Schager Courant
GEI!
Wind en Golven
Ruwe Handen
I
Tweede Blad.
DE BRIEVEN VAN
GIACOMO PUCCINI.
UIS
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
.Bairi£nw
Jpeelbal
van
Ethel M. Dell.
Donderdag 29 October 1931.
74ste Jaargang. No. 8960
ZIJN MOEILIJK LEVEN.
Strijd en miskenning tijdens zijn leven.
lad.
Jon gtu
lesch n»
S5, primi
1AN.
Toen Giacomo Puccini in 1924 stierf, wist men
jinig vori zijn persoonlijkheid, hoewel zijn opera's
tast die van Verdi en Wagner tot de meest gespeel-
stukken behoorden. Thans heeft echter zijn vriend
laatste librettist, Giuseppi Adami, zijn brieven
imelrt en ze uitgegeven, voor zoover zij betrek-
hadden op zijn werken en op zijn artistieke stro-
Zij zijn niet gerangschikt in chronologische volg-
docii naar de opera's, waarover zij handelen,
brieven bevatten al wat Puccini aan persoon-
documenten heeft nagelaten; hij was een veel te
j persoonlijkheid om zich met mémoires en be
togen op te houden.
Twijfel ondanks roem.
#xijn brieven blijkt duidelijk, dat succes en rijk-
jbem geen voldoening konden schenken en dat
|adanks het eenvoudige karakter van zijn com-
H, toch diwijls twijfelde, of hij wel op den
iweg was. Vandaar zijn groote belangstelling
poderne richting, die hem soms verbijsterde,
hij steeds met aandacht bleef volgen in de
fiets nieuws en beters dan zijn eigen kunst,
fde moeilijkheid van zijn werk zeer goed in,
Jül zoo dat hij, door twijfel en onzekerheid ge
it tijden lang niet tot werken kon komen. Het le-
t nn dezen bescheiden en beminnelijken compo-
ptsdus lang niet altijd gemakkelijk geweest.
e moeilijkheden had hij ook met zijn librettis-
thij stond er n.1. op dat het libretto af en goed
jordat hij met componeeren begon. Hij stelde
ichen wat betreft bruikbare situaties en goede
dingen. Zoowel tekst als muziek moesten naar
overtuiging „leven" om het publiek blijvend te
a boeien. Hij had gelijk, dit bewees zijn tweede
fiEdgar'', die viel door een slecht libretto.
Zijn eersteling heeft weinig sncces.
zijn eerste opera „Le Villi" gecomponeerd en
ird werd, was Puccini 23 jaar en studeerde hij
tn bij Bazzini. Hij was zeer arm en had een
surs. Zijn eerste librettist en goede vriend Fer-
lo Fontana zag echter kans, het noodige geld
te krijgen voor de opvoering, die te Turijn
had en geen groot succes was, omdat de zan-
w zangeressen geen goede vertolking gaven.
Ier heeft Puccini trouwens meer dan eens te
gehad. De tweede opvoering in de beroemde
lil te Milaan was echter beter en dit eerste suc-
ltocht hem al dadelijk 6000 lire in. Hij moest toen
ttcfdfcdelijk het geld van zijn studiebeurs betalen,
mjl zijn schuldeischers dachten, dat hij nog veel
■r had ontvangen en hem daarom het leven moei-
t maakten.
Weer een mislukking.
Sjn uitgever Giulio Ricordi gaf hem toen de op
ent voor „Edgar", welke opera op een mislukking
liep en dus ook geen verlichting van zijn geldzor-
gaf. Ondanks het slechte libretto zijn er echter
ee zeer goede gedeelten in, o.a. de doodenmarsch
het derde bedrijf, die later op 3 December 1924
Puccini's begrafenis zou worden gespeeld, ge-
rd door den beroemden Toscanini, die tevens
te kleine wijzigingen in den tekst aanbracht om
serk een meer mystiek karakter te geven.
is carrière was eerst gemaakt bij zijn derde
„Manon", naar den roman van Marcel Pre-
Een groot aantal dichters heeft getracht, hier-
«n deugdelijk libretto te schrijven, doch Puc-
Ln met hun werk geen genoegen nemen, totdat
idelijk een goeden tekst kreeg van Marco Praga,
hij tevoren den goeden raad had gegeven, de
taf van Massenet ongelezen te laten. De dich-
%a heeft aan dit libretto ook nog meegewerkt
'no«nde het het mooiste libretto, dat hij ooit ge
had.
Het succes van „Manon".
Aanvankelijk was Puccini dan ook tevreden, doch
al spoedig kon hij zich niet met de gedachte vereeni
gen, dat „Manon" een opéra comique zou zijn. Nu liet
Praga hem in den steek, doch Oliva bleef hem als
librettist ter zijde staan. Op den duur werd de voort
durende zucht tot veranderen van Puccini ook hem
te machtig, zoodat het libretto door Luigi Illica moest
worden afgemaakt De opera was al dadelijk bij de
eerste opvoering te Milaan een groot succes en het
ecnige succes, dat voor Puccini een onverdeeld ge
noegen was. Bij al zijn latere opera's had hij te lijden
onder onwelwillende en kleinzielige opmerkingen,
zelfs van hen die de verdiensten van zijn werk inza
gen en erkenden.
Daarna volgde „Bohème", eveneens een groot succes
op den langen duur, hoewel de première te Turijn
zeer koel ontvangen werd. Het libretto is het eerste
dat ontstond uit de zeer vruchtbare samenwerking
van Illica en Giacosa. Vervolgens componeerde hij
„Tosca" en „Madame Butterfly". Dit laatste werk
werd een compleet fiasco bij de première Doch hier
deed Puccini zich van zijn besten kant kennen. Hij
bezat een goede hoeveelheid zelfkennis en was niet
bang voor onaangename waarheden. Hij herzag de
opera grondig en behaalde er tenslotte een welver
diend succes mede.
Zijn laatste werk.
En toen kwam zijn laatste opera: „Turandot", ge
componeerd in den tijd dat hij reeds leed aan den
kanker, die zijn dood heeft veroorzaakt. Bij al zijn
lichamelijk lijden was hij niet opgewassen tegen de
moeilijkheden, die het verbeteren van het libretto ver-
eischten en hij was er zich zeer goed van bewust, dat
zijn composities niet op het vroegere peil stonden. Hij
kon tenslotte nog slechts werken, als hij koorts had
en voelde, dat hij zijn werk niet meer zou beëindigen.
Twee dagen voor de operatie, waarbij men het kan
kergezwel in zijn keel trachtte weg te nemen, hetgeen
zijn dood veroorzaakte, schreef hij nog zijn laatste
brief aan Adami, waarin hij duidelijk liet doorsche
meren, dat hij het einde verwachtte.
Zoo stierf de veel geplaagde man, die ook als com
ponist zoo vaak miskend is. Hij werd van onoprecht
heid beschuldigd, hoewel weinigen hun werk zoo ern
stig hebben opgevat en zoo eerlijk hebben gezocht
naar een zuivere uitdrukking van hun kunst. Ook
zijn levenswijzo was niet in overeenstemming met zijn
ideaal. Vurig verlangde hij naar de vrije natuur, de
bosschen en de zee, waar hij niet in zijn bewegingen
werd belemmerd door knellende kleeding. Doch hij
moest zijn leven grootendeels in steden doorbrengen
en in avondtoilet diners bijwonen. Volgens zijn eigen
woorden ging hij slechts naar Parijs om toe te zien,
dat zijn muziek werd uitgevoerd, zooals hij haar ge
schreven had. Doch ondanks alle moeilijkheden en
verdachtmaking heeft hij zijn weg vervolgd en zijn
plicht gedaan; thans begint het oordeel over hem zui
verder te worden en erkent men, dat hij ook op an
dere componisten veel invloed ten goede heeft gehad.
Ravel heeft aan den componist van „Butterfly" en
„Tosca" niet weinig te danken en zelfs Stravinsky
staat onder zijn invloed.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER
Zitting van Dinsdag 27 October.
DE MAN MET HET DOLKMES.
Nadat eerst een zaak met gesloten deuren, contra
Corn. Petr." M. gedeeltelijk was behandeld, werd a>s
verdachte gerequlreerd de 22-Jarlge Dirk H., een jong-
mensch uit Beemster. dat op 3 Mei te Avenhorn in een
café zekeren W. Weel uit Berkhout had onthaald op
een steek met een dolkmes tn den rug, 'n liefkozing,
die Weel zonder twijfel zeer noodlottig zou zijn geweest,
als zijn goed gesternte hem daarvoor niet had bewaard.
Volgens verklaring van dezen dolktrekker, die alreeds
door de rechtbank te Haarlem voor een dergelijke uit
spatting was veroordeeld tot 3 maanden gevangenis
straf voorwaardelijk met 3 proefjaren, welke proeftijd
nog niet verstreken was. was de oorzaak van zijn bloed
dorstigheid te zoeken in Amor en Bacchus, dat wil
zeggen: het ging om 'n „moidje" en hij was beschonken-
Doch volgens opheldering van bedoelden heer Weel had
hij te voren reeds verschil van meening gehad met den
verdachte, over knokken, 'n bekend bittertafelspelletje,
terwijl Dirk H. meende, dat Weel met hem wilde
„knokken" of te wel vechten. Later ontbrandde het
twistvuur opnieuw en kreeg Weel een knock-out van
zekeren heer Dekwitz, zoodat hij voorover op het biljart
viel en toen Weel daar hulpeloos lag, nam de heldhaftige
Dirk H. zijn kans waar, hem een verraderlijke por in
den rug te geven.
Dr. v d. Linden, de plaatselijke arts, had Weel me
disch behandeld. Weel vertoonde een bloedende wonde,
waaruit een spiermassa puilde. Gelukkig was de wond
bij toeval niet gevaarlijk en werden geen edele deelen
geraakt, zoodat van zwaar lichamelijk letsel niet kon
gesproken worden; 'n boffertje, waarmede de dader
zich zelf geluk kon wenschen!
We willen er. om niets te vergeten, nog bijvoegen, dat
Weel. alles bijeen genomen, doktersrekening, beschadi
ging van lijfgoederen en arbeidsverzuim een schade van
f 48 verlangde, waartegen de verdachte geen bezwaren
ontwikkelde. Hij was trouwens kneedbaar als was in de
hand des strafrechters en tot alle offers bereid.
De heer Wiggers moest natuurlijk weer bijspringen
met zijn reclasseeringsrapport en noemde de kans niet
ongunstig, indien verdachte zich onthield van alcohol
gebruik. Het Leger des Heils was bereid toezicht uit
te oefenen.
De heer Officier achtte poging tot zware mishande
ling, waarbij het gelukkig toeval moest worden uitge
schakeld, wettig en overtuigend bewezen. De kans op
een voorw. straf was. echter volgens opvatting van den
Officier, voor verdachte radicaal verkeken, zooals de
spreker nader demonstreerde, en derhalve kon de Offi
cier niet anders requireeren dan een onvoorwaar-
>lHke straf en wel, in acht nemende den ernst van
het feit, acht maanden gevangenisstraf.
Als we beweerden, dat den verdachte dezen krassen
elsch bijzonder welgevallig was. zou aan onze waar
heidsliefde wel eenigermate getwijfeld kunnen worden.
De goede heer Wiggers heeft echter naar het schijnt,
alle hoop nog niet verloren.
EEN NACHTELIJK PLUNDERAAR IN EEN
ZOMERVERBLIJF TE BERGEN.
De 26-jarige scharrelaar en detallkoopman Joh. Jac.
E. is een gezellige kerel, maar een geraffineerde inbre
ker, welke bekwaamheid oorzaak is. dat hij momenteel
in de strafgevangenis te 's-Gravenhage een jaar cei-
afzondering mag opknappen.
Doch de heer E. had nog meer op zijn kerfstok! O, ja!
Hij had op 17 Juni ook een bezoek gebracht aan de
villa aan de Eeuwige Laan te Bergen van mr. Moens
te Alkmaar en aldaar buitgemaakt, na verbreking van
een glas-ln-lood ruitje, een uitgebreide collectie diverse
zilveren lepels, eet-, soep-, snoep- en andere modellen,
alsmede een sportcostuum. Jan wilde ook wel eens
netjes zijn! en een paar sportkousen. De lepels had hij
in Haarlem aan verschillende gegadigden voor f 10 ver
kocht en het sportcostuum was nog op de zitting aan
wezig. hoewel de begeerte van den wettigen eigenaar
naar de teruggave niet groot was te noemen. Integen
deel!
Verdachte beschikte over een tamelijk goed voorzien
strafregister. Onderscheidene rechtbanken hadden zich
bereids voor hem geïnteresseerd. In verband met al d!e
belabberde omstandigheden vorderde de Officier heden
1 jaar gevangenisstraf. Per vigilante werd de thans ge
maskerde kraakjes-vlrtuoos later naar den electr. trein
gebracht ter verder transport naar H.M. Residentie.
EEN BAAL KAPOK IN DE WACHT GESLEEPT.
VERDACHTE MAAR 19 MAAL VEROORDEELD.
De verdachte Jacob Jacobus M.. 'n Heldersche inge
zetene. niet converseerende met de elite, doch van be
roep voddenkoopman of Iets dergelijks, was niet aan
wezig om de tegen hem behandelde strafzaak wegens
diefstal van een baal kapok, waarvan hij op 1 April
door den agent Rlteco ln het bezit was aangetroffen,
persoonlijk op te luisteren. De verdachte vervoerde des
tijds bedoelde baal op een handkar en was zoo stevig
beschonken, dat Rlteco hem inclusief handkar en kapok,
maar op staanden voet Inrekende. Het bleek later een
extra goede vangst te zijn geweest, want de kapok be
hoorde aan den heer Coltof en was niet, zooals Jacob
Jacobus fantaseerde, afkomstig uit een geheel uitge
brand pakhuis, gelegen naast de zaak van gemelden
heer Sam. Coltof. Deze had geconstateerd, dat op zijn
zolder één baal kapok werd gemist. Vermoedelijk had
verdachte, geen toonbeeld van eerlijkheid en 19 maal
veroordeeld, door insluiping zijn slag geslagen. De heer
Coltof was nu weer ln het bezit van zijn kapok gesteld.
Tegen den kapok-verzamelaar werd gevorderd 10
maanden gevangenisstraf.
Politie-brigadler Hols had hem, dit dient nog te wor
den gememoreerd, geen toestemming gegeven eenlg ka
pok mede te mogen nemen. Ook deze opgaaf was wat
men noemt „een smoesje".
DE PLATTELANDSKAMPIOEN GEBROKEN-
BIERGLAZEN-WERPER.
Een 20-jarig los werkman uit Enkhuizen met name
Johannes Josephus den Dr.. bevond zich in den kermis
nacht van 28 op 19 Juli in het café van den heer J.
Groot te Binnenwijzend en sloeg daar. eerlijk gezegd,
geen schitterend figuur, aangezien hij in een ontstane
herrie een ander bezoeker, den veehouder Posch mei
een bierglas wierp en hem aan lip en linkerarm ver
wondde. Voor den heer Posoh was deze handigheid In
derdaad geen pretje en een leeltjk schadepostje, daAr
hij op advies van den plaatselijken geneesheer zich te
Hoorn had moeten stellen onder behandeling van d*>n
chirurg Dr. Kortenbosch en hij voorts In geen 14 dagen
zijn bedrijf kon waarnemen. De gedupeerde getuige was
dan ook zoo vrij tegen den verdachte, toen deze heden
ter zake mishandeling terecht stond, wegens genees
kundige behandeling, vervoer per auto, verpleging en
arbeidsverzuim, een civiele actie in te stellen ten be
drage van f 75.50.
spoedig zacht met
De heer J. Groot en ook de machinist Roozendaal had
den waargenomen, dat verdachte tweemaal met een
bierglas wierp. (Had hij misschien 'n seriekaart?) Direct
werd na den bierglasworp. waarbij het glas uiteenspatte,
opgemerkt, dat Posch gewond werd.
Volgens verdachte had hy verkeerd ln een toestand
van bewusteloosheid. Was hy soms in trance, als ze-
volg van de prima consumptie, die In de kolfbaan ge
schonken ^erd
De Officier bleek niet bereid, zoetsappig op te treden
en vorderde 4 maanden gevangenisstraf.
OP OOM ENGEL'S GEROOKTE BOKKENS BELUST!
Een tweetal ingezetenen van Egmond aan Zee. do
heeren Leonardus Albertus D., 'n 30-jarige broodventer,
en Hubertus Sch., familielid van den benadeelde en 'n
20-jarlg rentenier, stonden gezameniyk terecht ter zake
diefstal van een aantal gerookte bokkens. eigendom
van den vischhandelaar en -rooker. Engel Sch., welke
bokkems zy hadden bemachtigd uit een in het duin
staande loods, na verbreking van een stok op het luik,
op 18 Augustus j.1.
Deze daad van wederrechteiyke toeëigenlng werd door
verdachten in zooverre toegegeven, dat neef Hubertus
erkende, eenlge bokkens, 'n tiental, te hebben wegge
nomen en daarvan den tweede verdachte, D.. had laten
mee-smikkelen. De heer E. Sch. had den diefstal niet
geconstateerd, doch by zyn komst by de loods, nadat
hy was gewaarschuwd, had hij twee onbekende per
sonen ln het duin zien wegvluchten.
In den laatsten tyd was nog al wat vlsch gestolen
ten nadeele van Engel en zyn broeder Willem Sch. De
heer Willem Sch. was toen met zijn 12-jarig dochtertje
Aaltje op den uitkyk gaan staan en had beide ver
dachten. waaronder zyn bloedeigen zoon Hubert bij de
loods geattrapeerd. Voorts had hij waargenomen, dat
Leonardus D. met het luik bezig was en hoorde hy dat
luik kraken. Toen Hubert op zyn eigen schuur toe
kwam, riep de vader hem toe: Wil je wel eens maken,
dat je weg komt! waarop Hubert en Leonardus D. de
vlucht namen.
Gedurende het verhoor bleek tamelijk duidelijk dat
de familieaangelegenheden van de fam. Sch. in geen
rooskleurigen toestand verkeerden. Deze verhoudingen
waren echter niet geschikt voor een uitvoerige bespre
king ln de rechtzaal.
Kleine Aaltje had goed uitgekeken en verdachte D.
met zijn halve lichaam door het bokkenloodsluik zien
hangen. Ze had voorts broer Bertus met zun vriend,
den broodventer het hazenpad zien kiezen.
De officier noemde het eenigermate een tragisch ge-
va! do ontdekking van den vader dat zUn eigen zoon
zich schuldig maakte aan vlschdlefstal ten nadeele van
zijn o-rn. Doch in verband met den toestand in het go-
zin was de officier van meening dat betreffende de
tweede verdachte door de reclasseeringsambtenaax een
nader onderzoek diende te worden ingesteld.
Dit verzoek werd onmiddeliyk toegestaan en zal op
de zitting van 15 December de behandeling dezer zaak
worden voortgezet en alsdan de heer officier requisitoir
nemen,
DERGELIJKE LIEDEN MOETEN BESLIST ONDER
BIJZONDER STERKE CONTROLE WORDEN
GESTELD.
De machinebankwerker. Cornelis Petrus M., vroeger
wonende te Hoorn. lUkt zoo van ulteriyk 'n forsche,
knappe knaap, maar is tevens 'n hoogst gevaarlijk in
dividu, dat zijn physiek overwicht misbruikt voor het
plegen van afkeerwekkende daden, voornameiyk op ze-
deiyk gebied en ls hij dan ook alreeds ter zake feitelijke
aanranding, strafbaar gesteld bij artikel 246 W. v. 8.. tot
een langdurige gevangenisstraf veroordeeld. Het scheen
echter, dat deze dure les hem niet had afgeschrikt, al
thans bevond hy zich thans opnieuw in voorarrest als
verdacht van een dergelijke aanranding, waarvan wU de
onverkwikkelyke byzonderheden. noodwendig In de dag
vaarding omschreven, natuurlijk onzen Ingetogen lezers
zullen besparen.
De heden tegen dezen ongelukkigen slaaf zijner hart
stochten behandelde zaak behoorde dan ook tot de ru
briek „gesloten deuren", en dat zegt meer dan genoeg!
De omstandigheid echter, dat behalve het aangerande
nog geen 16-jarig meisje, ook als getuigen werden ge
hoord de heeren Wiggers, adviseur der reclasseering en
ambtenaar der kinderwetten, benevens Dr. Hoeneveld,
psychiater of zlelgeneesheer, wees er op dat men hier te
doen heeft met een persoon met geestelijke afwykingen,
die evenwel noodwendig in 't belang der openbare vei
ligheid. op een of andere wijze onschadelijk moet worden
gemaakt Als verdediger opponeerde Mr. A. Prins Jr.
ernbc 1
aard-
nber a
ensdram»
P. Sch<
NAAR HET ENGELSCH VAN
HOOFDSTUK IX.
DE VEILIGE HAVEN.
tengevolge van een ongeluk", luidde de ult-
I den lijkschouwer te Coombe, en toen Tiggie
tachuhof verliet verwonderde hy zich op een
over de eenvoudige logica van deze gevolg-
- -^tepraak was evenwel vrywel geheel aan Joe
rée 60 CC 1 •otreden te wijten. Hy was ln zyn element ge-
teen men zijn raad had ingeroepen. „Het rotsen-
y jaren lang niet meer veilig te noemen ge
stelde hU. „en het zou er met de jaren nog wel
worden."
hem een raadsel waarom de vreemdeling op
J®*u*ten mlstigen ochtend daarheen was gegaan,
wrst den vorigen avond ln het kleine hotel aan-
i «a vu eens op verkenning uitgetrokken. Voor
la "j bewonderden de streek bijzonder, en Penny
ch altijd over verbaasd dat er al niet meer on-
die rotsenklimpartijen hadden plaats gehad
-^n luisterden eenvoudig niet naar goeden
F"8 man van zeventig Jaar, die zyn heele le-
Wwoond had.
US v,i) «*mkkkelü>< gtvcest. Hij had het
I riinde dat van John Norman. echt-
K -0,8 Norman. van „Cliff Cottage", Farne.
groot®
kleediog-
ij on®
LJ® '"'•d^deeüng bevestigd voor zoover het zijn
CL,-.. r**<iinK van het slachtoffer betrof, en had
I 1 «T k. V^ent gekregen van den lukschouwer, waar-
lCl makte
Nu F ana laat*te oogenbllkken werd hij
y I k 0Qd«rvraagd. De dood was aan een on-
daarmed® afgeloopen. Van welke klel-
u» vu leven toch afhangen, dacht Tiggie
q hy weer buiten was. De Jury bad voor-
hek was om voor te kunnen komen. Hij had
L®*dedeellne h^ventiirH urtrtr TAAiFor VtAf «tin
gesteld een hekwerk langs dat bewuste gedeelte van de
rots aan te brengen, zoodat de gasten van Joe Penny
die neiging tot tochten maken mochten voelen, tenmin
ste beschermd waren.
Tiggie reed in Joe Penny's wagen naar Farne terug
en het viel niet te ontkennen, dat een gevoel van onbe-
schrijfiyke verlichting over hem was gekomen. Na het
tragische ongeval had hy Viola niet gezien. Eon zekere
angst had hem weerhouden haar op te zoeken. Zelfs nu
was hy er nog niet zeker van naar haar toe te zullen
gaan: er lag zulk een breede kloof tusechen hun laat
ste afscheid en het heden. In werkeiykheid was het
slechts een kwestie van twee dagen, maar het leek Tiggie
een eeuwigheid toe! Hy vroeg zich zelfs af. of het wel
licht beter was indien hy een poos op reis ging zonder
haar gezien te hebben.
De avondzon wierp haar gulden* stralen over de
zee en Tiggie kon zich niet herinneren Farne ooit zoo
liefiyk te hebben gezien als thans. Bij de brug die over
den stroom lag. stapte hy uit de auto en staarde naar
het heldere water. Hij voelde zich onbeechrijfiyk moe
en tot op zekere hoogte gaf het geklots der golven hem
rust Ze deden aan het leven zelve denken telkens
veranderend en altyd onvermijdelijk eindigend in den
Oceaan der Oneindigheid!
Een lichte slag op zyn schouder wekte hem uit zijn
gepeins op. Hy keerde zich om en zag Spot
„Goddank dat je terug bent' zei Tiggie met een die
pen zucht
„Ik geloof dat het verstandiger was geweest, indien
ik heelemaal niet weg was gegaan," zei Spot met een
vagen glimlach.
„Dat is zeker," zei Tiggie heftig. ,Jk veronderstel dat
je alles gehoord hebt?"
„Zonder twyfel, en jij bent de held van de heele ge
schiedenis."
.Maak me niet beroerd als bet je hetzelfde is", zei
Tiggie kwaad.
Spot lachte en nam hem bU den arm. „Ik zal het niet
probeeren, oude jongen. Ga mee naar je hotel en laten
we samen een stukje eten."
Tiggie liep naast hem voort, doch hU had bitter weinig
te zeggen. Spot praatte vrywel aan een stuk door en
gaf een uitgebreide beschrijving van een vlschparty.
waarna Tiggie ook begon te spreken
Ze dineerden alleen in het ruime eetvertrek, daar het
nog heel vroeg was. zoodat ze ongestoord konden pra
ten. En thans voor het eerst vroeg Tiggie hoe het met
Viola ging.
„Ik hoop dat ze weer heelemaal beter wordt?" vroeg
hy angstig. „Ze is toch niet weer ingestort?"
Er kwam een ernstige uitdrukking in Spot's oogen.
„Natuurlijk is ze een stuk achteruit gegaan, maar nu
heeft ze tenminste genoeg kracht om een dergeiyk iets
te kunnen weerstaan. Ze zal het gauw te boven zyn."
Even wachtte hy en daarna keek hy Tiggie ln de oogen
.Als je het mij vraagt, oude jongen, dan hangt vrywel
alles van jou af."
„Je bedoelt dat ze naar me verlangt?" vroeg Tiggie
zacht
„Dat spreekt vanzelf." antwoordde Spot. „Ze heeft jou
noodlg. Ik ga zelfs verder en vermoed dat jy het eenlge
bent wat ze behoeft"
Tiggie werd bloedrood en mompelde:
„Dank je, beste kerel. Ik was er niet heelemaal
zeker van hoe ze een en ander zou opvatten."
„Misschien is het beter als lk je nu zeg dat ze Helen
alles verteld heeft en ik op myn beurt weer het verhaal
van Helen kreeg."
„In orde," zei Tiggie. „Ik ben biy dat je alles weet."
„Alles nog niet," gaf Spot te kennen. „Tiggie, waar
zit die onwijze zwager van je?"
„Ik heb er geen flauw idee van. Waarom vraag je
dat?"
„Dat komt er minder op aan," vond Spot
Er lag een uitdagende blik in Tiggie's oogen en een
dreigende klank In zyn stem, toen hy tot Spot zei: „Ik
waarschuw Je dat je hem met rust laat."
„De mogelijkheid bestaat dat dit beter is," zei Spot be
daard.
Tiggie verliet het kleine hotel en sloeg het smalle pad
in naar het witte huisje. De deur van de cottage stond
open en hy ging zonder eenige aarzeling naar binnen.
Joyce zat in de huiskamer pap te nuttigen. Ze vloog on
middeliyk op hem af, sloeg haar armen om ztjn hals. en
fluisterde hem ln: „O, oom Tiggie. wat zal tante Viola
verschrikkeiyk biy wezen". Hy liefkoosde het kind en
liep regelrecht naar Viola's kamer. HU tikte aan en by
hoorde haar zacht „binnen" roepen. Het volgende oogen-
bllk stond hy ln de kamer en sloot de deur zorgvuldig
achter zich dicht
En toen knielde hy voor Vlola's bed neer en verborg
zijn hoofd aan baar zachte borst. Er werd geen woord
gesproken en wellicht hadden ook geen woorden de za
ligheid kunnen beschrijven van dit oogenbllk. Viola was
de eerste die de stilte verbrak en terwUl ze sprak, stre
ken haar tengere vingers llefkoozend door zijn haar.
„Tiggie je probeerde hem te redden Dat zal ik
nooit vergeten. Het was Juist Iets voor Jou!"
En Tiggie antwoordde, als in zelfverdediging: „Ik kon
het niet nalaten, lieveling. Ik werd er als het ware door
een sterke macht toe gedreven. Bovendien had ik mede
lijden met hem."
„Ik weet het." zei ze zacht. „Dat is ook weer Juist iets
voor jou. Ik zal het me altyd herinneren altijd!" En
daarna hief ze haar gezichtje naar hem op en fluisterde:
„Tiggie, is het verkeerd van ons zoo gelukkig te wezen,
nu we veilig zUn?"
En terwyi hy haar teeder kuste, antwoordde hy:
„Nee. Goddank niet! Goddank niet!"
„Amen!" fluisterde Viola.
Lang nadat de zon in zee was ondergegaan, verliet hy
haar. Hy liep op zyn teenen de trappen af, want hy had
het nu niet kunnen verdragen met Iemand to moeten
praten.
Een onbeschryfiyk gevoel van vrede en rust was over
hem gekomen en hU wilde alleen zijn om over dit won
der na te denken. Hy richtte zijn schreden in de rich
ting van het rotspad en weer leunde hy over de brug
boven den stroom. Hoe dikwijls had hy hier niet gestaan
en met welke verschlllendo emoties! Onwillekeurig
boog hy het hoofd en zyn lippen prevelden eenige woor
den En toen hy tenslotte naar het hotel terugkeerde,
lag er een verbeven glans in zijn oogen de oogen van
een man. die een wonderbaarlijk beeld heeft aanschouwd
Toen Tiggie den volgendfh morgen wakker werd,
hoorde hy een vrooiyk gefluit dat vanuit de kamer naast
de zyne kwam. Kon dat Harvey wezen, vroeg hy zich
af?
Ja, dat was inderdaad het geval, en terwyi Tiggie zijn
kamer wilde verlaten om naar beneden te gaan. trad
Harvey hem glimlachend tegemoet
„Waarom zoo vroeg, mijn zoon?" luidde zijn begroe
ting. „Heb je soms een hamer voor me te leen?"
„Een hamer?" herhaalde Tiggie verbaasd. „Waarvoor
heb je zoo'n ding in 's hemelsnaam noodlg?"
„Niet om iemands hersene" ln te slaan." gaf de kun
stenaar te kennen, terwyi hy door zyn baard streek.
„Alleen maar om een schildery in te pakken. WH je het
soms eerst zien?"
Tiggie volgde hem In z(jn kamer. Harvey's bed zag er
buitengewoon wanordeiyk uit ZUn kleeren en koffers
lagen hierop door elkaar uitgespreid.
,Je vertrekt?" vroeg Tiggie.
„Goed geraden, myn zoon", lachte Harvey. „De snoode