I
De scholen zijn weer begonnen,
Brabantsche brieven.
Uit onze Omgeving.
Ulvenhout, 1 September 1931.
Menier,
Herfstmaan d...
't Is nie te goieuven, zoow
rap as da jaar weer over
ons wegvliegt
De veugeltjes zijn aan 't
wegtrekken. Z'emmen d'ren
rui g'ad en 't leste gekwetter
da me hcuren in deus maand
is van do afscheidsvergadc-
ringen die ze nouw houwen
In heele zwermen zitten ze
in do hoogo mastenboomen,
laanks d'n boschraand. En
op de middagstilte die op de
wije akker- cn graslaanden
leunt, beschenen mee 't na-
Jaarszonneke, dat 'r straalt van de klèère Septembarlocht,
op die stilte, die vol van 't klèère licht is, daar kratsen
die kwebbelèèrs d'r lawijd op, dat de locht er van vol
is as van 'nen motrengel.
Op 't lest. as ge veurover In oew laand zit, dan heurde-
't-nie meer. Nie meer veur ze zwijgen. En as go dan op-
kekt, dan zic-de ze gaan, 't Zuien op. schèèrcnd laanks
't kerketorentje. Lager en lager zinkt d'n zwerm naar
d'n ender toe en vager en vager wordt dieën veugelen-
wolk, die heelegaar oplost in 't zulverig blaauwsel van
d'n puren Septemberhemel.
D'n bruine koekkoek, die soms lijk 'nen zwaluw over
't graslaand zweefde, in deinende gaank, zie 'k niemeer.
Die is ok d'n weg gegaan, achter 't torentje laanks.
Oileen do witte kapellekes. die tintelen nog deur d'n
blaauwen dag in 'n aureooitjo van goud dat er poeiert
van d'r sneeuw-niatte vleugeltjes.
't Is allegaar zoow schoon nouw, amico.
Waant 't licht, 't klèère, 't waterblaauwe, krastallige
licht, da mokt de weareld nouw zoow mooi.
'Nen fluweelig. dleppèèrsen dalia ter grotte van twee
vusten. die te zien in deuze dagen, mee 'nen glazenma-
kert erop, mee van die groote goudvliezige vleugels, da's
*n gezicht, da-d-oewen dag goed mokt
'k Wns Zondaggemlddng in de hel. 'n Pèèrse zee van
blommen.
De locht atlng strak en stralend lijk 'nen glazen bol.
Vol hong ze van d'n geurenden bloei van 't wemelend
pèèrs. Donker Rpltsten de mastenbomkes op ier-en-daar
teugen dieën blinkenden dag, die 'r glaansde van d'n
glazigen hemel.
Pèèrlmoeren herfstdraaiën schoten as bliksemkes deur
1 zonnegoud, da poeierde ovor de oneindige pèèrse ge
strektheid die aan m'n voeten lag.
't Was 'nen droom.
En as ik effen m'n oogen dlohtdee. dan was 't of 't
overmatige licht me deurschéén: of Ik nie meer was van
vleesch cn van bloed en opsteeg deur de gouwen ruim
te. die lük d'n hemel zeivers wns.
Mee 'nen plof „viel" 'k naar „benejen", deur 'n tikske
op m'n beste pet
En wa-d-ik wel docht, nog mee m'n oogen dicht, da
was gebeurd. 'n veugeltje had me op m'nen „zweef-
toeht" beflodderd. op m'n Zondagsche. zijen petje.
'k Schoot in d' n lach, maar kad 't gevuul, deur zo'nen
kleinen rakker 's kwiek vemukt te zijn geworren.
Toen hé'k m'n pepke-n-aangestoken, 't kwakske latend
veur wa-d-«t was. Waant m'n heele pet bederven, daar
vuulde-n-ik niks veur. En *k ben blij da-d-et bovenop ge
beur is al blijft er dan wa van „hangen" ginmensch
kan 't zien.
Wijd dreven de blauwe slierten uit m'n pepke. 't Was
of ze verteerd wieren in d'n overdadigen zonnegloed,
dJe broeide over do hel.
En as-t-'r 'n windje gerooschcn kwam van 't Noorden
af. da zoemend deur de struikhei dreef, as heel do hei
ging golven, do herfstdraad-bliksemkea driftiger schicht-
ten. de stilte uitgedreven wier van deuze wije ruimte,
sa toen effetjes 't zonneke overtogen wier mee zocht
wolkenwaaa. dan waa 't of Onzenlievenlrko zeivers aan
*n touw trok. om deus schoon staal van z'n schepping
aanders te belichten.
't Is 'nen schoonen tijd van 't jaar.
Hortensia's schuimen in witte klodders mee „koppen"
©ver 't starke goblaart. De dalia, koningin van d'n herfst-
bloei, Is losgebarsten in kleurenpracht van overweldi
gende weelde, 't Rood van de granlejum fonkelt as ge-
braand kerkglas: 't brokaatgoud van d'n perziek hangt
In overdaad deur 't groen. En 't brons van d'n beuk is
d'n zwaren urgeltoon in deus slmfenie van kleurenmu-
tlek. 't Is 'n wonderschoon Jaargetij.
't Zachte poeier van de volle rijpheid nevelt over de
natuur. D'n vollen bloei, de sappige vrucht, de volle
overgave in krachtige rijpheid lee veur 't nemen nouw!
En 's avonds, as 't zonneke gaat verzinken In wèrmen
koperen gloei, as 't rijpe rood aan 't Westen hangt, 't
goud te spiegelen staat in diepheldere slooten deur 't
„Allerminst" oordeelde Tlggie.
„Voor menschen met een normaal verstand begon
Mr. Grlerson.
„Doch dat heb lk niet," zei Tlggie onverstoord.
„Het spijt me ten zeerste." zei de ander Ineens, terwijl
hij een gebaar maakte alsof hij op een electrlsch knopje
wilde drukken. Ik zie hot nut van een langer gesprek
niet in. Er valt niets mede te bereiken."
„Dat ben ik niet met u eens." merkte Tlggie op. Hij
glimlachte weer, doch het was een grimmige lach. „Er
valt heel wat mee to bereiken, dat verzeker ik u. Ik ben
Weliswaar niet bijzonder rijk, maar verkeer niettemin
In een positie togen mevrouw Norman, die geencrlei re
den heeft zich voor me verborgen te houden, op te bie
den. Zullen we nu een overeenkomst aangaan? Of u
brengt me in verbinding met haar en noemt uw prijs,
of ik begeef me regelrecht naar een particuliere detec
tive, die zijn som zal bepalen en zonder twijfel even goed
ln staat is het zaakje In orde te brengen."
En bij deze stoute bewering verscheen er een sluwe,
getneene uitdrukking In Grlerson's oogen. Het was voor
het eerst dat hij een zeker gevoel van afkeer, hetwelk
hü ten opzichte van Tiggle scheen te koesteren, toonde.
„Dus u denkt me te kunnen omkoopen?" vroeg hij lang
zaam en duidelijk verstaanbaar.
„Als u het op die manier wilt uitdrukken, Ja, dan is
het zoo. Daar ik met u niet tot overeenstemming schijn
te mogen komen, moet ik het in een andere richting
zoeken."
..Het is me duidelijk," zei Grierson. „Als u er op staat
ral ik onze cheque terugnemen en uitvinden wat mijn
cliënte er van te zeggen heeft"
„Daarmede wordt niets bereikt," gaf Tlggie glim
lachend to kennen. „U zult die cheque van héér moeten
terugnemen cn niet van mij."
De notaris leunde achterover in zijn stoel en nam zijn
bezoeker met onderzoekende blikken op. „Misschien," zei
hij ten laatste, „misschien zou het eenvoudiger wezen,
indien ik u Iets omtrent mevrouw Norman vertelde
hetgeen u niet bekend schijnt te zijn."
„Een uitstekend idee."
„Ik herhaal hetgeen u niet bekend schijnt te zün."
ging de znan voort. „Natuurlijk weet ik niet in welke
verhouding u tot haar staat
„Mag ik u even waarschuwen dat u op uw woorden
let." zei Tiggle grimmig. „En het l»Jkt me het beste toe
ais u eens bedenkt dat er nog zooiets ais onbaatzuchtige
vriendschap bestaat"
Mr. Grierson glimlachte cynisch. „Ik veronderstel dat
deze in de Tropen niet vaak voorkomt," merkte hij op.
wljgenrag van struiken, dan is de weareld versierd mee
kaantwerk van goud, dat er drijft in dc plassen.
Ollee, amico, ik zeg 't zoodikkels: 't is d'n schonsten
tijd van 't jaar.
HU is as wyn, die geurt en fonkelt in 't kristallen glas
onder de lichtende luchters van duzenden kècrsen. Wijn,
gedronken op 't flest, fiest van vervulling na laank ho
pen en vcrwochten, maar ok na ijzeren arbeid!
Ja, 't was 'nen droom daar op die hei, die gespreid
lag as 'n reu zen bed van blommen.
En toen 'k wakker wier, toen zat 'r 'n muschke-n-op
d'n teut van m'ncn sohoen, mee z'n stertje naar mo toe,
da-d-as 'n pletelèrke (jaquetje) naar omlaag hong. 'k
Moest lachen en 'k wilde nie, om da-d-ons traan te veugel
tje nie te laten verschrikken. En onwillekeurig docht ik
'k zouw gin goeiën vougelverachrikkert zün, en toen
toen vloog Ie weg... mee aangst! Da was eerst op m'n
pet en nouw op m'n schoenen...
En lachend, stüf ok van d'n grond, ben 'k opgestaan,
waant nouw m'n kammerodje was vertrokken, wier
't mo te stil. De eenzaamheid en d'n avond sloegen
kouw om m'nen nek. 't Maantje dreef de hei over in
nuchteren glaans. Dc herfstdraaien flitsten nie meer,
maar trokken klam laanks m'n haanden. De kleuren
weken weg, in d'n smeulenden dag en de stilte klonk
boven 't gerausch van d'n avondwind, die opstook in de
hooge kruinen van de bosschen laanks de hei. M'n
pepke was 'k kwüt. Verdoken ln 't diepe düster dat 'r
dreef deur d'n dophei, 'k Gaal 't Zondag zuuken. 't Mot
leggen, loodrecht onder dieën grooten dennentak van
da gebogen bomke en da vind ik uit de tien muljoen
boomen (as 't er meer zün, ok goed; keb ze nie geteld)
wel trug! Maar m'n tabaksdoos zat in m'nen zak en
daar laggen 'n paar lekkere, Zondagsche segaren in en
die eerste trekskes smokten as ham!
'k Spoeide mo om thuis te komen.
Waant maneschün is prachtig, maar in d'n herfst
van ocw leven, ollee gif me dan 't zonneke maar
mee 't getintel op de schepping.
As de herfstdraden ok om oewen kop slieren, onder
d'n raand van oew petje, dan zitte liever mee oew Trui
onder de laamp, bU 'n mopke van d'n radejoow mee 't
een of aanderko te schraansen of te drinken. En nouw
ik 't daar zoow over cb. over d'n radejoow Trui en
ik, wü vinden 't optrejen van de omroeper zo'nen heelen
avond, nogal vervelend op d'n duur? GU?
Heel d'n avond zoow een en d'n zelfsten mensch, mee
nouw en dan 'n stukske muziek ertusschen, da's taal
as peperkoek.
't Moest sjuust aandersom zün!
Maar de redevoering veur 'n grammefoonplotje en
d'n preek né da piotje, duurt veel langer as 't plotje
zelf. En ik geleuf vast en Trui daarveur ok, da-d-et
toch om da piotje begonnen is.
Vruuger was da zoow nie. Maar teugeswoorig emmen
altü 't zelfste program: d'n omroeper! Is da-d-op Jou
wen radejoow ok zoow?
D'n omroeper is toch eigenlyk 't levende programma-
boekake. En as ge naar de schouwburg gaat, dan kopte
da bockske. om van da juffrouwke-n-af te zijn, ge
steek 't in oewen zak en ge kekt verders heel d'n avond
naar 't toonecl.
KON ZICH IN BED NIET BEWEGEN.
Vastgehouden door onzichtbare handen.
Onzichtbare handen hielden deze vrouw in haar
bed. Zij hielden haar ledematen en gewrichten zoo
vast, dat zij nauwelijks in staat was zich te bewegen.
Dat waren de handen van den urinezuur-vijand en
diens greep werd sterker en sterker!
Zij wanhoopte aan haar herstel, toen zij, zooals zij
't zelf noemde „een wonderbaarlijke ontdekking'
deed. Zij ontdekte Kruschen Üalts. Leest eens hoe 't
haar genas:
„Sinds langen tijd leed ik aan rheumatiek. De pijn
daarvan kan ik II niet beschrijven. Zes maanden ge
leden begon ik met Kruschen en was zeer verheugd,
dat ik reeds na een Wèek 's tiarhls goed kon slapen'.
Dat wns iets wat ik sinds lang niet meer kende. Mijn
gewrichten schenen geheel verstijfd en ik kon mij
niet zonder pijn in bed omdraaien. Nu slaap ik goed,
beweeg me zonder pijn en voel me gezond en mijn
gewrichten schijnen geheel vernieuwd te zijn. Ik be
schouw Kruschen als een wonderbaarlijke ontdek
king." Mevr. E. L.
Het organisme van den rheumatieklijder produceert
dat gevaarlijke lichaamsgif, hekend als urinezuur,
dat uit naald-scherpe kristallen bestaat. Het wordt
gevormd in opgehoopte afvalstoffen, welke de spijs
verteringsorganen niet hebben afgescheiden. Kru
schen is een sterk oplossingsmiddel van deze naald
scherpe kristallen. Het verwijdert snel de scherpe
kanten ervan en verwijdert ze dan uit Uw lichaam.
Uw pijnen verminderen; opzwellingen verdwijnen;
stijve gewrichten worden los.
Beter nog. Kruschen tast de bron van het kwaad
aan. Regelmatig gebruikt, houdt het Uw lever en
nieren in perfecte conditie, zoodat deze afscheidings
organen U inwendig vrij houden van alle vergifvor-
mende afvalstoffen.
Kruschen, zooals U ziet, maakt de vorming van het
gevaarlijke urinezuur voor altijd onmogelijk! Kru
schen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apo
thekers en drogisten f 0.90 en f 1.G0 per flacon. Hol-
landsche verpakking waarborgt echtheid. (Adv.)'
„Maar daarover hadden we het niet. U heeft het volste
recht me straks te verwijten u iets gezegd te hebben,
wat ik had moeten verzwijgen, doch het lijkt me dc
eenige methode toe om aan het verlangen van mijn
cliënte te kunnen voldoen."
Weer wachtte hij even en opnieuw namen zUn kleine,
grUze oogen Tiggie onderzoekend op.
„Gaat u alsjeblieft verder." drong Tiggie aan.
Grierson nam een potlood van de tafel, en terwijl hU
eenige cirkeltjes op een vloeiblad maakte, begon hij.
„MUn ellënte is bU u bekend onder den naam van me
vrouw Norman. nietwaar?"
„Zeker." zei Tlggie.
„Tot mijn spijt moet ik u zeggen, dat mijn cliënte gee-
nerlel recht op dien titel heeft. Ze is geen getrouwde
vrouw en naar Ik ver-moed zal ze dat ook wel nimmer
zijn."
„Wat zegt u?" riep Tiggie uit Niettegenstaande hU
zich stellig had voorgenomen alle mogelijke emoties, die
zich van hem meester mochten maken te onderdruk
ken, wns die uitroep hem toch tegen zijn wil ontsnapt.
„Heeft u er iets op tegen u duideiUker uit te drukken?"
Grierson keek Tiggie thans recht in de oogen.
„Ik bedoel," zei hij, „dat hoewel het verschillende ma
len is voorgekomen, dat een man rechten op haar deed
gelden kón doen gelden zij toch geen enkelen
heer der schepping lang heeft toebehoord."
Deze woorden werden langzaam en duidelük uitge
sproken. Ze hadden een doodvonnis kunnen beteekenen,
want daarna viel er gerulmcn lijd stilte In de kamer
een stilte, die angstig en pijnlijk werd.
Deze werd door den notaris verbroken, daar Tiggle
In steen veranderd leek te zün.
„En aangezien dit nu eenmaal het geval is. heb ik
zonder twyfel gelijk door te vermoeden dat u het geld
hetwelk ze u toezond, niet langer zult weigeren, daar
het klaarblijkelijk haar verlangen is zich te bevrüden
van elke verplichting tegenover u."
Geleidelijk slaagde Tiggle er In zijn evenwicht te her
stellen., evenals dat met een schip gedurende een storm
kan gebeuren. Er was een dof gevoel in zün hoofd en
zijn oogen staarden als gehypnotiseerd den ander aan.
„Heb ik het bU het juiste eind?" vroeg de notaris.
Tlggie opende zijn mond om Iets te zeggen; do woor
den wilden hem evenwel niet over do lippen komen.
Zijn keel voelde warm en droog en het leek hem too
alsof hij niet regelmatig adem kon haten.
„Nee", zei hij tenslotte. „Je bent een vervloekte ellen
doling een dorgelUk iets van me te denken, cn nog
grooter ellendeling om die smerige beschuldigingen ten
tasch en boeken zijn in orde. Maar hebt
verzacht en geneest alle wondjes, die Uw
gij voor PUROL gezorgd? PUROL
kinderen in, van en naar school opdoen.
't Boekske is... 'n bUzokske!
Maar 't levende „boekske" in de radejoow-wereld is
'n hoofdzaaa aa-d-haangt ons op Ulvenhout nog al
'n futsoendelijk end ons keel uit!
Ik ken d'r eenen, as die b.v. 'nen titel afroept van 'n
liefdesliedje, dan doet ie da, na veul vüven en zessen,
op 'n manier, ofie heel Nederlaand z'n liefde ver
klaart. En da kan hü nouw wel plezierig vinden, om
op 'n afstaandje mee al de wefkes tegelijk te vrüen, ik
eb m'nen buik van de kearcltje al staampvol en ik ben
toch over de jaren van zjallesie en al da gedonder, ver
henen! En mee m'n ouwe Trui zullen ze mee zukke
kale smoesjes nie gaan schuiven ok!
Maar wel zouw Ik en veul aanderen mee mijn, gère
emmen dat die omroepers 'n aander ok 's de kaana
gaven om veur 't mieterfoontje d'r nummer af te
draalen. 't Is nouw de omgekeerde weareld.
Melk mee koffie, in plok van koffie mee melk.
Zout mee 'n el, in plak van 'n ei mee zout.
In kort: sjuust bovenstenèrmst.
Ollee, ik schel 'r af.
Veul groeten van Trui en as altij gin horke minder
van oewen
toet a voe
DRé.
LANGE N D IJ K
OUDKARSPEL.
Door het college van B. en W. is de heer H. Bakker
als loco-burgemeester aangewezen en daarna de heer P.
Kostelijk. De burgemeester gaat van 7—23 Sept met
verlof.
Onze tooneelvereeniging „Jong Leven", regie H.
Slikker, welke de meeste kermissen reeds heeft bezocht
met ,,'n Partijtje Poker" en steeds met zeer veel succes,
waar de verschillende schitterende recenties ln de diver
se couranten dan ook getuige van zün. heeft weer een
uitnoodiging ontvangen van Mcjuffr. Wed. Jb. Jonker
te Kolhorn, om met de a.s. kennis aldaar, n.1. Dinsdag
22 September een uitvoering te geven met bovengenoemd
stuk. We twijfelen niet, of ook daar zal het publiek van
spel en de pittige inhoud weer volop genieten.
ZUIDSCHARWOUDE.
Nu de gemeenteraad in zün Dinsdag gehouden verga
dering besloot tot demping van de sloot langs het Ker-
kepad en een sterke aandrang van de heeren Du Burck
en Groen werd geoefend, om, ter bestrijding van de
werkloosheid, spoed met dit werk te maken, mag worden
verwacht, dat nu eerlang zal worden begonnen. Er zijn
verschillende menschen, die op werk zitten te wachten
daar de verdiensten reeds gedurende enkele weken ge
heel of gedeeltelUk stil staan. We vernamen dat er reeds
belangryke hoeveelheden grond besohikbaar zijn. zoodat
het voornaamste reeds in orde is. Als nu met bekwamen
spoed van de zijde van autoriteiten de heele regeling in
elkaar wordt gezet, dan zal men ten zeerste aan veler
wensch tegemoet komen. Allicht, dat ook het baggeren
van modder nog kan geschieden en er tuinders zijn, die
een werkman in dienst zullen nemen, als er een toeslag
wordt gegeven, waardoor een productieve werkgelegen
heid wordt geschapen. Als nu allen op loyale wijze mee
werken. kan veel narigheid en ellende voor den aanstaan
den winter worden voorkomen.
Men verzoekt ons, ter voorkoming van verkeerde
gevolgtrekking, als aanvulling op het raadsverslag te
willen meedeelen, dat de voordracht van een lid van de
commissie van toezicht op het lager onderwüs aldus luid
de: 1. W. C. Bouman, 2. P. de Geus Jzn. De laatste werd
benoemd met 4 stemmen, tegen 3 op den heer Bouman.
BROEK OP LAXGENDIJK.
Evenals het vorige jaar werd vanwege de Vereeni-
ging „Floralia" in de zaal van café Welgelegen een ten
toonstelling gehouden van bloemen en planten, opge
kweekt door de schoolkinderen. Daar over het algemeen
de verzorging zeer tot tevredenheid was
der Keuringscommissie, had deze een zware taak te
verrichten om te beoordeelen wie van de kinderen voor
een prijs ln aanmerking kwam.
Door het bestuur was alles zoodanig gerangschikt,
dat het geheel een mooicn aanblik opleverde, hetwelk
nog verhoogd werd door een stand Dahlia's van den
heer Groen te Sint Pancras, een stand kamerplanten
van den heer Ligtenberg te Noordscharwoude en een
kostbare stand Cactussen van den heer P. Glas. BU het
electrlsch licht des avonds, leverde de zaal een feeërie
ken aanblik op.
Op verzoek der Feestcommissie werd Woensdag
avond j.1. door het plaatselijk Fanfarecorps en zang-
vereenlglng een concert gegeven op het buitenland.
Door het Fanfarecorps werden onder leiding van den
heer Van Kalken te Hoorn een 12-tal nummers ten
opzichte van haar uit te spreken. Wat heb je er mee
voor? Voor den duivel: wat bedoel je er mee?"
Hij was er zich niet van bewust dat hU bUna schreeuw
de en ontdekte dit eerst toen hU Grierson een waar
schuwend gebaar met de hand zag maken.
„Het ia niet noodlg dat mün personeel er in gemoeid
wordt, kapitein Turner," zei de notaris op strengen
toon. „Ten opzichte van uw persoonlUke opmerking heb
ik niets te zeggen. Ik zie dat u een ontzettenden schok
heeft gekregen, en daarom kan ik me uw houding eenigs-
zins indenken. Ik verzoek u echter zoo goed te willen
zUn, zich zoo lang u hier op kantoor is, ta beheersohen.
En wellicht kunt u dan tegelUk bedenken dat hetgeen
ik zooeven gezegd heb. voor uw eigen bestwil was, en
als strikt vcrtrouwelUk beschouwd dient to worden. Ik
heb niet het recht verdere vragen van u te beantwoorden
cn daarom kan ik u slechts aanraden uw cheque mede
te nemen en te probeeren de zaak zoo gauw mogelUk te
vergeten."
„Je kunt Je raadgevingen bij je houden," barstte Tig
gie los. „Je gemecne leugens ook. En wat de cheque be
treft" hU maakte een gebaar, alsof hU zün portefeuille
to voorsohljn wilde halen, doch bedacht zich ineens. „Nee.
die zal lk haar persoonlijk terugzenden, of me er ten
minste van overtuigen, dat ze het geld niet langer noo
dlg heeft."
„Het laatste kunt u ontdokken voordat u hier van
daan gaat," merkte Grierson op killen toon op. „De
dame in kwestie heeft uw hulp niet langer noodig, om
de eenvoudige reden dat ze zich op haar eigen verzoek
cn verlangen onder mün bescherming heeft gesteld."
HU zweeg en nam Tiggie inet een triomfantelijke uit
drukking In zün oogen van het hoofd tot de voeten op.
„Onder Jouw bescherming!" bracht Tiggle heesch uit.
Eensklaps voelde hij zich verslagen, niet ln staat ver
der te gaan. Deze man sprak op een dusdanige besliste
wijze, dat er aan zün woorden niet te twüfelcn viel. HU
wachtte nu in een bUna onderworpen houding op den
volgenden slag, welke hem toegediend kon worden.
Grierson richtte zich in zUn volle lengte op en ging
voort: „Ik hob haar tot nu toe mün cliënte genoemd,
doch oorspronkelijk was ze onder mün voogdUschap.
Eenige jaren geleden verliet ze mc in een opgewonden
bul en ging haar eigen ondergang tegemoet. En nu ze
In ellende verkeert en niet meer weet wat te beginnen,
verwaardigt ze zich bU me terug te komen, cn om hulp
te vragen. aar ik haar stiefbroer ben, heb ik die niet
geweigerd. Nu weet u de juiste verhouding, kapitein
Turner, en ik hoop dat het thans ten voile tot u door
dringt, dat ze uw hulp niet behoeft."
„Een kippenpraatje",
Door V J. ten Hope's Handel Maatschap
a DaII, nrt ann hiiiTanfroutnan i V
OOM l
pssi F
*jv«
kf,
pudtn.
'[voort
u »P°:
ia
te Rotte, ara is een buitengewoon aardig bod 1
tis beschikbaar gesteld, getiteld „Ken K* «tring
praatje" en geschreven door Mevrouw™^1
Reyneke van Stuwe.
Het boekje omvat bijna 70 bladzijden en i|i
illusireerd, zoowel met geestige en humor]
als met leerrijke plaatjes.
Om eenig denkbeeld to geven van den inhJ
het boekje noemen wij enkele inhouds-opgaq
Ongesteldheden der kippen, Voedsel,
ging, Broeden en fokken, Kip-recepten
honderd mogelijkheden der eieren, enz. enz.,
dus gansch en al samengesteld voor den kippj
der. maar er door heen is.een alleraardigst
Burg
gevlochten, waarvoor ons nl. de naam van fcboren
Reynecke van Stuwe reeds borg stond. He; a Slijk»
buitengewoon prettig en al lezende zal de ehuwdi
houder zeer zeker dingen tegenkomen, waarin ivolkln
ongetwijfeld zijn voordeel zal kunnen doen.
behoeft hem niets te kosten, want zooals ree/ij,
gezegd, is het boekje gratis te bekomen bqj
den beginne genoemde N.V. A. J. ten Hope»!
del Maatschappij te Rotterdam.
K.
Van
«tkcrr
Herrek
gehoore gebracht, welke door deze nog zoo
eeniging goed werden weergegeven en vlot
Het verdere deel van den avond werd gevuld
Gemengd Koor „Halleluja" en het Manni
Lofstem", beide onder leiding van den heer
Door beide is zooals we dat van hun ge:
de vertolking der nummers heel mooi weei
Jammer was het, dat een zeker deel van h«
het concert niet naar waarde wist te schatten, i
het geschreeuw en rumoer dat gemaakt wei
de zeldzaamheid van zulke concerten welke
ten worden, Is het toch zeer zeker wel een
zyn plaats, in den vervolge een andere maat
passen, wat betreft de toelating der personen
terrein. Want zulk een geschreeuw en getier
concert waar niet anders dan serieuze zang et
gegeven wordt, getuigt toch waarlijk niet vu
ding, voor degenen welke zich hieraan schuldig
ma**
i
ttr i
I on
Wr*
I:
-101
BMnjV'
Eui
- ST.
ïwnal
RlUtO
PETTEN.
Dinsdag en Woensdag hadden de leerlingen d«
school hun schoolreisje. Den eersten dag tri"
kleintjes in de bereidwillig beschikbaar gestetót
waarvoor alle hulde, het Zuiden in. Het bij ulti
stlge weer maakte 't verblUf ln de speeltuinen tel
en Bergen tot een feest Een wandeling In de bei
bosschen bekroonde het verblijf te Bergen. De t
hierna over Heiloo naar Alkmaar, waar de hen
als altijd een groote attractie vormde. Verrukt 1
de kleinen huiswaarts, waar vele ingezetenen
langend naar hun kinderen uitkeken.
Woensdag was de dag voor de leerlingen der k
klassen. Per bus trokken dezen naar Ams
natuurlijk een bezoek aan Artis op 't prog
Hiervóór bezochten ze het Koloniaal Instituut, daté]
reeds de tocht naar Amsterdam overwaard U. f|
terugtocht werd te Haarlem in een speeltuin
waar eensklaps alle vermoeidheid geweken
regenbui bU de aankomt te Petten vermocht i
stemming te dooven, door zoo'n genotvollen dagpj
HARENKARÉ
GEMEENTE HARENKARSPEL.
Burgerlijke stand over de maand Augustus ïj
Geboren: Geertruida, dochter van Johannes
Geertje Karsten; Klaartje. dochter van Hein
terop en Aaltje Moras; Johanna Maria, docht* a®
mon Groen en Maria Molenaar; Maria CathariM,ta
van Everardus Tesselaar en Ellsabeth Catharlmfc
Catharina Eva, dochter van Gerardus TessdUl
Dlisabeth Petronella Quax; Simon Martinus, i»
Johannes Jaspers en Cornelia Bruin; TheodonaOf
lis, zoon van Cornelis Kramer en Catharina Boi
Ondertrouwd: Arie Vlaar en Elisabeth Cofntla: Onde:
Getrouwd: Geene. Gtrot
Overleden: Klaas Klybroek, oud 74 jaar, weöx drffca
KfBOt
Dui
[wa hen
den
ad.
n: de:
du
Er. 4
WJ lil
dUi I
itiil
- I
JUK
djuq
B*|
Gtbo
nu
en Aw
Bric e
Koo-j e
van Neeltje Kraakman: Jan Slikker, oud 80 jut
duwnaar van Grietje Schuit; Cornelis Hoogebooa
72 jaar, weduwnaar van Marijtje Laan; Gerrit Kjt
oud 64 jaar, eohtgenoot van MarUtje Mak.
SINT PA NCR
GEMEENTE SINT PANCRAS.
Burgerlüke stand over de maand Augustus 1M1
Geboren: Gerrit, zoon van Rlnke Troost en A"- n
Booy; Annie. dochter van Jacob Kriek en Ansa!
Gehuwd: Pieter Koedijk en Geertje Duif.
Overleden: Levenloos aangegeven kind
Nierop en Maartje Jonker.
J Over!
Otten i
nn Jo
Alge
ment i
lift gi
Na c
Hier
rtn A.
„Groote God!" mompelde Tiggle.
Deze laatste slag had hem voor een oogenbUï
men bedwelmd, maar hU wendde zUn uiterste
aan zich 'te beheersohen, toen hü weer geregtó
nadenken.
„Hoe kan ik aannemen dat mij de waarheid W
zegd?" vroeg hü-
De man tegenover hem lachte cynisch.
„Hoe weet ik dat u myn cheque ontving?" vm
„Ik heb nog geen formeele ontvangstbevestiging
gekregen."
„Ik begrüp het," zei Tiggie heesch.
Hü begreep maar al te goed dat hij tegenover ti
stond die de lasten van anderen niet uit zuivert
schenliefde zou verlichten, en Viola hü wist dit
zonder geld zat en aan de wanhoop ten proot T
oogenblikkcn drong het tot hem door hoe ontze'.H
geleden moest hebben, voordat ze tot een dergel^
overging. Ze was om hulp gekomen bij een
Grierson iemand, dio op 't laatste oogenblik
zün zin een familierelatie had bekend en zich <t
dergelijke walgelüke manier over zün sticfzuK*
uitgelaten.
„O, wat moest ze geleden hebben cn wat **1'
haar omgegaan voordat ze dien stap deed? Y.'eilicti
het de eenige logische opvatting geweest om zooJ»f
delen, van haar standpunt bezien. En hoe onbe'
moest ze op het oogenblik nog lüden.
HU werd uit zyn overpeinzingen opgeschrikt
gebaar van den man tegenover hem en zag dat hj;
belletjo drukte.
„Ik geloof dat we nu niets meer te behaad®3®J
ben, kapitein Turner." zei de notaris uit de boei**
is een allerongelukkigste geschiedenis, du*. s«' i
doch u kunt gerust van mü aannemen dat a
standlgste doet het hierby te laten. Barnea,
hoer even uit"
Tlggie stond onmiddellUk op, toen de klerk
kwam. HU nam zün hoed op en terwijl hij 1*
uitging, voelde hU hoe zün beenen onder hw:
Hij dacht echter aan heel andere feiten. 0.
Viola geleden hebben. Was ze wellicht nog
geweest?
Hy' keerde zich met een ruk om en stond of*'
nog een vraag te stellen. Op dat ocgenbUk
geluid van de telefoonschel en was Griet
het toestel.
„U excuseert me zeker wel?" zei hU niet etst
lUken glimlach.
herkie
Dei
bevoni
dank
tiito
D»
1. Mj
J Ei
1 Al
i Fi
i Mi
ïti
(te
*ens<
dacht
c! iei
b h*
ongel
De
i
voor.
een».
Hii
Gt
Ar.nj
Msrl
vza
van
toon
toot
O
won
alhl
huii
Dir!
leai
C
vu
Wordt
