1'
Raadselachtige dreuningen.
De overval in Den Haag.
Door de tram overreden.
Natuurschoon bij Heiloo.
LEVEN EN DOOD
IN SING-SING.
A11 e r h a n de.
Op verschillende plaatsen in ons land
waargenomen.
Op verschillende plaatsen in ons land zijn Woens
dag raadselachtige dreuningen waargenomen. Deze
dreuningen moeten volgens een verklaring van De
Bilt, niet aan een aardbeving worden toegeschreven.
Maar waaraan dan wel? vraagt men zich af. Zeker
is. dat het vreemde verschijnsel vrij duidelijk waar
genomen kon worden. Men dacht aan verwijderd
kanongebulder waarvan, zooals middelerwijl is
gebleken, echter geen sprake kan geweest zijn. Bui
ten trilden, en reeds het feit. dat het verschijnsel
door verscheidene personen op verschillende plaat
sen is gevoeld ook elders in ons land sluit uit,
dat het slechts in de verbeelding van de waarnemers
zou kunnen hebben bestaan. Als een mogelijke ver
klaring werd een „mistpoffer" genoemd, zoo schrijft
de N.lt.Crt., een verschijnsel dat zich in het najaar
hij bedekt en mistig weer. zooals wij op het oogen-
blik hebben, wel eens in de atmosfeer boven zee
voordoet en dat op een ontploffing lijkt, maar op on
ze kust zelden voorkomt.
De verklaring van mistpoffer».
Het zeeraansboek van S. P. 1'Honoré Naber geeft
van het verschijnsel mistpoffers de volgende verkla-
rinig:
Het geluid is dof en gerekt, zonder rollen en
•chijnt van verre te komen. Het komt soms enkel
voudig voor en soms in groepen, waarbij de tusschen-
poozen een halve seconde drie seconden bedragen
en zes knallen het maximum zijn. Het geluid is over
al, waar het gehoord wordt, even sterk en wordt aan
den wal gehoord als: boemm! Niet alleen de gehoor
zenuwen trillen, maar soms schijnt het, of de heele
aarde trilt. Men spreekt van zeepoeffers, zeedoffers,
mist bommen, bombes de iner, paperbags en van Ne-
belzerteiler. Op de lichtschepen spreekt men van
ganzen en balken. Het verschijnsel wordt van Gronin
gen tot Duinkerken waargenomen, in België 80 mijl
landwaarts. Een Duitsche bron geeft aan. dat mist
poffers gewoonlijk worden waargenomen op dagen,
dat de hemel klaar is. in het bijzonder tegen den
avond na een zeer warmen dag. Ook in de Ganges-
delta komt het verschijnsel voor. daar noemen de
Engelschen het BarisaI guns, naar een stad in de
Delta. Verder wordt het vaak in Schotland waarge
nomen. Matrozen deelen mede, dat men de slagen
op1 de heele Noordzee hoort, tot IJsland toe. Zij hou
den het voor oen tecken, dat mooi weer, windstilte
en warmte op komst zijn. In Indië hrengt het ver
schijnsel regen mee. Over het ontstaan is niets be
kend. Wellicht heeft het iets met de branding uit
slaande.
Aan de Laan van Nleuw-Oost-Indië.
Thans ook de tweede verdachte gear
resteerd.
Het is de politie gelukt den tweeden verdachte van
den overval aan de Laan van Nieuw Oost-Indië te
's-Gravcnhage te ontmaskeren. Zooals men zich zal
herinneren, hebben twee mannen op 5 dezer ge
tracht, met gebruikmaking van een alarmpistool, een
winkelhoudster aan de Laan van Nieuw Oost-Indië
geld af te persen. Verdacht van deze poging tot dief
stal is in den loop der vorige week een buffetbedien-
de aangehouden. Er is echter komen vast te staan
dat de tweede dader een 20-jarige slager, zonder vaste
woonplaats, moest zijn. Deze had zijn identiteit steeds
zorgvuldig verborgen gehouden, ook voor zijn „com-
fiagnon". Een rechercheur en een inspecteur van de
laagsche recherche hebben te Botterdam echter kun
nen vaststellen wie hij eigenlijk was. Het bleek, dat
hij te Delft reeds was gearresteerd wegens rijwiel
diefstal en dat hij later naar Ede was overgebracht,
waar hij door den garnizoenscommandant ter zake
van desertie werd gezocht. Gisteren is hij van Ede
naar Den Haag overgebracht. Beide verdachten heb
ben. na verhoor, bekend zich aan deze poging tot
diefstal te hebben schuldig gemaakt.
De tramlichten voor die van een auto aan
gezien.
Te Nieuwe Pekela had Woensdagavond een onge
luk plaats, waarbij de &i-jtmgc h. de G. om het leven
is gekomen. De oude man, die erg doof is, kwam per
rijwiel van Stadskanaal. Onderweg zag hij twee lich
ten op hem afkomen en ging daarom, meenende dat
het een auto was, op dc tramrails rijden.
Toen hij bemerkte, dat het de tram was, die hem
naderde, was het reeds te laat Hij werd door de
tram gegrepen en meegesleurd.
Op medisch advies werd hij naar Groningen ver
voerd, waar hij gistermorgen aan de bekomen ver
wondingen is overleden.
Voor het behoud zal de meeste zorg wor
den gedragen.
In de memorie van antwoord op het voorloopig ver
slag (o.b. 15 November) over het ontcigeningsontwerp
voor verbetering van het gedeelte Beverwijk—Alk
maar van den Rijksweg Velsen—Alkmaar verklaart
de minister van Waterstaat, dat aan het behoud van
het natuurschoon, in hot bijzonder voor wat het weg
gedeelte nabij Heilo betreft, de noodige zorg zal wor
den besteed.
De directeur van een der berucht
ste gevangenissen in de Veroenig
de Staten stelt zijn ervaringen van
de laatste 25 jaren te boek.
Lewis E. Lawes is directeur van Sing-Sing, een
der beruchtste, althans bekendste gevangenissen in
de Vercenigde Staten. Hij heeft van de piek op ge
diend en gedurende meer dan tien jaar heeft hij als
gevangenis-directeur te Sing-Sing, de staatsgevange
nis van New York, het hoogste gezag uitgeoefend. Hij
schreef over zijn ervaringen in die gevangenis en
over de gevangenen als groep in de gemeenschap
een belangrijk boek, dat thans door dr. Johanna w.
de Stoppelaar in het Nederlandsch is vertaald en bij
Scheltens en Giltay te Amsterdam in een goedge-
drukte en royaal geïllustreerde uitgave is versche
nen. Het is een omvangrijk boek want de ervaring
van 25 jaren in het gevangeniswezen, het laatst als
onderdirecteur en directeur van Sing-Sing, is er in
neergelegd. Het is ook een vreeselijk boek. Een wijs-
geerig aangelegd mensch heeft eens gezegd: „Ieder
mensch weet dat hij sterven moet. maar niemand
gelooft het, wat hem zelf betreft". En zoo is
het met onze werkelijke belangstelling voor het in
wendige van een gevangenis ook. Iedereen weet, dat
men het daar niet aangenaam heeft, maar niemand
gelooft dat dit wat hem zelf betreft, ooit aan den
lijve zal worden gedemonstreerd. Toch is niet al
leen voor de Voreenigde Staten, maar voor elk land
belangstelling voor het lot van de gedetineerde men-
schen plicht, ook ol vertrouwt een elkeen, dat voor
hem zelf de mogelijkheid in de gevangenis gedwon
gen te moeten verblijven, zich nooit zou kunnen
voordoen. Echter zijn de cijfers van de gevangenisbe
volking beangstigend. In de Vcreenigde Staten, aldus
ontleent de N. R. Ct. aan de inleiding, welke de
schrijver van het boek daaraan gaf, om het doel van
de publicatie te verklaren, waren er verleden jaar in
de gevangenissen ongeveer 125.000 men»chen opgebor
gen en meer dan 15.000.000 van do thans levende Ame
rikanen zijn een of meermalen gearresteerd geweest,
terwijl 5.000.000 Amerikaansche burgers hebben „geze
ten". Het probleem van dc gevangenissen en de be
handeling van de gevangenen in de Ver. Staten is dus
behalve qualitatief ook quantitatief van het grootste
belang. Wij leeren in het boek van Lawes den schrij
ver kennen als een verlicht en humaan mensch. Hij
stelt in het licht dat een gevangene „iemand is die
de wet had overtreden", hetgeen nog niet altijd be-
teekent dat hij of zij "took een slecht mensch is.
Wat tegenwoordig ongestraft kan en mag, werd
vroeger op de gruwelijkste wijze gestraft. Veel wat
thans als misdrijf geldt mocht vroeger straffeloos
geschieden. Hot is doze opvatting welke den schrijver
een voorstander heeft gemaakt van een humane be
handeling der lieden aan zijn strenge tucht en zijn
nooit verslappend toezicht toevertrouwd: hij pleit
ook met groote overtuiging en met klemmende
kracht voor een verstandiger politiek ten opzichte
van ontslagen gevangenen. „Door mijn ervaring"
zoo schrijft hij „ben ik ervan overtuigd dat een
groot deel der recidiven te wijten is aan het feit,
dat de tien dollar waarmee de Staat den gevangene
ontslaat onvoldoende is om hem met alle andere
moeilijkheden die hij te overwinnen heeft in staat te
stellen opnieuw te beginnen. Ik geloof dat een fonds
ten behoeve van gevangenen, die dat waard zijn
zooals aan studenten een voorschot wordt gegeven
meer goed zou doen dan welke andere philantropi-
sche beweging ten behoeve van gevangenen. Hier
ligt naar mijn meening inderdaad de grootste kans
voor een of andere organisatie of individueelen phi-
lintroop om een dienst te bewijzen, welke onvergan
kelijke sociale resultaten zal opleveren." In het
boek wordt een uitvoerige beschrijving gegeven van
het leven der gevangenen in Sing-Sing. Wie zich
goed gedraagt, krijgt er voorrechten; overtredingen
van de tucht worden gestraft met intrekking van
privileges.
„Het instituut der privileges is door sommigen ver
keerd beoordeeld. Deze hebben zich niet geleidelijk
ontwikkeld in een geest van welwillendheid jegens
den misdadiger, maar worden als sterke prikkel tot
goed gedrag beschouwd, als een veel sterker invloed
ten goede dan schoppen, afranselen, in boeien slaan,
welke vroeger in deze gevangenis in gebruik waren
en welke het spijt mij het te moeten zeggen
nog in sommige gevangenissen worden toegepast.
D« hoop op belooning is steeds een veel grooter drijf
veer dan vrees voor straf." Over het algemeen be
schouwt Lawes den misdadiger als een mensch, en
niet als een misdadiger. Van het bestaan van „gebo
ren misdadigers" is hij niet overtuigd. Hij ervoer,
dat ook de moordenaar een teerhartig mensch kan
wezen en dat er onder de misdadigers, die hij kon
bestudeeren, bij zeer velen gesproken kan worden
van een bepaald eergevoel. Een voorstander van de
doodstraf is Lawes in het geheel niet. en toch heeft
hij als gouverneur van de gevangenis de hoofdlei
ding gehad, sinds 1 Januari 1920 tot het verschijnen
van de Engelsche uitgave van zijn boek, van de
electrocutie van 176 mannen en vier vrouwen. Hij
vertelt daarvan in het achtste en aangrijpendste
hoofdstuk van zijn opmerkelijk boek.
Men leest het in ademlooze spanning en met een
prop in de keel. Voor hen die op geen ontkoming
aan den electr. stoel meer kunnen hopen is een af
zonderlijke afdeeling van de gevangenis ingeruimd
„Ter dood veroordeelde gevangenen worden door een
gevangen kameraad met een veiligheidsscheermes
geschoren, onder het waakzaam oog van een cipier.
Een of twee maal per week steekt de gevangene zijn
handen Bulten der tralies om zijn nagels doee%.
waker te laten knippen omdat lange nagelj
worden gebruikt om de slagaders der polen tiv"
Lucifers zijn verboden, maar ter dood
mogen wel sigaren of sigaretten rooken welke
zoek door bewakers worden aangestoken. Er Ijl1.
cel geen enkel verplaatsbaar ding, en de licht*]
buiten de cel aangebracht om te voorkomen «I
stuk worden gemaakt en voor pogingen tot i
worden gebruikt De ter dood veroordeelde
bevindt zich inderdaad in de zelfde positie aJs
in een val van yzerdraari. Merkwaardig is het i*J
terwijl vele ter dood veroordeelde gevangenen,
mogelijk, zelfmoord zouden plegen, zij buitengewi
op hun gezondheid passen. Zij gaan zelfs zoo
zy ter bescherming tegen koude, kranten op dec
leggen." Gemidedld Is thans de periode, gelegen
het overbrengen naar het doodenhuis en de tej
ling iets minder dan een jaar, terwijl zij eenl^
geleden meer dan twee jaar was. In desen tijd
de meeste veroordeelden zeer vroom. Iedere t«
veroordeelde wordt herhaaldeiyk door psychlat
derzocht. Een heel enkele wordt krankzinnig,
het groote publiek buitengewone belangstel
terechtstellingen. Van alles wordt geprobeerd
mogen bywonen. Vaceert het ambt van beul
er honderden sollicitanten. De ter dood
is of houdt zich in zyn laatste oogenblikken
Slechts zeer zelden moet de gevangene bij zijn k
gang ondersteund worden. „Want" constateerde
„wat ook van moordenaars gezegd kan worden,
zyn zy. De veroordeelde krygt geen bedwelmend
wekkend middel In de eerste plaats, omdat dat
dig is en voorts omdat het niet pasend wordt
dat «en mensch in de laatste minuten, gedurende]
hy op aarde vertoeft, van zyn volle verstand
beroofd. De gevangenen gaan gewooniyk direct
stoel en nemen daarop met een byna onbi
onverschilligheid plaats". Er is zelfs een vei
geweest, die verzocht, op zyn handen naar den
mogen loopen. Het hoofdstuk dat wij hier
geeft ook een iutvoerige uiteenzetting van het
vau een electrocutie. We zullen de byzonderht
ndet vennelden. Het is toch al erg genoeg zoo.
nog een paar korte aanhalingen:
„Directeur, ik zou ais een man willen
dit is de eerste keer dat ik zooiets meemaak, en
niet zeker van mezelf" aldus no. 75453. HU was
jonge kerel en hoewel er als regel geen bed'
of ertlmuleerende middelen worden gegeven,
met dit voorschrift te breken en ik zorgde dat
whisky kreeg. Even voor hy naar den stoel
ik hem hoe hy zich voelde. Uitstekend was het
en toen hij mijn bleek gezicht zag, zeide hij:
dien elok noodig. directeur, drink hem op en
beste met u." Ik hed hem noodig en ik beken
dat ik de whisky opdronk. Hy stierf als een
En nu tot slot: „No. 96195 was, toen hij werd
gesteld ruim drie jaar en vier maanden in het
huis geweest Op den morgen van den dag
geëxecuteerd zou worden, probeerde hij zelfmooi
gen door zijn polsen open te snyden met een kl
blik, afkomstig van een tabaksbus, blijkbaar
der bewakers verloren. Hy stopte de opening In
met stukjes papier dicht, en toen deze ten sli
opengemaakt, was hy byna dood. De gevan;
ren waren den geheelen dag bezig en sJaai
zyn leven te redden, dat heim 's avonds krachl
op den stoel werd ontnomen."
Wy willen het hierby laten, doch men meene
dit knappe boek over een diep ernstig ondei
onze aankondiging voldoende is gekenschetst
niet sensationeel, alfchans niet In de eerste pli
hoofdzaak sensationeel. Maar een humaan
ervaring en capaciteiten bevoegd tot spreken,
in belangrijke beschouwingen over de twee ki
zaken, die er voor den mensch op aarde besl
ven en de vrijheid. Dat deze door eigen st
vaar kunnen en soms moeten komen is
waarheid, die tot allerlei beklemmende
logische en onbillijke) oonseqüentles leidt. lx
van Lawes worden die consequenties ondei
gezien, en de schryver stelt zich daarby op I
verlicht en by uitstek humaan standpunt.
GOD'S OWN COUNTRY.
God's own country. Gods eigen land. zoo noemen de
inwoners van de Vereenlgde Staten hun vaderland, dat
voor ons het land is der onbegrensde mogelijkheden. In-
tuseohen zyn die mogelUkheden niet alle even schoon.
WU hebben daarop reeds eerder gewezen, toen wy me-
dedoelden. dat in „Gods eigen land" zeker tien millioen
werkloozen rondliepen, voor wie niets, maar dan ook
heel erna al niets wordt gedaan. Werkloozen-verzekering
bestaat er niet en van een eenigszlns behoorlijke armen
zorg is geen eprake.
Hoe die op de straat ge worpenen dan leven?
Van leven is eigenlijk geen sprake meer en omdat zy
hun onzegbare nood gevaarlijk kunnen worden voor de
maatschappij orde in God's own country, wordt er voor
hen gebedeld.
Op zijn Amerikaansch.
Het gaat uit van een aantal kopstukken, doch de cir
culaire die wordt rondgestuurd, maakt den indruk dat
een werklooze aan het woord is. Aan den kop ziet men
zijn portret, lachend en wel, en terwijl hy zyn buikriem
wat vaster aanhaalt, zegt hy:
„Ik zal er doorheen komen, als jy het w41t"
En dan gaat hy, naar Het Volk vertelt, op dezs wijze
verder om de aalmoezen los te krijgen:
„Ze vertellen my, dat er vjjf of zes millioen van
ons zonder baantje zijn. Ik weet, dat dit niet Jouw
fout is, evenmin als het de myne Is. Maar dat ver
andert niets aan het feit, dat sommigen onzer er
minder goed voorstaan en een minder prettlgen win
ter tegemoet gaan. Versta my goed: wy bedelen niet
Wy hadden liever een baantje dan hetgeen jy ons
kunt geven. Wy zyn niet wanhopig. Wanneer Je
denkt, dat het goede oude Amerika er niet t y d e-
1 y k slecht voorstaat, iaat ons dan maar schieten.
Maar zoolang de toestand niet beter wordt, hebben
wy een beetje hulp noodig. Daarom verzoek ik Je
ons een steun te schenken, precies zooals ik zcu
doen als jy in mijn schoenen stond. Het Is niet de
bedoeling, dat je me geld stuurt. De beste weg om
ons hulp te bieden is zoo veel als Je kunt te geven
aan de plaatseiyke weidadigheidsvereeniglngen of
crisiacomité's, ais die er zijn. Dat ia wat ik Je te zeg
gen heb. De rest iaat Ik aan jou over. Ik zal er
doorheen komen ais jy het wilt."
Onderteekend: Werklooze 19S1.
Dat is nog eens heldenmoed, niet waar? Laat ons
maar schieten, ais je denkt dat de crisis niet tydeiyk la.
wat beteekent het anders dan: Laat ons in dat geval
maar verhongeren"
Zulk een mentaliteit gaat mijn begrip en myn gevoel
ta boven. Geen wonder, dat wie zoo heet te spreken, af
gebeeld kan worden met een lach op zyn gezicht!
Wy vreezen echter, dat de Amerikaansche werklooze
nog minder geneigdheid tot lachen zal hebben dan de
Europecsche. Wel Is In zyn land thans het slagwoord:
„Keep smlling" Rlijf lachen, doch dat is makkelijker ge
zegd dan gedaan.
Lach maar. als Je honger hebt en je niet weet, wan
neer Je dien honger zult kunnen stillen!
Het gaat er mee. als met ons.
Hou-d'r-d«n-moed-maar-i n
Het is ongetwijfeld een wijze les. doch slecht» op te
volgen, zoolang niet alle hoop vervlogen la
£a daar zoo goed als hier, wint de wanhoop terrein.
MISBRUIK VAN MACHT.
Een jonge man, die onder dienst moest, zei by de
keuring, dat hy in zijn Jeugd asthmaiyder was geweest
Dat heette direct een poging tot simulatie en goedkeu
ring volgde
Toen hy onder het aankleeden volhield aathma te heb
ben gehad, werd hy nog een» onderzocht en volgde op
nieuw de verklaring, dat er niets meer van te merken
was en dat hy onder dienst moeet
Ingedeeld te Amersfoort, werd hy ook daar gekeurd
en 14 dagen in observatie genomen. Weer was er niets
te vinden, waarna hy op zyn protest naar Utrecht werd
gezonden om door een specialist te worden onderzocht.
Ook than» was het slot: dienen en dat gebeurde dan
ook van ongeveer 1 September af. In Amersfoort hield
hy zich goed, doch nauweiyks was hy naar Deventer
overgeplaatst, of hy kreeg livst van benauwdheden. De
dokter onderzocht hem nauwkeurig en stuurde hem met
een brief naar Utrecht, waar hy een kwartier na aan
komst was afgekeurd.
Na eenige dagen werd dit uit Den Haag bevestigd,
waarna hem werd medegedeeld, dat hy onmiddeliyk met
groot verlof mocht gaan, mits hy een verklaring teeken-
de. dat hy zijn kwaal niet in en door den militairen
dienst had gekregen of dat zij hierdoor i» verergerd.
De jongen deed dit en bezweek voor wat wy noemen
misbruik van macht. „Oorlog of Vrede", waaraan wy dit
ontleenen. omschrijft het aldus: de jongen werd door den
Mll. Geneeskundigen dienst gedwongen zyn verklaring
af te leggen.
En waarom?
Om geld uK te sparen.
Om zich te onttrekken aan de verplichtingen tot fi
nancieel* schadevergoeding.
Als ten minste de Minister niet ingrijpt De Jonge man
heeft hem n.1. een adrea gestuurd om alsnog steun te
mogen ontvangen.
Eén passage in dat adres ïykt ons ongeloofiyk. Daar
in deelt hy mede:
dat hy in Utrecht acht weken is geobserveerd en aan
allerlei proefnemingen ia onderworpen, zelf» met
één waarbij hem paardenfaecaliën in den neus zyn
gesmeerd" om te zien hoe daarop gereageerd werd",
trots het feit. dat op verzoek van adressant» vader
de hem in zyn burgerleven behandeld hebbende spe
cialist het feit van adressants vroegere kwaal per
brief aan den Militair Geneeskundigen Dienst te
Utrecht bevestigde.
WU weten niet wat erger is: het toepassen van zoo'n
paardenmiddel of het toelaten.
Wat het eerste betreft, zien wy met belangstelling het
antwoord van den Minister tegemoet, en wat het twee
de aangaat, zeggen wy met den redacteur van „Oorlog
of Vrede":
Over één ding verwonderen wy ons buitengewoon, n.1.
dat er nog één jongen in Nederland ia die zich een
kuur laat welgevallen alt hier in Utrecht geschiedde!
Inplaats van zich te verzetten met ieder middel tegen
een dergeiyk mensch-onwaardlge behandeling.
ZELFGENOEGZAAM.
Volgen» ons woordenboek beteekent dit woord: te
vreden met zich zelf en tot voor korten tijd werd het
ook nooit tn anderen zin gebruikt Tegenwoordig komt
het eohter voor, dat er gesprokel wordt van een zelfge
noegzaam land of van een land, dat er naar streeft om
zelfgenoegzaam te worden.
Wy twijfelen, of dit wel goed Hollandsch ia. Men be
doelt er mee: onafhankelUk van het buitenland, een
land dus dat in alle opzichten zich zelf kan redden.
Is dat mogeiyk?
Wy meenen van niet. Heel de aarde ia ons immer»
schatplichtig en er is geen enkel land dat zoowel de
Poolstreken als de tropen omvat
wy zien in het streven om zich in te spinnen binnen
zijn eigen grenzen een leeiyk stuk reactie. Geen aparte
wereldje», zouden wU zeggen, doch één groote gemeen
schap, waarvan elk deel zorgt voor datgene wat op zUn
bodem en in zyn klimaat het best gedyt
Waarom zouden wy hier voor suiker en tarwe zorgen,
terwyi deze producten elders zoo ontzettend veel voor-
deeliger zijn te telen?
Waarom zal Dultschland zich uitsloven slechte groen
ten te kweoken, terwijl wy in staat zyn om ze te leveren
van uitstekende kwaliteit?
Voorloopig hebben wij echter slecht praten, want de
kansen op het wegvallen van de tariefmuren worden
kleiner in plaats van grooter. Briand's denkbeeld: de
Vereenigde Staten van Europa ia toekomstmuziek..
Het onderlinge wantrouwen, de overheersching, van
het mllitairisme is daarvan de hoofdschuldige. Ook om
die reden is de strijd voor ontwapening van zoo groote
be teekenis.
HEEFT U AL...?
Heeft u al een grasmaskertje in voorraad? Een bom
en gasvrije schuilplaats gebouwd?
Kort geleden heeft de Minister van Defensie aan de
burgemeesters een circulaire gestuurd, waarin wenken
worden gegeven voor de burgerbevolking, indien er
aanvallen uit de lucht mochten komen.
De regeering. de overheid ziet geen kans om haar
zonen en dochteren daartegen te beschermen. Deze zul
len het zelf moeten doen en kregen daarom deze gorde
raad:
Schuilplaatsen
„In beginsel moeten de bewoners zelf zorg dragen
voor het in' hun woning inrichten van schuilplaatsen
tegen dc werking van brlsant-bommen en van gassen".
Makkeiyk gezegd, Excellentie, maar wie kan dat be
talen?
En hoe dik moeten die wel zyn en hoe zwaar om tegen
de reuzenbommen bestand te wezen?
Behalve schuilplaatsen heeft u ook gasmaskers noo
dig. zegt zyne Excellentie. Hier voelt de minister, dat
zelfs dit al niet makkeiyk zal gaan. als de beurs erg
smal Is en hy drukt zich dan ook zeer gematigd uit.
Aldus:
„Voorts is het gewenscht, dat de inwoners by oorlogs
gevaar in de gelegenheid worden gesteld, zich deage-
wenscht een eenvoudig gasmasker aan te schaffen. Een
regeling voor het beschikbaar stellen van dergsiyke
maskers voor hen, wier flnanUeele draagkracht de ain-
schafflng uit eigen middelen niet toelaat, ia eveneens
veelal wenacheiyk".
Alles goed en wel, maar waarom dan ook geen rege
ling om „schuilplaatsen" beschikbaar te stellen?
Gewiekste zakenlui maken van gasmaskers ai een
handeltje. Misschien gaat het straks ook zoo met de
„schuilplaatsen', als men er in slaagt ze draagoaar
te maken. Allicht zyn ze even weinig waard «Is de
gsmaskers, die volop verdienen om gerangschikt te
worden onder de kwakzalversmiddelen. Geen enkel mas
ker kan alle gassen tegenhouden die nu al bekend zyn
en wie weet, welke er nog uitgevonden worden. Boven
dien moeten ze zoo nauwkeurig passen, dat wie er van
daag een aan laat meten, geen zekerheid heeft, oat
het over één, twee maanden nog veiligheid biedt
Verstandiger ware het, als zyne Excellentie aan de
burgemeesters en langs dien weg aan alle burgers me
dedeelde:
.Aangezien ons land met de beschikbare middelen toch
„niet ie verdedigen la en omdat oorlog bovendien en
.vooral onrcdeiyk en onzedelijk is wensch ik niet langer
„den leugenachtigen titel van Minister van Defensie te
oor
„dragen doch begraaf den oorlogsbyi en wdn
„op om mede te werken, dat Nederland zichi
„dig mogeiyk ontwapene. Leve de Vrede tot
„menscheld
RADIO? VORT ER MEE!
Als Burgemeester en Wethouders van Schia
nen, dat bedeeling en radio al ia het dia
distributie niet by elkaar passen, dan geveld
in overweging om een handleiding samen ti
onder den titel van:
Wat den arme pa»t;
Schoenen? Overtiodig; klompen zqn wi
Kleeren? Kunnen in ons klimaat onj
nog niet gemist worden; of ze ouderwetsch zt?i
passen, doet niet ter zake en evenmin of
vreemde lappen zyn versteld.
Hoofddeksel? Volmaakt overtollig; blootiK
komen meer en meer in de mode.
Kleed op de vloer? Ongezond, stofnest:
vloer kan gedweild worden, wat wel zoo frisck
Gordynen? 's Avonds een lap om niet 9
lende te koop te zitten, dat kan er mee door.i
niet noodig; het zonlicht doodt alle bacteriëa.
Bedden? Hadden onze voorvaderen bedds'
went. ook het slapen op een zachte plank
Eten? Dat moet wel, maar dan degelijk
de wijs van Speenhof:
Zondags boonen, Maandags boonen,
Dinsdags boonen, Woensdags boonen,
Donderdag» gepofte boonen. enz.
Ontspanning en ontwikkeling? Overdag
's nachts olapen en dagen zijn om, eer men «f
heeft Spaart bovendien vuur en licht
Waterleiding? Electrisch licht? Moeten
worden; geen vlaggen op een modderschuit
We houden op; de grap wordt al te zuur.
we niet onder de duiven van B. en W.
CENSUUR.
Eenigen tijd geleden werd aan de Utrecht»
sltelt toegelaten ala privaat-docent de heer 1
Hout, die daar college zal geven in de Publ
Journalisten, schrijvers in kranten, kunne» I
een theoretische opleiding krijgen en wel
uit het vak. Immers de heer Van der P
nalist.
In de rede, waarmede hy zyn ambt
en die thans in druk ia verschenen, k***
te spreken over drukpersvrijheid en over radl»
Wy nemen daar Iets van over en bevelen
aandacht aan. Hier is het:
„Zelfs in ons eigen land moeten wy het W
daar. waar de Grondwet ons niet beschermt
held niet kan nalaten aan de vrqheld van I
verspreiding te tornen. Op de radio-publicittf WOFZ
haar beklemmende hand, hoe waardeloos iLEcf
is in een land ais het onze. waar de onbep^
persvryheid al meer dan een eeuw bestaat*
gumenten, welke gebezigd worden ter
deze censuur zyn dezelfde als in vroegertW
Drie eeuwen geleden werd een Haags» I J
in de gevangenis geworpen toen hy In
«md<
hCHI
hCHI
«,BAKl
grapje had gemaakt over de Ietwat «Oestvi
van een offlcieelen vreemden gezant: de $fu«.
van oordeel, dat deze «potterny een 8eva*^
voor de verstoring van de vriendschappelijk^
ding der volken. Het verbod van de
Mattcottl-herdenklng had geen ander
na drie eeuwen".
kendi
