n
4 Meher Baba
ponderdag 9 Juni 1932.
SCHAGER
COURANT.
Derde blad. No. 9086
de heilige Pars.
Je beker van koningin
Uizabeth
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Acht Jaar heelt hij gezwegen.
De Yoga-leer. Wor
steling met de materie.
IJ heet Sjri Sadgoeroe Meher. Maar In Indië Ia
hij bekend onder den naam Meher Baba. Laatst
genoemd toevoegsel dient om zijn heiligheid
aan te duiden. Hij, die de Yoga-leer en de wijs-
•erte aller tijden en volken beheerscht, mag dezen
ititel voeren.
Meher Baba.
Meher Baba Is Pars. de zoon van een aanzienlijke
lilie uit Poona in Indië. Hij is op 't oogenblik 39
f jaar oud. Zijn golvend, licht haar men weet niet of
Mat blond of wit is verwekt overal opzien. Mener
1 Baba zelf geeft als oorzaak van dit verschijnsel zijn
heiligheid op. Toen hij eens op weg was naar de uni-
te Bomby, ontmoette hem een vrouwelijk
die hem aanriep, hem omarmde en verklaarde,
lat hjj de redder van Indië en de geheele wereld zou
Een seconde later viel de fakier dood ter aarde.
pMaar de haren van Meheer Baba hadden door dit won»
een andere kleur gekregen.
Izijn vijanden beweren echter, want vijanden heeft
lij ook dat Meher Babas levenswijze de verkleuring
i zijn baar tengevolge heeft gehad. Hij heeft n.1. vele
bren doorgebracht in een donkeren, onderaardschen
Kelder en al dien tijd is noch zijn lichaam noch zijn
sar door de zon beschenen...
Sjri Sadgoeroe Meher behoort ongetwijfeld tot de
eest gecultiveerde en beschaafde kaste. Na versehil-
r.de gymnasia en universiteiten te hebben bezocht,
rdiepte hij zich in uiteenloopende philosophieën en
dsdiensten.
Hij reisde te voet door geheel Indië en doorkruiste
jlfs het onherbergzame Himalayagebied en de Zuide-
ke Oerwouden. Toen hij twintig jaar oud was, on
tnam hij een wereldreis. Verscheidene malen meende
W'
H
Kansuasana.
FEUILLETON.
3 OSO OO OO OO OÖ GO CO OO CSO OO OO
Dcxïoöcxjöoaocxjoiooioaoaooio
Naar het Engelsch
FERGUSHUME.
shaw, die juist zijn smoking-jas aantrok, keerde
verbluft om en zag dat zijn neef doodsbleek was
>rden. terwijl zijn oogen gloeiden van dolle woede
[zijn lippen trilden.
jMaar Ricky!" riep hij verwijtend.
"lou je „Ricky" maar voor je!" De jongeman liep
fct driftige stappen de kamer op en neer. „Het komt
'mmers op neer, dat je me beschuldigt! Ik heb Toll-
Vst immers aan opium geholpen. Waarom zeg je niet,
ik het hem gaf. dat hij verdoofd zou raken en ik
beker kon stelen?"
jjOradat iets dergelijks nooit in mijn hoofd is opgeko-
was bet verwonderde antwoord. „Er is geen en-
Ie reden. Ricky, om op deze manier te keer te gaan.
r*t ik wilde beweren, toen jij opeens zoo uitviel, was
de beker gestolen zou kunnen zijn, zonder dat daar-
r een moord behoefde gepleegd te worden. Daarom
het mij toe dat Tollhurst geworgd is door iemand,
een ander motief had."
lijvoorbeeld op zijn spaarduiten machtig te worden",
slaarde Richard prompt. „En wie zou zijn geld krij»
Mi? Rose Carr, die met mij gaat trouwen! Dus bad ik
bij zijn dood en heb ik hem vermoord.Dat bedoel
1 toch?"
..Je bent een volmaakte idioot, Ricky", klonk het kalm
#P®en haar op mijn hoofd zou er aan denken je van
|jlefstal °f moord te beschuldigen, zelfs als ik niet wist,
je dien avond om tien uur al in je bed lag. En bij
„Uitrust" oefening.
men. dat hij was overleden en de zonderlingste sagen
weefde men om zijn bestaan.
Tien jaav geleden begon hij de Yoga-leer te beoefe
nen. Wie hierin zeer bedreven is. mag den naam Yogi
voeren. Het doel van deze leer is: de volkomen ver-
eeniging van lichaam en ziel, die door de moderne be
schaving van elkaar gescheiden zijn. Om deze vcr-
eeniging te bereiken zijn zware lichaams- en geestes-
oefeningen voorgeschreven, die tot resultaat hebben
althans volgens de Yogi's dat de ziel de materie
gaat beheerschen. Is dit eenmaal het geval, dan leve
ren de 84 verschillende „fakirstanden" geen moeilijk
heden meer op.
Een oefening voor beginnelingen is het veertig uur
op één been staan. Wie hier de noodige bedrevenheid
heeft, mag overgaan tot den volgenden stand „kansu
asana". waarbij het heele lichaamsgewicht rust op de
handen. De eerste beginselen, waarvoor de verzamel
naam „asanas" is, zouden Europeanen geheel van streek
brengen. Eén van de eenvoudigste standen is het
sjirsjasana. De leerling steunt met het hoofd op den
grond; de handen legt hij tegen het achterhoofd. De
romp staat ongeveer verticaal en de beenen zijn ge
kruist. Wie dit twintig uur kan volhouden is al aardig
op weg om tenminste de asanas volkomen onder de knie
te krijgen.
Deze oefeningen hebben niet tot doel het lichaam
bijna volkomen gevoelloos te maken, maar er gaat
naar de yogi's beweren ook genezende en gezond-ma-
kende kracht van uit. Indische natuurartsen. die met
de fanatieke godsdienstverkondigers tot de grondvesters
van de leer behoorden verklaren, dat de oefeningen
inderdaad lijf en leden sterk maken. De sjirsjasaha bij
voorbeeld is goed voor den bloedsomloop zeggen zij
omdat deze er door wordt „omgekeerd". Andere
oefeningen stalen het zenuwstelsel.
Meher Baba is een volmaakt Yogi. Hij is in staat zich
geheel van zijn aardsch omhulsel te bevrijden. Uren en
zelfs heele dagen ziet hij er uit als een doode terwijl
„zijn geest in de geheele wereld naar waarheid zoekt."
Het verhaal van zijn wonderbaarlijke verrichtingen wordt
zelfs op school aan de kinderen verteld.
Eens reed de praalwagen van een machtig vorst
langs een afgrond. In den wagen zaten o.a. de koning en
Meher Baba. Het rijtuig was op weg naar den tempel;
plotseling, bij een bocht, stortte het gevaarte in den af
grond. Meher Baba hief zonder een woord te spreken
zijn hand op en het voertuig bleef hangen aan een dor
ren tak, die in een normaal geval bij den minsten of
geringsten windstoot zou zijn afgebroken.
Uit alle streken des
lands komen bedevaart
gangers naar Sjri Sad
goeroe Meher. Zij smeken
om zon, om regen, om
een goeden oogst en om
kinderen en Meher Baba
behandelt ieder met de
zelfde rechtvaardigheid.
Acht jaar geleden legde
de Meester de gelofte der
volkomen zwijgzaamheid
af en hij, die twaalf ta
len beheerscht, heeft se
dert dien geen woord
meer gesproken. In zijn
kelder, waar het zon
licht nooit doordringt,
bezoeken zijn aanhangers
hem en naar men zegt
behoort zelfs Ghandi tot
zijn volgelingen. Naast
zich heeft Meher Baba
een alphabet liggen,
waaruit hij de woorden
van zjjn antwoord vormt,
Meher Baba heeft thans
weer een wereldreis on
dernomen. Van Engeland
uit zal hij vermoedelijk
Europa bereizen, maar
zijn eigenlijk doel is Ame
rika. Van de moderne
beschaving is hij een verbitterde vijand en met behulp
van een dictatuur der liefde wil hij haar ten gronde
richten. Of hij meer zal bereiken dan vele andere pro
feten vóór hem blijft echter een vraag.
Sjirsjasana.
het inquest is immers gebleken dat Tollhurst omstreeks
elf uur gedood moet zijn."
„Ik was om kwart voor tienen thuis", herinnerde Ri
chard. die een weinig bedaarde, hem.
„Zeker, datweet ik heel goed. Je kwam in de biblio
theek bij mü en zei dat je moe was en direct naar bed
ging."
„Ik was verschrikkelijk uit mijn humeur omdat Baxter
me weer alles had afgewonnen en ik kon geen revan
che krijgen, omdat hij naar zijn dochter ging."
„Dat wil zeggen, zijn dochter kwam bij hem," verbe
terde Fanshaw, terwijl hij met Richard de trap afliep.
„Maar waarom wind je je eigenlijk zoo op?"
Ze waren inmiddels in de eetkamer aangekomen en
daar beantwoordde Ricky Lionel's laatste vraag.
„Omdat het al erg genoeg is, dat die verwenschte Su
san Tollhurst te verstaan geeft, dat ik de schuldige ben!
Daar hoef jij haar warempel niet by te helpen!"
„Ricky!" kwam het verschrikt over Lionel's lippen:
„dat beweert die vrouw toch niet?"
„Dat doet ze wel", luidde het norsche bescheid. „Daar
om heb ik ook zoo ongeduldig op je zitten wachten.
Rose woont bij Susan in huis zooals je weet; ze zou er
vandaan gaan, maar ze is direct na den. moord ziek ge
worden... door den schok, denk ik. en vooral omdat die
oude heks mij onmiddellijk beschuldigde."
„Maar hoe komt ze daar in vredesnaam toe?"
Omdat Tollhurst altijd gezegd had, dat hij haar zijn
geld zou nalaten en hij op een gegeven oogenblik van
idee veranderde en alles aan Rose vermaakte. Dat heeft
Susan eenvoudig razend gemaakt. Rose is nog steeds
ziek en daarom ben ik gisteren naar Tarhaven gegaan,
naar Trill. den advocaat, bü wien het testament van
den oude berusf. Trill heeft het mij laten zien en het is
inderdaad waar dat al het geld ruim duizend pond
aan Rose komt. Nu gaan Rose en ik zoo gauw moge
lijk trouwen."
„Anders zou je niet met haar getrouwd zijn, hè?"
merkte Lionel schamper op.
„Wat 'n onzin! Je weet heel goed, dat ik van haar
hield, haar niet wilde opgeven, toen ze zoo arm was als
een kerkrat en ikzelf gemakkelijk een rijk huwelijk
had kunnen doen. Maar waarop had ik moeten trou
wen?1 Nu is die brave Susan aan het complotteeren. dat
Rose tenslotte toch nog met Thomas zal trouwen
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
ZITTING VAN DINSDAG 7 JUNI 1932.
SOMS GEVAARLIJK ALS MEN DORST KRUGT.
De geen blijk van aanwezigheid gevende heer Hendr.
'Th. K., had heden de primeur en werd hem bq dag
vaarding ten laste gelegd, dat hij op 24 Maart te
Bergen aan Zee in een tijdelijk onbewoonde villa van
den heer Professor Veltman uit Delft, door verbreking
van een glasruitje de kans had gekregen binnen te
dringen, vermoedelijk met minder goede bedoelingen.
Deze intentie kwam echter niet tot oplossing, aangezien
gezegde heer Theodorus op heeterdaad werd betrapt
door den timmerman P. J. Peters, die op een hoogst
ongelegen moment de villa binnen kwam stappen. De
opheldering die de brutale indringer gaf, namelijk dat
hij dorst had en eens wilde rondzien, waar zich de
waterlcidingkraan bevond, werd slechts „cum grano
salis" aanvaard en de heer Officier wilde er heelemaal
niet in bijten, doch daagde den dorstigen pelgrim voor
den rechterstoel der meervoudige strafkamer, als ver
dacht van poging tot diefstal en zoo die vlieger niet
opging, het wederrechtelijk binnendringen bulten den
wil van den bewoner, eigenaar of rechthebbende.
Deze gewichtige zaak had al bqna haar beslag ge
kregen, toen de heer K., oud 18 jaar, van beroep fruit-
handelsman en wonende te Alkmaar, kwam binnen
wandelen om te verklaren, dat hij zich in bet uur der
oproeping had vergist.
Ten zijnen genoege werd dus nog eens opnieuw be
gonnen en kreeg de verdachte het woord, van welke
gelegenheid hij gebruik maakte, de heeren mede te
deelen, dat zijn bedoelingen raszuiver waren geweest
en hij geen ander opzet had gekoesterd, zich van drink
water te voorzien, teneinde zijn droge lever te ver-
frisschen.
Het was eigenlijk niet aardig van den President,
van deze opheldering geen steek te gelooven, doch
H.H. rechters zijn nu eenmaal zóó doorpekeld van de
verdorvenheden van het menschdom, dat zy feitelyk
niet meer in staat zijn, kaf van het koren te onder
scheiden.
Door den heer Peters werd de verdachte aangetroffen
in den gang en de mogelijkheid van zijn aanwezigheid
had het jonge mensch zich vermoedelijk verschaft,
door een deurraampje te vergruizelen, zijn hand door de
opening te stekerf en doodeenvoudig de buitendeur, die
zich niet op het nachtslot bevond, te openen. Niets
gemakkelijker dan dat.
De Officier nam de gelegenheid waar om zijn dag
vaarding te wyzigen en te doen lezen: raampje, inplaats
van glasruit. De verdachte, die van juristerij geen kaas
heeft gegeten, nam met deze mutatie genoegen, zoodat
schorsing niet behoefde plaats te hebben en formeel
aan de eer was voldaan.
Uit de verklaring van den heer J. Mosk, aannemer en
toezichthouder op de villa, bleek dat in de villa heel wat
aanwezig was, dat de moeite waard was om mee te
nemen. Aan den verdachte was in geen enkel opzicht
eenige vergunning verstrekt, het perceel binnen te
dringen. Indien deze formaliteit niet was verzuimd,
zou er niets te doen zqn geweest.
De heer Officier stond ook sceptisch tegenover het
dorstig verweer van den verdachte, die hem weinig
sympathiek is en^vorderde ter zake het primair ten
laste gelegde, de poging tot diefstal, wettig en over
tuigend bewezen zijnde, 3 maanden gevangenisstraf.
DE STUTJRVAARDIGHEID VAN DEN MOTOR
RIJDER ONVOLDOENDE GEACHT.
Grand succes du jour voor den verdediger.
Vrijspraak gerequireerd.
De 25-jarige ongehuwde landbouwer Pieter K., "wo
nende Noordervaart. gem. Oterleek, welk jongmensch
een hartstochtelijk minnaar is van gezellig samenzyn,
dansgenot en motorrijden en voorts een frisschen
dronk niet versmaad, werd in den nacht van Zondag op
Maandag 1314 December, toen hij het café van den
heer Kamsteeg te Stompetoren, alwaar een uitvoering
werd gegeven, had verlaten, en zich op zijn motor huis
waarts wilde begeven, hem zulks belet door den bri
gadier Talsma, aangezien deze rijkspolitieman gezegden
heer K. niet meer bekwaam achtte het motorrijwiel
behoorlijk te besturen. Het motorrijwiel slingerde be
denkelijk en kwam de anders zeer bekwame bestuurder
bq het nemen van een lastige bocht zelfs te vallen. Uit
deze en nog andere omstandigheden kwam de brigadier
tot de overtuiging, dat de heer K. in zoodanige mate
verkeerde onder den invloed van gebruikte alcohol, dat
overtreding van artikel 22B der motor- en rijwielwet
hier ten laste kon worden gelegd en maakte de briga
dier proces-verbaal op, met gevolg dat de heer K.
op 5 Februari j.1. door den Kantonrechter te Alkmaar
werd veroordeeld tot f 35 boete subsidair 20 dagen
en ontzegging rijbevoegdheid voor den tijd van 4 maan
den.
In overleg met verdediger van den veroordeelde, mr.
C. A. de Groot, die het ten laste gelegde niet bewezen
achtte en de meening verkondigde, dat alleen een me
dicus bevoegd was een staat van dronkenschap te
Thomas is een neef van haar in de hoop. dat zij nog
wat van de duiten krijgt, als belooning. snap je? Wat
jij nu voor me kunt doen. Lionel. is morgen naar Su
san te gaan en haar aan het verstand te brengen, dat
ik den avond van den moord om 'n uur of tien op de
Hall was en naar bed ben gegaan en dus onmogelijk
iets met de geschiedenis uitstaande kan hebben."
„Dat wil ik met alle genoegen doen", verklaarde de
jonker. „Ik zal wel eens een hartig woordje met haar
praten. Hoe krijgt ze het in het hoofd om een dergelijke
schandelijke verdachtmaking uit te spreken! Maa.r nu
zie je eens wat de gevolgen zijn van je onwijs avontuur
met Rose!"
„Het is geen onwijs avontuur." protesteerde Richard.
„Ik houd van Rose en ik zie niet in, waarom ik niet met
haar zou trouwen."
„Mqnentwege trouw je met de keizerin van China,
als je maar een behoorlijk mensch wordt! Overigens zou
ik je raden niet hier in Hurton te blijven rondhangen
als lid van de uitgebreide familie Tollhurst..."
Het werd niet zonder ironie gezegd, maar Richard
scheen den spot niet kwallik te nemen en verklaarde
dat hij direct met Rose naar Canada zou vertrekken,
om te trachten daar fortuin te maken. Met het geërfde
geld hadden zij een goede kans van slagen.
„Prachtig," prees Lionel. „Over tien jaar zion we je
als grootgrondbezitter terug! En bel nu maar eens, want
ik rammel van den honger..."
Aan tafel lieten ze het onderwerp rusten, met het
oog op William's voortdurende aanwezigheid en onmid
dellijk toen de maaltijd was afgeloopen. ging Lionel uit,
om zijn voorgenomen bezoek aan „de Olmen" te bren
gen. Richard vond het allesbehalve plezierig den avond
in eenzaamheid te moeten doorbrengen, maar hij slaag
de er niet in zijn neef te overreden thuis te blqven.
Het was een koude avond en diep in zijn kraag van
zijn jas gedoken, stapte de jonker naar het landhuis
van Dr. Dawson. Onderweg werden zijn gedachten be
ziggehouden door de vraag hoe hij. zonder dat een van
de ouderen het hoorde, Julia zoo langs den neus weg
haar armband kon vragen. Maar de fortuin was hem
gunstig, want toen hij het poorthek van de villa inging,
sprongen twee kleine gedaanten, in grootc jassen ge
huld en met speelgoeapistoooltjes in de hand, op hem
toe.
constateeren, zoodat de verdachte moest worden vrij
gesproken, werd hooger beroep aangeteekend en heden
deze zaak, die reeds eenige malen den Kantonrechter
had bezig gehouden, opnieuw en thans door het voltal
lige college in behandeling genomen.
Gedagvaard waren als getuigen a charge, de verbali
sant Brigadier Talsma en de heeren H. Vooistra en M.
Leegwater. Als getuigen a decharge werden voorge
bracht een drietal bezoekers van het café. welke hee
ren eveneens in eerste instantie waren gehoord.
De heer K., mager en zonverbrand door noesten
landmansvlijt. was in persoon verschenen, om mede te
deelen, dat hij slechts een drietal glaasjes bier had ge
consumeerd en niet onder den invloed verkeerde.
Het verslag van brigadier Talsma. den verbalisant,
indertijd uitvoerig geleverd, was echter heel wat meer
verzwarend. Door hem was uit verschillende feiten ge
constateerd, dat de appellant, hoewel niet beschonken,
momenteel niet in staat was, eenig motorrijtuig te
besturen.
De appellant trachtte voorts den indruk te vestigen,
dat brigadier Talsma iets tegen hem had. Hun verhou
ding was in ieder geval niet vriendschappelijk.
De brigadier ontkende eenige antipathie tegen den
appellant te koesteren.
Aangezien wij het verloop van deze zaak reeds twee
maal uitvoerig hebben medegedeeld, vermeenen wij het
getuigenverhoor ditmaal gevoegelijk stilzwijgend te
kunnen laten passeeren.
De Officier releveerde, dat in deze zaak technische
fouten waren gemaakt en geen rekening was gehou
den met de stelling: Audite et alteram partem, men
boore ook de andere partij. In verband met het ver
zuimen van een behoorlijk onderzoek, vermeende de
Officier geen veroordeeling te kunnen requireeren,
reden waarom vernietiging van het vonnis werd ge
vorderd, met vrijspraak van het ten laste gelegde feit.
De taak van den verdediger, mr. de Groot, werd door
dit requisitoir belangrijk verlicht en kon pleiter, na
oog eenige omstandigheden te hebben gestipuleerd,
zich refereeren aan het vrijsprekend requisitoir, met
last tot vernietiging van het gewezen vonnis des Kan
tonrechters.
ONDER DRANKINVLOED EEN AANRIJDING
VEROORZAAKT.
De vrachtrqder Pieter B. te Venhuizen was door deo
Kantonrechter te Hoorn veroordeeld tot f 50 boete of
50 dagen ter zake dat hy op 23 Februari op den Zee
dijk te Berkhout, terwijl hij verkeerde onder alcoho-
lischen invloed, een hevige aanrijoing had teweegge
bracht met een luxe auto, bestuurd door den heer H.
B. Vos uit Enkhuizen.
De ambtenaar van het O. M„ die mede ontzegging
rijbevoegdheid had gerequireerd, was de meening toe
gedaan, dat de vrachtrijder te zoetsappig was behan
deld en was van dit vonnis in hooger beroep gekomen.
De veroordeelde zelf scheen niet ontevreden te zün
met de hem toebedeelde portie en had met het vonni3
genoegen genomen. Nolens volens moest hij echter nu
wel weer dit spelletje mee kaarten. Gedurende de be
handeling kwam echter niet oduidelijk naar vonen,
dat de appellant tamelijk „après boir" was geweest, 'n
omstandigheid, die natuurlijk sterk in zijn nadeel werd
uitgespeeld. In deze tamelijk onbeduidende hooger-be-
roep-zaak werden gehoord 6 getuigen, een ons inziens
wel wat lichtvaardige vermorsing van 's lands schrale
financiën. De getuige a. decharge Frans Veul uit Hem,
kwam, hopen wij. voor rekening van den belangheb
bende. De Officier achtte termen aanwezig om de
partij van den Ambtenaar te kiezen. Aan menschen,
door alcohol beneveld, past geen plaats achter het
stuur. Gerequireerd werd dus bevestiging van het von
nis. doch wat de straf betreft, deze té wyzigen door
toevoeging van het verbod om motorrijtuigen te be
sturen voor den tijd van 6 maanden.
Ik moet er van eten. stotterde de ontstelde verdachte.
Dat is begrijpelijk, maar hij moet er niet bij drinken!
HET UITSTAPJE VAN DEN PSYCHOPAAT.
In de middagzitting, die permanent dreigt te woe
den in het belang der spijsvertering van het edelacht
baar College en andere geïnteresseerden in de Neder-
land.sche jurisprudentie, werd ons voor de afwisseling
gepresenteerd een psychopaat uit het gesticht St. Pau-
lus van Dr. Barnhorn te Heiloo, den 23-jarigen metse
laar Johannes J., gedomicilieerd te "s-Hertogenbosch,
die kans had gezien uit de inrichting te ontsnappen en
toen van zijn vryheid misbruik had gemaakt door op
22 April uit een schuurtje in de duinen te Wimmenum
onder Egmond-Binnen te ontvreemden, nadat hij een
glasruit had gebroken, een jas, toebehoorende aan J.
Hopman en een Manchester-pantalon, eigendom van R.
Gul. Den volgenden dag completeerde hq zijn inven
taris door een rijwiel, staande bij de R.K. Kerk te
Egmond a. d. Hoef, weg te nemen, welke fiets bleek
toe te behooren aan den heer M. Kleverlaan, leerling
monteur aldaar. Op dit karretje wilde de ontvluchte
psychopaat er mede naar Den Bosch toe rijden, en was
reeds begonnen het bekende liedje aan te heffen, doch
werd toen hij aan „zoete lieve Gerritje" toe was geko
men, handig ingerekend.
Als getuige-deskundige werd gehoord de psychiater
Dr. Engelman die den verdachte beschouwde als im
beciel Dom, achterlijk, leugenachtig en gevoelloos,
slechts ten deele verantwoordelijk te stellen. Echter
„Je geld of je leven!" klonk Julius' heldere jongens
stem.
„Als je niet opdokt, ga je d'r an", voegde Julia er
vriendelijk bij.
„Hallo, jullie rakkers!" antwoordde het slachtoffer
van den overval opgewekt. „Ik dacht, dat detective spe
len het laatste stokpaardje was? En nu zqn jullie op
eens struikroovers va.n de gevaarlijkste soort! Spaar
mijrr leven... dan krijgen jullie allebei Sexpence..."
„Goed", stemde Julius toe en hij nam een shilling in
ontvangst om die met zijn medeplichtige te deelen. „We
zullen uw léven sparen."
„Waarom liggen jullie niet in je bed?" informeerde de
jonker, terwijl hij met zijn beide belagersnaar den in
gang van het huis wandelde.
„We liggen in bed", deelde Julia mede. „tenminste
juffrouw Baxter verkeert in de veronderstelling, dat we
dat doen. Maar toen ze beneden was. hebben we ons
weer aangekleed en zijn naar buiten gegaan om te roo-
ven."
,.Nu, jullie hebt je van een aanzienlijke buit meeBter
gemaakt, dus jullie moesten nu maar weer naar bed
gaan." adviseerde Lionel. Het drietal had inmiddels de
voordeur bereikt en ze stonden in het licht dat uit de
vensters van de hall naar buiten scheen.
Toen hij het; meisje een hand gaf, maakte de jonker
van de gelegenheid gebruik om even langs haar pols
te voelen. „Wel", riep hij kwasi-verbaasd, „Waar is de
armband, die ik voor je meegebracht had?"
„Dat kuiken." lichtte Julius sierlijk in, „heeft hem
aan juffrouw Baxter gegeven."
„Omdat ik zooveel van haar houd." verdedigde het
kleine meisje zich. „U vindt het toch niet erg, hè?"
wendde ze zich met een vleiend stemmetje tot Fanshaw.
„Neen, ik vind het heelemaal niet erg," stelde de jon
geman haar werktuigelijk gerust. Hij dacht aan den tur
koois, dien bij in het huisje van den vermoorden kos
ter had gevonden. Wat had die ontdekking te beteeke-
nen?...
Als in antwoord op zijn onuitgesproken vraag ging
de deur open en Anita verscheen op den drempel.
Wordt vervolgd.
