SchagerCourant
Speelbal van Wind en Golven
Radioprogramma
Derde Blad.
VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
FEUILLETON
Ethel M. Dell.
Dinsdag 1 September 1931.
74ste Jaargang. No. 8926
STRAFZITTING VAN VRIJDAG 28 AUGUSTUS-
ALS DIE MICKY MOUSE MAAR GEEN
STAARTJE KRIJGT.
De heer A. H. v. H., medisch student te Alkmaar,
j^d op de vorige zitting beslist ontkend met drie man
sterk op één rij in de Langestraat te hebben gefietst
<n was du3 de zaak aangehouden om thans te worden
Yoortgezet met het hooren van den verbalisant Staats,
terwij! voor den arts in spé optrad de student Smits,
eon der wielrijders uit het verboden rijtje. De heer
gtaats verklaarde conform zijn proces-verbaal wel de-
nehjk te hebben waargenomen, verscholen achter een
L^o, dat de 3 heeren naast elkander hadden gereden,
^-r den heer Smits werd zulks, in overeenstemming
&t den verdachte, niet raider stellig ontkend. Het
Wrd een netelig geval, da™met knoopentellen niet op-
^3t kon worden. Gelukkig echter bracht agent
juats redding door mede te deelen, dat ook de heer
p. Pool. groentenhandelaar, destijds achter zijn kar
elend. het wetsovertredend trio had opgemerkt
ilve werd op verzoek van mr. de Groot, heden
iftindRend ambtenaar, welke functie door dezen
pjutsvervanger op uitnemende wijze werd vervuld, de-
M onbenullige zaak opnieuw aangehouden en wel tot
Ij September. Laat ons hopen, dat die behandeling bij
dtnle herhaling geen motief geeft tot nog meerdere en
t rustig er verwikkelingen.
DAT DRAAIDE OOK WEER UIT OP NUL,
IK HOU 'N BOKJE.
De monteur T. H. te Uitgeest, die in den „tocht van
I jial" aldaar 'n simultaan partij had gevischt, door ge-
ffctijdig naet koude aardappel en regenworm te wer-
j ia cn bij afwisseling te visschen op baars en karper,
fci ook weten te bewerkstelligen, dat zijn zaak werd
nagehouden, ten einde den verbalisant, rijksveldwach
ter Van Es te hooren en was ook thans weer punctu-
present. Hij kwam op met een briefje in de hand,
*at den kantonrechter aanleiding gaf te vragen: Wat
bib jij daar? Het ,„proces-verbaaI", meneer, antwoordde
Nj verdachte, meèr zelfbewust dan juist O, glunderde
lintonrechter. ik dacht dat je 'n lekker vischje had
[««gebracht! Hierop vervolgde het recht zijn loop, tot
«jade van den visschez zonder vergunning met twee
hengels, maar gelukkig is de kantonrechter ook geen
or.verdeeid bewonderaar van de wettelijke hindernls-
f «o, die de edele hengelsport in den weg worden ge-
Itg en kwam de monteur, ondanks de insuniaties die
hij zich ten opzichte van den verbalisant veroorloofde,
er met f 1 boete of 1 dag nog spotgoedkoop af!
MEN MOET VAN DE WET GEEN KINDERSPEL
MAKEN.
Op grond van het gebleken gevaar, om met onbe
trouwbare kano's de Noordzee te bevaren, heeft men te
Bsrgen aan Zee getracht, dat roekeloos gedoe te be-
Ut*eien, 'n poging, die op zich zelf genomen, niet ge
noeg kan worden toegejuicht, aangezien deze waag-
haiztrij al heel wat last en angst heeft teweeg ge-
b.ndt Maar het middel dat men ten dien einde heeft
aiEgmnd is meer bespottelijk dan doeltreffend, zoo-
fceden ook weer naar voren kwam in de zaak tegen
den heer T. N. B., die de vorige maal terecht stond
omdat hij zonder gebruikmaking van badkoets of tent
had gebaad, terwijl hij in werkelijkheid niet anders
had gedaan, dan gekleed is badcostuum, een kano ln
te hebben geduwd, wat door zijn vriend, den stu
dent Dros. heden werd bevestigd. De rijksveldwachter
Dijkstra gaf dan ook zelf onomwonden in zijn verbaal
en persoonlijk toe, overtuigd te zijn, dat bij de ver
dachte niet de bedoeling had voorgezeten, te gaan ba
den.
De waarn. ambtenaar requireerde daarop onmiddel
lijk vrijspraak en de kantonrechter aarzelde zelfs niet,
nog verder te gaan en den verdachte te ontslaan van
«De rechtsverv olging.
NOG WAT LES NETTON IN DE REGELS
VAN DEN WEG.
De motorrijder R. H. uit Amsterdam beging op 14
Mei de onvoorzichtigheid het rijwielpad langs den
Schermerweg te berijden. Hij ontmoette alstoen plotse
ling een wielrijder, den tuinder A. Winder uit Limmen
en begon daarop zoo wonderlijk te manoeuvreeren. dat
hij pardoes op Winder inreed en deze geen onbelang
rijke schade toebracht aan lichaam en lijfgoederen. De
verdachte, terecht staande, erkende het feit, doch be
weerde niet te hebben geweten, dat hij met een rijwiel
pad te doen had. De waarn. ambtenaar trok alsnu
duchtig van leer tegen dezen onvoldoend onderlegden
motorrijder en had bijna lust gevoeld, ontzegging van
de rijbevoegdheid te requireeren, doch bepaalde zich
vooralsnog alleen tot 15 boete of 15 dagen te vorde
ren, welke straf den kantonrechter zoodanig toejachte,
dat veroordeeling conform eisch volgde.
DAAR ZULLEN WE OP 18 SEPTEMBER NOG
EENS OVER PRATEN.
Een ingezetene uit Haarlem, de heer H. A. J. M. B.,
was bij verstek veroordeeld, in verzet gekomen, maar
heden niet present, zoodat dit verzet vervallen werd
verklaard. Maar de goede man had motorpech geleden
en kwam eerst veel later de rechtszaal binnen stormen.
Evenwel werd hij bijzonder welwillend behandeld en
zal hij op dc zitting van 15 October in de gelegenheid
worden gesteld zijn bezwaren tegen het vonnis te ont
wikkelen.
DE VERBODEN WIELRIJDERS-OP-'N-RIJTJE-
RIJDERIJ MAAKT NOG ALTIJD SLACHTOFFERS.
De arbeider Jan P. en de timmerman L. de Gr., bei
den uit Alkmaar, reden op 16 Juli aldaar op den Ken-
nemer straatweg met nog een ander niet verschenen
exemplaar met hun drieën per rijwiel op één rij, wat
door een agent werd opgemerkt, zoodat een drieledig
proces-verbaal volgde. De verdachten erkenden heden
ruiterlijk hun tekortkoming, doch gaven hun verwon
dering te kennen, dat tegen hèn wèl proces-verbaal
werd opgemaakt, terwijl daarentegen een heer en twee
dames, die zich aan een dusdanig feit schuldig maak
ten, er alleen met een waarschuwing afkwamen. De
heer Kantonrechter bracht de jongelui onder het oog.
dat het hier niet gaat om de wielrijders te hinderen
of te plagen, doch om de veiligheid van het verkeer
te bevorderen. Wat betrof hun klacht over het meten
met twee maten, hiernaar zou een onderzoek worden
ingesteld. De wielrijders werden daarop, bijzonder bil
lijk, ieder veroordeeld tot f 0,50 boete of 1 dag
DIE HEEREN ZULLEN EENS WAT DIEPER IN DE
PORTEMONNAIE MOETEN TASTEN.
De 18-jarige bloemenventer uit Limmen, M. V.. een
van die handelaars in Flora's kinderen, wien het niet
aan vrijmoedigheid ontbreekt, had zich op 15 Juli per
rijwiel laten voorttrekken door een vrachtauto en stond
deswege terecht om te betoogen, dat dit verbod hem on
bekend was. Een verweer, dat hij wel de ganzen van
Limmen, doch voorzeker den kantonrechter noch amb
tenaar wijs kon maken. Mr. de Groot hield dan ook
een krachtig betoog tegen de Roekeloosheid en het ge
vaar van een dergelijke handelwijze ep vorderde f 10
boete of 10 dagen. De kantonrechter was nog zoo hu
maan deze boete tot op f 6 terug te brengen, maar
waarlijk, het is hier wel noodig, de roede niet te spa
ren. Dit misbruik 'wordt zeer dikwerf geconstateerd.
Zelfs op onzen weg van het kantongerecht naar huis,
dus onder den rook van het vermaarde huis met de
blauwe trap, zagen we 'n jong persoon, die zich op een
dergelijke wijze door een reusachtigen vrachtauto liet
medesleuren. Commentaar overbodig.
WAT VOOR HET EEN GESCHIKT IS, DEUGT
DAAROM NIET ALTIJD VOOR WAT ANDERS!
De 50-jarige watermolenaar Willem M. uit de gemeen
te Bergen mist helaas een goede huisvrouw, die het toe
zicht kan houden op zijn jeugdige kinderen, die dik
werf alleen in de woning achterblijven als vader zijn
werk moet waarnemen. Hij heeft dit overgelaten aan een
trouwen hond, die echter als felle waker, uiteraard niet
zoetsappig is aangelegd en dan ook geregeld aan de ket
ting ligi. Op 23 Juni echter wist het dier te ontsnappen
en bracht een geweldige ontsteltenis in 't hoenderhok
van den heer J. Dekker, die gewaarschuwd door zijn
knecht, moest ontwaren, dat een groot aantal kippen
verdwenen waren. Stuivende veeren en bloedige sporen
deden het ergste vreezen, doch gelukkig kon het getal
der blijvend vermiste kakelaars tot 7 worden teruge-
bracht. Het stond echter wel vast, dat deze verwoesting
was aangericht door den wilden herdershond van den
molenaar en was de booswicht aangehouden en ingeslo
ten in het politiebureau.
De molenaar werd natuurlijk de pisang voor de wan
daden van zijn onbehouwen canus famularis en stond
hij heden terecht, gedagvaard als houder van een hond.
die niet had gezorgd dat dit onder zijn hoede staand
gevaarlijk dier eenige kippen, althans één kip had ver
scheurd, althans had gebeten, althans had aangeblaft
(dit laatste moet beschouwd worden ais een mislukte
geestigheid van den verslaggever).
De heer M. verklaarde niet thuis te zijn geweest en
het feit niet te kunnen tegenspreken. Hij was volkomen
bereid, de srhade: 7 kippen a f 2.25 per stuk te voldoen.
De kantonrechter liet niet na, zijn mindere ingenomen
heid met het houden van herdershonden, welke ge
woonlijk woeste en onbetrouwbare dieren, wat betreft
pluimvee en ander vee. in de Scandinavische landen.
Zweden, Noorwegen en Denemarken, zelfs verboden zijn.
Hij vermaande voorts den molenaar zorg te dragen, dat
't dier geen schade meer kon aanrichten en veroordeel
de hem ten slotte tot f 6 boete of 6 dagen.
BETER 'N KWARTJE VOOR PARKEEREN, DAN 'N
DAALDER VOOR DE HEEREN.
De heer W. V., koopman te Alkmaar, bracht op 21
Juli in zijn wagen eenige goede kennissen, waaronder
een gebrekkige dame, naar Bergen aan Zee en liet zijn
auto eenige oogenblikken achter op de ..Boulevard" welk
moment echter voldoende was. hem een proces-verbaal te
bezorgen met al de onaangename aankleve van dien.
Hij werd veroordeeld tot f 1.50 boete.of 1 dag cn kon
rekenen er nog niet bijzonder slecht te zijn afgekomen.
CLAXONGEBRUL GEEFT NOG GEEN VRIJHEID
OM MAAR DOOR OF RAAK TE RIJDEN.
Op 9 Juli werden de oudjes van dagen vsn Beemster
c.a. onthaald op een autoritje en het was juist in de
smalle dorpsstraat van Schermerhorn dat deze lange
optocht van diverse automerken doortrok op het oogen-
blik dat van de andere zijde de eenzame heer Plcter S..
'n 60-jarig veehouder en tevens gemeenteontvanger van
Beets in zijn wagentje naderde in een zeer zwak gan
getje. ijverig toeterend en claxonr.eerend, zooals het een
voorzichtig automobilist past. Ongelukkig genoeg echter
stond aan den kant van den weg tegen een hek. achter
haar rijwiel verschansd, het 10-jarige dochtertje van den
heer C. Kramer en deze jonge dame. althans haar rij
wiel. werd aangereden door den schatbewaarder van
Beets, toen deze, langzaam, maar ditmaal niet zeker, de
ouden van dagen, trachtte te passeeren. De schade aan
het rijwiel bedroeg f 5, doch de heer Sch. mecnende dat
het meisje schuld had, weigerde eenige transactie aan te
gaan en riskeerde de mogelijkheid, dat hij voor den kan
tonrechter zou worden gedaagd. Hij stond dan ook he
den werkelijk terecht en werd, ondanks zijn krachtig
verweer en voorbrenging van twee getuigen a decharge,
de dames Rus en Groot,, veroordeeld tot f 12 boete of
12 dagen en toewlijzlng der civiele vordering ad f 5 aan
papa Kramer. Zoowel ambtenaar als kantonrechter wa
ren van meening. dat de heer S. had moeten wachten,
tot de weg voldoende vrij was.
GEEN BETER TIJD VAN WEGENVERBETERING
DAN IN HET DRUKKE BADSEIZOEN!
In de liefelijke gemeente Bergen, waar men blijkbaar
alle krachten inspant de practische werkmethode van
rijkswaterstaat na to volgen, had men het goed en oor
baar gevonden in de maand Juli het rijwielpad in dc
„Eeuwige Laan" te gaan teeren. De teerwagen. bij dit
gewichtige werk gebezigd, werd geplaatst langs den
weg. wat ook niet het uitzicht en het verkeer bedui
dend ten goede kwam. De wielrijders, hoewel hoogelijk
de goede bedoelingen van gemeentewerken apprecleerend,
immers teeren moet je in den zomer doen. want 's win
ters droogt het niet, haasten zich het klevige en gezond-
riekende pad te ontvluchten en de 26-jarSge landbouwer
Andr. K. maakte op 26 Juli zelfs zooveel spoed, dat hij
met een flinke vaart eensklaps chter den •beroemden
teerwagen vandaan schietend, tegen een anderen wiel
rijder. den heer Th. Bos. melkhandelaar te Alkmaar,
aanstormde, met het gevolg, dat deze heer tegen de hier
gelukkig onbeteerde vlakte sloeg, 'n zwak herscnschud-
dinkje. 'n gewond been bekwam en 'n geweldige schade
beliep aan zijn Zondagsche pak. Ter zake deze geweld
plegingen stond de heer K. terecht, erkende geen signaal
te hebben gegeven. Hij beriep zich echter op het onvol
doende uitzicht als gevolg van den teerwagen, waarbij
de kantonrechter toegaf, deze werkzaamheden op dit
tijdstip ongunstig gekozen te achten. Het proces eindigde
dan per saldo met veroordeeling van den landbouwer
tot f 7 boete of 7 dagen en toewijzing aan den heer Bos
van diens civiele vordering ad f 25.
ZIJN DEMOEDIGHEID WAS HIER ZIJN REDDING
De pluimveeexploitant G. G. uit Sijbekarhpel geraakte
met zijn „luxe wagen" op 27 Juli te Alkmaar leelijk in
de versukkeling, toen htf vrijwel onbekend met de ge
varen die daar dreigen, de onvergeeflijke domheid be
ging, den beruchten hoek Kerkplein en Paternosterstraat
tegelijk met een aangespannen groentenwagen. om te
slaan. Op dit critieke moment kwam juist een met bouw-
specie gevulden vrachtauto aanhobbelen, die de auto van
den pluimveefokker aan de linkerkant van den weg voor
zich kreeg, zoodat een aanrijding niet kon uitblijven en
de vrachtwagen (wel een wonder) ditmaal niet onbe
langrijk werd beschadigd.
De heer G. uit Sijbecarspel maakt heden zijn opwach
ting bij den kantonrechter en betreurde, een ailerjam-
merlijkst geacht trekkende, zijn onbezonnenheid. LJve-
rig beklopte hij zjjn borst en stameldo peccvi ik heb ge-
WOENSDAG 2 SEPTEMBER.
HILVERSUM (1875 M)
9 VARA.
6.45—7.00 en 7.30—7.45 Ochtendgymnastiek; 8.00 Tijd
sein; 8.01 Gramofoonmuziek; 0.30 Orgelspel.
vr-RO.
10.00 Morgenwijding.
VAR-A.
10.15 ..Onze Keuken" door P. J. Kers; 1100 Cellorecital
door E. Waiswisz; 11-30 Gramofoonmuziek; 12.00 Tijd
sein; 12.01 VARA-Septet o.l.v. Is. Eyl; 1.45 Ondcrbre-
kink voor verzorging zender; 2.15 Coopcratiekwartier-
tje; 2.30 Voor de kinderen; 330 ..Maak het zelf' door
Célinc Schaake-Verkozen; 4.25 Gramofoonmuziek; 4 30
Voor de kinderen; 5.15 Vraaghaifuurtje: 6 00 Tijdsein;
6.01 VAR A-Mandoline-Ensemble o.l.v. Joh. B. Kok; 6 45
Uitzending uit het Instituut voor Plantenveredeling,
verbonden aan de Landbouw-Hoogeschool te Wageinn-
gen. Spr.: Prof. Broekema, Eli Bomil en S. S. Latitin-
ga; 7.25 Gramofoonmuziek; 7.30 Causerie door den heer
Broekman: „De censuur door alle eeuwen"; 800 Tijd
sein; 8.01 VARA-Septet o.l.v. Is. Eyl; 8.45 Hoorspel. oj>
te voeren door het Groot Volkstooneel; 9.15 VARA-
Orkest o.l.v. Hugo de Groot; 10.00 Persberichten van
Vaz Dias; 10.10 Vervolg Concert; 10.40 Voordracht door
Willem van Cappellen: 11.00 Vervolg Concert; 11.30
Gramofoonmuziek; 12.00 Sluiting.
HUIZEN' (298 M)
N.C-RV.
8.00—8.15 Schriftlezing; 8.15—9.45 Morgenconcert; 10 00
—10.30 Zang door het NCRV-Dameskoor; 10-30—1100
Korte Ziekendienst; 11.00—1200 Harmoniumbespeling
door M. F. Jurjaanz; 12.00—12.15 Politieberichten: 12.15
12.30 Gramofoonmuziek; 12.302,00 Middagconcert
2.002.30 Gramofoonplatcn; 2.30—3.00 Lezen van Chr.
Lectuur: 3.00—4.30 Concert door het Chr. Dameskoor
„Sursum Corda"; 430—445 Verzorging van den zen
der; 4.45—5.00 Gramofoonmuziek: 5.00600 Kinder
uurtje; 6-0O—7.30 Gramofoonmuziek: 6.30—7.00 Spreker
namens het Kristlik Fry»k Selskip. 7 00-7.30 Chr. Lie
deruurtje door Joh. de Heer; 7.307.45 Politieberichten,
7.45g.oo Gramofoonmuziek; 8 008.45 Concert door
het Ned. Chr. Omroep-Orkest o.l.v. Frits Schuurman;
8.45—9.25 Sprekers: H. Amelink en L. L. van der Bom:
..Iets over de 15e Internationale Arbelds-Conferentie";
9.25—10.10 Vervolg Concert; 10-00—10.10 Persberichten
van Vaz Dias; 10.10—1130 Gramofoonplaten.
zondigd. zoodat zelfs de waarn. ambtenaar, hoewel zee^r
ontsticht over de manier waarop verdachte de chauf
feurskunst had beoefend, het niet over zijn hart kon ver
krijgen. ontzegging van rijbevoegdheid te requireeren en
volstond met slechts f 15 boete of 15 dagen te vorderen.
Een straf, waarmede de kantonrechter, rekening houden
de dat de heer G. nooit veroordeeld was, zich blijkens
zijn vonnis, volkomen kon vereenigen. De kantonrechter
bepleitte hier voor de zooveelste maal. en misschien ook
nu weer vruchteloos, de dringende noodzaak van één
richting verkeer ter plaatse.
EEN ONTEVREDEN HEER. DIE GEEN LOFLIED
ZONG OP DE ALKMAARSCHE POLITIE
De 54-jarige heer Pieter de W. voorheen loopknecht
en thans bevorderd tot los-arbeider. wonende te Alk
maar, verscheen als nummer 60 van de lijst der gedaag
den op de audiëntie van den heer kantonrechter, ver
moedelijk ter zake overtreding van art 453. het zich be
vinden in kennelijken staat (niet van geheelonthouding)
op den openbaren weg. doch zoover zijn we felteliik niet
eens gekomen, want de heer de W.. reeds tamelijk opge
wonden verhaalde, dat hij op 16 Augustus In het V :c-
torlapark rustig op een bank had gezeten en toen was
er een politieagent gekomen en had hem gecomman
deerd: Ga eens loopen! Het scheen toen dat deze geuni-
formde wandelsport promotor iets heel apart.' aan het
loopen van den heer de W. had bemerkt, althans da
wandeling had zich uitgestrekt tot het bureau van po
litie en was vermoedelijk evenmin gezellig geweest, want
dc heer de W. beweerde dat hij mishandeld en zijn pos
tuum beschadigd was. Hij was niet voornemens zich dez-3
onbehoorlijke behandeling te laten welgevallen c:i aan
vankelijk voornemens geweest den agent bij de kladden
te pakken, doch nu was hij vast besloten geen geweld
met geweld te beantwoorden, maar een vervolging van
dien agent te eischen.
De kantonrechter stuitte de woordenstroom met een
welsprekend gebaar en verzocht den geachten spreker;
zich kalm te houden tot 18 September, dan zou de voort
zetting plaats hebben en den bewusten agent als getuige
worden gehoord. Met welk uitstel de heer de W. genoe
gen nam.
NAAR HET ENGELSCH VAN
16.
HOOFDSTUK IV.
HET ATELIER
.Ik heb den laatsten tijd niet veel uitgevoerd," be
gon Harvey. „Alleen een bestelling en een paar in
drukken van een landschap. Als je er iets voor voelt
kun je de dingen in mijn atelier komen bewonderen
en me onomwonden je opinie over mijn werk te ken
nen geven.''
„Moet ik mijn opinie geven?" vroeg Tiggle.
Zijn gastheer lachte. „En waarom niet? Je bent
*erkelijk niet zulk een slechte beoordeelaar."
„Jouw complimentjes zijn altijd de moeite waard,"
merkte Tiggic op, terwijl hij zijn pijp stopte.
.-Dat zijn ze zeker," gaf Harvey toe. „En zelfs méér
dan vermoedelijk tot je doordringt. Ik zou al heel
dankbaar wezen ais Janet de helft van jouw waarne
mingsvermogen bezat ofschoon ze me dan wellicht
g<vn seconde langer in haar nabijheid zou dulden,"
eindigde hij.
Tiggie, die een vermoeienden dag had doorgebracht,
en ten prooi was geweest aan de noodlge emoties, be
trapte zich er op dat het zeer moeilijk was zijn zwa
ger in die oogenblikken te kunnen waardeeren. Hij
veronderstelde evenwel dat het zijn eigen schuld was
«n niet die van Harvey. daar de laatste zeer onder-
oudend en amusant kon wezen cn verschillende men-
ef ^ecl wat voor over hadden gehad van het
pnyiiegje dat hem thans geboden werd, gebruik te
maken.
Hot was nimmer Harvey's gewoonte geweest men-
«n op zijn atelier te ontvangen. Het bevond zich
P «ruimen afstand van de farm verwijderd en de
cur daarvan was altijd gesloten. Harvey behoorde
.Cen van de kunstenaars die zich buitengewoon
vo-merd,,Voelen bi* vlclerij, onverschillig in welken
aiii K,00^; <Joch hij was zoo gelukkig en opgewonden
n wanneer hij echte sympathie ontdekte en
bofond' kwam het dan °°k, dat er een zekere basis
vritnc •*aaruit tusschen de twee mannen een hechte
oachap waa ontstaan. Hoewel hun intellectueel©
ontwikkeling hen in volkomen tegenovergestelde rich
tingen hadden gebracht, was er toch een bepaald ter
rein waar ze elkander met wederzijdsch respect kon
den ontmoeten.
Dit was de tweede keer dat Tiggle het atelier van
zijn zwager zou betreden, en toen hij dit voor het
eerst zag had hjj iets meegemaakt wat eigenlijk zijn
begrip te boven ging.
De meeste menschen, met inbegrip van Janet, die
nimmer in „Blauwbaard's Kamer" mocht komen, zoo
als ze het atelier beschreef hadden bij den eersten
aanblik reeds te kennen gegeven, dat de eigenaar daar
van geestelijk volmaakt onevenwichtig moest wezen.
Tiggie was echter te nederig een dergelijke veronder
stelling uit te spreken.
Hij schrok er nimmer van terug Harvey ronduit in
zijn gezicht te vertellen, dat hij krankzinnig was, maar
dit verhinderde niet dat hij er diep in zijn hart van
overtuigd was. dat deze zoogenaamde abnormaliteit
verre boven het gewone middelmatige was verheven,
en hij achtte zich allerminst ln staat deze te verachten.
Terwijl de twee mannen door het weiland liepen
dat naar Harvey's atelier leidde, vormde Tiggie eens
klaps het vaste besluit zich met geweld van zijn som
bere gedachten te ontdoen, want het was buitengewoon
vriendelijk van Harvey hem mee te nemen naar een
heiligdom, dat aan bitter weinig menschen werd ver
toond.
De inrichting van het huisje viel inderdaad zeer
vreemd te noemen. Het atelier vormde als het ware een
verzamelplaats van alle mogelijke antieke voorwerpen
en in de zoldering had Harvey een reusachtig groot
bovenlicht laten aanbrengen. Verder waren er geen
ramen aanwezig, zoodat hij niet door vreemde oogen
bespied kon worden. Overal lag de stof dik verspreid,
want Harvey dacht er blijkbaar enkel en alleen aan
het bovenlicht schoon te houden. Dit had zonder twij
fel eerst kort geleden een beurt gehad, want de
helderblauwe hemel was duidelijk zichtbaar.
„Ga zitten, oude jongen." noodtgde Harvey uit. ter
wijl hij een wankelenden stoel naar voren schoof.
„Neem maar een kussen in je rug; dat Is veiliger. Nu
moeten we een püpje stoppen."
Hij begon in een kastje te morrelen, en Tiggie sloeg
hem intusschen met een verwonderde uitdrukking in
zijn oogen gade. Op den grond van het atelier lagen
kleeden en kussens, welke stellig een fortuin waard
moesten zijn. De zachte, rijke kleuren daarvan glin
sterden als juweelen in een mijn. In gedachten zag
Tiggie zijn zwager daar uren achtereen zitten, genie
tend van de weelderige kleurenschakeeringen van deze
Oostersche producten. In het atelier stonden verder
verschillende schilderijen, die echter met een doek
waren bedekt.
„Ik kan het eenvoudig niet verdragen naar mijn
eigen machtelooze pogingen te moeten staren." gaf
Harvey te kennen. „Hier. oude Jongen, stop je pijp."
Tiggle had veel liever zijn eigen tabak gerookt, doch
hij vond het niet aardig dit te zeggen. Harvey had er
steeds een kinderlijk genoegen in met de vreemdste
mixtures te komen aanzetten, die soms werkelijk nog
niet zoo kwaad waren.
„Ik geloof dat er een tikje opium in zit." merkte
Tiggie op een gegeven oogenblik op.
„Heelemaal niet." protesteerde Harvey. ..Enkel maar
een essence, die de geest van de woestijn heet, en
eeuwen en eeuwen oud is." Even wachtte hij om daar
na* te vervolgen: ..Het is toch een vreemde wereld.
Tiggie. Hoeveel dingen zijn eigenlijlk de moeite waard
om ze te bezitten? En door alles he'en schijnen wij
menschen naar allerlei onmogelijkheden te verlangen
en ons uiterste best te doen die te bereiken."
,.Ik weet het," zei Tiggie kortaf.
„Wij zijn eigenlijk niets dan stofjes, die in den zon
neschijn dansen." ging Harvey peinzend voort nu eens
elkander aantrekkend, dan weer afkeer van elkaar
voelend, maar machteloos onze eigen bestemming te
vinden welke vroeg of laat toch ten ondergang
leidt"
„Een opgewekt vooruitzicht," mompelde Tiggle.
„Het is het beste dat je het maai onder de oogen
ziet oude jongen." zei Harvey „Tracht uit het leven
te halen wat er te halen valt en dans zoo lang moge
lijk als de stofjes in den zonneschijn. In het gunstigste
geval krijg Je niet veel, en in het ergste geval krijg Je
heelemaal niets.'
„Denk je dat het er wat op aankomt?" vroeg Tiggie.
..Heelemaal niet." lachte Harvey. „Dat is het hem
Juist. Ik voel dat Ik de eerste dagen koortsachtig zal
werken, terwijl ik door iets onzichtbaars wordt opge
zweept, en het ergste van de zaak is dat ik me wil
verbeelden werkelijk iets machtigs te scheppen. IK
herhaal dat men toch nooit krijgt, wat men wil heb
ben en daarom is het maar het beste te nemen wat
zich voordoet en maling te heoben aan de gevolgen.'
„Doe je altijd waar je lust In hebt?" vroeg Tiggie.
„Altijd", antwoordde Harvey bedaard. .Met uitzon
dering natuurlijk van de dingen die een mensch nu
eenmaal niet doet Ik ben echter zoo gelukkig bar
weinig te eischen en ik heb het heusch nog niet zoo
kwaad. Ik word alleen zoo nu en dan woedend wan
neer die vervloekte obsessie over me komt en ik als het
ware gedwongen word dingen te doen. waarvan ik,
wanneer ik weer volkomen normaal ben, maar al te
goed weet wat ze me waard zijn."
„En waarom verzet Je je er dan niet tegen?" vroeg
Tiggie.
Zijn zwager maakte een heftig gebaar met zijn armcn<
„Omdat het te veel kwelt, oude jongen. Jc weet wat je
met een paard doet, dat uit louter koppigheid weigert
over een hek te springen, nietwaar? Welnu, dat doen
ze met mij ook. Vleesch en bloed kunnen het niet ver
dragen en ik ben er dan ook van overtuigd dat ik den
een of anderen dag losbreek cn doe wat zekere machten
van me verlangen."
Bij de laatste woorden stond hij op cn liep op een ezel,
toe, die in den versten hoek van het atelier stond.
„Eens was ik er na aantoe," vervolgde hij. „Ik zal ja
laten zien wat er gebeurde. Het was vijf jaar gele
den. Ik ging op reis. Janet zal het zich wel herinneren
Nee, ze vergezelde me niet. Ze is veel te dol op haar
fokkerij, om die alleen te laten. Ik voelde me ellendig cn
zocht op alle mogelijke manieren verdoovlng." Hij liep
op den ezel toe en was op het punt het doek op te til
len.
„En als ik er erg beroerd aan toe ben, dan ktyk ilc
naar dat schilderij. Het is het weerzinwekkendste ding
dat ik ooit maakte en ik moet stellig door den duivel
bezeten zijn, toen ik het schilderde. Je moogt het een
meesterstuk of knoeierij noemen, wat je maar wilt. In
ieder geval is dit het resultaat van een stemming waar*
in ik verkeerde."
Hij nam het schilderij van den ezel en ging voor
Tiggle staan.
„Aanschouw deze verrassing."
„Groote God," mompelde Tiggie.
Hij keek naar een doek dat bij den eersten oogopslag
een woeste massa kleuren en vormen leek. Doch toen
hij het schilderij nauwkeuriger bezag, ontdekte hij iets
3J7roote God. man... Moet dat de hel voorstellen of
wat la het?"
„Ja, het is de hel," zei Harvey grimmig, „en dc wa
tertoevoer was aigesneden. Ze zijn allemaal dood. zio je
wel? Sommige van hen stierven al eenige dagen terug.
Maar toch lijden ze nog— dat is juist het grappige cn
vreemde van de geschiedenis. Ze aanbaden hun lichaam
op een dergelijke wijze, dat ze er nog aan geketend wa
ren. terwijl het reeds in verrotting overging. Een schit
terend idee. vind Je niet?"
„Neem dat ding weg." zei Tiggie vol walging. ..Het is
het smeer)gste wat wat ik nog nooit in mijn leven heb
gezien"
Wordt vervolgd.
