De Zuid-Afrikaansche Vrijheidsoorlog.
Vrede vóór 30 p a r te
Pretoria gesloten.
Staatsloterij.
WARE WOORDEN.
Met het oog op de concurrentie is het noodzakelijk,
dat we over zeer goede kwaliteiten beschikken.
Naar aanleiding van deze lezing werden door ver
schil 11 en de aanwezigen vragen gesteld, welke allen tot
tevredenheid werden beantwoord.
Rondvraag.
Op voorstel van het bestuur werd aan den Minister
van Economische Zaken en Arbeid een telegram ge
zonden, waarin wordt verzocht dat ten spoedigste een
beslissing wordt genomen op het request van „De Vier
bond"' d.d. 19 December j.1., waarbij een toeslag werd
verzocht van f 1 per 100 Kg., geveilde bewaarkool. Door
een gunstige beschikking zal een debacle in de kool
streek worden voorkomen.
Voorzitter stelde er zich wel niet veel van voor, doch
er kan niet te veel worden gehamerd op dit aambeeld.
Reeds is cr op een audiëntie een toezegging gedaan, doch
er is nog niets gekomen.
Ook op de audientie welke de vertegenwoordigers van
gemeentebesturen bij den Minister hebben gehad, heeft
men niets gehoord. Deze is gehouden in April en er zou
ten spoedigste antwoord worden gegeven.
De heer Glas. Groenteteelt, vroeg of het adres van ten
Chr. Boeren en Tuindersbond niet is ingekomen, omdat
het niet behandeld is.
Voorzitter antwoordde, dat actie wordt toegejuicht,
doch men kan niet verwachten dat deze bond succes
zal hebben bij den Minister, daar de groote landelijke
organisaties al geen succes hebben. De bond had zich
tot de andere organisaties moeten wenden.
Men heeft geen aahaesie betuigd, omdat het een vaag
adres was en reeds door andere bonden onderhandelin
gen worden gevoerd. Eqjmoet niet door elk afzonderlijk
worden gevraagd. Het moet ééndrachtig gebeuren.
De heer P. Klant deelde mede. dat er reeds bespre
kingen zijn gehouden door de hoofdorganisaties. De
Prov. Commissie is met den Chr. en den L.T.B. overeen
gekomen om gezamenlijk bij den Minister aan te klop
pen, doolr de verzoeken van de afdeelingen breken het
werk weer eenigszins af. Daarom is het te betreuren,
dat dit adres verzonden is.
Het door de organisaties gezamenlijk opgemaakte ver
zoek is op het oogenblik aan het departement. Van den
inhoud kon spr. geen mededcclingen doen.
De heer C. Mosch, L.T.B.Warmcnhuizen, vroeg of
alle gecontracteerde kool over het betaalkantoor kan
worden betaald.
Voorzitter antwoordde, dat de groote koolbouwers geen
lid zijn van de veiling, dus hebben wc geen recht.
De heer Mosch merkte op, dat de tuinders alleen over
het betaalkantoor moeten betalen.
Voorzitter doet een beroep op de tuinders om dit te
doen.
De heer W. Molenaar, L.T.B. Warmcnhuizen, wilde
maatregelentreffen voov dc aanvoerregeling.
Voorzitter antwoordde, dat er wel maatregelen zijn,
doch dc menschen willen zelf niet meewerken.
De heer L. Kalverdijk, „De Koophandel", vroeg of het
niet mogelijk was dat de maat van nep op 33 mM. werd
gemaakt, daar er zeer veel klachten over de oude sor
teering komen.
Voorzitter deelde dezelfde meening als de heer Kalver
dijk. Het is wel een punt van overweging en het U.C.B.
zal uiteindelijk deze maat moeten wijzigen.
De heer S. de Boer Ivz., vertegenwoordiger der L.G.C.
dankte voor de hartelijke uitnoodiging voor deze verga
dering en besprak het hedenmiddag besprokene, aan
gaande de bonnen. Spr. wees op het groote ongerief van
het onregelmatige veilen.
De heer J. Ootjers, Noordcrmarktbond, betuigt ook
zijn dank voor de uitnoodiging.
Hierna sloot de Voorzitter de vergadering met een
woord van dank voor de medewerking.
NOG ALTIJD HEBBEK DE BOEREN EEN STERK
SAAMHOORIGHEIDSGEVOEL EN
STAMBEWUSTZLJN.
DEN 31sten Mei zal het 30 jaar geleden zijn, dat de
vrede werd gesloten tusschen Engeland en de
Zuidafrlkaansche Republieken, die een einde
maakte aan een der beruchtste oorlogen van de
laatste honderd jaar. De ouderen onder ons herinneren
zich ongetwijfeld de verontwaardiging, die zich meester
maakte niet alleen van Holland, maar van een groot
deel van Europa en Amerika, toen het uitbreken van
den Boerenoorlog bekend werd.
Een lang voorspeL
Een zeer lang voorspel was aan dit drama voorafge
gaan. In de Napoleontische oorlogen was de Kaapkolo
nie in Engelsche handen overgegaan; de Engelsche be
stuurders verbitterden de Hollandsche kolonisten door
bij geschillen tusschen blanken en kleurlingen steeds de
laatste in het, gelijk te stellen, waardoor voor de boeren
een toestand van onveiligheid ontstond. In 1836 werd
daarom tot den grooten Trek besloten; een deel der
kolonisten trok over de Oranjerivier en stichtte daar
den Oranje-Vrijvat; een ander deel vestigde zich in
Natal, dat na bloedigen strijd met den beruchten Zoeloe
koning Dingaan veroverd was. Nauwelijks drie jaar ech
ter bleven de Voortrekkers in het rustig bezit van hun
nieuw verworven gebied: Natal, dat zij in 1840 bezet
hadden, werd in 1843 door Engeland geannexeerd.
De gekwelde Boeren voegden zich toen voor een groot
deel bij hun stamgenooten in den Oranje-Vrijstaat, in
de verwachting, dat ze daar althans hun zelfstandigheid
konden behouden. Vergeefsche hoop; 'tzelfde spelletje
herhaalde zich: ook de Vrijstaat werd door de Engel-
schen ingelijfd. Slechts in Transvaal, het gebied over de
Vaalrivier, werden de Hollandsche kolonisten niet ach
tervolgd. Tot geluk der Boeren scheen de Britsche re
geering ook in de bezetting van den Vrijstaat niet vol
doende voordeel te zien; nadat in 1852 bij het verdrag
van de Zandrivier de onafhankelijkheid van Transvaal
W8S erkend, werd kort daarna, de Vrijstaat ontruimd.
De Eoeren wisten van deze vurig verlangde vrijheid
niet het juiste gebruik te maken. Voortdurend gekra
keel en getwist verhinderde den opbouw van een ster
ken staat, een eerste vereischte, wilde men zich hand
haven tegen dc wispelturige Engelsche politiek; de ge
volgen van deze tweedracht bleven niet uit; de ontdek
king van diamant in het Zuidwesten van den Oranje-
Vrijstaat verlokte de Britsche regeering in 1867 tot an
nexatie van de diamanthoudende gebieden. Tien jaren
later kwam de beurt aan Transvaal, dat op last van den
heeft het stuk al drie maanden, en..."
„Het interesseert ons verder niet, Tollhurst," viel Fan-
shaw, ziende, dat Anita zich ergerde aan de mededeel
zaamheid van den ouden man, hem scherp in de rede.
„U gaat zeker met juffrouw Baxter naar het huis van
meneer Dawson. kolonel?"
„Ja, ik wil graag uitrusten en wat drinken".
„Maar niet op „De. Olmen", klonk de besliste stem
van het meisje. „Ik ben niet vrij om bezoek te ontvan
gen."
„Maar als 't uw eigen vader is, juffrouw Baxter," be
gon de jonker, maar ze liet hem niet uitspreken.
„Ik denk niet dat mijn vader langer dan een uur hier
zal zijn, meneer Fanshaw, en in dien tijd moeten we het
een en ander bespreken."
„O, ik vindt het best. Wat mij betreft, gaan we naar
het logement, als er hier tenminste zooiets is. Ik zal in
't dorp moeten overnachten, want ik heb heel wat met
mijn dochter af te handelen. In 'n uur ben ik niet
klaar, zooals zij schijnt te meenen."
„Wat wij elkaar te zeggen hebben, is in een uur af
gehandeld". hield Anita vol en ze bloosde van schaamte
over de houding die ze in het bijzijn van Fanshaw te
genover haar vader moest aannemen, een houding, waar
voor de jonker geen verklaring zou kunnen vinden.
„Nu", klonk het luchtig, „dat zullen we dan wel eens
zien, kindlief. Vrouwen moeten altijd hun zin hebben,
meneer Fanshaw en ik ben als was in de handen van
mijn knappe dochter,"
Het meisje deed een stap naar voren en greep den ko
lonel bij den arm. „Laten we doorloopen. vader", hernam
ze bedaard. „Wat wij elkaar te zeggen hebben, interes
seert meneer Fanshaw niet."
„Wacht eens even. Anita,'' weerde Baxter, die al een
heele poos zijn oogen op den beker gevestigd had gehou
den, af. „Je weet, dat ik altijd veel belangstelling heb
voor kunstvoorwerpen. Een oogenblikje" Hij liep op den
koster toe. „Mag ik dien beker eens zien, dien u daar
zoo ijverig aan het poetsen bent? Wat 'n schitterende
robijnen! Wat is het eigenlijk?"
„Een beker, die koningin Elizabeth aan de parochie
kerk van Hurton gegeven heeft", deelde de oude Toll
hurst gedienstig mede, en hij hield het kerksieraad op
armslengte van zich af. „Mooi, nietwaar meneer?"
„Prachtig." De kolonel brachtz ijn hoofd critisch op
zij en zag met welgevallen hoe dc edelsteenen flinker-
den in het zonlicht, dat juist door de grijze wolken
brak. „Een kostbaar stuk. hè?"
„Minstens duizend pond waard, als het niet meer is",
imperialistischen Engelschen premier Disraeli werd in
gelijfd bij het Britsche Rijk.
De Vrijheidsoorlog van 1880.
Na vergeefsche vertoogen besloten eindelijk de Boe
ren, zichzelf recht te verschaffen. In den Vrijheidsoor
log 1880—1881 werden de Engelsche troepen eenige ma
len verslagen, waarna de liberale minister Gladstone
berustte in de onafhankelijkheid van Transvaal, dat
van toen af Zuid-Afrikaansche Republiek heette.
Een tijdperk van voorspoed brak thans aan. dank zij
vooral de uitstekende leiding van President Paul Kru-
ger. Groote welvaart kwam in het land. toen in 1884
aan den Witwatersrand rijke goudvelden werden ont
dekt. Weinig konden de Boeren vermoeden, dat die
zelfde ontdekking den ondergang van hun republieken
zou veroorzaken.
De uitlanders-kweetle.
De goudhonger dreef tallooze „uitlanders" naar Zuid-
Afrika; om dezen stormloop eenigszins tegen te houden,
gingen de Boeren zware eischen stellen voor neutrali
satie en stemrecht. Dc Chartered Company, waarvan
Cecil Rhodes de belangrijkste man was. stookte voort
durend de uitlanders tegen de Zuid-Afrikaansche regee
ring op: Johannesburg werd een centrum van agitatie
en onrust. In 1896 werd de wereld opgeschrikt door den
verraderlijken Jameson's i*aid, een inval in de Republiek
door de Chartered Company, die echter dank zij de
waakzaamheid der Boeren mislukte,
PRESIDENT PAUL KRUGER.
antwoordde de bromstem van den ouden Tollhurst. „Een
heele verantwoordelijkheid voor me, meneer, om het
ding te moeten bewaren."
„Maar wat kan u dat nu schelen, vader", barstte Anita
nerveus uit en ze nam den kolonel weer bij den arm.
„Een heeleboel. kind. Iets dergelijks krijg je warem
pel niet ieöeren dag onder de oogen, en... neen maar"
Hij nam op eens zijn hoed af. „Daar heb je warempel
mijn vriend Gould!"
Ricky, die onverwacht in de deur verschenen was,
staarde zijn bridge-partner verbijsterd aan.
,.U hier. kolonel?"
„Zooals u ziet", antwoordde de avonturier allerbemin
nelijkst. „En u bent hier ook, meneer Gould, in een afge
legen dorp. waarvan u beweerde zelfs het bestaan niet
te kennen."
Ricky lachte hartelijk. „U bezit toch genoeg wereld*
kennis, kolonel Baxter, om geleerd te hebben, dat een
verstandig man niets weet."
„Zelfs niet. hoe hij moet bridgen", spotte de kolonel
„Ik ben u nog revanche schuldig. Ik blijf vannacht in
het logement in Hurton; ik moest mijn dochter spreken."
„Is ze dan toch uw dochter?" riep Rioky verbaasd,
terwijl hij het bleeke meisje aanstaarde.
..Hebt u reden om iets anders ted enken?" vroeg
Baxter met een plotselingen strengen klank in rijn
stem.
„Natuurlijk niet", antwoordde Gould koel. volstrekt
niet van zijn stuk gebracht, „maar ik vraag me af. waar
om u me niet hebt verteld, dat uw dochter in Hurton
was."
„Daar hebt u me geen gelegenheid voor gegeven. U
zei immers, dat u nog nooit van een plaatsje van dien
naam gehoord had. Trouwens, het doet er ook r^iet veel
toe. Als u revanche wilt hebben, kunt u me vanavond
in het dorpslogement vinden. Ondertusschen zal ik een3
een praatje met mün dochter maken. Wc hebben elkaar
in verscheidene maanden niet gezien. Dag meneer Fan
shaw." Nogmaals nam hij zijn hoed af. „Tot ziens, me
neer Gould."
Langzaam wandelde hij met Anita weg.
„Wat voert die hier in vredesnaam uit?" vroeg Ricky,
terwijl hij vader en dochter nakeek.
„Je hebt gehoord, wat hjj zei." antwoordde Fanshaw
scherp. „Hij komt zijn dochter opzoeken. Daar is toch
niets ongewoons in."
„Er is nergens iets ongewoons in, de menschelyke na
tuur in aanmerking genomen, Lionel," klonk het spot
CHRISTIAAN DE WET.
Het uitbreken van den oorlog.
Het werd steeds duidelijker, dat Engeland den oorlog
zocht; hoever de Boerenregeeringen ook zouden tege
moetkomen aan de Britsche eischen. Albion was niet
tevreden te stellen. Zonder den oorlog te verklaren, be
gon Engeland sterke troepenafdeelingen te concentree-
ren aan de grenzen der Boerenrepublieken. In 1899 stel
den de gesarde Boerenregeeringen een ultimatum, toen
met het Engelsche antwoord onmogelijk genoegen kon
worden genomen, rukten de Boeren dc grenzen over.
Hoewel de Boerenrepublieken dus den oorlog hadden
verklaard, leed het geen twijfel, dat Engeland den strijd
had uitgelokt. De publieke opinie was dan ook voor
het overgroote deel tegen dc Britten. Fel laakten vooral
de Hollandsche bladen het imperialisme en de goud
zucht van Engeland; het gevoel van stamverwantschap
deed zelfs In ons nuchtere Holland een storm van ver
ontwaardiging opgaan. Ook in Duitschland. in Frank
rijk. in Amerika besefte men. dat hier de rechtvaardig
heid in het gedrang kwam: ook daar stak men zijn mee
ning niet onder stoelen en banken, maar... men deed
niets!
Intusschen hadden de Engelsche legers reeds herhaal
delijk kennis gemaakt met de voortreffelijke strategie
der Boeren; o.a. bij Magersfontein waren zij verplette
rend geslagen. Laöysmith en Kimberley waren nauw in
gesloten; in beide steden heerschte groote ellende. Het
was echter te voorzien, dat deze Boeren-voorspoed niet
lang kon duren. De Engelsche regeering kon zonder op
houden nieuwe troepen naar Zuid-Afrika zenden, terwijl
de Boeren reeds op hun volle sterkte waren. Een tegen
valler was ook, dat steun uit de Kaapkolonie uitbleef.
Onder deze omstandigheden gebeurde het onvermijde
lijke: de Boeren moesten voor de overmacht zwichten;
de met een groote troepenmacht oprukkende Lord Ro
berts slaagde er in, Kimberley te ontzetten en Cronjé
met 4000 Boeren gevangen te nemen.
Annexatie. Hardnekkige guerilla.
Ook Ladysmith werd thans ontzet, Bloemfontein en
Pretoria door de Engelschen genomen; de beide Repu
blieken werden geannexeerd. Paul Kruger werd door
het Nederlandsche oorlogsschip „Gelderland" naar Euro
pa overgebracht. Tevergeefs beproefde hij bij de Euro-
peesche regeeringen hulp voor zijn landgenooten te ver
krijgen: de volkeren waren op de hand der Boeren, de
regeeringen achtte het diplomatieker niet tusschenbeide
t« komen!
Een groot aantal Boeren besloten, ook na de annexa
tie. den krijg tot het uiterste voort te zetten. Een hard
nekkige guerilla werd gevoerd onder -leiding van Chris-
tiaan de Wet, die door zijn meesterlijke manoeuvres en
zijn fantastischen moed de bewondering en geestdrift
der Boerenvrienden opwekte en de Engelschen tot wan
hoop dreef.
Tenslotte gingen de Britsche legeraanvoerders tot
maatregelen over, die In Europa opnieuw een diepe ver
ontwaardiging wakker roepen. De vrouwen en kinderen
der Boeren werden in concentratiekampen samengedre
ven. waar velen hunner stierven; de hoeven werden
over het geheele land stelselmatig verwoest en verbrand.
Zoo werden de Boeren door voedselgebrek gedwongen,
hun heldhaftige verdediging te staken en het hoofd in
den schoot te leggen.
Dc vrede van Pretoria.
Op den 31sten Mei 1902 werd te Pretoria de vrede ge
sloten. Ongeveer drie jaar had de worsteling tusschen
het, machtige Albion en de kleine Boerenrepublieken
geduurd; met de grootste verbazing had de wereld de
tend. „Die man is een avonturier. Dat soort heb ik bij.
dozijnen ontmoet"
„Dat geloof ik direct", merkte zijn neef koel op.
„Maar behoor je zelf ook niet min of meer tot dat
soort?"
Richard haalde zijn schouders op.
„Er mankeert aan ons allemaal wat", ging hij cynisch
voort. „Ieder van ons heeft wel wat te verbergen. Kolo
nel Baxter en zijn dochter ook."
„Wat deksel bedoel je?" vroeg de jonker gespannen,
want hij kon zich niet ontveinzen dat er een kern van
waarheid in Richard's opmerking was.
„Wel" zei Richard koel. „Daarbinnen hij wees in
do richting van Tollhurst's huisje „hoorde ik toeval
lig. dat juffrouw Baxter niet wildo, dat die nobele vader
van haar zich op „de Olmen" vertoont. Vindt je dat zelf
ook niet vreemd. Lionel?"
„Volstrekt niet", antwoordde Fanshaw, die Anita door
dik en dun wilde verdedigen, ook al begreep hij haar
houding niet heelemaal. „Juffrouw Baxter is daar in
betrekking en ze is te bescheiden om daar bezoekers
mee te brengen."
„Hm. als je 't zelf maar gelooven wilt. Maar ten slotte
is het mijn zaak niet; ik ga weer naar Rose. nu die
idiote tuinman opgehoepeld is. Hou jij de wacht. Tolly.
dan zal ik je -nóg wat van het zwarte goedje geven."
„Als je Tollhurst nog meer opium geeft, zal ik het aan
den geestelijke en aan Dr. Dawson vertellen,' 'waar
schuwde Fanshaw op strengen toon. „Je weet. wat ze
hebben gezegd; dat, als hij niet uitscheidt met dat
opiumrooken, de beker niet langer onder zijn berusting
kan blijven, omdat het onverantwoordelijk zou zijn zoo'n
kostbaar stuk aan de hoede van een suffen, slaperigen
opiumschuiver toe te vertrouwen. Daarbij vindt ik het
schandelijk een ouden man zich aan het gebruik van
dat ellendige goed te laten wennen."
Gould lachte schamper cn zonder een woord te zeggen
verdween hij weer in het huisje.
De zaak was deze, dat Richard den ouden man kort
na zijn laatste thuiskomst had verteld, dat hij op zijn
icizen meermalen in opiumkitten was geweest en dat
opium in China als een probaat middel tegen rheuma
tiek werd beschouwd. Hij had er wat van meegebracht,
had hij erbij gevoegd en de oude man, die dikwijls hef
tig gekweld werd door rheumatische pijnen, had Ri
chard gesmeekt hem wat van dat geneesmiddel, dat vol
gens Gould's verhalen, onfeilbaar was, te geven. Ri
chard, die wel wist. dat het. nu Thomas zijn medemin
naar was, geen kwaad kon de genegenheid van den
krachtsontwikkeling der Oudhollandsche kolonisten aaa-
schouwd; een beter compliment kon hun niet gemaakt
worden!
Verstandige Engelsche politiek
Door dezen oorlog hadden de Engelschen zich ong®.
twijfeld een slechten naam verworven; het moet huo
echter nagegeven worden, dat zij spoedig na den vr-
alles gedaan hebben, om de Boeren te verzoenen.
oogenblik werd geprobeerd, het land te verengelsc
maar snel won het inzicht veld, dat men do beste t*:
tiek zou volgen wanneer den Boeren zoo veel mogelij),1
zelfstandigheid en vrijheid werden gelaten. Onder <je
Boeren zelf teekenden zich twee richtingen af: een c
verzoenlijke, nationalistische partij onder de Wet en
anderen stelden zich tegenover Botha, Smits en de l
nen, die trachtten in het Britsche imperium een
gunstig mogelijke plaats voor hun land te verover
Ook heden ten dage duurt die politieke strijd nog voor.:
uit het feit, dat thans de Nationalistische partij In fc,
meerderheid is, blijkt wel zonneklaar dat de
nog altijd sterk saamhoorigheidsgevoel en stambr
zijn hebben.
Dertig jaren zijn e4n lange tijd, en vooral in
snellevende wereld wordt de eeno gebeurtenis sr
door de andere op den achtergrond gedrongen.
Maar ook de geweldige 'Wereldoorlog met zijn nr
is niet in staat geweest, uit onze herinnering die
ieke worsteling van een klein volk om zijn bedr:
vrijheid te verdringen.
Namen als Kruger, Steyn, Cronjé. Jouberi. Bo
Wet en vele andere zullen niet licht vergeten wo„
en voor ons Hollanders hebben woorden als ElandsL
te, Modderrivier, Spionkop nog altijd een bijzone
klank.
Trekking van Woensdag 25 Mei.
5e klasse 7e lijst
No. 17420 f 1000.
Nos. 626 766 7020 13019 14358 ieder f 400.
No. 10254 f 200.
Nos. 1468 2734 5576 7254 8056 12044 12067 19212 lft
ieder f 100.
Prijzen van f 70.—.
9 12 42 50 90 280 448 561
670 694 734 742 774 857 1052 1103
1190 1225 1546 1621 1733 1817 2099 2138
2251 2267 2427 2640 2651 2802 2864 2996
3424 3613 3954 4039 4073 4076 4126 4144
4292 4594 4713 4755 4922 4927 4992 5206
5419 5509 5528 5769 5784 5785 5946 6082
6332 63-19 6401 6418 6467 6625 6759 6816
6841 6993 7022 7043 7986 7224 7291 7302
7347 7670 7754 7792 7874 7965 7983 8141
8234 8312 8357 8512 8547 8743 8746 8799
8834 8847 8990 9195 9292 9350 9464 9577
96S6 9733 9876 9891 9956 10119 10130 10294
10386 10410 10450 10532 10584 10492 10638 10670
10673 10680 10706 10765 10775 10835 10920 10937
11027 11141 11176 11233 11437 11464 11690 11699
11754 11969 12124 12139 12346 12420 12469 12777
12920 12949 12966 13001 13011 13145 13156 13207
13237 13329 13446 13478 18479 13527 13569 13795
13983 14165 14171 14308 14485 14528 14622 14627
14783 14793 14874 14889 14969 15098 15133 15154
15162 15244 15310 15322 15406 15436 15512 15535
15627 15709 15747 15999 16099 16220 16271 16375
16396 16427 16772 16998 17127 17151 17193 17315
17335 17427 17467 17529 17618 17749 17775 17780
17807 17813 17842 18054 18133 18167 18192 18355
18387 18425 18487 18511 18655 18670 18677 18710
18852 18967 18971 18975 19240 19542 19623 19836
19919 19974 20104 20145 20201 20413 20120 20475,
20709 20835 20858
Wanneer gij de profeten, de dappere idealisten, l
kunt volgen, loop ze althans niet in den weg!
Iedere kleine daad van het dagelijksch leven
vormend of misvormend op het karakter.
Vereer al wat eerwaardig is, hoezeer de geest
tijds het veracht!
Veracht al wat verachtelijk Is. hoezeer de
des tijds het vereert!
Er zijn zonden tegen het lichaam, die het licfcl
verderven; zonde tegen den geest is de logen; xtt
tegen het geweten is de onrechtvaardigheid: zosi
tegen het hart zijn de zelfzucht en dc nijd wal
het hart ondergaat.
Wie zijn eigen weg bewandelt, moet zich getrowi
dat hij dikwijls alleen wandelt.
Een man is tevreden en gelukkig, als hij zijn z\i
zijn werk heeft gelegd en er zijn beste krachten
heeft gewijd.
ouden Tollhurst te winnen, gaf hem wat van dat
te goedje" en de pijnstillende werking was indert
verrassend geweest. Richard scheen een vrij
voorraad te bezitten geen wonder overigens bij i<
met zulke fantastische relaties als hij want
als de oude man één van zijn rheumatiek-aanvalh
of vreesde er één te krijgen, kon hij hem yan 'n
dosis voorzien.
Tollhurst's verslaafdheid was niet onbekend g<
noch hijzelf noch Richard maakten er trouwens
heim van. Zoowel Dr. Dawson als de dorpsgeestt
de dokter van het plaatsje waren fel verontwaa:
weest, toen ze er van hadden gehoord. Dc doki
de beide zondaars duchtig onderhanden genomen
op het gevaar gewezen: waaraan de oude man
blootstelde: dc geestelijke had hem gedreigd, dit!
hij niet ophield met zijn misbruik, de beker nawj
veiliger bewaarplaats dan het hol van er- opii
ver zou worden overgebracht. Beiden ha<Vn ze
schap beloofd;Richard zou den ouden man ,nn
meer geven en Tollhurst er niet meer om vra:
er was van die belofte natuurlijk bitter weinig W
gekomen; nu de grijsaard eenmaal de gevaarlijk*vr'
vende werking van het giftige „zwarte goedje"
hij het noemde, had leeren kennen. En Richard hw
met het oog op de vurig-begeerde spaarpenningen
de kans om op die manier met Rose te kunnentrou»
te veel belang bij de vriendsohap en dankbaarhein
den ouden man te verliezen, dan dat hij dien° dring'
voer2oeken om steeds nieuwe lafenis zou hebben dut
weigeren.
De oude Tollhurst gaf den jonker een feilen,
digen blik, toen Richard weer naar binnen was ge{.
„Ik geef den beker toch niet uit handen", klonkj
norsch. „hij is al tweehonderd vijftig jaar in mijn ff"
geweest."
„Als je doorgaat met dat opiumschuiven.
niet langer meer blijven", antwoordde Lionel op
toon. „Zelfs al ben je bij je volle verstand, c!an is W
niet bijzonder veilig in dit oude krot, laat staan,
in een opiumroes verkeert. Denk er dus goed
hurst, als je er niet mee ophoudt, wordt dc beKe-
Thomas in bewaring gegeven."
Met deze woorden ging de jonker heen; hij
laan uit, terwijl de oude door luide verwenschlngen
gaf aan zijn gemoedsstemming.
Wordt vervdf
