Mager Courant
oh
*n
Tweede Blad.
lier wordt met dynamiet
gespeeld!
De uitvinder van de
oorlogstank.
LLES TE KOOP.
Ctp gevallen van omkoopbaarheid.
Woensdag II November 1931.
74ste Jaargang. No. 8967
5 wonderen van het technisch-schei-
kundig rijksinstituut herlijn.
Door Dr. KRAAL
1.
diep verscholen in het bosch, onder den rook
37 geweldige, ruatelooee Duitsche hoofdstad, ligt
der hechts te steunpilaren van de huldigo Weten
van wier werken wij zelden of nooit iets hooren
den burger, die In het Westen van Berlijn woont,
jen heele reis, naar dit gebouw. Eerst komt men
in do zoogenaamde „Jungfernheide", een der
wijken met hooge huurhuizen en sombere fa-
luwen, die langzamerhand plaats maakt voor
|«erige tuintjes en stukjes land, bedekt met stapels
en rommel. Daarna komt een gordel van .bui
waar schommels en draaimolens .des Zon
iet paradijs vormen voor bleeke, tengero arbei-
lertjes. Is dit tenslotte ook achter den rug, dan
»n in een prachtig bosch, waar de zware, forsehe
>n lust voor het door vuil cn ellende vermoeide
ien. Eindelijk blinkt een kanaal door de blade-
aan de kade staat het gebouw, waar wij rnce-
oegere militaire laboratorium, waaraan de Vre-
Versailles o.a. ook een eind heeft gemaakt, is
jestrekt gebouwencomplex van rooden steen, om-
loor een ouden, verwaarloosden tuin, waarin 's
de nachtegalen hun lied doen hooren en waar-
winters de ijzige stem van den wind klinkt. Hier
144 menschen met de allergevaarlijkste spring-
ter wereld. Wijd en zijd is er ^ïiets dan water
men, een gordel Niemansland scheldt de se man
na de wereld. Midden in het bosch spelen zij met
dlot zoo rustig alsof al deze hoogst gevaarlijke
m niets anders zijn. dan dagelijksche beslommerin-
pe niet 'de moeite waard zijn.
zen als „buitenstaander" tegenover een afdee-
fcdtr staat want het Instituut bezit verschlllen-
feelingen, w.o. algemeene chemie, springstoffen,
ichemie. metaalbescherming, natuurkunde, mecha-
■uehnische onderzoekingen, enz. dan verwondert
ia eerst over het feit, dat men nergens een zoo-
ede „vloermat" tegenkomt. Voor menschen, die
at weten, voor welk voorwerp „vloermat" de vak-
b, lij hier vermeld, dat -wij daarmede de lange
bedoelen, waarmede haast elke geleerde versierd
schilders Sohillerkraagjes en lange haren
Iets daarvan treft men hier aan: overal jonge
ven" gezichten, een ras van moderne geleer
den, van wier scherpe ingenieurskoppen niet het phleg-
ma der zuivere theorie, doch het heilige vuur der prak
tijk afstraalt. Slechts de smalle, beheerschte lippen spre
ken van het bijna onbegrijpelijke geduld, waarmede zij
jaar na jaar leven verdeelen tusschen schrijftafel en la
boratorium.
Wat presteeren deze hedendaagsohe adepten nu eigen
lijk voor de samenleving? Wat geschiedt er in deze
laboratoria, in de afdeelingen 16 met hun geniaal uit
gedachte onderzoekingstoestellen...? Wat verlaat er aan
wetenschappelijke, sociale, öoodendo of leven verwekken
de resultaten deze roocle. eenzaam aan het water lig
gende stad? Waarom dit dagelijksche spel met net grooi.e
gevaar.
In de eerste plaats is het het groote, meerdere hon
derdduizenden tellende gilde der bergwerkers, die de
zegen van het cheml3ch-techniscr.e werk van dit Rijks
instituut aan den lijve voelt. Heeft men in een duizend
tal experimenten en berekeningen eindelijk een geheel
nieuwe springstof ontdekt of heeft men een oude
springstof tot in hart en nieren ontleed, dan bespeurt
men dit al heel spoedig tot in de laatste hoeken van
een bergwerk of een ander bedrijf, waarin explosies een
groote rol spelen. En toch kan de ongevallenstatistiek
in het instituut trotsch zijn op eer. laagte-record. Geen
springstof, geen kruitsoort, al ziet deze er nog zoo
Proefinstallatie voor de vaststelling der
ongevoeligheid van zekere springstoffen
voor bliksemslag of koolstofexplosies.
onschuldig uit, verlaat deze dikke muren, verborgen
werkplaatsen en eigenaardige laboratoria, zonder haar
geheimen tot de laatste hebben afgestaan. „Zeg mij
onder welken druk of bij welke warmtegraad gij ont
ploft, en ik zeg U. wie gij zijt" luidt met een kleine
variatie op een bekend thema, de leuze van het insti
tuut Met welke geweldige machten hier wordt gestre
den, bewijzen de volgende cijfers wel: De explosie-snel
heid van sommige springstoffen bedraagt 10000 M. per
seconde, het tienvoudige van de snelheid van een ko
gel (circa 750 M.) Verschillende toestellen, daar aaa-
wezig, kunnen op het te beproeven materiaal een druk
uitoefenen van 100.000 KG. en meer.
Behalve de Rijksweer is ook de mijnbouw de grootste
klant der afdeellng springstoffen. Uit de temperatuur-
staten van een springstof en uit nog verschillende an
dere gegevens verkrijgt men zekere aanknoopingspun-
ten om aan de hand daarvan een beoordeeling te kun
nen geven van het sprlngvermogen en de kracht ervan.
Ook andere factoren, die een rol spelen, worden hie*
uitgewerkt Zoo verkrijgt men een indruk van den duur
en de grootte van een explosie-vlam door photograflsche
opname van het oogenblik v^n explosie of een film
strook. In de afdeeling natuurkunde heeft men gewich
tige theoriëën opgesteld omtrent het verloop van ex
plosies en de daarbij ontstaande stootgolven en haar
uitbreiding. De zuivere bestudeering van deze golven
maakt het mogelijk bepaalde veiligheldsgrenzen voor
springstoffabieken en -opslagplaatsen met grootere
nauwkeurigheid vast te stellen, dan tot nu toe. In geval
van een eisch tot- schadevergoeding kunnen de Ingeni
eurs van het instituut uitmaken of een bepaald ge
bouw van de explosie te lijden hebben gehad, dan wel
door andere oorzaak schade hebben opgeloopen. Dat is
van veel belang, als men bedenkt, dat nog niet lang
geleden de boeren er een sport van maakten het Rijk
geweldige sommen als schadevergoeding uit de zak te
kloppen, voor schade, die volgens hen veroorzaakt was
door het maoeuvreschleten van de vloot op de Noord
of Oostzee. Dat duurde zoolang .totdat het Rijksinsti
tuut te huip werd geroepen en bewees, dat de boeren
ln verreweg de meeste gevallen eenvoudig bedrog had
den gepleegd om de jaarlijksche reparaties aan dak en
huis minder drukkend te doen zijn.
Van jaar tot jaar stijgt het aantal binnenkomende
orders, die niet alleen door het Rijk, doch ook door
industrieelen worden opgegeven. Heeft er ergens een
misdaad plaats, waarbij springstof een rol speelt,
dan worden de geleerden van het Rijksinstituut tot
Sherlock Holmes gepromoveerd en verwacht men van
hen, dat zij uit misschien microscopisch kleine resten
van een springstof, die op de plaats des onhells ach
terbleven, de geheele scene van begin tot eind opbou
wen en reconstrueeren. Vindt de een of andere fabri
kant een nieuw soort slaghoedje uit, dan vraagt hij bij
het Rijksinstituut een beoordecling hiervan aan. Het
aantal jaarlijksche onderzoekingen beloopt de duizen
den en de wetenschappelijke arbeid, die op papier en
qua experiment hier tot stand komt is meer dan gewel
dig. En tóch... als de bezoeker na urenlange vermooir
ende explicaties van den gids weer in de mcnschen-
wereid terug komt, is hij een beetje... teleurgesteld!
Alles is daarbinnen zoo nuchter, niets is er meer over
van de romantiek der oude adepten... En dan ont
waakt men uit den droom en denkt: „Nóg meer ro
mantiek? Is het dan toch eigenlijk niet romantisch
dit nuchtere, dagelijksche spel met den dood?
(Nadruk verboden).
miskend en in armoede gestorven.
Door OVERSTE STARKOWITSCH.
In Berlijn stierf in de grootste armoede de
machinebouwer en uitvinder Friedrlch Wil
helm Goebel, die zeer waarschijnlijk de uit
vinder van de oorlogstank is...
Berlijn-Schöneberg, Grünewaldstrasse: een hooggele
gen tusschenbouw, grijs en kaal, vier trappen hoog: hier
hebben zij Friedrlch Wilhelm Goebel opgebaard, de ge
wezen machinebouwer en uitvinder...
Op hooge kandelaars branden ter weerszijden van zijn
hoofd twee flakkerende waskaarsen. Zwijgend staan
twee, drie menschen in de armelijke kamer, ver-verwij
derde bloedverwanten, voor wien de dood van dezen man
niets beteekent dan een last. „Wie zal dat alles moeten
betalen?" staat onuitgesproken op hun gezichten te le
zen Op het portaal, kleintjes in een hoek gedrukt,
huilt een kind, met de vuistjes tegen de oogen geperst...
Wie zal dat betalen? Begrafenis, kist en graf? Ik
weet het niet: misschien de stad, de kas van de Ar
menzorg. Misschien een onbekend blijvenden geldman,
die zich nu eerst veel te laat den kleinen, onaan-
zienlijken man herinnert, die geboren was geweest om
een rol te spelen in de oorlogsjaren, een rol, die een
geweldigen invloed had kunnen hebben op den loop der
wereldgeschiedenissen.
...als de doode hier, deze man met zijn Ingevallen,
bleek oudemannengezicht, een strijder was geweest, een
mensch met vuisten en ellebogen, die zich zijn weg kon
banen, dan... ja, dan! Maar Goebel was geen strijder,
hij was „maar" een uitvinder. En daarom is hij thans
op deze wijze gestorven: in de bitterste armoede, onbe
kend, zonder vrienden... Of was het misschien dat kindje
op het portaal?
H.
Een visioen uit de dagen van bloed en gruwel... uit
Duitschland's zwaarste oogenblikken, doemt voor ons
op.
Op 15 December 1916 kropen door de nevelige, koude
morgendampen een vijftigtal grijze, ratelende monsters,
als voorwereldlijke dieren, op de Dultsohe stellingen toe,
vuur en dood sproeiende uit staal en ijzer, onkwetsbaar
en angstaanjagend. Geen Fransche of Engelsche soldaat,
die deze morgen over de barricade klom om de storm
loop op zijn Duitsche tegenstanders te openen. Zij ble
ven, waar zij waren, maar voor hen uit schoven de vree-
selijke grijze staalklompen, die langzaam, langzaam op
de Dultschers afkwamen, pver loopgraveq en trechters,
door draadversperringen, door de met artiljlerievuur om
woelden bodem van Niemandsland.
In de onderkomens der sectiecommandanten ratelden
de telefoons, brulden de leiders hun stafcommandanten
ln de achterste linies woedend toe: „De Franschen val
len aan met tanks. En wij...?"
Maar... Duitschland had geen tanks! Wel dook er bij
de divisies hier en daar een „arme idioot" op, die reeds
ln 1914 met een „land-pantserkruiser" op de proppen was
gekomen, doch men had hem uitgelachen, hem de finan-
cieele steun geweigerd, die hij noodig had, en zich ver
der niet meer om zijn uitvinding bekommerd.
„Hadden wij nu ook maar...!" riepen op dien 15den
September de sectiecommandanten in den microfoon
van de veldtelefoons, terwijl voor hen uit de vijftig
Fransche tanks dreigend en donderend In de Duitsche
stelling schoven. „De beslissing in 1918 is vooral te dan
ken geweest aan de tankafdeelingen der Entente, wier
uitwerking men bij de Duitsche legerleiding helaas
steeds onderschat had!" schrijft een der Duitsche leger
aanvoerders woordelijk ln zijn herinneringen.
„De beslissing in 1918..."!! Bij het uitroepen van den
wapenstilstand tegen het einde van 1918 beschikten de
geallieerde troepen over 5000 tanks, de Duitsche troe
pen over... 4* tanks!
irr.
De „arme idioot" waaraan de oudere Duitsche stafof
ficieren op dien gedenkwaardlgen 15den September 1926
een vage herinnering hadden, was Friedrlch Wilhelm
Goebel. de man. de op 30 October 1931 arm en verlaten
is gestorven. In 1914 reeds had deze man een „land-
pantserkruiser" geconstrueerd, een moderne, gevechts-
klare strijdtank, met rupsbanden in plaats van wielen,
met een zwaargopantserd motorenblok en een buiten-
gewono voortstuwende kracht.
Evenals de oude graaf Zeppelin Is ook Goebel maan
denlang, jarenlang van de eene autoriteit naar do andere
geloopen en daar zijn plannen besproken cn in herin
nering gebracht. Het hielp niet. De afdeelingen die deze
uitvinding moesten behandelen, de Opperbevelhebber
(OHL), het Mnisterie van Oorlog, de Generalen Staf,
hebben de geweldige strategische waarde van Goebels
uitvinding volkomen onderschat. Toen ik hem cn dat
is bijna een jaar geleden eens sprak leefde alle
verbittering, alle teleurstelling uit die jaren weer In hem
op:
„Geloof mij," zei hij. hadden de Duitsche troepen ln
1914 slechts 20 of 50 tanks gehad dan zou de beslissing
in het Westen zeer spoedig gevallen zijn. Denk maar
eens in Frankrijk en Engeland was er immers nie
mand, die toen aan brisantgranaten of tankafweerge-
schut dacht! Mijn pantserwagens waren dus bijna vol
komen onverwoestbaar, onoverwinnelijk geweest en al
leen het verschijnen van een aantal dier wagens had
reeds een paniek onder de tegenstanders veroorzaakt!"
En dan grabbelde hij zenuwachtig, en met schitterende
oogen in een lade en liaalde platen te voorschijn, photo's
die reeds geel geworden waren van ouderdom.
„Hier deze photografie is uit het jaar 1914. Toen
had ik nog een eigen werkplaats en laboratorium te
Peine in Saksen. De wagen hier (een vormloos, zwaarge-
pantserd monster met een sterke, dikke, ketting-zonder-
eind inplaats van wielen, die onder de wagen doorliep)
was met 1200 Kilogram zand beladen bij twee man be
diening en kroop desondanks zonder moeite tegen een
berg op met een helling van 35 graden. De zandbelas-
ting van den „land-pantserkruiser", zooals ik dc wagen,
toen noemde, was ongeveer gelijk aan het gewicht van
twee kleine stukken geschut, met de daarbij behooren-
de bedieningsmanschappen. Kinow. mijn vriend en ik,
hebben wel honderdmaal voor de oogen van talrijke ge
tuigen oen tocht met de „kruiser" gemaakt!
Wij hebben deskundigen, artillerie-officieren^ inge
nieurs der Krupp-werkcn, enz., medegenomen, niets
hielp! Het Ministerie van Oorlog, heeft mij slechts één
keer eenig geld gegeven, maar slechts zoo weinig, dat
ik een nieuwe, tot in alle onderdeelen volmaakte wagen,
met bijzonderen sterken motor, onmogelijk kon bou
wen! En toer. het ongeluk op :den eersten Pinksterdag
1914: Ik wilde de Jand-paotscrkruisor" in het publiek
demonstreeren. Het geheele stadion te Berlijn was tot
in de nokken toe bezet. Generaals, officieren, en tech
nici ln alle loges, terwijl tal van autoriteiten aanwezig
waren. De wagen startte en rolde over het veld. maar
aan de voet van de kunstmatige. 30 Meter hooge
heuvel bleef de tank staan en was niet meer op gang
te krijgen. En toen was het heele maal afgeloopen..."
IV.
Toen was het heelemaal afgeloopen! Want nu, na dit
fiasco en nadat een paar groote fabrieken Goebel on
geveer 300.000 Mark hadden gegeven, was er nergens
meer een financier te vinden. Toen de wagen na een
grondig onderzoek en na het inbouwen van een nieuwen
motor weer liep, had het Ministerie van Oorlog alle
Amerlkaansch „recht".
elv.lt] Schandelijke praktijken.
door
Dr. I. J. DEGRAZIA (New York).
lande schetsen uit het Amerikaansche le-
f slechts enkele voorbeelden van de onbe
dacht, die het geld juist in dit land bezit,
nu nog gemakkelijker wordt verdiend
K ook ter wereld. Hoewel de corruptie van
P| niets onbekends meer is heeft de buiten
af toch nog altijd den indruk van een be-
r khd. De wijze waarop er in Amerika om
macht wordt gestreden, doet echter denken
"trnstigBte misbruiken der Middeleeuwen.
De rechter als zakenman.
fc» j^Wtenrijksch boerenfeest" maakte ik
Ihüi een rechter, wiens verschijnen
&al werd vermeld als de tweede sensatie. Op
■MWgte sci nsatie te worden genoemd, had Ma-
aanspraak gemaakt. In dien tijd had ik
'turopeesch idealisme en was er natuurlijk
overtuigd, dat X. een eerbiedwaardig man
V* eerlijkheid boven allen twijfel verheven
f„*Vas l''i spoedig door een aantal leege fles-
doch dat viel mij niet bijzonder op,
omdat ik geen voorstander van de droogleg-
ten tweede omdat van de betrokken auto-
el®lCf
»r dtt 11
winkel#*»
toÖïwéi I.
j. f j i was verkregen, op dit feest alco-
J*» d«en feestavond cvirculeerden er echter
Uil PericiUen- die mijn aandacht zooveel te
melden. Ik las, dat Judge X. zich in zijn
hield met den verkoop van aandee-
'^bouwmaatschappij, en dat hij daar
tfromdat zijn hooge ambt voor de
«airwVBirt)org scheen voor de soliditeit der
a h*f waa ^hter een valsche schijn en zij
a«erogen uit. De maatschappij was een
de aandeelhouders waren hun geld
kwijt. Door de aanklacht van een weduwe, die hier
door al haar spaarpenningen verloren had, kwam
de zaak uit.
Van een villa en een benoeming.
In dien tijd bleek mij ook de diepere beteekenis
van het gevleugelde woord: „Amerika heeft de beste
rechters, die de dollar koopen kan". Met de bovenge
noemde zwendelzaak kwam n.1. meteen aan het licht
hoe Judge X. zijn ambt had verkregen. Toen indertijd
zijn benoeming door den democratischen districts
leider in overweging was genomen, zorgde zijn vrouw
er onmiddellijk voor, door het in onderpand geven
van effecten, een bedrag van 10.000 dollar in handen
te krijgen. Zij had n.1. van een tusschenpersoon,
iemand met een bekenden naam, gehoord dat hij
zoo dolgraag een bepaalde vill ate Blue Point zou
koopen, die juist 10.000 dollar kostte. De vrouw van
den rechter was zoo teerhartig, dat zij dit onvervul
de verlangen niet kon aanzien. Het was natuurlijk
louter toevai, dat de heer X. zijn benoeming tot rech
ter ontving op denzelfden dag. waarop zijn vrouw
de bank verliet met een chèque voor 10.000 dollar in
haar taschje.
Ambten op afbetaling.
Judge X. betaalde dus cash down. Doch men kan
ook tot rechter worden benoemd op afbetaling, mits
men geregeld betaalt. Anders wordt het gevaarlijk,
zooals het geval van Judge Andrew McCreary be
wijst, dat zich twee jaar geleden heeft voorgedaan.
Deze rechter werd uitgenoodigd tot een conferentie
met eonige machtigen van Tammany Hall. de burcht
der democratische partij. Toen hij vertrok naar de
conferentie met deze personen, aan wie hij zijn be
noeming tot rechter te danken had. was hij vol
maakt gezond. Bij het einde der conferentie was hij
een lijk. Volgens een gerucht, dat in vertrouwen aan
eonige millioenen menschen verder verteld werd. was
hij vermoord, omdat hij slechts de eerste afbetaling
had gestort, doch verder weigerde over de brug te
komen. Mon gaf de moeste uiteenloopende lezingen
over de wijze, waarop hij vermoord zou zijn, o.a. dat
hij bij de conferentie doodgeknuppeld was. Meer
waarschijnlijk leek mij een ander gerucht, nd. dat
MacCreary een plotselingen. doch natuurlijken dood
gestorven was en dat het eerste gerucht slechts door
de democratische partij was verspreid om andere
rechters, wier afbetalingstermijnen ongeregeld bin
nenkwamen, angst aan te jagen, In ieder geval gaf
Tammany Hall MacCreary een prachtige begrafenis.
Was het toevallige of opzettelijke ironie, dat hel
kerkkoor daarbij het bekende Amerikaansche lied
zong: „The end of a perfect day".
De stiefdochter van den fabrikant.
Op 8 Juni van dit jaar werd dicht bij Long Beach,
een van de chique Amerikaansche badplaatsen, aan
de kust van Long Island, het lijk van een opvallend
mooi meisje gevonden, dat blijkbaar door den vloed
aan land was gespoeld. Volgens het medisch onder
zoek kon het lijk nauwelijks -48 uur in het water heb
ben gelegen en was de dood door verdrinking ver
oorzaakt. De hals vertoonde sporen van een worging
en het lichaam had op vele plaatsen schaafwonden,
zoodat aan moord moest worden gedacht, waarbij de
toedracht zeer waarschijnlijk deze zou zijn, dat het
bewustelooze meisje in zee geworpen en daar hulpe
loos verdronken.
De identiteit der doode kon spoedig worden vast
gesteld. Twee dagen tevoren had de groot-industrieel
Stanley E. Faithfull te New-York nl. kennis gegeven
van de verdwijning zijner stiefdochter Starr. Zoodra
het lijk gevonden was. haastte hij zich vol angstige
vermoedens naar Long Beach (een afstand van onge
veer 100 K.M.), waar hij het lijk herkende als dat
van zijn stiefdochter
De heer Faithfull deelde aan de politie mee. dat
zijn stiefdochter op 5 Juni 's morgens het ouderlijke
huis had verlaten en dat zij dienzelfden avond een
soirée bij een filmster zou bijwonen. Toen zij in den
loop van den volgenden dag niet thuisgekomen bleek
te zijn, had hij tevergeefs bij verschillende kennissen
geinformeerd en toen van de vermissing kennis gege
ven aan de politie. Op de vraag, of wellicht aan zelf
moord kon worden gedacht (de wonden op het lijk
konden ook door de sterke branding zijn veroorzaakt)
antwoordde hij positief ontkennend, omdat zijn doch
ter het ouderlijk huis in de beste stemming had ver
laten en een veel te levenslustigen aard had om aan
zelfmoord te denken. Van een roofmoord kon ook
geen sprake zijn. omdat op het lijk alle voorwerpen
van waarde werden aangetroffen, die het meisje bij
haar leven placht te dragen. Zeer vreemd was ook,
dat het lijk zoo ver van New York werd gevonden
in een streek, waar Starr Faithfull nooit tevoren ge
weest was. Het lijk was slechts gekleed in een lichte
zomerjurk; voor de afwezigheid van het ondergoed
was géén verklaring te vinden.
De beroemde politicus.
De geheimzinnige dood van het mooie meisje, dat
in de beste kringen van de wereldstad had verkeerd,
veroorzaakte in New York een groote opwinding. Het
eerste resultaat van het politioneel onderzoek was
de ontdekking van een dagboek der overledene, waar
in zij de gebeurtenissen uit den laaisten tijd van
haar leven zorgvuldig had neergeschreven. Nadere
bijzonderheden over dit dagboek werden echter niet
gepubliceerd. Ondanks dat circuleerde echter spoe
dig daarop door de pers het bericht, dat een politi
cus, die door zijn hoogen rang niet voor een gerech
telijk onderzoek behoefde te vreozen, iets met den
dood van het meisje had uit te staan. De politie had
intusschen vastgesteld, dat het meisje inderdaad op
de soirée van de filmactrice was geweest, terwijl zij
den volgenden dag een afscheidsfeest op het stoom
schip „Franconia" had bijgewoond, waar zij voort
durend in gezelschap van den scheepsdokter, Dr.
Jameson Carr, was gezien. Van de havenautoriteiten
werd vernomen, dat zij na het wegvaren van het
schip met een stoombarkas aan land werd gezet en
niet geheel nuchter meer was. Van dit oogenblik af
was zij niet meer gezien. Nu was het bekend, dat zij
wel eens vaker onvoorzichtig was bij bet gebruik
van sterken drank, dat door de Amerikaansche
jeugd als een sport wordt beschouwd. Van den
scheepsdokter hoopte men, als hij weer terug was,
nadere inlichtingen te vernemen.
20.000 dollar zwijggeld.
Intusschen trachtte de politie van den stiefvader
der overledene nadere bijzonderheden te weten te
komen. Langen tijd gelukte dit niet. lTit de nantee-
keningen van een New-Yorksch hospitaal kwam ech
ter aan het licht, dat het meisje vele jaren tevoren
met een ambulance uit een New Yorksch hotel afge
haald was. waar men haar half verdoofd en zwaar
gewond aangetroffen had. In haar gezelschap be
vond zich een oudere heer, die zich voor haar echt
genoot uitgaf, doch plotseling de plaat poetste.
Nu vertelden eindelijk de ouders, de ware toedracht
der zaak. De oude heer was dezelfde politicus, dien
de bladen hadden verdacht. Jaren lang wns hij hij
de familie Faithfull aan huis gekomen en met de
heide kinderen Starr had nog een zusje was
hij altijd heel aardig omgegaan. Toen Starr echter
volwassen werd. bleef hij niet precies de vaderlijke
vriend, die hij altijd geweest was. Tenslotte kwam
het toen tot bovengenoemd voorval, waardoor het
meisje naar het hospitaal moest worden vervoerd.
Haar ouders hadden den „vaderlijken vriend", die
getrouwd was en volwassen dochters had. het liefst
laten vervolgen, doch het schandaal zou tevens hun
dochter treffen. Daarom zagen zij van een vervolging
af. mits de politicus tenminste de langdurige behan
deling, eerst in het ziekenhuis en later in een sana
torium, betaalde. Zij ontvingen van hem daarop een
bedrag van 20.000 dollar, op voorwaarde dat alle
betrokkenen het gebeurde zorgvuldig geheim hielden.
Wanneer deze dingen aan het licht kwamen, zou
het met de politieke carrière van den „vaderlijken
vriend" gedaan zijn. De heer Faithfull was nu van
meening, dat zijn dochter wellicht zonder het te we
ten. bij een der gelegenheden, dat zij teveel gedron
ken had. toch iets losgelaten had en dat de politicus
hierdoor ongerust was geworden. Een minder waar
schijnlijke lezing is. dat Miss Faithfull van zijn posi
tie misbruik zou hebben gemaakt om hem nog meer
geld af te persen: waar zij zelf gefortuneerd was, is
dit niet aannemelijk. In ieder geval blijft ook dan de
bewering van haar vader van kracht, dat de poli
ticus de eonige persoon op de geheele wvreld is, die bij
haar dood belang kon hebben. Hij zei dan ook open
lijk. dat naar zijn overtuiging deze politicus in den
moord op zijn stiefdochter de hand gehad had.