Schager Courant GEI! Wind en Golven Ruwe Handen I Tweede Blad. DE BRIEVEN VAN GIACOMO PUCCINI. UIS Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. .Bairi£nw Jpeelbal van Ethel M. Dell. Donderdag 29 October 1931. 74ste Jaargang. No. 8960 ZIJN MOEILIJK LEVEN. Strijd en miskenning tijdens zijn leven. lad. Jon gtu lesch n» S5, primi 1AN. Toen Giacomo Puccini in 1924 stierf, wist men jinig vori zijn persoonlijkheid, hoewel zijn opera's tast die van Verdi en Wagner tot de meest gespeel- stukken behoorden. Thans heeft echter zijn vriend laatste librettist, Giuseppi Adami, zijn brieven imelrt en ze uitgegeven, voor zoover zij betrek- hadden op zijn werken en op zijn artistieke stro- Zij zijn niet gerangschikt in chronologische volg- docii naar de opera's, waarover zij handelen, brieven bevatten al wat Puccini aan persoon- documenten heeft nagelaten; hij was een veel te j persoonlijkheid om zich met mémoires en be togen op te houden. Twijfel ondanks roem. #xijn brieven blijkt duidelijk, dat succes en rijk- jbem geen voldoening konden schenken en dat |adanks het eenvoudige karakter van zijn com- H, toch diwijls twijfelde, of hij wel op den iweg was. Vandaar zijn groote belangstelling poderne richting, die hem soms verbijsterde, hij steeds met aandacht bleef volgen in de fiets nieuws en beters dan zijn eigen kunst, fde moeilijkheid van zijn werk zeer goed in, Jül zoo dat hij, door twijfel en onzekerheid ge it tijden lang niet tot werken kon komen. Het le- t nn dezen bescheiden en beminnelijken compo- ptsdus lang niet altijd gemakkelijk geweest. e moeilijkheden had hij ook met zijn librettis- thij stond er n.1. op dat het libretto af en goed jordat hij met componeeren begon. Hij stelde ichen wat betreft bruikbare situaties en goede dingen. Zoowel tekst als muziek moesten naar overtuiging „leven" om het publiek blijvend te a boeien. Hij had gelijk, dit bewees zijn tweede fiEdgar'', die viel door een slecht libretto. Zijn eersteling heeft weinig sncces. zijn eerste opera „Le Villi" gecomponeerd en ird werd, was Puccini 23 jaar en studeerde hij tn bij Bazzini. Hij was zeer arm en had een surs. Zijn eerste librettist en goede vriend Fer- lo Fontana zag echter kans, het noodige geld te krijgen voor de opvoering, die te Turijn had en geen groot succes was, omdat de zan- w zangeressen geen goede vertolking gaven. Ier heeft Puccini trouwens meer dan eens te gehad. De tweede opvoering in de beroemde lil te Milaan was echter beter en dit eerste suc- ltocht hem al dadelijk 6000 lire in. Hij moest toen ttcfdfcdelijk het geld van zijn studiebeurs betalen, mjl zijn schuldeischers dachten, dat hij nog veel ■r had ontvangen en hem daarom het leven moei- t maakten. Weer een mislukking. Sjn uitgever Giulio Ricordi gaf hem toen de op ent voor „Edgar", welke opera op een mislukking liep en dus ook geen verlichting van zijn geldzor- gaf. Ondanks het slechte libretto zijn er echter ee zeer goede gedeelten in, o.a. de doodenmarsch het derde bedrijf, die later op 3 December 1924 Puccini's begrafenis zou worden gespeeld, ge- rd door den beroemden Toscanini, die tevens te kleine wijzigingen in den tekst aanbracht om serk een meer mystiek karakter te geven. is carrière was eerst gemaakt bij zijn derde „Manon", naar den roman van Marcel Pre- Een groot aantal dichters heeft getracht, hier- «n deugdelijk libretto te schrijven, doch Puc- Ln met hun werk geen genoegen nemen, totdat idelijk een goeden tekst kreeg van Marco Praga, hij tevoren den goeden raad had gegeven, de taf van Massenet ongelezen te laten. De dich- %a heeft aan dit libretto ook nog meegewerkt 'no«nde het het mooiste libretto, dat hij ooit ge had. Het succes van „Manon". Aanvankelijk was Puccini dan ook tevreden, doch al spoedig kon hij zich niet met de gedachte vereeni gen, dat „Manon" een opéra comique zou zijn. Nu liet Praga hem in den steek, doch Oliva bleef hem als librettist ter zijde staan. Op den duur werd de voort durende zucht tot veranderen van Puccini ook hem te machtig, zoodat het libretto door Luigi Illica moest worden afgemaakt De opera was al dadelijk bij de eerste opvoering te Milaan een groot succes en het ecnige succes, dat voor Puccini een onverdeeld ge noegen was. Bij al zijn latere opera's had hij te lijden onder onwelwillende en kleinzielige opmerkingen, zelfs van hen die de verdiensten van zijn werk inza gen en erkenden. Daarna volgde „Bohème", eveneens een groot succes op den langen duur, hoewel de première te Turijn zeer koel ontvangen werd. Het libretto is het eerste dat ontstond uit de zeer vruchtbare samenwerking van Illica en Giacosa. Vervolgens componeerde hij „Tosca" en „Madame Butterfly". Dit laatste werk werd een compleet fiasco bij de première Doch hier deed Puccini zich van zijn besten kant kennen. Hij bezat een goede hoeveelheid zelfkennis en was niet bang voor onaangename waarheden. Hij herzag de opera grondig en behaalde er tenslotte een welver diend succes mede. Zijn laatste werk. En toen kwam zijn laatste opera: „Turandot", ge componeerd in den tijd dat hij reeds leed aan den kanker, die zijn dood heeft veroorzaakt. Bij al zijn lichamelijk lijden was hij niet opgewassen tegen de moeilijkheden, die het verbeteren van het libretto ver- eischten en hij was er zich zeer goed van bewust, dat zijn composities niet op het vroegere peil stonden. Hij kon tenslotte nog slechts werken, als hij koorts had en voelde, dat hij zijn werk niet meer zou beëindigen. Twee dagen voor de operatie, waarbij men het kan kergezwel in zijn keel trachtte weg te nemen, hetgeen zijn dood veroorzaakte, schreef hij nog zijn laatste brief aan Adami, waarin hij duidelijk liet doorsche meren, dat hij het einde verwachtte. Zoo stierf de veel geplaagde man, die ook als com ponist zoo vaak miskend is. Hij werd van onoprecht heid beschuldigd, hoewel weinigen hun werk zoo ern stig hebben opgevat en zoo eerlijk hebben gezocht naar een zuivere uitdrukking van hun kunst. Ook zijn levenswijzo was niet in overeenstemming met zijn ideaal. Vurig verlangde hij naar de vrije natuur, de bosschen en de zee, waar hij niet in zijn bewegingen werd belemmerd door knellende kleeding. Doch hij moest zijn leven grootendeels in steden doorbrengen en in avondtoilet diners bijwonen. Volgens zijn eigen woorden ging hij slechts naar Parijs om toe te zien, dat zijn muziek werd uitgevoerd, zooals hij haar ge schreven had. Doch ondanks alle moeilijkheden en verdachtmaking heeft hij zijn weg vervolgd en zijn plicht gedaan; thans begint het oordeel over hem zui verder te worden en erkent men, dat hij ook op an dere componisten veel invloed ten goede heeft gehad. Ravel heeft aan den componist van „Butterfly" en „Tosca" niet weinig te danken en zelfs Stravinsky staat onder zijn invloed. MEERVOUDIGE STRAFKAMER Zitting van Dinsdag 27 October. DE MAN MET HET DOLKMES. Nadat eerst een zaak met gesloten deuren, contra Corn. Petr." M. gedeeltelijk was behandeld, werd a>s verdachte gerequlreerd de 22-Jarlge Dirk H., een jong- mensch uit Beemster. dat op 3 Mei te Avenhorn in een café zekeren W. Weel uit Berkhout had onthaald op een steek met een dolkmes tn den rug, 'n liefkozing, die Weel zonder twijfel zeer noodlottig zou zijn geweest, als zijn goed gesternte hem daarvoor niet had bewaard. Volgens verklaring van dezen dolktrekker, die alreeds door de rechtbank te Haarlem voor een dergelijke uit spatting was veroordeeld tot 3 maanden gevangenis straf voorwaardelijk met 3 proefjaren, welke proeftijd nog niet verstreken was. was de oorzaak van zijn bloed dorstigheid te zoeken in Amor en Bacchus, dat wil zeggen: het ging om 'n „moidje" en hij was beschonken- Doch volgens opheldering van bedoelden heer Weel had hij te voren reeds verschil van meening gehad met den verdachte, over knokken, 'n bekend bittertafelspelletje, terwijl Dirk H. meende, dat Weel met hem wilde „knokken" of te wel vechten. Later ontbrandde het twistvuur opnieuw en kreeg Weel een knock-out van zekeren heer Dekwitz, zoodat hij voorover op het biljart viel en toen Weel daar hulpeloos lag, nam de heldhaftige Dirk H. zijn kans waar, hem een verraderlijke por in den rug te geven. Dr. v d. Linden, de plaatselijke arts, had Weel me disch behandeld. Weel vertoonde een bloedende wonde, waaruit een spiermassa puilde. Gelukkig was de wond bij toeval niet gevaarlijk en werden geen edele deelen geraakt, zoodat van zwaar lichamelijk letsel niet kon gesproken worden; 'n boffertje, waarmede de dader zich zelf geluk kon wenschen! We willen er. om niets te vergeten, nog bijvoegen, dat Weel. alles bijeen genomen, doktersrekening, beschadi ging van lijfgoederen en arbeidsverzuim een schade van f 48 verlangde, waartegen de verdachte geen bezwaren ontwikkelde. Hij was trouwens kneedbaar als was in de hand des strafrechters en tot alle offers bereid. De heer Wiggers moest natuurlijk weer bijspringen met zijn reclasseeringsrapport en noemde de kans niet ongunstig, indien verdachte zich onthield van alcohol gebruik. Het Leger des Heils was bereid toezicht uit te oefenen. De heer Officier achtte poging tot zware mishande ling, waarbij het gelukkig toeval moest worden uitge schakeld, wettig en overtuigend bewezen. De kans op een voorw. straf was. echter volgens opvatting van den Officier, voor verdachte radicaal verkeken, zooals de spreker nader demonstreerde, en derhalve kon de Offi cier niet anders requireeren dan een onvoorwaar- >lHke straf en wel, in acht nemende den ernst van het feit, acht maanden gevangenisstraf. Als we beweerden, dat den verdachte dezen krassen elsch bijzonder welgevallig was. zou aan onze waar heidsliefde wel eenigermate getwijfeld kunnen worden. De goede heer Wiggers heeft echter naar het schijnt, alle hoop nog niet verloren. EEN NACHTELIJK PLUNDERAAR IN EEN ZOMERVERBLIJF TE BERGEN. De 26-jarige scharrelaar en detallkoopman Joh. Jac. E. is een gezellige kerel, maar een geraffineerde inbre ker, welke bekwaamheid oorzaak is. dat hij momenteel in de strafgevangenis te 's-Gravenhage een jaar cei- afzondering mag opknappen. Doch de heer E. had nog meer op zijn kerfstok! O, ja! Hij had op 17 Juni ook een bezoek gebracht aan de villa aan de Eeuwige Laan te Bergen van mr. Moens te Alkmaar en aldaar buitgemaakt, na verbreking van een glas-ln-lood ruitje, een uitgebreide collectie diverse zilveren lepels, eet-, soep-, snoep- en andere modellen, alsmede een sportcostuum. Jan wilde ook wel eens netjes zijn! en een paar sportkousen. De lepels had hij in Haarlem aan verschillende gegadigden voor f 10 ver kocht en het sportcostuum was nog op de zitting aan wezig. hoewel de begeerte van den wettigen eigenaar naar de teruggave niet groot was te noemen. Integen deel! Verdachte beschikte over een tamelijk goed voorzien strafregister. Onderscheidene rechtbanken hadden zich bereids voor hem geïnteresseerd. In verband met al d!e belabberde omstandigheden vorderde de Officier heden 1 jaar gevangenisstraf. Per vigilante werd de thans ge maskerde kraakjes-vlrtuoos later naar den electr. trein gebracht ter verder transport naar H.M. Residentie. EEN BAAL KAPOK IN DE WACHT GESLEEPT. VERDACHTE MAAR 19 MAAL VEROORDEELD. De verdachte Jacob Jacobus M.. 'n Heldersche inge zetene. niet converseerende met de elite, doch van be roep voddenkoopman of Iets dergelijks, was niet aan wezig om de tegen hem behandelde strafzaak wegens diefstal van een baal kapok, waarvan hij op 1 April door den agent Rlteco ln het bezit was aangetroffen, persoonlijk op te luisteren. De verdachte vervoerde des tijds bedoelde baal op een handkar en was zoo stevig beschonken, dat Rlteco hem inclusief handkar en kapok, maar op staanden voet Inrekende. Het bleek later een extra goede vangst te zijn geweest, want de kapok be hoorde aan den heer Coltof en was niet, zooals Jacob Jacobus fantaseerde, afkomstig uit een geheel uitge brand pakhuis, gelegen naast de zaak van gemelden heer Sam. Coltof. Deze had geconstateerd, dat op zijn zolder één baal kapok werd gemist. Vermoedelijk had verdachte, geen toonbeeld van eerlijkheid en 19 maal veroordeeld, door insluiping zijn slag geslagen. De heer Coltof was nu weer ln het bezit van zijn kapok gesteld. Tegen den kapok-verzamelaar werd gevorderd 10 maanden gevangenisstraf. Politie-brigadler Hols had hem, dit dient nog te wor den gememoreerd, geen toestemming gegeven eenlg ka pok mede te mogen nemen. Ook deze opgaaf was wat men noemt „een smoesje". DE PLATTELANDSKAMPIOEN GEBROKEN- BIERGLAZEN-WERPER. Een 20-jarig los werkman uit Enkhuizen met name Johannes Josephus den Dr.. bevond zich in den kermis nacht van 28 op 19 Juli in het café van den heer J. Groot te Binnenwijzend en sloeg daar. eerlijk gezegd, geen schitterend figuur, aangezien hij in een ontstane herrie een ander bezoeker, den veehouder Posch mei een bierglas wierp en hem aan lip en linkerarm ver wondde. Voor den heer Posoh was deze handigheid In derdaad geen pretje en een leeltjk schadepostje, daAr hij op advies van den plaatselijken geneesheer zich te Hoorn had moeten stellen onder behandeling van d*>n chirurg Dr. Kortenbosch en hij voorts In geen 14 dagen zijn bedrijf kon waarnemen. De gedupeerde getuige was dan ook zoo vrij tegen den verdachte, toen deze heden ter zake mishandeling terecht stond, wegens genees kundige behandeling, vervoer per auto, verpleging en arbeidsverzuim, een civiele actie in te stellen ten be drage van f 75.50. spoedig zacht met De heer J. Groot en ook de machinist Roozendaal had den waargenomen, dat verdachte tweemaal met een bierglas wierp. (Had hij misschien 'n seriekaart?) Direct werd na den bierglasworp. waarbij het glas uiteenspatte, opgemerkt, dat Posch gewond werd. Volgens verdachte had hy verkeerd ln een toestand van bewusteloosheid. Was hy soms in trance, als ze- volg van de prima consumptie, die In de kolfbaan ge schonken ^erd De Officier bleek niet bereid, zoetsappig op te treden en vorderde 4 maanden gevangenisstraf. OP OOM ENGEL'S GEROOKTE BOKKENS BELUST! Een tweetal ingezetenen van Egmond aan Zee. do heeren Leonardus Albertus D., 'n 30-jarige broodventer, en Hubertus Sch., familielid van den benadeelde en 'n 20-jarlg rentenier, stonden gezameniyk terecht ter zake diefstal van een aantal gerookte bokkens. eigendom van den vischhandelaar en -rooker. Engel Sch., welke bokkems zy hadden bemachtigd uit een in het duin staande loods, na verbreking van een stok op het luik, op 18 Augustus j.1. Deze daad van wederrechteiyke toeëigenlng werd door verdachten in zooverre toegegeven, dat neef Hubertus erkende, eenlge bokkens, 'n tiental, te hebben wegge nomen en daarvan den tweede verdachte, D.. had laten mee-smikkelen. De heer E. Sch. had den diefstal niet geconstateerd, doch by zyn komst by de loods, nadat hy was gewaarschuwd, had hij twee onbekende per sonen ln het duin zien wegvluchten. In den laatsten tyd was nog al wat vlsch gestolen ten nadeele van Engel en zyn broeder Willem Sch. De heer Willem Sch. was toen met zijn 12-jarig dochtertje Aaltje op den uitkyk gaan staan en had beide ver dachten. waaronder zyn bloedeigen zoon Hubert bij de loods geattrapeerd. Voorts had hij waargenomen, dat Leonardus D. met het luik bezig was en hoorde hy dat luik kraken. Toen Hubert op zyn eigen schuur toe kwam, riep de vader hem toe: Wil je wel eens maken, dat je weg komt! waarop Hubert en Leonardus D. de vlucht namen. Gedurende het verhoor bleek tamelijk duidelijk dat de familieaangelegenheden van de fam. Sch. in geen rooskleurigen toestand verkeerden. Deze verhoudingen waren echter niet geschikt voor een uitvoerige bespre king ln de rechtzaal. Kleine Aaltje had goed uitgekeken en verdachte D. met zijn halve lichaam door het bokkenloodsluik zien hangen. Ze had voorts broer Bertus met zun vriend, den broodventer het hazenpad zien kiezen. De officier noemde het eenigermate een tragisch ge- va! do ontdekking van den vader dat zUn eigen zoon zich schuldig maakte aan vlschdlefstal ten nadeele van zijn o-rn. Doch in verband met den toestand in het go- zin was de officier van meening dat betreffende de tweede verdachte door de reclasseeringsambtenaax een nader onderzoek diende te worden ingesteld. Dit verzoek werd onmiddeliyk toegestaan en zal op de zitting van 15 December de behandeling dezer zaak worden voortgezet en alsdan de heer officier requisitoir nemen, DERGELIJKE LIEDEN MOETEN BESLIST ONDER BIJZONDER STERKE CONTROLE WORDEN GESTELD. De machinebankwerker. Cornelis Petrus M., vroeger wonende te Hoorn. lUkt zoo van ulteriyk 'n forsche, knappe knaap, maar is tevens 'n hoogst gevaarlijk in dividu, dat zijn physiek overwicht misbruikt voor het plegen van afkeerwekkende daden, voornameiyk op ze- deiyk gebied en ls hij dan ook alreeds ter zake feitelijke aanranding, strafbaar gesteld bij artikel 246 W. v. 8.. tot een langdurige gevangenisstraf veroordeeld. Het scheen echter, dat deze dure les hem niet had afgeschrikt, al thans bevond hy zich thans opnieuw in voorarrest als verdacht van een dergelijke aanranding, waarvan wU de onverkwikkelyke byzonderheden. noodwendig In de dag vaarding omschreven, natuurlijk onzen Ingetogen lezers zullen besparen. De heden tegen dezen ongelukkigen slaaf zijner hart stochten behandelde zaak behoorde dan ook tot de ru briek „gesloten deuren", en dat zegt meer dan genoeg! De omstandigheid echter, dat behalve het aangerande nog geen 16-jarig meisje, ook als getuigen werden ge hoord de heeren Wiggers, adviseur der reclasseering en ambtenaar der kinderwetten, benevens Dr. Hoeneveld, psychiater of zlelgeneesheer, wees er op dat men hier te doen heeft met een persoon met geestelijke afwykingen, die evenwel noodwendig in 't belang der openbare vei ligheid. op een of andere wijze onschadelijk moet worden gemaakt Als verdediger opponeerde Mr. A. Prins Jr. ernbc 1 aard- nber a ensdram» P. Sch< NAAR HET ENGELSCH VAN HOOFDSTUK IX. DE VEILIGE HAVEN. tengevolge van een ongeluk", luidde de ult- I den lijkschouwer te Coombe, en toen Tiggie tachuhof verliet verwonderde hy zich op een over de eenvoudige logica van deze gevolg- - -^tepraak was evenwel vrywel geheel aan Joe rée 60 CC 1 •otreden te wijten. Hy was ln zyn element ge- teen men zijn raad had ingeroepen. „Het rotsen- y jaren lang niet meer veilig te noemen ge stelde hU. „en het zou er met de jaren nog wel worden." hem een raadsel waarom de vreemdeling op J®*u*ten mlstigen ochtend daarheen was gegaan, wrst den vorigen avond ln het kleine hotel aan- i «a vu eens op verkenning uitgetrokken. Voor la "j bewonderden de streek bijzonder, en Penny ch altijd over verbaasd dat er al niet meer on- die rotsenklimpartijen hadden plaats gehad -^n luisterden eenvoudig niet naar goeden F"8 man van zeventig Jaar, die zyn heele le- Wwoond had. US v,i) «*mkkkelü>< gtvcest. Hij had het I riinde dat van John Norman. echt- K -0,8 Norman. van „Cliff Cottage", Farne. groot® kleediog- ij on® LJ® '"'•d^deeüng bevestigd voor zoover het zijn CL,-.. r**<iinK van het slachtoffer betrof, en had I 1 «T k. V^ent gekregen van den lukschouwer, waar- lCl makte Nu F ana laat*te oogenbllkken werd hij y I k 0Qd«rvraagd. De dood was aan een on- daarmed® afgeloopen. Van welke klel- u» vu leven toch afhangen, dacht Tiggie q hy weer buiten was. De Jury bad voor- hek was om voor te kunnen komen. Hij had L®*dedeellne h^ventiirH urtrtr TAAiFor VtAf «tin gesteld een hekwerk langs dat bewuste gedeelte van de rots aan te brengen, zoodat de gasten van Joe Penny die neiging tot tochten maken mochten voelen, tenmin ste beschermd waren. Tiggie reed in Joe Penny's wagen naar Farne terug en het viel niet te ontkennen, dat een gevoel van onbe- schrijfiyke verlichting over hem was gekomen. Na het tragische ongeval had hy Viola niet gezien. Eon zekere angst had hem weerhouden haar op te zoeken. Zelfs nu was hy er nog niet zeker van naar haar toe te zullen gaan: er lag zulk een breede kloof tusechen hun laat ste afscheid en het heden. In werkeiykheid was het slechts een kwestie van twee dagen, maar het leek Tiggie een eeuwigheid toe! Hy vroeg zich zelfs af. of het wel licht beter was indien hy een poos op reis ging zonder haar gezien te hebben. De avondzon wierp haar gulden* stralen over de zee en Tiggie kon zich niet herinneren Farne ooit zoo liefiyk te hebben gezien als thans. Bij de brug die over den stroom lag. stapte hy uit de auto en staarde naar het heldere water. Hij voelde zich onbeechrijfiyk moe en tot op zekere hoogte gaf het geklots der golven hem rust Ze deden aan het leven zelve denken telkens veranderend en altyd onvermijdelijk eindigend in den Oceaan der Oneindigheid! Een lichte slag op zyn schouder wekte hem uit zijn gepeins op. Hy keerde zich om en zag Spot „Goddank dat je terug bent' zei Tiggie met een die pen zucht „Ik geloof dat het verstandiger was geweest, indien ik heelemaal niet weg was gegaan," zei Spot met een vagen glimlach. „Dat is zeker," zei Tiggie heftig. ,Jk veronderstel dat je alles gehoord hebt?" „Zonder twyfel, en jij bent de held van de heele ge schiedenis." .Maak me niet beroerd als bet je hetzelfde is", zei Tiggie kwaad. Spot lachte en nam hem bU den arm. „Ik zal het niet probeeren, oude jongen. Ga mee naar je hotel en laten we samen een stukje eten." Tiggie liep naast hem voort, doch hU had bitter weinig te zeggen. Spot praatte vrywel aan een stuk door en gaf een uitgebreide beschrijving van een vlschparty. waarna Tiggie ook begon te spreken Ze dineerden alleen in het ruime eetvertrek, daar het nog heel vroeg was. zoodat ze ongestoord konden pra ten. En thans voor het eerst vroeg Tiggie hoe het met Viola ging. „Ik hoop dat ze weer heelemaal beter wordt?" vroeg hy angstig. „Ze is toch niet weer ingestort?" Er kwam een ernstige uitdrukking in Spot's oogen. „Natuurlijk is ze een stuk achteruit gegaan, maar nu heeft ze tenminste genoeg kracht om een dergeiyk iets te kunnen weerstaan. Ze zal het gauw te boven zyn." Even wachtte hy en daarna keek hy Tiggie ln de oogen .Als je het mij vraagt, oude jongen, dan hangt vrywel alles van jou af." „Je bedoelt dat ze naar me verlangt?" vroeg Tiggie zacht „Dat spreekt vanzelf." antwoordde Spot. „Ze heeft jou noodlg. Ik ga zelfs verder en vermoed dat jy het eenlge bent wat ze behoeft" Tiggie werd bloedrood en mompelde: „Dank je, beste kerel. Ik was er niet heelemaal zeker van hoe ze een en ander zou opvatten." „Misschien is het beter als lk je nu zeg dat ze Helen alles verteld heeft en ik op myn beurt weer het verhaal van Helen kreeg." „In orde," zei Tiggie. „Ik ben biy dat je alles weet." „Alles nog niet," gaf Spot te kennen. „Tiggie, waar zit die onwijze zwager van je?" „Ik heb er geen flauw idee van. Waarom vraag je dat?" „Dat komt er minder op aan," vond Spot Er lag een uitdagende blik in Tiggie's oogen en een dreigende klank In zyn stem, toen hy tot Spot zei: „Ik waarschuw Je dat je hem met rust laat." „De mogelijkheid bestaat dat dit beter is," zei Spot be daard. Tiggie verliet het kleine hotel en sloeg het smalle pad in naar het witte huisje. De deur van de cottage stond open en hy ging zonder eenige aarzeling naar binnen. Joyce zat in de huiskamer pap te nuttigen. Ze vloog on middeliyk op hem af, sloeg haar armen om ztjn hals. en fluisterde hem ln: „O, oom Tiggie. wat zal tante Viola verschrikkeiyk biy wezen". Hy liefkoosde het kind en liep regelrecht naar Viola's kamer. HU tikte aan en by hoorde haar zacht „binnen" roepen. Het volgende oogen- bllk stond hy ln de kamer en sloot de deur zorgvuldig achter zich dicht En toen knielde hy voor Vlola's bed neer en verborg zijn hoofd aan baar zachte borst. Er werd geen woord gesproken en wellicht hadden ook geen woorden de za ligheid kunnen beschrijven van dit oogenbllk. Viola was de eerste die de stilte verbrak en terwUl ze sprak, stre ken haar tengere vingers llefkoozend door zijn haar. „Tiggie je probeerde hem te redden Dat zal ik nooit vergeten. Het was Juist Iets voor Jou!" En Tiggie antwoordde, als in zelfverdediging: „Ik kon het niet nalaten, lieveling. Ik werd er als het ware door een sterke macht toe gedreven. Bovendien had ik mede lijden met hem." „Ik weet het." zei ze zacht. „Dat is ook weer Juist iets voor jou. Ik zal het me altyd herinneren altijd!" En daarna hief ze haar gezichtje naar hem op en fluisterde: „Tiggie, is het verkeerd van ons zoo gelukkig te wezen, nu we veilig zUn?" En terwyi hy haar teeder kuste, antwoordde hy: „Nee. Goddank niet! Goddank niet!" „Amen!" fluisterde Viola. Lang nadat de zon in zee was ondergegaan, verliet hy haar. Hy liep op zyn teenen de trappen af, want hy had het nu niet kunnen verdragen met Iemand to moeten praten. Een onbeschryfiyk gevoel van vrede en rust was over hem gekomen en hU wilde alleen zijn om over dit won der na te denken. Hy richtte zijn schreden in de rich ting van het rotspad en weer leunde hy over de brug boven den stroom. Hoe dikwijls had hy hier niet gestaan en met welke verschlllendo emoties! Onwillekeurig boog hy het hoofd en zyn lippen prevelden eenige woor den En toen hy tenslotte naar het hotel terugkeerde, lag er een verbeven glans in zijn oogen de oogen van een man. die een wonderbaarlijk beeld heeft aanschouwd Toen Tiggie den volgendfh morgen wakker werd, hoorde hy een vrooiyk gefluit dat vanuit de kamer naast de zyne kwam. Kon dat Harvey wezen, vroeg hy zich af? Ja, dat was inderdaad het geval, en terwyi Tiggie zijn kamer wilde verlaten om naar beneden te gaan. trad Harvey hem glimlachend tegemoet „Waarom zoo vroeg, mijn zoon?" luidde zijn begroe ting. „Heb je soms een hamer voor me te leen?" „Een hamer?" herhaalde Tiggie verbaasd. „Waarvoor heb je zoo'n ding in 's hemelsnaam noodlg?" „Niet om iemands hersene" ln te slaan." gaf de kun stenaar te kennen, terwyi hy door zyn baard streek. „Alleen maar om een schildery in te pakken. WH je het soms eerst zien?" Tiggie volgde hem In z(jn kamer. Harvey's bed zag er buitengewoon wanordeiyk uit ZUn kleeren en koffers lagen hierop door elkaar uitgespreid. ,Je vertrekt?" vroeg Tiggie. „Goed geraden, myn zoon", lachte Harvey. „De snoode

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1931 | | pagina 5