-Schager Courant
i
Speelbal van Wind en Golven
WIE
Tweede Blad.
|e Sorjet-Unie heeft intel-
ictneel ontwikkelden noodig
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
GRATIS.
FE U1LLET0N
Ethel M. Dell.
Woensdag 16 September 1931.
74ste Jaargang. No. 8935
r aTFR onderwijs een jaar geleden
verplicht gesteld.
De resultaten.
Door MAXIM GORKL
n« sovjet-unie heeft een groote behoefte aan intel-
uLti ontwikkelden, zoowel onder de Industrie-arbei-
als in bet landbouwbedrijf. Een jaar geleden is het
onderwijs dan ook verplicht gesteld. Het rapport
m den betrokken volkscommissaris A. S. Boelnov, dat
TTreeulUten van het eerste jaar leerplicht beschrijft,
'ihtrat om. de volgende gegevens.
Cvorens de algemeene leerplicht in te voeren, zijn er
0 nieuwe onderwijskrachten opgeleid en naar hun
^schillende standplaatsen gezonden. Deze onderwijzers
Londerwijzeressen hebben zich in hun werk zeer ver-
lelijk gemaakt; de omstandigheden waren dikwijls
■-ja VOor hen, zij ontmoetten veelal tegenstand, doch
^ybben door een groote energie hun doel bereikt
Het plan overtroffen.
Op iet gebied van het onderwijs is zelfs meer gedaan
i fciwr het vooraf opgestelde plan werd geëischt Op
L* oogenblik zijn er in do Sovjet-unie, ongerekend de
Mie republieken, 8.709.937 leerlingen, die lager on-
genieten, 105.7 pet. van het aantal, dat door het
j was voorgeschreven. In een der lagere scholen is
[tMntal leerlingen met 28.4 pet toegenomen. (In de
_jiome republieken 1506013 leerlingen 101.3 pet
r het vereischte aantal).
Jln het cursusjaar 19291930 bezocht 71 pet der kinde-
itn, die door hun leeftijd daarvoor In aanmerking kwa
men, de lagere scholen, op het platteland zelfs 68.5 pet.
In 1931 bedragen deze percentages voor de Sovjet-unie
fl.1 en voor de autonome republieken 87.9.
0(jj Algemeene groei.
Er zijn thans 1.392.146 leerlingen tusschen 11 en 15
|ur tegen ongeveer 90.000 in 1930. Er zijn 45325 nieuwe
Bholen opgericht, d.i. 131.1 pet van het door het plan
Cercischte aantal. In de autonome republieken zijn de
[•in eischen van het plan met 20 pet overschreden.
ujt een ander rapport de Ukraine betreffende, neem ik
d« volgende cyfers over. 98.2 pet. van de kinderen tus-
jichen 8 en 10 jaar bezocht de lagere school In het laat
ste cursusjaar, tegen 76.2 pet in het vorige jaar. Naar
den landraad verdeeld, gingen het laatste jaar 98 pet
der Russische, 99.3 pet der Joodsche, 97.4 pet. der Duit
se** en 96.6 pet. der Poolsche kinderen tusschen 8 en
10 Jaar naar school. Van de kinderen tusschen 11 en 15
beaxhten 85 pet de scholen.
Technisch onderwijs.
I Behalve het lager onderwijs wordt ook het technisch
onderwijs goed verzorgd. Meer dan 75 pet. der zeven-
t klvaige scholen hebben technische vervolgcursussen. De
1 Mïtn'tias3ige lagere school, voor allen verplicht gesteld
F is het voornaamste middel om ons doel te bereiken. In
die zeven jaar wordt er een vaste algemeene basis ge
legd, die de voornaamste voorwaarde is om het plan te
verwezenlijken, dat de jeugd op 17-jarigen leeftijd in haar
OS) geheel zich een bepaalde algemeene en technische ont
wikkeling zal hebben eigen gemaakt.
Voorwaarts.
De Sovjet-regeering heeft een grooten stap voorwaarts
gedaan door de millioenen kinderen van het volk ook
Intellectueel te wapenen voor den strijd. „Zeven jaar
studie voor iedereen" is de leus, waarin het algemeene
recht op intellectueele ontwikkeling wordt besloten. Ze
ven jaar studie voor iedereen zal het volk zoover bren
gen, dat ieder op zichzelf genoeg sociaal gevoel heeft
om geen dwang tot werken van staatswege meer noodig
ts hebben en dat de staat als machtsorganisatie kan
verdwijnen. Zeven jaar studie voor iedereen, die woorden
tjn van onbegrensde historische beteekenis.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Strafzitting van Maandag 14 September.
Dl
ide
etji
kfl
TOCH NOG IN DE GREEP DER WET GEVANGEN!
De voormalige postambtenaar Jacobus v. D-, die in
het jaar 1929 in de kwaliteit van hulpbesteller te Oude
Niedorp zich had vergrepen aan de lieve duiten van
het Rijk en alstoen op 25 November was veroordeeld
tot 6 maanden voorwaardelijk met 2 proefjaren, had
zich dezer dagen, terwijl zijn proeftijd nagenoeg was
beëindigd, bezondigd aan een der bijzondere voorwaar
den, de geheelonthouding, door zich aan misbruik van
sterken drank over te geven. Hij was thans woon
achtig in het groote Rotterdam en misschien dacht
h»j met Van Alpnens' Kleine pruimendief: Hier is noch
mijn vader, noch de tuinman die het ziet; maar de
ambtenaar der reclasseering had hem echter wel de
gelijk in de gaten en het droevig gevolg van deze
overtreding der voorschriften was niets meer of min
der, dat de politierechter heden gelastte de ten uitvoer
legging der voorwaardelijke stral'! Wat wil zeggen, dat
hij onherroepelijk 6 maanden den bak ingaat.
Een ernstige waarschuwing voor sommige reclas-
santen, die meenen, dat het opleggen eener voorwaar
delijke straf hem vrijdom geeft om het oude ongebon
den leventje maar weer lustig voort te kunnen zetten.
Wie aan een ander zich spiegelt, spiegelt zich zacht.
GELUKKIG, DAT HIJ WAT OP VOOR HAD
GEWERKT.
In den nacht van 21 op 22 April j.1. verschafte (ie
visscher Jb. de Gr. te Egmond aan Zee. 'n bekend re-
clamemerk, in een roes van drank en overmoed, door
het verbreken van een glasruit, zich toegang tot de
bierbottelarij van den heer P. Th. Hippcner, café
houder, aldaar en maakte alstoen een ruime voorraad
vloeibare keelverkwikklng buit, zulks bestaande uit
29 fleschjes Stout, 11 flesschen Pils, 11 fl. Dortmundcr,
2 fl. Munchener, 3 fl. lager, 4 flesschen Champagnepils
en 2 flesschen dito Cider. Hij had natuurlijk met zijn
vrienden toen niet te klagen aan gebrek aan lafenis,
doch Jaap zal wèl doen, zich den smaak van dit kost
bare vocht goed te blijven herinneren, daar hy heden
voor den tijd van 4 maanden werd verwezen naar een
inrichting alwaar dergelijke verkwikkende dranken
niet op het menu staan.
De heer H., die heden als getuige niet aanwezig
bleek te zijn, zal vermoedelijk omtrent die afwezigheid
nog wel in conversatie komen met den kantonrechter.
ZIJN INSPECTIE-TOCHT WAS NIET ZONDER
RESULTAAT.
De 63-jarige Willem L., 'n visschermannetje met een
weinig imponeerend uiterlijk, verblijf houdende te Enk
huizen, hcid in opdracht om het vaartuig van den
visscher Broer wat op te kalefateren en kweet zich
met ijver van dien taak, doch nam tevens de vrijheid
eens te gaan rondsnuffelen in de kooi van den schip
per, alwaar hij aantrof een ongesloten kistje, dat twee
bankjes van 10 gulden bleek te bevatten. De nieuws
gierige oude heer kon de verleiding niet weerstaan en
eigende zich het geld toe, teneinde eenige schulden
te betalen en een gedeelte te besteden aan biergenot,
daar hy de zegeningen van Cambrinus in geenen deele
versmaadde. Thans echter, nu hy terecht stond ter
zake diefstal, zat de grysaard leelyk in den piepzak
en toonde hy zich volkomen bereid alles te beloven
wat hem alzoo werd voorgepreekt. Hij had zich aan
gemeld als lid van de blauwe knoop en stemde volko
men in met het voorstel om de toegebrachte schade
aan Broer, berekend op f 17.90, want f 2.10 had ver
dachte nog in kas, toen hy werd aangehouden, 'n be
drag, dat thans van de rekening werd afgetrokken, te
vergoeden. In verband met de clementie, die men moet
betoonen aan menschen die van goeden wille zijn, werd
de berouwvolle zondaar voorwaardelyk veroordeeld tot
2 maanden gevangenisstraf met 2 proefjaren, met op
legging van eenige bijzondere voorwaarden, bestaande
uit verbod cafébezoek, geheelonthouding en scnadebeta-
ling aan den heer Broer, die helaas heden zelf in over
treding was door niet als getuige te verschynen, 'n
verzuim, dat hem waarschynlyk ook wel in ambteiyk
contact zal brengen met den kantonrcehter.
MOGE HET HARDE EN DURE LESJE HEM TOT
LEERING STREKKEN.
Ter gelegenheid van een kunst-uitvoering te 't Zand,
gemeente Zype, in het café van den heer de Wit, had
na afloop in den nacht van 19 op 20 April het gebrui-
kelyke bal plaats, waaraan ook de bekooriyke mej.
Dieuwertje Mosk, 'n Zandtener schoone, met de opge
wektheid, de blyde en lachende jeugd eigen, gaarne
deelnam. Haar sierlyk toilettaschje, bevattend eenige
contanten en de gebruikelyke voorwerpen, benoodigd
tot aangezicht»-, lokkenpracht en neusverzorglng, had
zij op een riggcl in het danslokaal nedergelcgd, 'n ma-
nupulatle. die blijkbaar niet ontgaan was aan den 21-
jarigen landarbeider Joh. Petr. R., welk Jongmenach,
thans uitgedoscht In feestgewaad en sjanssokken, even
eens aan bovenaangedulde dans-soirée deelnam. Hy
maakte gebruik van de gelegenheid, zich dit fraaie
taschje toe te eigenen en stond heden voor dit oneer
lijke, in ieder geval laf-baldadige feit terecht. Hy
trachtte zich een houding te geven, door te verklaren,
dat hij een lolletje had willen uithalen, doch de rech-
terlyke autoriteiten toonden zich met dit lolletje ver
van ingenomen; zy schenen het lolletje absoluut niet
in te zien en zoowel van officier als politierechter had
de grappige jongeling heel wat te incasseeren, dat hem
niet bepaald vleiend In de ooren klonk. De Officier
ging zelfs zco ver om twee maanden gevangenisstraf
te vorderen, doch de politierechter wilde den lolletjes-
fabrikant voor dit maal de gevangenis nog besparen
en veroordeelde verdachte tot f 50 boete of 50 dagen,
'n straf, waarmede door veroordeelde nolens volens
genoegen werd genomen.
EEN JONGMENSCH, BEDEELD MET TALENT OM
ZICH ZELF IN DE NESTEN TE HELPEN.
Het spreekwoord zegt niet zonder grond, dat onze
lieve Hoer rare kostgangers heeft en de 2S-jarige
schippersbediende Gcrrit A., woonachtig te Wyk aan
Zee, is er zonder twyfel één typeerend exemplaar van.
Hy ging op 16 Mei uit om een nieuw rijwiel te koopen,
maar kocht inplaats daarvan een partijtje bloembollen,
waar hij geen Tstand van had en die hy evenmin ge
bruiken kon. Ier fiets dorst ons schippertje niet
by vader thuis .e komen en om zich voor diens toorn
te beschermen, stal hy te Alkmaar uit het café „De
Raaf" een gloednieuw, prachtig glimmend rijwiel, het i
eigendom van zekeren heer S. Poel. Op dit karretje j
peddelde hy in de richting Wyk aan Zee. maar op
Bakum gekomen, bedacht hy dat dit rijwiel toch eigen
iyk te mooi was voor het weinige geld dat hy voor
den aankoop had bestemd en nam een ander mooi.
maar minder glimmend rijwiel, dat door den berijder.
Jan Zonneveld, uitlokkend bij een cafémuur was ge
plaatst mede en liet de fiets van Poel in de plaats
achter. Gelukkig kwam alles op zyn pootjes terecht en
raakten de respectieve eigenaars weer in het bezit van
hun rijwiel, maar de schipper moest zijn malle stre
ken bezuren op het zondaarsbankje, en mocht van ge
luk spreken, dat de heer Wiggers een gunstig rapport
had uitgebracht en een voorw. straf adviseerde, omdat
de jongeman leiding broodnoodig had. Hy werd dus
veroordeeld tot 2 maanden voorwaardelijk met 3 proef
jaren en gesteld onder toezicht der R.K. Reclasseering
te Haarlem.
EEN UILENSTREEK VAN EEN AL TE IJVERIGEN
BACCHUS-VEREERDER.
De 30- jarige opperman Aart Anth. Z. uit Gouda,
die het geluk had gesmaakt, in Den Helder werk te
vinden, waardoor hy zijn achtergelaten gezin eeniger-
mate kon steunen, was echter, in den nacht van 23 op
24 Mei geducht in de olie geraakt en nam in zijn alco
holische verdwaasdheid uit een reclamekastje van den
heer S. Coltof weg een z.g. Tropical, d.i. een zyden
hempje, bestemd voor de orang blanda's, die in het
smoor-warme Insulinde ploeteren.
Natuurlyk kon dit luchtige kleedingstuk In ons
aanminnig klimaat, bestaande uit 97 procent water en
3 procent bomys, den scheef geladen opperman van
weinig dienst zijn, maar zijn onbekookte handeling
had voor hem het onaangename gevolg, dat hy heden
ter zake diefstal moest terecht staan, hem het jak
duchtig werd uitgeveegd en hy ten slotte, by wijze
van bijzondere gunst, werd veroordeeld tot f 30 boete
of 30 dagen. Vermoedeiyk zal de metselaars-adjudant
den eersten tijd geen zyden tropical meer kunnen aan
zien, zonder onpasseiyk te worden.
PRONKEN MET VREEMDE VEEREN.
Een gesoigneerd, reizig, blondgekuifd jongmensch,
dat niet de minste geiykenis vertoonde met een Volen-
dammer bokkemventer, presenteerde zich als de 21-
jjarige heer Petrus J. F. M. W., gedomicilieerd te Alk
maar en artistiek student in de beeldende kunsten
te Amsterdam, die op 30 Mei op den Bergerweg was
aangetroffen op een motor, waarvan hy niet het op
zyn naam gestelde rybewijs kon vertoonen. Bedoeld
rijbewys stond ten name van zekeren P. v. d. Geer,
wat natuurlyk niet werd geaccepteerd. De student er
kende en beweerde uit slofheid verzuimd te hebben
een geldig rijbewys aan te vragen. Thans overlegde hy
het vereischte document op verzoek van den Officier
en werd daarop conform eisch veroordeeld tot f 15
boete of 15 dagen, 'n vonnis waarin veroordeelde, biy
van alle soesah af te zyn, direct berustte.
DE ROMMELENDE DONDERBUI TROK TEN
SLOTTE TOCH NOG AF.
In den nacht van Zondag 31 Mei begaven zich een
aantal nyvere inwoners van omliggende dorpen, die te
Aklmaar, in diverse gelegenheden met zoete en exo-
ZICH MET INGANG VAN
1 OCTOBER 1931
OPGEEFT ALS LEZER VAN DE
ONTVANGT DE NOG VERSCHIJ.
NENDE NUMMERS VAN SEPT.
tisch klinkende namen ontspanning hadden gezocht,
zich land- en huiswaarts. Onder hen bevonden zich
ook de gebroeders Simon en Petrus V. uit Oudorp, die
volgens de kronieken op het WaagpJein in conflict
waren gekomen met 'n Chinecsch-koolplanter uit St-
Pancras en met broederlyke eensgezindheid dezen
agrarischen heer zouden hebben afgeranseld. Simon
gaf hem een kaakslag, waardoor hy op zyn zitgelegen
heid terceht kwam en direct uitgeteld kon worden,
tcrwyi Petrus de laatste hand aan dit nobele werk
legde en den gedelegeerde uit St Pancras een bloedi
ge en gezwollen lip stompte.
De hecren gebroeders waren heden ter zitting ge
commandeerd, om dezen nachtelijken aanval eens
nader toe te lichten. Broeder Petrus was niet aanwe
zig, doch frêre Simon bleek zyn woordje goed te kun
nen doen en zette zoo'n geduchte keel op, dat mr.
Ledeboer den stoeren Oudorper al heel gauw Indirect
de vraag stelde: Ben jy Politierechter, of ik? en hem
beduidde dat de leiding gerust aan hem kon worden
overgelaten. Verschillende belangwekkende bijzonder
heden werden nog behandeld, maar dank zy het di
plomatiek optreden van een der getuigen, kon da
Officier het niet tot een deugdelijke bewijslevering
brengen en werden de heeren Simon en Petrus over
eenkomstig zyn requisitoir glansryk vrijgesproken.
EENVOUDIGE. GEMAKKELIJKE. DOCH MINDER
AANBEVELINGSWAARDIGE MANIER OM 'N
ZOODJE PALING TE BEMACHTIGEN.
De gebroeders Jan en Hendrik v. d. H. te Hoorn be
sloten op 14 Mei op de paiingvangst uit te gaan. Hen
gels en wormenbak kon worden thuisgelaten. Hun me
thode was veel eenvoudiger cn het succes gegaran-
deerd. Bestond eenvoudig in een grondige inspectie
van het hoekwant ,dat in de Spooraloot was uitgezet,
door den pachter van het vischwatcr, den heer Hei-
denryk. Voila Tout. Niets was gemakkelyker. Een kind
kon de wasch doen! De heer Heydenryk scheen ech
ter deze geniale vinding niet toe te juichen en al doen
de maakten de jongelui heden kennis met den politie
rechter.
Alleen broer Johannes was verschenen. Hy erkende
nederig, schuld en deelde mede. dat zyn broeder een
achterlyke, onontwikkelde knaap was, welke toelich
ting ambteiyk werd bevestigd. De politierechter ge
bruikte hier dus eenige consideratie en oordeelde met
onderscheid, door Johannes als auctor Intellectualis te
veroordeelen tot f 15 boete of 15 dagen en de domme
Hendrik tot slechts f 5 boete of 5 dagen.
DE MOEILIJKHEDEN VAN EEN PLATTELANDS
POLITIEKE-PARTIJBLAD-REDACT EUR.
Het was zoo waariyk een geachte confrater, die als
schitterende apotheose werd vertoond tot slot van dit
niet onaardig gevarieerd programma. De bank der
zuchten werd nameiyk bezet door den 46-jarigen heer
Joh. Herman de N., hoofdredacteur van het „Helder-
sche Volksblad", orgaan der S D.A-P.-afdeellng Helder.
Deze waardige heer poseerde eigeniyk zoo'n beetje
als martelaar van het persgeheim, aangezien hy in het
nummer van Vrijdag 15 Mei van zekeren inzender,
zich N., noemende had opgenomen een tamelijk mise
rabel geschreven stuk. onder den hoogdravenden titel:
Reizende loonslaven op!, waarin de
heer Th. J. Hoogenbosch, directeur van de „kapitalis
tische" N.V. Broodbakkery „De Eendracht" op niet be
paald welsprekende, maar beslist minder zoetsappige
wijze werd afgekamd. De heer Hoogenbosch nam daar
geen genoegen mede. diende een klacht in en aange
zien de Redacteur weigerde den naam des schrijvers
bekend te maken, werd hy zelf de sigaar en had de
justitieels klappen in ontvangst te nemen. Gevorderd
werd f 40 boete of 40 dagen, waarop, nadat de heer
de N. kenbaar had gemaakt, dat hij dezen overdreven
eisch niet in overeenstemming achtte met de zwaarte
van het delict, veroordeeling volgde tot f 25 boete of
25 dagen. De heer de N. nam geen genoegen met dit
vonnis en gaf zyn voornemen te kennen, in hooger be
roep te zullen gaan.
Uit!
NAAR HET ENGELSCH VAN
Vi W Mn kracht in TiS£ie ontwaakt, waarvan
l by ziclj tot nu toe eigeniyk niet bewust was geweest
F een dringende, onweerstaanbare macht die elke hln-
derpaaJ terzij kon schuiven en waardoor hy In staat was
te redden.
^8 ?eieden had hy zich voor oogen willen houden dat
iet geen zaak was die hem aanging. Maar nu, op een
1 «iffenaardige wijze versterkt door die macht, waarbij
1 vroegere kracht vergeleken van geenerlei beteeke-
I nte genoemd kon worden, was hy bereid van zyn recht
1 gebruik te maken haar tegenover de heele wereld te
^hennen.
Haar zachte stem klonk hem nog steeds in de ooren:
ze nad hem gesmeekt haar alleen te laten, wetende dat
J dced zy ten onder zou gaan. Haar bleek,
I erdrietlg gezichtje verscheen hem voor den geest en er
I 1e€n 8°Jf van teederheid over hem. Hy wist in
I hart was geen seconde van twyfel dat ze alle
I vTV0" bad opgegeven en ze alleen terwille
aoeiJ geboren kind haar toevlucht bU hem had ge-
nt. Ze had ook geen einde aan haar troosteloos be-
1 Sen>a&kt, omdat ze aan het te verwachten kindje
maar ze zag geen uitkomst voor zichzelf. Daar
van zeker. Het lag nu op zyn weg een toekomst
r haar te vormen, en haar een bestaan te waarbor-
dat veilig en vredig was.
eys stem wekte hem uit zyn overpeinzingen op,
gn wat doen we nu verder?" vroeg hy.
ggle keek hem aan alsof hy zooeven uit een droom
«otwaakte en mompelde
ian
Ineens
Neem me niet
"'«"«pviac; „Ja, dat zal gebeuren,
hmin eckter en vervolgde: „Neem
UK, oude jongen, dat ik even afwezig was met myn!
d- en- Ik zal betalen en zorg jy dan voor een taxi.
keeren naar de stad terug."
va°daag schatten uit," merkte Harvey grin-
op. „Zou het niet verstandiger wezen als
i kiak *?U het nlet/' T,S*ie glimlachend. .Net
bitt*p f°° ort- Bovendien heb ik de laatste weken
°'«er weinig noodig gehad."
I daden n,et duidelijk waarom hy zyn
a tegenover Harvey wilde rechtvaardigen, maar in
elk geval vond hij het niet noodig hem in den waan te
laten verkeeren dat hy zelf als oven onmogelijk be
schouwd kon worden als Harvey zelf. En het was volko
men juist dat het leven kort was en geen tyd verknoeid
mocht worden. Het doodsbleeke, magere gezichtje met
de diepe kringen onder die wanhopige, blauwe oogen
Waarom had hij zoo lang gewacht voordat hij haar
ging zoeken? O, hy vervloekte zich er om, en terwijl hij
waohtte op den ober om de vertering te betalen zwoer hy
een duren eed, dat hy nooit meer zo© dwaas zou wezen
„Ben je van plan me te helpen?" vroeg hij zyn zwager
toen ze in de taxi zaten.
Harvey grinn.kte op zijn gewone, onwijze manier. „Ga
voort, geachte Don Quichot. Ik zal het heerlijk vinden
;'e zelfs in den dood te kunnen volgen."
Dit was voor Tiggio volstrekt geen eigenaardig ant
woord, aangezien Harvey het altijd noodig had geacht
zich in verheven termen uit te drukken, indien hy daar
voor in stemming verkeerde.
Ook wist hy dat Harvey"s „grapjes" soms meer be-
teekenis inhielden dan de ernstige woorden van andere
mannen, en hy was hem er dankbaar voor. Het was
een prettig gevoel Harvey in oogenblikken van nood en
verdriet by zich te weten. Een kalme bezadigde man zoo
als Spot had hem in de gegeven omstandigheden in den
weg gestaan, dat begreep hy maar al te goed. Nu Tiggie
eenmaal een besluit genomen had. dacht hy niet aan
teruggaan. Alles stond op het spel, en het eenige wat op
het oogenblik van belang voor hem kon zyn, was te win
nen of te verliezen.
Hy werd in zyn voornemen allerminst door hartstocht
gedreven, want een dergelijke emotie had hy kunnen
onderdrukken. Zyn eenig verlangen was haar te helpen
en troosten: alle andere gevoelens werden hierdoor op
den achtergrond gedrongen. Geen opoffering en kosten
zouden hem te groot wezen, als hy haar slechts dienen
kon.
Hy bood haar in haar nood alles aan -wat hU bezat en
indien er later nog grootere offers van hem gevraagd
mochten worden, dan zou hy die aanvaarden, zelfs als
zyn leven er mee gemoeid was.
Want zóó was Tiggie in zijn opvattingen deed hy
denken aan de mannen uit den riddertyd. en hij had
verder altyd een groot vertrouwen in het Opperwezen
bezeten.
HOOFDSTUK III.
DE AFSPRAAK.
De avond van dien warmen dag bracht een weinig
koelte met zich en de zilverachtige stammen der berken-
boomen van de Heath namen door de stralen der onder
gaande zon een zachtrose tint aan. waardoor ze écn
sprookjesachtigen indruk verwekten.
De vogels begaven zich ter ruste en vanuit de verte
klonk het vredige geluid van de dorpsklok. Een paar
honden blaften, doch dit was dan ook vrijwel het eenige
geluld wat de stilte verder verbrak.
Het scheen niet geheel en al donker t« willen worden,
tenminste niet donker genoeg naar Tigglo's zin. Hy liep
al een paar minuten op de afgesproken plaats heen en
weer. Hy had de taxi op een twee honderd meter afstand
achtergelaten by een zijweg en den chauffeur order ge
geven by een hoek op hem te wachten.
Tiggie was er van overtuigd dat andere menschen die
de zaak met koele, heldere blikken bekeken, hem buiten
gewoon excentriek hadden gevonden, doch in dit ge
deelte leek hy waariyk op Harvey en redeneerde hy in
die oogenblikken niet zyn eigen meester te zyn. maar
door een zekere macht geleid te worden. Met zyn oen-
voudlge, bijna kinderiyke eerlykheld. die nu eenmaal
een onderdeel van zyn karakter vormde, was hy bereid
alles te trotseeren wat hem in den weg kon staan. Hy
werd geheel en al door zijn instinct en vertrouwen ge
leld. en aangezien hy vroeger al eens ondervonden had
dat dit het boste was, had hij geen oogenblik spyt.
Geduldig wachtte hU totdat Viola verschUnen zou. Do
kerkklok had tien slagen laten hooren, zoodat ze ieder
oogenblik kon komen. De duisternis was nu al» een
mantel over de aarde gevallen en de wondermooie rosé
tinten van de zon t -aren geheel verdwenen.
Vanachter de heg werden zachte voetstappen gehoord,
en Tiggie spitste zijn ooren. Weldra drong de geur van
een sigaar evenwel tot hem door, zoodat hy er zeker
van was dat degeno dio hy wachtte nog niet gekomen
was. Wat voerde die kerel daar in 's hemelsnaam uit en
waarom liep hy niet verder door, maar draaide telkens
om? De maan had zich nu achter wolken verscholen,
zoodat Tiggie zich dichter by de heg durfde wagen, en
zijn geduld werd werkelijk een weinig op de proef ge
steld. Hij herinnerde zich de waarschuwing die hy Viola
had gegeven, dat indien ze op den afgesproken tyd niet
aanwezig was, hy haar zou komen halen. Hy had dien
dag echter al eenige vernederingen terwille van baar
moeten Joorstaan, en daarom besloot hy kalm te blyven
en nog wat geduld te betrachten.
De kerktoren liet kwartslag hooren en nog steeds liep
de persoon met de sigaar achter de heg op en neer. En
toen gebeurde er ineens iets waarop hy allerminst voor
bereid was geweest. Het hek van den tuin werd geopend
en onmiddeliyk daarop stond een man in smoking te
genover hem.
„O, is u het weer, Kapitein Turner? Zocht u misschien
naar de voordeur?"
„Nee," zei Tiggie kil. „Dat was toevallig niet zoo."
„Dan de man sprak tergend beleefd en langzaam
„kan Ik dan misschien Iets voor u doen?"
Tiggie's handen waren tot vuisten gebald en een byna
onweerstaanbaar verlangen maakte zich van hem mees
ter den vrager te ïyf te gaan. Hy werd hierin echter
weerhouden, en wellicht kwam dit omdat hy zich iets
herinnerde wat Viola hem gevraagd had.
„Dank u," zei hU kalm.
„In dit geval wen ach Ik u goedennacht," werd nu
gezegd. „Ik was Juist van plan het hek te sluiten."
En ineens drong het tot Tiggie door dat de man de
daad by het woord zou voegen en het hek kalm voor
zyn neus zou grendelen. Dat kon hy niet dulden zonder
leta gezegd te hebben.
„Daar u schynt te weten dat ik hier wachtte, is het
u zonder twijfel eveneens bekend, op wie ik wachtte?"
Grlerson keek even peinzend voor zich uit „Dat is
nogal boud uitgedrukt, vind u zelf ook niet?" vroeg hy.
„Zooiets moet soms wel gebeuren," zei Tiggie met een
cynischen glimlach. „Voor het geval u het echter niet
mocht weten, ben ik gaarne bereid u er van op de hoog
te stellen. Ik wachtte mevrouw Norman. Ik heb een af
spraak met haar een afspraak, waaraan ze zich zal
houden."
..Inderdaad?" Gemaakte verbazing klonk in Grlerson's
stem en hij stond nog steeds in de houding alsof hU van
plan was het hek voor Tiggie's neus tc sluiten. „En wna
er afgesproken, dat u haar op deze plek zou ontmoeten?"
„Volkomen juist Op deze plek."
„En wanneer i« «cn dergeiyk Iets overeengekomen,
als Ik vragen mag?" klonk het ironisch.
„Vandaag", zei Higgie kortaf.
.^Vandaag. Nadat u me op mijn kantoor had ge
sproken?"
„Natuurlijk." zei Tiggie. Het was hem thans niet
mogeiyk zich nog langer bedaard te houden. „Vóór dien
tyd was haar adres me niet bekend."
„O. het ls me duidelijk. U ging regelrecht hierheen."
Grierson sprak tergend langzaam en rustig. „U zag haar
en maakte deze afspraak?"'
„Noem het zooals Je wilt" barstte Tiggie los. en ter
wijl hy deze woorden uitte, drukte hy met zijn beid®
handen op het hek en duwde het binnenwaarts. „Ik zal
nu echter naar binnen gaan om haar te zien, onverschil
lig of u het goed vindt of niet"
Wordt vervolgd.
