SchagerCourant LEVEND BEGRAVEN. Tweede Blad. Hoe een geraarlijke slangenbeet bestreden wordt Woensdag 15 Juli 1931. 74ste Jaargang. No. 8899 IN HET SLANGENLAND BRAZÜJë. Het instituut van Boetantan. Door Dr. W. HINNIG. EEN van de zonderlingste en daarbij ook een van de nuttigste instellingen der wereld is wei net z.g. ..slangeninstituut van Boetan- tau", dat in het Zuiden van Sao Paulo in Bra- lilië is gelegen. Daar werken geleerden van verschil lende nationaliteit en eenige daar werkzame Hollan ders dragen er niet weinig toe bij de groote achting die de Braziliaan voor de Hollandsche wetenschap heeft, te vermeerderen! Het instituut zelf is een groot wit gebouw achter Pinheiros op een hoogte gelegen. Pinheiros is een ty- piseh-Braziliaansche voorstad met lage huizen, veel stof, maar ook met heerlijke tropische plantengroei. Men vindt in het instituut werkruimte, een museum voor slangen en middelen om ze te bestrijden. Het be langrijkste deel van de instelling is gelegen vóór het eigenlijke gebouw: de plaats waar de slangen zelf ge houden worden: een elipsvormige grasvlakte waar omheen een kleine sloot is gegraven en een lage muur den bezoeker beschermt. Op het grasveld zijn witte koepeltjes van gewapend beton, waarin de slan gen zoo gaarne huizen. En daar ziet men dan de slan gen: groote en kleine, mooie dieren met prachtige kleuren en eenvoudige grijze exemplaren, dikke en dunne lijven, alles ligt daar op het veld als een leven- looze, zich soms even langzaam bewegende groep. In Boetantau worden sera (tegengiften) vervaradigd tegen de beten van enkele slangensoorten en ook al- gemeene sera. De laatste worden b.v. gebruikt als de soort van de slang, die gebeten heeft, niet dadelijk kan worden vastgesteld. Het serum wordt uit het bloed van paarden gewon nen, die door geregelde inspuiting met slangengif (in langzaam stijgend quantum) daarvoor immuun zijn geworden. Het gif ontneemt men de slangen op het grasveld. Ik heb gezien hoe dit in zijn werit gaat. Een wa ker, die overigens nauwelijks van een slangenbeet ge nezen was, pakte met de snelle greep van iemand, Het gift wordt afgetapt. FEUILLETON Door ARNOLD BENNETT. li. De aftocht Zooals ze daar, met een kopje thee In de hand, geze ten waren in de gezellige huiskamer in Wester Road. was het voor de nakomelingen van wijlen Henry Leek ieenigszins moeilijk, het onderhoud op hetzelfde peil te houden, waarop Matthew en Henry het gebracht hebben. Mevrouw Leek. hun moeder, liet vrij den loop aan haar tranen, onder het nuttigen van een boterham met jam en zebra-achtig gestreept geroosterd brood. John rara zwijgend en norsch \an alles, wat Allee hem pre senteerde -Komt hij terug?" vroeg Matthew eindelijk. Hij was v®® het bankje opgestaan. -Wie?" vroeg Alice. t Matthew wachtte even en toen nijdig en zonder aar den: „Vader". Allee glimlachte. „Ik vrees van niet. Ik vrees, dat hij Uitgegaan Is. Ziet u. het is zoo'n wonderlijke man. Het f*«ft niets of ik probeer hem met geweld het een of •nder te laten doen. Alleen met zachtheid is hij te lei- oen. Hij heeft veel goeds dat kan ik wel zeggen, nu hij hier niet is, en ik wil het ook zeggen hij heeft heel veei goeds. Toen mevrouw Leek. zooals ik meen. dat zij zich noemt, sprak van zijn wreedheid toen begreep ik «aar. Het zU verre van mij, een woord tot zijn nadeel zoggen; hij is dikwijls heel goed voor mij, maar - B°K een kopje, meneer John?" John schoof, zonder een woord te zeggen, naar de *n reikte zijn kopje over. „U bedoelt toch niet, mevrouw," zei mevrouw Leek, fcdat hij..." Alice knikte droevig. M«touw Leek barstte hl tranen uit: „Toen Jonnle om weken oud was." zei ze. draalde hij mijn arm Raf me heelemaal geen geld. Eens sloot hij h-t in k*lder °P- En °P een morgen, toen ik aan wilde r'^ten WM' rukt® met t ijzer uit mijn hand en De slani die dat gewend is, de slang achter den kop beet, druk te de kaken samen en liet het gif, dat uit de giftanten spoot, in een glazen schaal loopen. De paarden, die met het aldus verkregen gif ingeënt worden, zijn ge zonde jonge beesten, die in het begin wel van de in spuitingen te lijden hebben en er zelfs langen tijd koorts van hebben. Maar gewoonlijk zijn ze zeer snel weer in orde. Het worden dan prachtige serum-leve ranciers. In een afgescheiden deel achter het gebouw worden de reuzenslangen gehouden, die geen giftanten bezit ten en dus veel minder gevaarlijk zijn dan men wel zou zegen. Ook houdt men hier de kleine niet-giftige slangen, in het bijzonder de prachtig-geteekende, lak- zwarte Moessoerana. De laatste zouden de Brazilianen voor heilig kunnen verklaren, want de Moessoerana is een grimmige bestrijder der giftslangen, en zelfs de bijzonder gevaarlijke Jararacas is voor de Moes soerana niet veilig. Ik heb een strijd gezien tusschen deze twee slangen: de Moessoerana greep met onge- loofeüjke dapperheid den tegenstander aan en on danks de talrijke beten, die hem hoewel ze gif'ig zijn niet deren, had hij de gevaarlijke Jararacas spoedig met huid en haar verslonden. Het is dus begrijpelijk, dat de Moessoerana overal met zeer veel onderscheiding behandeld wordt en dat men hem ook dikwijls als huisdier houd!. Het slangengevaar in Brazilië is zeker groot; we hebben zelfs in een openbaar Park van de hoofdstad Rio de Janeiro een doodelijk-vergiftige slang aange troffen, maar alle slangen, zelfs de reuzenslangen vallen de menschen niet aan. Ze verweren zich Uil de Filmwereld De proefopnameDe eerste stap op het glibberige pad der roem. Een „star in de dop" vertelt haar ervaringen. Het is niet gemakkelijk om een plaatsje aan het firmament van Hollywood te veroveren. Hoe vaak hebben wij al niet gelezen van teleurgestelde jonge dames, die met een hart vol idealen naar het land van „overthere" togen om daar de wereld te gaan veroveren en na een wanhopigen strijd gedwongen waren om den terugtocht te aanvaarden, gedesillu sioneerd en arm aan idealen. Om nog niet te spre ken van de velen, die den terugtocht niet eens meer kondert ondernemen en gedoemd waren om in een vreemd land tusschen een millioenbevolking naar een plaatsje te zoeken, waar de zon schijnt. Het is de bittere waarheid: duizenden zijn het, die komen en gaan, proefopnamen worden gemaakt proefopnamen worden vergeten. Een oogenblik voor de onverbiddelijke camera en dan weer terug in het duister der onbekendheid, waaruit zij kwamen. Temidden van een symfonie van triestige klanken wordt echter ook wel eens een vroolijke klank verno men en laten wij nu eens een oogenblik bij deze vroolijke klank stil blijven staan en aan de vertolk ster daarvan het woord geven. Zij had het geluk om een proefopname voor een bepaalde film te mo gen meespelen. „Heel vroeg in den morgen, het was op een Maan dag, meldden wij ons aan bij den Cerberus in het kleine huisje, dat naast een der ateliers van Holly wood is gelegen. Daar zijne Hoogheid de Portier voorheen nog nóóit iets van ons gehoord scheen te hebben, moest hij zich eerst telefonisch met het Casting Office, het engagementsbureau, in verbinding stellen en daar met nadruk informeeren, of wij wer kelijk de bezitters van een proefcontract waren. Eerst na het O.K. (in orde) van het Casting office mochten wij den geheiligden bodem betreden. „Neen, neen!" suste Alice haar. „Ik weet het; ik weet alles, wat u me zeggen wilt Ik weet het, omdat ik het ondervonden heb..." „U wilt toch niet zeggen, dat hij u met het Ijzer ge dreigd heeft?" „Als het maar bij dreigen gebleven was!" zei Alice met een martelaarsgezicht „Dan is hij nog niets veranderd in al die Jaren!" schreide de moeder van de geestelijke tweelingen. „Ais hij veranderd is. is het ten kwade," zei Alice. „Hoe kon ik evenwel van te voren alies weten?" vroeg ze en keek de dominés aan. „En toch is er soms geen aardiger man dan hij." „Dat is waar, dat is waar," beaamde de echte me vrouw Leek. „Hij was altijd zoo grillig, zoo wonderlijk „Wonderlijk!" Allee herhaalde het woord. „Dat is zoo. Wonderlijk! Ik geloof niet dat hij recht wijs is. ten minste niet heelemaal. HU heeft de vreemdste ideeën. Ik stoor me er volstrekt niet aan, maar hij heeft ze. Als ik 's morgens opsta, denk ik telkens: Misschien brengen ze hem vandaag wel weg." „Wegbrengen „Ja, naar Hanwell of zoo. En u moet bedenken," zei ze en keek de dominés strak aan. „dat u zijn bloed in de aderen hebt Vergeet dat niet. U wilt zeker probeeren. hem weer tot u te doen terugkeeren mevrouw Leek? Dat behoorde hij te doen." „Ja-a..."-zuchtte mevrouw Leek. „Wei, als u hem daartoe brengen kunt," zei Allee, „als u hem zijn plicht kunt doen inzien, ga dan voor mijn part uw gang. Maar ik moet u tot mijn spijt zeggen, dat dit huis en alle meubels mijn eigendom zijn. Hij bezit niets. Ik denk, dat hij nooit gespaard heeft. Vele malen heeft hij mij in drift geslagen, maar toch heb ik mede lijden met hem En Ik zou hem niet In den steek wil len laten. Misschien kunnen deze drie stevige jonge ke rels hem aan, maar ik ben er niet zeker van. Hij is heel sterk. En hij heeft er een handje van op eens weg te glippen." Mevrouw Leek schudde nadenkend het hoofd, toen er tooneelcn uit het verleden voor haar geestesoog op doemden. „Onze bedoeling is." zei Matthew streng, dat hij voor bigamie vervolgd wordt. Dat verdient hij." „Zonder eenigen twijfel," viel Henry hem bij. „U hebt groot gelijk, volkomen gelijk", zei Alice. „Dat is niet meer dan recht. Natuurlijk zal hij ontkennen, dat hij dezelfde Henry Leek is. Hij zal alles ontkennen. Maar eindelijk zult u er toch wel In slagen, het bewijs te leveren. Het ergste van die processen Is, dat zij zoo vreeselijk duur zijn. Ik geloof, dat er detectives en sl slechts wanneer er b.v. op hen getrapt wordt. Het is en blijft dus een groot gevaar dat men onverwachts een slang in huis of in beti vindt of er op trapt. Tegenwoordig heeft ieder Braziliaansche farmer op zijn boerderij tegengiften. Ook zendt hij de slangen, die hij vangt, veelal naar het instituut. Zoo werkt Boetantau zeer nuttig en redt ieder jaar duizenden menschen het leven! Eenige bijzonder gevaarlijke exemplaren. Allereerst meldden wij ons bij het Casting Office, waar het zoo vroeg in den morgen al razend druk was. Zelfbewuste secretarissen waren in drukke ge sprekken met stars gewikkeld en gaven hen in korte afgemeten zinnen de orders voor den komenden da*r, opgewonden hulpregisseurs liepen af en aan #en schreuwden om bepaalde types van „bit-players", (doublés, die op het laatste oogenblik nog door den regisseur worden uitgekozen) chausseurs, renden heen en weer met ijl-verzoeken van de regisseurs, die in de ateliers reeds aan het werk waren, telefoons klingelden, dictografen zoemden, een mijnheer met een hoogrood gelaat dicteerde iets met een razend vlugge stem. Kunt u begrijpen, dat wij ons in deze omgeving een beetje klein gevoelden? Wij moesten geduldig onze beurt afwachten, het geen wel een kwartier duurde. Toen ontfermde zich een jong meisje, een der vele assistenten van dit bureau zich over ons en geleidde ons, na het doel van ons bezoek te hebben vernomen, naar het garde robehuis, waar wij met de directrice van dq kieer- makersafdeeling kennis maakten. Hier kanden wij voorts de modeteekenaars en modistes ontmoeten, die reeds jaren lang aan de verlangen der stars hebben voldaan, zonder altijd de wenschen van de productie leiders en regisseurs te hebben eerbiedigd, naar ons een vroolijke modiste met een schalksch knipoogje in vertrouwen vertelde, 'n Dikke gezellig babbelende vrouw nam ons de maat en bracht mij daarna in ex tase door mij een sprookje van een avondtoilet voor oogen te tooveren, waarin ik mijn debuutscène zou moeten spelen. Plotseling ontdekte ik tot mijn groote verrassing, dat het hetzelfde avondtoilet was, dat Joan Crawford in haar laatste film droog Van het garderobehuis begaven wij ons naar de „make-up" afdeeling. Hier trad ons een resoluut uit ziende vrouw tegemoet, die haar beroep reeds jaren lang uitoefent en ons binnen een paar minuten „made-up" maakte voor de komende scène. Ons haar werd glad van het voorhoofd weggestreken, vast met een doek omwonden en ons gelaat werd met crème gereinigd. Daarna volgde een snelle gelaats massage, de oogholten en leden werden voorts rood geverfd, de wenkbrauwen bijgetrokken, de lippen donkerrood getint, en alles met een zware bruine poeder overtogen, zoodat wij ons zelf na de behan deling bijna niet meer herkenden. Nu nog naar de friseur, waar wij van een keurig zulke dingen bij te pas komen. En natuurlijk zal het een heel schandaal geven. Maar maakt u over mij niet bekommerd! Ik ben onschuldig Iedereen in Rutney kent me, Ik woon hier al twintig Jaar. Ik weet niet of het u aan zal staan, meneer Henry. en u, meneer Matthew, als dominés, om uw eigen vader de gevangenis in te wer ken. Dat moet u zelf weten. Maar recht is recht en er loopen te veel mannen vrij rond, die arme, goedgeloovige vrouwen bedriegen. Ik heb dikwijls van dergelijke ge vallen gehoord, maar nu zie ik pas in, dat die verhalen waar zijn. Goddank, dat mijn arme moeder dit niet be leefd heeft. Wat mijn vader betreft, als hij nog in leven was, zou hij, zoo oud als hij was, zijn karwats voor den dag gehaald hebben, dat weet ik zeker." Na eenige verwarde, onsamenhangende opmerkingen van de geestelijken, klonk John's stem uit den hoek bij de deur. Hij hoestte. „Vooruit, laten we maar opstappen!" riep John uit. Dit was de eerste en laatste mondelinge steun, dien hij aan het voorval verleende In hel bad. Priam Farll dwaalde door de boeschen van de ge meente Wimbledon en hield een alleenspraak In bewoor dingen, die aan kieschheid wel wat te wenschen over lieten. In zijn haast om weg te komen, was hij zonder overjas naar buiten gerend en er woei een snijdenden wind. Maar hij voelde de koude niet, hij voelde alleen den druk der omstandigheden. Korten tijd, nadat hij zijn schilderij verkocht had aan den krankzinnigen waard van de herberg aan de rivier, had hij ontdekt, dat de lijstenmaker in Hlghstreet iemand kende, die niet ongenegen was schilderijen te koopen, die hij schilderde en er was een geregelde handel ontstaan tusschen den lijstenmaker en Priam. De gewone prijs voor een schilderij was tien pond contant Op deze ma niet had hij ongeveer tweehonderd pond verdiend in een jaar. Van weerskanten werden geen vragen gedaan. De schilderstukken werden bij kortere of langere tusschen- poozen afgeleverd en het geld kwam binnen; verder wist Priam niets. Vele weken lang had hij geleefd in de ver wachting, dat er een oproer, een schandaal zou losbre ken in de kunstenaarswereld; dat de -politie hem zou bezoeken en meer van dergelijke lastige dingen, want het was moeilijk om te gelooven. dat zijn schilderijen nooit onder de oogen van een kunstkenner komen zouden Maar niets van dat alles was er gebeurd en langzamer hand voelde hij zich, in zekeren zin. veilig. Hij was ge lukkig; gelukkig, in de onbelemmerde uitoefening van «ja talent, gelukkg, dat hij zooveel geld verdiende als kapsel voorzien werden en daarna traden wij met kloppend hart en lood in de schoenen het atelier binnen. „Good luck", zei de portier en hield grijnslachend de deur voor ons open. Ik hielp het met hem wen» schen (Nadruk verboden.) Waar een filmsterfotograaf rekening mee moet houden. Vijftig foto's van één starl Waarheen U ook kijkt, overal ontmoeten uw blik^ ken de fotografieën van filmsterren, in alle kioskerw en in zoowel de grootste als de kleinste boekhan-! dels. Portretten in alle stijlsoorten, natuurgetrouw) en gestileerd. In magazines, bijlagen en kranten dui* zend afbeeldingen van Greta Garbo, duizend foto'» van Norma Shearer. schoonheid, karakter Hebt u weieens aan den man gedacht, die deze fo to's maakt? Hebt u er wel eens aan gedacht, hoe moeilijk het is om van een persoon honderd ver schillende opnamen te maken. Vandaag 50. morgen 50 andere en binnen een paar weken weer 50 an-j dere. En allen moeten van elkaar verschillen eni niettegenstaande dat stuk voor stuk goed zijn. En- hebt u wel eens aan de sterren gedacht van wie de; opnamen gemaakt worden? Of zij gemakkelijk ofj moeilijk te fotografeeren zijn, of de kleur van hun: oogen of van het haar een bijzondere belichting noo-j dig heeft, of de persoonlijke eigenaardigheid van een- ster een voordeel of een hindernis is hij een foto-{ grafeeren? En hebt u wel eens aan de vele wenschen! van de ster gedacht, of zij op de foto schoon vanj uiterlijk willen zijn. of karakteristiek? Of zij mu-1 ziek van noode hebben om in een bepaalde stem-! ming te komen, of zij voorkeur hebben voor be paalde kleeren Dit alles weet de fotograaf. Hij kent de geheimen van de lievelingen van het pu bliek. hem wordt over alles en nog wat advies ge« vraagd. Hij weet, dat de oogwimpers van Greta Garbof echt zijn en kan het u desgewenscht bevestigen. Hem is weieens gevraagd of vrouwen gemakkelijker te fo tografeeren zijn dan mannen en hij heeft hierop ge antwoord, dat dit alles volkomen individueel is era met het geslacht niets te maken heeft. Hij zal u ook kunnen vertellen, dat het bij de vrouwen hoofdza kelijk op het haar aankomt. Zit een lok niet goed, dan is de geheele foto „verschrikkelijk", ook al vin den wij haar dan nog mooi. De fotograaf verdeelt de mannelijke sterren in twea categorieën. De een wil er op de foto precies eenderj uitzien als in werkelijkheid, even schoon, even fana-' tiek of even karakteristiek. De ander wil schoon zijn.! Bij vrouwen is dit niet eenvoudig, zij willen karak-J teristiek zijn. zij willen „zichzelfzijn en toch ook! tegelijkertijd schoon. Ja Clarence Buil, de fotograaf van de Metro-Goldwyn-Mayer heeft het niet ge-, makkelijk. GRETA GARBO. Greta Garbo en Joan Crawford zijn de eenige vrou wen met wie hij kan experimonteeren. Alle anderen; zijn er bang voor er op de foto niet zoo uit te zien wat voor hen als karakteristiek geldt. Men zou de loopbaan van een girltype kunnen verstoren, wan neer men haar in een melancholieke pose fotagra-J feercta. Doch Greta Garbo kan op haar foto's den' eenen keer wat melancholiek zijn, een anderen keer wat mysterieus en dan weer eens een „vamp" en ook Joan Crawford is even graag mondain als ern stig en laat gaarne karakterstudies van zich maken. hij noodlg had voor zijn en Allee's behoeften; gelukki ger dan hij geweest was, toen hij, rijk en beroemd, In de wereld rondzwierf. Allee was verstomd geweest over zijn verdiensten, en langzamerhand scheen ze ook haar bedenkingen om trent zijn verstandelijke vermogens en waarheidsliefde op zij gezet te hebben. In één woord, het noodlot had zijn blikken van hem afgewend en hij had zijn uiterste best gedaan niet opnieuw de aandacht op zich te vestigen. Hij voelde zich welbewaard in die bepaalde soort van rustige beschuttende omgeving, die onmisbaar is voor het geluk van een bedeesden, ovcrgevoeligen kunstenaar, hoe groot en beroemd hU ook zijn moge. En nu deze ongelukkige inval, die opstandig van de vroegere zonden van den echten Henry Leek! Hij was gekwetst; hij was opgeschrikt, hij was woe dend! Maar hU was niet verbaasd. Het was een wonder, dat de vroegere zonden van Henry Leek hem ai niet eerder laat berokkend hadden. Wat kon hU doen? HU kon niets doen. Dat was Juist 't tragische: hU kon niets doen. Al zijn hoop was op Allee gevestigd. Alice was wonderbaarlUk. Hoe meer hij er over nadacht, des te meesterlUker vond hU 't, hoe zU met die belachelijke geestelUken had omgesprongen. En ze wilden hem van die onvergelUkelUke vrouw be- rooven, door bespottelUke maatregelen in verband met een aanklacht wegens bigamie? HU wist. dat in Engeland bigamie gevangenisstraf be- teekende. Het was een monsterachtige onrechtvaardig heid. Hij zag, hoe die domlné's en hun rwUgende broe der en de bedroefde moeder van 't drietal hem naar de gevangenis of naar het sterfbed dreven. En hoe kon hU 't aan Alice uitleggen... Het was nog mogeiUk, dat Allee geen uitlegging vra gen zou. Alice vroeg nooit een verklaring. Ze zei altijd: ,,Dc begrijp 't best" en ging voort den een of anderen maaltijd te bereiden. Ze was het troostrijkste schepsel, dat ooit op deze wereld het leven van een medemensch veraangenaamd en makkelUk gemaakt had. Toen ging de wind liggen en 't begon te regenen. Hij merkte 't niet Maar de December-regcn is afschuwelijk; van een verkillende volharding. HU Is in staat de ernstig ste en koppigste geestelijke afwezigheid te overwinnen, en hU overwon ook Priam. HU dwong hem te bekennen, dat zUn gefolterde ziel een vreeselUk omhulsel had en dat 't vreeechelUke omhulsel door en door nat was. En zijn ziel zwichtte langzamerhand voor den aanval van den regen, en hU ging naar huls. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1931 | | pagina 5