Matrozen-agitatie bij de1
Britsche marine.
Slechts één oogenblik,
PIRBN de wereld
Onderaardsche gang
gegraven.
Na de Staatsgreep in Oostenrijk.
De Rijksmiddelen.
Geen Beurssluiting.
Wat
moeten de vi
doen?
ssctt
Wat vrouwelijke fantasie kan uitwei
Noodlottige vaart.
Bedankt als lid der Tweede Kam
De doodstraf.
Alle schepen naar huis. De schepen
naar de thuishavens teruggekeerd.
l il Londen, 17 Sept. De in de Cromartv Firth
lippende schepen van de Atlantische Vloot hebben in
den nfgeloopon nacht zee gekozen om naar de thuis
havens Portland, Devonport en Chatham terug te kee-
ren.
\Voen.«wlagmiddag tegen half vijf werd bij de vloot
het bericht ontvangen, dat de Britsche Admiraliteit
bereid was in zekere mate een onderzoek in te stellen
naar de moeilijkheden, die door de vermindering der
gages op de vlot waren ontstaan. De officieren lieten
de manschappen aantreden en deelden hun de beslis
sing mede, die met gejuich werd begroet. Niettemin
hadden de officieren al hun overredingskracht noodig
om de manschappen er toe te krijgen, de ketels op
stoom te brengen en de schepen zeeklaar te maken.
De bemanningen maakten er bezwaar tegen, dat de
schepen van elkaar gescheiden zouden worden, wat
echter geschieden moest, omdat zij in verschillende
havens thuis hooren.
Volgens de „Daily Herald", het sociaal-democratisch
dagblad, duurde het op sommige schepen meer dan
twee uur voor de manschappen zich met het zee kie
zen van het schip accoord verklaarden. Op het linie
schip „Valiant" duurden de onderhandelingen hier
over het langst. Te ruim 10 uur liep het eerste schip,
een torpedojager, de Baai van Cromarty uit.
Tegelijkertijd met het antwoord, dat de bezwaren
der manschappen onderzocht zouden worden, liet de
Admiraliteit medcdeelen, dat degenen, die zouden
weigeren hun plicht te doen, streng gestraft zouden
worden. De bevelhebber van het tweede lichte-kruiser-
eskader, de vice-admiraal Astley Rushton, onder
wiens commando nog onlangs twee kruisers een be
zoek aan Kiel hebben gebracht, kwam persoonlijk aan
boord van alle kruisers, om de manschappen aan hun
plicht te herinneren.
Onder de manschappen heerscht de hoop. dat hun
looneischen ingewilligd zullen worden. In hun brief
aan de Admiraliteit, waarin zij bezwaren maakten te
gen verlaging van hun gage, hadden zij er op gewe
zen, «lat de aldus verkregen bezuiniging tot ernstige
ontberingen voor de gezinnen der zeelieden en tot toe
neming der immoraliteit onder de zeelieden zelf moest
leiden. Wanneer geen schriftelijko garantie van de
Admiraliteit werd verkregen, die door het Parlement
bevestigd zou moeten worden, zouden zij opnieuw wei
geren bun plicht te doen. In beginsel waren de man
schappen van de vloot niet ongeneigd een geringe ver
mindering der gages te aanvaarden, doch de voorge
stelde verlagingen moesten zij beslist afwijzen.
Hoe de ongeregeldheden uitbraken.
Omtrent het uitbreken der ongeregeldheden op de
vloot, werd nog nader bekend, dat toen de comman
dant van de vloot het signaal liet geven tot het lich
ten van de ankers, de oogen van alle manschappen
zich richtten op het linieschip „Valiant". De matrozen
wachtten met spanning, of op dit schip aan het bevel
gevolg werd gegeven. Doch ook hier weigerde de be
manning. Officieren en onderofficieren probeerden
toen zelf de ankers te lichten, doch de manschappen
verklaarden, dat zij dan de ankers eenvoudig weer
zouden laten vallen.
Inmiddels hadden de stokers bemerkt wat er aan
de hand was en luidden zij de vuren laten uitgaan.
De manschappen verzamelden zich op het voordek en
met scheepsroepers werden de andere schepn aange
spoord, hun voorbeeld te volgen. Op de meeste sche
pen was een groot dec Ider manschappen echter wel
bereid het normale reinigingswerk te verrichten en
de schepen in orde te houden. Op andere schepen
moest bijv. het overnemen der wacht door de officie
ren zelf geschieden.
Ook onrust bij hot leger en bl] de politie?
In een buitengewone kabinetzitting kwam de onrust
op de Atlantische vloot aan de orde. Volgens de
„Daily Herald" waren ook berichten ontvangen, dat
bij het leger en bij de politie teckenen van onrust
waren waargenomen.
Debat over vlootlncldenten. De vorige
Labonrregeering en de verlaging der
gages.
Uit Londen, 17 September. In het Lagerhuis las
Sir Austen Chamborlain, de Eerste Lord der Admira
liteit, heden de order voor, welke tot de Atlantische
vloot werd gericht. Zij luidde: „Zich naar de thuis
havens te begeven, teneinde persoonlijk onderzoek
van den opperbevelhebber mogelijk te maken, met het
oog op het aanbrengen van de noodige verlichting in
de nadeelen, welke uit de vermindering van gage
voortvloeien." De order voegde er aan toe: „Elke
nieuwe weigering van wie ook om de bevelen uit te
voeren, zal worden behandeld overeenkomstig de be
palingen van do wet op de tucht bij de marine".
Chamberlain zeido nog dat dn vloot gisteren overeen
komstig de order is vertrokken.
Op een vraag van een afgevaardigde of de vermin-
door anderen ingenomen. Daarom ging ik op zijn voor
stel In. Hij nam me mee naar het kantoor van een ma
gistraat en we trouwden. We vertrokken regelrecht naar
Indië. Hij was heel goed voor me en ik dacht dan ook
dat we samen gelukkig zouden worden. Doch toen
toen ontdekte ik dat hij een dronkaard was."
„Arm, klein meisje." zei Tlggie met diep medelijden.
Ze hief haar hoofdje op en zag hem aan. „Het is erg
lief van je dat te zeggen. Geloof je niet dat ik het ver
diende? Ik ben er van overtuigd. Als men verkeerdo
dingen doet. dan moet men er voor boeten; dat is hier
meer dan natuurlijk. En ik boette dan ook zwaar
totdat Ik op een avond meer dam twee Jaar daarna
tot de ontdekking kwam, dat ik niet wettig met hem
getrouwd was. Hij was dronken en gooide het toen
naar mijn hoofd, en en Ze begon nu te stotteren
en ze kon slechts onverstaanbare klanken voortbrengen.
Tigglc boog zich diep over haar heen. „Kind. vertel
me niet meer. Welk nut kan het hebben? De rest is me
bekend."
Ze schudde echter heftig met haar hoofdje en na
groote inspanning gelukte het haar weer te spreken.
..Je weet nog niet alles. In die dagen ontdekte ik juist
dat ik een kindje verwachtte. Het spreekt vanzelf, dat
ik hem toen had moeten verlaten, maar ik wist niet
waarheen ik zou gaan. Er was niemand die van me
hield of iets om me gaf. Daarom bleef ik bij hem. Hij
scheen mo soms nog noodig te hebben, en ik dacht dat
misschien Even zweeg ze. „Dat is alles", eindigde
ze. .Je weet nu precies hoe slecht ik ben."
„Zal ik Je eens vertellen wat ik weet?" vroeg Tiggie.
Hij had zijn armen om haar heengeslagen om dat ver
moeide. tengere lichaam steun te geven. En toen fluis
terde hij haar in: „Ik weet alleen, dat al die ellende nu
achter den rug ls, en ik voor je zal zorgen op een dus-
danlgo wfjze, dat je nooit meer zult hoeven te lijden."
„O. Tlggie!" De blauwe oogen leken bijna zwart in
hot smalle witte gezichtje. „Jo begrijpt het niet." zei ze
terwül ze haar schouders met een hopeloos gebaar op
trok, „en ik heb het je zoo duidelijk probeeren te maken.
Ik ben slecht werkelijk slecht. Dien dag aan boord
van „The Pioneer" wendde ik me tot Jou, omdat Je zoo
vriendelijk en goedgeloovig was." Haar stem ging in
een dof gekreun over. „En ik heb na dien tijd zoo hard
mijn best gedaan alles recht te zetten. Begrijp je he:
dan niet? Het komt er niets op aan dat ik lijd, want
daaraan ben ik al Jaren gewend, maar jou geluk je
eet,"
om U fe kunnen zeggen, dat tegen
verkoudheid, rheumatiek
en alle soorten pijn
Asplrin-Tabletfen het bekendste en be
proefde middel is.
let op den oronjeband. Prijs ?5 ets.
dering van de gage der matrozen voorkwam onder
die, waartoe de voormalige Arbeidersregccring voor-
loopig nad besloten, verklaarde Chamberlain dat hij
bij zijn komst aan de Admiraliteit instructies had
gevonden, volgens welke deze verminderingen moes
ten worden toegepast. Alexander, de voormalige (La-
bour) Eerste Lord der Admiraliteit, betwistte krach
tig de door Chamberlain gegeven lezing dor gebeur
tenissen en zeide dat het Arbeiderskabinet door de
Admiraliteit cn de politieke clubs was gewaar
schuwd voor hetgeen sedertdien is gebeurd.
Sensatie werd gewekt toen daarop MacDonald tus-
schenbeiden kwam en verklaarde dat de voormalige
Arbeidersregcering door de Admiraliteit er van in
kennis was gesteld, dat de mfftrozen de verlagingen
loyaal zouden aanvaarden, mits le. de reducties op
alle openbare diensten zouden worden toegepast; 2e.
een dienovereenkomstige verlaging der werkloos-
heidsuitkeermgen zou geschieden.
Op een vraag naar*de verlaging van de soldij in
het leger, deelde Duff Cooper, financieel secretaris
van het departement van oorlog, mede, dat er een
subcommissie is ingesteld om een onderzoek in te
stellen naar elk geval, dat de belangstelling waard
is, en naar de maatregelen, die zijn getroffen om al
le rangen de reden der verlaging duidelijk te maken.
Hij voegde er aan toe dat de offers op waardige wijze
door alle rangen van het leger zijn aanvaard in een
geest, welke de beste tradities van het leger waar
dig is.
De bankroovers van den Wittenbergplatz
weer aan den gang?
Woensdag werd de Berlijnsche politie gealarmeerd
en naar een sigarenzaak in de Wipners!rasse aldaar
ontboden, waar het electrische alarmsignaal had
weerklonken. Daar men de aanwezigheid van inbre
kers vermoedde, werd het huis omsingeld en daarna
grondig doorzocht. Niettemin werd geen spoor van
inbrekers ontdekt, zoodat de politie na eenigen tijd
onverrichter zake weer moest inrukken.
Korten tijd later ontdekte men echter, hoe de
vork in de stoel zat.
Het is nl. gebleken, dat dieven van het aangren
zende huis uit een vijf meter lange onderaardsche
tunnel hadden gegraven onder de fundamenten van
twee huizen. De arbeid toont veel overeenkomst met
dien van de inbrekers die zich indertijd door uit
graving toegang hebben weten te verschaffen in het
bankfiliaal op den Wittenbergplatz, waarvan de ont
dekking inderdaad zulk een opzien heeft gebaard
De gravers moeten reeds eenige dagen lang bezig
zijn geweest met hun duisteren arbeid. Bij dien ar
beid moeten zij op een of andere wijze met hun
schoppen in contact zijn gekomen met de electrische
alarmsignalen, welke onder het huis, waarin de si
garenzaak is gevestigd, zijn aangebracht.
Of de inbrekeh* hun tunnel nog verder hadden wjl-
len graven, kon niet worden geconstateerd, maar de
politie vermoedt, dat zij een grooten slag hadden
willen slaan. Door het weerklinken van de alarm-
schel, zijn zij echter gestoord; tijdens de doorzoe
king van het huis door de politie moeten zij in hun
onderaardschen gang hebben gezeten.
Starhemberg vrijgelaten-
Weenen, 17 Scpt. Uit Llnz wordt gemeldt, dat prins
Starhemberg, de leider van de Opper-Oostenrijksche
Heimwehren, en de gep. generaalmajoor Buchmayer, die
Maandag in verband met den staatsgreep waren gear
resteerd, hedenavond uit de hechtenis zijn ontslagen.
UIT DE NOK VAN EEN SCHUUR GEVALLEN.
Toen Woensdagmiddag de 26-jarige zoon van de
weduwe L. van Ceel nabij het buurtschap Langeweg
(Zeeland) wat lang weg bleef om het middagmaal
to gebruiken, ging men hem zoeken en vond men
hem ten slotte in de schuur liggen. Het bleek, dat
de man uit de nok van de schuur was te pletter
gevallen.
Tiggie viel haar op vasten toon in de rede. „Ik weet
wat je van plan bent te zeggen, maar dat is niet noodig
Dat moet je begrijpen en gelooven. Alles is geregeld en
niets kan hot meer veranderen. En voor zoover het mij
betreft, daarmee hoef je geen rekening te houden. 13
het je nu duidelijk, Viola?"
„O." Ze keek hem nog steeds aan. doch eensklaps
sloeg ze haar oogen neer en het leek alsof haar geheele
lichaam Ineenkromp. Ze drukte haar gezicht tegen zijn
handen. „O, Tiggie." stamelde ze. „Heeft er ooit een
man bestaan zooals jij?"
HIJ zocht naar woorden om haar te troosten; er was
echter een brok in zijn keel gekomen, waardoor hij voor
een oogenblik niets kon uitbrengen. Haar hulpeloos ver
driet roerde hem zooals nog niets In zijn leven hem ge
roerd had. Terwijl hij op haar neerkeek dacht hij aan een
witte, slanke bloem, welke met een achteloos gebaar op
een smerlgen, modderigen weg werd gesmeten. En hij
had een hartstochtelijk verlangen zich te bukken en dit
tengere schepseltje in zün armen te drukken. Er was
echter Iets wat dit verhinderde. Het kwam hem voor
alsof een inwendige stem hem waarschuwde dat niet te
doen.
En in plaats daarvan beroerde hij met een teeder. on
handig gebaar haar schouder, slikte dapper iets door en
zei: „Ga nu naar bed, kindje. Je bent doodmoe en mor
gen zullen we wel verder praten."
BU de laatste woorden keerde hij zich om en wilde
de deur uitgaan. Daar aangekomen bleef hij evenwel
staan en koek naar haar gebogen figuurtje. Ze had zich
niet bewogen en ze huilde ook niet Doch door den stand
waarin ze zat en haar groote onbewegelijkhcld zag hij
in gedachten opnieuw de witte bloem, welke op een
modderigen weg werd vertrapt
Er ging een steek door zijn hart en het leek hem toe
alsof hij even geen lucht kon krijgen, zóó diep was
hij geroerd. Voor een kort oogenblik bleef hij onzeker
bij de deur staan, toen keerde hij zich cm en verliet het
vertrek, na nog een langen, tcederen blik in haar rich
ting te hebben geworpen.
Zoodra hy zijn eigen kamer bereikt had. bleef hij met
krampachtig samengeknepen handen bij hot raam staan.
.Jliin God", mompelde hij. „Mijn God, wat heb ik haar
Hef'"
HOOFDSTUK V.
INWENDIGE MACHT.
Hfj keerde niet naar Harvey terug. Hij had het niet
kunnen verdragen dien avond met hem to moeten spre
Snel bergafwaarts.
Wij konden in ons vorig nummer nog mededeelen,
dat de Rijksinkomsten voor Augustus ruim 8 millioen
lager waren dan van Augustus 1930, en dat de verloopen
8 maanden van dit jaar 40 millioen achterbleven bij die
van vorig jaar.
Het Hsbl. wydt aan deze groote daling een beschou
wing.
„Alsof de Millioenennota, welke wij Woensdag te ver
teren kregen nog niet genoeg stof tot sombere overwe
gingen gaf, krijgen wij heden een middelenstaat van
Augustus, die ons doet zien, hoe snel het bergafwaarts
gaat met de Inkomsten van de schatkist. Het eindcijfer
f 29.782.894 is een nieuw laagte-record. Men moet terug
gaan tot Februari 1921 om een lager maandcijfer aan te
treffen. De crisis drukt loodzwaar op de middelen. En
er is nog geen verbetering in het verschiet. Wij zijn tot
in het begin van dit jaar tamelijk optimistisch geweest
omtrent de vooruitzichten voor de schatkist. Onze over
weging was, dat ons belastingstelsel goed uitgebalanceerd
is. en daardoor een groote mate van elasticiteit bezit.
Bovendien liet het zich aanzien, dat het dieptepunt van
de crisis bereikt was. De ervaring van vroegere „nor
male" crises d.w.z. teruggang van de conjunctuur na
een tijd van overspanning van het economisch leven
is. dat na 13 20 maanden een langzaam herstel inzet.
Men ziet aan de geschiedenis der huidige crisis, dat ge
volgtrekkingen in economische aangelegenheden steeds
gevaarlijk zijn. Want het dieptepunt der crisis was niet
bereikt. Maakt de huidige crisis deel uit van een veelom-
vattender beweging, dan die van een eenvoudige, „nor
male" conjunctuurgolf? Het begint er op te lyken en
wij moeten ons voorbereiden op een periode van kwak
kelen en aanpassing aan geheel nieuwe omstandigheden
en zoo is het zeer wel mogelijk dat wy voor de staatsin
komsten uit de gewone middelen ook moeten gewennen
aan lagere cijfers.
De afgeloopen maand brengt ons dan al een heel eind
in die richting. Het eindcijfer blijft niet minder dan
c a. f 9.4 mill. bij 1/12 der raming ten achter, terwyl de
teruggang t.o. Augustus 1930 f 8.2 mill. bedraagt. In to
taal bedroeg de opbrengst der middelen in de eerste 8
maanden van dit Jaar f 299.4 mill. tegen f 339.5 mill. in
Augustus 1930 (of 40 mill. minder) en bij f 313.2 mill.
voor 8/12 der raming. Het tekort der gewone middelen
over 1931 zai, op deze basis berekend, dus c.a. f 20.7 mill.
bedragen. Inderdaad zal het nog wel wat grooter worden,
omdat de hooge maandopbrengsten voor rekening dei-
schatkist van de Personeele Belasting en de Grondbe
lasting het resultaat van dit jaar nog wat flattecren. Het
spreekt vanzelf, dat wjj het hier over werkelijke ont
vangsten hebben in het kalenderjaar, maar hieronder
zitten groote bedragen belastinggelden betaald voor re
kening van vroegere dienstjaren en verantwoord op de
rekening van dat jaar. Vandaar dat bovenstaande be
rekening slechts zeer betrekkelijke waarde heeft.
Besluit van het beursbestuur.
Naar wij vernemen, heeft het bestuur der Ver. voor
den Effectenhandel te Amsterdam, met dat der Ver-
eoniging van Effectenhandelaren te Rotterdam en
van den Bond voor den Geld- en Effectenhandel in
de Provincie, gisteren een langdurig© vergadering
gehouden, waaraan ook de regeeringscommissaris, de
heer J. A. v. Luysterburg, deelnam. In deze verga
dering werd de huidige toestand uitvoerig bespro
ken. Ook werd het vraagstuk van beurssluiting on
der het oog gezien.
Met algomeene stemmen besloot de vergadering
geen voorstellen te doen aan den minister van Fi
nanciën om tot sluiting van de beurzen over te gaan.
Door het bestuur van de Vereeniging voor den Ef
fectenhandel zal bij het vaststellen van de Prijs
courant ten scherpste worden toegezien, dat de koer
sen niet ten onrechte en noodeloos worden gedrukt
door invloeden, welke hun grond niet vinden In de
werkelijke marktpositie. Aldus zullen excessen wor
den tegengegaan.
Eenstemmig achte de vergadering zich verplicht
het publiek ton sterkste te waarschuwen zich niet
door een paniekstemming tot ongemotiveerde ver-
koopen te laten verleiden.
ken. Hij bleef in zijn eigen kamer het vertrek dat aan
het hare grensde en nadat hij de ramen wijd geopend
had, ging hij zitten en leunde met zijn armen op de
vensterbank.
En daar zat hij geruimen tijd bewegingloos. Dus het
was waar het was inderdaad waar. Deze gedachte had
een zekeren weerzin bij hem moeten opwekken, niette
min had hij het gevoel alsof hij het eigenlijk al lang
geweten had. Ze was indertijd in een valstrik gelokt,
dat had hij al dadelijk kunnen veronderstellen. Haar
eigenaardige, bijna kille houding, waardoor hij zich van
het begin af aan tot haar aangetrokken had gevoeld,
werd veroorzaakt door een onnoemlijk lijden van het
bedrog der menschen. En dit had hij cp een vage manier
ontdekt, zonder eigenlijk precies te kunnen zeggen wat
er in hem omging.
Ze was nog zoo bitter jong, om al zooveel doorgemaakt
te hebben zoo tragisch Jong. Hoe had ze iets had ze
iets van de slechtheid der wereld kunnen afweten? Er
was geen sterveling geweest om haar te waarschuwen.
Haar jeugdjaren waren beschermd geweest, daar ze
nooit de beteekenls van hot woord „kwaad" had leeren
kennen. In gedachten zag hij haar verdere leven; haar
verzet tegen do tirannie van haar stiefbroer haar
verlangen op eigen wieken te kunnen drijven. En daar
na al die ellende, welke over haar hoofdje was gekomen
O, als hij toen maar in haar nabijheid had mogen zijn
en haar voor verdere ellende had kunnen behoeden. Hoe
onbeschrijflijk moest ze geleden hebben, en er was geen
sterveling die haar geholpen had. En toen als laatste
redmiddel had ze zich tot hem gewend. En waarom?
Niet omdat hij de kracht bezat haar te kunnen bescher
men. maar omdat hij vriendelijk was en gemakkelijk
te bedriegen. Ze had diep berouw gehad over haar daad
en het gevoel gekregen alsof zc een kind op een dwaal-
pad had gebracht
Ze was by hem gekomen om steun te vinden en had
een beroep gedaan op zijn gevoeligheid dit alles om
haar doel te bereiken. En daarna had ze zich geschaamd
over haar optreden, maar het was te laat geweest. Met
dit alles duideiyk voor oogen, begreep hij dat er niets
ongedaan gemaakt kon worden. Bovendien had hy eigen-
lyk geen recht eenige blaam op haar te werpen om het
geen ze gedaan had, want ze had in doodsangst gehan
deld. Heel duidelijk begreep hy niettemin dat hU in de
toekomst geenerlei dank moest verwachten, voor hetgeen
hy thans zoo edelmoedig wellicht zoo dwaas had aan
geboden.
De besturen van de samenwerkende V
eenigingen, zynde het Centraal-Comlté van
visschers, de St. Petrusbond en de Nederlan<Ucht
van Chr. Fabriek©- en Transportarbeiders,
Zuiderzeevisschers, hebben in een adres aan fa
nister van Waterstaat hun bezwaren uiteen^*,
den onzekeren toestand, waarin de visschers vtrij
ten gevolge van het uitbiyven van de Algemeen w
regelen van Bestuur, waarby de uitvoering der ter>
Zuiderzeesteunwet zal worden geregeld.
Die onzekerheid stelt hen voor de vraag of W
geraden ls by voortgaande afsluiting van de tijd'
zeee, thans nog, als steeds om dezen tyd van t«t
hun beugen en gaand want volledig in orde te a
voor de aanstaande najaars- en voorjaarshahsj keu:
pagne. De steeds vorderende afsluitingswerken a
het twyfelachtig of de visch nog wel in die mm
binnen trekken, dat een loonende visschery m<
De bezwaren zouden te ondervangen zijn, als
geering zich garant wilde stellen voor de te
kosten. Mocht de regeering geen besluit in d<
kunnen nemen, dat zy dan een datum vaststellen
op voor hen die de visschery wenschen te beëlrf
de gewijzigde Zuiderzeesteunwet volledig in w<;
zal worden gesteld.
rom
tielc
Het lot uit de li
Het volgende geval is in Winterswijk op allerj
pen, aldus vertelt de „Zutph. Ct":
Een vrouw had een man, die werk had.
ving zoo nu en dan brieven, waarin hem voorg^
geld werd een mooie betrekking bij den Raadj
Arbeid. De inhoud daarvan was van dien aai
hij zich reeds verzekerd achtte van die beti
zoodathij gaf zijn werk er aan!
De vrouw had van een waarzegster gehoord,
zeer spoedig een hoog nummer uit de loterij
trekken. Gevolg: zij kocht, waar ze maar kon
De vorige week kregen verschillende znki
schen van de vrouw bezoek. Zij deelde mee,
een lot van haar f3000 was gevallen, haar man!
een mooie betrekking bij den Raad van Arbeid,
uog te betalen was, zou spoedig vereffend zij;
rest begrijpt men.
In huis werd een feestje gevierd, op tafel a
een bloemstuk, waarbij een kaartje: p.f. van
lotingscommissie......
Edoch, gistermorgen kwam de vrouw bij e?c
de zakenmenschen, hierboven bedoeld, met tra
in de oogen! Zij had alles maar gefantaseerd, ai
bezoek gehad van de politie, zij had de brieven
den Raad van Arbeid geschreven
Is het wonder, dat dit geval in ons zoo rustig4
het onderwerp van het gesprek is?
In den nacht van Woensdag op Donderdag h
de 50-jarige C. van Ginhoven, wonende te Koudes
met een kennis, den 28-jarigen A. de Lange, een:
boot, beladen met turf, van Alphen naar Koudü
Teneinde vlugger op de plaats van bestemmiw
zijn werd de roeiboot vastgemaakt aan een n:
boot. Tegen één uur passeerde deze boot echtt
ander schip, hetgeen zooveel deining veroorzi
dat de roeiboot begon te zinken. Gindhoven
Lange hebben toen getracht aan boord van a
torboot te springen, hetgeen laatstgenoemdel
hulp van den schipper inderdaad gelukte. Vail
hoven kwam echter in het water terecht. De p
heeft, na den heelen nacht gedregd te hebbe;|
morgens het. lijk van den man opgehaald.
Naar „Het Volk" meldt, heeft de heer A. B.
rekoper besloten als lid van de Tweede Kamer li
danken, omdat voorloopig zijn gezondheidslo^
hoewel beterend, hem niet in staat stelt de
gen der Kamer bij te wonen.
Opvolger van den heer Kleerekooper is ds.
Faber, Ned. Herv. predikant te Zutphen.
Bij de Tweede Kamer is ingekomen een schrljva
den voorzitter en den scriba namens de Generali
node der Ohr. Geref. Kerk in Nederland, met v»
het daarheen te leiden, dat de doodstraf weder
ingevoerd.
Het leven was nu eenmaal zoo, en zooals de F*
man zegt: „II y a toujours un qui baise et un qi1
ne la joue." Welk nut had het thans hierover na
ken? Het was altyd grooter voldoening voor htf'
weest te geven dan te ontvangen. En zulk een P'l
liefde als hij had aan te bieden een liefde, die1*]
kon begrijpen en alles vergeven zou wellicht da*l
of anderen dag toch beloond worden. Het geen -
den zaaide, zou hy later oogsten en dan zou hü P*'j
kig wezen. Hy mocht niet tobben over iets M|
reeds geschonken had.
Indien men het Tiggie had gevraagd, dan zoutf
der twyfel gezegd hebben dat hy geen godsdienst#
was, daar hy te eenvoudig van geest was om hf:
pelc vertrouwen dat in hem huisde, met een der*^
grooten naam to bestempelen.
Hy zou te kennen hebben gegeven dat hy slechts
wanneer hij iets noodig had en hy had weinig bebr
ten Doch dien avond had hU een onweersta*nl»*r
langen van aangezicht tot aangezicht tegenover den
lerhoogste to staan.
„O, groote God." bad hij. „help me eerlijk
len en laat me niets bederven."
Daarna ging hy naar bed en sliep al heel gauW
's Morgens kwam Harvey weliswaar eenig*«M
raakt, doch met de beste voornemens naar hem toe-
bent gisteravond ook vroeg gaan maffen," «i hij-
hoop, dat alles in orde is."
„Ik ook," zei Tlggie bedaard.
„Ben je er nu anders over gaan denken?" vroeg
vey met een eigenaardigen glimlach.
„Nee."
..Heb je haar verteld wat haar te wachten staat
hy voort.
„Nee," zei Tiggie opnieuw. „Ik vond het niet
de dingen te verhaasten."
„Je bent een eigenaardigen kerel," oordeelde
„En wat staat er nu op het programma?"
„Dat kan ik je na het ontbijt eerst vertellen.'
Harvey begreep wat hij bedoelde, cn er w"
lachende uitdrukking in zijn groene oogen. „IA*,
maar roepen als je hulp en steun ncodig hebt, F-
te kennen, voordat hy hem verliet
Wordt vrrvolji
