Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
7Ii
Radioprogramma
HIJ KUSTE
HET VERKEERDE MEISJE!
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag 11 Augustus.
Behandeling van hooger beroepa- en nieuwe zaken.
EEN COMMENSAAL. WAAR MEN BIJ MOEST
LEGGEN.
De pl.m. 40-Jarlgc, te Ose- geboren, daarna zwervende
en thans gedetineerd In h*t huls van bewaring zijnde
heer Bern B., stond heden terecht als verdacht van
oplichting van mcj. T. van Breukelen, echtgenoote van
den heer A. van Kol te Enkhuizen, bij welke juffrouw
hij zich op 22 Februari had gepresenteerd als kost
ganger en daarbij zulke verlokkende verhalen omtrent
zijn maatschappelljken welstand opdlschte, dat de juf
frouw geen bezwaren had hem als zoodanig op te ne
men. Het bleek echter ah as. dat de positie van den
heer Bern. B. allerminst beantwoordde aan zijn
opgewonden beschrijving, daar hij slechts in het bezit
was van 52 armzalige centen en eerst voor korten tijd
uit de strafgevangenis was ontslagen. Hij wist de juf
frouw of liever gezegd haar man te bewegen hem op
den pof een doosje sigaretten te verstrekken; hij had
niet anders dan een bankje van 10 en Van Kol kon
helaas niet wisselen, terwijl hij bovendien zonder gewe
tenswroeging profiteerde vai. de heerlijkheden van het
kosthuis en toen met de noorderzon vertrok, zonder
«enige poging aan te wenden zijn koutjuffrouw schade
loos te stellen.
Deze verdachte, die tha^s terugkwam op al zijn bij
den rechter-commissarls afgelegde erkentenlssen, werd
verdedigd door mi. G. A. de Lange, welke verdediger
zich zeer veel moeite gaf voor zijn cliënt en aan mej.
Van Kol vele vragen deed, zoodat de president, mr.
Krabbe wel eens aanleiding vond dezen jurldischen
tjver te beteugelen, door op te merken, dat enkele van
deze vragen buiten de dagvaarding heen gingen en
verdediger boter deed, een cn ander bij zijn pleidooi te
behandelen Als getulge-deskundige werd voorts ge
hoord Dr. Ten Raa, psychiater aan het prov. gesticht
„Duin en Bosch", die verklaarde, dat hoewel verdachte
geestelijk niet als meerderwaardig getaxeerd kon wor
den, er geen reden was om aan te nemen, dat hij
tijdens het plegen van het strafbare feit, niet toereke
ningsvatbaar was. Ten slotte beschreef de zenuwarts
hem als een persoon, die zich moeilijk door het leven
kon heen slaan en dus hulp en leiding noodlg had.
Het reclasseerlngsrapport was niet gunstig, doch de
Instelling „Het Hoogc Lund", een prachtig toevluchts
oord voor zulke sukkels, had zich bereid getoond den
verdachte liefderijk op te nemen Hij kon daar zijn
leege leven vullen door nuttigen arbeid.
Het O. M. vertegenwoordigd door mr. E. Hijmans,
Officier van Justitie, bleek niet vurig genogen tot dozo
oplossing eventueele mede te werken. Achtte voorts de
oplichting wettig cn overtuigend bewezen, doch was
van meening, dat hij wat betrof de sigaretten, moest
worden vrijgesproken. Ten slotte requlreerde de Offi
cier 4 maanden gevangenisstraf.
Hierna kwam mr. de Lango aan het woord, om al
direct toe to geven, dat de verdediging van een dergelijk
verstokt recidivist niet gemakkelijk was. Niettemin
vervulde verdediger met opgewektheid deze lastige taak.
bestreed de dagvaarding, door te ontkennen dat hier
een samenweefsel van verdichtselen, het onmisbare
element voor de strafbaarheid, in werkelijkheid bestond,
zooals pleiter meer uitvoerig trachtte aan te toonen.
Pleiter eindigde met te verzoeken zijn cliënt te ver-
oordeelen Indien het College dit noodzakelijk voorkwam,
doch alsdan een zoodanig vonnis uit te spreken, dat
onderbrenging by het „Hoogc land" mogelijk waa.
Uitspraak a.s. week.
GEEF ME MAAR EEN KWARTJE!
Met dezen tameiyk vrypoatlgen cisch kwam op 1
Juli te Enkhuizen voor den dag den 51-jarlgen bedelaar
Thomas V., in 1881 te Purmcrcnd geboren en gedu
rende een groot deel van zon aardsch bestaan een rond
zwervend volkslogcment-pensiongast, momenteel logee-
rende op staatskosten in het huls van bewaring. Be
doelde heer V. onderscheidde zich op bovcngemelden
datum door zyn verregaande brutaliteit en viel do in
gezetenen lastig met het aanbieden van onzichtbare
potlooden, die hy echter liever niet verkocht, daar het
hem meer om een bedelaarsfooi te doen was. Zelfs ani-
meerde hy den menschen, hem een kwartje te verstrek
ken. De hoofdagent Ubbe's kreeg hem ten slotte in de
gaten cn maakte aan de hendelsoperatiën van V. een
einde, door hem mee naar het bureau van politie te
nemen, waarop hy naar Alkmaar op transport werd
gesteld. Ook stond hy gesignaleerd in het Algem. Po
litieblad, doch het bleek, dat hy deze nota had voldaan.
De verdachte, thans terecht staande, neemt het met
de wellevendheid niet te nauw. Hy was voorts in het
bezit van eenige potlooden, stukjes zeep. naalnaaldcn
en 'n floschje gevuld met zeker opwekkendd vocht, door
de beoefenaars van Esperanto ..Jajlm" genoemd.
Tegen hem werd als nu gevorderd 3 dagen hechtenis
en opzending naar een Rijkswerkinrichting voor den
tyd van 1 jaar.
De verdediger, mr. Smal, bleek voor zyn schralen
cliënt niet minder liefde ie hebben dan voor elk ande
ren, beter gesitueerde en trok in twyfel of verdachte
zich wel aan de ten laste gelegde bedclary had schuldig
gemaakt, weshalve pleiter vryspruak concludeerde. Uit
spraak als voren.
OP JACHT NAAR ZWIJNTJES.
De 33-jarige Pleter M., van beroep arbeider, geborerv
te Muntendam, en aldaar woonachtig, thans ingekwaiv
tierd in het huis van bewaring, zou op 5 Juli, te Texel
vertoevend, aldaar een rywiel hebben ontvreemd, voor
welk feit hy thans terecht stond. Verdachte beweerde
echter van dezen diefstal niets, maar dan ook absoluut
niets te weten. Hij was op 6 Juli ontwaakt na een ru
moerig avondje, waarop de flesch maar al tc dikwerf
was rondgegaan en vond de fiets, die later bleek 't eigen
dom te zijn van den heer B. Vlesslng, rustig naast zich
liggen. Hij beschouwde dit rywiel ais een geschenk des
hemels cn ging er mede de boot op. Bij aankomst werd
hy door veldwachter Goinga aangehouden.
Verdachte beweerde nu zelf een rywiel te hebben ge
had. Deze opgaaf werd echter door niets gestaafd en
dus beschouwd als fantasie, ter gelegener tyd naar
voren gebracht.
Op grond dat de eigenaar van het rywiel niet ter
terechtzitting was verschenen, werd daarom acte ge
vraagd en verleend. Vermoedeiyk zullen wy dus dezen
heer nog wel eens ontmoeten voor den kantonrechter.
Vooral omdat zijn getuigenis zoo broodnoodig was, dat
de zaak werd geschorst ten einde dezen getuige als
nog a.s. week te hooren.
Verdachte en ook zyn verdediger, Mr. Van Leeuwen,
konden daarop hun bullen byeenpakken in afwachting
van de dingen die volgende week komen zullen. Verde
diger echter toonde geen lust tot vertrek, aangezien
hy In dc volgende zaak Mr. Van Giffen verving als
verdediger.
SPECULATIES OP DE MENSCHF.LIJKE
IJDELHEID.
De verdachte, die in dc«o zaak de hoofdrol vervulde,
noemde zich artlst en waa een stevig gebouwd heer
schap, genaamd Hendrik V geb. in 1901 te Heeren
veen,. aldaar* woonachtig, echter thans gedetineerd in
het huis van bewating als verdacht op 8 Juli, ter ge
legenheid van de Heldcrsche kermis, een beurs inhou
dende f 24. te hebben ontvreemd ten nadeele van de
getuige, mej. N. de Jong, hulsvr. Van der Veen. De de
linquent, die gewoonlijk op kermissen het interessante
vak van boeienkoning beoefent, deed op gezegden datum
dienst bij den fotograaf Feijnia. die de daartoe genegen
kermishouders op het Koningsplein kiekte in een stil-
staanden auto, terwyi het portier werd geopend en ge
sloten door bovcngemelden boeienkoning.
Ook bovengenoemde dan.e behoort tot die gelukkigen
en had een portemonna'e met geld op haar schoot leg
gen. Na ae operatie had verdachte zich verwyderd naar
een naburig urinoir en miste de juffrouw haar beurs
met inhoud. De los werkman Smeets, in de nabyheld
staande, had opgemerkt, dat verdachte zich in de auto
had gebukt, alvorens zich naar de hiervoren aangeduide
gelegenheid te begeven. Iniusscnen was niemand meer
in de auto geweest.
Verdachte was later met twee andere personen ver
trokken naar het café van den heer Dekker, alwaar de
fotograaf hem eenige belooning beloofde voor zyn me
dewerking by de auto-kiekjes.
De heer Wemmers, kelner in het café Dekker, had
van een der vrienden van verdachte. Albert N., een
bankbiljet van f20 in betaling ontvangen, wat de pre
sident eigenaardig vond. daar ook juffr. de Jong een
dergeiyk biljet miste.
Op het politiebureau was door dezen N. verklaard,
dat niet hy, noch verdachte of zyn vriend Z. in het
bezit van eenig geld waren. Verdachte H. K. was biy-
kens zyn strafregister meermalen veroordeeld.
De heer Officier meende uit de getuigenverklaringen
en de bezwarende omstandigheden, nader gereleveerd,
het wettig en overtuigend bewys te kunnen constru-
eeren en vorderde tegen verdachte 4 maanden gevan
genisstraf.
De waarnemende verdediger, Mr Van Leeuwen, achtte
daarentegen niet het minste bewys aanwezig en liet
zich niet onbetuigd het door den Officier aangevoerde
te bestryden. Concludeerde per saldo vryspraak en on-
middeliyke invryheidstelling van verdachte welk ver
zoek evenwel werd afgewezen.
NA DE VERMOEDELIJKE STELER, DE VER
MOEDELIJKE HELER?
Nadat de heer Hendrik Kn. was verdwenen, werd zyn
plaats Ingenomen door den anderen kermis-artist, Al-
bert N., in 1891 geboren te Groningen, thans eveneens
vertoevende in het huls van bewaring, als verdacht van
heling van een bankbiljet van f 20, dat door den vo-
rigen verdachte zou zy ontvreemd.
Deze verdachte toonde zich echter geenszins bereid
dit feit te erkennen en beweerde persooniyk in het
bezit te zyn geweest van 20.40, waaronder het zelfde
biljet, dat hy aan den kelner Wemmers ter wisseline
zou hebben aangeboden. Nagenoeg dezelfde getuigen
als in de zaak Hendr. K., hiei voren behandeld, werden
gehoord.
Verdachte N. werd verdfdigd door mr. Seegers uit
Den Helder, die de moeite had genomen heel uit
Amersfoort per motorrijwiel te komen, om zyn plicht
als toegevoegd verdediger te kunnen vervullen.
Een dame uit Schagen, mej Snaa&, houdende een
verlofzaak, kon mededeelen. dat verdachte met zyn me
dewerkers op de kermis aldaar zoo weinig hadden ver
diend, dat zy geen geld hadden om eenige vertering
te betalen. Uit medelydcn had zy deze gesjochten ar-
tisten toen een kop thee en 'n snee brood gegeven.
Daarop gaven de heeren de belofte, hetgeen zy hadden
verteerd, later te zullen betalen.
Dit alles werd door verdachte N. ontkend. Hy was
Zondagavond in het bezit van pl m. f 25.
De president noemde het echter wel eigenaardig, dat
verdachte een half uur nadat juffr. v. Veen het geld
had vermist, een dergelyk biljet kon uitgeven, die te
voren ln het gezelschap van den persoon, van «Jen
stal verdacht, had vertoefd.
Aan den agent Nyhof hadden de heeren ver't^
geldeloos te zyn, toen zij kwamen verzoeken o®
gunning voor het geven van straatvoorstellingt^
Als getuige decharge werd ten slotte gehoon
caféhouder J. Jonkman te Schagen. die verklaag
op den laatsten kermiszonoag bedoelde artlsten oj
tafeltje nogal wat geld hadden leggen. Een
wenschte papiergeld te wlsseien.
Ook de verdachte N. is re.'ds eenige malen w
deeld en de door de prlitie te Groningen verst»
inlichtingen waren beslist ongunstig.
Hy hield zich op met dames van ongunstige rJ
tle en was veroordeeld wegens straatroof.
De Officier schetste verdachte als een leugen^ t
persoon en distilleerde uit de hem ten dienste jfctsrmlc'
gegevens, dat de heling van f 20. aan dezen ver^ L gooy n
ten laste gelegd, als overtuigend en wettig be» k
kon worden geacht Vorderde tot slot van zijn rq
toir 3 maanden gevangenisstraf. ^r-ver
Mr. Seegers bleek echter beslist niet met dit req m€e,
toir mede te kunnen gaan en verbaasde zich er gr,
ïyks over dat hier kon gesproken worden van het w D- In
en overtuigend geleverde bewys. Of verdachte al of to nabyh
schuldig was, daarover wenschte pleiter zich n!« ij. <jat
te laten. Maar zyn taak was aan te toonen, dat
bewys niet geleverd was. Men kan gissen, maar B'*tracht
bewys is er niet voor. Pleiter liet niet na, te tr&cln, doch 1
een en ander meer uitvoerig aan te toonen en eh>'. gchoor
zyn pleidooi met vryspraak te verzoeken, met Imr"
onmlddeliyke invryheidstelling. fllcgtuig si
In zyn repliek verzette de Officier zich tegen
gemeld verzoek, welk verzoek, na raadkamer, zoc£j|
was te denken (wy wonnen 10 ets. met wedden vasj
advocaat) werd afgewezen.
Hierna sluiting de» zitt.ng van de meerv. stri
uitspraak in alle zaken a.s. week.
kanaal
ter dez<
I
Heidei
knie opgei
;en, i
HILVERSUM (1875 M
AVRO-
Het programma van heden (Donderdag)avond, voor
komende in ons nummer van gistei, moet in zooverre
worden gewyzigd, dat moet worden gelezen:
10.2011.15 ('s avonds) Verslag van een ooggetuige
van de Wielerwedstryden In he t Olympisch Stadion
te Amsterdam.
Vrijdag 14 Augustus.
HILVERSUM (1875 M)
V-A.R-A.
6.457.00 en 7.30—7.45 Ochtendgymnastiek; 8-00 Tyd-
sein; 8-01 GramofoonmuzieK
V.PRO.
10.00 Morgenwyding.
VARA.
10.15 Voordracht door Jan Lamers; 10.30 Voor de Zie
ken; 11.30 Gramofoonmuziek.
AV-RO-
12.00 Tydsein; 12.01-1.30 AVRO-Kwartet o.I.v. Dick
Groeneveld; 2.002.30 Gramofoonmuziek; 2.304.00
Kovacs Lajos en zyn Orkest
VARA.
4.00 Tijdsein; 4.01 Orgelspel door Frits Uyttenbogaard;
4.30 Voor de kinderen; 5.15 Concert door een Ensemble
uit het VARA-Orkest o l.v. Jan van der Horst; 6.45 Ac
tueel allerlei uit de Arbeidersbeweging; 7.00 Vervolg
Concert; 7.20 Toespraak dooi Du. A. v d. Heide: „Het
doel voor alles"; 7.408.00 Vervolg concert.
V.PRO.
8.00 Tydsein; 8.01 Lezing: Op reis meer contact met de
natyur; 8.30 Concert; 9.00 Reisverhaal door Mej. Dr.
N. A. Brulnlng; 9.30 Concert; 10 00 Persberichten van
het Vryzinnlg Gods. Persbureau; 10.05 Vaz Dias; 10.15
Concert
VARA.
11.00 Gramofoonmuziek; 12.00 Tydsein en Sluiting.
HUIZEN (298 M-)
KRO-
8.00—915 Morgenconcert; 10.00—11.30 Gramofoonmu
ziek; 11.3012.00 Halfuurtje voor zieken en ouden van
dagen; 12.00 Tijdsein; 12.01—12.15 Politieberichten; 12.15
—1.45 Concert door het A. O. V. Trio; 1.452.30 Gramo
foonmuziek; 2.30—3.00 Verzorging van den zender; 3.0O—
515 Middagconcert 5.15—5 45 Gramofoonmuziek;
6.00 Toespraak; 6.00—7.15 Gramofoonmuziek; 7.b
Lezing; 7.45—8.00 Politieberichten; 8-00—11.00
Orkest o.I.v Marinus van 't Woud en het gem.*
„St. Caecilia" o.I.v. Hans Ponten; 9.15 Nieuwsbs^^
van Vaz Dias; 11.00—12.00 Gramofoonmuziek.
Zaterdag 15 Augustus.
HILVERSUM (II
Tot nog
0ceaanvli<
land
fwttcb fi
i Diru&g
rertrokkei
waar de v
Men ac
j route Crt
veie ia de
1 raa het n
do Cunard
1 gei omen.
6.457.00 en 7.30—7.45 Ochtendgymnastiek; 8.00
sein; 8.01 Gramofoonmuziek.
VPj
10.00 Morgenwyding.
Y4j
10.15 Uitzending voor de Arbeiders in de Conttni
ven; 12.00 VARA-Sentet o.I.v. Is Eyl; 1.45 Ondef
voor verzorging van den zender; 2.15 Kwartiertje
Instituut voor Arbeidersontwikkeling; 2.30 Zangne
door Cecilia Brenner (mezzo-sopraan); 2.45 Lezing*
A. E. van Tol: „Schilderyen zien"; 3.00 Vervolg 2t gopenh
recital; 3.30 Accordeon-recital door Angelo Jacta jJ? gtran
4.00 Cursus Esperanto; 4.15 Gramofoonmuziek; fc-i—
Uitzending vanuit Gent, ter eere van het vijftig)
bestaan der Arbeiders-cooperatie „Vooruit"; 6 30 Bi
reportage uit de Amsterdamsche Volkstuintjes; 7.2
gelspel door Frits Uyttenbogaard; 7.45 VARA-VarU,
Vervolg uitzending van uit Gent; 9.15 Concert doe?
Ensemble uit het VARA-Orkest o.I.v. Jan
Horst; 10.00 Persberichten van Vaz Dias; 10.45 Ce
11.30 Gramofoonmuziek; 12.00 Tydsein en Sluiting
HUIZEN (8
I
8.00—9.30 Orgelconcert; 10.0011.00 Uitzending v
gezongen H. Mis uit de Kerk van den H. Thons
Aquino, te Amsterdam; 11.00—11.30 Gramofoonn
11.3012.00 Aansluiting met het Bureau van der.
Kinderhulde aan Pastoor Perquin; 12.0012.15
berichten; 12.151.45 Concert door de Russische
laika Kapel, o.I.v. Iwan Schustow, uit Hotel Roo
„Boschhek' te 's Gravenhage; 1 45 Postduivenberi
1.463.00 Gramofoonmuziek; 3.004.30 Kinden
metalen c
lc het wa
da: hij a
Cramer.
Uit Ne
•andro G
M non-
moest te'
cp zee 1;
oren late
gered.
De avl
—-taakelijls
4.305.00 Verzorging zender; 5.006.00 Gramofoc D00,
lziek; 6.006.15 Nieuwsberichten in het Esperanto:' wivo
6.35 Journalistiek Weekoverzicht; 6.357.00 Gramd - .To
muziek; 7.00—7.30 Lezing door J. Aarden^^tar"
haar ontstaan en ontwikkeling"; 7.30—7j|
7.45—800 Politieberichten; 8.00—11.00
v Marinus van 't Woud, met medewerking van nog um]
(humorist); 9.00 Nieuwsberichten van Vaz Dias; 11* merkt r'
12.00 Gramofoonmuziek. 0p reddl
ben doo
af. een
de ik oi
raas vai
te groeii
Ung... 1
«s ik m
■bracht i
Kort verhaal
Uit het Engelsch van
F. MORTON HOWARD.
(Vervolg en slot).
Jack Lynton wandelde ln snel tempo eenige kilometers
langs het strand om zich ten slotte op een duin neer te
zetten, ten einde de pyniyke cn hacheiyko situatie waar-
In hy was geraakt, te overdenken. HU verlangde niets
vuriger dan kennis te maken met Phyllis Gordon, maar
hy begreep drommels goed. dat hij in de huidige om
standigheden zich van die kennismaking niet te veel
moest voorstellen, terwyi de familiebetrekking, waarin
ze tot zyn patroon stond, de zaait niet weinig compli
ceerde. Jack begreep dat Gordon. die van nature nogaj
kort aangebonden was. hem niet veel gelegenheid tot
explicatie zou geven; hy zou hem na de de eerste vyf
woorden het zwijgen opleggen en dan... Jack maakte
zioh niet de minste Illusies... zou het meisjo en zyn be
trekking kwyt zijn!
Opeens sprong hy op: hy had het gevonden: den uit
weg uit het labyrinth. Do ris moest, hot kostte wat het
wilde, ln Chalmouth komen... ze zou komen, al moest
hy haar bU de haren hierheen sleepen! Hy zou naar
Londen gaan en haar mee terug brengen.
Hy ging haastig terug naar zyn pension en raadpleeg
de een spoorboekje. HU had voldoende tijd om met een
laten middagtrein naar de hoofdstad te reizen, maar
kon niet voor morgen in de badplaats terug zyn.
Een half uur later, op weg naar het station, ontdekte
hy Phyllis Gordon in het kleurige menschcngewemel van
den boulevard. HU zamelde al zyn moed bijeen, stak den
weg over en sprak haar aan.
„U moet my nog één kans geven"', drong hy aan. „Ik
ga met den volgenden trein naar de stad om mUn zus
ter te halen. Als ik haar meebreng en u u zelf kunt over
tuigen. dat mUn vergissing begrypeiyk was, wilt u my
dan gclooven en my vergeven?"
„Dat hangt er van af', waa het raadselachtige ant
woord. „misschien..."
"Zoudt u ons dan morgen om 12.20 aan het station
willen opwachten?"
„U aan het station opwachten?"
„Ja, ik weet dat mUn verzoek heel brutaal ïykt... naar
Ik heb er toch een goed ereden voor. Ik zou graag wil
len, dat u mUn zuster riet... eer... eer... ik iemand an
ders ontmoet..."
„Ik zie niet in waarom ik u op die maner van dienst
zou zyn. Trouwens, als ik aan den trein ben, kom Ik met
mUn vader. Hy is erg verlangend kennis met u te ma
ken", voegde ze er met kalm sarcasme aan toe.
„Maar hy ls juist de man, dien ik niet wil ontmoe
ten..."
„Dat kan Ik me levendig voorstellen!"
Hy waagde oen laatste poging.
„Als u alléén mUn zuster en mij morgenochtend aan het
station zou willen ontmoeten..."
„Goed", viel ze hem in de rede. „Die kans zal ik u nog
geven, maar als het wéér een uitvlucht ls..."
Ze maakte den zin niet af, keerde zich met een ruk
om. liet hem beteuterd staan en ging haars weegs. Dat
ze bU zichzelf dacht: „wat la hy toch vreeseiyk leuk..."
dat was iets dat Jack Lynton op dit oogenbllk natuur
lijk absoluut niet wist En als iemand het hem verteld
zou hebben, zou hy het zeker niet hebben geloofd.
Toen Jack aan dc flat van zUn zuster kwam, vond hy
deze gesloten. HU wachtte een hcele poos bulten, liep
een eind door de stad, ging 'n tijdje in een café zitten,
kuierde weer terug en vond de deur nog steeds op slot.
Wéér ging hy weg, zocht nogmaals den tyd te dooden,
wéér kwam hy terug, maar Doris was nog steeds niet
op haar kamers.
Jack voelde zich door een panischen schrik a&nge-
g.-epen. HU informeerde links en rechts, maar niemand
kon hem vertellen waar zyn zuster was. Het eenige wat
hy kon gewaar worden was het feit, dat den vorigen
avond plotseling een tante ten tooneele was versohenen
en dat Doris blykbaar verhinderd was geweest haar
weekend-voornemens uit te voeren. Maar de tante scheen
maar één nacht op dc flat te hebben gelogeerd. Het laat
ste wat van Doris was gezien, was dat ze met de tante
in een taxi had gezeten en dat de beide dames elk een
koffer bU zich hadden gehad, waaruit zich liet afleiden,
dat het tweetal samen hier of daar heen was gereisd.
Maar wMrheen? Een telegram aan het adres van de
tante, werd door haar, oude, getrouwe dienstbode beant
woord met de mcdedeeling. dat de juffrouw een weekje
van huls en dat het niet bekend was, waar ze zioh op
dit oogenblik precieb bevond. Ze was voornemens ge
weest, verschillende familieleden op te zoeken.
Het was derhalve een zeer bedrukte en deemoedige
Jack Lynton, die den volgenden middag te 12.20 ln
Chalmouth den Londenschen trein verliet. Phyllis wacht
te op het perron en toen ze hem tuaschen de uitstappende
reizigers in het oog kreeg, waa er een vriendeiyke uit
drukking van verwachten op haar gezicht
Hy liep op haar toe als een moordenaar, die het scha
vot bestijgt
„Alleen?" riep ze uit
„Ja," klonk het gesmoord; „ik kon mUn -uister nergens
vinden. Zo is op een raadselachtige manier verdwenen
ze..."
„Verdwenen!" viel het meisje hem minachtend in de
rede.
„Ja... ziet u... Ik weet niet waar ze is."
Maar Phyllis had zyn nadere explicatie niet afge
wacht: ze had zich omgekeerd en wandelde met haar
neusje in de lucht naar den stationsuitgang.
Langzaam, verslagen, met gebogen hoofd en loodzwa
re voeten, zocht Jack zyn weg naAr het pension. Toen
hy, by zyn tocht over den boulevard, toevallig even op
keek, werd zyn oog getroffen door een verschyning. die
hem snel deed besluiten, nog één, zU het dan waarschijn
lijk by-voorbaat-verloren, kans tot rehabilitatie to wagen.
Met een vaart, die niet zonder levensgevaar was by
het drukke verkeer, stak hU den ryweg over.
„Ik wil," sprak hy het meisje aan, „Ik wil dat u mU
gelooft Myn zuster..."
HU zweeg abrubt, alsof iemand hem een slag op den
mond gegeven had: het was zyn zuster, tegen wie hy
sprak!
„Hoe... waarom... wanneer..." hijgde hij.
„Tante Julia", legde Doris uit toen haar broer van
den eersten schrik wat bekomen was, „-kwam eergiste
ren onverwacht in Londen. Ze was van plan van Donder
dag tot Dinsdag te biyven, maar toen ze hoorde, dat ik
had afgesproken hier by jou te komen, veranderde ze
haar plannen. Ze bleef maar één nacht; ze ls nu bij
tante Mary. Ik bracht haar naar het station en reisde
met den volgenden trein hierheen. Ik dacht je te ver
rassen, maar toen ik gisteravond ln je pension arriveerde
was meneer gevlogen!"
„In elk geval ben ik als 'n kind zoo biy, dat je hier
bent", zuchtte Jack dankbaar en opgelucht. „Ik was
juist naar de stad gegaan om jou op te duikelen. Het
was van buitengewoon belang. Er ls... wel, er is hier een
meisje dat vreeseiyk veel op je ïykt... alleen, jy bent
niet zoo knap, zie je..."
„Wat zyn broers toch altyd verbazend hartelijk en
complimenteus", lachte Doris.
Jack deed alsof hy de opmerking niet hoorde; wat kon
den hem de filozofische beschouwingen van zijn zus
schelen!
„Ze draagt net zoo'n hoed als jy ophebt", ging zy voort,
„ze heeft precies zoo'n figuur en haar heele houding en
de manier waarop ze haar hoofd houdt... jullie lyken
gewoonweg als twee druppels water op elkaar! Maar
wat ls er met jou?" viel hy zichzelf opeens ln de rede.
Doris staarde haar broer met groote oogen en open
mond aan.
„Ik vraag me af, of ik misschien ten onrechte zoo on
hebbelijk ben geweest," zei het meisje verschrikt
„Waar heb je het ln vredesnaam over?"
„Dat zal ik je vertellen. Ik stond vanochtend in myn
eentje by de muziektent, toen opeens een heer van mid
delbaren leeftijd op me afkwam. HU legde kalmweg zijn
arm om myn middel trok me naar zich toe en zei: „Hal
lo, kindje; kyk eens wat Ik voor je heb gekocht!" En
duwde me een doos bonbons ln de hand..."
„En wat deed jij?"
„Ik keek hem aan met een gezicht of ik niet do bon
bons, maar hèm wilde opeten, smeet de doos op straat en
maakte dat ik wegkwam. Ik moet zeggen, dat de man er,
wat-Je-noemt verbouwereerd uitzag! Hy begon Iets te
stamelen over een misverstand... dat hij me voor zyn
dochter had gehouden, maar daar geloofde ik natuur-
ïyk geen steek van. Maar na wat je me nu verteld hebt..."
„Vooruit, kom mee", riep Jack opgewonden. Hy greep
zijn zuster by den arm en sleepte haar letterlijk mee
langs den boulevard.
By de ingangshokken van de pier botsten ze bUna te
gen meneer Gordon en diens dochter aan. Phyllis schrok
zichtbaar en staarde naar Jack's gezellin. Meneer Gor
don staarde eveneens...
„Zou ik u mijn zuster mogen voorstellen, meneer Gor
don". wendde hy zich met beleefde vrymoedlgheid tot
zijn chef.
„Ik... we..." hakkelde de forsche man.
„We hebben elkaar al eerder ontmoet", redde I
op vrooiyken toon de situatie. „En lk moet meneeri
don wel myn excuses aanbieden, dat lk zoo onbll
ben geweest," ging ze voort. „Ik... ik begreep niet,
inderdaad een misverstand in 't spel was."
„Een zeer verklaarbaar misverstand" viel Gord» •sc
door de gemakkelijke vriendelijkheid van het meisji P
zelfbeheerschlng weer teruggevonden had, haar vol
by. „Maar u wilde my niet gelooven! Ik keek nifl
héél nauwkeurig... en dat ls te begrypen nietwaar,*
ik was absoluut overtuigd dat myn dochter daars
uw houding... uw figuur... uw hoed..."
„Dus u geeft toe, dat een dergelijke vergissing
lijk is, meneer?" vroeg Jack eensklaps.
„Mogeiyk? Maar dat spreekt vanzelf! Als Je dat
gedame en myn dochter naast elkaar ziet, dan
toch duldeiyk dat een vergissing voor de hand H «h
twyfelt er tooh niet meer aan, dat het een verp
was, nietwaar juffrouw Lynton? Toe, zegt u dat
vergiffenis schenkt. U weet niet hoe bezwaard
heb gevoeld (slnds het oogenbllk dat u zoo veronti
digd wegliep.
een
toestel l
Werd ge:
UXDB1
V.D. i
Muze
ti»r Ja;
fiif, een
f«. wa
te SJinu
„Natuuriyk vergeef ik u!" zei Doris glimlachend.tcsla li
is duideiyk genoeg dat u in gemoede overtuigd beS **rd N
weest dat lk uw dochter was en nletn en nlemantf
ders..."
.Maar nu is er nog Iets, dat lk ln het midden zou
brengen, meneer", mengde Jack, niet heelemaal vrt1
zenuwachtigheid, zich in de discussie. „De jongedaa'-J
toevallig zooveel op juffrouw Gordon lijkt, is mS5
ter. Myn zuster," herhaalde hy met nadruk.
Toen keek hy Phyllis met een trlumfanlelljk
aan.
„Dus jy bent de schavuit, pardon de Jongem&n. I
mijn dochter een kus hebt gegeven," eonclude^rdej
don onmiddeliyk. „Nu geloof ik ook dat het ln<*
een misverstand is geweest... eh... een alleszins b
lijk misverstand. Je zult meneer Lyton dienen te f
ven. Phyllis en hem moeten vergeven."
„Dat heb ik al gedaan." verklaarde Phyllis rr<; t
zonnlgen lach. „En meneer Lynton moet van zijn J
hetzelfde doen... omdat ik zijn goede bedoelIngw
kend heb..."
Doris bleef een volle week in Chalmouth. Phl®
Jaok brachten haar naar het station, toen ze 1
Londen terugmoest cn even vóór het vertrek vaz
trein nam ze haar broer apart
„Ik dank Je reusachtig voor den paarlen armban^-
lk van Je krijg. Jack", zei ze met 'n ondeugend UcW
„Een paarlen armband? Van my? Wanneer heb® tomate
beloofd?" klonk het onthutst
„O, ik krijg hem binnenkort; vast en zeker!"
„Hoe kom je daar in vredesnaam by?"
„Domme jongen, heb je dan nooit in de klW»»
verslag van een huweiyksplechtigheld gelezen-
schrijven ze dat ook weer? O ja: „de bruldanehj^
gen opvallend mooie paarlen br&celets;
den bruidegom"...
