chagerCourant WIE HIJN ZELFMOORDENAAR. [AAR ERFDEEL. DE LANGENDIJKER GROENTENVEHJNGEN. Derde Blad. Ingezonden Stukken. GRATIS. !<*r Woensdag 16 December 1931. 74ste Jaargang. No. 8987 paar weken geleden hebben wij een en ander genomen uit een artikel van Dr. Wibaut, waaruit t lezer duidelijk werd, hoe groote waardeering deze ft voor Colijn den vrijhandelaar en voor diens wtrk ive. Klaarblijkelijk was het den heer Wibaut [groote teleurstelling, dat Colijn door zijn optreden We Tweede Kamer zijn verleden ontrouw was «jawor- L(n naar de protectlonnisten was overgeloopen. |t Standaard, Dr. Colijn's blad, noemt dat Wibaut's Hing en betoogt dat Colijn nog steeds een kampl- froor den vrijhandel is en zal blijven opkomen voor S goeden geest van Genève. De Standaard van 2 December j.I. kan men n.1. „Mocht hij. Colijn, ooit weer, als vertegenwcordi- >r van Nederland of in andere kwaliteit, te Ge- re tot optreden geroepen worden, dan zal liij er tt minder krachtig getuigen dan ooit te voren. Dan zal hij onverdroten zyn best doen de booze «ten te helpen verjagen en den geest van 1927 doen terugkeeren. Wat meer is, hij g e 1 o o ft zelfs in de uiteindelijke Issance herleving van den vrijhandel, in verdwijnen van den protectionistischen waan zin." oor eer iterk WMChen was d5t Zeloot toch niet sterk genoeg "5liich in de Tweede Kamer daadwerkelijk te ver tegen verhooging der tariefmuren, al verzuimde Colijn niet er onomwonden op te wijzen, dat het zeer ondeugdelijk middel was om uit het moeras ge* iets oor glit fgetmi wacU :ad <rp Er rips ge ha kloos.1 iderop in het Standaard-artikel lezen wij dan ook: „Op dat betere den vrijhandel blijft onze oop gevestigd. Voor dat betere moeten we internationaal blijven strijden. En inmiddels door nationale maatregelen de gevolgen van den wereldwaanzin zooveel mogelijk trachten te neutraliseeren." lezer ziet, dat Colijn's oordeel over beschermende en niet malsch is: w e r e 1 d waa n z i n. Des te is het ons een raadsel, dat ook hij aan dien inzin heeft geofferd. Hemzelf laat dit blijkbaar ook rust, want dezer dagen kwam hij er in Do laard weer op terug en schreef: „Een Engelsch weekblad bezigde de quallficatie „Internationale zelfmoordclub" met betrekking tot de economische wereldpolitiek der laatste jaren. En hoewel het eene land na het andere gedwon- sn wordt den weg der verdwazing in te slaan, is et toch nuttig er nu en dan aan te herinneren, tot men zich bij een gezelschap van zelfmoorde- ïwrs heeft aangesloten. Al is het dan niet vrijwil lig, omdat de economische dood anders nog vroeger uo Intreden. Of dit nu metterdaad niet te donker gekleurd is? •Veen, waarlijk niet, indien de wereld niet spoe- tot bezinning komt. Ook wij kunnen nu niet anders dan althans lifsr. markt zooveel mogelijk voor eigen product eeren. Onvergeeflijk zou het echter zijn in- men denken ging, dat men daarmee een ste- reddingsboei te pakken had. die ons voor mee drinken behoeden zal. Die boei houdt ons Iets ager boven water dan anders het geval zou zijn. kt is al. Wezenlijke redding kan slechts komen van een tl ruilverkeer. Tot nog toe bleek het niet m^ge it de wereld van die waarheid te overtuigen, ur als we nu allen in het gekkenhuis zijn te- cht gekomen, nadert misschien de dag, dat we •luiten er weer buiten te gaan leven." Colijn heeft zich dus, zij het dan met grootcs Ön. aangesloten bij een zelfmoordclub en heeft Jevlucht gezocht in een gekkenhuis. Het een is Q erg als het ander en moeilijk aanvaardbaar van F EU I LLETON (til hel Engelsch van Joseph Hocking. rende de drie volgende dagen kwam Nancy niet ranion Court. Ze gaf al haar tijd aan mis Jud- pend op deze manier haar verdriet te vergeten. ïefs. Ze kon de belofte aan haar vader niet 1 cn het heerlijke landschap om haar heen was stil verwijt ■kn vierden dag van haar verblijf begon ze er ein- p met Mary Judson over. T«t is twee mijl hier vandaan, waarschuwde ze. i^je sterk genoeg? 1 genoeg? herhaalde de vrouw. Ik voel me »ren. Toen ik hier kwam, voelde ik me zoo slap 1 vaatdoek en nu voel ik me tot alles in staat, 'tiet er veel beter uit t is hier ook heerlijk! Ik heb je nooit willen ge- i als je over de zee en het strand en de lucht hier ftmear nu voel Ik zelf dat het waar is. Niet dat ik willen wonen, voegde ze er bij. er bestaat b geen andere stad dan Leeds, maar het is heer- r een vacantie. Je hebt mz beloofd het oude huis b tien. daar verlang ik ook naar. |Mt ontbijt begaven de vriendinnen zich op weg. 'olgde zijn meesteres ^>p do hielen. Meer dan eens 1tem gezegd terug naar zijn baas te gaan. maar 1 altijd weer by haar teruggekomen. houdt van je. merkte Mary op 6 ik van hem Ik kreeg hem als kind al U zijn eigenaar het niet vreemd vinden, dat hU niet komt? F gaf geen antwoord. Ze had Mary Judson niets Jnfl Jacks voorstel. rü* '*re',cten den top van den heuvel en Tre- Court lag voor hen. «at het? vroeg Mary opgewonden. I bL kl?kU I <t buitengewoon mooi. verklaarde de ander. F*» mee! durf niet, antwoordde 't meisje. Ik durf ge- niet- Ik was er den eersten morgen nadat we iemand, die steeds met beide beenen op den beganen grond placht te blijven staan. Wie echter het gevoel heeft, drenkeling ;e zijn en vreest te verdrinken, komt tot daden, waartoe hij in gewone omstandigheden zeker niet zou vervallen. Men moet in stervensnood verkeerd hebben, om dat geheel te kunnen begrijpen. Dit neemt echter «iet weg, dat wie het oprichten van tariefmuren zelfmoord vindt en daartegen waarschuwt, zijn boetpredicatie krachteloos maakt, indien hy dien zelfmoord bevordert. Dat is het onbegrijpelijke bij Dr. Colijn. En voor den vrijhandel het betreurenswaardige. Nieuwe Niedorp, 13 December 1981 (Vereenvoudigde spelling.) Waarde Redakteur, naar aanleiding van "t gebeur de met Jb. Arts en het waarnemen van zeer onjuiste inenigen aangaande deze kwestie, zou ik gaarne zien, dat u bereid is onderstaande regelen in uw blad op te nemen. Voor eventuele opname zeggen we u har- telilc dank. BEHOREN DE DIENSTWEIGERAARS IN DE GEVANGENIS? Als we deze vraag gesteld hebben, dan weten we dat zeer vele zullen zeggen: Neen. Kn toch is men het langzamerhand normaal gaan vinden, dat ze worden opgesloten, dat ze aan de samenleving wor den ontrokken in Scheveningen of zoals thans in Veenhuizen worden opgesloten. Normaal gaan vin den dat deze jongens 10 maanden of meer achter slot en grendel gezet worden. Is het eigenlik geen bespotting lezers, dat mensen, die waarachtig de vre de willen, die met de inzet van hun eigen leven hier voor werken, nu in een wereld van waanzin en oor logsdrijving, van de geraffineerdste bewapening die een bedreiging is voor onze hele beschaving, opgeslo ten worden als misdadigers. Terwijl de wereld hun kert naar vrede, de mensen verlangen naar wel vaart en rechtvaardigheid, allen ijveren voor betere menseliker verhoudingen, 't nog mogelik is, dat juist de jonge mensen, die met de oude verhoudin gen van oorlog, onderdrukking en uitbuiting breken willen, en nieuwe betere verhoudingen willen vor men. direkt al met eigen leven, dat zij juist worden opgesloten. De oude machthebbers verdragen geen vernieu wing en ze kunnen aan menselikheid niet verdienen, 't Staatsapparaat wordt ook hier weer in werking gesteld om te verdrukken en te vernietigen. En he laas zijn er handlangers, die dit vuile werk, dit mensvijandige werk voor enige guldens per week willen doen. En misschien hebben ook deze men sen nog wel eens vredesallures. Maar we kunnen dit niet meer ernstig nemen. Daar hun hele leven er mee in strijd is. Gelukkig zijn er ook andere mensen. Die er volko men van overtuigd zijn, dat 'het voor óns allen een smaad is dat er dienstweigeraars zitten opgesloten. En we wel praten over de vrede, maar niettemin deze jongens op laten sluiten. De dienstweigeraar behoort niet in de gevangenis, noch naar Veenhni- zen, maar vrij te zijn Vrij!! Niemand heeft 't recht om anderen te dwingen tegen hun wil. Een ieder heeft 't recht eigen leven te bepalen, en dit te meer, als 't doel overeenstemt met een hogere vorm van samenleving voor allen. Des te meer als deze twee samenvallen, des te zedeliker is de handeling, des te meer betekenis heeft ze. Om deze hogere vormen gaat 't. En dit beroert ons een zullen we nite meer los laten, omdat t een deel van ons zelf is geworden. Desnoods zullen we dit handhaven dwars tegen al les in. We zijn gekomen tot een nieuw levensinzicht, een andere wereldbeschouwing. En dit willen we niet alleen overpeinzen in ons huis en onze bijeenkom sten, maar gaan er mee het volle leven in. Omdat we het nieuwe in ons voelen kloppen, omdat we er van onvertuigd zijn, dat de wereld en de mensen op vernieuwing wachten, daarom moeten we wel pro testeren tegen een overheid, ook tegen een humane en taktiese overheid, die de dienstweigeraars toen uiteindelik opsluit; tegen politiesoldaten, die hun eigen menszijn verraden en onze makkers, die geen oorlog noch oorlogsvoorbereiding willen, pogen op te sluiten; tegen de heersende tweeslachtige denkbeel den, dat men vredesvriend kan zijn en niettemin zich onderwerpen aan een onmenselike en onredelike dwinglandij van bovenaf. Als 't moet tegen allen en alles in eisen we één ding, de vrijheid, om 't beste wat in ons naar bniten ln daden om te zetten. Daarom ook hebben we. toen we wisten dat Jaap Arts bij ons vandaan gehaald zou worden, blijk willen ge- YA/ia UmaSau en repareeren alle soorten ww IJ UrClvll wollen Kleeding, Kousen en Sokken (ook de allerfijnste). Vraagt onze school- kousen met dubbel gebreide knieën. JAAP SNOR> Den Helder, Znldstraat 19. (Let op den gelen winkel). Voor Schagen: C. DE MO EL, Noord; voor Alk maar: J. G. VERSPAARDONK. Hekelstraat 23. Let op ons gepatenteerd fabrieksmerk. aankwamen en mijn hart brak van verdriet.. Dan ga ik alleen, zei Mary resoluut, en de daad bij het woord voegend, stapte ze op het huls af, terwijl Nancy met John bleef wachten. Nancy voelde zich dien morgen weemoediger dan ooit Niet alleen dat ze wanhopig was, ze voelde zich ook teleurgesteld. Uit Leeds had ze John Trefry van haar komst naar Cornwall geschreven en hem meegedeeld, dat zij bij Dor- cas Uren ging wonen, maar John had haar niet geant woord. Gedurende de twee laatste jaren hadden ze voort durend gecorrespondeerd en daar John's brieven altijd hartelijk en vriendschappelijk waren, verbaasde het meisje zich erover, dat ze hem tot nu toe niet had zien opdagen. Hij had toch mlntsens een paar regels kunnen schrij ven, dacht ze. Nu hij weet dat ik hier ben, ls het heele- maal niet aardig van hem om geen enkel teeken van leven te geven. Nancy had John sinds jaren beschouwd als haar bes ten vriend. John was een stille, rustige jongen, die ab soluut geen uitzicht had op een schitterende carrière. Maar hij was eerlijk en oprecht en Nancyy wist, dat hij de eenige was, die haar volkomen begreep en met haar meevoelde. Daarom was ze ook zoo teleurgesteld door zijn houding. Ze voelde zich vandaag bepaald mistroos tig- Mary Judson kwam, zonder dat ze het had gemerkt, weer bij haar staan. Ben je het huls binnengegaan? vroeg Nancy haar. Neen. maar ik liep er om heen; ik heb nooit zooiets moois gezien. Heeft het altijd aan Je familie behoord? Meer dan drie honderd jaar geleden bouwden mijn voorouders het. zeJ het meisje. Drie honderd jaar? Ja, en het schijnt dat dit huis gebouwd ia op de grondvesten van een nog ouder, voegde ze erbij.— Mis schien ls het dwaas, om daar trotsch op te zijn, maar de Trevanior.s kunnen hun stamboom terugvinden tot vóór den tijd van Eduand den Belijder. De oudere vrouw zweeg een poosje. Eindelijk vroeg ze langzaam: Die optie duurt nog drie jaar, zei je? Drie jaar, zoi het meisje. En Je hebt er tien duizend pond voor noodlg? Nancy knikte bevestigend. O, kon ik ze maar verdienen, riep Mary met een trillende stem. We moeten het gedaan krijgen, het moet! Ik heb het gevoel dat het ons zal gelukken. Toen ik hier kwam, was ik doodop, maar iederen dag voel ik me ven van ons medeleven met hem en met onze aan wezigheid gedemonstreerd dat we met hem kiezen voor redelikheid, vrijheid en vrede, tegen oorlog en kapitalisme. Hebben we blijk gegeven, dat allen die de faktoren van nieuwe en menselike gezindheid belagen, ons tegenover zich zullen vinden. Wij heb ben geen behoefte om physiek een bedreiging voor politiesoldaten of regeringsinstrurnenten te weren; maar wel is 't ons een dringende behoefte om te tonen dat hun wijze van optreden, geestelik en zede- lik minderwaardig is. En dat we hier grondg mee hebben te breken, willen vrede, welvaart en vrij heid voor allen, wcrkelikheid worden. We weten dat Jaap Arts achter de deuren gaat. maar dat hij er onrechtvaardig achter gaat. En dat dit een felle aanklacht en een smaad is, niet voor hem, maar voor allen die dit mogelik tnaken. PIET DEKKER. Do weck der vergaderingen gemeenschap pelijk lijden do actie van den Neutralen Bond ls er een nieuwe organisatie noo- dig? bedenkingen de tegenwoordige leiders van bestaande organisaties negeeren den nieuwen Bond lage prijzen cn weinig aanvoer van bloemkool iets beter voor roode kool sleehte prijs voor gele en witte kool uien bevredigend bieten laag Idem peen aanvoer rapen, ramme nas cn spruitjes. De afgeloopen week stond in het teeken van verga deringen der tuinbouwers en het treffen van voorberei dingen voor de groote vergadering van den Noorder- marktbond, de bekende velllngsverceniging te Noord- acharwoude. Het is zeer verklaarbaar, dat de tuinders, die in den grootsten nood verkeeren, trachten, in een gemeenschappelijke bijeenkomst de middelen te bera men. om verbetering te verkrijgen in de buitengewoon moeilijke omstandigheden, waarin ze verkeeren. Al schiet men er weinig mee op. te weten, dat anderen het ook beroerd hebben als er Iets van waar ls. dat ge deelde smart halve smart ls, dan is het te begrijpen, dat het een eenigszins verlicht gevoel geeft, als ook anderen moeten getuigen van het leed en de ellende, waarin ze verkeeren. Dan is er geen sprake meer van individueel lijden, geen verwijt meer van eigen schuld, maar dan voelt men de ellende als crisisverschijnsel, waaraan zoo goed als niemand der vakgenooten ontkomt We waren deze week in de gelegenheid een vergadering bij te wo nen van tuinders, die niet langer tevreden zijn met de tegenwoordigen organisatievorm, die vooral in dezen tijd niet meer past bij de noodzakelijke activiteit die aan den dag moet worden gelegd, om Iets van de regeering af te dwingen. Men mag bewondering hebben voor die eenvoudige tuinders, die hun nood en ellende weten te dragen met een lijdzaamheid en geduld, een betere zaak waardig. En we kunnen het ons best indenken, dat zij zich niet thuis voelen in tuindersorganisaties, die geleid worden door menschen die yan strijd voeren niet alleen niet 't minste benul hebben, maar 't als een doodzonde beschouwen eens wat heftig op te treden tegen een re geering, die blijkbaar niet kon of wil beseffen, hoe el lendig slecht de tuinde* het hebben. Toch doet zich de vraag voor, of met den tegenwoordigen organisatievorm niet hetzelfde zou zijn te bereiken als met den nieuwen den Neutralen Bond, waarin plaats ls voor iedereen, en die niet vraagt naar de politieke en godsdienstige ge loofsovertuiging der aangeslotenen. In de eerste plaats zal men, bij het overwegen van de vraag, of met de pogingen voor het scheppen van dien nieuwen vereeni- ging9vorm succes zal te bereiken zyn, niet over het hoofd mogen zien den tegenstand, dien men in dezen van de, laten we maar zeggen, christelijke partijen zal ondervin den. Hoe jamer het ook is, dat men zich nog steeds in groepjes en hokjes verdeelt, w(j gelooven niet, dat de Katholieke tuinders tot den Neutralen Bond zullen toe treden. Dat de christelijke bouwers zich als lid zullen laten inschrijven, ls buitengesloten, daar de Neutrale Bond zich aandient als een strijdorganisatie. Wie geen vreemde is in het politieke Jeruzalem, zal onmiddellijk tot het besef komen, dat met de confessionneelen niets is te Beginnen. Ware dit wel zoo, dan zou het niet lang duren, of er zouden ook andere verhoudingen op poli tiek gebied geboren worden en men zou mogen verwach ten. dat dan. zonder een nieuwen Bond. wel spoediger aan de verlangen-i der tuinbouwers zou tegemoet geko men worden. De kopstukken van de leidende organisa ties op tuinbouwgebied ontbreken op de groote verga dering te Noordscharwoude: ze gaven zelfs niet eens acte de préserae en hun afwezigheid getuigde van wei nig different!# tegenover hun vakgenooten. die toch niets meer of minder deden dan een poging te wagen om de tuinbouwers voor algeheelen ondergang te be vrijden. Of die poging lukken zal, ls niet met zekerheid te zeggen, doch dat de kopstukken van Noordermarkt- bond en LangendUker Groentencentrale ontbraken ia o.i. een bewijs, dat de noodige activiteit bij hen wel eens ver te zoeken moet zijn. Als zij er dan zoo van overtuigd sterker. Als we naar Leeds teruggaan, dan... Nancy... niet huilen, niet huilen want de tranen rolden over het gezicht van het meisje. Het schijnt zoo onmogelijk. Mary. En Je hebt het je vader beloofd? Ja, op zijn sterfbed. Dan zullen we het doen! Het moet gaan! Het zal de mooiste dag van mijn leven zijn, als Ik Je het huis kan teruggeven. Gesteld dat we niet slagen, ging Mary voort, la er dan geen andere mogelijkheid om het geld bij elkaar te krijgen? Tien duizend pond is een massa geld! Er is een mogelijkheid. Welke? Nancy zweeg een oogenblik. Toen zei ze plotseling: Mary, wat zou Jij doen in mijn plaats? Je hebt mijn oud tehuis gezien cn je weet wat Ik heb beloofd. Zou JU in mUn plaats de belofte vervullen door met een man te trouwen waar je niet van hield? Welken man? vroeg Mary Judson. Dat zal ik je vertellen. HOOFDSTUK XX. John Trefry en Jack Deel. Is het Ben Briggs soms? Waarom vraag Jc dat? Omdat ik de manier heb gezien, waarop hU naar Je keek. Heeft hU Je gevraagd? Hij zou het mij als huwelijkscadeau geven, lachte Nancy bitter. Maar waarom eigenlijk niet? Ben Briggs is een aar dig® Jongen. HU is firmant van een van do grootste za ken in Yorkshire en hU ral nog wel eens Lord Mayor worden of zooiets. Maar ik houd niet van hem! riep Nancy uit. Hou je dan van Iemand anders, kind.' Nancy schudde het hoofd. Waarom zou je het dan niet doen? Raad jy mij aan met Ben Briggs te trouwen? Je kunt slechter doen. Zelfs al houd ik niet van hem? Moet ik mezelf verkoopen Mary? Moet Ik lichaam en ziel geven aan een man. omdat hij dat voor mij kan terugkoopen? en ze wees naar het huis. Raad JU me zoo Jets aan? Ik weet het niet, rel de vrouw peinzend. Een oude vrijster worden is ook geen pretje, Nancy, Jaar in jaar uit alleen te leven zonder iemand om van te houden. zUn. dat met den nieuwen organisatievorm niets is te bereiken en de bestaande voldoende ruimte laat, om dat gene te doen. wat de Neutrale Bond nu wil, dan zouden ze hun standpunt toch wel hebben kunnen toelichten, ten einde de tuinders te waarschuwen, tegen een ver keerden stap. Zat ln dat wegblUven iets van: ,.WU weten het!?" Of 'n soort van gezagswaanzin. die negeert, wat ook maar eenigszins zou durven twUfelcn aan de onfeil baarheid van hun ipzicht? We wenschen het niet te be- oordeelen, doch dat de tuinders, die alleen letten op hun noodlüdenden toestand en op dc poovere resultaten, wel ke de tegenwoordige organisatie met haar „actie" heeft %'erkregcn, wel eens wat anders willen hooren en zien, ook aan tastbare dingen, zou toch ook begrijpelijk moe ten zijn voor hen, die, óf het zelf nog niet zoo beroerd hebben, of nu eenmaal wars zUn van alles, wat als re volutionair wordt verdacht gemaakt Uit de deze week aangevoerde hoeveelheden bloem kol bleek wel. evenals vorige week. dat er niet veel van deze groente meer is. Nog slechts 9500 stuks bedroeg deze aanvoer, die bUna uitsluitend to Broek op Langendijk plaats had. Voor de mooiste rcuzenblocmkool. ecrete soort kon op sommige dagen ongeveer f 6 worden ge maakt, op andere bleef ze er beneden. Kleinere of Iets mir.der mooie werden voor f 34 verkocht He4 verloop der prijzen van do roode kool week wei nig a.' van dat der vorige weok. Dinsdag werd aan de Broeker veillr.g f 1.203.10 gemaakt, aan dio te Noord scharwoude f 1.10—3.40, voor eerste soort. Dit boteckcnt, dat het mooiste goed van om ende bU 3 pond ruim f 3 kon opbrengen en de groote ruim f 1. Gomiddeld zal een spoorwagen dan niet veel meer dan f 150 opbrengen, een prijs, die bedroevend laag is en een groot verlios voor den tuinder bcteekent Volgende dagen Hepen deze prijzen nog Iets terug en werden de groote nog voor f 0.80 per 100 Kg. verkocht; do mooiste kleine brachten toen f 3 of nog iets minder op. Doorschot bracht in de groote soorten f 0.60 op, de kleinere werden voor f 2 2.50 verkocht De omstandigheid, dat Amerika nog aan de markt kwam. was oorzaak, dat de prUs nog in eenigszins gunstigen zin werd be in vloed. De aanvoer was vrU wat grooter dan vorige weken. n.1. ongeveer 42 spoorwagens aan beide veilingen. Hoewel deze week ook meer gele kool werd aange voerd dan de voorgaande, was dit toch nog gering. Do prijzen bleven op hetzelfde lage peil. Herhaaldelijk werd weer f 0.60 per 100 Kg. voor de groote soorten betaald en voor de mooiste kleine van ruim 1 Kg. werd over 't geheel niet meer dan f 1.50 besteed. Het door schot bracht den bedroevenden prijs van f 0.60 op. BU een dergelijke opbrengst behoeft men er zich niet over te verbazen, dat de tuinders opstandig worden. De aan voer beliep rond 14 spoorwagens aan beide veilingen. De sporadisch aangevoerde witte kooi bracht weer f 0.60 op. Er schUnt er nog al wat te zijn, doch de zuur- koolfabrieken zUn voorzien van den noodigen voorraad. Deensche witte kool was ook weer laag in prU^. Ver schillende malen kwam het voor. dat f 0.60 per 100 Kg. werd betaald. De hoogste prijs, welke werd besteed, was f 2; dit was echter een zeldzaam geval. Byna eiken dag kon niet meer dan f 1.70 als maxi mimum-prIjs worden gemaakt De aanvoer was wat grooter dan de voorgaan de weken en naderde de 20 spoorwagens. Evenals de laatste weken was ook deze week de prijs der uien bevredigend. Men deelde ons mee. dat naar dit product nog bevredigende vraag is uit het buitenland. Frankrijk schijnt nog wat te kunnen gebruiken; Enge land. d^t vaak een mooi afzetgebied voor onze uien vormde, betrekt zoo goed als niets. Op Amerika is. onder den tegenwoordigen druk der Invoerrechten, ook niet te rekenen. De prijzen vielen weer mee. De geheele week werd voor gewone uien betaald f 4.70—5.40. Grove uien brachten f 4.105.20 op. Drielingen werden verkocht voor f 5.10—5.70 en voor nep werd f 6.70—8.70 betaald. De totaal-aanvoer beliep 17 spoorwagens. Uit de Inventa risatie is gebleken dat er op 't oogenblik aanmerkelUk minder uien zijn dan verleden jaar op dezen tijd. De be vredigende prijs der laatste wokon heeft een flinken af zet bevorderd. De aanvoer van bieten had niet veel te beteekenen. De prjjs was zeer laag. Voor de mooiste werd hoogstens f 2.50 betaald. Er werden ook prijzen van f 1.70—2 be steed. Ook was er weinig verschil In den prijs der peen. ver geleken met dien der laatste weken. De groote bracht n.1. f 2.50—3 op; voor kleine werd f 1—1.20 betaald. De te Noordscharwoude aangevoerde rammenas werd voor f 2 verkocht Voor rapen werd t 1.40 per 100 Kg. besteed. Spruitjes handhaafden den ouden prijs: ruim f 5 per 100 Kg. ZICH MET INGANG VAN I JANUARI 1932 OPGEEFT ALS LEZER VAN DE ONTVANGT DE NOG VERSCHIJ NENDE NUMMERS VAN DEC. Er is nog iemand, zei Nancy na een lange stilte. Nog een? Wie dan? Ken ik hem? De eigenaar van Trevanion Court Is het een groote Jonge kerel van een jaar of 27, met een bruinverbrand gezicht en dik zwart haar? Heb je hem gezien? Heb Je hem gesproken? HU draaide om mU heen, toen ik een half uur ge leden bU de poort stond. HU zei niets, maar hij keek naar me of Ik een geestversohUnlng was. Eén van de werklui zei Mr. Jack tegen hem. Is hU het? HU vroeg me den dag dat mijn vader begraven werd. Ik weet dat hU verliefd op mU ls. H*J kocht de zen hond voor me en mijn paard Phoebe. Wil hU graag met Je trouwen? Laten we daarover niet spreken, zei het meisje, haastig opstaand. Ik wil er niet aan denken. En toch weet ik, dat ik alles liever zou doen dan de belofte aan mUn vader niet houden. Het is afschuwelUk, Mary, maar als het ons niet gelukt om rubber te maken, zal ik een van de twee moeten trouwen. Welke van do twee? Ik weet het niet. Het is me gel Uk. Luister eens, Nancy, begon Mary, toen zo op den terugweg waren, zou JU. als Je met Ben Brlggn of met dien Jack trouwde, het gevoel hebben, dat Trevanion Court Jouw eigendom was? Ik geloof het niet, zei het meisje. Dat maakt me juist zoo wanhopig. Maar je mag niet wanhopig zijn! Zoodra we ln Leeds terug zUn, beginnen we opnieuw en we zullen het maken, wc zullen! En dan is het huls wcrkelUk van i<vj. Na het middagmaal ging Nancy alleen naar het strand en voor de honderste keer dacht ze over alles na. Ze had geen vertrouwen ln Mary's succes. Er scheen niet meer kans te beetaan om synthetische rubber te maken dan om zand te veranderen in goud. Voor geen van belds mannen voelde ze iets. Was het dan ten slotte niet ter om het huls maar ln handen van een vreemde te laten dan zich zonder eenig dieper gevoel aan een man te geven? Maar ik heb het vader beloofd, herhaalde ze In zichzelf, ik zou mijn ziel verkoopen 019 het huis terug te krUgen. Ze herinnerde zich de woorden van den jongen Jack. HIJ hield ongetwUfeld veel van haar, hU was er zelfs toe bereid om zijn naam te veranderen! Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1931 | | pagina 9