SchagerCourant
LEVEND BEGRAVEN.
Tweede Blad.
Hoe een geraarlijke
slangenbeet bestreden wordt
Woensdag 15 Juli 1931.
74ste Jaargang. No. 8899
IN HET SLANGENLAND BRAZÜJë.
Het instituut van Boetantan.
Door
Dr. W. HINNIG.
EEN van de zonderlingste en daarbij ook een
van de nuttigste instellingen der wereld is
wei net z.g. ..slangeninstituut van Boetan-
tau", dat in het Zuiden van Sao Paulo in Bra-
lilië is gelegen. Daar werken geleerden van verschil
lende nationaliteit en eenige daar werkzame Hollan
ders dragen er niet weinig toe bij de groote achting
die de Braziliaan voor de Hollandsche wetenschap
heeft, te vermeerderen!
Het instituut zelf is een groot wit gebouw achter
Pinheiros op een hoogte gelegen. Pinheiros is een ty-
piseh-Braziliaansche voorstad met lage huizen, veel
stof, maar ook met heerlijke tropische plantengroei.
Men vindt in het instituut werkruimte, een museum
voor slangen en middelen om ze te bestrijden. Het be
langrijkste deel van de instelling is gelegen vóór het
eigenlijke gebouw: de plaats waar de slangen zelf ge
houden worden: een elipsvormige grasvlakte waar
omheen een kleine sloot is gegraven en een lage
muur den bezoeker beschermt. Op het grasveld zijn
witte koepeltjes van gewapend beton, waarin de slan
gen zoo gaarne huizen. En daar ziet men dan de slan
gen: groote en kleine, mooie dieren met prachtige
kleuren en eenvoudige grijze exemplaren, dikke en
dunne lijven, alles ligt daar op het veld als een leven-
looze, zich soms even langzaam bewegende groep.
In Boetantau worden sera (tegengiften) vervaradigd
tegen de beten van enkele slangensoorten en ook al-
gemeene sera. De laatste worden b.v. gebruikt als de
soort van de slang, die gebeten heeft, niet dadelijk
kan worden vastgesteld.
Het serum wordt uit het bloed van paarden gewon
nen, die door geregelde inspuiting met slangengif (in
langzaam stijgend quantum) daarvoor immuun zijn
geworden. Het gif ontneemt men de slangen op het
grasveld.
Ik heb gezien hoe dit in zijn werit gaat. Een wa
ker, die overigens nauwelijks van een slangenbeet ge
nezen was, pakte met de snelle greep van iemand,
Het gift wordt afgetapt.
FEUILLETON
Door
ARNOLD BENNETT.
li.
De aftocht
Zooals ze daar, met een kopje thee In de hand, geze
ten waren in de gezellige huiskamer in Wester Road.
was het voor de nakomelingen van wijlen Henry Leek
ieenigszins moeilijk, het onderhoud op hetzelfde peil te
houden, waarop Matthew en Henry het gebracht hebben.
Mevrouw Leek. hun moeder, liet vrij den loop aan
haar tranen, onder het nuttigen van een boterham met
jam en zebra-achtig gestreept geroosterd brood. John
rara zwijgend en norsch \an alles, wat Allee hem pre
senteerde
-Komt hij terug?" vroeg Matthew eindelijk. Hij was
v®® het bankje opgestaan.
-Wie?" vroeg Alice.
t Matthew wachtte even en toen nijdig en zonder aar
den: „Vader".
Allee glimlachte. „Ik vrees van niet. Ik vrees, dat hij
Uitgegaan Is. Ziet u. het is zoo'n wonderlijke man. Het
f*«ft niets of ik probeer hem met geweld het een of
•nder te laten doen. Alleen met zachtheid is hij te lei-
oen. Hij heeft veel goeds dat kan ik wel zeggen, nu
hij hier niet is, en ik wil het ook zeggen hij heeft heel
veei goeds. Toen mevrouw Leek. zooals ik meen. dat zij
zich noemt, sprak van zijn wreedheid toen begreep ik
«aar. Het zU verre van mij, een woord tot zijn nadeel
zoggen; hij is dikwijls heel goed voor mij, maar -
B°K een kopje, meneer John?"
John schoof, zonder een woord te zeggen, naar de
*n reikte zijn kopje over.
„U bedoelt toch niet, mevrouw," zei mevrouw Leek,
fcdat hij..."
Alice knikte droevig.
M«touw Leek barstte hl tranen uit: „Toen Jonnle
om weken oud was." zei ze. draalde hij mijn arm
Raf me heelemaal geen geld. Eens sloot hij
h-t in k*lder °P- En °P een morgen, toen ik aan
wilde r'^ten WM' rukt® met t ijzer uit mijn hand en
De slani
die dat gewend is, de slang achter den kop beet, druk
te de kaken samen en liet het gif, dat uit de giftanten
spoot, in een glazen schaal loopen. De paarden, die
met het aldus verkregen gif ingeënt worden, zijn ge
zonde jonge beesten, die in het begin wel van de in
spuitingen te lijden hebben en er zelfs langen tijd
koorts van hebben. Maar gewoonlijk zijn ze zeer snel
weer in orde. Het worden dan prachtige serum-leve
ranciers.
In een afgescheiden deel achter het gebouw worden
de reuzenslangen gehouden, die geen giftanten bezit
ten en dus veel minder gevaarlijk zijn dan men wel
zou zegen. Ook houdt men hier de kleine niet-giftige
slangen, in het bijzonder de prachtig-geteekende, lak-
zwarte Moessoerana. De laatste zouden de Brazilianen
voor heilig kunnen verklaren, want de Moessoerana
is een grimmige bestrijder der giftslangen, en zelfs
de bijzonder gevaarlijke Jararacas is voor de Moes
soerana niet veilig. Ik heb een strijd gezien tusschen
deze twee slangen: de Moessoerana greep met onge-
loofeüjke dapperheid den tegenstander aan en on
danks de talrijke beten, die hem hoewel ze gif'ig zijn
niet deren, had hij de gevaarlijke Jararacas spoedig
met huid en haar verslonden.
Het is dus begrijpelijk, dat de Moessoerana overal
met zeer veel onderscheiding behandeld wordt en dat
men hem ook dikwijls als huisdier houd!.
Het slangengevaar in Brazilië is zeker groot; we
hebben zelfs in een openbaar Park van de hoofdstad
Rio de Janeiro een doodelijk-vergiftige slang aange
troffen, maar alle slangen, zelfs de reuzenslangen
vallen de menschen niet aan. Ze verweren zich
Uil de Filmwereld
De proefopnameDe eerste stap op het
glibberige pad der roem.
Een „star in de dop" vertelt haar ervaringen.
Het is niet gemakkelijk om een plaatsje aan het
firmament van Hollywood te veroveren. Hoe vaak
hebben wij al niet gelezen van teleurgestelde jonge
dames, die met een hart vol idealen naar het land
van „overthere" togen om daar de wereld te gaan
veroveren en na een wanhopigen strijd gedwongen
waren om den terugtocht te aanvaarden, gedesillu
sioneerd en arm aan idealen. Om nog niet te spre
ken van de velen, die den terugtocht niet eens meer
kondert ondernemen en gedoemd waren om in een
vreemd land tusschen een millioenbevolking naar
een plaatsje te zoeken, waar de zon schijnt.
Het is de bittere waarheid: duizenden zijn het, die
komen en gaan, proefopnamen worden gemaakt
proefopnamen worden vergeten. Een oogenblik voor
de onverbiddelijke camera en dan weer terug in het
duister der onbekendheid, waaruit zij kwamen.
Temidden van een symfonie van triestige klanken
wordt echter ook wel eens een vroolijke klank verno
men en laten wij nu eens een oogenblik bij deze
vroolijke klank stil blijven staan en aan de vertolk
ster daarvan het woord geven. Zij had het geluk
om een proefopname voor een bepaalde film te mo
gen meespelen.
„Heel vroeg in den morgen, het was op een Maan
dag, meldden wij ons aan bij den Cerberus in het
kleine huisje, dat naast een der ateliers van Holly
wood is gelegen. Daar zijne Hoogheid de Portier
voorheen nog nóóit iets van ons gehoord scheen te
hebben, moest hij zich eerst telefonisch met het
Casting Office, het engagementsbureau, in verbinding
stellen en daar met nadruk informeeren, of wij wer
kelijk de bezitters van een proefcontract waren.
Eerst na het O.K. (in orde) van het Casting office
mochten wij den geheiligden bodem betreden.
„Neen, neen!" suste Alice haar. „Ik weet het; ik weet
alles, wat u me zeggen wilt Ik weet het, omdat ik het
ondervonden heb..."
„U wilt toch niet zeggen, dat hij u met het Ijzer ge
dreigd heeft?"
„Als het maar bij dreigen gebleven was!" zei Alice
met een martelaarsgezicht
„Dan is hij nog niets veranderd in al die Jaren!"
schreide de moeder van de geestelijke tweelingen.
„Ais hij veranderd is. is het ten kwade," zei Alice.
„Hoe kon ik evenwel van te voren alies weten?" vroeg
ze en keek de dominés aan. „En toch is er soms geen
aardiger man dan hij."
„Dat is waar, dat is waar," beaamde de echte me
vrouw Leek. „Hij was altijd zoo grillig, zoo wonderlijk
„Wonderlijk!" Allee herhaalde het woord. „Dat is zoo.
Wonderlijk! Ik geloof niet dat hij recht wijs is. ten
minste niet heelemaal. HU heeft de vreemdste ideeën.
Ik stoor me er volstrekt niet aan, maar hij heeft ze.
Als ik 's morgens opsta, denk ik telkens: Misschien
brengen ze hem vandaag wel weg."
„Wegbrengen
„Ja, naar Hanwell of zoo. En u moet bedenken," zei
ze en keek de dominés strak aan. „dat u zijn bloed in
de aderen hebt Vergeet dat niet. U wilt zeker probeeren.
hem weer tot u te doen terugkeeren mevrouw Leek?
Dat behoorde hij te doen."
„Ja-a..."-zuchtte mevrouw Leek.
„Wei, als u hem daartoe brengen kunt," zei Allee,
„als u hem zijn plicht kunt doen inzien, ga dan voor
mijn part uw gang. Maar ik moet u tot mijn spijt zeggen,
dat dit huis en alle meubels mijn eigendom zijn. Hij bezit
niets. Ik denk, dat hij nooit gespaard heeft. Vele malen
heeft hij mij in drift geslagen, maar toch heb ik mede
lijden met hem En Ik zou hem niet In den steek wil
len laten. Misschien kunnen deze drie stevige jonge ke
rels hem aan, maar ik ben er niet zeker van. Hij is heel
sterk. En hij heeft er een handje van op eens weg te
glippen."
Mevrouw Leek schudde nadenkend het hoofd, toen er
tooneelcn uit het verleden voor haar geestesoog op
doemden.
„Onze bedoeling is." zei Matthew streng, dat hij voor
bigamie vervolgd wordt. Dat verdient hij."
„Zonder eenigen twijfel," viel Henry hem bij.
„U hebt groot gelijk, volkomen gelijk", zei Alice. „Dat
is niet meer dan recht. Natuurlijk zal hij ontkennen,
dat hij dezelfde Henry Leek is. Hij zal alles ontkennen.
Maar eindelijk zult u er toch wel In slagen, het bewijs
te leveren. Het ergste van die processen Is, dat zij zoo
vreeselijk duur zijn. Ik geloof, dat er detectives en sl
slechts wanneer er b.v. op hen getrapt wordt. Het is
en blijft dus een groot gevaar dat men onverwachts
een slang in huis of in beti vindt of er op trapt.
Tegenwoordig heeft ieder Braziliaansche farmer op
zijn boerderij tegengiften. Ook zendt hij de slangen,
die hij vangt, veelal naar het instituut.
Zoo werkt Boetantau zeer nuttig en redt ieder jaar
duizenden menschen het leven!
Eenige bijzonder gevaarlijke exemplaren.
Allereerst meldden wij ons bij het Casting Office,
waar het zoo vroeg in den morgen al razend druk
was. Zelfbewuste secretarissen waren in drukke ge
sprekken met stars gewikkeld en gaven hen in korte
afgemeten zinnen de orders voor den komenden da*r,
opgewonden hulpregisseurs liepen af en aan #en
schreuwden om bepaalde types van „bit-players",
(doublés, die op het laatste oogenblik nog door den
regisseur worden uitgekozen) chausseurs, renden
heen en weer met ijl-verzoeken van de regisseurs, die
in de ateliers reeds aan het werk waren, telefoons
klingelden, dictografen zoemden, een mijnheer met
een hoogrood gelaat dicteerde iets met een razend
vlugge stem. Kunt u begrijpen, dat wij ons in deze
omgeving een beetje klein gevoelden?
Wij moesten geduldig onze beurt afwachten, het
geen wel een kwartier duurde. Toen ontfermde zich
een jong meisje, een der vele assistenten van dit
bureau zich over ons en geleidde ons, na het doel
van ons bezoek te hebben vernomen, naar het garde
robehuis, waar wij met de directrice van dq kieer-
makersafdeeling kennis maakten. Hier kanden wij
voorts de modeteekenaars en modistes ontmoeten, die
reeds jaren lang aan de verlangen der stars hebben
voldaan, zonder altijd de wenschen van de productie
leiders en regisseurs te hebben eerbiedigd, naar ons
een vroolijke modiste met een schalksch knipoogje
in vertrouwen vertelde, 'n Dikke gezellig babbelende
vrouw nam ons de maat en bracht mij daarna in ex
tase door mij een sprookje van een avondtoilet voor
oogen te tooveren, waarin ik mijn debuutscène zou
moeten spelen. Plotseling ontdekte ik tot mijn groote
verrassing, dat het hetzelfde avondtoilet was, dat
Joan Crawford in haar laatste film droog
Van het garderobehuis begaven wij ons naar de
„make-up" afdeeling. Hier trad ons een resoluut uit
ziende vrouw tegemoet, die haar beroep reeds jaren
lang uitoefent en ons binnen een paar minuten
„made-up" maakte voor de komende scène. Ons haar
werd glad van het voorhoofd weggestreken, vast
met een doek omwonden en ons gelaat werd met
crème gereinigd. Daarna volgde een snelle gelaats
massage, de oogholten en leden werden voorts rood
geverfd, de wenkbrauwen bijgetrokken, de lippen
donkerrood getint, en alles met een zware bruine
poeder overtogen, zoodat wij ons zelf na de behan
deling bijna niet meer herkenden.
Nu nog naar de friseur, waar wij van een keurig
zulke dingen bij te pas komen. En natuurlijk zal het
een heel schandaal geven. Maar maakt u over mij niet
bekommerd! Ik ben onschuldig Iedereen in Rutney kent
me, Ik woon hier al twintig Jaar. Ik weet niet of het
u aan zal staan, meneer Henry. en u, meneer Matthew,
als dominés, om uw eigen vader de gevangenis in te wer
ken. Dat moet u zelf weten. Maar recht is recht en er
loopen te veel mannen vrij rond, die arme, goedgeloovige
vrouwen bedriegen. Ik heb dikwijls van dergelijke ge
vallen gehoord, maar nu zie ik pas in, dat die verhalen
waar zijn. Goddank, dat mijn arme moeder dit niet be
leefd heeft. Wat mijn vader betreft, als hij nog in leven
was, zou hij, zoo oud als hij was, zijn karwats voor den
dag gehaald hebben, dat weet ik zeker."
Na eenige verwarde, onsamenhangende opmerkingen
van de geestelijken, klonk John's stem uit den hoek bij
de deur. Hij hoestte.
„Vooruit, laten we maar opstappen!" riep John uit.
Dit was de eerste en laatste mondelinge steun, dien hij
aan het voorval verleende
In hel bad.
Priam Farll dwaalde door de boeschen van de ge
meente Wimbledon en hield een alleenspraak In bewoor
dingen, die aan kieschheid wel wat te wenschen over
lieten. In zijn haast om weg te komen, was hij zonder
overjas naar buiten gerend en er woei een snijdenden
wind. Maar hij voelde de koude niet, hij voelde alleen
den druk der omstandigheden.
Korten tijd, nadat hij zijn schilderij verkocht had aan
den krankzinnigen waard van de herberg aan de rivier,
had hij ontdekt, dat de lijstenmaker in Hlghstreet iemand
kende, die niet ongenegen was schilderijen te koopen, die
hij schilderde en er was een geregelde handel ontstaan
tusschen den lijstenmaker en Priam. De gewone prijs
voor een schilderij was tien pond contant Op deze ma
niet had hij ongeveer tweehonderd pond verdiend in een
jaar. Van weerskanten werden geen vragen gedaan. De
schilderstukken werden bij kortere of langere tusschen-
poozen afgeleverd en het geld kwam binnen; verder wist
Priam niets. Vele weken lang had hij geleefd in de ver
wachting, dat er een oproer, een schandaal zou losbre
ken in de kunstenaarswereld; dat de -politie hem zou
bezoeken en meer van dergelijke lastige dingen, want
het was moeilijk om te gelooven. dat zijn schilderijen
nooit onder de oogen van een kunstkenner komen zouden
Maar niets van dat alles was er gebeurd en langzamer
hand voelde hij zich, in zekeren zin. veilig. Hij was ge
lukkig; gelukkig, in de onbelemmerde uitoefening van
«ja talent, gelukkg, dat hij zooveel geld verdiende als
kapsel voorzien werden en daarna traden wij met
kloppend hart en lood in de schoenen het atelier
binnen.
„Good luck", zei de portier en hield grijnslachend
de deur voor ons open. Ik hielp het met hem wen»
schen
(Nadruk verboden.)
Waar een filmsterfotograaf rekening mee
moet houden.
Vijftig foto's van één starl
Waarheen U ook kijkt, overal ontmoeten uw blik^
ken de fotografieën van filmsterren, in alle kioskerw
en in zoowel de grootste als de kleinste boekhan-!
dels. Portretten in alle stijlsoorten, natuurgetrouw)
en gestileerd. In magazines, bijlagen en kranten dui*
zend afbeeldingen van Greta Garbo, duizend foto'»
van Norma Shearer. schoonheid, karakter
Hebt u weieens aan den man gedacht, die deze fo
to's maakt? Hebt u er wel eens aan gedacht, hoe
moeilijk het is om van een persoon honderd ver
schillende opnamen te maken. Vandaag 50. morgen
50 andere en binnen een paar weken weer 50 an-j
dere. En allen moeten van elkaar verschillen eni
niettegenstaande dat stuk voor stuk goed zijn. En-
hebt u wel eens aan de sterren gedacht van wie de;
opnamen gemaakt worden? Of zij gemakkelijk ofj
moeilijk te fotografeeren zijn, of de kleur van hun:
oogen of van het haar een bijzondere belichting noo-j
dig heeft, of de persoonlijke eigenaardigheid van een-
ster een voordeel of een hindernis is hij een foto-{
grafeeren? En hebt u wel eens aan de vele wenschen!
van de ster gedacht, of zij op de foto schoon vanj
uiterlijk willen zijn. of karakteristiek? Of zij mu-1
ziek van noode hebben om in een bepaalde stem-!
ming te komen, of zij voorkeur hebben voor be
paalde kleeren Dit alles weet de fotograaf. Hij
kent de geheimen van de lievelingen van het pu
bliek. hem wordt over alles en nog wat advies ge«
vraagd.
Hij weet, dat de oogwimpers van Greta Garbof
echt zijn en kan het u desgewenscht bevestigen. Hem
is weieens gevraagd of vrouwen gemakkelijker te fo
tografeeren zijn dan mannen en hij heeft hierop ge
antwoord, dat dit alles volkomen individueel is era
met het geslacht niets te maken heeft. Hij zal u ook
kunnen vertellen, dat het bij de vrouwen hoofdza
kelijk op het haar aankomt. Zit een lok niet goed,
dan is de geheele foto „verschrikkelijk", ook al vin
den wij haar dan nog mooi.
De fotograaf verdeelt de mannelijke sterren in twea
categorieën. De een wil er op de foto precies eenderj
uitzien als in werkelijkheid, even schoon, even fana-'
tiek of even karakteristiek. De ander wil schoon zijn.!
Bij vrouwen is dit niet eenvoudig, zij willen karak-J
teristiek zijn. zij willen „zichzelfzijn en toch ook!
tegelijkertijd schoon. Ja Clarence Buil, de fotograaf
van de Metro-Goldwyn-Mayer heeft het niet ge-,
makkelijk.
GRETA GARBO.
Greta Garbo en Joan Crawford zijn de eenige vrou
wen met wie hij kan experimonteeren. Alle anderen;
zijn er bang voor er op de foto niet zoo uit te zien
wat voor hen als karakteristiek geldt. Men zou de
loopbaan van een girltype kunnen verstoren, wan
neer men haar in een melancholieke pose fotagra-J
feercta. Doch Greta Garbo kan op haar foto's den'
eenen keer wat melancholiek zijn, een anderen keer
wat mysterieus en dan weer eens een „vamp" en
ook Joan Crawford is even graag mondain als ern
stig en laat gaarne karakterstudies van zich maken.
hij noodlg had voor zijn en Allee's behoeften; gelukki
ger dan hij geweest was, toen hij, rijk en beroemd, In
de wereld rondzwierf.
Allee was verstomd geweest over zijn verdiensten, en
langzamerhand scheen ze ook haar bedenkingen om
trent zijn verstandelijke vermogens en waarheidsliefde
op zij gezet te hebben. In één woord, het noodlot had zijn
blikken van hem afgewend en hij had zijn uiterste best
gedaan niet opnieuw de aandacht op zich te vestigen.
Hij voelde zich welbewaard in die bepaalde soort van
rustige beschuttende omgeving, die onmisbaar is voor
het geluk van een bedeesden, ovcrgevoeligen kunstenaar,
hoe groot en beroemd hU ook zijn moge.
En nu deze ongelukkige inval, die opstandig van de
vroegere zonden van den echten Henry Leek!
Hij was gekwetst; hij was opgeschrikt, hij was woe
dend! Maar hU was niet verbaasd.
Het was een wonder, dat de vroegere zonden van
Henry Leek hem ai niet eerder laat berokkend hadden.
Wat kon hU doen? HU kon niets doen. Dat was Juist
't tragische: hU kon niets doen. Al zijn hoop was op
Allee gevestigd. Alice was wonderbaarlUk. Hoe meer hij
er over nadacht, des te meesterlUker vond hU 't, hoe
zU met die belachelijke geestelUken had omgesprongen.
En ze wilden hem van die onvergelUkelUke vrouw be-
rooven, door bespottelUke maatregelen in verband met
een aanklacht wegens bigamie?
HU wist. dat in Engeland bigamie gevangenisstraf be-
teekende. Het was een monsterachtige onrechtvaardig
heid. Hij zag, hoe die domlné's en hun rwUgende broe
der en de bedroefde moeder van 't drietal hem naar de
gevangenis of naar het sterfbed dreven. En hoe kon hU
't aan Alice uitleggen...
Het was nog mogeiUk, dat Allee geen uitlegging vra
gen zou. Alice vroeg nooit een verklaring.
Ze zei altijd: ,,Dc begrijp 't best" en ging voort den
een of anderen maaltijd te bereiden.
Ze was het troostrijkste schepsel, dat ooit op deze
wereld het leven van een medemensch veraangenaamd
en makkelUk gemaakt had.
Toen ging de wind liggen en 't begon te regenen. Hij
merkte 't niet Maar de December-regcn is afschuwelijk;
van een verkillende volharding. HU Is in staat de ernstig
ste en koppigste geestelijke afwezigheid te overwinnen,
en hU overwon ook Priam. HU dwong hem te bekennen,
dat zUn gefolterde ziel een vreeselUk omhulsel had en
dat 't vreeechelUke omhulsel door en door nat was.
En zijn ziel zwichtte langzamerhand voor den aanval
van den regen, en hU ging naar huls.
Wordt vervolgd.