Sprockjestuinen op
den bodem der zee.
Wordt Berlijn een
tweede Chicago?
De verliefde inktvisch.
WIERINGEN
Loop der bevolking over April.
Ingeschreven personen: F Mik en gezin van Nw. Pe-
kela; J. R. Blaakmeer van Den Ham; A. J. Knipmeijer
van Vries; E. F. Bouman van Valbrug; H. P. Groote-
maat van Dordrecht; Mej. A. Stoop van Made; M. Ha
ring van Veenhuizen; J. Heljnen en gezin van Emmen;
E .Tonkes van Haren; Jrc. Ellens en gezin van Donia-
werstal; A. Eendebak van Amsterdam; A. Lens en ge
zin van Medemblik; V. Licht en echtg. van Medemblik;
Mej. L. Lingbeek van Winschoten H. Bruinenberg en
gezin van Hoogeveen; J. v. d. Wal van Leeuwardera-
deel; M. Blokker geb. Moerbeek van Schermerhorn; F.
Meulman en echtg. van Wedde; H. Moes van Onst-
weded; J. L. Moes geb. erryts en kind van Borger;
H. Kohlscheen uit Duitschland; R. Ottens van Onst-
wedde; P.' Rotgans ge gezin J. Banis van Brunssum
H. Baving en gezin van Wildervank; J. F. v. Dongen en
echtg. van Zevenbergen; R. Hoekstra en gezin van
Ooststellingwerf; Wed. G. A. E. Kiela van Amsterdam;
J. Mosk van Texel; Mej. T. Jongejan van Barsinger-
horn; D. v. d. Bij van Ferwerderadeel; J. de Smit van
Anna Paulowna; Jb. de Langen van Den Helder; H.
A. v. Zijl en gezin van Haren J. v. d. Schuur en gezin
van Schoorl.
Afgeschreven personen: G. Tijsen en gezin naar Den
Helder; C. M. A. Strooper naar Roosteren; C. Soldaat
en gezin naar Hillegom; H. de groot en gezin naar Cas-
tricum; J. Wolfert naar Axel; W. Oudt naar Renkum;
G. de Boer naar Hengelo A. v. d. Plank naar Barra-
deel; P. J. Voorthuijzen en gezin naar Texel; J. Vriend
jes en gezin naar Schoorl, A. Dodeman naar Oude Pe-
kela; D. Raar naar Schagen J. M. Zegers naar Scher
merhorn; L. Mink en gezin naar Barslngerhorn.
ALS DE LENTE ONDER DE BAREN ONTLUIKT.
WANNEER de berghellingen rondom de Middel-
landsche Zee zich In Januari of Februari in
het sneeuwwitte kleed der amandelboomen
gaan hullen, dan ontwaakt ook de lente in de
blauwe stroomen van de Adriatische als van de geheele
Middellandsche Zee. De havenmuren, de steenen, de
rotsen en riffen, die langs de kusten in het heldere
water steken, waren gedurende den winter bijna on
begroeid en zonder dierlijk leven. Zoo gauw echter de
duizenden witte amandeiboomen zich in het water weer
spiegelen, spruiten op den zeebodem onmiddellijk kleine
boschjes omhoog, hier groen, daar donkerrood, hier
donker purper of geel of bruin. Van dag tot dag worden
deze plantjes grooter en grooter, steeds bonter en veel
kleuriger. In den beginne zijn zjj van elkaar gescheiden
doch later sluiten zij zich al meer en meer aaneen en
wanneer eindelijk na het wegbloeien der amandelboomen
de heuvels aan het zeestrand in de wonderlijke kleuren
pracht van de zuidelijke lente gehuld zijn, bedekken de
merkwaardige zeeplanten met een gesloten dek over
al den zeebodem. Aan bloesems ontbreekt het deze
planten weliswaar, daarentegen omhult de natuur hen
allen met bloesemkleuren, zoodat deze bloedroode zee
planten bij de bloeiende boomen, struiken en andere ge
wassen niet ten achter staan.
HET BLAUWE WATER WORDT GROEN.
Wie jaar in jaar uit aan de Adriatische Zee of anders
aan de Middellandsche Zee woont, dien ontgaat het
niet dat het diep-blauwe water na midden Februari
een groenachtige kleur aanneemt, die in Maart of in
begin April het best is waar te nemen. Met het stijgen
van de zon hebben zich gelijdelijk ook in het water
ontzaggelijk groote hoeveelheden planten ontwikkeld,
wier kleuren, de kleur van het water veranderen.
Al deze plantjes zijn microscopisch klein. Terwijl in
den winter in een liter Adria-water slechts ongeveer
10000 van zulke organismen leven, is het getal in
Maart of April aangegroeid tot 1.000.000. Wanneer dus
in iederen druppel water honderden en duizenden van
zulke nuttige diertjes en planten leven en alle rotsen
en steenen over en met een kleurigen plantengroei
zijn bedekt, dan heeft de lente in de zee haar hoogte
punt bereikt; de zee bloeit.
Op deze bontkleurige onderzeesche weiden, die zich
van het strand dikwijls tot kilometers ver in zee uit
strekken, dwalen nu de meest verschillende diersoorten
uit de diepere deelen van de zee rond of er ontwikke
len zich in den kortst mogelijken tijd nieuwe dier
soorten. Spoedig ziet men, dikwijls reeds in Februari
wanneer het water nog niet meer dan 12 graden warm
is, heele families, ouders met kinderen met opgestroopte
■broeken en hoog gehouden rokken luid zingend door het
water dwalen, op zoek naar mosselen en slakken. Naar
mosselen is steeds een groote vraag, daar de mossel-
risoto (rijst) voor rijk en arm een lekkernij is. En
wanneer de menschen na een rijken oogst énkele dagen
later terugkomen, dan zijn er weer zoovele nieuwe dier
tjes te voorschijn gekropen dat zij bij yvindstil weer
opnieuw een rijken oogst kunnen gaan verzamelen.
LIEFDE OP DE ZEEWEIDEN.
Wanneer de lente zich eenmaal heeft aangekondigd,
vermeerdert met den dag het aantal visschersbooten
op zee. 's Nachts wanneer de zee rustig is, worden de
netten gespannen en de talrijke acetyleenlichten op de
visschersbooten lichten den arbeid bij, terwijl zij tevens
de visscnersschepen voor aanvaringen met groote stoom
schepen behoeden.
De in den winter dikwijls zeer verarmde vlschmarkten
beleven vanaf Februari een opleving. Want de in de
diepzeeën levende vischsoorten, die in het voorjaar naar
de kust komen, worden vergezeld door niet minder
groote scharen die meekomen om in de liefelijke zee
weiden het liefdespel te spelen. Een van deze bezoe
kers is de inktvisch. Van een op het strand liggende
rotsblok kan men deze zonderlinge dieren gadeslaan.
Ondanks hun naam, behooren zij niet tot de visschen,
het zijn weekdieren die geen beenderen hebben doch al
leen het z.g. vischbeen, dat uit poreuze kalk bestaat en
ter vervaardiging van tandpoeder gebruikt wordt. Om
den bek van het dier staan tien vangarmen, waarvan
twee heele lange, die alleen bij het vangen van de prooi
in werking worden gesteld en in gewone gevallen in
een soort zakken steken. Alle tien vangarmen, die on
geveer 20 centimeter lang worden, zijn met zuignapjes
bezet en wat eenmaal de twee groote vangarmen, die
met bijzonder groote zuignappen zijn bezet, hebben ge
pakt, laten zij niet meer gaan. Zij brengen de heftig
spartelende visch of kreeft aan den bek, waaruit een
papegaai-achtige snavel naar vorenv steekt, die met een
beet de visch doodt. Dan bijt de snavel de vleezige
•tukken uit het lichaam, die in den bek tot brijachtig
mengsel worden fijngemalen. Aan beide zijden van den
kop bevinden zich twee groote gele, onheilspellend kij
kende oogjes, die alle gemoedsstemmingen van het dier
getrouw weerspiegelen. Aan de buikzijde steekt bij den
kop een pijp uit het lichaam. Deze komt uit de adem
halingsruimte en voert het koolzuurlooze water af.
Wordt dit echter met grooten druk er uit gestooten,
dan drijft deze den inktvisch met een belangrijke snel
heid achteruit. Door deze pijp worden ook de eieren
en de bruine inkt naar buiten gespoten. De inkt wordt
in een buidel gevormd en bewaard en wordt hij door
een groote roofvisch, een haal of een dolfijn achter
volgd, dan stoot hij in levensgevaar de inkt uit en mid
den in de daardoor ontstaande zwarte wolk blijft hij
ANNA PAULOWNA
Duivensport.
Voor de wedvlucht der postduivenvereniging „Al
tijd Verder", gehouden vanaf Vilvoorde (afst. 220
K..M.) werden de duiven om 8 u. 15 gelost. De eerste
duif werd oin 12 u. 22 m. 58 sec. geconstateerd; de
laatste om 12 u. 37 m. 55 sec.
De prijzen vielen als volgt: 1. Jb. Cornelissen, 2,
10, 11 N. Spigt; 3, 14 W. Blaauboer; 4, 8 G. de Boe,
5, 6 L Hogewoning; 7. R. Geerings; 9, 12, 13 Ge-br.
van Steijn.
LANGEND IJK
OUDKARSPEL.
Burgerlijke Stand over de maand April 1931.
Geboren: Johannes, zoon van Nicolaas Molenaar en
Trijntje de Boer. Wilhelmus Johannes, zoon van Jacob
Grootjes en Anna Bruin. Stefanus Petrus, zoon van
Dirk Langendijk en Theodra Lucia Smit. Willy Elise,
dochter van Klaas de Hart en Aafje de Jong.
Overleden: Guurtje Pranger, 71 jaar, echtg. van Jacob
Kroon. Klaas Visser, 69 jaar. ongehuwd. Maartje Mid
delbeek, 74 jaar, weduwe van Jan Blokker.
Ondertrouwd: Hendrikus Jacobus Eradus, 48 jaar,
expeditiechef. en Maartje Scheltus, 53 jaar. te Alkmaar.
Roelof Rijkeboer, 23 jaar, houtaflader, en Cornelia Roe-
lofje van Dort, 22 jaar. Nicolaas Besseling, 23 Jaar,
broodbakker en Anna Petronella Spanjaard, 21 jaar. Lu-
ces van Velzen, 26 jaar, tuinbouwer te Obdam en Jan
netje Frederiks, 25 jaar.
Getrouwd: Roelof Rijkeboer en Cornelia Roelof je van
Dordt. Hendrik Jacobus Eradus en Maartje Scheltus.
Nicolaas Besseling en Anna Petronella Spanjaard.
voor zijn vijand verborgen of zoekt onder haar be
scherming een goed heenkomen. Indien de inktvisch dan
opnieuw door het achtervolgende roofdier wordt ont
dekt begint er een wedstrijd in snelzwemmen die de
inktvisch over het algemeen van den haal of dolfijn
verlitst
DE KAMELEON DER ZEE.
,De natuur heeft de inktvisch voor zijn moeilijken strijd
om het bestaan voortreffelijk uitgerust. Hij kan zich
bijna onzichtbaar maken. Drie verfstoffen in de huid
kan hij zoo wonderlijk in werking brengen, dat hij even
als de kameleon bijna alle voorkomende schutkleuren
aan kan nemen. Boven een grijze grond is hij bijna
grauw getint, boven een helderen zandgrond zandgeel,
luiert hij in een groen boschje, dan is zijn huid van dez-3
tint. Voorbijzwemmende visschen bemerken hun luieren
de vijand niet en zijn binnen enkele seconden een prooi
van de bliksemsnel uitschietende vangarmen. Dit be
schermingsmiddel bewijst hem dus op tweeerlei manie
ren zijn diensten.
Wanneer de inktvisch blind wordt of wanneer men
hem in een aquarium kan blinddoeken, dan is de kracht
van dit natuurlijke beschermingsmiddel opgeheven. Hier
mede wordt bewezen dat de kleur van de omgevng op
directe wijze door de oogen van invloed wordt op de
kleur van de huid.
De voortplanting gesohiedt zooals reeds opgemerkt in
de kustwateren. Bij duizenden worden zij in deze perio
de vooral 's nachts, daar zij dan de netten niet kunnen
zien, gevangen genomen. De netten worden gewoon langs
den grond gesleept waar zij tusschen de planten luieren,
Tijdens deze gelegenheid roeit de boot langzaam voort
en alle twintig of vijf en twintig minuten worden de
netten opgetrokken, waarin de zonderlingste planten en
dieren buit zijn gemaakt. De voornaamste vangst be
staat in het kustwater altijd uit planten en daaruit zoe
ken de visschers wat zij op de markt kunnen verkoopen,
allereerst de eetbare visschen, daarna de inktvissohen,
kreeften en mosselen.
Dit zoeken gaat niet zonder gevaar gepaard, daar vele
visschen vergiftigde stekels hebben. Voorzichtig moet
de keus gedaan worden en de visschers moeten er voor
al voor oppassen dat hun vingers niet ten prooi vallen
aan den papagaaiachtigen snavel van den inktvisch of
dat de inktvisch niet de gelegenheid krijgt om de bruin
achtige stof in het gelaat te spuiten. Zij worden in een
groot reservoir zonder water gedaan, waarin zij na her
haald inkópspuitingen langzaam sterven. Hier evenals
op de vischmarkt maken de eigenaardig riekende die
ren een weinig smakelijken indruk. Het vleesch is niet
lekker, doch, dank zij den goedkoopen prijs en de ge
woonte van jeugd-af aan, verheugt zich een ieder op den
tijd van de inktvisschen. Maanden lang zijn de dieren
in vele families het dagelijksch gerecht..
HET VERLIEFDE MANNETJE.
Ook met den hengel wordt hij vrij veelvuldig gevischt
Men lokt ze of met een stuk vischvleesch of met een
levend vrouwtje, dat men aan een haak rond laat zwem
men. De verliefde mannetjes vallen op die manier aan
de visschers ten prooi. Bij het liefdespel vergeten de
mannetjes alle gevaren en vaak blijven zij zelfs op het
strand aohter, hetgeen zij met den dood moeten bekoo-
pen. In de paartijd maken de visschers gaarne jacht op
nog een ander merkwaardig dier, n.1. de zeespin, de
grootste krab van alle zeeën. Langs de kusten van Dal-
matië, Griekenland tot Palestina en eveneens langs de
Fransche, Italiaansche en Spaansche kust zijn deze die
ren in de paartijd aanwezig. Deze kreeften hebben een
heel klein buikwaarts opgebogen achterlijf en behooren
daarom tot de krabben. Uit het tegen den kop6pils toe-
loopende kop-borst pantser, steken aan beide zijden
lange stekels en stijve borstels uit Spookachtig lang,
bijna een meter, zijn de vijf paren beenen die het li
chaam in lengte verre overtreffen. Zij zijn het dan ook,
die het dier het spinachtig uiterlijk verleenen. Langzaam
worden zij bij het gaan voortbewogen. Deze lange poo
ten bevatten een heerlijk smakend vleesch en daarom
alleen worden de dieren dan ook gevangen.
Wanneer In begin Maart het verkeer onder de kusten
nog drukker wordt, stellen de visschers kilometers ver,
parallel met de kust op een diepte van 20 tot 40 meter
hun netten op. Ieder net is in doorsnee 500 tot 600 meter
lang en slechts 60 centimeter hoog. De onderkant ligt
met kleine stukjes lood verzwaard op den bodem vast,
de bovenzijde wordt met kurk verlicht, zoodat de net
ten steeds loodrecht in het water staan.
Heele scharen stooten tegen de netten aan, trachten
er onder door te komen of er over heen te klimmen,
doch verstrikken zich daarbij met de lange doornachtige
uitsteeksels waaruit zij zich niet meer kunnen bevrijden.
Alle zes uren varen de visschers uit om de netten te
lichten. Om ze gemakkelijk terug te vinden is het eene
einde met een dubbel zoo lange lijn voorzien als de zee
op die plaats diep is. Aan het bovenste eind van de lijn
is vaak een waterdichte blikken buis bevestigd die aan
de oppervlakte drijft en door haar schrille kleuren van
verre zichtbaar is. Zoo stevig hangen de krabben in de
mazen der netten, dat ook gedurende het ophalen er
slechts zelden dieren uitvallen. Ieder schip dat uit Dal-
matië naar Triëst of Venetië vaart, is van Maart tot Mei
met cylindervormige groote manden geladen die met
zeespinnen gevuld zijn. In de voormiddaguren ziet men
in alle steden de huisvrouwen van de vischmarkt terug
komen en zij dragen de spartelende zeespinnen aan de
pooten. Zoowel Venetië als Triëst hebben hun bijzon
dere recepten voor de toebereiding. Het vleesch wordt
dan lichter verteerbaar en eveneens smakelijker. De
consumptie in Triëst schatte men voor den oorlog op
70000 stuks per jaar.
(Nadruk verboden).
Loop der bevolking over April 1931.
Ingekomen: H. D. Bruin van Limmen. W. J. van der
Stok van Noordscharwoude. J. Spit van Ursem.
Vertrokken: A. Klomp naar Heerhugowaard. F. Berk
hout naar Wieringerwaard. G. Hirsch naar Amsterdam.
E. Breebaart naar Grootebroek, A. de Vries naar Hoorn.
P. Engeringh en gezin naar Noordscharwoude. G. Land
man naar Barsingerhorn. N. Besseling en echtg. naar
Graft.
SINT PANCRAS
GEMEENTTE ST. PANCRAS.
Burgerlijke stand over de maand April 1931.
Geboren: Geene.
Overleden: Klaas Schut. 65 jaren, weduwnaar van Pe
tronella Maria den Engelse.
Getrouwd: Arie Bakker en Geesje Ploeger.
HOOGWOUD
GEMEENTE HOOGWOUD.
Van 1 tot en met 30 April 1931.
Geboren: Petrus Gerardus, zoon van Jacob Oud en
van Grietje Kraakman; Anthonius Franciscus, zoon van
Godefriedus Kuijpers en van Maria Alida Francisca Ga-
lesloot; Divera Cornelia, dochter van Johannes Lange-
dijk en van Dieuwertje Schouten: Maria Catharina,
dochter van Jacobus Dol en van Margaretha Afra Boots.
Christiaan, zoon van Arie Groen en van Grietje van der
Paal; Arien, zoon van Klaas Bakker en van Anna Blok
ker; Bauke, zoon van Bauke Geenee en van Baukje
Brouwer.
Ondertrouwd: Ferdinand Kuitwaard, oud 27 jaren, te
Heerhugowaard en Trijntje Pijper, oud 28 jaren te Hoog
woud; Geert Koster, oud 22 jaren te Hoogwoud en Gees
je van Veen, oud 18 jaren te Berkhout; Pieter Druif,
oud 23 jaren te Abbekerk en Marijtje Kooij, oud 20 ja
ren te Hoogwoud; Johannes Bakker, oud 23 jaren te
Harenkarspel en Cornelia Besseling, oud 23 jaren te
Hoogwoud; Simon van der Deure, oud 30 jaren te Op
meer en Grietje Marijtje Kossen, oud 21 jaren te Hoog
woud; Jacob Koning, oud 30 jaren te Hoogwoud en
Anna Moras, oud 25 jaren te Oude Niedorp; Jan Hemke,
oud 27 jaren en Gerbregje Leeuw, oud 20 jaren, beiden
te Hoogwoud.
Getrouwd: Ferdinand Kuitwaard, oud 27 jaren te
Heerhugowaard en Trijntje Pijper, oud 28 jaren te Hoog
woud; Geert Koster, oud 22 jaren te Hoogwoud en Gees
je van Veen, oud 18 jaren te Berkhout; Pieter Druijf,
oud 23 jaren te Abbekerk en Marijtje Kooij, oud 20 ja-
DE MACHT DER MISDADIGERSVEREENIGINGEN.
(Van onzen oorrespondent).
BERLIJN. Mei 193L
De laatste weken vermeerderen zich op werkelijk
angstwekkende wijze de gevallen, waarbij de misdadi-
gersvereenigingen, de „Ringvereine" de straten van
Berlijn met schietparijtijen onveilig maken, en door bru
tale overvallen, evenals door bloedige oneenigheden on
der elkaar den vreedzamen burger het leven moeilijk
maken. Wanneer men nu zou gelooven dat het beroemde
en beruchte proces, het z.g. „Immer treu" proces, dat
ongeveer een jaar geleden de gemoederen bezig hield en
waarbij een gevierd advocaat, die de verdediging op zich
had genomen, door zijn eigen cliënten zijn bontjas werd
gestolen, als men de meening zou zijn toegedaan, dat
dit proces slechts een enkele lichtflits op het doen en
laten dezer vereeniging wierp, die anders diep in de
donkerste diepten van de wereldstad haar luguber hand
werk verrichten, vergist men zich terdege. Het ziet er
naar uit alsof deze misdadigersvereenigingen thans hun
tijd gekomen achten den staat en de macht van hun
met de wet in strijd zijnde organen als openlijke uittar
ting op straat ten toon te kunnen spreiden.
En het blijkt dat het inderdaad zoo is. Ligt het wel in
de macht der politie hun doen en laten te beperken?
De politie kan wel alle kerels, die aan de schietpartijen
der laatste dagen in Pankow en het Schlezische Viertel
hebben deelgenomen, arresteeren en voor den rechter
brengen. Maar wat kan zij tegen de misdadigersver
eenigingen zelf doen? Zoo goed als niets. Kan zij het
verhinderen, dat zij voor hun broederen de beste advo
caten van Berlijn koopen om ze uit de gevangenis te
pleiten? Neen, want aan de kassen kan ze niej; komen.
Kan zij de vereeniging verbieden? Neen, want zij varen
natuurlijk onder valschen vlag, natuurlijk hebben de
besturen dezer vereeniglngen officieel niets met de
euveldaden hunner medeleden uit te staan, nooit valt het
te bewijzen. Het is een grappig spel... De politie weet
alles van de vereenigingen, de vereenigingen weten dat
de politie het weet, en ieder richt zijn handelwijze daar
naar in. Er gebeurt dus niets. Om aan dezen toestand
een einde te maken zou de politie speciale maatregelen
moeten nemen, maar de wetten-machine die evenals in
andere landen in omgekeerd evenredig tempo met dat
van den modernen tijd werkt, heeft nog niet een wet
het licht doen zien, die de taak der politiemenschen zoo
gemakkelijk zou maken.
Daarom blijft den veelgeplaagden dienaren der wet
niet veel anders over dan daarheen te suizen waar het
knalt of van waar hulp wordt geroepen. Zulke kreten
om hulp klinken niet eens zoo dikwijls, want de men
schen, die tusschen het Schlesisctjen en Görlitzer Bahn-
hof wonen, zijn er langzamerhand aan gewend. Wanneer
het hen niet direct zelf aangaat, doen zij er het beste
aan zich er zoo weinig mogelijk om te bekommeren, dat
weten ze. Want de Ringvereine hebben een
langen arm en niemand wil graag op de zwarte lijst ko
men. En zooals het publiek er over denkt is het ook met
de eigenaars der café's gesteld, waar zij samenkomen.
Deze lokalen zien er aan de buitenkant niet bijzonder,
niet verdacht uit. Het zijn vaak kleine werkmanstoer-
bergen. Achter den toonbank staat def stereotype waard,
die liever met de misdadigersvereenigingen op goeden
voet blijft en blij is dat na een vechtpartij de schade
aan zijn inventaris toegebracht opweegt tegen de ont
vangsten, dan met de politie, die niets voor hem kan
iloen of de wraak der vereeniging zou hem treffen. Zoo
zijn de toestanden in het tegenwoordige Berlijn.
De misdaad is gespecialiseerd en de zakkenrollers
zien met minachting neer op de inbrekers, en vanzelf
sprekend hebben deze hun eigen vereenigingen en hun
eigen verzamellokalen. Men moet niet denken, dat deze
misdadigers het romantische apachencostuum dragen,
waarin men hen vaak ten tooneele voert. O, neen. Ze
Een van de vele calèijes, naar de misdadigers
samenkomen.
ren te Hoogwoud; Johannes Bakker, oud 23 Jaren te
Harenkarspel en Cornelia Besseling, oud 23 jaren te
Hoogwoud.
Overleden: Jacob Bos, oud 81 jaren, echtgenoot van
Marijtje Dammes.
Vertrokken en ingekomen personen van 1 tot en met
30 April 193L
Hendrik de Vries en gezin. N.H. van Kerkelaan C 3
naar SijfoekarspelJan Maij, N.H. van Gouwe H 75 naar
Gravenhage, Weimarstraat 348; Cornelis Leeuw, N.H.
van Aarswoud E 30 naar Utrecht, Lange Smeerstr. 40;
Pieter van Leijen en vrouw, N.H. van Aarswoud E 29
naar Enkhuizen; Jan Posthumus van Boekelwegbuurt
I 11 naar Zype (N.H.) Trijntje Pijper, N.H. van Aarswoud
G 34 a naar Alkmaar, Omval; Elisabeth van Dijk, gebo-
der Veen van Aartswoud E 18 naar Steenwijkerwold,
Johannes Meester en vrouw, R.K van Gouwe H 50 naar
Nieuwe Niedorp; Jan Koorn Dz., N.H., van Aartswoud
E 20 naar Zwaag, Huize Avondlicht; Jacob Glas, R.K.
van Noordeind D 65 naar Westwoud; Simon Koorn en
gezin van Kerkelaan C 57 naar Twisk; Cornelis Besse
ling, R.K. van Weere K 43 naar Abbekerk; Johannes
Oud en gezin, R.K. van Noordeind D 86 naar Akersloot;
Pieter Baas en vrouw, van Andijk naar Weere K 45;
Margaretha Guurtruida van Wonderen, R.K. van Bergen
naar Zuideind D 39; Hendrik Hendriks RJC., van Bem-
mel naar Aartswoud G 34a, Hielke Eosma, van Schoter-
land naar Aartswoud E 55, Arend Veen, van Alkmaar,
naar Aartswoud F 36, Johanna Clasina Bartels, D.G. van
Wormerveer naar Aartswoud E 34, Floris Mienis en
vrouw, N.H. van van Alkmaar naar Aartswoud E 30.
Het jaarlijksch onderzoek van de verlofgangers
der lichtingen 1919 en 1922 is voor deze gemeente be
paald op Vrijdag den 12 Juni 1931 en wordt te Winkel
gehouden.
Op de herhaalde oproeping van sollicitanten naar
de betrekking van Hoofd der O.L.-school te Aartswoud,
hebben zich geen personen aangemeld.
In deze gemeente komen reeds 2 gevallen van
mond- gn klauwzeer voor.
Bij de politie is aangifte gedaan, dat in den nacht
van Zondag op Maandag door eenige personen een ter
reinafscheiding is vernield en een afscheiding, die op
eèn dam stond, daarvan is afgehaald en op een naburig
erf is geworpen. Er wordt een onderzoek ingesteld naar
de daders.
Een nieuwe „Kraak" wordt voorbereid.
zijn keurig in de kleeren gestoken, hebben goed ver
zorgde handen, hagelwit linnengoed en prachtige schoe
nen, te mooie schoenen. Daarin herkent men veelal de
bewoners van de onderwereld eener wereldstad. Ook
hun gezichten wijzen meestal niet op een misdadigen
aanleg, tenminste voor een oppervlakkigen toeschou
wer. De gemeene tronie, waarin in detective-verhaaltjes
mee gecolporteerd wordt, vindt men hier maar zelden.
Des te erger natuurlijk. In deze café's worden meestal
de misdadige plannen beraamd en ook de buit ver
deeld. En bij het laatste komt het vaak tot storm
achtige tooneelen, welke tot groote vechtpartijen met
mes en revolver leiden en als de ruimte in het lokaal te
klein is, op straat verder worden uitgevochten. De po
litie is te zwak om aan elke hoek van een straat een
dubbele politiepost te plaatsen, met wortel en tak kan
zij het kwaad niet uitroeien, omdat de wet de Inbre
kers tegen haar inmenging 'n parodoxale toestand
inderdaad beschut Zij grijpt slechts in de betreffende
gevallen in. Op het oogenblik zijn in Berlijn vier van
deze misdadigers-vereenigingen. De hoofdorganisatie la
de „Ring Gross Berlin", waartoe de beruchte vereeni
ging „Immer Treu" behoort, die ook nu weer de mees
te beruchte misdadigers telt. Dan is er nog de „Freie
Bünd" en de „Freie Vereinigung". Al deze vereenigingen
zijn straf georganiseerd, hebben de beschikking over
genoegzaam ffiancieele middelen en zorgen schitterend
voor hun menschen. Dan zijn er tenslotte nog 50 tot 60
„Cliques", vereenigingen van jeugd van beiderlei kunne,
die nog niet waardig geoordeeld worden om tot de be
tere vereenigingen toegelaten te worden, maar onge
twijfeld het nakroost daarvan zijn. Zij zijn alle bij de
politie bekend en tegen geen enkele kan zij iets uit
richten.
Dit goed-georganlseerde bendewezen herinnert in zijn
jongste activiteit op minder verheugende wijze aan de
beruchte misdadigersbenden in Chicago, de burcht van
het gevaarlijkste misdadigersdom ter wereld.
Alleen schijnt den Berlijnscnen misdadigersbende een
man als Al Capone te ontbreken, om een groote kruis
tocht tegen de fatsoenlijke Berlijnsche burgers te onder
nemen om misdaad, corruptie en schandalen systema
tisch ingang te doen vinden. Het is hoog tijd, dat de
burgers zich van dit gevaar bewust worden.
Zal het ook in de toekomst verder gaan met deze
belachelijke bestraffingen wegens huisvredebreuk, mis
handeling, enz.? Zullen de „Ringvereine" hun terreur
verder uitoefenen? Het is weliswaar niet zijn directe
taak, maar misschien heeft de nieuwe man, waarvan
men zooveel verwacht, de nieuwe opper-burgemeester,
Dr. Sahm, ook eens den tijd zich om dit gespuis en zijn
gedoe te bekommeren, voor en aleer men Berlijn bet
Chicago van Europa moet noemen.
(Nadruk verboden).
