Alïtmtl Nieuws-
LIJST 5.
Mttntiiit- Luilimilit
Tien dagen in Parijs.
Kiesgerechtigden
ANNA PAULOWNA
Geen dokter
M. KLERCQ,
STEMT op de personen van
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
LEVEND BEGRAVEN.
van
Stemt dus den voor U meest
geschikten persoon, dat is van het
grootste belang.
driedeelig Bedstel
Zaterdag 20 Juni 1931.
SCflAGER
74ste Jaargang No. 8885
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot s morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerRtuitknmcnd nummer geplaatst
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No 20.
Prijs per 3 maanden fl.SO. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN*
TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIJF BLADEN.
Door
DAAN POOL
I.
Parijs!
Welk een magische kracht gaat er van dit eeno
kleine woord. uit.
Parijs!
Als bij tooverslag moet men denken aan groote
Boulevards, prachtige pleinen, schitterende bouw
werken, Napoléon, Eiffeltoren, Opera, Cabarets,
elegante vrouwen, licht, leven!
Toen ik dan ook een brief ontving van een
vriend uit Leiden, waarin hij5 me vroeg of ik idee
had samen naar de Koloniale Tentoonstelling te
gaan, behoefde ik mij niet lang te bedenken, voor
al omdat mijn vriend, die een reisinaniak is, mij
de genoegens van dit „uitje" zoo enthousiast voor
spiegelde. De tijd werd vastgesteld en de kaarten
en toegangsbewijzen genomen.
Dit gaat nogal gemakkelijk, elk reisbureau zorgt
n.1. voor treinbiljetten, hotelbespreking en toe
gangsbewijzen voor alles, wat men denkt te willen
bezoeken.
Wij namen slechts, behalve ons treinbiljet, een
toegangsbewijs van 2-weekschen duur voor de
tentoonstelling. De rest zouden we zelf wel in Pa
rijs waar wij geen van beiden ooit geweest wa
ren voor elkander maken.
Den tweeden Pinksterdag vertrokken wij uit
den Haag, gewapend met de noodige papieren.
De reis op zichzelf is reeds een genoegen, maar
het verdient aanbeveling niet derde klasse te gaan,
daar het traject hiervoor te lang is. Met den D-
trein is de duur ongeveer acht uur. Men kan ook
met den gewonen sneltrein gaan, maar dit duurt
vijf uur langer; wel een bewijs, hoe snel de D-trein
rijdt. Men komt met de D veel frisscher aan in
Parijs, zoodat men dadelijk veel meer kan genie
ten van de stad zelf. Mijn vriend, die ik in het
vervolg gewoon Henk zal noemen, die met al de
ze dingen goed op de hoogte is, had dan ook voor
alles gezorgd en zoodra we dan ook ingestapt wa
ren, begonnen we onze plaatsen te reserveeren en
onze bagage te regelen. Het was nogal druk in
den trein, zoodat wij geen hoekplaatsen konden
bemachtigen, maar de Duitsch sprekende conduc
teur reageerde heel spoedig op onze met opzet
luid uitgesproken opmerking, dat het ons wel
wat waard was geweest een hoekplaats te hebben
gehad. Toen hij na eenige oogenblikken terug
kwam, wenkte hij ons: „Ritte, meine Herrschaften.
ich habe zwei schone Eckepliitze für Sie." Hij voel
de ons door verschillende wagens, tot we de door
hem voor ons opgeschommelde plaatsen bereikten.
Toen moesten we natuurlijk ook toonen, dat het
ons wel iets waard was... Rotterdam, Dordrecht.
Lage Zwaluwe, Roosendaal. Tus^hen Roosendaal
en Esschen douane en pascontrole. Wel een beetje
vervelend, als je jc koffer zoo overhoop moet ha
len maar we brachten het er beter af dan 'n def
tig uitziende mijnheer naast ons, wiens koffer zoo
volgepropt was, dat hij het niet meer klaarspeel
de, den inhoud er weer in te krijgen Hoé hij ook
FEUILLETON
Door
ARNOLD BENNETT
Gwn fooL
Even later stapten zij te zamen een schitterend ge
bouw binnen, waarvan de inwendige wanden hoofd
zakelijk schenen te bestaan uit geslepen glas. zoodat
de toeschouwer zichzelf ln zijn geheel en in gebroken
deelen zag weerkaatst Het glas werd telkens onder
broken door groote borden, die steeds herhaalden: ..Geen
fooien". Het scheen, dat de directeuren van de Inrich
ting den bezoekers volkomen duidelijk wenschten te
maken, dat ze. onder geen voorwendsel, fooien moesten
aannemen.
„Ik heb altijd verlangd hier eens te zitten," zei me
vrouw Alice Challice opgewekt en keek op naar Prlam
Farll's alledaagsch, oudachtig gezicht
Toen ze, zonder tegenstand te ontmoeten, door eenige
glazen gangen geloopen waren, strekte een reusachtige
man. die als een politieagent gekleed was en ook met
succes een agent nabootste, zijn hand uit en hield hen
tegen.
„In de rij, als 't u blieft," zei hij.
„Ik dacht dat 't een restaurant was, en geen the
ater." fluisterde Priam aan Alice's oor.
..Het is ook een restaurant," zei zijn gezellin. „Maar
inpakte en uitpakte en wéér inpakte, altijd hield
hij iets over! Ruim een uur is hij zoo bezig ge
weest.
We waren dus reeds op Belgisch grondgebied.
Dadelijk al is het verschil van landaard te zien,
niet alleen door de verwisseling van onze propere,
witgeschorte treindiensljuffrouw, die in Esschen
vervangen werd door een groezelige, onplezierige
..femme de Service", maar vooral door den ge
heel anderen bouwtrant der huizen, de eigenaar
dige boerderijen, de vuile dorpen, enz. Het land
schap wordt meer en meer glooiend en prachtige
natuurtafereeltjes vertoonden zich aan onze ver
rukte oogen. Wat men in België allemaal onder
neemt, weet ik niet, maar het is opmerkelijk, zoo
veel „grondwerk" daar gedaan wordt. Overal
aanleg van nieuwe spoorwegen, tunnels, bruggen,
wegen en andere groote werken. Het sshijnt wel,
alsof het Belgische volk door een bouwkoorts is
aangegrepen.
We passeerden Mechelen en stormden recht op
Antwerpen aan. Langzamerhand veranderden de
Hollandsche en Vlaamsche reclame-opschriften in
Fransche. Na Brussel hoorden en zagen we geen
Hollandsch meer; alles Fransch. Op het perron
van Brussel, waar we eenige minuten stopten,
zagen we de eerste felbeschilderde Frangaises.
Dat doet eerst even vreemd aan, later hen je daar
geheel aan gewend.
Intusschen hadden we in den Restauratiewagen
Deze alphabetisch opgemaakte lijst, stelt U ln de gelegenheid
DIE personen ln den Raad te brengen, welke U zeil wenscht.
Hier stemt U NIET op een lijst, doch op een PERSOON, de per-
sonen n.m., welke de meeste stemmen op zich vereenigen, worden
verkozen verklaard, terwijl de boven hen gestelde verplicht zijn te
bedanken.
Slechts één stem méér en Uw candldaat is verkozen.
Alle kiesgerechtigden hebben kens uit de volgende personen
1. D. BLAAUBOER Dz.
7. Jb. LINDENBERGH.
2. Jb. VAN DUIN.
8. C. REZELMAN Dz.
3. G. H. GEERLIGS Cz.
9. C. SCHILDERMAN.
I. D. DE GRAAF Jz.
10. G. SMIT Sz.
5. H. JONKER Hz.
11. J. SMIT Az.
6. A. J. KEPPEL Az.
12. D. STAMMES.
ze moeten zoo doen, omdat 't er altijd zoo vol is. Het
is fijn, vindt u niet!"
Hij stemde toe, dat 't dat was. Hij voelde, dat Londen
een grooten voorsprong op hem behaald had en dat hij
zich moest haasten om het weer in te halen.
Eindelijk ontsloot een ander soort van politieagent
eenige deuren en voerde ze met nog meerdere zondaars
uit 't vagevuur verlost mee en werden zij toegelaten tot
'n schitterend paradijs, waar weer alles te krijgen was,
behalve fooien.
Ze werden geleid naar een tafeltje vol vuile glazen
en leege borden, in een hoek van de groote en hooge
zaal. Een man in avondkleeding, wiens oogen u waar
schuwden „pas op, geen vernederende fooien!" vloog
langs de tafels, greep met één handige beweging alles
wat er op stond en verdween er mee. Het was een ver
bazingwekkend feit en toen Priam van zijn verwonde
ring bekomen was. was hij niet minder ontsteld, dat de
man in avondkleeding door een of ander toovermiddel,
hem een menu met gouden letters ln de hand gedrukt
had. Dat menu was buitengewoon lang er stond van
alles op. behalve fooien en daar hij blijkbaar wist
by ondervinding, dat 't geen document was, om in vijf
minuten doorgelezen te worden, zorgde de man in
avondkleeding er voor, dat hy de studies van Priam
Farll en Alice Challice een kwartier lang niet stoorde.
Toen kwam hy als een pyl uit een boog op hen toege
sneld. nam hun een examen af over het menu en
snelde heen. en toen hy weg was zagen ze, dat de tafel
met een schoon tafellaken gedekt was en dat er zich
schoone glazen' en verdere benoodlgdheden op bevonden.
Een strijkje barstte los ln vrooiyke tonen, zooals de
muzikanten doen, als er in een muslchall 'n heel moei
lijke toer is gedaan aan den rekstok. De muziek werd
luider en luider en hoe harder er gespeeld werd, hoe
harder de menschen spraken Het kletteren van de bek
kens vermengde zich met het gekletter van de borden
en het gedruisch van de lepels en vorken werd over
stemd door het schelle geluid van menschen. die zich
verstaanbaar wilden maken. En mannen in avondkle
ding (een toilet, dat verboden scheen te zijn voor deg
nen, die aan de tafeltjes zaten) vlogen heen en weer
met onbegrypeiyke snelheid, als ernstige veelgeplaagde
samenzweerders. En van eiken marmeren wand, gesle
pen spiegel en Dorische zuil. sprak zwygend maar na-
drukkeiyk de aanmaning „Geen fooien!"
Zoo begon Priam Farll zyn eersten maaltijd In een
restaurant van 't moderne Londen. Hij kende de res
taurants en de hotels van een half dozijn landen; maar
nooit was hij zoo overstelpt geweest door indrukken als
hier. Hy herinnerde zich loonden uit zUn leertijd als 'n
stad van gaarkeukens, en kon nauweiyks eten door allo
gedachten, die zijn brein bestormden.
„Vindt u 't hier niet fijn?" zei mevrouw Challice en
keek hem vriendelük aan onder het drinken van een
glos lagerbier. Ik vind het heeriyk, dat we hier in ge
gaan zijn; ik had er al lang naar verlangd."
En toen. enkele minuten later, trachtte ze zich on
danks 't vrecselljke leven verstaanbaar te maken en zei
„Ik heb er al jaren over gedacht, te hertrouwen. Er.
als je daar werkelijk je zinnen op gezet hebt, wat moe'.
Je dan doen? Je kunt op een stoel gaan zitten en wachten
tot Sint Juttemis, dan ben Je nog niet verder. Jc moet
iets doen. En wat kun Je anders doen dan Je tot een
huweiyksbureau wenden? Als je trouwen wilt, dan wil
je trouwen en 't Is onzin om er doekjes om te winden.
Het is tooh geen schande om te trouwen, wel? Ik vind
een huwelijksbureau een goede, nuttige instelling. Ze
zeggen wel eens dat Je er bedot wordt Nóu, wien dat
overkomt, heeft t ook wel verdiend.
is in staat U zoo'n verkwikkende slaap ta
verschaffen als ons
met daaronder een AUPING MATRAS. Laat
door ons Uw bedden en matrassen opnieuw
bijvullen en vernieuwen in eigen werk
plaatsen.
SALON-, SLAAP- en WOONKAMER
AMEUBLEMENTEN
in 80 verschillende modellen.
DEN HELDER - Spoorstraat 8-10 - Tel. 206.
gedineerd en werd onze kenni.s der Fransche taal
geweldig op de proef gesteld. Henk spreekt uit
stekend Fransch, inaar hij was besloten, mij het
woord te laten voeren, iets wat mij menige zweet-
druppol heeft gekost. Een goede remedie echter*
om er spoedig „door" te zijn. Het is een groot
verschil of men in Holland of in Frankrijk
Fransch spreekt!
Nadat we ook koffie hadden gedronken in den
trein, kregen we weer pascontrole en douane, dit
maal voor den Franschen Staat. Dit was dus de
laatste keer gelukkig.
In Saint (juentin, welbekend uit den wereld
oorlog, kon ik nog vanuit den trein een paar
foto's nemen van do verwoeste kerk. Evenals in
België, zijn er in Noord-Frankrijk nog -vele oor
logsgedachtenissen in den vorm van kapotgescho
ten huizen, ruines van fabrieken en van... men
schen.
Na Saint Quentin gingen we in donderende
vaart naar Parijs. Eigenaardige landschappen:
hoog en laag, vlak en heuvelachtig, kaal en be-
boscht, grasland en korenvelden, breede kanalen*
bergachtige terreinen, steenkolenbekkens met pi
ramiden van steenkolengruis van enorme hoogte,
alles ging ons in vliegende vaart voorbij. Wat
vreemd is, is dat je nergens slooten ziet. zooals
bij ons. Hoe het land daar bevochtigd wordt, is
mij een raadsel. Ook het vee ziet er anders uit*
veel kleiner en armoediger. De hollandsche koetjes
doen het beter! Het schijnt me toe dat de Fransche
boer achterlijker is dan zijn Hollandsche collega.
Tenslotte begon het landschap ons minder to
boeien. We verlangden naar het einde der reis.
Toen we dan ook eindelijk don trein zijn vaart
voelden verminderen, keken we elkaar hoopvol
aan...
We waren aangekomen aan het Gare du Nord,
het enorme station, dat Parijs met de noordelijk
gelegen landen verbindt.
We pakten onze bagage en fototoestellen bij
elkander en stapten uit. Ken dichte stroom reizi-
'rers, allerlei talen sprekende, nam ons mede naar
den uitgang. We waren gekomen in de wereld
stad, in la Villc lumière, nog geheel onbekend
voor ons beiden. Toen we het ontzaglijke, vreemde
station, wat ons later zoo vertrouwd zou zijn,
verlieten, stonden we daar tegenover de Rue la
Fayette en de Boulevard de Magenta als katten
in een vreemd pakhuis.
Hoe we toen een totel zochten, hoe wel allerlei
avonturen hadden, vertel ik u in een volgend ar
tikel.
Hoofdzaak was: we stonden in Parijs! Fijn!
Wordt vervolgd.
Je kunt evengoed bedot worden zonder huwelijksbu
reau. dur.kt me. Niet, dat 't mij ooit overkomen is. Dat
gebeurt menschen met gezond verstand niet Neen, als
u 't mij vraagt, dan zijn huwelijksbureaux na sous-
bras de verstandigste uitvinding die er ooit gedaan
.3. En als er ooit wat van komt tusschen ons. zaj ik hot
honorarium met 't grootste genoegen betalen. Bent u
dat niet met mij eens?"
Het geheele geheim was opgelost
„Volkomen!" zei hij.
En hy voelde een rilllnkje langs zyn rug.
De fotografie.
Van 't oogenblik af dat mevrouw Challice de loftrom
pet gestoken had over huwelijksbureaux. was' t leven
Priam Farll tot een marteling geworden. Ze was. wat hij
altijd beschouwd had als „een hoogst fatsoeniyke vrouw"
maar werkeiyk...! De zin is niet voltooid, omdat Prlam
hem niet by zichzelf voltooid had. Vyftig maal was hy
stellig tot „werkelijk" gekomen, maar dan verdween het
vervolg in een soort van nevel en liet hem onthutst en
onrustig achter.
„We moesten nu maar opstappen, dunkt me." zei ze,
toen ze haar ijs op had en 't zyne was gesmolten.
..Ja," zei hij, en hij daoht by zichzelf:
„Maar waar nu heen?"
Het zou evenwel een opluchting zyn uit het restaurant
weg te gaan en hy vroeg om de rekening.
Onder 't wachten op den kellner werd de toestand nog
pyniyker. Priam voelde een aanvechting om een handvol
sovereigns op dc tafel te gooien en weg te vluchten.
Zelfs Alice Challice merkte vaag iets vreemds in hem
cp en kon '1 gesprok met moeite gaande houden.
„Uw portret lykt werkeiyk heel goed!" merkte ze op
