SchagerCourant
Vierde Blad.
DE KREUGER-AFFAIRE.
VERKEERSONGELUKKEN.
Doodelijk ongeluk op den
Muiderstraatweg.
Rusland's dictator
gefotografeerd.
Een week op een ijsschots.
MacDonald geopereerd.
fl
- 4Ü
Wervelstorm in Bengalen.
Bloedige twist.
Eindelijk had zij rust gevonden!
Zaterdag 7 Mei 1932.
75ste Jaargang. No. 9067
Het rapport van de Stockholmscbe
crimineele politie bekend gemaakt.
Ongelooflijke vervalschingen bij gevoerde
milüoenen-transacties.
V.D. ve neemt uit Stockholm:
Woensdag heeft de" Stockholmsche crimineele po
litie het eerste omvangrijke rapport inzake de hui
dige resultaten van het onderzoek in de Kreuger-
affaire bekend gemaakt. Vastgesteld is, dat Kreuger
zonder gewetensbezwaren van de diensten van zijn
personeel heeft gebruik gemaakt.
IVAR KREUGER.
Bijzonder belangwekkend is de vervalsching van de
balans van 31 December 1930. Activa en passiva op
deze balans stonden met elkaar in evenwicht tot een
bedrag van 8S3 millioen kronen. In een voorloopige
balans werden buitenland3che vorderingen ten be
drage van 330 millioen kronen geboekt. Daarna wer
den verscheidene wijzigingen aangebracht, waardoor
langzamerhand van Kreuger's privat-konto dat met
lw millioen belast was, door onderscheidene trans
acties ract de z.g. dochtermaatschappijen in het bui-
rtenland de schulden verdwenen on reusachtige waar-
Ldalooze posten ontstonden. De gearresteerde personen
lebben verklaard, dat zij zich geheel en al verlaten
Üèben op de gegevens van Kreuger.
*na ongelooflijk is het rapport over de door den
•esteerden directeur Holm gevoerde millioenen-
npsacties, tusschen de Nederlandsche Maatschappij
laniger en Toll en de vroeger reeds genoemde Dan-
i 'i-vr Bank. Ofschoon die bank toentertijd in het ge-
heel niet bestond, werd een bedrag van 34 millioen
Hollandsche gulden overgemaakt. Bij de Hollandsche
maatschappij is nooit een onderzoek ingesteld.
Aan den gearresteerden revisor Wednler werd in
1C'26 het verdrag tusschen Kreuger en de Spaansche
roseering voorgelegd, volgens hetwelk de Spaansche
regcering de ontvangst van een leening van 200 mil
lioen pesctas bevestigde. Dit contract is naar bekend
door Kreuger vervalscht. Bij de „controle" van deze
papieren was Kreuger onrustig op en neer geloopen,
weshalve Wednler, naar hij beweert, geen nauwkeu
rig onderzoek instelde. Hij herinnerde zich evenwel,
dut de betrokken handteekening van Primo de Ri-
Vaera minstens 10 conti nieters lang was.
Uitvoerig wordt dan nog rapport uitgebracht over
oc vervalschte Italiaansche wissels ter hoogte van
j 400 millioen kronen.
Avontuurlijk zijn de bijzonderheden over de ge-
j hc-imzinnige dochtermaatschappij Garanta.
AUTO BIJ EEN AANRIJDING OMGEVALLEN.
Op den Rijksweg onder Naarden tusschen den Tie-
rensweg en de Kamemelksbrug is Donderdagavond
omstreeks acht uur een doodelijk ongeluk gebeurd.
De garagehouder Van Ivooij uil Soest, kwam met
zijn auto uit dc richting van Naarden. Hij moest een
zijner wagens, die volgens telefonisch bericht defect
geraakt was, van den Rijksweg halen. Hij stak zijn
richtingwijzer uit en zag op 50 meter achter zich een
wagen met groote snelheid naderen. Hij hield in en
werd op hetzelfde oogenblik aangereden.
De linkerzijruiten van den wagen werden verbrij
zeld. Het voorstuk werd ingedrukt. De wagen, die de
aanrijding had veroorzaakt, kantelde. Een der beide
inzittenden sprong eruit; degeen, die aan hot stuur
had gezeten viel uit het geopend portier op dc straat.
Toen Dr. Ugghelen ter plaatse verscheen, was de man
reeds aan inwendige verbloedingen overleden. De
naam van het slachtoffer is niet bekend. De andere
inzittende was zijn broer, die zeer van streek was. Het
lijk is naar de Majellastichting overgebracht.
Nader wordt gemeld:
Omtrent het ongeluk met doodelijken afloop op den
Rijksweg geschied, kan nog worden meegedeeld, dat
het slachtoffer was de heer Stork, wonende aan den
Koninginneweg te Amsterdam. Hij was ongeveer 60
jaar oud en gehuwd.
Hij is niet uit den wagen gevallen, doch bekneld
geraakt achter het stuur. Toen hij den wagen verliet,
zakte hij ineen en overleed enkele oogcnblikken la
ter aan de bekomen verwondingen.
AUTOBUS OMGESLAGEN.
Met 12 arbeiders er in. Drie van hen
ernstig gewond.
Woensdagavond te ongeveer 6 uur heeft te Beets
bij Oldeboorn een enstig ongeval plaats gehad. Een
autobus van den dienst Postma te Rottevalle, waarin
12 arbeiders van de werkverschaffing waren gezeten,
geraakte bij de stuurinrichting onklaar. Daardoor
sloeg de bus over denkop en kwam in de sloot naast
de berm van den weg terecht. Drie der inzittenden
werden vrij ernstig gewond. Een arbeider had een
heenbreuk bekomen, een tweede had zijn pols gebro
ken en een derde slachtoffer had ernstige snijwon-
den in het gelaat bekomen. De andere personen kwa
men met den schrik vrij. Dr. Pasma te Beetsterzwaag
verleende de eerste hulp. De bus is zwaar gehavend.
WIELRIJDER TE HAARLEM AANGEREDEN..
Ernstig gewond opgenomen.
Donderdagmiddag te omstreeks kwart voor een is
op den Wagenweg te Haarlem een 17-jarige jongen,
die zich per rijwiel in de richting Heemstede begaf,
aan den rechterkant, van den weg aangereden door
een uit tegenovergestelde richting naderende luxe
auto. Dc jonge man kwam te vallen en werd bewuste
loos opgenomen. Hij werd naar t. Diaconessenzieken-
huis overgebracht, waar een hersenschudding werd
geconstateerd. Dc automobilist, die onbekend is geble
ven, wordt verzocht zich te willen vervoegen aan het
hoofdbureau van politie te Haarlem.
NOG EEN WIELRIJDER HET SLACHTOFFER.
Donderdagmiddag omstreeks twee uur heeft op den
Middenweg te Amsterdam, nabij „Frankendaal" een
ernstig ongeluk plaats gehad. Een veertienjarige jon
gen, die daar met zijn fiets reed, stak plotseling den
rijweg over. Hij werd door een uit de richting Am
sterdam komende luxe auto, waarvan de bestuurder
niet tijdig meer remmen kon, aangereden. Met ern
stige hoofdwonden is hij door den G.G.D. naar het
O.L.V. gasthuis overgebracht. Zijn toestand was zorg
wekkend.
AANRIJDING OP DEN SLOTERSTRAATWEG.
Gemeentelijke autobus aangereden.
Op den Sloterstraatweg te Amsterdam, heeft Don
derdagavond een aanrijding plaats gehad tusschen
een gemeentelijke autobus van lijn G. en een witte-
band-taxi. Hoewel de materieele schade groot is, zijn
de inzittenden van de autobus er betrekkelijk goed af
gekomen. Dc beide voertuigen kwamen uit de richting
Sloten. Even voorbij den spoordijk haalde de witte-
band-taxi dc bus in. Door niet goed uit te wijken,
raakte deze dc bus, die daardoor tegen een boom reed.
De aanrijdende taxi kwam eerst terecht tegen een
boom aan den rechterkant van den weg en daarna
tegen een boom aan den linkerkant van den weg. De
taxi, die leeg was, werd zoo goed als vernield. De
chauffeur kwam er goed af. Van dc bus werden dooi
den schok tegen den boom eenige ruiten verbrijzeld.
Door de glasscherven werd een achttal passagiers aan
gelaat en handen gewond. Door een geneesheer wer
den enkele passagiers ter plaatse verbonden, terwijl
een drietal naar een ziekenhuis werd gebracht. Toen
deze daar waren behandeld, konden ook zij huis
waarts keeren. De bus kreeg belangrijke schade.
82-JARIGE MAN DOOR EEN AUTO DOODGEREDEN.
De chaufleur trek er zich niets van aan.
Woensdagavond vonden voorbijgangers op den
hoek van de Allard Piersonstraat en den Beukels-
weg te Rotterdam een ouden man, 'die zwaar ge
wond was, bewusteloos op straat liggen, Zij waar
schuwden onmiddellijk den G. G. D. die den onge
lukkige naar het ziekenhui s aan den Coolsingel
bracht, waar hij kort na aankomst overleed.
Het onderzoek wees uit dat hij de 82-jarige piano
stemmer J. Th. v. G. was, die gewoond heeft in de
Allard Piersonstraat.
De politie stelde een onderzoek in en kreeg daarbij
van enkele getuigen te hooren dat de oude man bij
het oversteken van de straat door een auto was aan
gereden en tegen de straat gesmakt. De chauffeur
van dezen auto had onmiddellijk na de aanrijding
zijn lichten gedoofd en was er met groote snelheid
vandoor gegaan, zonder zich iets om zijn slachtoffer
te bekommeren.
STALIN, „DE MAN DIE NIET POSEEREN WIL".
Engelsche fotograaf de eerste die er in
geslaagd is.
Een Engelsche fotograaf, James Abbe, is de eerste,
die erin geslaagd is, den sovjet-dictator Stalin, „den
man die niet poseeren wil", op zijn bureau in het
Kremlin-paleis te fotografeeren.
In de „Daily Express" geeft Abbe de indrukken van
zijn bezoek bij Stalin als volgt weer. De zware klok
van het Kremlin-paleis had haar bronzen stem vijf
maal doen hooren. Mijn uur was geslagen. Een par
ticuliere secretaris gaf mij een veelbeteekenend oog
wenkje en opende dc massieve deur van Stalin's ka
mer.
De sovjet-leider was gezeten in een der grootste
appartementen van het vroegere czarenpaleis. Toen
ik binnen kwam, stond hij onmiddellijk van zijn
bureau op en kwam met vlugge passen over den par
ketvloer naar mij toe. Daar ik geen Russisch kende,
paftte ik den dictator als iederen anderen cliënt „bij
zijn kraag", draaide zijn hoofd nu eens hierheen dan
daarheen, net zoolang totdat hij de juiste pose had
aangenomen.
Het eerste wat. Stalin mij zeide was, dat hij me
slechts vijf minuten zou geven. Het vijf-minuten plan
kwam mij echter zoo ondoordacht voor, dat ik hem
zeide. dat hij toch niet van mij verwachten kon, dat
ik in vijf minuten den man zou kunnen fotografeeren,
die vijf jaar noodig had, om Rusland op te bouwen.
Hij gaf niij toon tien minuten en tenslotte twintig
en nog vijf extra om mijn „spullen" te pakken. Toen
drukte hij mij haastig de hand, en na enkele oogen-
blikken sloot de particuliere secretaris mij buiten het
vertrek van den dictator van alle Russen, dien ik
met mijn camera had overwonnen.
Bemanning van een Russischen robben-
vanger gered.
V.D. verneemt uit Oslo:
Noorsche robbenvangers hebben in dc Noordelijke
IJszee twaalf Russische visschers, die de bemanning
vormden van den verganen Russischen robbenvanger
„Centrosojos" gered. De Russische schipbreukelingen
hebben voor hun redding een geheele week op de ijs
schots doorgebracht. Na de redding zijn de Russen
van boord der Noorsche schepen overgenomen door
een Russischen ijsbrekcr.
tab1
bii verkoudheden
en rheumatiek
Weiger namaak en let er op dat op elke
tablet het woord "Bayer" staal. Prijs 75 ets.
De operatie aan het oog goed geslaagd
MacDonald, dc Engelsche minister-president, is op
Hemelvaartsdag, 's middags om vier uur, aan het
rechteroog geopereerd. De behandelende geneeeheeren
deelen in het officieele bulletin, dat Donderdagavond
werd gepubliceerd, mede, dat de operatie goed ge
slaagd is.
Groote verwoestingen aangericht. Tal
rijke slachtoffers.
V.D. verneemt uit Bombay:
In den nacht van Woensdag op Donderdag is liet
Oostelijk gedeelte van Bengalen geteisterd door een
hevigen wervelstorm, die groote verwoestingen aan
richtte en talrijke slachtoffers maakte. Tot nog toe
wordt melding gemaakt van twintig dooden en ruim
honderd gewonden. Geheele dorpen en stukken bosch
zijn vernield. Ook de oogst en tal van kudden vee
hebben ernstige schade opgeloopen.
De typhoonramp op de Philippijnen. 65
dooden en 65000 dakloozen.
Omtrent de typhoonramp op de Philippijnen wordt
nog gemeld, dat het aantal dooden thans tot 65 ge
stegen is, terwijl voorts 65.000 personen dakloos zijn
geworden. Tot de verwoeste gebouwen behoort ook
het paleis van den sultan van Jolo.
Met doodelijken afloop.
V.D. verneemt uit Gelsenkirclien:
Donderdagmiddag speelde zich in het confectiema
gazijn „Hansa" nabij het hoofdstation te Gelsenkir
clien een bloedig drama af. Voorbijgangers hoorden
eenige schoten en vonden in den winkel den eigenaar
Wimpfheimer, zijn 11-jarig dochtertje en zijn 7-jarig.
zoontje zwaar gewond en badend in hun bloed op den.
grond liggen. Alle drie waren zij door eenige schoten
in het hoofd geraakt en liet knaapje overleed korten
tijd later aan de gevolgen, terwijl de toestand van
de beide andere gewonden bedenkelijk is.
De schoten bleken te zijn gelost door den koopman
Colin, een collega van Wimplieimer, met wicn hij op;
straat een twist, had gehad, waarhij ook Wimphei-
mers vrouw en heide kinderen tegenwoordig waren.
De twist liep zoo hoog, dat Colin in zijn woede plot-,
seling een revolver trok en blindelings op het gezin
schoot. Hierna bracht hij zich zelf een schot in den
schoudei toe.
feuilleton
kaar het engelsch.
18.
Hoe Jeanne nu nog den afstand aflegde, die zij vóór
tich had. heeft ze later nooit begrepen. Zij viel dan ook
neer aan den voet van de balkondeur en hamerde daar
tegen met de gebalde vuisten.
Keith Walden, die op de rustbank had gelegen, met
rug naar de deur, sprong op en deed onmiddellijk
open.
Daar zag hij een geestverschijning vóór zich: een
toodebleeke vrouw, met een wit mutsje en een groote,
schort. Maar hij herkende haar: het was zijn
I y^ne!... Hij wilde haar in de armen sluiten, maar met
klanklooze stem, die in het geheel niet de hare
ltt'1 riep zij:
■Aditeruit!In de schaduw!... Anders ziet hij je en
Ichiet!»
waanzinnige begon zij toen de ouderwetsche
!e voorschijn te klappen, uit de nissen aan weers-
ten; en met de hand slap langs het lijf vallend, was
w nu nog kon uitbrengen:
fin k **eber Scott! Hij is gekomen met de bedoe-
om je neer te schieten: maar ik was hem vóór."
I de Hefde je eindelijk tot mij gevoerd, Jeanne?"
a' 2e' ze, „de liefde!... Daar is ieder ander gevoel
I daan,"*611611' maar"' 26 heeft mij den dood aange-
waarlijk als een doode viel ze aan zijn voeten.
jj. e sloot haar in de armen en droeg haar teeder
flauwt kank. Toen hij merkte, dat het geen gewone
Jtpm Was' liep hij ijlings den hail door, naar Winnie's
mer' en riep:
Jean* °P'..^'nn'e' en kom zoo gauw mogelijk beneden.
Jeanne is teruggekomen en ze heeft je hulp
«Binnen een paar minuten zal ik er wezen, Keith."
beidend °-0l< zo°' maar welke pogingen ze met hen
kljbrengerf werlc belden, ze konden Jeanne niet
ik"ii^ag\!laar naar mDn kamer", zei Winnie, „dan zal
d°en ^hews roepen. Die zal wel weten, wat zij
andei-fl ze Zfll zeker ook niet praten, zooals de
m bedienden allicht."
Mrs. Matthews was de oude huishoudster, die al in
dienst was geweest in den tijd van Miss de Roseville.
Zoodra zij er was, stuurde Winnie Keith weg met de
belofte, dat ze hem onmiddellijk zou komen waarschu
wen. als Jeanne bijkwam.
Toen Keith weer in de Hall was, hoorde hij op de
zijdeur kloppen; maar. in verband met Jeanne's waar-
sohuwing. was hij toch zoo voorzichtig, om eerst te
vragen: „Wie is daar?"
„Ik ben het Lance. Ik ben blij, dat je nog op bent",
klonk het dadelijk. „Ik zag geen licht meer in de biblio
theek en toen was ik al bang, dat je mij vergeten had
en dat je naar bed was gegaan. O, Keith, ik ben toch
zoo geschrikt!"
„Ik ook" antwoordde de ander droog.
Beiden gingen ze nu naar de bibliotheek en, toen
Lance die gesloten luiken zag, keek hij met vragende
blik.
„Daar straks over", zei Keith. „Waar ben je zoo van
geschrikt, Lance?"
„Ik geloof, dat er zoo juist iemand in den vijver ver
dronken is. Ik mende en Glover zat naast mij. We wa
ren juist de oprijlaan uit en we zagen beiden een man
over het ijs loopen. Ineens kraakte dit. hij stak de ar
men omhoog en schoot er onder. Ik liep er heen, zoo
gauw als ik kon en er was een opening, daar waar wij
een bijt hadden willen hakken voor de ganzen en een
den."
„Heb je nog even gewacht?"
„Ja. maar ik hoorde, of ik zag niets meer. En Glover
was zoo doodelijk verschrikt, dat hij er niet langer bij
durfde blijven. Dat is ook geen held voor een groom! Nu
op het oogenblik is hij bezig, Sirdah uit te spannen,
terwijl ik je ging halen."
Keith had al zijn jas aangeschoten. Voor ze gingen,
haalde hij nog eerst een geladen revolver te voorschijn
uit een afgesloten lade van zijn schrijfbureau.
Ze liepen eenigen tijd langs den vijver, maar zagen
niets. Wel vonden ze dicht bij de opening een pistool
met den naam er op van Heber Scott. Dit was hem zeker
bij zijn val uit de handen gegleden.
Zwijgend gingen ze terug naar de bibliotheek en eerst
toen de groom met een flinke hartversterking naar bed
gezonden was, vertelde Keith zyn geschiedenis.
Toen Winnie beneden kwam. gelukkig en dankbaar
gestemd, waren ze nog aan het praten.
„Ze is bijgekomen, Keith!" riep zij triomphantelijk. „Ze
heeft een warm bad gehad en wy hebben haar arme han
den verbonden. We zullen beiden den heelen nacht bij
haar waken. Mrs. Matthews zeglfcdat ze een vreeselijken
schok moet hebben gehad. Ze drinkt nu warmen bouil
lon. maar ze mag nog niet praten. Is dat niet prachtig?"
Maar nu barstte Winnie toch in tranen uit, daar zij
zelve immers ook in de grootste spanning had verkeerd.
Keith wist haar weer te kalmeeren en eindelijk fluis
terde zij:
„Hoor, daar slaat het één uur. Het is bijna Kerstdag.
Zullen we niet een gelukkige Kerstmis hebben. Keith?"
„De Hemel geve het!" antwoordde hij met zijn diepe
stem.
„Amen!" voegde Lance er bij.
HOOFDSTUK XV.
(Besluit).
Het Kerstfeest was al voorbij. Het was ook een echte
vroolijke Kerstmis geweest, ofschoon Jeanne niet had
deelgenomen aan de gezelligheden. Ze lag ziek te bed
door de zwaar gevatte koude, gevoegd bij den verschrik-
kelijken zenuwschok, toegebracht aan haar gestel, dat
toch al uitgeput was door gebrek aan rust. Maar de
dokter werd steeds tevredener en Winnie en Mrs. Mat
thews pasten haar voorbeeldig op. Alle leden van het
gezin, zonder onderscheid, waren er evenzeer mee inge
nomen, dat ze Jeanne weer in hun midden hadden. Zij
was hun geliefde „Zuster Jeanne", van dien zomer op
Suttonthorpe; al het andere was vergeten. Mrs. Hassell
had droeve tranen over haar geschreid, en. zoodra ze
af en toe eens aan bed mocht komen zitten, had ze
Jeanne, als vanouds, alle familiegeheimen toevertrouwd.
De jongelui waren thuis, behalve Gil, die met zijn
schip in verre zeeën was. Fulke was bezig, voor dokter te
studeeren en hij was het dan ook, die, in overleg met der.
ouden huisdokter, iederen dag het bulletin opstelde, dat
in de huiskamer boven den schoorsteen kwam te han
gen. Lance zond steeds vruchten en bloemen naar bo
ven. van de een of andere grappige schriftelijke of mon
delinge boodschap vergezeld. Keith liep ieder oogenblik
door de gang. die naar de ziekenkamer voerde, „met een
vraagteeken in ieder oog", zooals zijn neef zei.
Wat het voor Keith beduidde, dat de vrouw, die hij
Hef had. weer onder zijn dak vertoefde, wist hij enkel
zelve. Winnie begreep er zoo iets van en zij zorgde, dat
hij goed op de hoogte bleef van Jeanne's toestand.
Esmay was al lang over haar jalouzie heen ten op
zichte van haar oude vriendin en. zij sprak zoo liefderijk
en zóó herhaaldelijk van haar. dat Sir Hubert zich ge
passeerd achtte.
„En jij komt ook iederen dag hier vragen", antwoordde
zij lachende. ..Je bent net zoo blij, als wij allemaal, dat
Jeanne zoo goed vooruitgaat."
„Dus dat heb je dan wel begrepen: dat het voor haar
en niet voor jou is, dat ik iederen dag hier kom?"
Want ze konden best zoo'n plagerijtje van elkaar ver
dragen; ze waren nu al bijna een jaar verloofd en vroeg
in het voorjaar gingen ze trouwen.
Keith had inlichtingen gegeven aan de politie betref
fende Hebert Scott, op den ochtend, die volgde op diens
dood. Ze hadden den heelen vijver verkend, maar kon-
den toch niets doen. eer het ijs gesmolten was. Ze hadden
Lance en den groom ondervraagd en Keith was dank
baar, dat Jeanne's naam althans niet hoefde genoemd
te worden bij het gerecht.
Waarschijnlijk had de dood van zijn vrouw Scott zoo
danig in de war gebracht, dat hij zich had willen ver
drinken in het deel van den vijver, waar hij wist, dat
het ijs zeer dun zou zijn.
Keith sloot het pistool weg en de enkele familieleden
aan wie hij Jeanne's aandeel in de zaak wel had moe
ten vertellen, zouden trouw het geheim bewaren.
Naar gelang de dagen verliepen, begon hij zich on
gerust te maken, dat Jeanne zijn naam niet meer ge
noemd had. Er was nu een week verloopen sinds dien
noodlottigen avond en iederen dag was zij' in staat, en
kele uren te rusten op de bank in de zitkamer, grenzende
aan de slaapkamer van Esmay en Winnie. Ze hadden
haar allen gezien, behalve de heer des huizes en ten
slotte vatte hij dan toch den moed bijeen en zond een
boodschap door Winnie met de vraag, of hij bij haar
boven mocht komen. Haar antwoord was een beslist:
.Neen!" en Winnie vertelde hem. dat zij zóó opgewonden
en van streek was geweest bij het enkele voorstel, dat
ze beter deden er in 't eerst niet weer over te spreken.
Dus moest hij zich maar tevreden stellen met te luiste
ren naar de verslagen van de anderen, die wel werden
toegelaten, en voelde hij ziöh vooralsnog uitgesloten uit
de poorten van het Eden.
Lance was de meest begunstigde: hij ging er meer
op bezoek en mocht er langer blijven, dan een van de
anderen.
„Ik laat haar nog eens lachen." zei hij. „en daar zij
er uit ziet, of ze dat heelemaal vergeten had, is dat mis
schien nog wel eens goed voor haar!"
Jeanne was het da* ook-nooit moe naar zijn levens
lustige, vroolijke verhalen te luisteren. Hij was met lof
in de rechten gepromoveerd en nam nu eenigen tijd va-
vantie, eer hij zijn toekomstplannen vaststelde.
Als Keith, op jweg naar zijn eigen kamer, Jeanne'*
