Brabantsche brieven.
Uit onze omgeving.
Vooral
Dames
ASPIRIN
lïenier,
UI venhout. 17 Mei 1932.
M'nen kop staat net zoow-
veul naar briefk es-schrijven
aa naar hangen, vandaag.
'k Denk dat 'r d'n Pink-
iteren nog zoowa-d-in zit en
I t is da'k nouw binnenge-
1 jengeld ben, daar val-d-
I 'nen kwak water uit de
B locht da-d-op 't laand de
alekspatten in oew sokken
H apringen, en da 'k van
S die gelegentheid gebruik
maak om oew te schrijven.
Waant 'k had me-n-eigen
teurgenomen: m'nen amico
mot 't deus week maar 's
•nen keer mee 't aanzichtskortje doen. De lengte van
m'nen brief zal dus afhaangen van de lengte van de
bui, zooda ge, as ge d'n deuzen ontvaangt, persies na
kunt meten hoeveel rengelwater of er hier gevallen is!
Maar groeien da-d-et allemaal doet, ollee, ge kunt er
op wochten!
't Gewas staat er bij om er in te happen en 't sap uit
tfn bros-maalsche stengels te slurpen.
De korenakkers, ge kunt er in wegschuilen.
De glaanzend-gruune halmen staan tennostenbije 'nen
meter hoog en in de stilte van d'n buiten heurde 't
groeien.
Krakend rek 't z'n eigen uitmekare naar de zon en as
er 's nachts weer 's 'n maalsch MeJ-rengelbuike op ge
kledderd is. dan stade d'n aanderen mergen veur 'n
zee van weelde, da ge 'r zóó in zouw willen dompelen,
om 't overdadig, zijen gruun te vuulen laailgs oew haan
den, laangs oew gezicht, in oewen nek.
Wonders zijn *r de leste paar dagen gebeurd.
De kruinagels wiegelen in trossenbloei op d'r raanke,
booge stoelen. Van suikerwit tot gloeiend pèèrs zwaaien
te metershoog, boven de struiken uit en staan te bulgen
mee 'n statigheid as de kqoninginnekes van deuzen
bloeitijd.
De violen leggen In *t nuuwe gras as vlinders zoow
schoon. Alsof ze deur Engelen geborduurd zijn, mee
rafels uit d'n bonten zonsopgaank, wa zeg ik? as
gestolten druppen uit d'n mergenhemel. zóów sohoon
sieren ze de èèrde in deuze maand van Onsllevrouwke.
De rijpgele dotterblom, blommen aa botterbollen, lot de
room as 't ware druipen in de Mark die gruun-en-goud
en diep aa oogenglaans deur de weelde van ons gras-
laand kronkelt. Deur de weelde, ja!
Waant aa ge die bloeiende velden bekekt, bont van d'n
fleurigen bloei, bespikkeld mee miljoenen sterren van
madeliefkes en pèèrdeblom, dan. wel dan zwijgde maar
stil en ge lustert naar de veugeltjes. Waant zoow vol
en zoow bont as d'èèrde-n-ls van blommekes. zoow
krloelend-vol zijn de lochten van veugeltjeemuziek. En
u ge dan effe zoow stil hedt gestaan moe oew klompen
in al da schoons, oew oogen zwaar van licht en kleuren-
•chemer dichtvallen, oew ooren suizelen van de zuiveren
rollers en trillers van de zingende veugels, ge wit d'n
hoogen hemel boven oew, waar al da schoons, vandaan
ls getooverd, dan vuuld' oew eigen as zo'n madeliefke
zoow klein, in die elndelooze schepping zoow proppena
vol van kleuren en muziek, zoow grenzenloos van pèèr-
lende ruimte, waar evenveul plots is veur sterrewearel-
1 len, as op de Ulvenhoutsche graslaanden veur sterre-
lommekes! En dan buigde onwillekeurig oewen kop
lur al die grotsche pracht
Op onzen erft sta-d-'n stalleke. 'n heel ouw stalleke,
igroeid mee 'nen wilden wingert. die nouw in blaan-
blossem staat, 't Ouwe bouwvalleke-n-is nouw 'n pa-
it-'n vertelseltje gelijk. Daar lee-d-'n kleed om-
len van donzigzochte stof, geweven van de blom
Iblaalkes, die uit d'n bloeienden wingerd zijgen. In dieën
wingerd houwt 'n veugeltje. 'nen mearel. Giesteren mee
d'n Pinksteren heb 'k uren onder d'n notelèèr m'n eigen
bezig gehouwen mee da veugeltje, dat daar huist teugen
t stallebouwvallcke.
Veur 'n paar dagen zijn de elerkes uitgekomen. VieT
prots makers, mee kale nekskes, nckskes as 'n potlooike
loo dun, zijn daar geboren in de blommen. Ver boven
d'ren staand, waant ochirrekes, ze zien 'r nog zoow ère-
tooeiig uit maar brutaal! Daar is gin veurbild van. Ge
lacht oew eigen kriek, as ge da ziet.
't Ouwer-rveugeitje, 't üïcarel-moerke. krijgt gin me
nuutje tijd om te rusten. Van d'n vruugen mergen tot
d'n zonsondergaank vlieg 't dingske af-en-aan-d'n-nest
Veur pierkes. Waar ie ze vandaan haalt, da-d-is onbe
grijpelijk. Maar toen 'k da spul zoow uren ln de gaten
hiew, toen, toen docht ik zoow: *k wouw dat veul men-
«hen da nouw 's kwammen zien en er goed op zouwen
turen.
Wa doet da veugeltje z'n plicht
Graauw, glaansloos ls 't dierke van opofferlnk.
Uren. dagenlaank, hee-g-et op de elkes gebroeid eerst.
r"n eigen te kort doend aan van alles. En nouw?
Nouw spaart 't de lekkerste en smakelijkste brokskes
jk kun-
«tn
te
ht."
id voor
n voor
r oogen
Imatige
lar kan
uil'
rel eens
perfect.
>n vond
het goed, dat lk dezen buks voor den jongen meebracht;
Ik heb het hem gevraagd vóór ik op rei6 ging, omdat
Wijn vriendje Jullus er zoo graag een hebben wilde."
Er ontspon zich een opgewekt discours tusschen den
Jongeman en 't meisje, waarbij ze gewaar werd, dat
hij zelf maar weinig aan sport deed, omdat zijn liefheb
berijen een meer intellectueelen kant uitgingen; maar
dat nam niet weg. dat hij toch veel van het buitenleven
«n van gezonde lichaamsbeweging in de open lucht hield.
Hij vertelde het een en ander van zijn studiën en zijn
liefde voor zeldzame boeken, maar een dorre, duffe ka-
ttwgeleerde was hij heelemaal niet, daar was Anita
ï&uw genoeg achter, en evenmin een slordige, wereld
vreemde jongeman, zooals ze straks had gedacht.
Het meisje van haar kant werd ook vertrouwelijker
«ader den invloed van zijn sympathieke persoonlijkheid
sprak over haar leven en haar werk op ,.de Olmen".
i_hHc had een moeilijken tijd achter den rug, toen ik
kwam," zei ze openhartgi. „Maar meneer Dawson
ijuffrouw Pamela en de kinderen zijn allen zoo lief en
lelijk, dat ik het gevoel heb, alsof ik een a.nder
*ïch ben. Er heerscht daar zoo'n heerlijke atmosfeer
vrede en harmonie."
Jk ben blij. dat u zoo over mijn vrienden van „de
Olmen" denkt." antwoordde Fanshaw met warmte. .Mijn
en ik komen zoo gauw het ons mogelijk is, een
kzoek op de villa brengen. Meneer <?ould arriveert na
"Wijk ook morgen, evenals ik wat eerder dan hij van
Plan waa"
Bij het noemen van Richard's naam trok er een scha-
over het mooie meisjesgezicht en dat ontging den
toker niet
„Mag u my'n neef niet lijden, Juffrouw Baxter?" vroeg
••Hoe kan er sprake zijn van Iemand niet mogen Hj-
en als men hem nooit gezien heeft?"
..Dat is volkomen juist. Maar dan hebt u waarschijn-
jUk iets over hem gehoord; iets dat minder aangenaam
Anita sloeg een oogenblik de oogen neer en staar-
Drozend naar den grond. Toen, onder suggestie, die
niet bij machte was te verklaren, sprak ze vrijmoe-
ze °P ^et k&rt had.
i«'li las Tollhurst houdt dolveel van Rosé Carr, dat
kwestie, begrijpt u?"
vLionel Fanshaw's gezicht betrok. „Ja, ik
«nip het volkomen. Ik daoht overigens dat die dwaas-
uit z*n bekske, om 't te geven aan die vier kaalneks-
kes, die d'n Gosgaanschelijken Pinksteren vier open
bekken boven d'n nest uitstakken om frèèt.
Op 'n mement hè'k 'nen emmer water in 'n hoekske
van d'n erft gegooid, toen 'n spaal in d'n grond ge
stoken en toen mee m'n vusten op 't haandsvat ge
roffeld, pieren geschud net zoowlaank tot 'r drie
knapen, zoow dik as m'nen pink en blaank as vet uit
d'n èèrde kwammen rekken. Toen 't moederveugeltje
weer effe weg was, hè'k die vier hongerljjers gevoei-
erd mee die drie vette knapen, die ieder zoow zwaar
waren as zo'n mearel-kieken maar ik verassereer oew.
amico, da ze in vijf minuten m'en vaangst mee huid
en „haar", rauw in d'ren kanus hadden geslagen en op
't zelfste mement d'r bekken as vier open schaarkens
weer boven d'n nest uitstakken en as ze hadden kun
nen praten, hadden ze me uitgescholden en gekom-
mandeerd om nle te staan lachen, maar liever pieren
te gaan schudden! En 'k mot oew zeggen, as ik as
groote vent, gewapend mee 'n schup cn emmers wa
ter, m'n werk er van had willen maken om heel d'n
Pinkster te bestejen aan de freetzaamheid van die vier
snotpiekmeareltjes op onzen erft, da'k dan best m'n
haanden vol had g'ad!
En datzelfste werk doet da-d-eene moeder-mearel-
tje alleen! Waant Pa-mearel schijnt er meer moderne
opvattingen op na te houwen! Die is In gin velden of
wegels te zien. Die haangt zo'n bietje d'n sultan uit.
as ge 't mijn vraagt. Dien menier is giesteren ok nog
effe gewiest. Op kraamvisite. Maar hij had z'n nieuwe
gemalin bij 'm.
Daar zat ie mee te trekkebekken veur schandaal
van die vier kale snotpleken. Ik denk dat Ie de kachel
aangemokt hee moe 'n wefke, waarvan ze 't nestje
uitgehaald emmen, maar as 't aan hum leet, dan kun
nen er zoowveul schobbejakken zijn as er maar willen,
die ieveraans de nesten verstoren, maar dan sterft de
mearel veurlooplg nog 'nie uit, horre!
Hij had 'n fluweelen zjaketje aan en deur de slippen
stak z'nen stèèrt omhoog mee 'n trots, of ie 'm sjuust
had laten bijpunten deur z'nen barbier. Z'nen kop,
waarin 'n paar ogskes fonkelden as gitten, schokte
van links naar rechts as van 'nen ginneraal die z'n
troepen inspekteert. maarlaat ik oew er direct
bij zeggen, da'k in heel m'nen diensttijd ginnen ginne
raal gekend eb, ja zelfs ginnen lultenaant van „diep
bij de twintig", die zoow fier z'nen kop kon draaien
as deuzen mearel-don-Juan!
Moeder mearel keek mee 'n bedroefd ogske, één se
conde maar, naar d'ren weggefladderden ridder. Toen
had ze gin tijd meer veur dieën sinjeur, waant die
vier kostgaangers blèèrden om 'nen pier of 't huls in
braand stond.
Uren laank hè'k me vermokt bij da nestje. Hè'k mee
bewonderink zitten turen naar da mocdor-mearoltje,
da-d-aa 'n Truike in d'r soort veur d'r jong d'r leste
grijnje kracht offerde en ploeterde tot 't slapen gong.
Teugen d'n avond ben 'k 'n bietje veur de deur gaan
zitten. Toen me gedaan hadden mee de botrammen
om 'n uur of zes, zette Trui twee stoelen op 't klin-
kerstoepke en emmen daar samen nog lekker 'n paar
uurkes gezeten.
't Was druk. Kollesaal druk op d'n weg.
De wielerbaan laankst de bofsschen was sjuust afge-
loopen en de auto's en stoomfietsen mee de wefkes
achterop, kwammen laankst-gestoven onder 'n lawijd
en mee 'n gezicht, of ze d'n Pijn op z'n hielen zakten.
Terwijl ie nog gineens meegerejen had, waant d'n Pijn
had In d'afgeloopen weck mee z'n meske 'n autoritje
gemokt. Nouw, daar zijde na 'n dag of vier nog nie
van op de been, wa gij? Fn zekers nie op de fiets.
Waant as d'n Pijn eenmaal rijdt, dan is ie gewend,
om iedereen veurbij te agan. en as ge da-d-in 'n auto
mobiel ok doet, dan krijgdp oewen prijs altij in 't
ziekenhuis. Haard rijen op 'n fiets is 'n heele kunst,
maar 't is nèt zo'n groote kunst om in 'n auto laank-
zaam te leeren rijen!
Da zie 'k zoow Zomersavonds wel veurbij m'n deur.
Mee die Pinksterdagen b.v.
De menschen rijen en rotsen in die dingen, of 't
werkdag is, inplak van Pinksteren.
Ze maken d'r eigen veul drukker nog as mijn mea-
reltjes en ze hebben veul minder te doen as da veugel
tje. Amico, ik gaai er afscheien.
't Is weer droog geworren; de locht is aan 't bre
ken, de veugeltjes zingen weer, 'k gaai as d'n hler-
en-gunder naar buiten.
Veul groeten van Trui en as altij gin horke min
der van oewen toet a voe
DRé.
W 1 E R 1 N 0 E V
Tentoonstelling Zuiderzeewerken.
In de maand Juni wordt in Pulchri Studio Lange
Voorhout ie 's-Gravenhage een tontoonstelling gehou
den van werken door J. H. van Mastenbroek over do
Zuiderzeewerken.
Kerkconcert.
Wij vestigen de aandacht, van belangstellenden op
het Kerkconcert, hetwelk Zaterdag 21 Mei a.s., des
avonds 8 uur. wordt gegeven in de Ned. Herv. Kerk
te Hippolytushoef door het gem. koor „Zang en
Vriendschap", directeur Jb. Hovenier. Medewerken
den aan het concert zijn Mevr. Francoise Vetter-
Hcndriks, Sopraan en Ir. J. A. W. M. Vetter, viool,
alsmede het kinderkoor ..Jong Leven". Gezien het
succes hetwelk „Zang en Vriendschap" met welwil
lende medewerking van den heer on mevrouw Vetter
reeds vorige avonden mocht boeken twijfelen wij niet
of ook thans zullen velen zich a.s. Zaterdag opmaken
het concert te gaan bijwonen.
DEN OEVER.
Georganiseerd overleg personeel Rijkswa
terstaatsdienst en Zuiderzeewerken.
De Minister van Waterstaat hoeft ingesteld eene
bijzondere commissie voor georganiseerd overleg
voor het personeel van den Rijkswaterstaatsdienst en
van den dienst dor Zuiderzeewerken en in die com
missie benoemd tot:
Voorzitter Mr. J. Draaijer, referendaris bij het De
partement van Waterstaat, te 's Gravenhage;
ondervoorzitter; ir. D. A. van Heyst, hoofdingenieur-
directeur van den Rijkswaterstaat, te 's Gravenhage;
leden:
jhr. ir. C. E. W. van Panhuys, directeur van het
Rijksbureau voor de ontwatering te 's Gravenhage;
prof. ir. J. W. Tbierry, hoogleeraar aan de Techni
sche Hoogeschool te Delft, te 's Gravenhage;
P. C. van Soest, hoofdcommies bij het Departement
van Waterstaat, te 's Gravenhage;
D. de Jong, technisch-hoofdambtenaar van den
Rijkswaterstaat, te 's Gravenhage;
leden-plaatsvervangers
ir. J. F. Schönfeld, hoofdingenieur van den Rijks
waterstaat, te Rotterdam;
ir. P. Hoogenboom, hoofdingenieur van het hoog
heemraadschap Rijnland, te Leiden;
ir. W. H. Brinkhorst, hoofdingenieur van den Rijks
waterstaat te Utrecht;
ir. L. T. van der Wal, hoofdingenieur van den pro
vincialen waterstaat van Zuid-Holland, te «Graven
hage;
secretaris: Ed. C. Witscbey, secretaris van de direc
tie der Zuiderzeewerken.
De betrokken organisaties hebben in die commis
sie aangewezen als leden: J. Wiarda, te 's Gravenha
ge; L. Versluis te Nijmegen; H. Groeneveld, te Vel-
sen; G. P. Raats, te 's Gravenhage; ir. I. J. A. Berga-
nius, te 's Gravenhage; ir. P. van Tiel te Utrecht; H.
L. Engberts te 's Gravenhage; P. Visser te Delft;
held eens en voor altijd voorbij waa tenminste voor
wat Gould betreft"
„Integendeel maar het ls ten slotte mijn zaak niet
en ik weet zelf niet, hoe ik er toe gekomen ben. maar
u hebt mij iets laten zeggen, dat ik eigenlijk liever niet
uitgesproken zou hebben."
„Met andere woorden, u voelt, dat u vrijuit met mij
spreken kunt", concludeerde de jonger rustig. „Wat dat
meisje aangaat en Gould'a mogelijke plannen om met
haar te trouwen..." hij brak abrupt ai, want op dat
oogenblik vloog de deur open en de tweelingen stoven
als een wervelwind binnen.
„We hoorden, dat u weer thuis was", schreeuwde Ju-
lius, terwijl hij naar Fanshaw toeholde. „Juffrouw Tuckle
zei het. Ze O!" ZUn oog viel op de windbuks, die hij
dadelijk vol verrukking opnam.
„Dat Js voor jou, Juüus. En voor Julia Fanshaw
liet het gouden kettinkje met de blauwe steenen voor
haar oogen dansen. Ze staarde er met open mond naar
Toen kwam er ook een juigend „O!" en de jonker liet
zijn cadeau om haar slank polsje glijden.
„Dank u wel. dank u wel." stamelde ze. van opwin
ding struikelend over haar woorden. Daarop kreeg de
landheer op iedere wang een klappende zoen.
„Meneer Fanshaw, u bent een reuze-kerel!" verklaarde
Julius met overtuiging. ,*,En wat zegt u van onze nieuwe
gouvernante? vroeg hij er in één adem bU.
Anita bloosde weer hevig en de jongeman laohte. „Ik
vind haar reuze, om in jouw taal te spreken. Jullus!"
HU gluurde met een schalkschen blik naar Anita.
„Juilus. je mag niet persoonlek worden" bestrafte
Anita kwasi-boos. terwijl ze opstond. „Dat is heel on
gemanierd, dat weet je toch wel? Kom, we moeten naar
huis! Dag. meneer Fanshaw."
Ze stak hem de hand toe. hun oogen ontmoetten el
kaar èn ze namen afscheid, belde buitengewoon in hun
sohik over de onverwachte, weinigvormei ijke, maar daar
om niet minder aangename kennismaking...
V.
DE TWEE NEVEN.
Wat Anita's Indruk van haar gesprek met Fanshaw
ook mocht zijn, de jongeman wist van zijn kant maar
al te goed, hoe het innerlijk met hem gesteld was. Voor
den eersten keer van zijn leven was hii werkelijk ver
als leden plaatsvervangers: A. Hameling, tc De
Bildt (bij Utrecht); G. Manoth, te IJmuiden; II. W.
Beekman te Apeldoorn; H. Vriend te Goes! ir. J. F.
ï.igtenberg te 's Gravenhage: M. H. A. Strnater, te
Nijmegen; J. A. Sorel, to 's Gravenhage; G. Starren-
burg te 's Gravenhage.
HARENKARSPEL
Buitengewone algemeene vergadering van het onder
linge Veefonds alhier, gehouden op Woensdag 18 Mei
1932, des avonds 7 uur, bij den heer P. Pijper tc Dirks-
horn. Aanwezig 19 leden.
De directeur, de heer N. Groot, opent met een welkom
de vergadering en zegt dat het hem geen genoegen
doet. dat de opkomst zoo gering is; hij had heden
avond meerdere menschen verwacht.
Als eenig punt op de Convocatie staat: Bespreking
brandverzekering voor het in het Veefonds alhier ver
zekerde vee. Het Js naar aanleiding van een besluit, ge
nomen in de vorige algemeene vergadering om te trach
ten al het vee in ons fonds en bloc te evrzekeren ln 'n
Maatschappij.
De heer Grootes zegt dat de regeling van ons fonds
niet in orde ls; hij wil liever per f 100 als per stuk en
dan wil hU de maatschappij „Cérès" aanbevelen, die
behalve brandschade ook bedrijfsschade xiitbetaalt.
De heer Jaspers, vertegenwoordiger van de Maatschap
pij „Eecen" te Oudkarspel,krijgt hierna gelegenheid om
een concept voor te lezen, waaruit blijkt dat de Mij. gra
tis zal zorgen voor de overschrijvingen, do uitbetalingen
100 pet. bedragen en de contributie bedraagt 70 cent per
f 1000 verzekerde waarde.
Na dan nog wat over cn weer gepraat, had plaats ge
had. en de heer Grootes zich sterk vasthield aan de
bedrijfsverzekering. werd dit punt met 7 tegen 12 stem
men verworpen.
Terwijl daarna het punt verzekeren vee tegen brand en
bliksemschade werd aangenomen met 16 voor en 2 tegen
en een blanco Zoodat het veefonds alhier al 't vee te
gen brand en bliksemschade zal verzekeren.
Na de rondvraag, die niets geen bijzonders opleverde
sluit de directeur met de hoop dat dit besluit in het
belang van ons fonds moge zijn en onder dankzegging
voor de opkomst, de vergadering.
WARMENHUIZEN
Coöperatieve Boerenleenbank.
Dezer dagen hield de Coöperatieve Boerenleenbank
een algemeene vergadering in het lokaal van den heer
Slikker. Aanwezig 67 leden.
1. Opening. De heer Klant als voorzitter van
den Raad van Toezicht, opende deze vergadering en
heette de aanwezigen namens het Bestuur en den R.
v. T. hartelijk welkom. Spreker memoreerde dat de
wensch die hij verleden jaar heeft uitgesproken, niet
in vervulling ls geraakt. We zullen ons hierin echter
maar niet verdiepen en kan wel aan de vergadering
mededeelen, dat de bank nog geen nadeelige gevolgen
heeft ondervonden en er nog goed voor staat.
2. Notulen en Mededeelingen. Hierna worden
door den heer P. Slot de notulen voorgelezen, welke
onder dankzegging aan secretaris werden goedge-
liefd en dit gevoel had hem zoo snel en met zooveel
kracht overrompeld, dat hij het niet had kunnen weer
staan. De meeste menschen beschouwen llefde-op-het-
eerste-gezlcht als iets ongerijmds, als een „bevlieging"
als iets. dat niet aux serieux moet worden genoemen
en dat geen stand houdt. Maar Franshaw was overtuigd
dat zijn liefde voor juffrouw Baxter, hoe plotseling ook
ontwaakt, niet iets was, dat weer spoedig zou voorbij
gaan, een vluchtig onder-de-bekoring-zijn van een mooi
en aantrekkelijk meisje. Dit was een groot, alles-op-den
achtergrond dringend sentimenteel en machtige aan
drift: het beeld van deze zeldzame, donkere schoonheid,
zoo geheel andei's dan het type. waarmee hij tot nu toe
in aanraking was gekomen, van die wonderlijk-gracieuse
jonge vrouw met haar zachte, volle stem en haar vreemd
direct vertrouwen in hem, stond gebrand in zijn geest
en in zijn hart. En zijn gezond verstand, dat hem an
ders menschen en verhoudingen zoo koel en nuchter
deed beoordeelen, ha.d den toestand te aanvaarden, zoo-
als deze was.
Overigens hij wist niets, absoluut niets van de gouver
nante. van haar familie of van haar levensomstandighe
den. Maar ze kon goed of slecht zijn. edel of bekrompen,
het deerde hem niet; het eenige, wat werkelijkheid voor
hem was, was de mysterieuze macht van haar schoon
heid, de tooverhan. waarin haar lieflijkheid hem had
geslagen. Toen Anita met de tweelingen was heenge
gaan, kreeg hij een gewaarwording, alsof de zon ver
dwenen was en hij was zich bewust, dat er geen geluk
voor hem was weggelegd, voordat hij haar weerzag.
„Ik heb nooit een vrouw ontmoet, van wie een derge
lijke verbijsterende invloed op mij uitging." peinsde hij.
terwijl hij met groote stappen de bibliotheek op en neer
liep. „Het lijkt warempel, alsof mijn verstand uitge
schakeld wordt, en een Inwendige mystieke stem mij
zegt, dat zij de vrouw is op wie ik, zonder het te we
ten. altijd gewacht heb. Juffrouw Pamela zal mij natuur
lijk alles over haar kunnen vertellen over haar fa
milie en haar verleden, over haar persoonlijkheid en
haar opvattingen. Als ik dat eenmaal weet. kan ik tot
een besluit komen voorloopig moet ik het verlangen,
om haar in mijn armen te nemen, onderdrukken."
Dit nieuwe, ongekende gevoel stemde hem milder ten
opzichte van zijn neef en diens gevoelens voor Rose
Carr. Tot nu toe had de jongen niet veel van deze lief
desgeschiedenis moeten hebben; hij wilde, dat Gould
trouwde met een meisje van zijn eigen stand en kon niet
lijden vaak na sport
beoefening aan hoofd
pijn. Als alfijd helpen
ook hier Aspirin-
Tableften snel en zeker.
eenig op de wereld
Let op oranje band en Bayerkruis. Prijs 75 ctO
keurd. Slechts één mededceling werd naar voren ge
bracht, n.1. dat van de Centrale Bank bericht was ont
vangen, de rentestandaard met te verhoogen.
Het bestuur deelde echter deze mcening niet en heeft
haar verzocht den rentestandaard onveranderd te la
ten.
3. Aanwijzing 2 stemopnemers. Hiervoor werden
aangewezen de heeren Berthus en Klaas Barsinger-
horn. Deze heeren lieten zich de benoeming welgeval
len.
4. Jaarverslag. De heer A. Hopman bracht hier
na verslag uit over de werkzaamheden van het Be
stuur over 1931. Allereerst liet spreker uitkomen dat de
omstandigheden waaronder we allen góbukt gaan er-
ger nog zijn dan verleden jaar, niet alleen druk uit
oefenen op onze bedrijven maar ook op onze bank.
Spaargelden verminderden met f 14000. De voor
schotten zijn vermeerderd met f 36000, hiervan is
f 27000 verstrekt onder garantie van provincie en ge
meente. Aan de debetzijde der Verlies- en Winstreke
ning staat een post: „Bijdrage fonds bijzondere doel
einden f 65.
Dit bedrag is gestort in het crisisfonds, welk fonds
zich ten doel stelt de plaatselijke banken tc steunen
ln gevallen, dat deze posten hebben loopen welke door
de slechte toestanden geheel of gedeeltelijk verloren
zijn. Hieronder vallen alleen de posten afgesloten over
1931. Het aantal dagboekposten bleef vrijwel gelijk met
het vorige jaar. Het saldo Centrale Bank bedroeg ln
1930 f 24889, in 1931 f 86457. Tien nieuwe spaarbank
boekjes zijn uitgegeven. Credieten bleven onveranderd.
Acht nieuwe leden zijn toegetreden, zoodat het ledental
thans 126 bedraagt. Zes leden werden van de ledenlijst
afgevoerd. Twee voorschotten werden geheel afgelost
en 41 nieuwe voorschotten werden verstrekt. Bij ge
houden controle bleek alles steeds in orde te zijn.
Door het bestuur ls 28 maal vergaderd waarvan 3
maal met den R. v. T.
De verhouding tusschen Bestuur en R. v. T. en den
kassier was ook dit Jaar wederom goed te noemen.
De heer P. J. Mink als lid van den R. v. T. deelde
mede, dat 7 keer was vergaderd, waarvan 3 keer met
het bestuur. De controle is steeds in goede orde be
vonden. Behalve de Provinciale credieten zijn 5 ge
wone credieten behandeld.
5. Rekening en verantwoording over het boekjaat
1931. De rekening, waarvan ieder lid een afschrift
heeft ontvangen, werd voorgelezen. Aan spaargelden
was ontvangen f 46544.94, terugbetaalde voorschotten
f 2215, ontvangsten in loopende rekening f 192961.62.
Ontvangen rente: a van voorschotten f 3373.05, b. in
loopende rekening f 2938.44,. c. van coupons f 120.
Uitgaven: terugbetaalde voorschotten f 38080, spaar
gelden f 1190.31, uitgaven in loopende rekening f899.47,
aan Centr. Bank f 1605.95.
Volgens de Balans bedraagt het winst-saldo over
1931 f 557.61.
C. Verkiezing van een lid van het bestuur wegens
periodieke aftreding van den heer A. Hopman. Met
bijna algemeene stemmen werd deze wederom herko
zen, nam deze benoeming aan en dankte de vergade
ring voor het vertrouwen in hem gesteld.
7. Verkiezing van een lid van den R. v. T. wegens
periodieke aftreding van den heer P. Klant. De heer
Klant werd met groote meerderheid van stemmen
herkozen en verklaarde zich bereid de benoeming te
aanvaarden.
8. Verkiezing van 2 plaatsvervangende Bestuursle
den. De vorige plaatsvervangers waren de heeren 8. G.
Rijpma en Jn. Kuiper. Genoemde heeren werden na
stemming wederom herkozen en verklaarden deze be
noeming aan te nemen.
9. Voorstel tot aanwending van de winst. Het
bestuur en de R. v. T. stelden aan de vergadering
voor de winst groot f 557.61 te storten in het Reserve
fonds. Algemeen wordt dit door de vergadering goed
gevonden. Het Reservefonds stijgt hierdoor tot een
berag van f 10419.88.
10. Rondvraag. De heer Klant deelde mede, dat
van de Centrale Bank een schrijven was ontvangen
over te nemen veiligheidsmaatregelen. Het Bestuur
heeft in deze besloten, de lantaarn staande voor het
kantoor, 's nachts te laten doorbranden in den winter
en verder aan te sluiten bij den plaatselijken nacht
veiligheidsdienst. Door een der aanwezigen werd ge
ïnformeerd of nu in de komende winteravonden nog
zitting wordt gehouden, waarop bevestigend werd ge
antwoord. Verder stelde men de vraag of de genomen
credieten over 1931 ook renteloos zullen worden. Voor
zitter antwoordde dat hiervan niets bekend is.
11. Sluiting. De heer Klant sloot hiermede de
bijeenkomst, dankte de aanwezigen voor de Belangstel
ling cn hoopte de volgende keer onder gunstiger om
standigheden te mogen vergaderen.
begrijpen, hoe de jongeman het in zijn hoofd haalde zijn
keuze te laten vallen op een eenvoudig dorpsmeisje, dat
bovendien verre van sympathiek was. Maar nu was hij
door eigen ervaring geleerd, eensklaps geneigd een der
gelijke oogenschijnlijke ongerijmdheid in een ander licht
te zien.
Juist zat hij dit probleem tc overdenken, toen de deur
van de bibliotheek openging en zijn neef in eigen per
soon binnentrad. Fanshaw keek verrast op.
..Hallo, Ricky. Ik dacht,- dat je pas morgen zou ko
men."
„Ja. dat was ook mijn bedoeling." stemde Gould toe.
terwijl hij op den haard toeliep en zijn slanke vingers
boven het vuur hield, „maar ik ben uitgekleed bij het
bridgen en had geen rooden duit meer. Waarom zit je
zoo in het donker?"
„Ik zat te denken", antwoordde Fanshaw. 'n beetje
verstrooid. Hij kwam langzaam uit zijn stoel en stak de
groote lamp aan. die op dc schrijftafel stond.
„Je denkt veel te veel, Lionel, en dat is heel ver
keerd. jongenlief."
Gould geeuwde en liet zich in den stoel vallen, waarin
Anita straks gezeten had. „Je moest liever trouwen; als
je een gezin hebt, heb je .geen tijd meer voor al dat
gefilizofeer."
„Misschien trouw ik ook wel", antwoordde Lionel.
Gould trok zijn lange beenen terug en ging met een
ruk rechtop zitten. „Dat heb ik je nog nooit hooren
zeggen", viel hij verbaasd uit.
„Dan hoor je het nu." was het kalme bescheid.
De leeelooper iedereen beschouwde hem als zooda
nig had een buitengewoon knap uiterlijk. Hij waa
groot, goed gebouwd, slank en lenig, met een matbleek
gezicht, dat zelfs jn zijn langdurig zwerversbestaan niet
gebruind was. donkere, levendige oogen en welig, diep
zwart haar. Hü kleedde zich uitstekend, 'n tikje excen
triek meestal, en in zijn goedzittende pakken had hij,
met zijn volmaakt geproportioneerd lichaam, de gevaar
lijke gratie van een panter. De mannen, die met hem
in aanraking kwamen, vonden hem bepaald antipathiek,
sinister biina. maar de meeste vrouwen konden zich niet
onttrekken aan de onmiskenbare bekoring, welke van
zijn donker type uitging. Maar hoe dan ook. Richard
Gould. dertig jaar oud, zonder positie en zonder aanwijs
bare midden van bestaan, was een persoonlijkheid,
waarmede rekening moest worden gehouden.
Wordt vervolgd.
