SchagerCourant
Radioprogramma
N
ien
»or
l
Tweede Blad.
LANDELIJKE RUITERSPORT
Schagi
IN HET NOORDEN.
and
er.
PROVINCIALE STATEN.
e beker van koningin
Hizabeth
Ingezonden Stukken.
PIJNLIJKE VERGISSING.
Woensdag
75ste Jaargang.
Juni 1932.
No 9081
Alle correspondentie betrekking hebbende op deze
pjbrlek, te zenden aan J. C. Vethman, Waardpolder.
Kolhorn, TeL 25.
:er U
>dex,
dappel
ijzen,
n pakk
riool
taling
le ste<
aanga
>er,
no.
Officieele meldingen.
lownt
goed
aan t
Nadruk verboden
AA WEDSTRIJDEN.
Concours-Hippique te Opmeer, 6 Juni a.s.
Sterrit naar MiddenBeemster, 3 Aug. a.s.
Ind. wedstrijd voor Land. ruiters te Anna Paulowna
pp 19 Juni a.s.
DEMONSTRATIES.
Anna Paulowna. 26 Juli a.s.
Midden-Beemster, 3 Aug. as.
PROGRAMMA'S.
Opmeer, 6 Juni. Dr'. Pr. voor 4-tallen. Klasse B.
(W.V. Pt. 85 A). Handicap Springconcours (W.V. Pt.
97); er zal op de oude wijze gekeurd
worden (houding en zit) ook in Klasse L.
Tally-Ho voor Land. ruiters (niet boven 18 jaar),
gecretariaat: P. Komen, Waterkant, Spanbroek, Tel. 2.
Anna Paulowna, 10 Juni: Ind. Dres. Pr. No. 6 (Voor
Itleuwelingen die nog niet als zoodanig mededongen of
werden geplaatst). Te rijden programma: zie Ruiter-
rubriek Schager Courant van Woensdag 26 Mei. Keu
ring 10 uur voorm. 2 a 3 ruiters per vereeniging. Geen
Jnleggeld. Inschijvingen vóór 10 Juni a.s. Scretariaat
Kolhorn. Tel. 25.
Het secretariaat der nieuwe L. R. „Langendljk en
Omstr." is gevestigd bij den heer P. Verburg, Dorps-
itraat 90, Noordscharwoude. Op daartoe gedaan ver-
soek is bovengenoemde L. R. aangenomen als lid der
Ned. Fed. van Land. Rijvereenlglngen.
12S6EX.
Dor f
iage
di
n de
UISM
Juni
L R. „West-Friesland" en „R.A.P." 1
«ronds 8 uur te Schagerbrug.
L R. „Langendijk en Omstr.", 2 Juni a.s., 's avonds
l uur.
L.R. „Anna Paulowna", 5 Juni a.s., voorm. 11 uur.
L.R. „West-Friesland" en „Texel", nam. 1.30 uur,
lle Schagerbrug.
L. R. „Noorderruiters", 7 Juni a.s. ,'s avonds 8 uur.
N.B. Alle tijden zomertijd.
Vm.
Opheffing van den Polder de Reekerkoog
onder Warmenhuizen.
Stemgerechtigde ingelanden van den Greb- en den
teeker oog-polder onder Warmenhuizen, hebben den
latst, #*nsch te kennen gegeven, dat tot samenvoeging van
leide polders wordt overgegaan. Ged. Staten juichen dit
laarten. en stellen voor de Reekerkoog als afzonderlijk water
chap op te heffen en de gronden op te nemen in den
Irebpolder. Tegelijkertijd is een nieuw Bijzonder Regle
ment ontworpen en wordt Voorgesteld het nieuwe Alge-
fteen Waterschapsreglement ten aanzien van den ver-
•Chagl jooten Grebpolder van kracht te verklaren.
Tegen de ontwerp-besluiten, welke ter inzage hebben
is geen enkel bezwaar ingediend.
Verordening Wegenfonds.
Op aandrang uit de Staten stellen Ged. Staten voor.
n tegelijk met de begrooting van het Wegenfonds, bijv.
Si Ml l**™.
FEUILLETON
COGOÖOÖOOÖÖOCXDÖOÖOOO
öoaoöOöOöOQoaoaoöOöo
(GeR
er K,
.angefl
lur
ge^
Naar het Engelsch
FERGUS HUME.
u,
Susan Tollhurst sprong op het meisje toe en zwaaide
to. dreigende vuist voor haar gezicht heen en weer.
J».Wat durf jij van mij te zeggen, jij brutale, kleine
beki it?" snerpte ze. „Ik wil je niet langer onder mijn dak
Bil' bben, versta je; morgen aan den dag kun je ophoepe-
ND, n en voor part kom je in de goot terecht, kwaje
Tel. nftya die je bent."
■k wil niet eens in dat smerige, oude krot van je
ven", tartte het meisje. ..Richard zal me in een heel
tt mooier huis laten wonen, als ik met hem getrouwd
nd:
eg 8,
Tt
ode»
nder
ondef
rfraerig!" hijgde de oude vrouw, buiten zichzelf van
inde drift. „Mijn huisje Is kraakzindelijk, ondank-
wicht, dat je bent moet jij me zooiets zeggen,
voor wie ik als een moeder gezorgd heb! Ik wil je
'it meer zien. Morgen ga je mijn deur uit! En hij",
priemde met een kwaardadige paraplui naar Gould,
heeft geen cent en leeft op den zak van zijn neef.
e» pWeet iedereen immers?"
Ie; klonk een wereld van minachting in haar rauwe
Ricky werd rood van ergernis. „Mijn eigen inkomen
•groot genoeg om Rose te onderhouden," merkte hij
Pk de hoogte op.
WHdcn' S#"^&Se h.eeft Senoe£ om zichzelf te onderhouden," meng-
eze jongedame zich doodleuk in het gesprek. „Ik
18 het geld van den ouden Tollhurst. tante Susan!"
„Dat dat is 6en leugen, een gemeene leugen", siste
lein gö
oude vrouw, „ik krijg het, iedereen weet, dat hij het
hij van idee veranderd." constateerde Rose op-
.want hij heeft vandaag nog verteld dat hij het
J vermaakt. Zijn testament ligt bij meneer Trill in
K®wekt,
voor het jaar 1933, de rekening over het jaar 1931 ter
vaststelling aan te bieden, een regeling dus die ook bij
de bedrijven bestaat.
Het aandeel, dat uit de Rijksgelden in het provinciaal
Wegenfonds wordt gestort, wordt uitsluitend bepaald
door aftrek van de gelden, welke aan de onderhouds
plichtigen (waaronder de provincie) worden uitgekeerd.
Hiervoor is geen afzonderlijk Statenbesluit noodig. waar
om Ged. Staten dan ook voorstellen dit voorschrift uit
de verordening te schrappen.
Stemrecht.
Ged. Staten stellen voor om in de Bijzondere Regle
menten van den Buitendijkschen Buitenvelderschen pol
der en van den Zuidpolder bij Edam, het enkelvoudig
stemrecht voor te schrijven, terwijl er nu nog meervou
dig stemrecht bestaat. In geen van beide gevallen zijn
hiertegen bezwaren naar voren gebracht.
Tot laat in het jaar 1929 leefde men In de Vereen.
Staten van Noord-Amerika in de vaste overtuiging, dat
er van slechte tijden geen sprake meer zou zijn. Het
gevaar van crisissen was bezworen, het tijdperk van al-
tijd-durende voorspoed aangebroken. In hun eigen taal
drukten onze blanke broeders in het Westen het aldus
uit:
Prosperity for ever.
Voorspoed voor altvid.
Te voren, dat erkenden zij, hadden ook zij hun upsand
downs gehad, hun goede en slechte tijden. Het was een
op- en neergang geweest, een golfbeweging, doch nu
waren de rimpels gladgestreken en bleef de lijn der ont
wikkeling in opwaartsche richting gaan.
Wat die golven betreft, heette het:
We have ironed them out
Wij hebben ze glad gestreken!
Niet onaardig is het om in dit verband een uitspraak
van Hoover in herinnering te brengen, die in 1928 na
zijn verkiezing tot president beweerde:
„In de stabiliseering van handel en industrie is een
goede vooruitgang te bespeuren. Ieder is zeker van zijn
bestaan. De werkloosheid is aan 't verdwijnen. Wij zijn
in Amerika dichter bij de overwinning der armoede, dan
men ooit in de geschiedenis van een land was."
Na deze trotsche, zelfverzekerde woorden heeft de
..zekerheid" van bestaan oogenschijnlijk nog één jaar
geduurd en toen begon juist in Amerika, in God's own
country, Gods eigen land, de crisis, welke ook thans
nog de wereld telstterta.
Van eenige wettelijke verzorging van de werkloozen
is geen kwestie en de liefdadigheid schiet natuurlijk
wanhopig tekort. Er heerscht de zwartste armoede en
wie nog werk hebben, staan bloot aan de grofste uitbui
ting: met een millioenenleger van werkloozen achter de
hand kunnen de werkgevers de arbeidsvoorwaarden re
gelen zooals zij willen.
Ter illustratie nemen wij Iets over uit Het Volk. dat
deze gegevens ontleende aan de te Weenen verschijnen
de Arbeiterzeitung:
Het leven van den arbeider in het- zuidoosten van den
staat Kentucky, een mijngebied. mag eigenlijk den naam
van leven niet meer dragen. Moord, plundering en hon
gerdood zijn aan de orde van den dag...
De strijd tuaschen armoede en rijkdom neemt steeds
scherper vormen aan. Eind April heeft zich bij alle el
lende, bij honger, splonnage en moord ook nog de op
heffing van eenige grondwettelijke rechten gevoegd: de
vrije meeningsuiting en het recht van vergaderen zijn
den mijnwerkers ontnomen. Hun vakbond is genood
zaakt zijn vergaderingen in het geheim te houden.
De vekvereenigingsfunctionariseien wisselen wekelijks
om de autoriteiten op een dwaalspoor te brengen. De
loonen zijn schandelijk laag. In Pinevile. Kentucky, ver
dienen die mijnwerkers, die het geluk hebben nog te mo
gen werken, ongeveer 3 dollar 50 per dag, wanneer zij
tenminste in staat zijn, toen ton kolen daags te delven
wat als een redelijke hoeveelheid wordt beschouwd.Zij
werken drie of vier dagen per week. Van deze 3.50 dol
lar worden nog vijf cent voor carbid en 40 cent voor
springstoffen afgetrokken.
Het loon wordt den mijnwerker echter niet uitbetaald.
Hij ontvangt bonnen, die hij tegen levensmiddelen en
kleeren kan inwisselen. De prijzen zijn nog even hoog
als in de dagen van welvaart. De mijneigenaars hebben
verklaard, dat zij het verlies, door de lage kolenprijzen
veroorzaakt, willen compenseeren door de winst op deze
gedwongen nering...
Op het oogenblik zijn de armenhuizen, evenals de ge
vangenissen overvol. En steeds luider klinkt het op de
hoeken der straten den voorbijgangers in de ooren:Ik
heb in dagen niets gegeten; heeft u niet 'n kleinigheid
voor mij?"
En dat in Amerika, het paradijs voor den arbeider, dat
nu het voorportaal van de hel schijnt te zijn.
Behalve dan voor de stuk of wat millionnairs. wier
rijkdom slechts mogelijk is door de ellende der duizen
den en tienduizenden.
Tarhaven. Is het niet zoo. Ricky?"
„Ja," bevestigde Gould. „U ziet dus. waarde tante Su
san", voegde hij er spottend bij, „dat we op mijn inko
men en op wat Rose te wachten heeft, gerust kunnen
trouwen
„Ik ga morgen naar den ouden Tollhurst." verklaarde
juffrouw Susan dreigend, terwijl ze de strijdlustige para
plui met een nijdigen klik op de ongelijke straatkelen
liet neerkomen. „Daar moet ik het mijne van hebben!
Hij is mijn bloedeigen neef en heeft beloofd, dat ik
het geld zou krijgen..."
„Hij is mijn neef ook van moeders zijde" bracht
Rose op treiterenden toon in het midden. ..En boven
dien sta ik in zijn testament en u niet. Daar komt het
toch maar op aan... En u hoeft niet bang te zijn, dat
ik u nog langer tot last zal wezen... ik ga morgen weg."
„Je gaat vanavond nog. ondankbaar schepsel!"
Rose liet een plagerig, kirrend lachje hooren.
„Ik ga nu naar huis om op mijn gemak te pakken."
kondigde ze aan; „ik neem mijn avondeten net als al
tijd en dan ga ik naar bed. Morgen vertrek ik. en als
u probeert me vanavond nog weg te jagen, tante Susan,
steek Ik den boel in brand! Tot morgen, Ricky; dan
praten we meteen verder over onze huwelijksplannen."
De bedreiging met brandstichting werd even bedaard
geuit als de afscheidsgroet aan Richard Gould en een
oogenblik later had de duisternis het meisje opgenomen.
Juffrouw Tollhurst bleef als aan den grond genageld
staan en Richard maakte zich erg bezorgd over Rose;
hij was er niet gerust op. dat de forsohe. hardhandige
doldriftige vrouw haar woede niet zou koelen op het
teergebouwde meisje, zoodra ze met haar alleen was.
Maar de eerste woorden, die juffrouw Susan sprak, toen
ze eindelijk de spraak teruggevonden had. deden hem
de situatie meer optimistisch beschouwen.
„Dat meisje is niet goed bij haar hoofd." stamelde ze
met een stem. die schor klonk van zenuwachtigheid.
„Niet van den kant van de Tollhurst's maar van de
Carr's. Haar vader had een zuster, die in een krank
zinnigengesticht gestorven is. Het is niet de eerste maal.
dat ze dreigt het huis in brand te steken. U ben niet
goed wijs, als u met haar trouwt, meneer Gould."
„Dat is een man meestal, wanneer hij verliefd is." ver
klaarde Richard filozofisch. „Maar ik houd te veel van
Rose, om haar met Thomas te laten trouwen."
„Dan mag Thomas van geluk spreken." was het wei
nig complimenteuse antwoord. ,,Hij is veel te goed voor
zoo'n razende idioot! Ik ga nu maar naar huis." voegde
ze er aa n toe en maakte aanstalten om den weg te
rug te keeren, dien ze gekomen was.
Mijnheer de Redacteur,
Wilt u me s.v.pl. nog eenige plaatsruimte afstaan, bij
voorbaat mijn dank.
In uw blad van 28 Mei j.1. is zoo'n voortreffelijk inge
zonden stuk geplaatst, en hoewel de schrijver z'n naam
in 't duister houdt, (wat we van dat soort juist verwach
ten kunnen) wil ik toch even iets zeggen. Het stuk heeft
17 dagen gebakken en hoewel 't stinkt van branderigheid
is 't toch niet goed gaar. Geachte schrijver, je laat je
leelijk in je kaart kijken en ik dank je voor je attentie.
Je spot raakt me niet, m'n villa is mij mooi genoeg, m'n
reclamebord zou bij iemand van jou stand niet passen
dat geef ik graag toe. Mijn kleine electragebruik past
precies bij m'n inkomen; de neringdoenden en zaken-
menschen komen bij mij geen cent te kort, kan de ge
achte schrijver dit ook zeggen?
En dan wat mijn dankbaarheid aan den anderen villa
bewoner betreft, al was ik dank verschuldigd, dan #neen
ik dat je door iets te verzoeken nog niet zoo'n ondank
baarheid begaat; of mag volgens de schrijver iemand
die bijvoorbeeld eens een goede raad van iemand gehad
heeft, z'n heele verdere leven nooit meer voor z'n recht
op komen? Dat zou mij te bekrompen zijn en zulke dingen
hooren bij de kerk. De kwestie met die zieke tante is
al reeds in staat van ontbinding, maar toch voor inge
wijden genoeg bekend dat van uitzetten nooit sprake be
hoefde te zkn daar er een woning disponibel was. Dan
komt 't stralende valsche üncht van de kerk. Ik ben
haast in de kerk geboren. Ten eerst kan ik niet eens
helpen datik geboren ben. en zeker ook niet dat het
haast in de kerk gebeurd is. Dat ik de kerk den rug
toegedraaid heb. dat is een meer ingewikkelde zaak.
waar ik niet zoo gauw over uitgepraat zou zijn; als 't
me de moeite waard was. De schrijver behoeft zich over
mij geen zorgen te maken. Wat het verdere betreft, ver
trouw ik op 't oordeel van de lezers die de gang van
zaken hier gevolgd hebben en die nu toch direct alle
geen kinderen zullen zijn. dat ze zullen begrijpen waar
deze heer heenwil, met z'n watersnood en gratis logies
in de kerk. De beesten die uit 't ondergeloopen gedeel
te kwamen, kregen nog onderdak bü anderen, zou deze
Christelijke schrijver soms gewild hebben, dat de men-
schen, die door Gods wil zoo getroffen werden soms
onder de bloote hemel hadden moeten vertoeven? Ga
heen en verbeter je, anders zul je 't koninkrijk Gods niet
ingaan.
Wat de verdere beschrijving van het ingezonden stuk
aangaat, zou ik misschien meer van zeggen als de per
soon z'n naam er onder gezet had. ik vecht niet graag
tegen een onzichtbare.
Alleen zou ik nog iets over onzen Burgemeester wil
len zeggen en wel dit: 't was te wenschen dat onze
raadsleden zoo flink en krachtig voor hun principes op-
kyamen, als onze burgemeester dat doet, want 't is he
laas de eenige figuur in het heele gemeentebestuur die
weet wat hij wil en klaar weet te krijgen wat hij denkt
dat goed ls. En als er nu iets aangenomen of verworpen
wordt waar 80 pet. van de ingezetenen niet blij mee zijn,
dan mogen wij dit den burgemeester niet wijten, dan is
dit de sohuld van de raadsleden. Dat zijn de mannen die
door hun stem te geven of te onthouden de belangen van
de Ingezetenen hebben te behartigen, en dat gaat vaak
heel zielig. En ik zou meenen dat onze burgemeester
ook liever flinke en optredende mannen om zich heen
zag, dan al die, ja- en amenzeggers en vaak nog pluim
strijkers bovendien. Neen, geachte schrijver, als jij uit
mijn ingezonden stukken gelezen hebt dat ik den bur
gemeester graag weg zou willen hebben, dan heb jij
heel slecht gelezen. Wij hebben vooral in dezen tijd man
nen noodig die weten wat ze willen, zulke mannen als
jouw persoon, die een vuile-familie-wasoh in de courant
zou willen behandelen, kunnen we beter missen.
Ik wil tenslotte den schrijver nog den raad geven: als
je nog eens plan hebt te schrijven in denzelfden trant,
zou je dan niet beter in een blad, waar jij en je kor
nuiten op geabonneerd bent, kunnen schrijven. Dan kun
nen jullie in de kerk als 11e nieuwe hoeden en japonnen
voldoende bekeken zijn nog eens flink gichelen om de
leuke grap.
U, mijnheer de Redacteur, nogmaals dankend.
B. Bakker-van Rozelaar.
EWIJCKSLUIS. 30 Mei.
Mijnheer de Redacteur.
Vergun mij een klein plaatsje in uw blad, waarvoor
mijn dank.
Naar aanleiding van een ingezonden stuk in uw blad
van j.1. Zaterdag 28 Mei, waar boven staat; Van licht
en Duisternis gesproken. Veel onzin zal ik overslaan, dit
is mij te laag-bij-den-grond, te kinderachtig om te be
antwoorden. De zaak waar het om gaat, wil ik even aan
snijden.
De Inzender schrijft: We leven in een crisistijd. Juist.
Het licht is duur. Veel te duur. Waar haalt u dat van
daan? Heeft u daar bewijzen voor? Verstrek e mij dan
s.v.pl. Aan je flauwe praatjes hebben wij niets, bewijzen
dus. Ik kan mij dan ook niet begrijpen, dat u zulke mis
selijke woorden tegenover juffrouw B. van Rozelaar
durft neer te schrijven. Het streven van haar en van de
vereeniging Plaatselijk Belang, is te trachten goedkoo-
per licht te verkrijgen. En als u daar ook voor of tegen
„Dus u houdt vannacht Rose nog hij u?" informeerde
de jongeman en weer stelde juffrouw Susan's bescheid
hem gerust.
„Dat zal wel dienen, want ik heb geen lust een mes
naar mijn hoofd te krijgen of mijn hebben en houden
te laten platbranden."
Het was duidelijk, dat het dreigement van haar onbe
rekenbaar nichtje de oude vrouw duchtig geintimideerd
had. ..Maar morgen gaat ze er uit. daar helpt geen lie-
ve-moederen aan. Ze kan een paar shilling krijgen, want
ik zou het niet op mijn geweten willen hebben mijn
zusters kind als een bedelaresde straat op te jagen. Ze
moet maar zien een betrekking als dienstmeisje te vin
den of met u trouwen. Het zal een heele opluohting we
zen. als ze weg is. Maar wat dat geld van den ouden
mail betreft, daar zou ik niet te veel op rekenen, me
neer Gould", voegde ze er giftig aan toe, „Dat is voor
mij en daar komt niemand anders met zijn handen
aan!"
Ze beende weg en was weldra in de donkere laan uit
het gezicht verdwenen.
Het was inmiddels vrij laat geworden en Richard
begon honger te krijgen. Met looden schoenen wandelde
hij naar de Hall; hij voorzag een allesbehalve prettige
stemming aan tafel, want zijn neef zou ongetwijfeld het
zijne te zeggen hebben over de gebeurtenissen van den
afgeloopen middag. Toen hij dan ook langs „Het Ver
gulde Hert" kwam en kolonel Baxter in de gelagkamer
bij het buffet zag staan, zich te goed doende aan een
kleine hartversterking, flitste het hem door den geest,
dat deze opgewekte avonturier heel wat prettiger ge
zelschap zou zijn, die de vertoornde Lionel Fanshaw.
Hij zou met hem dineeren en daarna een vriendschap
pelijk spelletje kaart met hem kunnen spelen; dat was
een aangename manier om den langen, saaien avond door
te komen.
,.U hier. kolonel?" begroette hij Anita's vader opge
wekt. Toen zich herinnerend, wat hij dien middag van
het gesprek tusschen vader en dochter had opgevangen,
vischte hij brutaalweg: „Ik had gedacht, dat u wel op
,de Olmen" zou dineeren. Uw dochter..."
„Zij heeft mij ook gevraagd met haar mee te gaan,"
loog Baxter vrijmoedig. „Maar omdat ik de familie ab
soluut niet ken. vond ik het vrijer hier mijn tenten
maar op te slaan. Dat is voor haar, in haar positie als
gouvernante, ook veel aangenamer. Ze komt om negen
uur bij mij, ze moest hier toch zijn om een zieke dochter
van den waard op te zoeken, zooals ze vertelde."
Gould knikte. Hij deed. alsof hij het verhaal van den
braven kolonel woordelijk geloofde, ofschoon hij een
is, .d.I natuurlijk uw zaak. Er Is nog niemand in het
gemeentebestuur, die zeker weet wat en hoe het tarief
voor Anna Paulowna is. En waar u schrijft: Smit ging
tenslotte den burgemeester nog een pluimpje geven; dat
heeft Smit gedaan en ik heb daar het volste recht voor.
Wat gevraagd is in verband te geraken tot goedkooper
lioht is door Voorzitter geheel toegezegd. Er zal een
onderzoek plaats hebben door den adviseur van de ver
een. van Ned. Gemeenten. En wanneer dan blijkt dat
het P.E.N. goedkooper is dan was door den geheelen
raad besloten het bedrijf over te doen. Het is geen zaak
om zoo maar in een half uur te verkoopen. Misschien
zou dan later kunnen blijken, dat de gemeente een reuze
misstap had begaan. Misstappen zijn er al genoeg ge
daan door uw afgevaardigde, en daar bedanken we voor.
De raad is dus nog niet uitgepraat, zooals u beweert.
Beter zal het zijn, als u uitgepraat is. Wanneer u geen
andere praat heeft, dan zulke onzin, is zwijgen voor u
goud waard
Hoogachtend,
C. SMIT.
DONDERDAG 2 JUNI.
HILVERSUM (296 M.)
A.V.R.O.: 8.00 Tijdsein; 8.01 Gramofoonmuziek; 10.00
Morgenwijding; 10.15 Gramofoonmuziek; 10.30 Solis
tenconcert 11.00 Curus knippen van kinderkleeding;
11.30 Voortzetting solistenconcert; 12.00 Tijdsein; 12.01
Kamerorkest o.l.v. Louis Schmidt; Intermezzo draai-
orgelmuziek; 2.15 Dr. J. A. van der Stap: „Hoe kun
nen wij slecht etende kinderen weer aan het eten
krijgen?" 2.45 Verzorging zender; 3.00 Gramofoonmu
ziek; 4.00 Ziekenuurtje door Mevr. Antoinette van Dijk,
5.00 Radiokinderkoorzang o.l.v. Jacob Hamel; 5.30 Or
kest o.l.v. Nico Treep; 6.30 Sportpraatje door H. Hol
lander; 7.00 Pianoduetten en zang; 7.30 Mr. P. J. Oud:
„Onze lager-onderwijs-wetgeving"; 8.00 Tijdsein; 8.01
Radio-tooneel: Opvoering van „Eén-twee-drie", spel in
één bedrijf door Franz Molnar; 9.00 Willem Vogt:
„Opstaan niet vereischt"; 9.15 Aansluiting met het
Concertgebouw te Amsterdam. Tweede gedeelte van
het Concert, door het Concertgebouworkest o.l.v. Edu-
ard van Beinum; 10.30 Vaz Dias; daarna Kovacs Lajos
en zijn Orkest; 12.00 Tijdsein en Sluitin.
HUIZEN (1875 M.)
K.R.O.: 8.00 Morgenconcert. N.C.R.V.: 10.00 Korte Zie-
kendienst; 10.45 Gramofoonmuziek. K.R.O.:: 11.00 Gra
mofoonmuziek; 11.30 Godsdienstig halfuurtje; 12.00 Po
litieberichten; 12.15 Het K.R.O.-orkest o.l.v. Johan
Gerritsen, N.CJR.V.: 2.00 Cursus fraaie handwerken;
3.00 Vrouwenhalfuurtje; 3.30 Verzorging zender; 4.00
Ziekenuurtje; 5.00 Cursus handenarbeid; 5.45 Piano
recital; 6.45 Cursus knippen en stofversieren7.00 Le
zing; 7.30 Politieberichten 7.45 Ned. Chr. Persbureau;
8.00 Het Apeldoornsche Christelijk Mannenkoor. So
list: Jac. Ph. Caro; 9.00 Dr. K. G. Schoep: „De tuber
culose als maatschappelijk vraagstuk"; 9.30 Vervolg
Concert; 10.30 Vaz Dias; 10.40 Gramofoonplaten.
BRUSSEL (509 M.)
I.00 Gramofoonmuziek; 5.20 Symphonisch Orkest; 8.20
Radio-orkest; 9.20 Idem, populair programma.
KALUNDBORG (1153 M.)
12.20 Strijkorkest; 7.50 Uitzending uit de Tivoli-concert-
zaal; 11.05 Vervolg concert; 11.50 Dansmuziek,
BERLIJN (419 M.)
6.50 Populair concert; 8.20 Concert; 9.20 Programma
van Londen-Regional; 9.20 Dansmuziek.
HAMBURG (372 M.)
II.50 Harmonieconcert; 6.15 Gevarieerd programma;
7.40 Populair concert; 11.20 Idem.
KöNIGSWUSTERHAUSEN (1635 M.)
12.20 Gramofoonmuziek; 2.20 Idem; 4.50 Concert,
LANGENBERG (472 M.)
12.20 Populair concert; 1.20 Middagconcert; 2.50 Gra
mofoonmuziek; 5.20 Vesperconcert; 10.40 Concert;
11.35 Concert.
DAVENTRY (1554 M.)
12.20 Concert door het Studio-orkest 1.20 Concert; 4.25
Dansorkest; 10.20 Concert door de Radio-zangers; 11.05
Dansorkest.
PARIJS-EEFFEL (1446 M.)
8.50 Gramofoonmuziek.
PARIJS-RADIO (1725 M.)
12.50 Gramofoonmuziek; 8.20 Radio-tooneel; 9.50 Gra
mofoonmuziek.
MILAAN (331 M.)
8.35 Gramofoonmuziek.
ROME (441 M.)
9.05 Concert; 10.50 Idem.
WEENEN (517 M.)
8.00 Jazzmuziek; 9.30 Opera-fragmenten; 10.50 Concert
WARSCHAU (1411 M.)
5.50 Solistenconcert; 8.35 Populair concert; 10.50 Dan^
muziek.
BEROMUNSTER (460 M.)
8.20 Concert; 10.05 Dansmuziek.
somber vermoeden had. dat er achter Baxter's aanwezig
heid in de herberg wel wat anders zat dan dit avon
tuurlijk heerschap zoo kwasi-openhartig en op dood-
natuurlijken toon opdisohte. Maar het was tenslotte
zijn zaak niet; het was hem om prettig gezelschap en
tijdpasseering te doen en dat zou hij hier ongetwijfeld
vinden.
„Ik blijf hier ook dineeren," deelde hij mede. „Mijn
neef, waarmee u vanmiddag kennis hebt gemaakt,' ia
niet zoo'n bijzonder amusant heerschap en daarom heb
ik niet heel veel zin naar huis te gaan. Wat dacht u
ervan om samen te dineeren en naderhand een spel
letje te doen? Dan kan ik toch nog revanche nemen."
„Een schitterend idee!" prees Baxter enthousiast. „Ik
had niet durven hopen, dat ik in dit verlaten oord den
avond nog zoo aangenaam zou doorbrengen. Hebt u
kaarten?"
„Daar kan de waard ons wel aan helpen, denk ik."
Richard's veronderstelling bleek juist en kort daarop
zaten ze tezamen aan een sober, maar goed-toebereid
maal. Ondanks het levendige tafelgesprek was het dui
delijk. dat de beide mannen elkaar met zeker wantrou
wen bejegenden; ze schenen bij intuitie te voelen, dat ze
in aard, aanleg en levenspraktijk in vele opzichten over
eenkwamen. al was Ricky dan lang niet zoo laag ge
zonken als Anita's vader.
„Ik begrijp eigenlijk niet, dat u uw dochter gouver
nante hebt laten worden", merkte de jongeman op een
gegeven moment behoedzaam op.
Baxter leunde terug in zijn stoel en keek zijn tafel
genoot donker aan; hij hield niet van een dergelijke on
bescheiden inmenging in zijn particuliere aangelegen
heden. Maar daar hij zioh voorgenomen had Gould bij
het spel van eenige ponden te ontlasten, beheerschte
hij zich; de kunst van veinzen verstond hij uitstekend!
Hij wenschte geen ontijdig einde aan hun samenzijn te
maken en antwoordde met een rustigen glimlach: „Het
is haar eigen verkiezing. Ik ga naar Guatamala terug
en mijn dochter voelt er niets voor om in dat nogal-
rutnoerige stukje wereld te wonen. Daarom heeft ze aan
juffrouw Genwin, bij wie ze op kostschool is geweest,
en die haar bijzonder graag mag lijden, gevraagd haar
een betrekking in een beschaafde familie te bezorgen. En
ik krijg den indruk, dat ze zioh bij Dr. Dawson en zijn
tante volkomen op haar plaats voelt; ik geloof niet,
dat ik haar in betere hoede zou kunnen achterlaten."
Wordt vervolgd.
