SchagerCourant
SPORT.
Tweede Blad.
LEVEND BEGRAVEN.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
lljke veroordeeling kon de ambtenaar niet prnctisch
noemen, aangezien het gevaar dreigde dat de reclas-
sant niet voldeed aan de bijzondere voorwaarden
en de executie van het voorwaardelijk vonnis onver
mijdelijk was
De heei Officier deelde deze meening. blijkens zijn
requisitoir volkomen en achtte het meer rationeel,
den verdachte een geringe geldboete op te leggen,
hem onder toezicht te stellen van een gezinsvoogd,
om hem vervolgens in observatie te doen nemen
in een daartoe aangewezen inrichting.
De Officier vorderde overeenkomstig dit requisi
toir dan f7 boete of 7 dagen, civiel rechterlijk onder
toezicht stelling en opneming in een observatiehuis.
Nadat nog was gebleken dat verdachte thans in
Alkmaar werkzaam was op een fabriek van conser
ven en iederen dag per rijwiel geregeld des morgens
uitging en 's avonds terugkeerde, wees de Politie
rechter vonnis conform den eisch van den heer Of
ficier en werd de heer Wiggers voor den tijd van 1
jaar benoemd tot gezinshoofd, welke heer daarop tot
tranen geroerd de gelukwcnschen hem bij deze niet
te onderschatten bevoorrechting gebracht, in ont
vangst nam.
Hierna werd de openbare strafzitting gesloten op
grond dat geen meerdere zaken ter berechting waren
voorgedragen.
De Internationale Athletiekwedstrijden
te Amsterdam.
De internationale athletiekwedstrijden, die Zondag
jl. te Amsterdam in het Olympisch Stadion zijn ge
houden, kunnen als uitstekend geslaagd beschouwd
worden Een uitgezocht gezelschap athleten, warm
zonnig weer en een fraaie baan, al deze factoren
hebben meegewerkt, dat de prestaties zoo hoog mo
gelijk werden opgevoerd. Als mooiste nummers moe
ten wij direct noemen het polsstokhoogspringcn, de
200 Meter en het speerwerpen. In de finale polsstok-
springen kwamen n.1. de Zweed Lindblad, de Duit-
scher Wcgner en onze landgenoot v. d. Zee. V. d. Zee
kon echter de 3.80 M. niet halen, zoodat de beide bui
tenlandera om den eersten prijs moesten kampen.
Steeds hooger ging de lat, 3.90. 4.—, daarna 4.10 M
Lindblad sprong af. doch Wegner wist met z'n
laatsten sprong de 4.10 M. te passeeren. Alle spieren
tot het uiterste gespannen, niets anders meer ziende
dan palen en lat. nam hij z'n aanloop en zeer fraai
zwierde hij met een boog door de lucht over de lat.
Een donderend applaus was z'n loon.
De 200 M. invitatie ging tusschen Schlösske, Jonath
Bouhmeijer (Duitschland) en v. d. Bcrghc en Berger
(Holland). Direct na den start heeft Jonath de lei
ding. door den binnenbocht loopend passeert Berger
hem, doch niets kan den onergieken Duitscher weer
houden 30 Meter voor de finish komt hij zoo gewel
dig opzetten, dat Berger niet meer kan volgen en in
21,5 sec. passeert hij de finish Berger maakte 21.9.
Het speerwerpen was een bijzondere attractie door
het deelnemen van den Fin Pentila Slechts 2 meter
bleef hij beneden het wereldrecord, dat op 72.93 M.
staat De Hollanders zijn nog steeds op achter op dit
nummer en gooiden 20 meter minder.
De 100 Meter bracht niet dien strijd die verwacht
was. Körnig was niet gekomen, zoodat van een duel
Körnig-Berger niets kwam. Hiervoor hadden wij ech
ter thans Jonath, die zich ook als een schitterend
iooper heeft doen kennen en wij gelooven niet dat
Körnig hét dezen middag van Jonath gewonnen zou
hebben. De finale 100 meter bracht eerst een vnlsche
start. Ook de tweede maal ging thans Berger te
vroeg weg. Waarschijnlijk dacht hij dat er terugge
schoten zou worden, doch dit gebeurde niet, zoodAt
de voorsprong van Jonath toen reeds te groot was.
De 400 Meter was niet zoo spannend en werd ge
makkelijk gewonnen door Van Wachenfeld (Zweden)
in 49.6 sec.
De 800 Meter was goed bezet In fraaie stijl en snel
tempo ging het voor de beide Hollanders Nieuwland
en Lijflander spoedig te snel De Noor Johannesen en
de Duitscher Danz vochten tenslotte heftig om de
leiding, doch de eindspurt van den Noor was snel
ler en hij won.
De 5000 Meter was voor Petri, Duitschland. Jan
Zeegers was hier ais Hollander in te voornaam gezel
schap en kan het tempo niet volgen. Winnaar werd
tenslotte Petri (Duitschland), in 15 min. 15 sec.
Voor de 1500 M. startten 10 deelnemers. Steeds ging
het gelijk op. Alle athleten bleven bij elkaar en deze
race is dan ook pas in den eindspurt beslist ten gun
ste van den Pool Petkiewiz in 4 min. 8.3 sec. Effern
Holland, werd ie in 4 min. 12.9 sec. Een fraaie tijd
voor dezen looper.
De 100 Meter dames was (natuurlijk, zouden wij
bijna zeggen) voor de Friezin mej. T. Schuurman.
Haar tijd was 12.2 sec., dus slechts 0.2 sec. boven het
wereldrecord. Tweede werd Fraulein Wittman in
Moratorium.
Vriend Hoover heeft het best begrepen.
En zich geweerd.
De eerste Dultscho revolutie
Heeft veel geleerd!
Waaneer een land ia uitgeknepen,
En door de wanhoop wordt gegrepen
Loopt het verkeerd!
Amerika maakt met z'n plannen
Een schoon gebaar.
Maar Duitschland kraakt in z'n gebinten,
Er dreigt gevaar!
De boog is ai te straf gespannen,
Straks storten de betalingsplannen
Toch in elkaarl
De meeste groote mogendheden
Zijn zeer bereid.
Za prijzen Hoover opgetogen
Om zijn beleid!
Die zien rendaab'lc moog'lijkheden,
En daarom zijn ze toegetreden
In korten tijd
Maar Frankrijk wil liefst niet betalen
Aan Hoover's plan.
Dat Is. naast vriend van recht en vrijheid,
Ook zakenman!
Want als met vredesidealen
Voorloopig niets meer valt te halen,
Hoe gaat het dan?!
Een Duitschland, levend op het randje,
Blijft wel verdacht.
Maar houdt de Franc en Marseillaise
Op volle kracht!
De Mark. een hinkend, bloedarm klantje,
Een leening... 't petje In het handje.
Krijgt nooit de macht!
Europa, helpt uw Idealen
Toch op de been.
Straks komt d'ontwaap'ningsconferentie
Vol hoop bijeen!
Dan zoeken weer de nationalen.
Verblind door d'oude oorlogskwalen,
Of er geen voordeel valt te halen,
En hoe dit 't beet is te bepalen.
Voor hen alleen!!
Juni 1931. KROES.
(Nadruk verboden).
12.)J sec., derde mej. Dumée, Holland. In 12.7 sec.
Mej. A. Smit van Wieringerwaard kwam in een
/ware serie als 4e aan en werd zoodoende niet ge
plaatst. Hanr tijd was 13 1 sec.
De 4 X 100 Meter estafette was zeer fraai. Bij de
dames liep de Hollandsche ploeg, bestaande uit mej.
Schuurman, mej. Aengoncnt. mej. Dumóo, en mej.
Aalten, tegen een Belgisch-Duitsche combinatie. De
Hollanders wonnon in 49.8 sec., wat 4 seconden onder
het Ned. record is Bij de heeren won een Duitsch-
Hollandsche ploeg, bestaande uit Jonath Maier, H.
de Boer en W. Peters, voor de H.A.V. (Haarlem en
A.S.C. C.harlottenburg) in 42.5 sec.
De volledige uitslagen luiden als het volgt:
100 Meter: le serin; 1. Bouhmeier (D.). 11 sec.: 2.
Grosser (D.). 11 sec. 2e serie: 1. Berger (II.) 10.9 sec.;
2. Liersch (D.), 11 sec. 3e serie: 1. Jonath (D.) 10.8;
2. Kramer (D.), 11 sec. Finale:: 1. Jonath (D.) 10.7
sec.; 2. Berger (II.) 10.7 sec.: 3. Bouhmeier (D.).
Polsstokhoogspringen: 1. Wegner (Duitschland)
4.12H M.: 2. I indblad (Zweden) 4.05 M.; 3. v. d. Zee
(Holland) 3.60 M.
400 M.: 1. Von Warhenfeidt. (Zweden) 49.6 sec.; 2.
Prinsen (België) 502 sec.: 3. Sierhuis (Holland).
100 Meter, Dames: 1 Mej. Schuurman (Holland) in
12.2 sec.: 2. Fraulein Wittman (Duitschland) in 12.6
sec.; 3. Dumée. (Holland) in 12 7 sec.
Speerwerpen: 1. Pentila (Finland) 69.05 M.: 2.
Sunde (Noorwegen) 62.65 M.; 3. Herremans (België)
55.30 sec.
800 M.: 1. Johannessen (Noorwegen) ln 1.56.4 sec.t
2. Danz (Duitschland) in 1.56.7 sec.; 3. Lijflander
(Holland) ln 1.59.1 sec
200 Meter: 1. Kramer (Duitschland) in 22 sec.; 2.
Benz (Holland) in 22.1 sec.
200 Meter invitatie: 1. Jonath (Duitschland) in 21.5
sec.: 2. Berger (Holland) in 21.9 sec.; 3. Bouhmeijer
(Duitschland); 4. v. d Berghe (Holland).
5000 Meter: 1. Petri (D.) in 15 min. 15 sec.; 2. Karls-
son (Zw.) in 15 min. 41.8 sec.; 3. J. Zeegers (II.), in
15 min. 47.2 sec.
1500 Meter: 1 Petkiewiz (Polen), in 4 min. 8.3 sec.;
2. Wuhmann (D.). in 4 min. 10.4 sec.; 3. Bror öhrn
(Zw.) in 4 min. 11 sec.
4 X 100 Meter, dames; 1. Holland in 49,8 sec.; 2.
Duitsch-Relgische combinatie in 51.5 sec.
4 X 100 Meter, Heeren; 1. Duitsch-Hollandsche
ploeg in 42.5 sec.: 2. Haarlem in 42.5 9ec.; 3. Charlot-
tenburg in 43 sec.
Woensdag 1 Juli 1931.
74ste Jaargang. No 8891
BRIEF UIT CHINA
Drie groepen die Chiang Eai Sjek willen
afzetten.
(Bijzondere correspondentieè)
SINGAPORE, Juni 1931
De Volksvergadering, waarvan de Nanking-regee-
ring zooveel verwacht voor het herstellen van eenigs-
zins geregelde toestanden in China, is al eenigen tijd
bij elkaar om te beraadslagen. Doch tegelijkertijd gin
gen de tegenstanders van de regeering in hun hoofd
kwartier te Kanton een coalitie met elkaar aan, en
deze lieten het niet bij redevoeringen, maar stuurden
troepen naar de provincies Hoenan en Kiangsi, juist
het gebied waar reeds gedurende eenigen tijd de
communisten zich tegen de centrale regeering ac
tief hebben verzet. Dc toestand in China is dus weer
even onzeker als zij ooit geweest is.
De tragedie van dit land is, dat er telkens opnieuw
onlusten uitbreken De Chinees beslecht nu eenmaal
bij voorkeur door geweld van wapenen en bovendien
is dit voor politici en militairen de snelste en ver
moedelijk zelfs de ecnige weg om in China vooruit
te komen, zoodat zij van elk relletje gebruik maken
om partijen te vormen en een burgeroorlog te ontke
tenen. Dit is al van 1912 af zoo geweest, doch het
ergste is, dat het oorlogvoeren van jaar tot jaar meer
gemoderniseerd wordt, m.a.w. dat het wreeder wordt
en meet slachtoffers maakt.
F.n toch schijnt oorlog onvermijdelijk te zijn in
China. Do Nanking-regeering had zich voorgenomen,
om in de eerste helft van 1931 tot eiken prijs een
oorlog te vermijden; zij ging zelf zoover de commu
nisten vrij spel te laten in die provincies, waaruit zij
niet dan na hnrdnekkigen strijd konden worden ver
dreven, want Nankine had tifd noodig voor het op
lossen van de drie groote moe'lijkheden: de herzie
ning der grondwet, de financieele en economische
opbouw van China en de afschaffing der exterrito
riale rechten. Het was de goede tijd om aan de prak
tische oplossing van dit alles te beginnen, doch nu
zal er wel weer niets van kunnen komen.
Het grootste gevaar voor de Nanking-regeering is
en blijft het communisme dat niet gemakkelijk kan
worden uitgeroeid. Het beste middel er tegen was
nog het verbeteren van den economischen toestand
zoodat er onder de bevolking een geest van tevre
denheid werd aangekweekt. Hiervoor werden ver
schillende maatregelen genomen, de medezegging
schap der bevolking in het bestuur werd gegaran
deerd. de bandieten zouden in verschillende openbare
diensten en bij den aanleg van wegen en spoorwe
gen te werk worden gesteld. Europeesche en Ameri-
kaansche deskundigen werden uitgenoodigd tot ad
vies. kortom sinds 1927 is er een wedstrijd gaande,
waarbij de Nankingsreeeering hoopt te winnen door
goede bestuursmaatregelen Deze idealistische opvat
tintr. dat het goede moet zegevieren, schijnt Nankine
echter niet verder te brengen, want haar vijanden
spannen nu zelfs samen om de centrale regeering ten
val te brengen.
In Europa denken velen, dat alleen de communis
ten tegen de Nankingreceering zijn. Daarnaast zijn
er echter twee andere groepen van tegenstanders,
de ..regeeringspartij" en de ..generaals". In de natio
nalistische partij, de Ivoco Min Tang. bestaat een
groep, die zich om onbeduidende kleinigheden niet
met het alcrcmeene programma kan vereenigen. Zij
willen, dat de partij op breedere basis wordt georga
niseerd m.a.w dat kleine verschillen van opvatting
over het hoofd worden gezien Hun algemeene denk
beelden komen echter overeen met die van de Koco
Min Tancr en van haar leider Chiang Kai Sjek. Bij
hen sluiten zich ook aan de Kwo Min Tang-leden,
die tegen den persoon van Chiang Kai Sjek gekant
zijn. De reorgnnisatiennrtij is dus een oppositie in den
boezem der nationalistische, partij: zij wordt geleid
door Wang Ching Wai, vroeger secretaris van Dr.
Seen Yat Sen.
De „Generaals" zijn eigenlijk zelfstandige vorst
jes. die een bepaalde streek onderwerpen en daar be
lasting heffen. Hun macht wordt ondersteund door
een bende bandieten. De Nanking-regeering heeft
alle politieke en militaire middelen ter hand geno
men om aan dezen toestand een einde te maken, doch
daartoe is het land blijkbaar te uitgestrekt. De gene
raals vormen echter niet zoon groot gevaar als de
communisten, want deze laatsten zijn onverzoenlijk
FEUILLETON
Door
ARNOLD BENNETT
li
„Toch", zei hij op den toon van iemand, die er ver
stand van heeft, „zijn hotels heel gemakkelijk."
«Zoo?" zei ze en bedoelde, „bewijs dat_ eens."
„Hier bijv. is er in elke kamer een telefoon."
„U bedoelt toch niet in de slaapkamers?"
„Ja, in elke slaapkamer."
„Nu," zei ze, „mij zouden ze niet In een slaapkamer
krijgen, waar een telefoon was. Ik zou geen oog dicht
doen, als ik wist, dat er een telefoon ln mijn kamer was
En hoe kan men weten, wie er aan 't andere eind te
luisteren staat? Neen. neen. van zulke dingen houd ik
niet. Zoo iets is heel goed voor heeren, die gewend zijn
aan wat men „comfort" noemt, bij wijze van spreken.
Haar—"
Hij zag, dat hij niet verder moest gaan, of er zou van
t statige gebouw, dat 't Grand Babylonhotel heet. niets
overblijven dan een hoop puin. Ook liet zij hem duidelijk
gevoelen, dat hij tot dusver 't beste gemist had. wat een
menschcnleven geven kan, omdat hij niemand had die
hem liefhad en voor hem zorgde. Een geheel nieuwe
gewaarwording! Want als er één man in Europa was,
cie zich verbeeldde, dat hij 't talent bezat, anderen voor
zijn gemak aan 't werk te zetten, was die man Priam
FarlL
„Ik ben nooit In Putncy geweest" zei hij.
De waarheid te zeggen is soms moeilijk.
Toen ze hem in bijzonderheden 't een en ander ver
telde van Putney en haar leven ln Putney, zag hU ln
een visioen een soort van bestaan, dat hij nog nooit had
meegemaakt. Putney genoot blijkbaar de voorrechten van
een stad. die in een prachtige omgeving ligt Het lag te
gen de helling van een heuvel, aan den voet waarvan de
beroemde rivier de Theems stroomde, die bedekt was met
schilderachtige scheepjes en schitterende roeibooten; een
brug welfde zich over dien stroom en over die brug
brachten roomkleurige omnibussen u naar Londen. Put-
&cy had een straat met mooie winkels: niemand kon daar
en zullen den strijd door propaganda en wapenge
weld voortzetten, ook al zou de Nanking-regeering
b.v. door de reorganisatiepartlj worden overmees
terd. Wie ook de regecring van China in handen
heeft, zijn grootste vijand zal altijd het communisme
zijn.
Door wie worden de Chineesche communisten ge
leid? Door leerlingen van de Whampoa school in
Kanton, die tusschen 1924 en 1926 bloeide, toen Mi-
chael Borodin Zuid-China onder Russische overheer-
sching hield: door leerlingen van de Choengshan
school in Moskou onder leiding van Radek en andere
bolsjewisten, of docr de propagandaschool der derde
internationale te Irkoetsk. Dan zijn er de militairen,
die in 192G en 1927 met de overwinnende Kanton-
legers zijn opgetrokken en die de breuk niet wilden
erkennen, die in April en later nog eens in Augustus
1927 tusschen de nationalisten en de communisten
werd geproclameerd Tenslotte zijn er in de commu
nistische gelederen allerlei ontevreden elementen:
door hongersnood bedreigde boeren, uit hun troep
verjaagde bandieten en teleurgestelde jonge Chineee-
zen, die het langzame reconstructieplan van Nanking
niet kunnen aanvaarden. Deze communisten zijn niet
eens talrijk; hun aantal bedraagt officieel 40.000 (in
werkelijkheid misschien ha'f zooveel) op een bevol
king van honderden millioenen. Doch getallen zeg
gen in China niets, want een ontwikkeld commu
nistisch student, kan zich gomakkelijk tot leider ma
ken van e-m klein legertje boeren, die nooit van
Marx of Lenin hebben gehoord.
Zal het de coalitie gelukken. Nanking ten val te
brengen? De onderlinge band berust op een gemeen-
schappelijkqn haat jegens den persoon van Chiang
Kai Sjek en de door Nanking nagestreefde ordelijke,
geregelde toestanden. Zij willen visschen in troebel
water, doch hun ideeën zijn bij lange na niet aan
elkaar gelijk en zij kennen elkaar genoeg om te we
ten. dat een gezamenlijke overwinning op Nanking
onvermijdelijk gevolgd zou worden door een verbit
terde onderlingen strijd om de macht. Doch de
oppositie staat in zooverre sterk, dat zij niets te ver
liezen heeft en altijd kan wegvluchten in de heuvels
en bergen van Zuid-China. Nanking moet echter
naar alle fronten strijden het land besturen, China
door de Europeesche staten als hun gelijke doen
aanvaarden en zooveel mogelijk toch nog orde hand
haven en bloedvergieten voorkomen Doch de betere
legers en de hoogst bekwame aanvoerders zullen
naar wij hopen. Nanking in staat stellen, zich te
handhaven.
(Nadruk verboden.)
Openbare strafzitting van Maandag 29 Juni.
TWEE COMPAGNONS. DIE DE STELLING HUL
DIGDEN: LOODEN PIJPEN, SAMENDEELEN.
Een exceptioneel lange en dunne 19-iarigen jonge
ling. genaamd Pieter KI., wonende te Hoorn en mo
menteel werkzaam op de conservenfabriek te Alk
maar tegen een afwisselend salaris, verscheen heden
als eerste en laatste compasant in cie openbare straf
zitting voor den van zijn welverdiend buitelandsch
uitstapje behouden terug gekomen Politierechter
Mr. Ledeboer, zulks naar aanleiding van het volgen
de hem ten laste gelegde misdrijf van heling.
Onze jonge vriend had zich namelijk op Zondag
22 Februari in gezelschap van een 16-jarigen mak
ker uit een min of meer nonchalant gezin begeven
naar de naburige gemeente Berkhout, alwaar in een
der naar de eischen des tijds ingerichte café's een
balavond werd gegeven. Natuurlijk was het de be
doeling van de jongelieden zich dien avond te wijden
aan het edele dansverrnaak. doch ten einde het aan
gename met het voocdeclige te paren, nam de jorvg3te
snaak tevens cie kans waar, om uit de afgelegde
opperkleederen en handtaschjes van onderscheidene
andere baldeelneemsters de al of niet goed gevulde
portemonnaies weg te nemen zoodat de balexcursu
ten slotte nog een aardig batig saldo opleverde.
Evenwel, boontje komt om zijn loontje, de ge
waarschuwde politie bleef niet werkeloos en had het
geluk den jeugdigen boerenbalroover op te sporen,
waarna bleek. dat ook zijn 19-jarigen vriend behoor
lijk had meegenooten van de verworven gelden en
hier dus het spreekwoord „samen gevangen, samen
gehangen in toepassing kon worden gebracht.
Beide jongelieden waren althans heden op de po-
litierechterszitting gerequireerd, geëxorteerd door va
der of moeder, zooals de wet gewoonlijk voorschrijft
of wenschelijk acht.
Eerst stond terecht met gesloten deuren de 16-ja-
rige goochelaar met de portemonnaies en daarop
verscheen in het openbaar gemelde jongeling Pie
ter K., van wien zijn vader verklaarde, dat zijn zoon
achterlijk was en een suiligen jongen, die er zich
door ieder liet tusschen nemen.
De heer Wiggers. ambtenaar der reclasseering, had
een uitvoerig rapport uitgebracht, noemde den knaap
wel wat moeielijk en bijzonder en sprak als zijn
rneening uit, dat het wenschelijk geacht kon wor
den. hem in observatie te nemen, opdat kon worden
nagegaan of verdachte voor zijn daden ten volle ver
antwoordelijk kon worden geacht. Een voorwaarde-
nu slapen door 't geraas van d« motors. Er waren in
die straat een theater, een music-hall, vergaderzalen, een
concertzaal, een markt, een brouwerij, een leeszaal en een
theesalon, net als in Regentstreet (niet dat Mevrouw
Challice iets gaf om die zoogenaamde Chineeechc thee);
ook kerken en kapellen, en als men den eenen kant uit
liep, kwam men in Barnas en aan den anderen kant be
gon de gemeente Wimbledon. Mevrouw Challice woonde
ln Wester Road, die weg begon op den hoek van de
Hoogstraat, waar de vlschwinkel was een inrichting
waar echte zeetong altijd te krijgen was, ofschoon 't
raadzaam was ze niet op Maandagmorgen te koopen,
natuurlijk. Putney was een plaats, waar men rustig, zon
der ergernis wonen kon. Men had daar zün huisje en
zijn meubels, en kon er van zijn inkomen leven: men
wist er de prijzen van alles, wat er te koop was en ken
de den aard van de menschen, waardoor men vergevens
gezind werd jegens de zwakheden van zijn naasten. Een
dienstbode hield men er gewoonlijk niet, omdat dienst
boden zoo veelelschend waren en omdat ze nooit iets zoo
goed deden als men 't zelf deed. Een werkster kwam
nu en dan een handje helpen, als ge een aanvechting
van luiheid hadt, of als er 't een of ander gelucht moest
worden in 't achtertuintje. Met een werkster, een paar
handschoenen voor 't ruwe werk cn een gaskachel, was
't huiswerk 't praten er over niet waard. Eerzucht of
afgunst kende men daar niet. evenmin het verlangen,
om precies te weten, wat de rijken deden en dat ook te
doen. Met kunst hield men zich daar niet op, en niemand
kreeg 't in zijn hoofd zich daarover druk te maken.
Men was er rijk. omdat men minder uitgaf, dan men ont
ving. Men gaf zich niet over aan bespiegelingen over de
oorzaak der dingen of over de mogelijke afwikkeling der
maatschappij In de volgende honderd jaren. Als ge een
arm, oud vrouwtje op straat zaagt, kocht ge een doos
lucifers van dat oude schepseltje. Het maatschappelijke
verschijnsel, dat u hoofdzakelijk tot een rechtmatlgcn,
toorn aandreef, was 't schouwspel van rijke menschen.
die steeds meer geld verdienden en zoo het brood ont
namen aan arme lieden, die 't noodlg hadden. De eenlge
smetten op t leven ln Putney waren blijkbaar het ru
moer en 't gevaar in de Hoogstraat, de duurte van be
trouwbare wasscherijen, de man leren van een dame van
middelbaren leeftijd aan 't postkantoor, (de andere da
mes aan 't postkantoor mocht Mevrouw Challice graag
lijden) en de afwezigheid van een geechikten man in
huls. Het leven ln Putney scheen Priam Farll aan een
utopie te grenzen. Het scheen wel een sprookje het
sprookje van vriendelijke welwillendheid, eenvoud en
gezond verstand. Zijn eigen leven scheen hem, daarbij
vergeleken een ongelukkig, nutteloos streven naar iets
onmogelijks. Kunst? Wat was kunst? Waartoe leidde
ze? Hij walgde van kunst, walgde van alle bezigheden,
waarmee hij zich tot nu toe onledig gehouden had en
die hij voor 't Leven had aangezien.
Eén klein huisje won het van alle Europeesche hotels.
„U blijft hier zeker niet lang?" vroeg Mevrouw Chal
lice.
„O, neen," zei hij, ,.lk moet nu een besluit nemen."
„Zoekt u een andere betrekking?"
„Een andere betrekking?"
„Ja." Haar glimlach was overredend en noodde tot
praten.
„Ik weet nog niet. wat ik doen zal," zelde hij bedeesd.
„U moet ©en aardig potje gemaakt hebben", zei ze
nog steeds glimlachend. „Dat lijkt mij ten minste zoo.
Maar sparen is een gelukje. Het hangt er van af. hoe
men begint. Het ia een gewoonte. En Ik zou 't niemand
ooit kwalijk nemen, als hij niet spaarde. En mannen!"
Zij scheen te willen zeggen, dat zij 't mannen ln de eer
ste plaats vergeven kon, als zij niets spaarden.
Zij was ruim van opvatting, dat was zeker. Ze begreep
de dingen en de menschelljke natuur ln 't bijzonder. Zij
behoorde niet tot die schepsels, zooals een man er soms
ontmoet schepsels, die altijd op de loer liggen, om op
iemand aan te vallen, en wien 't onmogelijk is toegevend
te zijn voor mannelijke zwakheden zachte, glimlachen
de wezens, met dunne lippen, haar. dat van voren 'n
beetje dun wordt en een rustigen, al wetenden toon. die
schijnt te zeggen, „ik weet er alles van". Mevrouw Chaili-
ce had een mond. die even ruim was als haar denkbeel
den. en een volle onderlip. Ze was een vrouw, die u als 't
ware tegemoet kwam, als ge van wal gingt steken ten
einde den gevaarlijken weg over te steken, die de beide
sexen scheldt. Ze begreep, omdat ze begrijpen wilde En
als ze niet begrijpen kon. maakte ze zichzelf wijs. dat ze
't wel deed: wat op 't zelfde neerkomt. Ze was er een
levend bewijs van. dat voor haar sexe maatschappelijke
verschillen niet werkelijk meetelden. Niets telde mee.
wat haar betrof, behalve een verschil, dat veel dieper
is dan eenig maatschappelijk onderscheid het histo
rische verschil tusschen Adam en Eva. Ze was balsem
voor Priam Farll. Ze zou evengoed balsem geweest zijn
voor koning David, Uriah. den Hetlhiet, Socrates. Rous-
seau, Lord Byron. Heine of Charlie Peace. Zij zou hen
allen begrepen hebben. Allen zouden ze steun gevonden
hebben in haar gemoedelijkheid. Was ze een dame?
Och! Ze was een vrouw.
Haar temperament trok Priam Farll aan als een mag
neet, Vrijelijk te genieten van haar onbekrompen sym
pathie scheen hem de grootste belooning na alles, wat hij
ondervonden had. Zij was voor hem de veilige herberg
na den verlaten, eenzamen straatweg, de oase na den
storm, schaduw na den zonnebrand, slaap na de slape
loosheid, verlossing na onuitsprekelijke kwelling.
Hij had er in één woord behoefte aan, haar alles te
vertellen, omdat zij geen lastige verklaringen vragen zou
Zij had hem een aanknoopingspunt gegeven in haar ge
sprek over sparen. Als antwoord op haar veronderstelling
„u moet een aardig potje gemaakt hebben", kon hU ter
loops opmerken: „Ja, ongeveer honderd veertig duizend
pond."
En dat zou op een heel natuurlijke manier langzamer
hand lieden tot een volkomen verklaring van de mo«l-
lijkheden, waarin hij zich bevond. In vijf minuten zou
hij haar de hoofdpunten verteld hebben, en die zou ze
begrepen hebben: daarop zou hij haar zijn angstig en
vernederend half uur ln dc Abbey beschrijven, en ze zou
haar wonderbalsem uitstorten over zijn pijnlijk verwonde
gevoeligheid. En zijn smarten zouden genezen zijn en zij
zouden samen overleggen, wat hem nu te doen stond.
HIJ zag in haar zUn toevlucht, een edelmoedige vergoe
ding, die het löt hem toegedacht had, na 't verlies van
Henry Leek (wiens overblUfaelen nu rustten in 't Natio
nale Walhalla).
Alleen zou 't noodig zijn, geleidelijk alles te vertellWL
Het zou wat wonderlijk klinken, als hU op eens zei:
.Ja, honderd veertig duizend pond."
De som was te belachelijk hoog (hoewel juist). De erg
ste van dat de som (tenzij zU haar onmogelijk hoog
vond) geen aanleiding geven zou tot de rest van de
verklaringen
HU moest een ondeern weg Inslaan. Bijvoorbeeld
„Die zoogenaamde dood van Priam Farll benut op een
vergissing."
„Een vergissing?" zou ze uitroepen.
Dan zou hij zeggen
„Ja, Priam Farll is niet dood, zUn knecht is dood."
Waarop zU zou uitbarsten
„Maar jij bent toch zUn knecht!"
HU zou dan eenvoudig zijn hoofd schudden en zij zou
aandringen
„Maar wie ben JU dan?"
En hU «ou zoo kalm als 't hem mogelijk was ant
woorden
,Jk ben Priam Farll. Ik zal je precies vertellen hos
allee gebeurd is."
Wordt vervolgd.
