cursus
knippen en stof versieren; 7.007.30 Causerie over: „Het
broeden en opfokken van kuikens"; 7.30—8.00 Vragen-
halfuurtje; 8.0010.00 Concert door de Chr. Gem. Zang-
vereeniging „J. S. Bach"; 10.0010.10 Persberichten van
Vaz Dias; 10.1011.30 Gramofoonplaten.
Grimpel was razend: hij was overtuigd dat hij nooit
meer iets voor Milli zou kunnen voelen, wat ook maar
in de verate verte op liefde leek. De eerstvolgende trein
in de richting Leipzig vertrok pas in den laten middag,
zooals uit een informatie bij den stationsportier bleek.
Zijn getergde zenuwen niet meer meester, gaf hij den
man, die hem deze jobstijding bracht, een klap in 't ge
zicht, met het gevolg dat hij gearresteerd en pas den
volgenden morgen in vrijheid gesteld werd. De politie
was overtuigd met een vrijwel ongevaarljjken gek te doen
te hebben: hij had de wanden van zijn cel met myste-
rieuse cijfers volgekrabbeld: 80 centimeter, 87 centime
ter, 60 centimeter... Blijkbaar een getallenmaniak!
Tegen den middag keerde Grimpel in zijn Leipzlger
hotel terug. Bij zijn binnentreden werd hem een brief
van zijn vrouw overhandigd.
„Lieve Max,
Je schijnt je uitstekend te amuseeren! Den heelen
nacht heb ik vergeefs op je gewacht en in mijn veront
waardiging ben ik naar huis teruggegaan, waar we el
kaar wel nader zullen spreken. Overigens deel ik je mede,
dat ik zelf de middagjapon al heb gekocht. Doe dus maar
verder geen moeite.
Milli."
Grimpel zakte bewusteloos in elkaar.
In een toestand, die grensde aan verstandsverbijste
ring, trof hem den volgenden morgen zijn compagnon,
die in woeste opwinding de hotelkamer kwam binnen
stormen.
„Grimpel, heb je verkocht?" schreeuwde hij.
Als eenig antwoord kreeg de compagnon een schoen
naar het hoofd.
„Niet?" vervolgde hij, nog steeds schreeuwend. „Niet?
Goddank! Ik was bang dat je mijn telegram niet gekre
gen had, omdat je de ontvangst niet had bevestigd en
per telefoon was je niet te bereiken."
„Wat voor telegram?"
„Dat van gisterochtend..."
„Dat heb ik In het vuur gegooid."
„Genadige Hemel! Maar verkocht heb je toch niet...?"
De schoen van zooeven werd gevolgd door een tweeden.
„Schei uit met die smijterij, Grimpel en luister", ver
maande de compagnon. „Er is een reuzenprijsstijging in
neteldoek op komst. Laten de concurrenten maar ver-
koopen... die trekken zich de haren uit het hoofd als
ze merken dat ze het drievoudige hadden kunnen maken!
Wat een zeldzame bof dat je geen meter van onzen voor
raad verkocht hebt..."
En zoo geschiedde het. Een goede engel, die de ge
stalte had aangenomen van Milli, wierp de firma een
vermogen in den schoot.
Een maand later gaf Grimpel zijn vrouw een echt Pa-
rijzer model cadeau. Jammer alleen dat de maten niet
heelemaal uitkwamen...